Spoort dit?

Als je in de trein zit, hoor je nog eens wat. Zo zat ik tegenover twee vrouwen die bij een niet nader te noemen bedrijf werken. Van belang is te weten dat het om een commerciele instantie gaat, waarbij contacten met klanten en representativiteit van de medewerkers zeer belangrijk gevonden worden.

Goed, er was daar dus een sollicitatieprocedure. Twee kandidaten blijven over. Een man en een vrouw. Eén van hen had alle kwalificaties en zeer veel ervaring op hetzelfde werkterrein: de vrouw. De vrouw had echter één probleem. Zij was te dik. Nou ja dik, zei de vrouw in de trein, ze was wat mollig maar niet dik. Maar goed dus je moet toch representatief zijn naar de klanten toe, vond ze. Die vrouw had beter kunnen solliciteren bij concurrent X; daar werken allemaal van die kneusjes. Ja zegt ze, als je ze meewerkt met zo’n sollicitatieprocedure, dan selecteer je toch mensen die een beetje op je lijken (de één was blond, redelijk slank en mooi gekleed, de ander zwart haar, slank of zelfs mager en netjes gekleed).

Opvallend is dat de man die wel aangenomen werd, wel als zeer dik omschreven werd. Maar ja, ‘hij komt zo gezellig over, dat is ook belangrijk voor een stukje klantcontact’.

In de Elsevier stond enige tijd geleden een stukje over dikke mensen als paria, maar er zit schijnbaar ook nog een gender component bij.