C L O S E R

Isim – Academic Freedom and Middle East Studies in the United States after September 11

Posted on March 30th, 2006 by .
Categories: Misc. News.

Isim

Academic Freedom and Middle East Studies in the United States after September 11

Public lecture by
Professor Beshara Doumani

Thursday 30 March 2006, 15.00 to 17.00 hrs
University of Amsterdam
Academic freedom in the United States is facing its most serious threat since the McCarthy era of the 1950s. In the aftermath of September 11, 2001, both government agencies and private advocacy groups have been subjecting institutions of higher learning to a sophisticated infrastructure of surveillance, intervention, and control with particular focus on Islamic and Middle East studies. This comes at a time when the academy is in the midst of an institutional transformation driven by the increasing commercialization of knowledge. Buffeted between the conflicting but intimately related forces of anti-liberal coercion and neo-liberal privatization, colleges and universities are more vulnerable than ever to the ways in which outside political and economic forces are reshaping the landscape of intellectual production. How must we rethink the concept of academic freedom and our role as intellectuals in order to protect the free pursuit of knowledge and to keep the mission of higher education focused on service to the public good?

Beshara Doumani is associate professor of history at the University of California, Berkeley, author of Rediscovering Palestine (1995), and editor of two volumes: Family History in the Middle East (2003); and Academic Freedom after September 11 (2006). He received his Ph.D. from Georgetown University (1990) and was a fellow at the Woodrow Wilson International Center for Scholars (1997-1998) and the Wissenschaftskolleg zu Berlin (2001-2002).

0 comments.

C L O S E R

Posted on March 28th, 2006 by .
Categories: Uncategorized.

C L O S E R

Er was iemand die een opmerking ingestuurd had over trouwen, ‘islamitisch’ trouwen, zou je dat nog eens willen doen (via email mag ook), want ik heb het per ongeluk gewist met alle spam-berichten.

0 comments.

De moslim die ik ben – Wij Blijven Hier!

Posted on March 28th, 2006 by .
Categories: Multiculti Issues.

De moslim die ik ben – Wij Blijven Hier!

Mohamed Ajouaou moslimtheoloog en publicist heeft enige tijd geleden alweer een boek uitgebracht:
‘De moslim die ik ben, notities over een rekkelijk geloof’ Ik zou het onderhand is moeten gaan lezen al is het maar omdat ik vind dat Mohamed altijd wel weer iets bijzonders te melden heeft.

Wijblijvenhier.nl heeft hem uitgenodigd om in te gaan op zijn boek. Dat doet hij aan de hand van de volgende stelling:

Het Westen biedt de islam ruimte om in alle vrijheid beleden te worden. Wij moslims zouden hier gebruik van kunnen maken.

Dat lijkt me een zeer interessant stelling

0 comments.

Commissie Gelijke Behandeling – Hand geven geen wettige toelatingseis opleiding onderwijsassistent

Posted on March 28th, 2006 by .
Categories: Multiculti Issues.

Commissie Gelijke Behandeling – Hand geven geen wettige toelatingseis opleiding onderwijsassistent

27-03-2006 De Commissie Gelijke Behandeling (CGB) heeft geoordeeld dat een school voor beroepsonderwijs verboden onderscheid heeft gemaakt door een islamitische vrouw niet toe te laten tot de opleiding voor onderwijsassistent, omdat zij mannen geen hand wil geven.

De vrouw heeft bij aanmelding voor de opleiding aangegeven vanuit haar geloofsovertuiging geen fysiek contact met mannen, ouder dan 12 jaar te willen. De school stelt dat dit in bepaalde gevallen, zoals het geven van een hand, noodzakelijk is voor onderwijsdeelname.

Iedere school heeft een zorgplicht voor een discriminatievrije leeromgeving, waarin zowel mannen als vrouwen gelijk behandeld dienen te worden. Die zorgplicht strekt zich óók uit tot de individuele leerling die fysiek contact vanuit geloofsovertuiging vermijdt. Er zijn voldoende alternatieven voor een respectvolle begroeting. Bovendien is het geven van een hand geen dagelijkse praktijk voor onderwijsassistenten zodat er geen zwaarwegende redenen zijn voor het niet toelaten tot de opleiding.

De samenvatting en de volledige tekst van het oordeel kunt u hier lezen.

0 comments.

Protected: de Volkskrant – In moskee schoenen uit? Niks ervan!

Posted on March 28th, 2006 by martijn.
Categories: Multiculti Issues.

Enter your password to view comments.

Protected: RNW: 'Fundamentalisme is geen terrorisme'

Posted on March 25th, 2006 by martijn.
Categories: Religious and Political Radicalization, Young Muslims.

Enter your password to view comments.

Protected: RNW: ‘Fundamentalisme is geen terrorisme’

Posted on March 25th, 2006 by martijn.
Categories: Religious and Political Radicalization, Young Muslims.

Enter your password to view comments.

Protected: Wellness.Plein.nl – Moslims en PKN tegen proces bekeerde moslim

Posted on March 25th, 2006 by martijn.
Categories: Misc. News.

Enter your password to view comments.

Rituelen en Conflicten

Posted on March 25th, 2006 by .
Categories: Misc. News.

Op 21 maart was in Zwolle een symposium over hedendaagse rituelen:
Symposium Hendendaagse Rituelen | 21 maart 2006 | CABK ArtEZ academie voor beeldende kunst en vormgeving

Over Rituelen bij dieren, tot rituelen bij moslims en rituelen bij Maya’s, maar ook

1.
“ Maya Indiaan Abraham Elias Lopez stemt de Goden gunstig door volgens de traditie van zijn volk in de 4 windrichtingen op zijn schelp te blazen”

2.
“De enige Shinto meester in Europa, Paul de Leeuw, houdt een inleiding op het ritueel dat hij vervolgens zal uitvoeren: de wijding van ons gebouw in zijn nieuwe functie. Hierbij wordt het evenwicht hersteld dat door de brute bouwactiviteiten verstoord is, en worden de kami’s verzoend met het gebruik van de ruimte als kunstacademie”

3.
“Danseres Kampala Raghuraman belicht de achtergrond van de Griha Pravesh: het betreden van de nieuwe woning volgens de hindoetraditie. Over de vorm waarin dit ritueel ( met assistentie van een locale koe) kan worden uitgevoerd wordt nog overlegd: de bedoeling is hier het hele gebouw bij te betrekken.

De eerste waren lezingen, maar bij deze drie gaat het ook om uitvoeren van rituelen. En daar zijn enkele studenten tegen:

Hiermee willen wij zeggen dat wij dus geen problemen hebben met de mensen die een ander geloof hebben dan wij en andere rituelen uitvoeren. Maar waar wij wel bezwaar tegen hebben is het feit dat ze hun rituelen willen gaan uitvoeren in en rondom ons gebouw en ons erbij willen betrekken. Op het moment dat deze onderdelen uitgevoerd worden, wordt er ruimte geschept voor heersers en machthebbers van de duisternis. Dit zijn kwade geesten.

Wij gaan ervan uit dat het kwade geesten zijn want alles wat niet van God komt en dus niet in de naam van God of Jezus wordt gedaan, van de duisternis komt.

God waarschuwt ons ook om ons daar verre van te houden. Daar hoort bij “Roep geen andere Goden aan, laat hun naam niet over je lippen komen.”(Exodus 23:13, De Bijbel)

God waarschuwt ons niet alleen omdat Hij wil dat we geen andere Goden dienen, Hij zegt het omdat daar risico’s aan zitten die schade kunnen brengen aan ons als mensen.

Wij maken zelf onderdeel uit van deze school en zijn begaan met alle studenten die daar nu en in de toekomst les krijgen. Wij willen niet dat er mensen komen die het gebouw inwijden of daar geesten uitnodigen die gevaarlijk zijn.

We beseffen dat dit op anderen overkomt als iets wat een geloof van ons is, niet van hen. Maar we achten het risico op de gevolgen van het oproepen van bepaalde energieën te groot om hier niet vanuit onze visie voor te waarschuwen. Vanuit ons geloof is er namelijk een wereld van kwade energieën die niet alleen effect heeft wanneer je daarin gelooft, maar ook effect heeft als je er niet in gelooft.

Volg de discussie op Artez.nl

0 comments.

Protected: Brabants Dagblad – Het kronkelpad van een rekkelijke moslim

Posted on March 25th, 2006 by martijn.
Categories: Internal Debates.

Enter your password to view comments.

Protected: NRC – Paniekpolitiek is totaal onzinnig'

Posted on March 25th, 2006 by martijn.
Categories: Islam in the Netherlands.

Enter your password to view comments.

Protected: NRC – Paniekpolitiek is totaal onzinnig’

Posted on March 25th, 2006 by martijn.
Categories: Islam in the Netherlands.

Enter your password to view comments.

Protected: NRC – Waarom moslimmeisjes graag een man zoeken via internet (voorlopig ontoegankelijk want geen rechten om het te plaatsen)

Posted on March 25th, 2006 by martijn.
Categories: Gender, Kinship & Marriage Issues.

Enter your password to view comments.

C L O S E R – De drie tenoren

Posted on March 24th, 2006 by .
Categories: Misc. News.

C L O S E R

In Trouw woedde enige tijd terug een discussie tussen Michiel Leezenberg en Mat Herben over Andalusië, Islam en Verlichting. Herben beschuldigde Leezenberg ervan een islamapolegeet te zijn. Een verwijt dat Machteld Allan later nog eens dunnetjes over doet.

Ik vind zelf hun verwijt dat Leezenberg een apolegeet is, niet terecht; het doet geen recht aan zijn betoog dat veel genuanceerder is dan dat. Een probleem dat ik met alledrie, maar vooral met Herben en Allan, heb is dat de ze het hebben over De islam als ideeenwereld. Het is toch nog wel iets meer dan alleen dat, als je persé over de islam wil spreken.

Hieronder kort drie centrale citaten van een ieder en dan alle drie de artikelen onder elkaar. Ja het is even wat lees werk maar dan heb je ook wat. Dit blog is niet voor luie lezers.

Iemand, ik weet niet meer wie, waarschijnlijk een vrouw uit de hoek van de zogenaamde gender-studies, had in de jaren ’80 een boekje geschreven waarbij ze aantoonde dat nonnen zich in de Middeleeuwen te buiten gingen aan lesbische vrijages, waarmee ze hun aparte identiteit vorm gaven. Het probleem is echter dat moderne begripsvorming (‘lesbisch’) ruw op historische situaties geplakt wordt, wat een nogal armetierig, maar ook belachelijk geschiedbeeld oplevert, waarin middeleeuwse kloosters optreden als een soort vrouwencafé’s of verenigingen voor homo-emancipatie. Omdat het een puur apologetisch argument is, schiet het tekort als geschiedschrijving, en omdat het tekort schiet als geschiedschrijving, werkt het uiteindelijk ook niet als apologie.

Middeleeuws Andalusië fungeert in sommige academische kringen ook als zo’n a-historische lesbische non, zoals ook Mat Herben in zijn artikel van 11 februari liet zien. Een gewenste situatie in het heden (bijvoorbeeld de multiculturele, seculiere of ‘open’ maatschappij vol geëmancipeerde moslims) wordt in zijn geheel geprojecteerd op de Middeleeuwen, waarbij de onderliggende idee is dat de islam niet in de weg hoeft te staan als we zo’n maatschappij verlangen. Sterker nog: Andalusië onder islamitische heerschappij fungeert als de moeder aller multiculti-maatschappijen. Eén stapje verder in deze redenatie en de islam is zelfs onmisbaar geworden voor zo’n ‘open’ maatschappij.

||||||||||||||

Het feit dat zowel Verlichtingsidealen als de reacties erop modern zijn, betekent natuurlijk nog niet dat ze noodzakelijk ook goed en mooi zijn. Ook het feit dat hedendaags Iran op een grondwet gebaseerd is, garandeert overduidelijk niet dat alles in orde komt. Het betekent echter wel dat het hele idee van een islamitische republiek een radicaal nieuw verschijnsel in de islamitische wereld is: de gedachte dat de sjaria tot een grondwet zou kunnen worden omgevormd heeft geen voormoderne precedenten in de islamitische wereld. Even nieuw is Khomeini’s doctrine dat de wereldse macht moet worden uitgeoefend door de oelama of schriftgeleerden. In de traditionele sjiitische islam was de opvatting juist dat schriftgeleerden zich niet met de heerschappij moesten inlaten, en dat er een speciaal hoekje in de hel gereserveerd is voor de oelama die dat wél doen. Dat is geen geschiedvervalsing maar een stel tamelijk elementaire historische inzichten.

Dit geeft je een idee van de immense verschillen tussen de klassieke en de moderne islam: de islam vervult vandaag de dag de rol die in eerdere decennia werden gespeeld door het nationalisme en het communisme, die grote seculiere moderne godsdiensten; en ze wordt ook in vergelijkbare termen uitgedrukt. De intolerantere formuleringen ervan die je nu aantreft zijn vormen van wat ik elders als ‘islamitisch leninisme’ heb omschreven: ideologische scherpslijperij, de nadruk op de noodzaak van propaganda en partijorganisatie om de samenleving te veranderen, en intolerantie van afwijkende meningen en machtsblokken. Dat zijn allemaal moderne kenmerken, die je in de voormoderne islam niet of nauwelijks tegenkomt.

De bestudering van islamitisch Spanje kan ons dus ook van pas komen voor het heden. Ze helpt ons in te zien dat de hedendaagse autoritaire en gewelddadige uitwassen in de islamitische wereld en onder moslimmigranten geen uiting van een eeuwig intolerante islam zijn, maar veeleer van scheefgelopen modernisering, en van autoritaire, dictatoriale of zelfs totalitaire moderne staatstradities.

||||||||||||||

Nog kwalijker is de suggestie dat het moslimterrorisme slechts een eigentijdse vorm zou zijn van criminaliteit en politiek extremisme. Die elementen zijn zeker aanwezig, maar vormen slechts het halve verhaal. De religieuze component is onloochenbaar. We hebben te maken met extremisten die zich met goede papieren – teksten uit de Koran – op de islam beroepen. De plegers van aanslagen en hun sympathisanten beroepen zich op de islam, de slachtoffers en de samenleving merken daarvan de gevolgen.

De harde werkelijkheid is dus dat we te maken hebben met islamitisch terrorisme. En het gaat de extremisten niet om het bereiken van een beperkt politiek doel – bijvoorbeeld het verwezenlijken van een Palestijnse staat of het stoppen van de oorlog in Irak – maar om de ondergang van de democratische rechtsstaat en het vestigen van een islamitische staat. Wie de ernst van de situatie beseft, begrijpt dat het hard nodig is dat de gewone moslims hun stem verheffen. Als het werkelijk gaat om een kleine extremistische minderheid, dan is het nodig dat die geen willig gehoor vindt. Het billijken dat Nederlandse moslims de kat uit de boom kijken en afwachten wie er aan het langste eind trekt, is volstrekt onverantwoord. Het moedigt de radicale elementen aan.

Ook in ons land wordt de boodschap verspreid dat een islamitische staat een veel beter systeem is dan de democratische rechtsstaat. Bewegingen als de Hizb-u-Tahrir (Bevrijdingspartij) pleiten voor een moslimstaat, waarin het kalifaat het hoogste wereldlijk gezag zou moeten vormen. Als voorbeeld van zo’n heilstaat wordt steevast Andalusië aangevoerd, waar islamieten, joden en christenen in de twaalfde eeuw vreedzaam en in harmonie zouden hebben samengeleefd. Maar is dat wel zo? Kan het Andalusië van de twaalde eeuw als lichtend voorbeeld voor de eenentwintigste eeuw worden gebruikt?

(more…)

0 comments.

Protected: Trouw, hetNieuws|Jongeren surfen langs religies

Posted on March 18th, 2006 by martijn.
Categories: Young Muslims, Youth culture (as a practice).

Enter your password to view comments.

Protected: Trouw, hetNieuws|Jongeren surfen langs religies

Posted on March 18th, 2006 by martijn.
Categories: Young Muslims, Youth culture (as a practice).

Enter your password to view comments.

Protected: Trouw, deVerdieping| overigeartikelen – Gesluierde vrouwen / Waarom Nadia de nikaab afdeed

Posted on March 18th, 2006 by martijn.
Categories: Gender, Kinship & Marriage Issues, Young Muslims.

Enter your password to view comments.

Protected: Trouw, deVerdieping| overigeartikelen – Gesluierde vrouwen / Waarom Nadia de nikaab afdeed

Posted on March 18th, 2006 by martijn.
Categories: Gender, Kinship & Marriage Issues, Young Muslims.

Enter your password to view comments.

International Crisis Group (Crisis Group) – Conflict prevention and resolution – France and its Muslims: Riots, Jihadism and Depoliticisation

Posted on March 18th, 2006 by .
Categories: Religious and Political Radicalization, Young Muslims, Youth culture (as a practice).

International Crisis Group (Crisis Group) – Conflict prevention and resolution

France and its Muslims: Riots, Jihadism and Depoliticisation
Europe Report N°172
9 March 2006

This report is currently only available French.

EXECUTIVE SUMMARY AND RECOMMENDATIONS

France faces a problem with its Muslim population, but it is not the problem it generally assumes. The October-November 2005 riots coupled with the wave of arrests of suspected jihadists moved the question of Islam to the forefront of French concerns and gave new life to concerns about the threat of a Muslim world mobilised by political Islamism. Yet the opposite is true: paradoxically, it is the exhaustion of political Islamism, not its radicalisation, that explains much of the violence, and it is the depoliticisation of young Muslims, rather than their alleged reversion to a radical kind of communalism, that ought to be cause for worry. The key to minimising the risks of rioting and militant jihadism is to curb forms of state violence being exercised against predominantly Muslim, working-class neighbourhoods and to promote political participation by their residents.
(more…)

0 comments.

International Crisis Group (Crisis Group) – Conflict prevention and resolution – To Save Darfur

Posted on March 18th, 2006 by .
Categories: Misc. News.

International Crisis Group (Crisis Group) – Conflict prevention and resolution

Nairobi/Brussels, 17 March 2006: Without rapidly boosting international forces in the region, the Darfur crisis and the escalating proxy war between Sudan and Chad will cost tens of thousands more lives and destabilise a wide swathe of Africa.

To Save Darfur,* the latest report from the International Crisis Group, examines the seriously deteriorating situation in western Sudan region and along the Chad-Sudan border, arguing that a highly capable and mobile UN-led force must be sent immediately to Darfur to stabilise the situation until a broader UN mission can take over in October.

“The small African Union Mission in Sudan (AMIS) has reached its military and political limits”, says John Prendergast, Crisis Group Senior Africa Adviser. “There’s just no way AMIS can give civilians the protection they need and prevent this war now escalating”.

Inside Darfur, humanitarian access is at its lowest in two years, civilians continue to bear the brunt of the violence, the ceasefire is in tatters and political talks are stalled. Fighting is most intense and civilians at greatest risk along the border with Chad and the Tawila-Graida corridor.

While the rebels are not helping contain the situation, the Sudanese government bears primary responsibility for its deterioration. It still uses offensive air power, supports militias and stokes inter-communal violence. Sudanese security elements are supporting the well-armed Chadian rebels in Western Darfur, while President Idris Deby in Chad scrambles to bolster his position by reaching out in turn to the Darfur rebels.

Earlier this month, the African Union extended the AMIS mission in Darfur to 30 September, and accepted in principle a UN mission thereafter. But it failed to take the necessary timely and decisive action to strengthen the current operation’s civilian protection mandate or agree to more troops on the ground now, from Africa or anywhere else. The situation cries out for a new multinational force with a strong protection mandate, distinct from AMIS but working with it, to bridge the gap over the crucial next six months.

A militarily capable UN member state should offer to the Security Council to lead for this purpose a blue-helmet stabilisation force – consisting if possible of some 5,000 troops – to hold the line until a full UN mission is put together. France seems the most promising candidate, with troops and aircraft already in the area, but other states must help too.

At the same time, the AU, in close coordination with the UN, should continue to play a lead role in the effort to negotiate a real ceasefire and a political settlement in Abuja.

“A lasting solution to the Darfur conflict can only come with a three-part strategy, aimed at achieving physical security, an inclusive political agreement, and an end to impunity”, says Gareth Evans, President of Crisis Group. “But right now, to save Darfur, the most urgent need is to get some 5,000 UN troops on the ground and operational as quickly as possible”.

0 comments.

Meet the Muslim Madonna | This is London

Posted on March 18th, 2006 by martijn.
Categories: Misc. News.

Meet the Muslim Madonna | This is London
Meet the Muslim Madonna
By Jane Cornwell, Evening Standard
15 March 2006

People sneered and spat at the young Muslim Souad Massi when she first performed in public. She knew that if she wanted to be a singer, she would have to leave her native Algeria.

Now, after six years in France and three albums later, she has won the French equivalent of a Brit award for her sensual songs with social conscience.

And Britain is catching on too. The next prize she collects will be a BBC World Music Award (Middle East and North Africa category) in next month’s ceremony at Brixton Academy.

At the event, regarded as world music’s gig of the year, she will perform songs from her latest album, Mesk Elil (on the Wrasse label).

Initially billed as an Arabic Joan Baez or Tracy Chapman – even the Madonna of the Maghreb – Massi has come into her own.

“I’m a global citizen now,” she says, sitting back on a couch in her Paris record company offices, her sixmonthold daughter, Inji (“Emerald” in Persian) next door with a child-minder.

Make-up free, effortlessly gorgeous in jeans and heels, Massi is friendlier – and far more amusing – than her often sombre music suggests.

“The first 12 months in Paris were the hardest,” she says in her heavily accented English. “People were suspicious, but I still felt safer and freer. Here I have more room to express myself, to tell the truth.”

Her beautiful carillon-like voice and her wildly eclectic mix of North African, French and Sixties folk-rock influences (as well as country, flamenco, even heavy metal) have been deservedly praised. But there are other new, unwelcome pressures. “People want me to be a spokesperson for

Muslim women,” she says, her doe-eyes flashing. “It’s a heavy burden. I’m non-practising. But wherever I go in the West, it is always the first thing that I’m asked about.”

Massi’s carefree stage persona – strolling on in jeans and T-shirt, with hair loose, guitar over shoulder – can be confusing to those who regard Muslim women as subservient, controlled, covered-up. “I’m a cosmopolitan artist who happens to be a Muslim woman. Do people constantly ask Western singers about their religion?” She shrugs. “My faith is in the background, not the foreground.”

Yet it was precisely this attitude that made Massi’s life in Algeria so precarious. Though the North African country is currently struggling towards reconciliation, back in the Nineties it was racked by an ideological crossfire between the military and Islamic fundamentalists.

Life wasn’t easy for a jeans-wearing, guitar-toting girl with a fine line in socially aware ballads and a growing public profile, especially one with a habit of stopping, mid-concert, to discuss her country’s problems . (“To remain silent would mean the terrorists had won.”) She was banned from the airwaves.

There were anonymous phone calls, death threats. In 1999, after being sacked from her job as a town planner, she was invited to play at the Femmes d’Algérie festival in France. Offered a recording contract, and having met her future husband, Mohammed (the Moroccan-born owner of a French restaurant), she stayed. “How could I not?” she grins.

It is not easy being a professional female musician, she continues. “But I’ve always had a sort of enforced maturity. I’ve had to take on certain responsibilities, also because of what was happening in Algeria. But I’ve always felt like an outsider; I guess that’s made me stronger.”

While Massi’s 2000 debut, Raoui (The Storyteller) and its 2003 follow-up, Deb (Heartbroken) saw her hailed as the saviour of world music, her beautiful vocals – together with her darkly fragile looks – created an erroneous image of a delicate desert flower.

Her Arabic and French lyrics, however, told of passion, loss and harsh realities in words that could be about herself, or her country. While her brief forays into English on Mesk Elil (Honeysuckle) seem calculated by producers intent on swiping a bigger slice of the market, Massi’s repertoire remains that of an Algerian renegade trying to make sense of conflict and exile.

She doesn’t mind commenting on the recent race riots in France (“It’s no wonder, really, when Algerians there are treated as secondclass citizens”) or the law that has forbidden Muslim women to wear headscarves (“They say they are trying to make everyone equal, when they’re not; they’re doing things the French way”). She just doesn’t see why she has to.

And though grateful to her adopted homeland for kick-starting her stellar international career, Massi insists that relocating to France has given her a clearer sense of identity. “I had to leave Algeria to realise that I am an African,” she says. “Coming from the Maghreb, my roots are in Africa, not the Middle East. There’s a whole wave of immigrants in France who feel the same way.”

The second of seven siblings, Massi grew up playing football and watching spaghetti westerns, deliberately a tomboy when “being a woman in Algeria seemed such a handicap”. She listened to James Brown and the country singers Kenny Rogers and Emmylou Harris.

Her father opposed her musical ambitions; their problematic relationship contributed to a severe bout of teenage depression that was alleviated, she says, when she joined a heavy metal band named Akator: “We loved AC/DC, Metallica, Led Zeppelin, and used to rehearse in a garage near a mosque, which upset a lot of people. Hard rock was seen as the devil’s music, but it helped us young people let our anger out.”

Massi revisited Algeria in 2003. “It used to feel like life was on hold, that everyone was waiting for the danger to pass. But it was much better. People’s attitudes and the situation are improving.”

She’ll play a sold-out concert at the Ibn Khaldoun, Algiers’ equivalent of Olympia, at the end of next month, before continuing a lengthy tour of Europe and America.

“The last time I went through passport control at Los Angeles airport I was taken aside and questioned,” she says wryly. “They said, ‘Do you like our president?’ ‘What do you think of the war in Iraq?’ ‘Do you like Americans?'” She sighs. “You know,” adds Souad Massi with a smile, “There is much work to be done in the West, too.”

• Souad Massi performs at the BBC World Music Awards on 7 April at Brixton Academy (0870 771 2000 or 08700 600 100).

0 comments.

Meet the Muslim Madonna | This is London

Posted on March 18th, 2006 by .
Categories: Misc. News.

Meet the Muslim Madonna | This is London
Meet the Muslim Madonna
By Jane Cornwell, Evening Standard
15 March 2006

People sneered and spat at the young Muslim Souad Massi when she first performed in public. She knew that if she wanted to be a singer, she would have to leave her native Algeria.

Now, after six years in France and three albums later, she has won the French equivalent of a Brit award for her sensual songs with social conscience.

And Britain is catching on too. The next prize she collects will be a BBC World Music Award (Middle East and North Africa category) in next month’s ceremony at Brixton Academy.

At the event, regarded as world music’s gig of the year, she will perform songs from her latest album, Mesk Elil (on the Wrasse label).

Initially billed as an Arabic Joan Baez or Tracy Chapman – even the Madonna of the Maghreb – Massi has come into her own.

“I’m a global citizen now,” she says, sitting back on a couch in her Paris record company offices, her sixmonthold daughter, Inji (“Emerald” in Persian) next door with a child-minder.

Make-up free, effortlessly gorgeous in jeans and heels, Massi is friendlier – and far more amusing – than her often sombre music suggests.

“The first 12 months in Paris were the hardest,” she says in her heavily accented English. “People were suspicious, but I still felt safer and freer. Here I have more room to express myself, to tell the truth.”

Her beautiful carillon-like voice and her wildly eclectic mix of North African, French and Sixties folk-rock influences (as well as country, flamenco, even heavy metal) have been deservedly praised. But there are other new, unwelcome pressures. “People want me to be a spokesperson for

Muslim women,” she says, her doe-eyes flashing. “It’s a heavy burden. I’m non-practising. But wherever I go in the West, it is always the first thing that I’m asked about.”

Massi’s carefree stage persona – strolling on in jeans and T-shirt, with hair loose, guitar over shoulder – can be confusing to those who regard Muslim women as subservient, controlled, covered-up. “I’m a cosmopolitan artist who happens to be a Muslim woman. Do people constantly ask Western singers about their religion?” She shrugs. “My faith is in the background, not the foreground.”

Yet it was precisely this attitude that made Massi’s life in Algeria so precarious. Though the North African country is currently struggling towards reconciliation, back in the Nineties it was racked by an ideological crossfire between the military and Islamic fundamentalists.

Life wasn’t easy for a jeans-wearing, guitar-toting girl with a fine line in socially aware ballads and a growing public profile, especially one with a habit of stopping, mid-concert, to discuss her country’s problems . (“To remain silent would mean the terrorists had won.”) She was banned from the airwaves.

There were anonymous phone calls, death threats. In 1999, after being sacked from her job as a town planner, she was invited to play at the Femmes d’Algérie festival in France. Offered a recording contract, and having met her future husband, Mohammed (the Moroccan-born owner of a French restaurant), she stayed. “How could I not?” she grins.

It is not easy being a professional female musician, she continues. “But I’ve always had a sort of enforced maturity. I’ve had to take on certain responsibilities, also because of what was happening in Algeria. But I’ve always felt like an outsider; I guess that’s made me stronger.”

While Massi’s 2000 debut, Raoui (The Storyteller) and its 2003 follow-up, Deb (Heartbroken) saw her hailed as the saviour of world music, her beautiful vocals – together with her darkly fragile looks – created an erroneous image of a delicate desert flower.

Her Arabic and French lyrics, however, told of passion, loss and harsh realities in words that could be about herself, or her country. While her brief forays into English on Mesk Elil (Honeysuckle) seem calculated by producers intent on swiping a bigger slice of the market, Massi’s repertoire remains that of an Algerian renegade trying to make sense of conflict and exile.

She doesn’t mind commenting on the recent race riots in France (“It’s no wonder, really, when Algerians there are treated as secondclass citizens”) or the law that has forbidden Muslim women to wear headscarves (“They say they are trying to make everyone equal, when they’re not; they’re doing things the French way”). She just doesn’t see why she has to.

And though grateful to her adopted homeland for kick-starting her stellar international career, Massi insists that relocating to France has given her a clearer sense of identity. “I had to leave Algeria to realise that I am an African,” she says. “Coming from the Maghreb, my roots are in Africa, not the Middle East. There’s a whole wave of immigrants in France who feel the same way.”

The second of seven siblings, Massi grew up playing football and watching spaghetti westerns, deliberately a tomboy when “being a woman in Algeria seemed such a handicap”. She listened to James Brown and the country singers Kenny Rogers and Emmylou Harris.

Her father opposed her musical ambitions; their problematic relationship contributed to a severe bout of teenage depression that was alleviated, she says, when she joined a heavy metal band named Akator: “We loved AC/DC, Metallica, Led Zeppelin, and used to rehearse in a garage near a mosque, which upset a lot of people. Hard rock was seen as the devil’s music, but it helped us young people let our anger out.”

Massi revisited Algeria in 2003. “It used to feel like life was on hold, that everyone was waiting for the danger to pass. But it was much better. People’s attitudes and the situation are improving.”

She’ll play a sold-out concert at the Ibn Khaldoun, Algiers’ equivalent of Olympia, at the end of next month, before continuing a lengthy tour of Europe and America.

“The last time I went through passport control at Los Angeles airport I was taken aside and questioned,” she says wryly. “They said, ‘Do you like our president?’ ‘What do you think of the war in Iraq?’ ‘Do you like Americans?'” She sighs. “You know,” adds Souad Massi with a smile, “There is much work to be done in the West, too.”

• Souad Massi performs at the BBC World Music Awards on 7 April at Brixton Academy (0870 771 2000 or 08700 600 100).

0 comments.

C L O S E R – Rotterdam en haar aanpak van radicalisering

Posted on March 18th, 2006 by .
Categories: Some personal considerations.

Gisteren was in Rotterdam één van de debatten in de reeks: Marokkaanse jongeren en Radicalisering.

Gedurende de maand maart organiseert het Samenwerkingsverband van Marokkanen en Tunesiërs (SMT) in samenwerking met diverse Marokkaanse (Moslim) studentenverenigingen en jongerenorganisaties een debattenreeks over religieus radicalisme en radicalisering onder Marokkaanse jongeren. De organisatoren nodigen je van harte uit om deel te nemen aan deze debatten in de steden Amsterdam, Rotterdam, Nijmegen en Utrecht.

Het SMT en de samenwerkingspartners in de vier steden willen met deze debattenreeks een bijdrage leveren aan een genuanceerd debat en jongeren van verschillende etnische achtergrond prikkelen om met elkaar over actuele en gevoelige thema’s een discussie aan te gaan.

Data en locaties
Het eerste debat vindt plaats op vrijdag 10 maart, Vrije Universiteit Amsterdam, Boelelaan 1105, Hoofdgebouw VU, Zaal Kc 07, met als thema: ‘Vrijheid van meningsuiting, een vrijbrief voor alles?’.
Het tweede debat vindt plaats op vrijdag 17 maart, Erasmus Universiteit Rotterdam complex Woudestein, Burg. Oudlaan 50., met als thema ”Rotterdam en haar aanpak van radicalisering’.
Het derde debat vindt plaats op vrijdag 24 maart, Kolpinghuis, Smetiusstraat 1 te Nijmegen, met als thema: ‘Identiteit en radicalisering’.
Het vierde debat vindt plaats op vrijdag 31 maart UMC Utrecht, Blauwe collegezaal, Heidelberglaan 100 te Utrecht, met als thema: ‘Integratie en radicalisering’.De organisatoren van deze debattenreeks heten jou graag van harte welkom. Deelname is gratis!

Ideeënwedstrijd
Aan deze debattenreeks is een ideeënwedstrijd gekoppeld. Jongeren van 17 t/m 30 jaar dagen we uit een stevig onderbouwd plan te schrijven voor de aanpak van radicalisering. Dat plan mag maximaal 800 woorden tellen. Een jury zal uit de inzendingen een winnaar kiezen. Die winnaar zal op vrijdag 31 maart tijdens het debat in Utrecht bekend worden gemaakt. De hoofdprijs is een bedrag van € 500,-.
Stuur jouw plan vóór 26 maart 2006 op naar het SMT o.v.v. ‘Wedstrijd Marokkaanse jongeren & radicalisering’: postbus 14172, 3508 SG Utrecht, of e-mail het naar info@smtnet.nl.
Belangrijk: Vergeet je contactgegevens (naam, adres, e-mail, telefoon en leeftijd) niet te vermelden!

In dit project werken samen:
– Studentenvereniging Selsabiel (Amsterdam)
– Studentenvereniging IQRA (Rotterdam)
– Moslim Studentenvereniging Nijmegen (MSV)
– Stichting A Salaam (Nijmegen)
– Studentenvereniging INSAN (Utrecht).

Deze debattenreeks maakt deel uit van “Niet naast elkaar, maar met elkaar”, een reeks projecten voor maatschappelijke binding en tegen radicalisering van de Samenwerkingsverbanden van het Landelijk Overleg Minderheden (www.minderheden.org).

Gisteren waren de Rotterdammer dus aan de beurt waarbij ook de Rotterdamse praktijk onder de loep werd genomen. Het debat was aardig hoewel er wellicht wat meer ruimte had mogen zijn voor het publiek; nu kregen de panelleden (waaronder deze jongen) wel erg veel ruimte.

Vragen die ik door Radi Suudi voorgeschoteld kreeg waren (met daarbij kort mijn antwoorden):
• Wat is radicalisering.
In het vorige (Amsterdamse) debat kwam er zoiets naar voren als: het trekken van de uiterste consequentie van je denkbeelden. Dat is erg vaag, maar ook niet helemaal juist denk ik. Naar mijn mening heeft radicalisering de volgende componenten. Het heeft iets weg van een ‘revolutionair’ gedachtegoed. Men wil in korte tijd een grote maatschappelijke omwenteling bewerkstelligen (let wel niet persé de maatschappij ontwrichten).
Men hanteert een zeer strikte en zeer scherpe grens tussen wij en zij. De ‘wij’ is de kleine groep van radicalen die tegelijkertijd gezien wordt als de voorhoede van een grotere groep die niet in actie kan of wil komen. Er is tevens een activistisch kenmerk dus. Men heeft het idee dat er een grote crisis is, die alleen door grote maatregelen en door een kleine voorhoede aangepakt wordt en kan worden. Geweld is daarbij één van de middelen. Het geweldsaspect is het (denk ik) het doorslaggevende aspect, maar we moeten oppassen dat we alleen daar op focussen.
• Welke oorzaken zijn er voor (Islamitisch) radicalisme in Nederland
Maatschappelijke onvrede door sociaal-economische achterstand, gebrekkige opwaartse mobiliteit en discriminatie vormen zeker een voedingsbodem voor radicalisering. Zij verklaren echter niet alles. Er moet ook sprake zijn van een soort van organisatie die mensen probeert te mobiliseren. Religie kan daarbij een belangrijke ideologie worden voor zo’n groep om mensen tot actie te bewegen.
• wie radicaliseert en waarom?
Het gaat vooral om bekeerlingen en Marokkaanse jongeren zo lijkt het. En dan vooral om hoger opgeleide jongeren die op de een of andere manier er niet slagen om te klimmen op de maatschappelijke ladder.
• hoe groot is de groep die vatbaar is voor radicalisering
Geen idee.

De discussie verderop met Mohammed Cheppih en Lida Veringmeier (Gemeente Rotterdam) concentreerde zich op de Rotterdamse aanpak en de inventarisatie van risico-factoren die gebruikt worden op radicalisering te signaleren. Opvallend is dat deze allemaal zeer individualistisch lijken te zijn. We vergeten daarbij dat radicalisering zelden een proces lijkt te zijn dat zich op een individueel niveau afspeelt. Radicalisering is een groepsproces dat niet los te zien valt van bredere ontwikkelingen in de maatschappij (polarisatie, vrij grote onvrede onder een veel grotere groep jongeren dan alleen de radicale jongeren). Het groepsproces is nauwelijk in beeld zo lijkt het. Verder lijkt de Rotterdamse aanpak zich vooral ook te concentreren op sociaal-economische problematiek. Deels terecht, maar Brahim Bourzik wees ook op het functioneren van de Rotterdamse politiek. Wil je radicalisering aanpakken, dan zul je toch ook de politiek in je actie-plan moeten meenemen. De radicalisering en polarisatie is immers ook daar te bespeuren en vormt, in de ogen van veel jongeren, een belangrijke katalysator voor die radicalisering.

Een ander punt, waar onder andere Mohammed Cheppih op wees, is het gebrek aan initiatief en actie. Hij wees terecht op het feit dat veel jongeren zich niet thuis voelen bij de reguliere organisaties. Mijn zorg daarbij is ook dat gezien de grote woede en frustratie onder jongeren, het eerder verbazingwekkend en zorgelijk is dat er zo weinig georganiseerde actie plaatsvindt. Er zijn wel wat initiatieven (deze debattenreeks bijvoorbeeld en een project waar Cheppih ook bij betrokken is: de poldermoskee), maar de vraag is of dat voldoende is. Op de een of andere manier slaagt men (jonge moslims) er nauwelijks in om zich zodanig te organiseren dat collectieve actie mogelijk is op een manier die beklijft (nog een uitzondering: de recente gemeenteraadsverkiezingen). Een duidelijke opdracht lijkt me voor de studenten…

Tijdens de pauze heb ik nog enkele interessante mensen ontmoet (sorry heb niet in alle gevallen jullie namen onthouden) waaronder Faisal Mirza van Wijblijvenhier.nl. Toch een van de meest interessante websites en over het algemeen ook nog eens goed geschreven.

0 comments.

de Volkskrant – De islamisering van moslims

Posted on March 16th, 2006 by .
Categories: Multiculti Issues.

de Volkskrant – Cartoon-affaire gaat niet over cartoons

Een beetje laat maar ik vond het toch de moeite waard om hier te plaatsen. Een opinie-artikel van Naima Azough van Groen Links. Het cursief gedrukte gedeelte is het gedeelte waar het mij even om gaat en dat verbonden is met die hieronder genoemde uitspraak van Maurits Berger.

artoon-affaire gaat niet over cartoons
de Volkskrant, Forum, 11 februari 2006 (pagina 16)

Opinie
Naima Azough

Naima Azough is Tweede-Kamerlid voor GroenLinks.

De manier waarop Europa reageert op de cartoon-rellen doet veel moslims vrezen dat het Westen fundamenteel antimoslim is, zegt Naima Azough.

Moslimprotest in de Libanese hoofdstad Beiroet, vorig weekeinde, tegen spotprenten in de Deense krant Jyllands Posten die de profeet Mohammed verbeelden.[]

Moslims ontmoeten in het Westen helaas veel liefdeloosheid

De profeet Mohammed kan wel tegen een stootje. Dat is niet alleen mijn mening, dat blijkt uit overleveringen. Tijdens de eerste jaren van de islam werd de profeet geregeld belachelijk gemaakt, bespot en beledigd. Toch zijn er geen verhalen bekend dat de profeet zich in die tijd schuldig maakte aan scheldpartijen, geweld of ander onwaardig gedrag. Integendeel, volgens de overleveringen reageerde Mohammed met een gebed, opgedragen aan hen die hem minachtten.

Helaas zien we deze dagen weinig biddende moslims op de buis. Duizenden in het Midden-Oosten reageren precies tegenovergesteld – terwijl zij wel zeggen op te komen voor hun profeet. Geweld, brandstichting en bedreigingen kenmerken de reacties op de cartoons in Jyllands-Posten. En natuurlijk zien we niet het miljard andere moslims dat gewoon boodschappen doet of aan het werk is. Maar dat is nu eenmaal de aard van onze mondiale mediacratie. Zoals wij in het Westen direct weten waar er weer een ambassade is aangevallen, zo weten zij via Al Jazeera ook wie Geert Wilders is.

Alle aanhoudende demonstraties en gewelddaden tonen vooral een ding aan: de cartoon-rel gaat niet over de cartoons. Die vormen slechts de trieste aanleiding, waardoor islamisten, dictatoriale regimes en westerse populisten weer eens hun gelijk kunnen halen over de onoverbrugbare kloof tussen de islam en het Westen.

Het geweld dat wij zien, en de boosheid en vervreemding die dat ook bij mij oproept, verhult echter een dieper liggende onzekerheid: het angstige en diepgewortelde gevoel onder veel moslims dat het Westen fundamenteel antimoslim is. Een gevoel dat extremisten, hier én daar, in de kaart speelt. Dat gevoel is niet denkbeeldig.

Daar gaat het om de onmacht in de eerste Golfoorlog, in de bezetting van Irak en in het bijna zestig jaar durende conflict tussen Israël en Palestina.

Hier in het Westen zijn moslims vooral terneergeslagen door de liefdeloosheid die zij geregeld ontmoeten. In Denemarken noemde de populaire Deense Volkspartij moslims vorig najaar kankercellen die weggebrand moesten worden. Ook in Nederland is het debat over islam en integratie in korte tijd enorm gekanteld. Onrustbarend is het onderhuidse effect van de islamofobie: de islamisering van moslims. Dankzij Fortuyn, Ellian, Hirsi Ali en anderen ben ik net als vele moslims een deel van mijn identiteit, de islam, gaan herwaarderen.

Die zoektocht is zeker niet per se negatief. Wel negatief is dat ik, en velen met mij, alleen nog maar moslim lijken te zijn en geen individu. Waarbij religie een steeds grotere rol speelt in het kanaliseren van gevoelens van onrecht, zowel politiek, sociaal als cultureel. De term islamisering komt van Pim Fortuyn. In De islamisering van onze cultuur beschreef Fortuyn vooral een islamisering die bestond uit veranderingen in het Nederlandse stadslandschap. Zijn Rotterdam werd steeds meer bepaald door ‘schimmen gehuld in het zwart, minaretten en satellietschotels’.

Maar de islamisering – de bekrachtiging van de moslimidentiteit – komt niet alleen uit fanatieke fundamentalistische stromingen in het Midden-Oosten. Die islamisering komt ook van rechts.

Want de moslimidentiteit is in de afgelopen jaren enorm versterkt door de nadruk op de islamitische cultuur en religie als achterlijk en achterhaald. Juist de publicisten en politici die zeggen de migrant tot autonoom individu te willen vormen, desnoods met gebruik van dwang, bewijzen voortdurend moslims en migranten slechts als collectief te zien. Een moslimcollectief waarvoor de grondrechten in onze constitutie wat minder vast staan. In die islamisering is het individu het grootste slachtoffer, want diens vrijheid van identiteit staat op het spel. In een valse tegenstelling tussen ‘beschaving en barbarij’ lijken moslims te moeten kiezen voor of tegen familie, geloof en de eigen bedreigde identiteit.

Zo verwoorden Afshin Ellian en Leon de Winter in ‘Islam rechtvaardigt agressie tegen ongelovigen’ (Forum, 7 februari) nogmaals hoe eens zij het zijn met fundamentalistische extremisten als Mohamed B. – hoe eensluidend hun visie op de islam is. Namelijk als een oorlogszuchtige religie waarin moslims slechts goede moslims zijn als zij het zwaard opnemen tegen de ongelovigen. De clash of civilisations is voor hen dan ook een vaststaand feit, net als voor de georganiseerde gewelddadige islamisten. In plaats van ruimte te scheppen voor individualiteit, voor discussie over de extremistische, patriarchale interpretaties van de islam, versterken Ellian en De Winter deze laatste juist.

Dat schiet niet op.

Verontrustend aan hun artikel is dat zij de protesten vooral interpreteren in het kader van de richtingenstrijd in de islam. Een strijd die zij definiëren als een strijd tussen het profane en het sacrale. De verlokkingen van het Westen – de macht en rijkdommen, de meisjes, films, boeken, chartervluchten, reclamespotjes en iPods – versus het fanatisme van de fundamentalist. De identiteitscrisis van de moslim in een notendop: Sodom of Mekka, consument of gelovige.

Door hun eenzijdige fixatie op de islam hebben zij geen oog voor de politieke manipulatie van de islam door totalitaire regimes en extremistische stromingen. Waar veel moslims in het Midden-Oosten naar hunkeren, is rechtvaardigheid, integriteit en onafhankelijke rechtspraak. Het zijn de willekeur, corruptie en vriendjespolitiek van de despoten, die mensen doet omkijken naar islamistische bewegingen die zeggen op te komen voor recht en zuiverheid. In die landen vormen zij vaak, en helaas, het enige goed georganiseerde verzet. De diverse Arabische regimes die nu zo fel reageren, willen vooral hun eigen militante gelovigen de wind uit de zeilen nemen en hun eigen positie versterken.

De marionetten van deze regimes vrezen de mondige burger, de kritische journalist – Al Jazeera – en de weerbare middenklasse. Zij pleiten voor minder persvrijheid, voor sluiting van de desbetreffende Deense krant, voor het smoren van onwelkome geluiden. Natuurlijk, zij doen niet anders met hun eigen kranten, hun eigen oppositie – die soms islamistisch is – en hun eigen burgers.

Juist daarom dienen wij, als Europese burgers, voor de persvrijheid te staan. Niet zozeer voor die paar domme spotprenten, maar voor het principe: voor hen die de vrijheid niet hebben zich in woord te weren. Maar daarbij kunnen wij niet hypocriet zijn. Niet enerzijds verkiezingen in Palestina willen en dan het democratische resultaat volledig verwerpen. Niet enerzijds de vrijheid van meningsuiting bejubelen, maar Yahoo en Microsoft ongemoeid laten als zij een gecensureerde Google-zoekmachine aan China verkopen. Niet voortdurend islamofobe kritiek op islam en moslims uiten, maar elk tegengeluid als defensief slachtofferschap terzijde schuiven.

Alleen met een eerlijk debat kunnen we verdere vervreemding tegen gaan. Want de moslims in Nederland zijn niet zo stil omdat zij niet geraakt zouden zijn door de cartoons en de eruptie van geweld. Moslims in Nederland zijn vooral stil omdat ze moe zijn. Moe van het islam-bashen en de xenofobe inhoud van het debat. De profeet kan dan wel tegen een stootje, maar zij voelen zich beurs.

Copyright: Azough, Naima

0 comments.

Protected: Arabist: woord islam tijdje niet gebruiken – telegraaf.nl [Binnenland]

Posted on March 12th, 2006 by martijn.
Categories: Islam in the Netherlands.

Enter your password to view comments.

Older » Next Page »