C l o s e r – Dames in de hijood
We hebben de monokini, de bikini, de microkini, de tankini en nu ook de burkini of boerkini. Boerkini, een neologisme, is een badpak van waterafstotende speedostof die het gehele lichaam van top tot teen bedekt. De term is een samentrekking van boerka of burqa en bikini, maar heeft eigenlijk niet zoveel uit te staan met boerka aangezien het gezicht onbedekt blijft. Om de vrouwelijke vormen te verhullen heeft het pak rondom de borsten een extra stuk verhullende stof. Waar veel van de Westerse badmode onder druk van het schoonheidsideaal (van spierwit blijven tot lekker bruin worden) steeds bloter is geworden (en daarmee het schoonheidsideaal en de druk ervan sterk in stand houdend want als je je lichaam in het publiek toont, moet het niet teveel van afwijken van dat ideaal – vandaar ook de druk onder vrouwen om af te vallen voordat het bikini-seizoen weer aanbreekt) gaat de boerkini juist tegen die trend in.
En waar de bikini destijds nogal wat controverse opriep vanwege de vermeende immoraliteit ervan, roept nu ook de boerkini van alles op. In een tijd waarin we dachten de ketenen van religie te hebben afgeworpen en vrijheid de belangrijkste heilige norm geworden is, lijkt het moeilijk voorstelbaar dat mensen zich wel terughoudend en (in hun ogen) kuis willen gedragen.
De boerkini heet eigenlijk ‘hijood’ wat weer een samentrekking is van hijab (hoofddoek) en hood (hoofdbedekking). Het is een uitvinding van Aheda Zanetti, een Australisch-Libanese vrouw, die zich om ‘culturele en religieuze redenen’ beperkt voelde in haar mogelijkheden om met de gangbare badmode te gaan zwemmen. De hijood (inmiddels gebruikt ze ook zelf de term burqini, een geregistreerd handelsmerk):
“Ahiida” represent the following qualities;
Freedom – The freedom to choose to participate in any sporting activity. By providing suitable specialized sports wear, for the active Muslim female, that will give her the freedom to choose in either starting or to continue in any sporting activities and keeping active.
Easy – even though EASY is such a small word but plays a big part in woman’s wear. It has to be easy to put on and take off the garment without the complications of pins or ties etc or we will not be encouraged to wear it. Easy to wash and dry to suit the today’s lifestyle.
Comfort – Comfort in design and most importantly in fabrics used to make this sportswear comfortable. Every aspect of Ahiida’s new, unique designs has been thought threw so that the person wearing it will not think of it, meaning it should be light in weight, no restrictions in movement and very modest with the correct coverage.
Fabrics play a big part to the finished product. We have found that using high performance innovative fabric that have the flexibility, breath ability, moisture control and all the right ingredient that should work with the person’s body temperature and skin not against it. In addition, using different techniques in the construction of the garment with the fabrics, will give the finished product extra modesty that will be greatly appreciated by the active female….
Confidence – The appearance of Muslim women in sport has always been a controversial topic that the world would like to know and talk about. When a Muslim woman is participating or competing at a national or international level, the first comments made about her concern Islam or the way she dresses.
All eyes are on the appearance of Muslim women in sports. Their appearance should be modest and at the same time it should reflect a professional sporty appearance with pride. By providing the appropriate clothing for the Muslim woman, who complies with religious, cultural and sports obligation, we are helping to bring out the best in Muslim woman, to prove that a Muslim woman is a role model to other women in the world, not an oppressed, no name, and no face being. With Ahiida sportswear, we can now compete with confidence.
Dat dit een controversieel stukje kleding is blijkt wel op de ophef die er nu is ontstaan over de Turks-Nederlandse vrouw die in Almelo ging zwemmen met een burqini. De vrouw doet mee aan een reïntegratieproject van de gemeente Almelo. Ze zou van tevoren hebben gemeld dat zij in een burkini ging zwemmen. De vrouw droeg een zwart badpak met daarop een bloemetjesmotief. Het gewaad bedekte bijna haar gehele lichaam. Bezoekers meldden zich toen gelijk bij de directeur om zich te beklagen, sommigen onder hen met racistische teksten en verwensingen dat ze moet ‘oprotten’ naar haar ‘eigen land’.
Volgens zwembaddirecteur Erik Busscher heeft de vrouw eerder al in het nabijgelegen plaatsje Vriezenveen zwemles gehad. ‘En daar was het geen probleem dat ze een burkini droeg, al keken de mensen in het begin wel raar op, ’ aldus de directeur, die geen enkele reden ziet om de vrouw te weigeren. Zolang de badkleding niet gezichtsbedekkend is, vindt Busscher het geen bezwaar badgasten met speciale kleding toe te laten, zegt hij in de krant.
Zoals gebruikelijk spelen diverse factoren hier een rol. Allereerst de positie van de vrouw natuurlijk. Is het inderdaad onmenselijk en onvriendelijk dat een man een zijn vrouw zo over straat laat gaan? Of gaat het hier om streng gelovige vrouwen die er zelf voor kiezen? Ten tweede gaat het natuurlijk ook om de zichtbaarheid van islam in de openbare ruimte . Twee a. omdat het gaat om de zichtbaarheid van religie op zich, en twee b. omdat het gaat om de vermeende vrouwonvriendelijkheid van de islam die zo wel heel prominent tentoon gespreid zou worden. Als de één stelt dat we niet willen dat vrouwen zo over straat moeten, terwijl de ander zegt dat het gaat om vrije keuze, dan komt een derde thema naar boven: de controle over vrouwen en het vrouwelijk lichaam. Wanneer gesteld wordt dat een dergelijk vrouwonvriendelijke traditie niet bij Nederland hoort, wordt eigenlijk het punt op geworpen dat ‘wij’ willen dat vrouwen in het straatbeeld erop een bepaalde manier uit zien. Opvallend daarbij is de verwijzing naar de ‘Dolle Mina’s‘ in eerdere discussies:
Vele decennia lang heeft het westen een traditie gekend waarin talloze psychosociale wetenschappers, denkers en politici van naam en faam de intellectuele voorhoede vormden: d.w.z. zij aan zij stonden in hun gezamenlijke emancipatiestrijd voor meer menselijke autonomie. Een strijd die in dit land (Nederland) kernachtig werd verwoord door de toenmalige Dolle Mina’s met een hen op het lijf geschreven motto: ‘baas in eigen buik’. En bijna allemaal hebben ze een deel van hun naam en faam te danken juist vanwege de vooruitstrevende ideeën die zij er op na hielden als het ging om zaken als gelijkheid der seksen in het algemeen, en om ‘s mens (seksuele) vrijmaking in het bijzonder.
In feite doet de Turks-Nederlandse vrouw niet veel anders. Zij claimt ook baas te zijn over haar eigen lichaam en de burqini is daarmee deels te zien als onderdeel van iemands (seksuele) vrijmaking in het bijzonder. Maar dan niet door het lichaam in alle pracht te tonen, maar juist in alle pracht te verbergen. De boodschap is hier: mijn lichaam is van mij en ik bepaal wie het wanneer mag zien. Dit wil nog niet zeggen dat er sprake is van emancipatie, maar zeker ook niet dat er sprake is van een ontwikkeling die tegen emancipatie ingaat. Voor de goede orde, onder moslimvrouwen zelf is er ook weerstand tegen dit kledingstuk omdat men het te ver vindt gaan of juist onpraktisch en eigenlijk niet vergaand genoeg.
zie ook mijn Leidse boerkini-acties.
http://www.volkskrantblog.nl/bericht/188340
Zal ik in boerkini naaar je promotie komen????
hahahaha….het is openbaar dus wie houdt je tegen?