Integratie en Superdiversiteit in Amsterdam

You may also like...

1 Response

  1. Ahmet Kaya says:

    “Opvallend, en zorgwekkend, is dat in Nederland met name de hoogopgeleiden (autochtonen en allochtonen) het laten afweten terwijl ze elders in Europa juist het voortouw nemen in het doen vervagen van etnische scheidslijnen.”

    Dit roept bij mij twee vragen op (vooral gericht op de allochtone groep):
    1. Kan dit komen door een gevoel van onmacht op een positie waar je juist zelf zou verwachten dat je voor verandering zou kunnen zorgen.
    Wellicht vergelijkbaar met het integratieparadox: hoog-opgeleiden komen erachter dat er een etnische glazen plafond is..
    (Ondanks je hoge opleiding, taalbeheersing, economische voorspoed etc. blijft je altijd ‘de ander’)
    2. Sageman deed onderzoek onder 382 terreurverdachten en stelde “ze lijken op ons, ze vallen niet op… [..] want 90% komt uit gewone gezinnen, driekwart uit de middenklasse. Ze zijn goed opgeleid, hebben goede banen als ingenieur en architect, spreken meerdere talen en de meeste plegers van aanslagen waren oorspronkelijk niet erg religieus. Geen van hen heeft een psychische afwijking. [..] Wat ze verder gemeen hebben, is dat ze veelal in het buitenland zijn geradicaliseerd. [..] Ze kregen er heimwee, konden zich niet aarden, voelden zich verloren, miskend.”

    Ik denk niet dat er radicalisering optreedt bij deze groep, maar wel dat het proces dat Sageman beschrijft een zeer reële mogelijkheid is. Een soort van ‘learned helplessness’ dus..

    Tweede punt kan wellicht niet als directe verklaring gelden voor waarom de autochtone groep zich afstandelijk houdt… Maar mechanisme erachter zou wel ook bij deze groep kunnen optreden denk ik zo maar..

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *