Anti-moslim racisme en schoolfoto’s – Fuck de gelijke behandeling van alle Nederlanders?

You may also like...

8 Responses

  1. Gerard says:

    Ik denk dat veel boosheid ontstaan is uit geraakt rechtvaardigheidsgevoel.
    De uitspraak is gebaseerd op art. 1 van de Wet Gelijke Behandeling, en daarin vooral:
    ‘Indirect onderscheid doet zich voor indien een ogenschijnlijk neutrale bepaling, maatstaf of handelwijze personen met een bepaalde godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht, nationaliteit, hetero- of homoseksuele gerichtheid of burgerlijke staat in vergelijking met andere personen bijzonder treft.

    De discussie gaat nu vooral over de vraag of de handelwijze iemand hier ‘bijzonder treft’.
    Het vonnis daarover: ‘In dit geval is sprake van een situatie waarbij de Stichting de schoolfotograaf voor het maken van de (klassen)foto’s op school heeft laten komen op de dag van het Offerfeest, waardoor kinderen die het Islamitische geloof belijden niet in dezelfde mate in staat waren van die dienst gebruik te maken als de andere kinderen van de school.’
    Daar zit de crux! In hoeverre is het naar school moeten gaan voor een foto – dat kennelijk niet past bij hun interpretatie van het offerfeest (anders dan sommige andere moslims in die klas) – een geval van ‘bijzonder treffen’. Waren zij niet in staat? Konden zij echt niet even naar school? Wie bepaalt dat?
    Hier wordt een feestdag, die eenzijdig in een bepaald geloofssysteem is bepaald, klakkeloos vertaald in: ‘moslims moeten…’. Alsof het een onvermijdelijk feit is. De afweging ‘schoolfoto of feestdag’ levert zo een clash op tussen seculiere staat versus persoonlijk geloof. Vrijwillig rekening houden met een geloof is fijn. Maar is het een plicht van een openbare school om feestdagen vrij te geven waar niet het hele land via de regering van heeft bepaald dat die moeten worden vrijgegeven? Wanneer moet met zo’n feestdag rekening worden gehouden? Als ik lid ben van een clubje dat altijd op 3 september zijn idool herdenkt, krijg ik dan vrij, omdat ik anders ‘bijzonder ben getroffen’? Krijgt een religie met veel volgelingen en een dikker boek meer rechten dan een kleine of dan ik als individu? Bij hoeveel leden ligt dan de grens? Waarom zo’n geloofs-feestdag wel en mijn moeders verjaardag niet? Ik voel mij altijd erg getroffen als mijn kinderen daar niet bij kunnen zijn. Dit vonnis plaatst islamitisch geloof boven ander persoonlijk inzicht. Dat is niet de gelijke behandeling die deze wet beoogt. Welk objectief criterium is dit om te beoordelen wat ‘bijzonder getroffen’ betekent?
    Een christen voelt zich gekwetst als je vloekt, dus mogen niet christenen eigenlijk niet vloeken. Het christen zijn is niet meer de norm, maar de interpretatie van een gelovige, diens gevoel, en daarmee wordt de wet van de christen de wet van de ander. Niet diens gezindheid (het feit dat iemand lid is van een club), maar diens keuzes binnen die club worden de norm voor anderen. Dat is een mega verschil, dat hier – en recent in veel meer gevallen – is genegeerd en persoonlijk geïnterpreteerd door de rechter. Dat is een revolutionaire ontwikkeling, die in kleine stapjes steeds weinig lijkt te betekenen, maar in feite reuzensprongen zijn, weg van de seculiere staat, in de richting van een religieus gedreven staat.

    • martijn says:

      Maar is het een plicht van een openbare school om feestdagen vrij te geven waar niet het hele land via de regering van heeft bepaald dat die moeten worden vrijgegeven?

      Het punt is hier, ja dat is een plicht. Die staat niet helemaal dichtgetimmerd omschreven, maar meestal geldt dit voor feesten als het christelijke dank- en biddag voor gewas, oogstdankfeest,het joodse loofhuttenfeest, het hindoeïstische hli en het offerfeest en nog wat feesten.

      Daarbij gaat het niet om de persoonlijke invulling van mensen vs juridische opvattingen over godsdienst maar beiden: christenen hebben het recht om vrij te vragen voor de bid- en dankdag voor gewas, maar dat hoeft niet. De school moet proberen daar aan tegemoet te komen en laten zien dat ze daar haar best voor doet. Daar zit hier de crux: voor de individuele foto kon de school dat aantonen, voor de collectieve foto niet. Dus voor het missen van de individuele foto geen schadevergoeding, voor het missen van de collectieve foto wel. Het is helemaal niet zo’n revolutionaire ontwikkeling: het is het toepassen (wellicht wat rigide?) van een seculier arrangement dat voor alle godsdiensten geldt. Niks geen revolutie, eerder een conservatieve toepassing. Waarom je moeders verjaardag niet? Omdat die binnen de wetgeving niet erkend is. De wet laat dus hoogstens een uitzonderingspositie zien voor religie en niet voor islam alleen.

      • Velzen says:

        Heb je een referentie voor de plicht om met die feestdagen rekening te houden? Ik zag daar in het verklarende stuk op rechtspraak.nl namelijk niets over.

        • martijn says:

          Artikel 11 Leerplichtwet 1969: Artikel 11. Gronden voor vrijstelling van geregeld schoolbezoek

          De in artikel 2, eerste lid, bedoelde personen zijn vrijgesteld van de verplichting te zorgen dat de jongere de school waarop hij staat ingeschreven, geregeld bezoekt, en de leerplichtige jongere die de leeftijd van 12 jaren heeft bereikt alsmede de jongere die kwalificatieplichtig is, zijn vrijgesteld van de verplichting de school of de instelling geregeld te bezoeken, indien

          lid e. de jongere wegens vervulling van plichten voortvloeiend uit godsdienst of levensovertuiging verhinderd is de school onderscheidenlijk de instelling te bezoeken;

          Artikel 13 Leerplichtwet 1969:
          Plichten voortvloeiend uit godsdienst of levensovertuiging

          Een beroep op vrijstelling wegens vervulling van plichten voortvloeiend uit godsdienst of levensovertuiging kan slechts worden gedaan indien daarvan uiterlijk twee dagen vóór de verhindering aan het hoofd kennis is gegeven.
          (ev.)

          • Gerard says:

            Bedankt Martijn, dat is een heel helder en relevant juridisch puzzelstukje dat in mijn beeld hierboven miste. Dat verandert het hele beeld van deze case aan mijn kant in elk geval drastisch.
            Tegelijkertijd blijft het gevoel achter dat onze huidige wet dus feitelijk ‘levensovertuiging’ hier boven de wet stelt, waarmee de deur openstaat voor elke willekeurige eis tot vrije dagen. Kan ik nu de 3 dagen voor de vakantie vrij regelen als wij dat goed motiveren vanuit levensovertuiging? Hoe wordt die ‘levensovertuiging’ gedefinieerd c.q. beperkt?

          • martijn says:

            ik zou niet zeggen boven de wet, immers ook deze zaken zijn wettelijk geregeld en laten ook enige vrijheid aan scholen om dit in goed overleg en al naar gelang behoefte te regelen. Dat betekent niet dat het openstaat voor elke levensovertuiging, deze moet (is mijn inschatting) algemeen ge-accepteerd zijn als religieus. Ik kan me een uitspraak herinneren van de rechter over de vliegende spagettimonster zaak en een foto op een ID-bewijs of zoiets. dat het enigszins wringt tussen laten we zeggen geinstitutionaliseerde godsdienst (niet helemaal correct uitgedrukt, maar bij gebrek ana beter) en andere levensovertuigingen ben ik wel met je eens.

  2. C.O.N. Ceptual Clarity says:

    Inhoudelijk ben ik het met je eens. Maar in vredesnaam, wat is ‘anti-moslim racisme’? Fuck definities, etymologie en semantiek, ofzo?

    Je spreekt over ‘indirecte discriminatie’ (huh?) en over racisme (huh?) en ‘anti-moslim’ (huh?).

    Voor iemand die verbonden is aan een faculteit waar genoeg taalfilosofen rondlopen wil je toch vriendelijk verzoeken een college mee te pakken bij je collega’s. Je conceptuele raamwerk rammelt namelijk aan alle kanten. Het riekt naar opportuun taalgebruik. Niet bepaald integer.

  3. Jos Linnemann says:

    Goed verhaal. Nuchter en zakelijk. Er is veel geklaag over mislukte integratie van moslims in Nederland. Nou, dit is een mooi voorbeeld van integratie. Naar de rechter stappen wanneer je vindt dat er met je grondrechten geen rekening gehouden wordt. Dat kan in Nederland en dan moet je niet gaan roepen dat het maar om een klein dingetje gaat of ‘dat ze best even naar school konden gaan’. Daar hebben we namelijk de rechter voor om te bepalen of de klacht hout snijdt.

Leave a Reply to martijn Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *