Seksueel geweld – ‘boosheid’ en racialisering
In het programma Dunk van RTL vraagt Roderick Veelo zich af waar de woede blijft over de massa-aanrandingen in Keulen. Hij vraagt dit aan Hadjar Benmiloud die zojuist het feministisch initiatief Vileine heeft opgericht. Het is typisch dat Veelo hier een vrouw aanspreekt op waar de woede blijft. Over het algemeen is de ‘trope’ over boze feministen er één die juist gebruikt wordt om feminisme te delegitimeren als irrationeel, emotioneel en aanstellerig. Maar nu gaat het natuurlijk ergens om: het seksuele geweld in Keulen tijdens oudejaarsnacht. Het is schijnbaar van belang dat het daar om migranten gaat. Waar Benmiloud probeert de racialisering van seksueel geweld te overstijgen door niet alleen het seksuele geweld door migranten bespreekbaar te maken, reduceert Veelo de kwestie voortdurend tot Keulen. Wat overigens ook treurig is voor witte vrouwen die het slachtoffer zijn van seksueel geweld: die zijn de woede niet waard als ze niet worden aangevallen door zwarte mannen?
Het idee dat ‘witte vrouwen’ (‘onze vrouwen’) gered moeten worden van ‘zwarte mannen’ is een al eeuwenoud racistisch thema. Het was ook al aanwezig in het huidige debat over vluchtelingen voor de oudejaarsnacht in Keulen. Het treurige is ook dat het debat erna vooral gaat om immigratiebeperkingen en veel minder over de aanpak van seksueel geweld (overigens wijst Veelo wel op die gebrekkige aanpak). Met andere woorden, we lijken meer geïnteresseerd in de daders dan in de vrouwen, behalve dan als ‘witte’ slachtoffers van die ‘zwarte’ daders. Die gebrekkige aanpak is een belangrijke factor in het voortbestaan van seksueel geweld: het idee dat mannen ermee wegkomen helpt niet in ieder geval niet om het tegen te gaan. Het vragen naar woede (in plaats van naar concrete initiatieven om dingen te veranderen) en het racialiseren van seksueel geweld ook niet.
