Stem op het beste en slechtste!.

..dat is nog niet zo’n slecht idee, maar goed dat zegt dan ook een kerstmishater zoals ik. Het altijd goed geïnformeerde Allochtonen Weblog (wanneer verandert die naam nou eens?) komt met het volgende bericht:
Allochtonenweblog: Orthodoxe groepen roepen moslims op zich verre te houden van christelijke feestdagen

er [zijn] orthodoxe groeperingen die zich verzetten tegen het vieren door moslims van christelijke feestdagen. Zo heb ik dit jaar van verschillende afzenders een mail ontvangen waarin moslims wordt opgeroepen zich verre te houden van christelijke feestdagen. De brief bevat de volgende passage:

Wat houdt het vermijden van niet-islamitische feesten in de praktijk in?
1. Wegblijven van hun vieringen, dus het vermijden van plaatsen waar ze hun feestelijkheden houden en het vermijden dat je in hun feestelijkheden terecht komt, zoals bijvoorbeeld kerstmis en nieuwjaarsborrels, verjaardagsfeesten, st. maarten, sinterklaas, 1 aprilgrappen, allerlei jubilea, etc.
2. Vermijden om zelf zaken te doen, die te maken hebben met deze vieringen van de niet-moslims, zoals het in huis halen van een kerstboom, je kinderen mee laten doen met st. maarten of sinterklaas, verjaardagen vieren in je familiekring, vuurwerk afsteken op nieuwjaarsdag etc.
3. Vermijden om de niet-moslims te feliciteren met hun vieringen. Hoe kunnen we ze feliciteren met het feit dat ze ongehoorzaam zijn aan Allaah (subhanahu wa ta’ala)? Uitingen zoals prettige verjaardag, gelukkige feestdagen, gelukkig nieuwjaar, zijn ongepast. Het enige geluk is immers te vinden in imaan, waar geloof! Een moslim mag dus iemand niet feliciteren met het begaan van zonden en ongehoorzaamheid aan Allaah (subhanahu wa ta’ala)!
4. We moeten ook niet van onze eigen feesten imitaties maken van de feesten van de niet-moslims, dus dezelfde dingen doen die zij doen met hun feesten. Sowieso zullen veel van deze zaken verboden zijn.
Om onze identiteit en waardigheid te bewaren en om Allaah´s liefde en acceptatie te verdienen (en dit betekent vrede en geluk in dit leven en het uiteindelijke slagen in het Hiernamaals), laten we ons houden aan wat Allaah (subhanahu wa ta’ala) genoegen doet. Hij heeft ons dit laten weten in Zijn Boek en middels Zijn Boodschapper. En bedenk dat feesten en vieringen hierop geen uitzondering vormen.

Het volledige stuk kan HIER gelezen worden. Daartegenover staat het bericht in Trouw (onder meer opgepikt door Nieuwwij):
Mohammed, Alia en Feruk vieren Kerst – Trouw

Islam en Kerst, gaat dat samen? Steeds meer mensen vinden van wel. Kerstmis is niet alleen een religieus feest, maar heeft ook aardse waarde, „vriendschap, liefde, warmte en gezelligheid. Daar kan een moslim niet tegen zijn”.

Dit is allemaal niet erg nieuw. Het stuk waar Allochtonen weblog naar verwijst circuleert (deels) al enkele jaren op internet, zie Marokko.nl en is inmiddels aangepast en gerecycled op Ansaar.nl en Afghan.nl Forum. Op Ansaar.nl staat te lezen dat het stuk afkomstig zou zijn van de projectgroep Islam en Dialoog; of dat ook klopt weet ik niet. Een en ander verwijst naar een breder debat onder moslims en een bredere vraag: hoe moslim te zijn in een niet-moslim samenleving én wie spreekt namens de islam? Het is dan ook geen debat dat alleen tot Nederland beperkt blijft zoals onder meer het volgende artikel uit de Britse Independent laat zien:
Can a Muslim say happy Christmas to his friends? – This Britain, UK – The Independent

As a 23-year-old professional who socialises widely, Mr Azam had never considered the possibility that someone in his community might frown upon him for going round to his neighbours at Christmas or partying during New Year. But his friend, who had become increasingly devout, was adamant that such behaviour was haram (forbidden).

“Personally I think he’s wrong,” explained Mr Azam. “But it’s difficult to argue against him because all the information he gets is taken from the internet and it makes him sound very knowledgeable.”

Such a debate between two young British Muslims would have been almost unthinkable two decades ago. But today it is frequently the internet that young Muslims turn to when looking for spiritual advice. And what they find in cyberspace is often shockingly intolerant. “Do not congratulate [the unbeliever] on their festivals in any way whatsoever,” warns one prominent site. “That implies approval of their festival and not denouncing them.”

The Independent verwijst ook naar die bredere debatten en haalt als casus daarvoor de strijd tussen Egyptische Al Azhar en Saudische geleerden aan:
Can a Muslim say happy Christmas to his friends? – This Britain, UK – The Independent

Armed with quotes from Saudi scholars living thousands of miles away, a small number of angry young British Muslims are forgoing the inclusive Islam their parents were once taught in favour of an interpretation that encourages them to cut themselves off from mainstream society and view all non-Muslims with contempt.

But now, as the Hajj gets under way in Mecca, one of the world’s oldest Islamic institutions has come to Britain to remind young Muslims who might be tempted by the Wahabi rhetoric that there is an alternative way to worship. Scholars from Al-Azhar in Cairo have been touring Britain’s mosques to launch a new online book of fatwas (Islamic judgements) which directly challenge the Saudi way of thinking.

Het stuk verwijst naar Al Azhar’s stuk The Response dat te vinden is op de website Fixyourdeen (repareer je religie):
Fix Your Deen

What can the present work add to the overcrowded and, it seems, increasingly stagnant debate on “how to live as a Muslim in the modern world”? This book’s importance lies in refocusing our attention on the flexibility and coherence of the works of Sunni Islam’s traditional legal authorities, a point that, while eloquently made in Professor Muhammad Ra’fat ‘Uthman’s introduction, informs the reasoning behind all the legal opinions (fatawa) contained here. Of course, the same kind of reasoning was exercised by the classical jurists, for whom “difference” (ikhtilaf) was perceived as a sign of God’s mercy (rahma). Sadly, the jurists’ initial courage – their respect for difference, even for ambiguity – is now often forgotten, as the search for a single, monolithic reading to solve all problems regularly results in discussions breaking down into mere polemic. In troubled times, the authors invite Muslims to exercise compassion and common sense in their dealings with each other. The advice given is not to judge harshly someone who fails to live up to your standards, or who prefers a different path, or who is ignorant of the law in a particular instance.

The Response is written primarily for Muslims who, in searching for guidance, have been given simplistic, problematic and often dangerous readings of the faith. Its hope – for Muslims to value patience, caution and mercy – should not be misread as a call for undue lenience. The lines separating Muslim behavior from that of non-Muslims are clearly delineated. One example will suffice: while certain commentators prohibit Muslims from congratulating non-Muslims on the latter’s festival days, The Response permits this (fatwa no. 15); yet, it also links this permission to the condition that Muslims do not, while interacting with non-Muslims, begin to emulate their thinking or behavior. Any act that endangers a Muslim’s commitment to his or her faith is strongly discouraged; what is most important in establishing ethical and legal culpability is the underlying intention (niyya). The classical jurists would have agreed.

Originally composed in Arabic, this work was translated into English with a sense of urgency: it needed to be done, and it needed to be done now. The Response joins a growing body of scholarship through which the early legal scholars of Islam are permitted once again to speak for themselves. In contrast to the idiosyncratic interpretations of certain contemporary Hanbali scholars, the books’ authors realize the need for some rulings to be adapted to modern settings; they strive to do so without sacrificing the fundamental principles upon which the original rulings were based (e.g. fatwa no. 75). Needless to say, not all the opinions recommended here will convince all readers. But, these authors would contend, that is not the main issue at stake. For, as they repeatedly emphasize throughout their work, so long as an issue produces ikhtilaf among the scholars of Islam, it may not be legally prohibited by Muslims (e.g. fatwa 48). Ultimately, then, the authors’ response to extremism is to leave Muslims, as intelligent readers, to make their own choices, and to live with the consequences of these.

Het gehele boek kan HIER gedownload worden.

Cover 'The Response'

Ik heb het zelf nog niet gelezen en kan er dus weinig over zeggen behalve dan dat het duidelijk geschreven is met Saudische geleerden in het achterhoofd aangezien ze na iedere vraag een Saudische fatwa citeren en dan hun eigen (naar eigen zeggen centristische) alternatief geven. Bijvoorbeeld met betrekking tot het feliciteren van niet-moslims met hun religieuze festivals:

Question: A question was asked about whether or not Muslims should congratulate non- Muslims during the latter’s festivals (a‘ayad).
Fatwa in Brief: It is illegal to congratulate non-Muslims during their religious festivals. In so doing one shares in sin, and [their] corruption.
The Permanent Committee, 313/3
See Shaykh Sa‘id ‘Abd al-‘Azim, www.alsalafway.com

Response:
There is no harm in congratulating non-Muslims with whom you have a family relationship, or that are neighbours of yours. Regarding their festivals, however, do not participate in the rituals (tuqus) of Christians, or those in a similar religious category [i.e. non-Muslims].
Commentary:
In two verses from the Holy Qur’an the nature of relationships between Muslims and others are laid down (Q. 60:8-9). These verses apply directly to the polytheists and idol-worshippers (mushrikin wa’l-wathaniyyin)
“Allah forbids you not, with regard to those who fight you not for (your) Faith nor drive you out of your homes, from dealing kindly and justly with them: for Allah loveth those who are just”.

“Allah only forbids you with regard to those who fight you for (your) Faith, and drive you out of your homes, and support (others) in driving you out, from turning to them (for friendship and protection). It is such as turn to them (in these circumstances), that do wrong”.
These two verses distinguish between, on the one hand, the peaceful (musalamin) and, on the other hand, the warriors (muharibin). Regarding the peaceful [non-Muslims], the law recommends behaving justly with them, this, in turn leads to charitable and kind dealings. On the other hand, the second verse forbids loyalty to the warriors. This is because they have taken Muslims as enemies, have fought with them and have driven them out of their homes.
The two Shaykhs [i.e. Bukhari and Muslim] report a hadith in which Asma’ (r.a.) the daughter of Abu Bakr, came to the Prophet (upon him be peace) and said: “O Messenger of God, my mother has come to me, and she is a polytheist (mushrika), and she wants to remain in contact with me, should I stay in touch with her?” The Prophet (upon him be peace) replied, yes, stay in touch with your mother. This hadith is agreed upon.
[We note that] This is the Prophet’s attitude towards a polytheist (mushrika); however, Islam’s approach to the People of the Book [i.e. to Jews and Christians] is known to be more lenient. Indeed, the Qur’an permits Muslims to be the dinner companions of Jews and Christians, and [even] to marry them. Obviously, in the latter case, an affectionate relationship is required. Further [as mentioned already], motherhood privileges a woman in her role over her children. The children [of a non-Muslim mother] will congratulate her on her festival days, and behave well towards her. The generous Prophet (upon him be peace) advises us “to treat people kindly” [lit: “with strong ethics”). He said “treat people”, and not just Muslims with kindness.21
Hence, if someone congratulates a Muslim during one of their feast, we are to respond to his greeting with a better, or at least an equal greeting. For God Almighty says:
“When ye are greeted with a greeting, [you should] return [this] with a better, or at least an equal greeting”. (Q. 4:86.)
Another motive to respond to the non-Muslim’s greeting is that, if Muslims want to call them [the non-Muslims] to Islam – which is an obligation upon all Muslims – one’s relationship with them should obviously be cordial. While in Mecca, the Prophet (upon him be peace) was well-mannered, and polite to the polytheists of the Quraysh. He behaved like this despite the fact that they wished to hurt him, and were plotting against him and his Companions. Indeed, he was so polite and decent with them that they trusted him with their valuables (wada‘i’). So, there should be nothing to prevent a Muslim from congratulating them verbally, or through letters that do not involve religious words or symbols. [This should not be difficult as] The greetings used to congratulate on such occasions do not normally pertain to religion; instead, they involve well-known complimentary messages. Likewise, there is also nothing to prevent a Muslim from accepting a present from non-Muslims, and [even] rewarding them for it. The Prophet (upon him be peace) accepted presents from non-Muslims. Hence, he accepted a gift from (among others) al-Muqawqas, the greatest of the Copts in Egypt. Likewise, we may accept presents on the condition that they are not forbidden by God, such as alcohol and pork.22 Regarding days set aside for national and social festivals, such as Independence Day, Children’s Day, Mother’s Day, and so on, a Muslim is free to congratulate non-Muslims at these times. If he is a citizen in this country, he is even free to participate in them, as long as he avoids the illegal acts that may occur during these occasions.
Dr. Yassir ‘Abd al-‘Azim

The response, p. 52-54, zie ook de uitspraken onder supervisie van Qaradawi
The Response is te zien als een poging van Al Azhar om hun positie als leidend islamitisch instituut te herstellen, zo stelt Gauvain in The Independent en de nuance en ambiguïteit terug te brengen in de islam die al zo lang het kenmerk zijn van de islamitische tradities. De vraag is echter of dit wel zal aanslaan. Al Azhar heeft veel van haar positie verloren en voor velen is het juist de nuance en ambiguïteit in de islamitische tradities die een probleem zijn omdat het daardoor zou lijken alsof de islamitische boodschap is aangepast en dus verwaterd. De Al Azhar sheikhs worden ook wel gezien als ‘paleisgeleerden’ of ‘paleissheikhs’ omdat ze aan de leiband zouden lopen van de Egyptische overheid (en bezwaar dat sommigen overigens ook tegen enkele Saoedische sheikhs inbrengen). Het gebrek aan controle en reikwijdte van Azhar, maar tegelijkertijd ook de grote invloed die men niettemin toch heeft, was goed te zien bij de recente case over Sheikh Tantawi van de Al Azhar die de niqab verbood op scholen. Er zijn vrouwen (met en zonder niqab) die Tantawi’s actie afkeuren en die vast blijven houden aan wat zij zien als het voorbeeld van de vrouwen van de profeet. In het Midden-Oosten gaat het daarbij ook om een strijd tussen de seculiere elite en de conservatieve en progressieve massa die voor spiritualiteit maar ook voor een politiek alternatief het antwoord in de islam vinden. Een soortgelijke strijd is ook in Europa te vinden waar de laatste jaren in toenemende mate de Europese overheden ook menen iets te moeten vinden over de islam en de geloofsbeleving van mensen, in naam van integratie en radicalisering (daar ga ik binnenkort nog op in) en in beide gevallen ook de controle over het lichaam van de vrouw willen hebben.

Het aanhalen van teksten zoals die gepubliceerd is op allochtonen-weblog bemoeilijkt zowel de pogingen van de Europese overheden als die van in het Midden-Oosten en van Al Azhar om greep te krijgen op jongeren. Internet maakt het mogelijk voor deze jongeren om zich op eigen houtje in een alternatieve islamitische traditie te voegen, juist buiten de controle van allerlei (seculiere en religieuze) gezaghebbende instanties om.

Stem op het beste en slechtste!.