De Onschuld der Moslims – In Tien Vragen en Antwoorden II

You may also like...

1 Response

  1. Abou Moussa says:

    Graag reageer ik op dit stuk:

    “De woordvoerder erkent dat dit een gevoelige slogan is, maar ‘Jullie zoeken de grens op, dan wij ook.’ Met grens verwijst hij naar de profeet Mohammed. Volgens hem hebben ‘jullie’ (het westen, amerika) onze grondstoffen al, onze landen, onze vrouwen (hij verwijst naar Aafia Siddiqui), maar van onze profeet blijf je af.”

    Het is duidelijk dat deze mensen niet zomaar de straat op zijn gegaan. Zij hebben erover nagedacht. Zij hadden kunnen kiezen om in de centrum rode rozen uit te delen met een kaartje erop, gegroet, de Profeet der Barmhartigheid.

    Zij hebben duidelijk gekozen voor een andere koers. De koers was namelijk hen, zoals jij dat noemt, wakker te schudden. Wij leven in Nederland en iedereen weet dat je een Nederland en een westerling in het algemeen alleen boos en wakker krijgt als je aan zijn interest gaat zitten.

    Door controverse te scheppen hebben zij getracht de mensen aan het denken te zetten. Men weet dat de Holocaust hier gevoelig is, men weet dat Theo van Gogh, Osama bin Laden en andere zaken niet onderhevig mogen worden aan spot.

    Dat wetende, en het dragen van veel woede en verdriet om de film, de cartoons uit Denemarken Zweden, Koran verbranding (Texas), Koran in prullenbakken (Afghanistan). De constante aanval op moslimlanden en de dood van onschuldige, van vrouwen en kinderen maakt hen op een gegeven moment ‘immuun’ voor de andere.

    Dit is de methodologie die kunstenaars vaak gebruiken, door middel van een controverse te creëren de mening te uiten. Of dit nou in een standbeeld, tekening, spotprent of video is.

    Ik ben het ook niet eens met de strekking dat er wordt gesproken een wij en zijn, tenminste niet in de geest van dit artikel. Ik zelf heb meerdere malen gehoord van de speechers dat de mensen die hier niks mee te maken hebben geen blaam treft, het gaat over de verantwoordelijken, over het systeem die dit toelaat. Vandaar dat we geen Christelijke, Joodse of nationale symbolen hebben gezien die op welke manier dan ook bespot werden.

    Er is dus duidelijk gekozen om de verantwoordelijke aan te spreken en hiervoor gevoelige zaken aan te snijden. Er is dus geen wij-zij, er is een wij-zij (de verantwoordelijken), anders had dit protest een andere lading en zou er zelf mogelijk geweld worden gebruikt. Terwijl de politie tijdens de evaluatie aangaf die nooit zo had verwacht, de gang van zaken en de rust die er bewaard werd door de deelnemers, de speechers en de organisatie.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *