Prinsjesdag…
(foto: Telegraaf)
Naast de Troonrede is, denk ik, het allerbelangrijkste van prinsjesdag, de kleding. In het bijzonder van de vrouwen en dan weer in het bijzonder in hoedjes. Maar niet alleen. Als het erom gaat wie dit jaar het meest opvallendst was, denk ik dat mevrouw Vogelaar gewonnen heeft. Diverse weblogs (en in hun comments) weten in ieder geval melding te maken van haar outfit: hier, hier, hier, hier, hier, hier en hier. Haar kledingstuk wordt gezien als ‘islamitisch’ dan wel ‘islamiserend’ of ‘Marokkaans’ en vergeleken met een kaftan.
Ook Wilders en Verdonk reageren erop. Wilders die het ‘half-marokkaans’ noemt en Verdonk die het ‘kaftanachtig’ noemt en het vergelijkt met de kleding van imams en dat eigenlijk maar een slecht voorbeeld noemt voor de integratie.
Uiteindelijk is het niet Marokkaans, ook niet echt islamitisch volgens mij en ook geen kaftan (een lange jurk oorspronkelijk afkomstig uit Turkije die overigens ook door Marokkanen wordt gedragen, maar ook al lang haar intrede heeft gedaan in de ‘westerse‘ mode en net als andere kledingitems), maar een soort hybride creatie. Nu is hybriditeit eigenlijk de normaalste zaak van de wereld. Mensen en culturele repertoires mixen en daardoor ontstaan nieuwe culturele repertoires (zonder dat de oude helemaal verdwijnen). Hier gaat het ook om een doelbewust proces. Vogelaar wilde laten er zien dat allochtonen ook een belangrijke bijdrage kunnen leveren en dat er velen zijn die het goed doen in de maatschappij. De ontwerpster Houda el Fechka wilde een jurk maken op basis van een mix tussen twee culturen.
Op deze manier probeert zij een brug te slaan en een eenheid te creëeren. Wilders en Verdonk, zo blijkt uit hun reacties (en ook van sommige bloggers en hun commenters) creëeren juist bewust of onbewust een verschil door het als Marokkaans, islamitisch of als slecht voorbeeld voor integratie te benoemen. Hybriditeit kan dus door politieke groeperingen, andere machtsgroeperingen en individuen gebruikt worden om eenheid te creëreren waar die niet is, eenheid in stand te houden of juist om verdeeldheid te creëeren of in stand te houden. Zie hier het politieke gebruik van cultuur en identiteit.
Kennelijk hebben politieke groeperingen of andere machtsgroepen er belang bij dat hybriditeit bestaat. Deze wordt dus bewustmatig gecreëerd om een eenheid te vormen, van een volk die eigenlijk geen eenheid heeft.
Xenofobie ontmaskerd: “Ze hebben rare kleren aan (…) Ze eten van die vieze dingen.”