NRC – Housen in de woestijn maakt Amman swingend

NRC Handelsblad:  Housen in de woestijn maakt Amman swingend

In Amman drinken jonge moslims wodka in club Myth. En ze bewonderen de Nederlandse dj’s, hoort Ludette el Barkany „Prana is niet meer wat het is geweest.” Wajih Halawa probeert boven het knallende technogedreun uit te komen. „Vr o e g e r stond hier elke week een andere dj te draaien, nieuwe geluiden, nieuwe stijlen, het was altijd weer een verrassing. Met vroeger bedoelt de 28-jarige dj overigens een jaar geleden.

Club Prana in Amman, de hoofdstad van Jordanië, viert deze week haar tweejarig bestaan en is volgens Wajih nu al out of date.

Zijn vrienden schudden lachend het hoofd. „Wajih is een ouwe zeur”, weet zijn vriend en collega dj, Morad Kalice. „Lokale dj’s staan niet hoog in zijn aanzien.

Als het niet uit Berlijn, Keulen of Amsterdam, vindt hij het niets.”

Vriendin Hala knikt heftig: „Vo o r – al uit Holland, Armin van Buuren of Fred Numf. Wajih is volgens mij toe aan trance.” „Waar ik aan toe ben, is nog een wodka.” Door de dansende menigte worstelen de vrienden zich richting de bar waar een andere groep kennissen staat te wachten. „Wat doen we hier nog, mensen?” roept een jongen die zichtbaar al te veel gedronken heeft en half aan de bar, half aan een meisje hangt. „Hier gaat het vanavond niet gebeuren.

Wij gaan naar Myth, David staat achter de bar.”

Eind jaren negentig begon de Jordaanse jeugd zich langzaam te interesseren voor house. „De eerste jaren bestond de aanhang slechts uit een undergroundscene’’, vertelt Wajih onderweg naar Myth in west Amman. „Liefhebbers van techno, electro en trance.

Een kleine scene, veelal jongeren die in het westen hadden gestudeerd.’’

Begin deze eeuw groeide de aanhang dankzij commerciële radiostations als Play fm, Beat fm en Mood fm. De eerste radiostations voor (en door) jongeren die niets te maken hebben met de publieke zenders. Het zijn ook de enige drie radiostations die niet in het Arabisch uitzenden. Wajih heeft sinds twee jaar een eigen programma op Play fm. Wajih, in een internationaal dj-taaltje: „Alleen op die zenders krijgen lokale en internationale dj’s de ruimte om hun ding te doen. Vette beats, house, techno, breaks, electro.

Maakt niet uit, als het maar freakt.’’

OUDE ARABISCHE MANNEN Morad en Wajih begonnen hun djcarrière bij Radio Jordan. „Een geweldige ervaring”, kan Morad (aka DJ Kalice) zich nog herinneren. „Maar ja, wel staatsradio hè, dus na een paar incidentjes werden we eruit geknikkerd.” „Er was altijd wel gelazer”, valt Wajih hem bij. „Dán draaiden we niet genoeg Arabische muziek, dán waren we weer niet geëngageerd genoeg…je kent dat wel: ouwe lullen bullshit.

Totaal niet geïnteresseerd in wat jongeren bezighoudt.”

En daar ligt volgens barman David Khatib (31) het ‘grote probleem’ van de Arabische wereld. „Die oude mannen die het hier voor het zeggen hebben”, zegt hij in het Engelsmet een Italiaans accent. „Ze denken dat ze weten wat het beste voor ons is. Al die politieke praatjes op radio, tv en in de kranten. Geloof me, ze proberen ons bang te maken omdat ze zelf bang zijn”, zegt hij overtuigd terwijl hij een originele ‘David Nescafé’ (Rum, Bayleys, Caloua en bananenlikeur) mixt.

David, door de vaste klanten van club Myth ‘To m ’ genoemd naar Tom Cruise, heeft het naar eigen zeggen allemaal wel ‘gezien, gehoord én gedaan’. Na jarenlang in Groot-Brittannië, Italië en Bahrein gewerkt te hebben, staat hij nu achter de bar in Amman zijn kunstjes met flessen drank en cocktailglazen te vertonen. „Po l i – tici en ouders weten dat ze het nooit zullen winnen van internet.

Allahs geschenk aan de wereld, als je het mij vraagt. Jongeren komen wereldwijd in aanraking met elkaar.

We maken vrienden in Tokio, New York, Jeruzalem, Rome, Moskou. We weten dat de wereld niet zo in elkaar zit als zij ons doen willen geloven en dat maakt ze bang, bloody politicians.”

HETE WODKA-ADEM Twee meter verderop staat Hala met vriendinnen Raja en Amel ongeduldig aan de bar. „He Tom!

Hou eens op met die politieke praatjes. We zijn hier om te feesten.”

Raja: „En om te drinken, dus aan het werk, jij!” Zelf vinden ze het hilarisch. „Ach weet je”, legt Raja uit. „Het is niet zo dat we helemaal niets van politiek af weten, maar het interesseert ons niet zoveel.

Altijd hetzelfde gezeik: oorlog, doden, ellende, noem maar op. Op den duur klinkt het allemaal hetzelfde.” De 24-jarige studente Business Administration maakt zich zorgen over andere dingen: „Mijn studie, een goede baan vinden, trouwen, een leuk huisje en kinderen natuurlijk.”

Haar vriendin trekt aan haar arm, wijst naar haar vriend en proest: „Naar kinderen kun je fluiten als je vriendje zo blijft zuipen, girl.”

Raja zucht als ze de hete wodkaadem van haar vriend in haar nek voelt. „Oh Allah, het is weer donderdag hoor.”

Een vreemde verzuchting in een nachtclub als deze, waar schaars geklede jonge meiden verleidelijk dansen op Justin Timberlake’s ‘Sexy Back’ (bijna onherkenbaar gemixt door dj Hasan H) en op een enkele bezoeker na, iedereen aangeschoten is. „Het is niet dat we geen goede moslims zijn hoor”, roept Raja. „Heus wel, we hebben allemaal gevast tijdens de ramadan.

En tja, volgens mij vindt Allah het niet erg als we een beetje uit onze bol gaan.” Haar vriend is het daar helemaal mee eens. „Lu i s – ter, alle moslims drinken alcohol.

Ten minste, áls ze het kunnen krijgen én in het geniep natuurlijk, dat wel.” Ook hij is schijnheilig, vertelt hij even later. „Ik kan zo niet naar huis, mijn ouders zien me al aankomen. Daar moeten we even wat op verzinnen”, mompelt hij terwijl hij bij David nog een cocktail bestelt.

ISLAMITISCHE CULTUUR Jongeren in Amman wonen zelden op zichzelf. Volgens Wajih heeft dat niet zozeer met de islamitische cultuur te maken maar met geldgebrek. „Wij verdienen ongeveer 400 JD (Jordanian Dinar) per maand. Dat is een gemiddeld inkomen voor iemand met een afgeronde opleiding en een paar jaar geleden redde je het daar wel mee.

Maar tegenwoordig.” hij schudt zijn hoofd. „Met al die Irakezen die hier zijn komen wonen, is alles duurder geworden. Wonen, uitgaan, winkelen. Irakezen hebben geld, weet je wel. Ze drijven de prijzen op.” De jongeren merken dat vooral tijdens het uitgaan. „Alles is duurder geworden.” Wajih en zijn vrienden zijn niet de rijke jongelui van Amman maar behoren ook zeker niet tot het armste deel van de bevolking. Wajih: „Middenklasse, zo kun je ons wel noemen.”

Volgens Raja wordt er teveel serieus gekletst en te weinig gedanst. „Het leven is al serieus genoeg”, vindt zij en met een pruillip vraagt ze of er iemand is die met haar wil dansen op een nummer van Armin van Buuren. „Helemaal hooked”, weet haar vriend. „Sinds Distant Heat vorige zomer.”

Distant Heat is het grootste house evenement in het Midden Oosten en vindt elke zomer plaats in Wadi Rum, in het zuiden van Jordanië.

Afgelopen zomer draaiden de Nederlandse dj’s Remy en Matthew Dekay op de Heat Rave, zoals de jongeren het evenement noemen. „Nederlandse DJ’s zijn hot in de Arabische wereld”, weet ook dj Fred Numf. Numf draait regelmatig in het Midden Oosten. Jordanië, Bahrein, Libanon. De eerste keer dat de Maastrichtse dj in de Arabische wereld stond te draaien was hij verbaasd over de jonge Arabieren.

Numf: „Ze zijn open minded: staan open voor nieuwe sounds en ideeën. Toen ik in Bahrein draaide, kwamen mensen uit Saudi Arabie om me te zien. Kun je je dat voorstellen?

Er bestaat een wereld in het Midden Oosten die we in het westen niet kennen, nog niet.” „Distant Heat is cool”, roept David vanachter de bar. „Als het zo doorgaat wordt het misschien nog wat met Jordanië. De rave in de woestijn draagt officieel de naam ‘Distant Heat, A Voyage to Rum’.

Afgelopen zomer droeg het evenement het thema ‘Let Me Party In Pe a c e ’. Het werd minder goed bezocht dan voorgaande jaren maar dat kwam volgens Wajih omdat de Libanezen er niet waren. „Ja, die fucking oorlog.” En dan: „Hebben we trouwens ook te danken aan bange ouwe lullen.”

www.play.jo

www.distantheat.com

www.intervalsignals.net/ countries/jordan

ww.thedjlist.com/world/ Jordan

www.nai-jo.com