Een wekelijks portie burgerschap 32 – Nederlandse slachtoffers

Uit de burgerschapskalender:

“Ik sta hier, net als velen van u, als een kind van Indië. Net als bij u roept deze herdenking bij mij emoties op. Herinneringen die je de rest van je leven meedraagt, maar een optimistische en toekomstgerichte levenshouding niet in de weg hoeven te staan. Immers, herdenken is, naast herinneren, ook vooruitzien.” Uit de herdenkingstoespraak van dr. Bernard Bot, voormalig minister van Buitenlandse Zaken

Enkele jaren geleden rommelde de VS zichzelf en de rest van de wereld in een oorlog gebaseerd op leugens en bedrog. Ook Nederland deed daaraan mee; men ondersteunde de Irak oorlog politiek en stuurde daarna ook troepen. Daarmee speelde Nederland voor de tweede keer een rol in massaslachtingen onder burgers: na Srebrenica, nu Irak. Waar Srebrenica nog werd veroordeeld als genocide en misdaden tegen de menselijkheid, waren de slachtingen in Irak ‘noodzakelijk’ en ‘collateral damage’ in het proces van bevrijding en democratisering van Irak. Eén van de symbolen daarbij is toch wel Fallujah. Deze Iraakse stad werd zwaar gebombardeerd, afgesloten van water, voedsel en electriciteit, vrouwen en kinderen werden zoveel mogelijk verdreven waarna men de stad platbombardeerde. De gevolgen van daarvan zijn nu nog te merken blijkbaar. Het zou bijvoorbeeld blijken dat het aantal hartafwijkingen onder babies in Fallujah, 13 keer hoger is dan in Europa en dat er veel babies worden geboren met allerlei afwijkingen.

Natuurlijk is Nederland daar niet direct bij betrokken, maar toch op z’n minst z’n politieke steun gegeven. Groter was de rol in Afghanistan en in meer in het bijzonder in de grootste slag die het moderne Nederlandse leger ooit heeft uitgevochten: de Slag bij Chora waarbij het Nederlands leger onder meer een pantserhouwitser gebruikte die veel burgerslachtoffers maakte.

En dan hebben we nog niet eens de slachtoffers van Nederlandse terreur in Indië genoemd zoals in Rawagede. Laten we vooral de oorlogsslachtoffers in Indië niet vergeten, want dat gebeurt toch al vaak, maar laten we vooral ook niet de slachtoffers vergeten die Nederland zelf heeft gemaakt en/of zijdelings bij betrokken is geweest.