Een wekelijks portie burgerschap 46 – Een betere wereld begint niet bij u
Uit de burgerschapskalender:
“Het is makkelijk om niet het water te laten lopen als je je tanden poetst, het licht uit te doen als je de kamer uitgaat, de tv uit te zetten en niet op standby, opladers uit het stopcontact te halen, je glas naar de glasbak te brengen”, schrijft iemand op www.handvestburgerschap.nl. “Want een betere wereld begint bij jezelf. Dat vind ik nog altijd een mooie slogan.”
Nou nee hoor, beste burger en beste staat, een betere wereld begint niet bij ons (en al helemaal niet bij mij, ik pas). Een betere wereld kan overal beginnen, maar laten we het beginpunt even bij de burgers Rawagedeh leggen. Of beter diegenen die nog leven. U weet wel (of waarschijnlijker u weet amper) dat dorpje waar de Nederlandse bezetter van Nederlands-Indië een massamoord heeft gepleegd op 9 december 1947. Het precieze aantal slachtoffers is onduidelijk; volgens Nederlandse bronnen tussen 20-150 en Indonesische bronnen houden op het 300-400. Op de begraafplaats staat een gedenksteen met daarin het getal van 341 slachtoffers. Allemaal burgers zeg maar bij wie de betere wereld had kunnen beginnen, maar helaas afgeslacht werden door Nederlandse soldaten.
De zaak is kwam enige tijd terug weer in het nieuws omdat nabestaanden excuses en schadevergoeding eisen. Excuses maken is niet makkelijk en is niet alleen een woordelijk iets, maar het moet ook uit daden blijken. De diepe spijt die minister Bot in 2005 uitsprak is niet genoeg, zeker niet wanneer de nabestaanden voor hun gevoel worden afgescheept met een fooi. Dat wordt nog erger wanneer de staat wel erkent dat er oorlogsmisdaden zijn gepleegd. Dat is ook moeilijk te ontkennen:
[youtube:http://www.youtube.com/watch?v=kVPCPIVgXCk]
Maar de zaak is verjaard. Verjaard! Alsof dat het is. Al in 1948 is de afspraak gemaakt om de daders niet te vervolgen. En nee laten we vooral geen oude koeien uit de sloot halen natuurlijk, we moeten de geschiedenis met rust laten. Als dat zo is waarom vervolgen we dan nazi-oorlogsmisdadigers, waarom hebben we in godsvredesnaam een Internationaal Strafhof en het Joegoslavië Oorlogstribunaal in ons land? Om te laten zien hoe goed we zijn en tegelijkertijd de misdaden van onze eigen staat te verdoezelen? De krampachtige houding van de Nederlandse staat resulteert in een benepen, kleinzielige kruideniersmentaliteit die misschien nog wel het duidelijkst wordt als we kijken hoe er is omgesprongen met de enig overlevende van het bloedbad Saih bin Sakam. De man kon eigenlijk alleen terecht op een school en voor de rest waren er gesloten deuren. Hij mag niet bij de koningin komen en zelfs niet bij de vaste Kamercommissie voor buitenlandse zaken. Natuurlijk ligt de zaak gevoelig bij de Indië veteranen maar de toezegging dat de daders niet vervolgd worden lijkt me al heel wat. Eén van de redenen is natuurlijk dat de zaak een precedent werking zou kunnen hebben. Want nee, Rawagedeh is geen incident.
[youtube:http://www.youtube.com/watch?v=xFp7nSzxbM8]
Wat wil de Nederlandse staat nu? De zaak net zo lang rekken totdat de laatste overlevende ook dood is zodat missie ruiming Rawagedeh definitief afgerond is? Iedere staat die dergelijke excessen uit het verleden wil verdoezelen en geen schuld erkent, zou zeer zeer terughoudend moeten zijn met te stellen dat een betere wereld bij de burger begint. En de burger zou zeer zeer terughoudend moeten zijn met het klakkeloos aanvaarden van de plannen van de overheid. Het is namelijk een misselijkmakende houding van de staat die uw leven voorgoed kan vergallen. Als u het nog kunt navertellen tenminste.
