Mohammed was de waarlijk ideale rekruut
In dit artikel wordt een portret gegeven van Mohammed B. (achternaam inmiddels hier bekend, maar zoals het hoort laat ik het achterwege). Het is opvallend hoeveel overeenkomsten er zijn met andere zogenaamde jihad-strijders. Het gaat om een jongen die zijn traditionele banden (met de moskee, met de buurtvereniging, met zijn familie wellicht) heeft doorgesneden en een compleet andere richting is opgegaan. Dit kennen we ook van de 9/11 kapers en de aanslagplegers van Madrid, voor wie ook nog eens geldt dat zij aanvankelijk (toen ze die traditionele banden nog hadden) niet radicaal waren; dat zijn ze in Europa geworden. In die zin is de vraag die Fatima Mernissi gisteren opwierp ook terecht. Hoe kan het dat in Nederland twee keer in twee jaar een vooraanstaand persoon wordt vermoord? Wat zegt dat over Nederland. Naast het aanpakken van het radicalisme betekent het ook dat we zelf in de spiegel moeten kijken en dat geldt zowel voor moslims (hoe kan het dat de reguliere moslimorganisaties er niet in slagen bepaalde groepen jongeren aan zich te binden en er niet in slaagt de jongeren niet te laten vervreemden) als voor niet-moslims (hoe kan het dat de situatie zover uit de hand is gelopen?).