Migrantenstudies is het enige Nederlandstalige wetenschappelijke tijdschrift voor onderzoek naar migratie, etnische minderheden en de Nederlandse samenleving. Tal van onderwerpen komen aan bod zoals huisvesting, gezondheidszorg, onderwijs, arbeidsmarkt, politieke participatie, discriminatie en identiteit. Het eerste nummer van dit jaar (dat sinds kort online staat) is een thema-nummer over identificatie van migrantenjongeren.
Dus wat weten we nu? Dat de heren van Spitsnieuws Online en Geenstijl (zoals eerder gezegd, het is één pot nat) nogal lichtgeraakt zijn. Dat ze soms grappige stukjes schrijven waarbij ze een mooi verhaal niet laten verpesten door feiten en dat de consequenties daarvan hen niet bar veel kan schelen. Dat ze er weinig moeite mee hebben hun lezers in een persoonlijk gesprek voor te liegen. Dat beiden zich tegenwoordig bewegen op het niveau van Nieuwe Revu en Panorama en als zodanig weinig daaraan toe te voegen hebben met uitzondering van de reactiepanelen.
This is part two of the radicalization series. In the first I gave a brief overview of different practices regarding counterradicalization, triggering (I think) the main question for part two: what the hell is radicalization. I will try to answer that question and also make a plea for critical radicalization studies (as inspired by critical terrorism studies).
Muziek is een belangrijk, maar vaak onderbelicht, bestanddeel van iedere beweging of dit nu een traditionele sociale beweging is of een religieuze beweging. Muziek speelt een grote rol in pinksterkerken en de evangelische beweging, maar voorheen ook al in de Amerikaanse burgerrechten beweging. Muziek kan dienen ter mobilisatie van participanten en kan ook gebruik worden ter bemiddeling van een bepaalde religieuze of politieke boodschap. In islamitische kringen (onder meer salafi) speelt anasheed een grote rol. Een nasheed (mv anasheed) is een islamitisch lied, gewoonlijk a-cappella gezongen soms begeleid met percussie. Als er een anasheed-hitparade zou bestaan, zou Al-Ghuraba ongetwijfeld hoog scoren.
Taqwacore is a fusion of piety and hardcore punk. The name is derived from Michael Muhammad Knight’s novel The Taqwacores that tells the story of Yusuf Ali. His house, and that of several of his companions, is a safe haven for punk parties and for Muslims. What they share is that they seem to be ‘pissed off about everything’ (parents, society, politicians, religious authorities you name it) and trying to resist homogenizing labelling (such as progressive, punk, radical, gay, Arab) of Muslims.
A weekly round up of writings on the Internet, some relevant for my research, some political, some funny but all of them interesting (Dutch/English). (As usual to a large extent based upon suggestions from Dutch, other European, American and Middle Eastern readers. Thank you all.) This week special attention for the political extremists in Europe.