Ik maak je dood!
Stel je voor, je werkt bij een jongerenclub en iedere dag staat dezelfde jongen op dezelfde tijd aan de deur. Meestal om problemen die hij zelf veroorzaakt heeft of, ook al kan hij er weinig aan doen, zelf weer eens in verzeild geraakt is (sommige jongens hebben echt een zeldzaam talent daarvoor). En iedere dag vraagt hij of je zijn problemen kan oplossen zonder iets tegen zijn vader te zeggen. Meestal hoef je niets te doen en loopt het sowieso met een sisser af, soms is het serieuzer en dan moet je wel wat doen. In ieder geval met zijn vader praten. Dan komt hij dus die dag aan de deur en er ontwikkelt zich de volgende conversatie aan de deur:
Tariq: Klootzak! Hufter die je bent! Ik had gevraagd of je het stil wilde houden! Ik maak je dood!
Ikke: Ok, met suiker erbij?
Tariq: Huh, ok vier klontjes zoals altijd.
Ikke: Kom binnen.
Geen sprake van dat hij me echt dood zou maken ook al vond hij me op dat moment waarschijnlijk wel oprecht een hufter en een klootzak. Dat is een kwestie van inschatting en die kun je eigenlijk alleen maken als je iemand goed kent. Ik kende hem intussen behoorlijk goed en hij mij ook. Ondanks, of misschien dankzij, zijn nogal ‘ongepolijste’ voorkomen en optreden mocht ik hem wel en dat had hij denk ik ook wel door. Die inschatting kan natuurlijk niet iedereen altijd maken en daarom is het ook gewoon dom om dergelijke uitspraken te doen. Dat maakte ik hem ook duidelijk. Bij mij leverde het hem alleen een half uur ‘gezeur’ op, maar buiten het kantoor en de moskee waar ik werkte zou hij er mee flink in de problemen kunnen komen.
Dit zijn afwegingen die ook spelen in de zaak die Malou van Hintum behandelde in de Volkskrant.
‘Ik maak je dood’ – Opinie – de Volkskrant
We hebben het hier over een adolescent met een grote bek, misschien wel een van die jongens die onder elkaar voortdurend zeggen ‘tyfuslijer’ en ‘ik maak je dood’ – gebruikelijk van vmbo tot en met vwo.
18-jarige jongens kunnen vreselijk vervelend en intimiderend zijn. Maar als ze zoiets zeggen, in hun eentje en met hun handen in de zakken, hoef je daar niet meteen bang van te worden.
De Gelderlander kapot maken, wie neemt dat serieus als een boze 18-jarige dat roept? Daar haal je toch je schouders bij op?
En als jongens hun handen in hun zakken hebben, zit daar heus niet meteen een wapen verborgen.
Maar ja, Brahim is een 18-jarige Nederlander van Marokkaanse afkomst
Zo staan ze nou eenmaal vaak.Maar ja, Brahim is een 18-jarige Nederlander van Marokkaanse afkomst.
Dat uit het verslag in de krant blijkt dat de uiting niet eens bevestigd wordt door getuigen en dat ook de receptioniste geen enkele aanleiding zag de politie te bellen doet er weinig aan af. In gevallen van bedreiging geeft over het algemeen het subjectieve gevoel van de bedreigde de doorslag; niet de intentie en context van de bedreiger.Zij heeft overigens wel een punt. Het zou kunnen dat Marokkaans-Nederlandse jongens niet zo snel in een begeleidingstraject terecht komen en sneller in een justitieel traject in vergelijking met autochtoon-Nederlandse jongeren met vergelijkbare vergrijpen. Onderzoek is daar niet helemaal helder in, maar uitgesloten wordt het ook zeker niet. Waarom dat zo is, is ook niet helemaal duidelijk. Hetzelfde geldt voor bepaalde groepen autochtonen. De stichting waar ik eerst werkte had vooral ‘randgroepjongeren’ (autochtonen) als grootste cliënten groep. Deze werden vaak elders eruit gegooid door hun grote bek (inderdaad in dezelfde als ‘ik maak je dood’). De omgangsvormen zijn niet altijd even blank, middenklasse. We kunnen zeggen ze komen er pas in als ze dat wel kunnen, we kunnen het ook zien als onderdeel van de problematiek van henzelf en de samenleving om hen heen. Dat is in het geval van Marokkaans-Nederlandse jongeren niet anders. Genoeg om Van Hintum’s punt niet helemaal als onzinnig af te doen. Echter, zoals in de grote boze buitenwereld Tariq wel in de problemen had kunnen komen met zijn uitspraak en de jongen uit Van Hintums verhaal daadwerkelijk in de problemen is gekomen, juist omdat de correcte inschatting zo moeilijk te maken is, kan ook Van Hintums column natuurlijk de nodige gefronste wenkbrauwen opleveren. En dit heeft het ook gedaan gezien de aandacht in de blogosphere.
Het bontst wordt het gemaakt door Contradicere met schrijvers die we ook kennen van het neo-fascistische Het Vrije Volk. Zo lezen we daar:
Oproep om Malou van Hintum te bedreigen! (update) «
Dus jonge PVV ’stadscommando’s‘, want die moet je natuurlijk wel bloedserieus nemen als linkse media… doe eens flink bedreigen die Malou Malloot van Hintum! Maar… hou wel je handen in je zakken hé… want dat maakt kennelijk wel het levensgrote verschil tussen een heuse en een niet serieuze bedreiging.
Genoeg reden voor Volkskrant redacteur Henk Muller om de site te vragen het stuk te verwijderen, waarop Contradicere vervolgens (zeer onkies volgens de netiquette) de emailwisseling publiceerde:
Volkskrant eist verwijdering column (plus vervolg) «
We hebben de titel inmiddels aangepast naar: ‘Volkskrant eist verwijdering column’ omdat de heer Müller inmiddels dreigt met een advocaat. Verder wachten wij de dingen die komen gaan maar af. Zodra dit een voor u interessant vervolg krijgt dan aarzelen wij niet om een update te publiceren.
De kritiek op Van Hintum verraadt een typische denktrant. Zij zegt nergens dat ze de actie van Brahim goedkeurt. Wat zij doet is proberen te begrijpen wat er op de redactie en in de rechtszaal gebeurt is. Zij wijst op een denktrant die niet eens zo vreemd is:
‘Ik maak je dood’ – Opinie – de Volkskrant
Maar ja, Brahim is een 18-jarige Nederlander van Marokkaanse afkomst. Dus dan word je wel meteen bang en denk je wel meteen aan een wapen. Bovendien is hij de broer van de jongen die samen met een vriend een voetganger doodreed, en daarna medewerkers van het UMC St Radboud bedreigde. Als een jongen zoiets doet, wat kun je dan van zijn broer verwachten?
Laten we eerlijk zijn, wie heeft nog nooit een vergelijkbare denktrant gehad over een Marokkaans-Nederlandse jongen? Gebaseerd op vooroordelen en stereotyperingen, aangewakkerd door angst?
Op Contradicere lijkt de overweging te zijn dat als iemand zich zo in een ander verplaatst, dat ze het er wel mee eens moet zijn of het op z’n minst bagatelliseert. En in ieder geval neemt ze er nergens afstand van. In een wereld van wij-zij denken ben je alleen oprecht en authentiek als je duidelijk in één van de twee kampen ingedeeld kunt worden. Als onderdeel van ‘wij’ jezelf verplaatsen in de context of motieven van ‘zij’ bewijst een gebrek aan verstand, hypocrisie of kwade wil. Nog sterker is dat Van Hintum met haar inlevingsvermogen ons wil indoctrineren met haar linkse praatjes. Afwezig in veel vormen van radicalisering (seculier of religieus maakt niet uit) is het vermogen om bepaalde zaken op een genuanceerde manier in de context te plaatsen en de complexiteit ervan te laten zien. Dat laat Contradicere in extreme vorm zien door de, weliswaar ‘satirisch’ bedoelde, oproep om Van Hintum te bedreigen. Begrijpelijk wanneer je je verdiept in het gedachtegoed van de site. Vanuit een begrijpelijke woede over zoveel ‘bagatellisering’ en ‘linkse kerk achtige gedachten’ van Van Hintum reageert men primair en ongepolijst. Net zoals Brahim zeg maar.
[youtube:http://www.youtube.com/watch?v=yrAIT2TcOe8]
Ik ga binnenkort maar weer eens koffie drinken met Tariq. Kijken of hij nog steeds vier suikerklontjes wil.