Het religieuze / seculiere
Eén van de belangrijkste discussies momenteel gaat over de verhouding tussen het religieuze en het seculiere, de grens daartussen in het publieke domein. Over het algemeen wordt daarbij het nodig gezegd over religie en vooral gezwegen over het seculiere. Daarmee toch enigszins aangevend dat het laatste de norm is of toch in ieder geval vanzelfsprekend. Dat is het natuurlijk niet en daarom is het altijd aardig om eens wat bij te lezen over seculier-secularisering-secularisme. Zeker als dat gebeurt in een interessante, goed leesbare, heldere en accurate uiteenzettingen zoals nu bijvoorbeeld op God.voor.dommen in een entry over de scheiding kerk-staat en nog één over het neutraliteitsbeginsel (een illusie mijns inziens, maar wel een krachtige).
Deze discussies kennende is de stap naar de vraag: hoe verhoudt het secularisme zich in de praktijk en als ideaal ten opzichte van de Islam, niet zo groot meer. Twee verslagen hierover zijn geschreven door Kamal Essabane en verschenen op Wijblijvenhier.nl. De genoemde vraag was onderdeel van de bijeenkomst georganiseerd door Avicenna waarbij Tariq Ramadan en Asma Barlas de degens kruisten over islamitisch feminisme en islam en secularisme. Dergelijke discussies lijken wellicht allemaal wat zwaar en abstract, maar keren niettemin voortdurend terug (soms op de achtergrond). De positie van moslims en de discussies daarover zijn niet alleen terug te voeren op de vraag of we moslims nu wel of niet mogen, maar hebben ook te maken met het religieuze-seculiere zoals nu bijvoorbeeld in de discussie over religieuze huwelijken onder moslims, maar ook om te begrijpen welke kunst nu bijvoorbeeld weliswaar kwetsend kan zijn maar toch moet en andere kunst ook kwetsend kan zijn en eigenlijk maar beter kan, is het van belang de verhouding tussen het seculiere en religieuze in het achterhoofd te houden. Het is vooral die kunst of die reacties daarop die volgens de ene partij een overschrijding inhouden door het seculiere naar het religieuze of volgens de andere partij van het religieuze naar het seculiere die telkens de grootste commoties oproept.