Rohingya: A Hidden Genocide in a 'racially tolerant' country?

You may also like...

2 Responses

  1. HPax says:

    1. DE ROHINGYA’S
    Verspreid over de hele aarde, broeit, borrelt, en rispt de Islam op. In China via de Oeigoeren, op de Filippijnen het Islamitische MILF, Boko Haram gaat in Nigeria tekeer, vergeten we die explosie op Bali niet, noch wat erop Celebes gebeurde*, en vandaag uit de onuitputtelijke reeks vernemen we van die ellende mét de Rohingya’s (Rohs) in Birma. Nooit eerder van ze gehoord overigens.

    Vluchtig beschouwd dat van die Rohs hetzelfde liedje als boven, maar dan zie je wél over het hoofd dat (1) deze ene keer nu eens Islamieten als object van agressie worden gepropageerd zijn**, en (2) dit lot hen in een Buddhistische omgeving overkomt, terwijl die Cultuur daar toch als pacifiek bekend staat. Buddhistische ‘jihadis’ plegen – weten we – eerder zichzelf dan de ander in brand te steken. Mijn paradoxale verwondering over een en ander meen ik ook in de titel van het artikel ‘Rohingya: A Hidden Genocide in a ‘racially tolerant’ country?’ te herkennen. ***
    ‘t Zou goed als een antropoloog eens een objectief boekje over die Rohs open deed. Wie zijn zij, wat doen ze daar in Birma, wat maakt ze zo kwetsend voor de Birmese Buddhisten?

    Tot nader order zie ik het zo: In Birma speelt zich een historische afrekening af, eindelijk. In India en in de buurt daarvan is het Buddhisme door de Islam uitgeroeid. Gruwelijk. (o.a. Max Weber, ‘Religionssoziologie’; uit het hoofd geciteerd). De Birmezen rekenen – plaats en tijd doen er niet toe – af en willen nieuwe onderdrukking voorkomen.
    Nu kun je zeggen dat dat Islamitisch geweld van toen wel erg lang geleden is, maar dat is mogelijk eng-Westers alias ethnocentrisch gedacht. Door een schuld van eeuwen her halen we – cultureel verplicht – makkelijk een Christelijke streep, maar dat is niet in alle Culturen zo. Of het gisteren was of 1000 jaar geleden, die tijdrekening is qua (af)waardering niet universeel, en dan ook het daarmee corresponderend historische gevoel niet.

    Bepaling van 1.waarde en 2. betekenis, van het begrip ‘tijd’ in verschillende culturen, incl. comparatief de onze, verdient scherpere antropologische studie. We vergissen ons te vaak in de TIJD. Het is vooral de Franse sociaal-antropoloog Louis – Homo Hierarchicus – Dumont die hierover uitstekende ideeën heeft ontwikkeld.
    * Onthoofding van jonge, ongesluierde Christenmeisjes door Islamieten
    ** Hun reguliere (culturele) intersectarische slachtpartijen buiten beschouwing gelaten.
    *** Verschenen op website: religionresearch.org/martijn, dd 15.05.13.

    OVER DE TIJD
    1. De Australische anthropoloog Bell**** vertelt dat omstreeks Anno 2000 twee Australische (‘aborigenes’) groepen weigeren met elkaar samen te werken, dit op grond van ‘het feit’ dat hun respectieve stamvaders ruzie met elkaar hadden gemaakt en dat ook niet deden.
    Bell schrijft het niet, maar lijkt het toch wel absurd vinden: je gedrag te laten bepalen door voorvaders uit een onheuglijk verleden.
    2. In een tijdschrift dat ik vele jaren terug onder ogen kreeg, las ik het verhaal van een groepje Westerlingen op zoek naar het goud van El Dorado in het Amazone-gebied. De goudzoekers wonnen informatie in bij de locale Indiaanse bevolking over de vindplaats. Daarbij kregen ze de indruk dat die Indianen er inderdaad iets van wisten, en wel zo alsof het verstoppen van die schat (in geloof ik een meer) zich nog maar vrij onlangs had afgespeeld, Wat ‘Historisch’ onmogelijk was.
    In dit 2e geval kun je aan bedrog denken; de Indiaanse informanten ook niet gek, hielden de schatzoekers voor het lapje. Maar denk je zo niet, dan kun je in beide gevallen concluderen dat in de (A) Australische – (B) Indiaanse cultuur de tijd niet dezelfde rol speelt als bij ons Westerlingen. De tijd heeft daar-bij-hen niet de waarde van een meetlat, is geen dimensie om waarden te meten. Wat in A en B voorvalt, en er is voorgevallen, verloopt nagenoeg synchroon. Alles is gevoelsmatig: vandaag, een paar dagen -, weken -, hoogstens wat maanden geleden.
    Neem je dit aan, dan heelt in maatschappijen van het A en B type de tijd geen wonden, kan dat ook niet,en begrijp je dat die Australiërs nog steeds niet met elkaar kunnen samenwerken, en de ingedrongen Rohs alsnog de prijs van hun non-integratie moeten betalen. Met dat ‘nog steeds’ en ‘alsnog’ als Westerse ‘vooroordeel.

    Dit type denken over de tijd, of eigenlijk het er niet in denken, is niet per se primitief.
    Ook Klassiek India denkt niet historisch, is niet Historisch. Indologen hebben Indische litteratuur bestudeerd en daarvan was het grote probleem hun ondateerbaarheid. India heeft geen geschiedenis, negeert de tijd als waarde.

    Het Westen heeft van de tijd een motor gemaakt; wij leven diachronisch-Historisch. Morgen wordt het beter, leed vergeten of verzoend. Dit is een culturele beslissing geweest, of een mutatie, die ons aanzienlijk doet verschillen van synchroon lopende volken.
    De Islam is geen volk, maar wel synchronistisch. Of zeker wel anachronistisch. Als wij ze vergeven, kunnen ze ons toch rustig blijven doodslaan.
    **** BELL, J. H., – THE CULTURE OF THE ABORIGINES | In: The Pattern of Australian Culture, McLeod, A.C. Ed., Cornell University Press, pp. 441-477, Ithaca, New York, 1963.

  2. Joop says:

    De vorige schrijver vergeet dat het Westen diverse invallen heeft gedaan in de islamitische culturele wereld – Irak, Afghanistan, Somalië. En dat we via grote bedrijven – de vrije markt een meer dan normale invloed hebben. Daarom is zijn laatste zin ‘kunnen ze ons toch rustig blijven doodslaan’ – een uitspraak die met zichzelf in tegenspraak is. Gebaseerd op een sterke apathie voor de islamitische wereld, en daarom verwerpelijk. Want niet wetenschappelijk gefundeerd.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *