Welkom in Eurabia I – Voor een islamisering van de samenleving
Introductie: De moslims komen!
In 2004 stelde Bernard Lewis, de beroemde (of beruchte) Orientalist en de Midden-Oosten expert van de VS, in de Duitse krant Die Welt: “Op z’n laatst tegen het einde van deze eeuw zal Europa islamitisch zijn.” Zijn interview bevatte nog veel meer, maar het was deze zin die een golf van angst en verontwaardiging creëerde in Europa dat op dat moment toch al gebukt ging onder anti-islam, anti-moslim en anti-migranten sentimenten. Hij was niet de eerste en ook niet de laatste die de alarmbellen liet afgaan over de dreigende demografische machtsovername door moslims: de moslims komen eraan! Ja dat is erg, want ze nemen de boel over! En u kunt maar beter bang zijn. Erg bang!
In 2013 komt er een nieuwe serie op Closer: Welkom in Eurabia waarin aandacht besteed zal worden aan drie aspecten: de gedachten achter het idee van ‘Eurabia’ , de consequenties ervan en enkele bijbehorende vergezichten. Het idee van een Eurabia (de term is afkomstig van Bat Ye’Or; die zal behandeld worden in deel twee van deze serie: De protocollen van de wijzen van Mekka) is niet uniek. Sterker nog de politieke wortels ervan gaan terug tot de tijd van de kruistochten en de mythe van Eurabia is er slechts één in een lange geschiedenis van xenofobie in de ‘Westerse beschaving’.
Nationalisme en Eurabia
In moderne tijden zijn dergelijke mythes verbonden geraakt met de (opkomst van de) natie-staten. Een natie-staat kent een spanning tussen immigratie en ‘zuiverheid’. Het idee van de natie-staat is gebaseerd op een staat met een belasting- en geweldsmonopolie over een afgebakend grondgebied (erkend door andere natie-staten) die probeert politieke, culturele en religieuze verschillen op haar grondgebied weg te werken of op z’n minst te beheersen. Daar tegenover staat dat een liberale staat goedkope arbeidskrachten nodig heeft om de kapitalistische industrie overeind te houden. Deze arbeidskrachten komen idealiter van buiten want dan zijn ze makkelijker te exploiteren. Teveel buitenlandse krachten betekent echter dat de dominantie van (blanke) autochtonen ondermijnd wordt.
Of het nu gaat om het onderwerpen van bevolkingsgroepen aan slavernij of de hedendaagse migratiebeperkingen, overheden hebben door de geschiedenis heen tal van beleidsmaatregelen getroffen om die spanning tussen de noodzaak van migratie en ‘zuiverheid’ te reguleren. Dat varieert van beperkingen voor huwelijk en voortplanting, het onthouden van gelijke rechten, werkprogramma’s, het coöpteren van elite migranten, enzovoorts. Het idee van een invasie van migranten of een interne demografische explosie is uitermate geschikt om ervoor te zorgen dat autochtonen en nieuwkomers loyaal zijn aan de staat: angst is een uitermate geschikt instrument voor repressie en het is dan ook niet voor niets dat de geschiedenis van de natie-staten zich kenmerkt door telkens nieuwe dreigingen aan te wijzen.
Cultureel-relativisme
Daarbij vinden we nu opinieleiders en politici, van links tot rechts, die vinden dat we teveel cultureel-relativisten en multiculturalisten zijn geworden waardoor ‘onze eigen identiteit’ verloren is gegaan: islamisering gaat ten koste van onze eigen identiteit. De commotie die optrad toen Maxima stelde niet ‘de’ Nederlandse identiteit gevonden te hebben, was veelzeggend daarvoor en denk ook even aan de opmerkingen van Vogelaar over een ‘joods-christelijke-islamitische traditie’.
Nu zijn die zorgen over islamisering nogal overtrokken. Er is geen sprake van een demografische overname; de geboortecijfers onder moslims naderen steeds meer die van autochtone niet-moslims. Er is geen sprake van een toenemende invloed van moslims in de politiek; we worden nog steeds voornamelijk geregeerd door oude, blanke, seculiere mannen. Er zijn twee landelijke koepelorganisaties van moslims en dat is deels een teken van zwakte. Het gebrekkige functioneren van beide organisaties is eveneens een teken van zwakte en zet vraagtekens bij het überhaupt bestaan van zoiets als een moslimgemeenschap; etnische scheidslijnen zijn nog steeds belangrijker dan religieuze verschillen en overeenkomsten. Er is een duidelijke opkomst van revitaliseringsbewegingen zoals het salafisme; die verspreiding is wereldwijd maar tegelijkertijd is men bijna overal een minderheid. De zorgen over islamisering zijn ook mosterd na de maaltijd; de institutionalisering van islam in Nederland met de vestiging van nieuw gebouwde moskeeën, islamitisch onderwijs e.d. heeft zich voornamelijk voltrokken in de jaren negentig en kort daarna.
Tegelijkertijd is er natuurlijk wel degelijk wat veranderd. Enerzijds hebben we een overheid en opinieleiders die graag minder (islamitische) religiositeit willen en anderzijds zijn er bewegingen actief die zich niet neerleggen bij het idee dat religie slechts een beperkte plek dient te hebben in het publieke leven. De bevolking van Nederland is qua religieuze opmaak natuurlijk ook flink veranderd in de afgelopen decennia. In het nieuws komen zaken die op zich niet heel uniek zijn, zoals familiegeweld, maar zodra er een etiket op is geplakt als ‘Marokkanenprobleem’ of ‘eerwraak’ lijken we te denken dat dit soort problemen óf heel nieuw zijn óf zo ‘Middeleeuws’ dat we dachten dat ze al lang verdwenen waren in dit land. Het idee is voortdurend dat de aanwezigheid van ‘die andere cultuur’ leidt tot problemen en:De valse religie van het cultuurrelativisme | ThePostOnline
Cultuurrelativisme leidt tot verlamming: wegkijken, vergoelijken en accepteren van onderdrukking en schending van mensenrechten. Maar vrijheden en grondrechten, die we gelukkig kennen in onze democratische samenleving, zouden juist moeten worden gekoesterd en verdedigd. Ze zijn het waard.
En:
Rutte I wil Nederlandse waarden – Nederlands MediaNetwerk
De eerste stappen waren al gezet, nu is er een definitieve streep getrokken. Een afscheid van de Nederlandse multiculturele samenleving, het is tijd voor de Nederlandse waarden.
Leve de multiculturele anarchie!
Het is opvallend wat hier gebeurt. Waar we enerzijds te horen krijgen dat migranten ‘onze’ cultuur en identiteit doen verwateren en alle verworvenheden die daarbij komen (sociale zekerheid, vrouwenrechten, homorechten, vrijheid van meningsuiting; alle rechten zeg maar die destijds bevochten zijn op de politieke elites en die nu door politieke elites worden gebruikt om de grenzen van onze morele gemeenschap aan te geven) suggereert het omhelzen van ‘Nederlandse waarden’ ook dat we al lang kwijt zijn wat nu echt typisch Nederlands is. We willen terug naar Nederlandse waarden omdat we kwijt zijn wat nu eigenlijk Nederlandse waarden waren en de aanwezigheid van moslims maakt duidelijk wat sommigen in ieder geval niet willen. De roep om die Nederlandse waarden is niet zozeer een teken van de kracht van het nationalisme, als wel van de zwakte en de kwetsbaarheden ervan. We weten het niet meer. Dat is mooi. Want migratie gaat door, moslims zijn en blijven hier, en demografische trends zullen blijven veranderen. Wat bindt ons? En als niets ons meer bindt? Als we geen natie meer zijn?
Deze verwarring en betekeniscrisis lijken me uitstekende uitgangspunten om eens goed na te denken over wat voor morele gemeenschap we in onze verbeelding dan wel willen zijn. Homogeniteit is de dood in de pot van maatschappijkritische creativiteit en verbeelding. Herinnert u zich nog de Paarse jaren negentig? Toen Nederland ‘af’ was? Toen waren we slaven van de ‘boven ons gestelden’ en werd klakkeloos geaccepteerd dat het ‘volbracht’ was en dat het ‘zo goed’ was. Nu niet meer. Door individualisering, de barsten in de neoliberale heilstaat, globalisering staat het nodige op losse schroeven. En er wordt gedebatteerd, gescholden en gevloekt. Dus open die grenzen die maar. Laat de migranten maar binnen en hun geluk in dit leuke landje vinden, laat ze vooral kinderen krijgen en laten we maar kijken waar een radicale verbeelding ons heen brengt.
HAHAHAHA wat een onzin! Ben je een Nederlander? Ken je dit land uberhaupt???
De radicale haat tegen alles wat Nederlands is druipt van dit stuk af.
Blijkbaar wil Martijn graag een burgeroorlog bespoedigen.
Een echte Nederlander
Wanneer is Nederland dan wel het echte Nederland geweest met alleen Nederlanders die Nederland gemaakt hebben tot wat het is? Hebben we enig idee wat we zo nodig moeten beschermen?
In mijn optiek is de insteek van Martijn zo gek nog niet: De angst voor het vreemde is nu niet echt een compliment voor de gemiddelde Nederlander. Mij is altijd geleerd dat angst een slechte raadgever is. Waarom zijn we met z’n allen zo bang geworden voor migranten? Hebben we niet goed nagedacht voordat we ze hier naartoe hebben gehaald?
Ook beide bovenstaande reacties geven blijk van emoties als angst, maar niet van een onderbouwde mening. Waarom zou Martijn geen Nederlander zijn? Waarom zou zijn statement radicale haat weerspiegelen? Laten we met z’n allen maar eens nadenken over wat we verwachten van Nederland.
Geef mij maar een definitie van een Nederlander en van Nederland. Is het echt alleen het land van de tulpen (die overigens van oorsprong uit Turkije schijnen te komen), molens en klompen? Het leek zo mooi, een land waar ieder z’n ding kon doen, een land dat over de hele wereld bekend stond om de tolerantie. Het leek, maar het mocht niet zo zijn.
Maar misschien moeten we de oorzaak van de angst niet zoeken in cultuur. Misschien zijn we wel bang geworden voor religie. Zou het niet zo kunnen zijn dat we, na de lobby van het secularisme, bang zijn geworden voor alle denkbeelden waar een god inspraak heeft in ons leven? Zijn we bang dat we onze eigen positie als god weer moeten inleveren aan een andere godheid?
Als dit de reden is waarom we zo bang zijn voor de islam moeten we onszelf nog maar eens goed achter de oren krabben. Gaat de hele discussie dan niet over een heel ander probleem dan cultuurrelativisme?
Wij zijn zelf verantwoordelijk voor wat er in de toekomst gebeurt. Inclusief dit gedoe van Moslims die alles voor het zeggen zullen hebben in de toekomst.
Europa staat voor een ”verdekte Jihad”, een islamitische poging om de sharia stuk voor stuk in te voeren.Eurabië in heel wat wijken in West-Europa reeds een feit is.Niet alleen omdat ze er zo uitzien – met de halalwinkel, hoofddoek en moskee die het straatbeeld bepaalt – maar ook omdat er niet zelden zowel achter de voorgevel, in de moskee en Koranschool als op straat andere, islamitische mores heersen die – weliswaar niet formeel – wel degelijk leiden tot een gedragswijziging, en dit zowel bij moslims als bij niet-moslims.In elk van onze westerse steden is er een tweede stad, een staat in de staat, een regering binnen de regering. Een moslimstad, een stad die wordt beheerst door de Koran…
De islamisering van Europa gaat onverminderd door.De islam een strikte migratiedoctrine hanteert, Al-Hijra geheten. Het voorbeeld van Mohammed die migreerde naar Jathrub, ook wel bekend als Medina en later terug migreerde naar Mekka. In de gastomgeving stelde hij zich met zijn volgelingen eerst beschaafd en meewerkend op, totdat hij in een aantal wijken een meerderheid van de bevolking achter zich had.Vanaf dat moment werd met geweld de rest van de inwoners gedwongen tot bekering, onderworpen of vermoord.Dit patroon te volgen vanuit de Hadith of de soenna, is de opdracht van iedere mohammedaan en we zien het overal terug.Dat zien we nu weer in Europa!Eerst gebruiken ze de vrijheiden van het gastland-de gastnatie om instituties te stichten, zoals moskeeën en culturele centra.Daarna veroveren ze de straten, dan buurten, dan steden en dan het hele land.Hoe bijvoorbeeld Molenbeek in Brussel of Schilderswijk in Den Haag eruit zag, maar ook andere oudere buurten in grote steden 40 jaar geleden. Zagen we daar veroveringssymbolen zoals moskeeën, islamitische slagerijen,hoofddoekjes,boerka’s,islamitische scholen en djellaba’s op straat? Het antwoord is nee!“Minaretten zijn onze bajonetten, koepels onze helmen, moskeeën onze kazernes en gelovigen onze soldaten.Democratie is slechts de trein die wij nemen totdat wij op onze bestemming zijn aangekomen”,zei Turkse dictator Erdoğan.