Solidariteit & Sympathie – Een impressie van de demonstratie voor moslimgevangen
Afgelopen zaterdag vond in Den Haag een demonstratie plaats van ongeveer 40 moslims tegen de gevangenschap van de leider van Sharia4Belgium in België en Lehsen Aacuk in Marokko. Over Abu Imraan is genoeg bekend denk ik, over Lehsen Aacuk zal ik hieronder wat meer informatie geven.
Het Schouwspel
Op het station van Den Haag kom ik één van de demonstranten tegen en reis met hem verder via tram en te voet naar de demonstratie. Van enige afstand zien we de vaandels die ze bij zich dragen. Hij sluit zich aan bij zijn kameraden en ik observeer keurig vanaf een hoek van de straat. Het gaat op dat moment om zo’n twintig mannen; later voor en tijdens de demonstratie groeit dit uit tot ruim veertig. Vrouwen was verzocht niet deel te nemen aan de demonstratie en eventueel via twitter en facebook voor een proteststorm (een vloed aan tweets en statusupdates) te zorgen; die heb ik niet gezien maar heb het ook niet echt in de gaten gehouden.
Naast deze mannen is ook de politie aanwezig bij de Belgische en Marokkaanse ambassades en ook enkele mensen van de media. Dit laatste is zeer beperkt en dat is op zich wel verrassend gezien de ophef die er de laatste maanden is geweest over deze groep moslims. Wellicht heeft een en ander met het weer te maken, maar het zou ook kunnen dat de eigen mediacode van deze groep een rol speelt. Vantevoren is afgesproken dat niemand met de media praat en dat er achteraf een moment is voor de media. Het zou goed kunnen dat journalisten daardoor denken ‘laat maar’ zeker als ze daarvoor de hele tijd in de kou en regen moeten wachten. Misschien was ook de vorige demonstratie, toen er slechts vier demonstranten waren, daar mede debet aan.
Aan de andere kant moeten we toch ook vaststellen dat eerdere demonstraties voor moslimgevangenen, destijds nog onder de noemer van Behind Bars, ook niet zoveel media-aandacht opleverden. De demonstraties die wèl veel aandacht opleverden waren twee demonstraties over onderwerpen die toch al hoog op de agenda van de media stonden: de gezichtssluier en het protest tegen de film The Innocence of Muslims. Er lijkt ‘gewoonweg’ niet zo heel veel belangstelling te zijn voor deze categorie gevangenen.
De Toespraken
Er zijn twee toespraken bij de Belgische ambassade. Een fragment van de eerste:
Wij staan hier voor de Belgische ambassade als gebaar van solidariteit naar de Belgische gedetineerden, en in het bijzonder naar Aboe ‘Imran. Aboe ‘Imran, een vader, een echtgenoot, een geliefde broeder, een voorbeeld figuur en een nachtmerrie voor het Belgische demonencratie. Een politiekbewuste broeder met een vlijmscherpe tong waarmee hij de onrechtplegers en de hypocrieten in verschillende talen toetakelde. Hij zit vast voor ‘t oproepen tot haat en geweld, een leugenachtige aanklacht welke door elke simpele ziel die één van zijn video’s heeft bekeken op youtube, niet bevestigd kan worden. Alvorens hij begint met spreken, en alvorens hij bepaalde uitspraken doet waarvan hij denkt dat het tegen hem gebruikt kan worden en dat het uit de context gerukt kan worden, geeft hij keurig en netjes aan dat hij niet oproept tot ‘Haat en Geweld’.
In deze toespraak worden ook andere namen genoemd van mensen met wie solidariteit betuigd wordt:
EDIT: toevoeging aan deze lijst: Walid Lakdim, Nizar Trabelsi, Malika el Aroud
(er zouden er nog meer toegevoegd kunnen worden, maar dat is voor een andere keer)
(De links zijn van mij natuurlijk, niet van de spreker. Ze geven enige info over de personen en, meer, over hoe er over hen wordt gesproken). De spreker stelt dat al deze mensen onterecht vastzitten. Zij hebben niet gedaan wat hen verweten wordt en zitten in feite alleen maar vast omdat ze standvastig blijven vasthouden aan de ware islam, die uitdragen en ernaar praktiseren en dus democratie afwijzen.
[youtube:http://www.youtube.com/watch?v=3_Y2SYvX0ho]De afwijzing van democratie was ook te zien in het spandoek ‘democratie = hypocrisie’. Men wijst democratie af omdat het volgens hen tegen islam is. Daarmee is het een intrinsiek onrechtvaardig systeem (aangezien alleen de islam rechtvaardigheid brengt) en het feit dat de genoemde mensen vervolgd worden voor hun geloofsovertuiging door een systeem dat juist vrijheid zou moeten promoten laat de hypocrisie en onrechtvaardigheid ervan zien. Ook in de tweede toespraak komt dit terug:
Oh moslim, zij zullen nooit tevreden met jou zijn tot jij hun volgt. Tot jij hun religie volgt, tot jij hun demoNcratie volgt en afstand neemt van de Islam.
Luister oh Kaafir! En knoop dit goed in je oren! Ik aanbid niet wat jullie aanbidden. En ik zal nooit aanbidden wat jullie aanbidden! Lakoem Dienoekoem wa liyaa Dien!
Wat betekent dit? GEEN INTEGRATIE! GEEN TOLERATIE! Ik heb mijn eigen Deen, jij hebt jouw eigen Deen! Jullie hebben jullie demoNcratie, wij hebben onze Shariah! Jullie hebben jullie homofilie, wij hebben onze Nikaah!
Onze Aqiedah is gebaseerd op de Tawheed, op de Eenheid van Allaah, en dit houd in dat wij Vertrouwen hebben in Allaah, en dat wij onze daden verrichten voor Allaah. Dat wij staan en zitten omwille van Allaah! En dit zullen jullie nooit van ons kunnen afnemen!
Wat kunnen jullie doen? Ons opsluiten? Wat kunnen jullie nog meer doen? Ons aanvallen? Wat kunnen jullie doen? Niks! Niks zal de Tawheed uit onze harten halen bi idhni Allaah!
Keer op keer plotten en plannen jullie om ons te laten afdwalen, om ons het leven van de ongelovigen te laten nabootsen, maar wAllaah, herinner o broeder dat jij de kleinzoon bent van ‘Omar al-Faaroeq! Herinner o broeder dat jij de kleinzoon bent van Usaama bin Zayd! Van Khaalid ibn al-Waalid!
Wij zijn niet van de Ummah van Mark Rutte, wij zijn niet van de Ummah van Peter Velle de kankerpatient!
Wij zijn van de Ummah van Usama ibn Zayd, wij zijn van de Ummah van Omar ibn al-Khattaab! Wij zijn van de Ummah van Khalid ibn al-Walid! DAT ZIJN ONZE VOORBEELDEN! Wat zouden zij doen als zij vandaag de dag hier waren en zagen hoe de Heiligheid van Allaah werd geschonden, hoe onze broeders werden opgesloten en hoe deze zonen van varkens en apen de Islaam beledigen! Het antwoord laat ik aan jullie over!
In deze toespraak wordt ook, zonder namen te noemen, verwezen naar controverses van afgelopen weken waarin diverse Nederlandse moslimvoorlieden in niet mis te verstane woorden afstand hebben genomen van de Nederlandse moslims die naar Syrië gaan om daar te vechten tegen Assad:
Als de leed van de Islam jou er niet toe aanzet om kwaad te worden, doe verder dan geen moeite. Behoor jij tot degenen die een menselijkheid bezit? Leef dan maar als een angsthaas en sterf als een angsthaas.
De zorgen die afgelopen week door mensen als Ibrahim Wijbenga en Yasin ElForkani zijn uitgesproken, passen in een bredere trend onder moslims met grote zorgen over wat men beschouwt als ‘extremistische groepen‘. Door veel van de demonstranten echter zijn hun uitlatingen met verbijstering en woede gade geslagen en dat geldt ook voor de uitlatingen van salafistische prediker Suhayb Salam die stelde dat Syrië geen Europese strijders nodig heeft. Volgens deze demonstranten zijn de strijders van ISIS en Jahbat al Nusra helden die tenminste iets doen tegen het onrechtvaardige regime van Assad.
Voor, tijdens en na de toespraken worden diverse leuzen gescandeerd en na afloop vertrekt men naar de Marokkaanse ambassade. In tegenstelling tot het oorspronkelijke plan wordt het geen mars, maar gaat men per auto. Ook ik kan met een auto mee wat mij een wandeling door de regen en kou naar een tramhalte bepaart.
Bij de Marokkaanse ambassade is het weer inmiddels nog slechter. De demonstratie werd daar ingekort evenals de toespraak. Dit is een fragment van de oorspronkelijk geplande toespraak:
De verraders die hun Islaam hebben verkocht omwille van wereldse genoegten en begeerten! De verraders die zich verzetten tegen het Islamitisch systeem, wetende dat dit systeem van rechtvaardigheid ervoor zal zorgen dat zij van hun tronen af worden gestoot.
Het zijn deze verraders die vandaag de dag nog steeds de marionetten zijn van de Kruisvaarders! Zij zijn het die ervoor zorgen dat de Marokkaanse bevolking en de andere Moslim-bevolkingen leven in een gecontroleerd systeem van moderne slavernij! Het zijn deze marionetten die de Moslims bestrijden, gevangennemen en doden omwille van hun bazen onder de Kruisvaarders. Het is een schande dat de Moslims in hun eigen landen, niet het recht krijgen om hun Religie en Systeem te vestigen!
Het is een schande dat de Moslims die streven en pleiten voor het Islamitische systeem, worden opgesloten in hun eigen landen! Het is een schande dat de Moslims die wensen hun mede-Moslims te helpen, worden weggezet als terroristen en worden geworpen in de martelkelders van de tirannen!
In deze toespraak wordt een lijn getrokken van het verleden naar het heden en de teloorgang van de umma (wereldgemeenschap van moslims) mede geweten aan verraad in eigen kring. De demonstratie wordt besloten met een beroemde nashid: ‘ghuraba’ (de vreemdeling) (zie hier een oude tekst van mij daarover met diverse varianten waaronder enkele met muziek).
[youtube:http://www.youtube.com/watch?v=xZsHSrDoLbg]
De demonstratie wordt vervolgens beeindigd en men gaat ieder zijn eigen weg of nog ergens eten. Door één van de demonstranten wordt het hele gebeuren samengevat onder de noemer ‘hard maar gemoedelijk’ en daar kan ik me wel in vinden. Het taalgebruik richting Belgische en Marokkaanse autoriteiten was hard en grof; de onderlinge sfeer was echter gemoedelijk en ook het toezicht van de politie verliep in een prettige sfeer.
Lehsen Aacuk
Begin dit jaar werd de Marokkaanse Nederlander Lehsen Aacuk in Marokko gevangen gezet door het Marokkaanse regime op verdenking van ronselen voor de gewapende strijd. Hij zou gemarteld zijn en is veroordeeld tot twee jaar gevangenisstraf. Hij ontkent alle beschuldigingen. Hij slaagde erin de volgende audio-boodschap voorafgaand aan de demonstratie te verspreiden via de Facebookpagina ‘Onze Gedetineerden’:
[youtube:http://www.youtube.com/watch?v=T-ikMVLWtJk]
Op onderstaande video ziet u hem op het podium tijdens demonstratie tegen de film The Innocence of Muslims op het Museumplein in Amsterdam (vanaf 37:57):
[youtube:http://www.youtube.com/watch?v=M9BP7Dqado0#t=37m58s]Zie ook dit artikel op De Ware Religie waar u Lehsen Aacuk ziet staan naast Omar Haddouchi; een Marokkaanse Salafi prediker.
Politieke gevangenen
Zijn de genoemde mannen in het protest politieke gevangenen? Ze worden in beleid en media weggezet als terroristen, gekkies, haatbaarden, enzovoorts. Hun acties (los van de vraag of ze nu wel of niet gedaan hebben waar ze voor gevangen zijn genomen) zijn echter politiek en hoewel ze met de termen terroristisch, gekkies en haatbaarden ook nogal irrationeel en nihilistisch worden voorgesteld blijven ze toch zeker politiek. Tegelijkertijd is de term politieke gevangene natuurlijk voor deze groep ook controversieel. Immers, de term wordt vooral gebruikt (volgens mij) voor slachtoffers van politieke vervolgingen door regimes die ons (en wij hen) meestal niet goed gezind zijn. Politieke gevangenen zijn meestal sympathieke gevangenen en de gevangenen die hierboven genoemd worden krijgen juist niet veel sympathie.
In een recent artikel in The Guardian wijst Richard Seymour op de grotere diversiteit in het scala aan tactieken en technieken om protest te beheersen én een bijbehorende trend om bepaalde opponenten te identificeren onder de noemer van criminaliteit en openbare orde.
For protest policing under neoliberalism does not simply entail more repressive behaviour. In fact, the secular trend across European states is for a convergence around a more differentiated system of strategies toward protests.
In dealing with larger protests representing “official” bodies, police tend to prefer consensual and negotiated approaches, and tend to take a greater physical distance from the people whose activities they are policing. By contrast, smaller groups of protesters representing loose social coalitions, campaign alliances and so on, are more likely to be deemed extremist, terrorist or even – theatrical gasp – anarchist, and thus subject to militarised policing, direct surveillance and physical coercion, with the invocation of “anti-terrorist” or other repressive legislation.
Just as the definition of crime is inherently ideological, so the decision as to what constitutes an “official” protest or an “extremist” outrage is in part ideological and normative, deriving from the legal and political culture of policing in a given state and bureaucratic categories deployed by local and national forces. Necessarily, then, this is an inherently politicised form of policing.
Wat het gebruik, of het gebrek eraan, van het label politieke gevangene ons leert is dat de staat manieren heeft om te bepalen en uit te dragen welke vormen van protest acceptabel en ‘normaal’ zijn en welke niet. Juist anarchistische vormen van protest (waar deze groepen ook wel wat van weg hebben) die kleinschalig, niet hierarchisch zijn worden geproblematiseerd. (Zie ook het stuk van Doutje Lettinga naar aanleiding van de Engelse relschoppers uit 2011 (mede gebaseerd op het proefschrift van Femke Kaulingfreks Making Trouble. Disruptive Interventions of Urban Youth as Unruly Politics).) De termen en het beleid ten aanzien van deze gevangenen en ten aanzien van de groep die voor hen opkomt zeggen dus eerst en vooral iets over machtsverhoudingen in de samenleving en over de verhoudingen onder moslims in het bijzonder.
De de-politisering van deze categorie gevangenen zien we ook terugkeren in (serieuze) analyses van oorzaken van radicalisering. Daarin wordt verwezen naar uitsluiting, sociaal-economische achterstanden en psychologische problematiek. Dat speelt misschien een rol, maar vergeten wordt dan dat we hier ook te maken hebben met politiek en dat de War on Terror grote consequenties kan hebben voor diegenen die, volgens de staat, aan de verkeerde kant staan. Vanuit een mensenrechtenoverweging zijn er, zeker in het geval van Lehsen Aacuk, wel degelijk bezwaren te maken tegen zijn proces en detentie. Het kwalificeren van deze mensen als terroristen, gekkies en haatbaarden in plaats van politieke gevangenen, valt dan ook samen met hun uitsluiting uit een gemeenschap van mensen wiens leven, lichamen, verwondingen en rechten ‘onze’ aandacht, zorg solidariteit en compassie verdienen. Met andere woorden ook de bredere politieke en sociale context en de grieven die daaruit voortkomen zijn van belang om bepaalde protestbewegingen te begrijpen en ook om het gebrek aan belangstelling voor deze categorie gevangenen te begrijpen.
Noten
- De teksten van de toespraken die hier getoond zijn, zijn afkomstig van de geschreven tekst van de sprekers.
- Dank aan degene die mijn van de Belgische naar de Marokkaanse ambassade en de laatste stop heeft gereden.
- Houdt u er rekening mee dat vandaag de laatste dag is dat u suggesties kunt opsturen voor de Dr. Kromzwaard Trofee? Wat zijn de beste/slechtste stukken met betrekking tot islam, moslims, integratie, multiculturele samenleving van blogs, kranten en andere media? Geef uw suggesties door: HIER.