Een wekelijks portie burgerschap 34 – Helden en Pakistan
Uit de burgerschapskalender:
“Moed is een essentieel onderdeel van een samenleving. De overheid laat zich bij haar besluiten leiden door angst. Dat lijkt me niet het goede voorbeeld”, zegt iemand op www.handvestburgerschap.nl. Misschien moet de overheid een voorbeeld nemen aan de mensen die zijn onderscheiden door de Stichting
Carnegie Heldenfonds. Helden die kinderen redden van brandende hooizolders en bejaarden uit te water geraakte auto’s.
www.carnegiefonds.nl
Helden zijn nauw verbonden met het idee van burgerschap. In de geschiedeniscanon wordt, om een identificatie met de Nederlandse geschiedenis te scheppen, helden geschapen zoals Karel V, Willem van Oranje, Spinoza, koning Willem I, Vincent van Gogh en Willem Drees. Inderdaad vooral blanke mannen. Ook wel enkele vrouwen hoor zoals Aletta Jacobs, Anne Frank en Annie M.G. Schmidt. Niet-westerse migranten zult u niet vinden; die zijn vooral naamloos gepresenteerd als slachtoffers van de slavernij, dankbaar na de dekolonisatie van Indonesië (die niet gepaard ging met oorlog maar nog steeds met politionele acties) en pas zeer recent ge-arriveerde personen die deel uit maken van de multiculturele samenleving. De genoemde personen dienen ons te leren hoe wij ons dienen te gedragen, wat deugdzame Nederlandse personen zijn en voorbeelden voor ons allemaal. Er zit geen enkele migrant als voorbeeld in, dus daar hoeven we ons ook niet op te richten: de Surinaamse, Indonesische, Marokkaanse, Turkse, Caraïbische geschiedenis staat totaal los van de Nederlandse en we kunnen er zeker niets van leren. Nederland is een eiland in de wereld.
Persoonlijk heb ik ook een held. Heldin beter gezegd. Toen ik haar leerde kennen zo’n 15 jaar geleden was deze Marokkaans-Nederlands dame al een zeer kritische moslima. Kritisch op alles: haar eigen familie, de Marokkaanse Nederlanders in haar woonplaats, de islam, de politiek in Nederland. Noem het maar op. Zij had het plan opgevat om een bepaalde opleiding te volgen en dat zag eigenlijk niemand zitten. En toen ik haar zag ook niet. Onderuitgezakt, kauwgom kauwend, gaten in de spijkerbroek. Terwijl haar was opgedragen zich keurig netjes te vertonen alsof het om een sollicitatiegesprek ging. Objectief als ik ben, besloot ik de eerste indruk te negeren (iets waar ik vrij goed in ben) en het gesprek toch maar te doen. En dat was echt heel erg goed. Verder had ze behoorlijk wat tegen. Haar thuissituatie was beroerd, zij trok zich het veranderende klimaat ten opzichte van Marokkaanse-Nederlanders erg aan en ergerde zich tegelijkertijd kapot aan veel leeftijdgenoten, in het bijzonder jongens. Het gevolg was dat zij vrij alleen kwam te staan en eigenlijk weinig echte vriendinnen had toen. Maar ze ging de opleiding toch doen. Ondanks, opnieuw, enkele tegenslagen slaagde ze. Ze kon vrij snel aan de slag, maar het ongeluk was nog niet op. Tijdens haar werk kreeg ze een ernstig ongeluk, zo ernstig dat ze waarschijnlijk nooit meer kan werken en in ieder geval haar oude werk (haar passie) niet meer kan doen. Als ze eigenlijk sowieso nog wel wat kan doen, zo ernstig was het. Toch is het laatste wat ik gehoord heb, dat ze weer volop bezig is te revalideren en haar plaats in de samenleving te heroveren. Geen idee hoe het nu precies met haar is, maar zij is mijn heldin.
Een land dat de nodige helden kan gebruiken is Pakistan. Het is relatief stil omtrent de recente watersnoodramp in Pakistan. Dat heeft wellicht te maken met het slechte imago van Pakistan, maar misschien ook wel met de rampenmoeheid (hoewel geloof me, de Pakistani zijn veel meer rampenmoe dan wij) en het feit dat dit een zich relatief langzaam voltrekkende ramp is (dat is toch minder mediageniek denk ik). Via het onvolprezen en in Nederland niet zo bekende Antropologi.info van antropoloog Lorenz Khazaleh vond ik diverse interessante artikelen. Hoewel antropologen opmerkelijk stil lijken te zijn met betrekking tot deze ramp wijst hij op een interview op Anthropologyworks waar Maggie Ronkin Fayyaz Baqir interviewt die wijst op de volharding, inventiviteit en de capaciteit die mensen hebben om om te gaan met deze ramp dankzij de aanwezigheid van diverse formele en informele instituties en mechanismen.
In de Pakistaanse krant Dawn wijst Zeresh John op de rol van jongeren en ‘vreemden die niet langer vreemden zijn’:
The Dawn Blog » Blog Archive » Catch the spirit
In the last 10 days, I’ve seen Pakistan come together in ways never seen before. The Pakistani youth has risen and literally stepped out on the streets to help their countrymen affected by the flood. It is exhilarating to think about not what they are doing as volunteers but what they will become.
With as many as 20 million people affected, roadside relief camps have sprouted up by the dozen in Karachi. Students have taken to the streets, donation boxes in tow, physically stopping cars, requesting people to contribute.
Each day brings a relentless and constant chain of support. Where the monetary contributors stop, there is a group of people ready to take over by running to crowded bazaars everyday to buy food supplies, clean drinking water and medicines. From there yet another massive portion of the population is stepping in to pack those supplies and load them into trucks to deliver them to the affected areas.
As Pakistani authorities failed to provide the necessary leadership needed and with no proper coordination in the relief efforts, the civilian population of Pakistan has taken it upon themselves to do what they can in the face of this crisis; in the process, developing a conscientious society that we’re all proud to belong to.
Een verhaal dat, zo haalt Lorenzo aan, volgens één van de reaguurders daar niet wordt verteld door de media die alleen demoraliserende maar wel sensationele verhalen produceert. Een ander voorbeeld dat aangehaald wordt is van Shabnam Riaz in The News over de onderlinge hulp die Pakistani elkaar bieden:
The real heroes
The usual definition of being heroic is to have qualities that warrant acts of great salvation. I think somewhere along the way we made it too complicated. There are many simple acts of heroism we may encounter more regularly than we think, but are too self-absorbed in the intricacy of the daily, mundane activities to be able to recognise them.
[…]
There was, however, a spirit-lifting experience in this whole nightmare. Small, scattered groups of young boys and men had formed where the rain was the harshest and was threatening to sweep away cars along with their occupants. Soaked to the bone, these ‘by-standers’ smiled and gave a thumbs up sign.
“Hey don’t worry,” said one of them.
“It’s ok. We’ll make sure nothing happens to you,” reassured another.
About five or six of them got together and pushed the quickly submerging vehicle. They worked in unison, all of them had a single purpose and that was to rescue other human beings. With a huge shove and cries of jubilance they managed to move vehicles out of imminent danger. As we drove away, their faces flushed with enthusiasm and satisfaction that personified their absolute state of happiness.
They waved at us, hurriedly preparing to help the next hapless driver who was blindly careening into their path. We waved back with euphoric ‘thank you’ but they had already become busy in helping others.
I was touched beyond words. These young men were poor labourers who were most probably hungry as a day full of rain would not have given them a chance to earn their daily wage. I am sure that none of them were owners of a vehicle either. But their dedication to help the other members of society who definitely had more material possessions than they had, without any contempt at all, told me something. It told me that deep inside they were people of substance. Those individuals who had their moral compasses pointing in the right direction.
It also told me something else; that in fact, these were our heroes. Also, these people who slog from sun-up till sun-down for a meagre amount that could hardly put a decent meal on anyone’s table, are our actual role models.
Deze onderlinge bijstand en kracht is ook te zien in de volgende video van Al Jazeera:
[youtube:http://www.youtube.com/watch?v=0Je5m60-UWo]
Voor meer updates zie de voortreffelijke site van Dawn met een speciale sectie over de watersnoodramp, Global Voices (bijvoorbeeld over internet) en Al-Jazeera. Donaties voor de helden van de watersnoodramp: GIRO 555