De Ideologie van de PVV
Guest Author: Jan Jaap de Ruiter
Als dit blog verschijnt, zit ik in De Nieuwe Liefde in Amsterdam om daar het eerste exemplaar van mijn boek De ideologie van de PVV – Het kwade goed en het goede kwaad in ontvangst te nemen. Op het moment dat ik dit schrijf heb ik het fysieke product van mijn inspanningen nog niet in handen gehad. Spannend.
Het doorgronden van de ideologie van de PVV was een hersenkrakende exercitie. Het boek is een analyse en weerlegging van de gedachten en overwegingen die Martin Bosma, PVV’er van het eerste uur en thans Tweede Kamerlid, in zijn boek De schijn-élite van de valse munters onder woorden heeft gebracht. En deze zijn niet eenvoudig te volgen. Het zijn kromme paden die voorgesteld worden als recht. Je bewandelt zo’n pad, laat je als het ware meevoeren om aan het eind ervan vast te stellen dat je uitkomt bij een op zijn minst bijzondere uitkomst. Dan moet je terugredeneren waar het ‘fout’ ging en vervolgens proberen onder woorden te brengen hoe het dan wel zit.
Een voorbeeld? In zijn 22e hoofdstuk, getiteld Adolf Hitler, socialist, betoogt Bosma dat het huidige Links de erfgenaam is van het ‘linkse’ nationaal-socialisme, waarbij hij consequent het streepje tussen nationaal en socialisme weglaat en het liefst nationaal tussen haakjes zet. De PvdA van nu is dus het kleinkind van de NSDAP van Hitler, Himmler en Goebbels. Zoals ik het hier opschrijf is de redenering grotesk. Zonder meer. Maar zoals Bosma het opschrijft, loop je bijna in de val. Een goede manier om Bosma’s redeneringen te weerleggen is ze toe te passen op situaties die hij niet noemt, maar die wel met zijn overwegingen te maken hebben. Ik geef een voorbeeld naar aanleiding van de NSDAP-PvdA overwegingen. Er dus van uitgaand dat het socialisme van na de Tweede Wereldoorlog de erfgenaam is van het ‘socialisme’ van Hitler, wekt het op zijn minst bevreemding dat de staat Israel indertijd in 1960 ‘kameraad’ Eichmann uit Argentinië liet ontvoeren en berechten. Immers, Eichmann was lid van grootvaderpartij NSDAP en de regering van de joodse staat bestond uit een coalitie van diverse partijen waarvan de socialistische Mapaipartij van David Ben Goerion de grootste was. Dit is natuurlijk je reinste kolder, maar het is de consequentie van de PVV-manier van redeneren.
Het viel te verwachten dat Bosma het Eichmannvoorbeeld natuurlijk nooit in zijn boek zou opnemen. Bovendien zijn de joden en de staat Israel, aldus Bosma, bondgenoten in de strijd tegen de verfoeide islam en de massa-immigratie die ons land te grazen hebben genomen. Zou je aan Henk dan wel Ingrid vragen welke vlag er in het kantoor van Bosma in de Tweede Kamer hangt, dan denk ik dat ze zullen zeggen dat dat Neêrlands driekleur is. Niets is echter minder waar. Bosma heeft de grootste Israëlische vlag die hij op de markt van Tel Aviv kon vinden, gekocht en in zijn kantoor opgehangen om aan te geven dat ook zijn werkplek naar zijn zeggen ‘bevrijd gebied’ is: vrij van moslims en de islam.
Het boek van Bosma is een grote aaneenschakeling van beweringen en redeneringen die niet makkelijk te doorgronden zijn. Ze hebben echter alle een ding gemeen en dat zijn de strakke waardeoordelen die hij eraan hecht. Iets is goed of iets is slecht. Slecht zijn: de islam, de multiculturele samenleving en alles wat links is. Goed is het christendom, de joden en Israel en monoculturaliteit. Zo simpel is het. Hij heeft dan ook als motto voor zijn boek het vers Jesaja 5: 20 dat als volgt luidt:
‘Wee hen die het kwade goed noemen en het goede kwaad, die van het duister licht maken en van het licht duisternis, van bitter zoet en van zoet bitter’.
Het is jammer dat Bosma niet verder heeft gelezen want het op Jesaja 5:20 volgende vers 21 luidt als volgt:
‘Wee hun die wijs zijn in hun eigen ogen,
en verstandig naar hun eigen mening’.
Dit laatste vers is het motto van mijn boek en dat werd opgepikt door de media. De Volkskrant journalist die mij interviewde vroeg mij hoe ik in 140 tekens de essentie van mijn boek zou samenvatten. Geheel in lijn met het tijdperk van soundbites en tweets. Dit was mijn antwoord in slechts 62 tekens: ‘De waarheid bestaat niet uit zwartwit, maar uit grijstinten.’ Niet erg spannend, niet sexy, ik weet het. Maar zwart-wit leidt tot uitsluiting en bij grijs kan iedereen terecht. Het de Volkskrant interview is eveneens vandaag verschenen.
Inmiddels is mijn boek volop in de media geweest. Ik vreesde het ergste. Ik overwoog zelfs de hele zaak af te blazen. Dat laatste was vooral ingegeven door de rel die losbarstte over de tien die Jan Blommaert en ik gegeven hadden aan de bachelorthesis van Henk Bovekerk afgelopen januari. Bovekerk betoogt in die thesis dat de PVV fascistisch van aard is. Nu was het nooit de bedoeling dat die thesis in de openbaarheid kwam, maar het gebeurde en dat zij dan maar zo. Hoe dan ook, de pers was vernietigend, er kwamen hele nare emails en tweets binnen. Het was een rite de passage die elk mens blijkbaar moet ondergaan als hij zijn hoofd boven het maaiveld uitsteekt. Exemplarisch is dat ik tijdens de thesiskwestie met het uur tientallen nieuwe volgers op Twitter erbij kreeg, van 275 naar 430 en dat ik er deze week maar liefst negen bij mocht tellen: ik sta nu op 439. Over hijgerigheid gesproken.
Hoe dan ook, ik heb doorgezet. Ik wil graag bijdragen aan het debat, de tegenstand ten spijt. En ik moet zeggen dat het me meevalt. De reacties tot nu toe in de pers en de media zijn welwillend. Geen extremisme. Natuurlijk is het jammer te horen dat Martin Bosma niet met me in debat wil. EO’s Dit is de dag Radio 1 programma van 29 februari jl. had hem dat gevraagd, maar hij verklaarde dat ik geen ‘echte wetenschapper’ zou zijn en dat dat voor hem reden genoeg is niet met mij te praten. Ik heb toen in de ether voorgesteld dat hij in debat zou gaan met “citoyen de Ruiter”. God weet hoe we geprobeerd hebben een PVV’er naar Amsterdam te krijgen om het eerste exemplaar van het boek aan te bieden. Met een PVV-kamerlid ga ik op je-en-jij-basis om, maar het mocht allemaal niet baten. Nu wordt het een soort Ons Soort Mensenbijeenkomst en om eerlijk te zijn vind ik die maar al te saai. Wellicht bevindt zich in het publiek nog een frisse tegenstander en ook later zijn er nog debatten zoals in Tilburg op 13 maart. We gaan het zien.
De ideologie van de PVV is mijn bijdrage aan het debat over deze partij, de al of niet multiculturele samenleving en de islam in Nederland. Ik verwacht dat het boek lange tijd actueel zal blijven hoe tegenstrijdig dat ook klinkt. Immers, het denken van de PVV zal niet veranderen, dat is naar de aard van de partij onmogelijk. Daarom ben ik blij dat ik doorgezet heb en het boek op de markt heb gebracht. Toch het zou ook zo maar kunnen dat ik besluit dat dit ook mijn laatste bijdrage aan het debat is en het advies van collega-arabist Hans Jansen opvolg en een ‘mooi boek’ ga schrijven over ‘iets’ van de Arabische cultuur. Want je lichaam en je geest moeten er wel tegen kunnen: het debat rond de macht. Hoewel het tegelijkertijd ook erg verslavend is. We gaan het zien en voorlopig ligt de bal weer bij de tegenpartij, zoals het in een echte democratie hoort.
Jan Jaap de Ruiter is Arabist en verbonden aan Tilburg University. Hij houdt zich bezig met de status en rol van het Arabisch en de islam in West-Europa en Marokko. Hij publiceert over beide thema’s in diverse talen, waaronder in het Frans, en gaat het debat erover aan in nationale en internationale context. De ideologie van de PVV is uitgebracht door Rozenberg Publishers. Het boek ligt vanaf 2 maart 2012 in de winkel en is op talloze boekhandelsites te bestellen.