Abdelkader Benali
Gisteren kreeg ik een tekstbericht van een goede vriend: waarom bleef ik daar? En ik dacht meteen: een smoes, verzin een smoes. Een leugentje om de bestwil. En ik schreef: Ik denk dat ik een taak heb als intellectueel om hier verslag van te doen. Onder deze omstandigheden observeren en helder nadenken is een triomf voor de intellectueel. Hier zijn we toch voor gemaakt? Ik verzond het bericht. Wat een stomme smoes. Moet je niet om jezelf lachen, Abdel. Een paar weken terug zat je nog te schreeuwen toen Khalid Bouhlahrouz zijn voet in een Portugese bovenbeen plantte. Maar plotseling voelde ik dat de smoes werkte. De smoes had magie. Ik liep over straat als intellectueel die observeerde, kijk mij eens!
Van die bravoure is vanochtend niets over. Meer doden, meer infrastructuur geraakt en het groeiende besef dat Israël bezig is met een niets en niemand ontziende vergeldingscampagne die elke logica mist. Tot nu toe zijn alleen Libanezen geraakt en nog niemand van het Hezbollah-kader. Dit is shock and awe.