Geweldspraak: PVV, Wilders, De Graaff en flirten met geweld
Even twitter checken op Tweede Kerstdag en wat ziet mijn oog? Een tweet van PVV-senator Marcel de Graaff bij een foto van de Vluchtkerk in Amsterdam. In die kerk zitten uitgeproceerde asielzoekers. Op de foto zien we enkele zwarte mannen die een gebedsmatje uitrollen. En vervolgens twittert de man:
Ik mis de AK47 in het plaatje RT “@devluchtkerk: Ook de gebedsruimte van de #Vluchtkerk wordt steeds beter: twitter.com/Laaiilllaa/sta…”
— Marcel de Graaff (@MJRLdeGraaff) december 26, 2012
Ik mis de AK47 in het plaatje. De AK47 is een automatisch aanvalsgeweer dat ten tijde van de Koude Oorlog maar ook daarna vooral in Afrika gebruikt werd door verzetsbewegingen. Ook later bij bijvoorbeeld Irakese verzetsbewegingen was dit een populair geweer. Wat bedoelt de beste man nu met deze tweet. Dat kunnen denk ik zo’n drie mogelijkheden zijn
- Racisme A: Het zijn ‘zwarten’ en die zijn nu eenmaal gewelddadig dus daar past een geweer wel bij?
- Racisme B: Het zijn moslims en die zijn nu eenmaal gewelddadig dus daar past een geweer wel bij?
Volgens mij dienen we ook een derde mogelijkheid in overweging te nemen:
- Racisme C: Hé moslims/zwarten, waar is een AK47 dan kunnen we ze neermaaien?
Bij dat laatste zou het dus gaan om een oproep tot geweld. Daar zit deze Marcel de Graaff wel vaker dicht tegenaan. In juni vergeleek hij de buitenparlementaire actie van vakbonden en SP met nazisme in de dertiger jaren.
Vakbond is gevaar voor de democratie: bit.ly/k1NBjt #SP roep om buitenparl. actie herinnert aan nazisme 30’jaren bit.ly/joEK8b
— Marcel de Graaff (@MJRLdeGraaff) juni 10, 2011
Nu hebben we de nazi’s niet gestopt door theedrinken, maar door oorlog voeren. In oktober tweette hij over het geweld in Birma tegen de Rohingya moslims en stelde:
Weerbaarheid birmese bevolking tegen illegale agressieve #moslims betekent de redding van hun cultuur. #helden — Marcel de Graaff (@MJRLdeGraaff) oktober 27, 2012
Vervolgens tweette hij daar achteraan
Maar ook: Geweld tegen minderheden in Birma is verwerpelijk. De staat had dit moeten voorkomen.
— Marcel de Graaff (@MJRLdeGraaff) oktober 27, 2012
Nu zijn die Rohingya wel vaker als illegalen afgebeeld, maar dat klopt toch niet helemaal. Is verder ook niet zo belangrijk. Het gaat erom dat hij de situatie in Birma omdraait: het zijn niet de Rohingya die de aggressors zijn maar anderen uit de burgerbevolking. Volgens De Graaff echter verdedigt men zich ‘alleen’ tegen de Rohingya. Eenzelfde retoriek volgt de PVV hier ook: een verdediging van en door de autochtone bevolking tegen de islam.
In zijn boek Marked for Death. Islam’s War Against the West and Me kunnen we dergelijke haatdragende taal ook terugvinden en het taalgebruik in dat boek kan makkelijk worden geïnterpreteerd als het toestaan van geweld tegen moslims met een politiek programma dat, als het zou worden uitgevoerd, makkelijk kan leiden tot daadwerkelijk geweld tegen islam en moslims. Aldus Jan Jaap de Ruiter in zijn boek The Speck in Your Brother’s Eye (In januari een kritische bespreking van De Ruiter’s boek op deze site). Eerder in 2010 ook stelde Wilders al: ‘Het (islam) is een gewelddadige ideologie zoals communisme en fascisme en we moeten er dan ook op die manier mee omgaan. Als we dat niet doen, zal de islam ons uiteindelijk opeten‘. Zoals hierboven al gesteld; de vergelijking met fascisme en communisme is niet zonder consequenties; dat betekent op z’n minst de mogelijkheid van geweld al zal Wilders het zien als verdediging. Maar door de toevoeging van gewelddadig aan de term ideologie kan er geen twijfel over bestaan als hij zegt dat we er ook die wijze mee om moeten gaan. Communisme en fascisme zijn (ten dele) verslagen door onder meer het gebruik van geweld.
Natuurlijk denken ‘we’ nee ze roepen niet op tot geweld, de PVV gaat heus geen geweld gebruiken of daartoe oproepen. Dat willen ze echt niet en het zou ook heel dom zijn. En misschien vinden we Wilders een gekkie die volkomen overtrokken redeneert. Maar als we hem en ook De Graaff nu eens wèl serieus nemen. Dan zien we dat de tweets van PVV senator Marcel de Graaff in een breder fenomeen passen dat de PVV kenmerkt: demonisering door flirten met geweld. Daarbij wordt de islam / moslim als uitermate gewelddadig neergezet op zo’n karikaturale maar wel demoniserende manier dat nog maar moeilijk het onderscheid valt te maken of het nu de PVV is die zelf flirt met het idee van geweld tegen moslims óf dat ze het echt alleen maar hebben over die islam. De islam wordt als zo anders, zo absoluut en zo kwaadaardig voorgesteld, dat het gebruik van geweld daartegen bijna logische zelfverdediging lijkt.
UPDATE
Wilders laatste interview is een ontzettend goed voorbeeld van de geweldstaal van Wilders tegen islam en Marokkaanse Nederlanders. Ook hier gebruikt hij ‘vechttaal‘ en dienen we te ‘vechten’ voor onze vrijheid en de islam keihard aan te pakken want de islam is een ‘ziekte’. Vooral wanneer hij komt met het punt van ‘Marokkaans racisme’; het idee dat Marokkaans-Nederlandse jongens geen andere Marokkaanse Nederlanders aanvallen of lastig vallen. Een onbewezen stelling die zo vaak herhaalt wordt dat in 2013 iedereen denkt dat het klopt en die verder borduurt op de stelling van de gewelddadige ‘zij’ die ‘ons’ aanvallen:
Politiek taalgebruik is een vorm van taalhandelen die mogelijk zelfs geweld kan legitimeren, maar die ook mensen geweld doen. Wilders’ retoriek en ook dat van De Graaff staat boordevol met taalgeweld en geweldspraak. Weliswaar wordt een en ander voortdurend gelegitimeerd door een beroep op de vrijheid van meningsuiting wat er op neer komt dat ‘we’ tegen moslims zeggen: u dient structureel geweld tegen u te accepteren als bewijs dat u kunt integreren (vrij naar Judith Butler). Op z’n minst flirt je op deze manier met het idee van geweld tegen de islam. Wat dat betreft staat de PVV en met haar Wilders en De Graaff voor structureel geweld tegen moslims. Het wordt hoog tijd dat we dat eens serieuzer nemen en dat we sowieso de uitspraken van Wilders, De Graaf e.a. eens wat serieuzer nemen.
De kopvoddentaks is natuurlijk ook een vorm van “demonisering”, in de zin dat het mensen ontmenselijkt, en een eerste stap richting fysiek geweld.