AD.nl – ’Jihad? Nee, ’t was vakantie’

AD.nl – ’Jihad? Nee, ’t was vakantie’

Door PATRICK POUW DEN HAAG

Driss, Said en Ramazan waren een maand spoorloos. Op jihad, vreesden hun families. Ze zijn weer thuis.
Voor het eerst praten ze uitgebreid over hun ’vakantie’.

Bekennen? Toegeven dat ze ’terroristen’ waren? Zeggen wat hun Azerbeidjaanse ondervragers wilden horen, om maar van die, niet bepaald zachtzinnige, ondervragingen af te zijn? Ze konden net zo goed meteen tekenen voor twintig jaar cel. Of erger. En dat beseften Driss, Said en Ramazan maar al te goed. Driss: ,,Ze wilden weten wat we in Azerbeidzjan deden. ’Vakantie vieren’, zeiden wij.’’
En dat werd meteen geloofd? Drie jongens uit Nederland, die komen wandelen in Azerbeidzjan?

Driss (18): ,,Eh, praten daar doen ze met hun vuisten.’’ Said (18): ,,Ik had bij de eerste vraag al een pistool op m’n hoofd.’’

Driss, hoofschuddend: ,,Ze zeiden: ’Jullie moeten zeggen dat jullie terroristen zijn’. En ik kón alleen de waarheid vertellen: dat we op vakantie waren. Ze wisten precies waar we die twee weken waren geweest. Ze kwamen met foto’s van strenge mannen met baarden. Ik moest zeggen dat ik hen kende. In de kamer naast me hoorde ik Said tegen de muur vliegen.’’ Said, timide: ,,Ik kon alleen maar zeggen: ’please, please, please’.’’

Ja, ze zijn zich kapot geschrokken, zeggen ze gezeten op de bank bij de ouders van Driss. Hun vriend Ramazan (21) laat het afweten. Ze zien hem sowieso wat minder sinds ze thuiskwamen.

Waarom? Moeten jullie niet ervaringen verwerken, vakantiefoto’s bekijken?

Driss: ,,Ik heb nu m’n handen vol aan mezelf.’’ Said: ,,En vakantiefoto’s hebben we niet. Zijn we helemaal vergeten. Stom, hè.’’

Het begon allemaal vlak voor de ramadan, zeggen ze. Ramazan kwam met verhalen over de Sultan Ahmet moskee in Istanbul. Driss: ,,Die wilden we graag zien.’’

Niks mis mee toch? Marokkaanse moslims die een moskee in Turkije bezoeken?

Driss: ,,Dan ken je onze ouders niet. Ze zouden het nóóit goed vinden. En we wilden een beetje luchten.’’ Dus vertrokken ze geruisloos. Ramazan financierde de trip: hij nam 17.500 euro mee. Cash. Driss: ,,Hij zei dat we daar misschien niet zouden kunnen pinnen. Dat geld had hij gespaard met z’n werk op de markt. Binnen anderhalve week hadden we al 3000 euro opgemaakt.’’ Na een kort bezoek aan Trabzon besloten ze in Istanbul naar Azerbeidzjan te vertrekken. Driss: ,,Een collega van Ramazan komt daar vandaan. Baku, de hoofdstad moest heel mooi zijn. Said: ,,We hebben nooit over Tsjetsjenië gesproken, of over de jihad.’’

Na twee weken wandelen in Azerbeidzjan besloten ze terug te vliegen naar Istanbul en Nederland. Bij de paspoortcontrole werden ze tegengehouden. Driss: ,,Onze visa waren verlopen. En toen kwamen die mannen van de veiligheidsdienst.’’ Said: ,,Na vier dagen kwamen Nederlandse rechercheurs. Ik was dolblij! Maar ze zeiden: jullie gaan misschien vier, vijf jaar zitten.’’ Driss: ,,We hebben veel aan die agenten te danken. Ze zorgden ervoor dat we de laatste twee dagen in een hotel konden slapen.’’

Thuis, in de Haagse Schilderswijk, beseften ze pas dat iedereen dacht dat de drie vrienden op jihad waren, bezweren ze.

Jullie hebben de schijn ook wel érg tegen.

Driss: ,,We hebben een heel grote fout gemaakt. Maar het heeft allemaal te maken met bangheid.’’

Al bezoek gehad van de AIVD?

Driss: ,,Die zouden nog langskomen. Waarschijnlijk hebben ze ons verhaal nagetrokken, en bleek dat alles klopte.’’