An anthropology of Muslims in Europe - A modest attempt by Martijn
De Telegraaf komt met een wantrouwend bericht over de conferentie van de Al Fourqaan moskee. Een bericht dat zelf ook met de nodige wantrouwen bekeken moet worden en dat meer lijkt samen te hangen met het onbegrip en de subjectieve kloof tussen allochtone en autochtone Nederlanders dan met iets anders.
The Dutch General Intelligence and Security Agency (AIVD) announced today that the threat of local jihadist networks against the Netherlands has decreased. Dutch Jihadists appear to focus on jihad outside the country it is stated in the recent Dutch language publication ‘Lokale jihadistische netwerken in Nederland. Veranderingen in het dreigingsbeeld’ (‘Local Jihadist Networks in the Netherlands. Changes in the security assessment’). This report is a follow-up on ‘Violent Jihad in the Netherlands. Current Trends in the islamist terrorist threat), published in 2006.
UPDATED 16-12-2009
Aqaal Abbasi and Houria Chentouf are both from the Netherlands and involved in terrorism cases abroad.
Enkele jaren gelden werd Muhammad el Fizazi, de spirituele leider van de Salafia Jihadia in Marokko, veroordeeld tot 30 jaar cel. Hij zou banden gehad hebben met cq de inspirator zijn van de mensen die aanslagen in Casablanca in 2003 en 9/11 (de Hamburg cel) gepleegd hebben. In juli 2009 zou El Fizazi een brief naar zijn dochter in Hamburg hebben gestuurd waarin hij zich distantieert van aanslagen op doelen in het Westen. Dat mag opmerkelijk genoemd worden want daarmee distantieert hij zich volgens mij ook van Al Qaeda. Voor de goede orde, hij wijst gewapende strijd niet af, maar het gaat om een heroriëntering op de doelen van dat geweld. Hoe authentiek deze brief is, is onduidelijk en niet iedereen gelooft het dan ook en/of is bereid het na te volgen. Zijn brief die hier geplaatst is, behandelt in ieder geval een belangrijke vraag: wat zijn de grenzen van de gewelddadige Jihad.
Als hongerige wolven storten we ons op de vraag of Wilders nu de redder des vaderlands is of extreem-rechts, staatsondermijnend enzovoorts. En dat allemaal op basis van een rapport waarvan we de inhoud niet kennen. Het gevolg is wel dat wetenschappers die zich hiermee bezighouden per definitie werken in een gepolitiseerd veld. Dat maakt het lastig en maakt hen kwetsbaar voor persoonlijke aanvallen of juist het tegendeel dat mensen met hun onderzoek aan de haal gaan om hun afkeer of juist bewondering voor een bepaald fenomeen of persoon te uiten; zonder dat men het onderzoek kent. Des te meer reden voor onderzoekers om hun poot stijf te houden.
Two researches on radicalization show that when particular aspects of people’s life are perceived as unjust this is likely to result in muslim radicalism and rightwing extremism. Together with sensitivity for personal uncertainty and group threats this can easily lead to externally oriented negative emotions (such as anger) and intentions to engage in radical and even violent behavior. Socio-economic disadvantage and political factors, along with historical grievances, play a part in the development of radicalized collective action.
Als er iets vanzelfsprekend lijkt in alle discussies over moslims dan is het wel dat zij moeten integreren. Integratie wordt over het algemeen gezien als iets dat goed is, maar is verworden tot een totalitair systeem waarin iedere eigenheid van migranten moet worden weggewerkt. Wetenschappers staan vaak vooraan om de overheid van advies te dienen over het integratiebeleid waarmee we eigenlijk kritiekloos het hele integratieparadigma reproduceren én legitimeren. Misschien is het tijd om dat niet meer te doen? Misschien is het tijd om allochtonen te adviseren vooral niet teveel in dit land te investeren? Waarom zou men immers?
There is no excerpt because this is a protected post.
De groei van het salafisme, een ultraorthodoxe stroming in de islam, stagneert in Nederland. Dat concludeert de inlichtingendienst AIVD.
***UPDATED: 18-09-2009***
Eigenheid of eigenzinnigheid. Analyse van cultuur- en geloofsgerelateerde denkbeelden en gedragsuitingen in de gemeente Ede. Het eerste deel van de studie richt zich enerzijds op de gelovigen binnen de Marokkaanse gemeenschap: de moskeebezoekers en de opkomst van een fundamentalistische stijl van geloofsbeleving. Anderzijds gaat het onderzoek specifiek in op wijk Veldhuizen, in het bijzonder op de Marokkaanse jongeren die er sinds lang (en het afgelopen jaar vanwege de media-aandacht zeer zichtbaar) openbare orde problemen veroorzaken. De vraag is in hoeverre er sprake is van radicalisering en polarisatie. Het tweede deel beschrijft de (in de ogen van buitenstaanders) relatief gesloten plattelandsgemeenschappen binnen de gemeente Ede. De vraag die centraal staat is welke opvattingen, attituden en machanismen (op gemeenschapsniveau) die ‘gesloten gemeenschappen’ kenmerken en kunnen verduidelijken waarom en hoe groepen mensen zich tegen elkaar afzetten.
