Blog Tag: Dat vinden we leuk!

de cultuurrelativistische antropoloog Martijn de Koning, zegt Peter Breedveld over mij. Maar de beste man zegt dat natuurlijk niet zomaar. Nee, hij heeft mij uitgenodigd voor een potje Blog Tag. Nadat Time Magazine ‘You’ al had uitgeroepen tot Person of the Year (you, misschien, ik zeker niet) dacht ik al dat het niet meer erger kon. En nu dus Blog tag. Dat vinden we leuk. Dank Peter!

Maar goed als man van de minste weerstand en zonder enige principes, mijn everything you did not want to know about me:

1. Ik ben een notoire laatkomer. Meestal weet ik de schade aardig te beperken, maar dat komt dan omdat ik vage afspraken maak: zo rond tien uur of half elf iets in die richting? Soms loopt het echt uit de hand. Tegelijkertijd ben ik ook een echte NS-reiziger. Logisch dat ie dan te laat komt, hoor ik u denken. Nou nee, de NS maakt het alleen erger. Ik kom gewoon vaak te laat omdat ik een ontzettende treuzelaar ben. En het ergste van alles is dat ik dit bewust doe. Dat zit zo. Eén keer in mijn leven was ik te vroeg. Ik moest de trein van 9 uur naar Amsterdam hebben, maar die had flinke vertraging. De trein van 8.47 had echter ook vertraging: 10 minuten. Ik had al een kaartje gekocht met korting en wist natuurlijk dat dat pas geldig was na 9 uur. Maar ach…die paar minuten. Geen hond die daar op let. De trein vertrok ietsjes voor 9, deur dicht en rijden maar. Mag ik uw kaartje zien? Wat een timing. Keurig als ik ben geef ik het haar het kaartje en laat de kortingskaart zien. Dat mag niet meneer, dat kost u een boete! Ik zag daar de grap wel van in aangezien het slechts 1 minuut voor 9 was. En als ik iets grappig vind, dan lach ik. Zij niet. Of ik me ook kon legitimeren? Nee, dat kon ik niet. Dat kost u ook een boete. Met andere woorden, laat komen heeft me nog nooit in de problemen gebracht, maar te vroeg wel.
2. Her en der zijn er wat foto’s van mij op internet. Ik zal ze u besparen, maar toch maar even een korte beschrijving. Te lang, krullend haar waar een orkaan doorheen gegaan is, een bril die vier jaar geleden ook al uit de mode was, een baardje waarmee je nog niet dood gevonden wil worden en zo mager als een spijker. Ik heb ook een tweelingbroer. Jawel. Blond haar, blauwe ogen, goed sportief figuur, zeer sterk en verzorgd. Over ons karakter hoef ik niet veel te vertellen, dat volgt ongeveer het stramien van het uiterlijk. Voeg daaraan toe dat mijn broer altijd degene was met hersens, dan snapt u waar mijn chronische minderwaardigheidscomplex vandaan komt.
3. Ik heb iets met religie. Geef mijn opvoeding maar de schuld. Opgegroeid in een klein katholiek dorpje met katholieke ouders op een katholieke school. Misdienaar geweest. Nu uitgesproken niet religieus. Maar toch….Ik heb een voorliefde voor ‘donkere’ muziek waarin veel religieuze symbolen zijn verwerkt: Nick Cave en 16 Horsepower o.a. Ik kan niet tegen protestantse diensten, in het bijzonder de uitvaart. Het is mij te koud, te weinig ritueel, teveel het Woord. Ik raak compleet gefascineerd als ik gelovige mensen over hun religieuze beleving hoor vertellen. Soms is dat fascinatie door hun emoties, soms is dat fascinatie voor het walgelijke als ik mensen anderen hoor verketteren. Religie kan heel mooi zijn als het mensen het vermogen geeft zingeving, maar soms kan religie ook heel lelijk worden als mensen claimen de waarheid in pacht te hebben en iedereen die er anders over denkt neersabelen. Soms zou ik willen dat ik religieus was. Dan zou ik wellicht wat minder gefragmenteerd en doelloos in het leven staan dan nu en denken dat het leven echt niet nutteloos is, maar ik geloof niet God. Op andere momenten dank ik God dat ik niet religieus ben.
4. Wat betreft het islamdebat is er een heleboel om je aan te ergeren. Op dit moment zijn er twee zaken waar ik me mateloos aan erger. Allereerst de ongelooflijke arrogantie van sommige mensen die, volgens zichzelf, deel uitmaken van de progressieve elite en die weigeren om zaken te bespreken die (autochtone) inwoners van achterstandswijken of plattelandsgemeenten bezighouden. ‘Wij zijn toch zeker wel verder dan die boeren die nog nooit een buitenlander gezien hebben’. ‘Ach, die Nederlanders in achterstandwijken, dat zijn toch die Fortuyn-stemmers? Wij hebben de dingen toch wat beter op een rijtje, wij zijn kosmopolitisch’. Nummer twee. Het gemak waarmee de eerste generatie allochtonen wordt afgeschreven. Zegt een jonge Marokkaan tegen een gemeente: ‘Maar we moeten ook investeren in de eerste generatie als het om radicalisering gaat. Zij zijn immers één van de eersten die radicalisering van hun kinderen opmerken.’ Zegt de gemeente, met volle instemming van de overige autochtone en Marokkaanse aanwezigen, ‘Nee, investeren in de eerste generatie heeft geen nut meer. Die doen niet meer mee. Weggegooid geld.’
5. Het dorp waar ik geboren ben heeft een buurtsuper. Simpel winkeltje, erg handig als je snel iets nodig hebt of je bent iets vergeten bij de supermarkt uit het naburige dorp. Als je daar afrekent bijvoorbeeld voor een brood, zegt de mevrouw achter de kassa: “Zo, kun je weer brood eten hè”. Kom je met pennen en potloden: ‘Zo, kun je weer schrijven hè’. Kom je met snoep: “Zo, kun je weer snoepen hè”. Dus als je dan op dertienjarige leeftijd met je partner in crime (we hebben daar eens twee snoepjes gestolen van ieder 5 cent) daar komt, dan wil je eens kijken wat ze zegt als je haar om een pakje condooms vraagt en dat afrekent. Niet veel. Ze hadden geen condooms. Alleen weet de volgende dag wel het halve dorp dat jij samen met een jongen condooms wilde kopen.

Nou, heb ik me weer genoeg blootgegeven voor de komende 10 jaar hoop ik. En nu nog vijf andere bloggers aanwijzen. Dat is nog niet zo makkelijk. Ik verwijs wel vaak naar andere bloggers, maar reageer zelden op anderen dus niet iedereen kent me. Maar goed toch een gooi.

• Myrtus: moslim, joods, christelijk en ook nog eens boeddhistisch. Een Marokkaanse, Amerikaanse en Nederlandse. En vanalles eigenlijk.
• Taouanza: Een ‘keiharde’ zakenvrouw
• Marbelous: Een cynische dertigplusser die wel houdt van doorzakken.
• Abdulwadûd: Bekeerde moslim. Eén van de weinige in Nederland, of waar dan ook, met aandacht voor de Senegalese Tijani broederschap.
• Hassan Bahara: Eerlijk gezegd volkomen onbekend voor mij. Zijn site heb ik pas deze week voor het eerst bezocht wat schandalig is aangezien L.M. mij al tien keer erop gewezen heeft. Heeft zijn debuut gemaakt als schrijver met ‘Een verhaal uit de stad Damska’. Of het goed is? Geen idee, heb daar geen verstand van. Heb het met plezier gelezen en het maakt me nieuwsgierig naar meer.

Succes ermee. En Peter…wil je dit niet meer doen? De volgende keer verplicht ik je om een ondraaglijk lichte beschouwing over cultuur-relativisme in de antropologie door te nemen. Maar toch bedankt voor de kleine boost in de bezoekersaantallen.