De Quenelle of waarom cabaretier Dieudonné de Franse elite tart

Posted on January 5th, 2014 by martijn.
Categories: Uncategorized.

Gastauteur: Ellen van de Bovenkamp

De minister van Binnenlandse Zaken kondigde onlangs aan zijn optredens te willen verbieden vanwege herhaaldelijke antisemitische uitlatingen. Sindsdien gaat de naam van komiek Dieudonné M’bala M’bala in alle Franse media over de tong. Zelf laat de cabaretier zich alleen op zijn eigen YouTube-kanaal uit over de controverses rond zijn persoon. Al jaren maakt Dieudonné in zijn shows grappen over de macht van de joodse lobby in Frankrijk. Toch won hij tot nu toe bijna alle processen die tegen hem werden aangespannen vanwege antisemitisme. Elke gewonnen rechtszaak verhoogde zijn status. Nu zijn shows daardoor ondertussen meer over politiek gaan dan over humor, vindt de Franse overheid het tijd om zijn shows te verbieden. Waarmee Dieudonné waarschijnlijk een nog grotere held wordt voor zijn publiek, dat een afkeer heeft van de gevestigde orde.

Een middelvinger tegen het systeem

De afgelopen tien jaar ontwikkelde Dieudonné zich van een populaire cabaretier tot een populistische demagoog die denkt in termen van zij en wij. Zijn fans vormen een beweging, verenigd in de Dieudosphere. Elke week richt ‘Dieudo’ zich via een YouTubeclip tot zijn volgers. Die volgers hebben een eigen gebaar, de quenelle, dat inmiddels een ware cultstatus heeft bereikt. De quenelle wordt al jaren gebruikt als een aanduiding die zoiets betekent als ‘iemand een linkse geven’. Op YouTube zijn talloze televisiefragmenten te vinden met titels als ‘Tariq Ramadan deelt een quenelle uit aan Sarkozy’ en ‘Norman Finkelstein schuift BHL dikke quenelle toe’.

You need to a flashplayer enabled browser to view this YouTube video

Met het argot, het slang dat in de buitenwijken van grote steden wordt gesproken en dat voor de gemiddelde Fransman onnavolgbaar is, zetten Franse jongeren zich af tegen de gevestigde orde. De quenelle maakt daar deel van uit. Er hoort een gebaar bij: een arm uitgestrekt naar beneden en de andere arm over de borst gevouwen, waarbij de uitgestrekte arm op schouderhoogte tegengehouden lijkt te worden door de hand van de gevouwen arm. Eigenlijk staat de quenelle voor ‘je t’encule’, een veelgehoorde maar zeer vulgaire Franse uitdrukking die letterlijk ‘ik neuk je in je kont’ betekent. Het is een middelvinger tegen het systeem, een éigen middelvinger die een bepaalde groep mensen met elkaar verbindt: de mensen die zich buitengesloten voelen door de elite en wiens stem niet telt in het publieke debat.

You need to a flashplayer enabled browser to view this YouTube video

De afgelopen maanden doken beelden op van Fransen die in uiteenlopende situaties het quenelle-gebaar maakten. Franse soldaten in uniform, iemand uit het publiek in een tv-studio, voetballer Anelka die op het veld een quenelle liet zien om een doelpunt te vieren, zelfs Asterix en Obelix deden mee. De publieke verontwaardiging was groot. Tegen de soldaten zijn disciplinaire maatregelen genomen, de televisiepresentator zag zich genoodzaakt om zijn kijkers excuses aan te bieden, Anelka’s club verbood hem het gebaar nogmaals te maken, en pretpark Asterix legde uit dat het allemaal een vergissing was, aangezien Asterix en Obelix apolitiek zijn. Maar waar gaat deze heisa nu eigenlijk over?

Antisemitische grappen

You need to a flashplayer enabled browser to view this YouTube video

Dominique Straussssssss Kahn. De Franse cabaretier Dieudonné houdt de laatste s van Strauss zo lang aan dat het doet denken aan het gesis dat vaak hoorbaar is in Nederlandse stadions, als een club tegen Ajax speelt. Een misselijke referentie aan de gaskamers van de nazi’s. Dieudonné provoceert bewust, want hij is boos. Hij vindt het belachelijk dat ten tijde van de verkrachtingszaak tegen DSK, zoals Strauss Kahn bijna liefkozend genoemd wordt in Frankrijk, telkens gezegd werd dat hij onschuldig was, zolang niet was bewezen dat hij het kamermeisje had verkracht. Zijn sperma zat overal op, er waren camerabeelden van een vluchtend meisje, maar nee hoor, DSK genoot het voordeel van de twijfel. Stel je voor, zoiets had hén moeten overkomen, hem of iemand uit het publiek…! Er wordt met twee maten gemeten in Frankrijk: ‘Ze hebben schijt aan ons, wij sukkels, het stomme gepeupel’.

Gehoord worden

In het maken van antisemitische grappen vond Dieudonné een manier om gehoord te worden. Zijn shows roepen een golf van negatieve reacties op, een teken dat hij wordt gezien en gehoord. Tellen wij niet mee? Dan vinden we wel iets waar we jullie mee kunnen raken. Nu kan hij met de quenelle laten zien hoeveel invloed hij en zijn volgers hebben. Hij is zo machtig dat anderen zich bedreigd voelen door de stiekeme middelvinger. Het is een omgekeerde nazigroet, menen ze zelfs. En daarmee doen ze precies wat Dieudonné verwacht. Ze zien het gebaar als een dreiging die ze vanuit hún referentiekader uitleggen, en nemen het gebaar, dat ooit voor de lol is bedacht, daarmee zo serieus dat het meer betekenis krijgt dan het in eerste instantie had.

De quenelle gaat niet over antisemitisme, maar over gehoord worden. Het traject dat Dieudonné heeft afgelegd nadat hij voor het eerst werd aangeklaagd voor antisemitische uitlatingen, is veelzeggend. In 2004 wordt hij voor de rechter gedaagd vanwege een sketch waarin hij, verkleed als orthodoxe jood, jongeren uit de banlieue oproept zich aan te sluiten bij de amerikaans-zionistische as, onder de slogan ‘Isra-heil’. Vlak nadat hij deze rechtszaak heeft gewonnen wordt hij op televisie geïnterviewd door de Franse journalist Ardisson.

You need to a flashplayer enabled browser to view this YouTube video

‘Zo’n sketch gaat toch veel te ver’, vindt Ardisson. Maar Dieudonné vraagt zich af waarom hij wel grappen kan maken over een katholieke priester of over een islamitische mollah, maar niet over een Israëlische settler: ‘waarom moet antisemitisme als een apart soort racisme benoemd worden?’ Als Ardisson hem bepaalde uitspraken over de joodse lobby verwijt, verbetert Dieudonné hem: ‘Dat heb ik niet gezegd. Ik sprak over de zionistische lobby. Ik maak een duidelijk onderscheid tussen joods en zionistisch.’ Ardisson pusht hem om in de uitzending zijn excuses aan te bieden, maar dat weigert de cabaretier. Hij heeft meteen na de sketch zijn excuses aangeboden aan een ieder die zich gekwetst voelde, en daarmee is voor hem de kous af. Als humorist maak je nou eenmaal grappen die soms ten koste van anderen gaan. ‘Kun je je niet beter opwerpen als voorvechter voor zwarten?’ vraagt Ardisson dan aan Dieudonné, die een Bretonse moeder en een Kameroense vader heeft, ‘waarom moet het altijd over Palestina gaan?’ ‘Dat doe ik ook’, zegt hij, ’en het blijkt dat het nog steeds een groot taboe is om te praten over de gevolgen van slavernij. Wie bepaalt dat het ene lijden meer waard is dan het andere?’ Nadat Ardisson meldt dat het waarschijnlijk de laatste keer was dat hij Dieudo voor een gesprek heeft uitgenodigd, omdat hij zich niet kan verenigen met zijn standpunten, neemt deze rustig en vriendelijk afscheid.

Buitengesloten

Deze uitzending laat in een notendop de kern van het probleem zien. Terwijl Dieudonné zegt antizionistisch te zijn, wrijven zijn tegenstanders hem aan antisemitisch te zijn. Als hij weigert zijn excuses aan te bieden om zo weer zijn plekje in het establishment terug te verdienen, wordt hij buitengesloten. Voor Dieudonné laat dit zien dat publieke verontwaardiging selectief is en dat zijn mening minder waard is dan die van anderen. Het is voor hem een bevestiging dat er feitelijk nauwelijks of geen verschil is tussen zionistisch en joods. Kritiek op Israël is niet toegestaan en grappen over zionisten worden onevenredig hard afgestraft, wat bewijst dat joodse intellectuelen in Frankrijk een grote vinger in de pap hebben en wel degelijk zionistisch zijn. Dieudonné, die zijn carrière nota bene ooit begon als duo met zijn joodse vriend Elie Sermoun, blijft provoceren met zijn grappen over joden en wordt telkens aangeklaagd. Zo vriendelijk en rustig als hij aan het einde van het interview met Ardisson is, is hij al snel niet meer. Een transformatie die ook zichtbaar is in zijn uiterlijke verschijning: de vriendelijk glimlachende, slanke jongeman maakt plaats voor een dikbuik met een duivelse grijns. Er ontstaat een vicieuze cirkel, waarin Dieudonné steeds meer een persona non grata wordt en zijn aanhang hoe langer hoe meer bestaat uit jongeren die zich gemarginaliseerd voelen en die een sterke afkeer van of zelfs haat tegen de gevestigde orde hebben. Zij vinden het prachtig dat Dieudonné’s grappen over joden zo serieus worden genomen. Tien jaar na het gemoedelijke interview met Ardisson is Dieudonné een tragische populist geworden, die allang niet meer grappig gevonden wordt door het brede publiek.

You need to a flashplayer enabled browser to view this YouTube video

Maar waar gaat dit nu echt over?

Wat de controverses rond Dieudonné vooral duidelijk maken is dat er in de witte katholiek-joodse elite van intellectuelen die in de Franse media hun mening verkondigen geen ruimte is voor andersdenkenden. Je mag best een kleurtje hebben of een of andere malle godsdienst aanhangen, zolang je je maar conformeert aan het algemeen geaccepteerde discours. Denk niet dat Fransen racistisch zijn, want ze zijn dol op andere culturen. Zo zijn er bijvoorbeeld genoeg Arabieren in het Franse medialandschap: een Malek Chebel, die de folkloristische en exotische kant van de Arabische cultuur benadrukt in boeken als De Arabische Kamasutra en Anthologie van wijn en dronkenschap in de islam. En er zijn de Arabische christenen, zoals Antoine Basbous en Antoine Sfeir, die weinig op hebben met de islam. Een prachtig voorbeeld van Frans oriëntalisme is de Marokkaanse joodse cabaretier en acteur Gad Elmaleh, die Marokkaanse stereotypes met verve verbeeldt, maar ook in een succesvolle speelfilm een Sefardische miljonair vertolkte. Hij is uitstekend in de Franse elite geïntegreerd: Elmaleh laat alleen de exotische kant van Marokko zien, is getrouwd met een Monegaskische prinses en gaat net zo lief op vakantie naar Marrakech als naar Tel Aviv.

Er zijn veel parallellen tussen de verkettering van Dieudonné en het woelige parcours van islamoloog Tariq Ramadan. Ramadan, die in Engeland, waar hij alweer jaren woont, vaak door de BBC of the Guardian wordt uitgenodigd om als deskundige bepaalde gebeurtenissen te duiden, is in Frankrijk altijd op alle fronten tegengewerkt. De Zwitserse intellectueel spreekt in dezelfde wollige zinnen als een doorsnee Franse intellectueel en is een begenadigd polemist. Maar dat hij even gemakkelijk Molière citeert als de profeet Mohammed werd door de Franse elite opgevat als hoogverraad. Een wolf in schaapskleren, oordeelden ze. Als Franse intellectueel moet je namelijk niet alleen een bepaalde etiquette in acht nemen, maar je ook onderwerpen aan de laïciteit, de Franse scheiding van kerk en staat, die er in de praktijk op neerkomt dat je ofwel latent katholiek bent, ofwel latent joods. Omdat hij zich expliciet op zijn moslim-zijn voor laat staan, schond Ramadan deze ongeschreven regel. Door de manier waarop Ramadan zijn tegenstanders van repliek diende, groeide zijn aanhang onder moslims, zowel binnen als buiten Frankrijk. Hij won alle rechtszaken die hij zelf aanspande tegen ontzeggingen, ontslagen en laster, waardoor zijn gezag alleen maar groter werd, en de kloof tussen moslims en niet-moslims breder werd, terwijl hij die nu juist had willen dichten.

Een bekende dissident van een heel ander kaliber is natuurlijk Jean-Marie Le Pen. Nadat er een sanitair cordon tegen hem was afgekondigd won het Front National alleen maar stemmen. Blijkbaar hebben de Fransen daar weinig van geleerd.

Blijf in je eigen hokje: folkloriseren, bevoogden en verpolderen

De onderliggende boodschap is telkens: blijf in je eigen hokje, zodat de wereld die wij blanken zo overzichtelijk hebben ingedeeld, duidelijk en beheersbaar blijft. Dat is in Frankrijk zo, en dat is in Nederland zo. Iemand als Dieudonné hebben we tot op heden niet in Nederland, maar als we zo doorgaan, groeit het gevaar dat we er een creëren. Kritiek op zionisme is een delicaat pijnpunt, maar het had net zo goed om een ander onderwerp kunnen gaan. Het fundamentele probleem is dat een allochtoon niets aan mag kaarten dat buiten de algemeen beschaafd Nederlandse ideeënwereld valt.

Er zijn drie mechanismes die verhinderen dat witte Nederlanders iemand met een andere kleur of andersoortige naam als gelijke kunnen zien: folkloriseren, bevoogden en verpolderen.

Folkloriseren: Als je ons de exotische kant van je cultuur laat zien vinden we dat prachtig, want daarmee kunnen we onszelf een veer in ons achterwerk stoppen: we eten graag Turkse pizza en zitten op buikdansles, kijk eens hoe tolerant we zijn tegenover buitenlanders. Het supermarktblaadje beeldt een vrouw met donkere krullen af bij een recept over couscous, maar zal nooit een artikel over de gunstige effecten van vasten opnemen. Wel de vorm, niet de inhoud.

Bevoogden: We trekken ons het lot aan van vrouwen in de Arabische wereld en maken geld over voor de hongerende kindertjes in Afrika. We geven onszelf daarvoor schouderklopjes, en voelen ons beter dan de Ander. Maar als we onszelf als superieur blijven zien, kunnen we nooit een gelijkwaardige dialoog aangaan.

Verpolderen: Dit is een mechanisme waardoor veel mensen in Nederland uit het publieke debat worden geweerd, niet alleen mensen met een niet-Hollandse culturele achtergrond, maar ook PVV-stemmers of SGP-aanhangers bijvoorbeeld. De witte masculiene liberale elite bepaalt over welke onderwerpen er wel en niet gediscussieerd kan worden en bakent ook meteen de grenzen van de discussie af. Iemand met een kleurtje mag misschien meedoen aan het debat – als hij (heel misschien zij) welbespraakt is en accentloos Nederlands spreekt, maar toch zeker niet bepalen waar een debat over moet worden gevoerd.

De zogenaamde Zwarte Pietendiscussie maakte dat pijnlijk duidelijk. Quinsy Gario, die een andere invulling van het sinterklaasfeest bespreekbaar wilde maken, werd nog bijna voordat hij iets had kunnen zeggen verketterd als iemand die een oer-Hollands kinderfeest probeert te verzieken en die maar beter terug kan gaan naar zijn eigen land. Veel mensen gaan er dus nog steeds vanuit dat je alleen iets mag zeggen over de gang van zaken in Nederland als je wit bent. Terwijl de Pietitie Facebookrecords liet sneuvelen haalden politici in Den Haag hun neus op voor de hele discussie en weigerden om commentaar te geven.

Als historicus Zihni Özdil kritische kanttekeningen plaatst bij de manier waarop er met bijstandmoeders wordt omgegaan of bij de privatisering van de zorg krijgt hij een horde twitteraars op zijn dak die vragen of hij zich eerst niet eens druk kan maken om de Armeense genocide. De parallel met de Franse journalist die Dieudonné aanraadde om het maar liever over slavernij te hebben is frappant. En hartstikke leuk als de Arabische prins Hafid Bouazza ons vermaakt met zijn lofzangen op erotiek, wijn en opiaten, maar iemand als Mohamed Cheppih, die ijvert voor een Nederlandse islam, zien we toch liever niet op de tv. Ook in Nederland werd Tariq Ramadan afgefakkeld, omdat hij weigerde de Nederlandse opvattingen over homoseksualiteit te omarmen.

Nederland is een land van polderen en sussen, waar debatteren sowieso bepaald geen traditie is zoals het dat in Frankrijk wel is. Misschien hebben we daarom de mazzel dat er geen populist als Dieudonné is opgestaan. Maar als we blijven vasthouden aan folkloriseren, bevoogden en verpolderen wordt de kans steeds groter dat ook hier iemand zin krijgt om een quenelle uit te delen.

Ellen van de Bovenkamp (1979) woonde zes jaar lang in Marokko. Ze werkte er als correspondent voor onder meer Trouw, NOS Radio 1, de Groene Amsterdammer en de Wereldomroep. Eerder werkte zij als coördinatrice Gedetineerdenbegeleiding op de Nederlandse ambassade in Rabat en als redactrice bij Bulaaq, een uitgeverij gespecialiseerd in de Arabische en islamitische wereld. Sinds begin 2013 is ze terug in Amsterdam, waar ze werkt aan haar proefschrift over de aantrekkingskracht die de islamitische intellectueel Tariq Ramadan uitoefent op jongeren in Marokko.

19 comments.

Een wekelijks portie burgerschap 46 – Een betere wereld begint niet bij u

Posted on November 17th, 2010 by martijn.
Categories: Uncategorized.

Uit de burgerschapskalender:

“Het is makkelijk om niet het water te laten lopen als je je tanden poetst, het licht uit te doen als je de kamer uitgaat, de tv uit te zetten en niet op standby, opladers uit het stopcontact te halen, je glas naar de glasbak te brengen”, schrijft iemand op www.handvestburgerschap.nl. “Want een betere wereld begint bij jezelf. Dat vind ik nog altijd een mooie slogan.”

Nou nee hoor, beste burger en beste staat, een betere wereld begint niet bij ons (en al helemaal niet bij mij, ik pas). Een betere wereld kan overal beginnen, maar laten we het beginpunt even bij de burgers Rawagedeh leggen. Of beter diegenen die nog leven. U weet wel (of waarschijnlijker u weet amper) dat dorpje waar de Nederlandse bezetter van Nederlands-Indië een massamoord heeft gepleegd op 9 december 1947. Het precieze aantal slachtoffers is onduidelijk; volgens Nederlandse bronnen tussen 20-150 en Indonesische bronnen houden op het 300-400. Op de begraafplaats staat een gedenksteen met daarin het getal van 341 slachtoffers. Allemaal burgers zeg maar bij wie de betere wereld had kunnen beginnen, maar helaas afgeslacht werden door Nederlandse soldaten.

De zaak is kwam enige tijd terug weer in het nieuws omdat nabestaanden excuses en schadevergoeding eisen. Excuses maken is niet makkelijk en is niet alleen een woordelijk iets, maar het moet ook uit daden blijken. De diepe spijt die minister Bot in 2005 uitsprak is niet genoeg, zeker niet wanneer de nabestaanden voor hun gevoel worden afgescheept met een fooi. Dat wordt nog erger wanneer de staat wel erkent dat er oorlogsmisdaden zijn gepleegd. Dat is ook moeilijk te ontkennen:
You need to a flashplayer enabled browser to view this YouTube video
Maar de zaak is verjaard. Verjaard! Alsof dat het is. Al in 1948 is de afspraak gemaakt om de daders niet te vervolgen. En nee laten we vooral geen oude koeien uit de sloot halen natuurlijk, we moeten de geschiedenis met rust laten. Als dat zo is waarom vervolgen we dan nazi-oorlogsmisdadigers, waarom hebben we in godsvredesnaam een Internationaal Strafhof en het Joegoslavië Oorlogstribunaal in ons land? Om te laten zien hoe goed we zijn en tegelijkertijd de misdaden van onze eigen staat te verdoezelen? De krampachtige houding van de Nederlandse staat resulteert in een benepen, kleinzielige kruideniersmentaliteit die misschien nog wel het duidelijkst wordt als we kijken hoe er is omgesprongen met de enig overlevende van het bloedbad Saih bin Sakam. De man kon eigenlijk alleen terecht op een school en voor de rest waren er gesloten deuren. Hij mag niet bij de koningin komen en zelfs niet bij de vaste Kamercommissie voor buitenlandse zaken. Natuurlijk ligt de zaak gevoelig bij de Indië veteranen maar de toezegging dat de daders niet vervolgd worden lijkt me al heel wat. Eén van de redenen is natuurlijk dat de zaak een precedent werking zou kunnen hebben. Want nee, Rawagedeh is geen incident.
You need to a flashplayer enabled browser to view this YouTube video
Wat wil de Nederlandse staat nu? De zaak net zo lang rekken totdat de laatste overlevende ook dood is zodat missie ruiming Rawagedeh definitief afgerond is? Iedere staat die dergelijke excessen uit het verleden wil verdoezelen en geen schuld erkent, zou zeer zeer terughoudend moeten zijn met te stellen dat een betere wereld bij de burger begint. En de burger zou zeer zeer terughoudend moeten zijn met het klakkeloos aanvaarden van de plannen van de overheid. Het is namelijk een misselijkmakende houding van de staat die uw leven voorgoed kan vergallen. Als u het nog kunt navertellen tenminste.

0 comments.

Een wekelijks portie burgerschap 37 – 11 september, de buren en Salat Al-Ghaib bij Ground Zero

Posted on September 15th, 2010 by martijn.
Categories: Burgerschapserie 2010, Uncategorized.

Uit de burgerschapskalender:

De omgeving
van de mens
is zijn medemens

J.A. Deelder
uit Vrijwel alle gedichten (2004), De Bezige Bij
18 september Nationale Burendag
www.burendag.nl

Eén van de meest opmerkelijke dingen in Gouda in de avond van 11 september 2004 (en eerder ook al op 6 mei 2002 en 2 november 2004) was de relatieve rust in veel straten. Relatieve rust met betrekking tot de aanwezigheid van Marokkaans-Nederlandse jongeren dan. Verschillenden onder hen hadden van hun ouders te horen gekregen dat ze binnen moesten blijven. Nog opmerkelijker dan dat, was dat bijna iedereen die dat gezegd was en er ook gehoor aan had gegeven (tenminste van degenen die ik gesproken heb). Natuurlijk waren er wel jongeren buiten en ook enkelen die zich provocerend gedroegen, maar over het algemeen was het rustig. Angst overheerste bij de ouders en sommige ouders stelden dat ze serieus gedacht hadden bij alledrie de momenten dat ze hun koffers moesten pakken. In een onderzoek later in Gouda (2005 en 2006) waar ook autochtone Gouwenaars aan meededen, bleek dat onder Marokkaanse Nederlanders én autochtone Nederlanders de angst voor een burgeroorlog aanwezig was. Zelfs degenen die dat ongeloofwaardig vonden, bevestigden wel de angst en de nervositeit in de eerste dagen na de gebeurtenissen.

Beter een goede buur dan een vriend. Maar wat als je je buurman niet meer vertrouwt. Enige tijd terug schreef ik met Thijl Sunier hier het volgende over naar aanleiding van de kritiek op Tariq Ramadan:
De paradoxale zaak Tariq Ramadan | Standplaats Wereld

Hier manifesteert zich de diep gewortelde angst dat de Westerse beschaving maar dun is en zo kan omslaan in het tegendeel. Het fundamentele probleem van het kennen van de (nabije) ander, schuilt ook in het christelijke gebod over liefde voor de buurman, de naaste. Iemand die van ver komt en fysiek, ruimtelijk en cultureel steeds meer nadert, vormt een existentieel gevaar. Het zijn thema’s die vanaf het eind van de 19e eeuw ook in literatuur en film veelvuldig zijn gebruikt.

Naarmate die ander meer op ‘ons’ lijkt, wordt dat probleem niet persé kleiner. Iemand kan immers een wolf in schaapskleren zijn en aangezien je een wolf in schaapskleren alleen kunt herkennen aan….zijn schaapskleren zijn ook ‘goed aangepaste’ moslims te wantrouwen. Een dergelijke houding is het gevolg van en reproduceert een sterk wij-zij denken. Zo sterk dat de grijstinten niet meer gezien kunnen worden. Vandaar ook dat het bij integratie niet alleen gaat om uiterlijk en praktijken, maar ook om gedachtegoed en gevoelens van de Ander; ook die moeten in overeenstemming zijn met wat ‘wij’ zien als de consensus. Dat dient expliciet te gebeuren en vandaar ook de veelvuldige vraag aan moslims om zich te distantiëren ten opzichte van aanslagen en dergelijke. Als het niet openlijk gebeurt weet je immers nog niet wat er onder die schaapskleren zit.

Hierbij hoort dat bepaalde gebeurtenissen die dienen als morele ijkpunten ‘heilig’ worden verklaard. Zo is Ground Zero ‘hallowed ground’ en is gezien de tegenstelling Islam – Westen, de bouw van een moskee daar onmiddellijk (op z’n minst) een nieuwsfeit. De bouw van een cultureel centrum met gebedsruimte vlakbij Ground Zero is dan volgens sommige groepen een belediging voor de slachtoffers van 9/11 en daarmee een overwinning van moslims of moslimextremisten. Het is een schijntegenstelling. Zo vergeten we dat er toch zo’n 360 moslims zijn omgekomen bij de aanslagen van 11 september. De architect die het WTC ontwierp, Yamasaki, schijnt in zijn ontwerpen mede beïnvloed te zijn door architectuur uit moslimlanden (waar hij betrokken was) en onder meer elementen uit Mekka verwerkt te hebben in zijn werk. Er schijnt zelfs een gebedsruimte in het WTC te zijn geweest. John Esposito maakt er kort melding van in zijn boek The Future of Islam en kort geleden stond er in een stuk in de New York Times over deze gebedsruimte:On Religion – Muslim Prayer Room Was Part of Life at Twin Towers – NYTimes.com

Over the next few days, noticing some fellow Muslims on the job, Mr. Abdus-Salaam voiced an equally essential question: “So where do you pray at?” And so he learned about the Muslim prayer room on the 17th floor of the south tower.

He went there regularly in the months to come, first doing the ablution known as wudu in a washroom fitted for cleansing hands, face and feet, and then facing toward Mecca to intone the salat prayer.

On any given day, Mr. Abdus-Salaam’s companions in the prayer room might include financial analysts, carpenters, receptionists, secretaries and ironworkers. There were American natives, immigrants who had earned citizenship, visitors conducting international business — the whole Muslim spectrum of nationality and race.

Leaping down the stairs on Sept. 11, 2001, when he had been installing ceiling speakers for a reinsurance company on the 49th floor, Mr. Abdus-Salaam had a brief, panicked thought. He didn’t see any of the Muslims he recognized from the prayer room. Where were they? Had they managed to evacuate?

He staggered out to the gathering place at Broadway and Vesey. From that corner, he watched the south tower collapse, to be followed soon by the north one. Somewhere in the smoking, burning mountain of rubble lay whatever remained of the prayer room, and also of some of the Muslims who had used it.
[…]
“Iftar was my best memory,” said Sekou Siby, 45, a chef originally from the Ivory Coast. “It was really special.”

Such memories have been overtaken, though, by others. Mr. Siby’s cousin and roommate, a chef named Abdoul-Karim Traoré, died at Windows on the World on Sept. 11, as did at least one other Muslim staff member, a banquet server named Shabir Ahmed from Bangladesh.

Fekkak Mamdouh, an immigrant from Morocco who was head waiter, attended a worship service just weeks after the attacks that honored the estimated 60 Muslims who died. Far from being viewed as objectionable, the service was conducted with formal support from city, state and federal authorities, who arranged for buses to transport imams and mourners to Warren Street.

There, within sight of the ruins, they chanted salat al-Ghaib, the funeral prayer when there is not an intact corpse.

“It is a shame, shame, shame,” Mr. Mamdouh, 49, said of the Park51 dispute. “Sometimes I wake up and think, this is not what I came to America for. I came here to build this country together. People are using this issue for their own agenda. It’s designed to keep the hate going.”

De realiteit is toch vaak wat schrijnender dan die simpele zwart-wit tegenstellingen ons willen doen laten geloven. Die zwart-wit tegenstellingen zijn wel makkelijk politiek te exploiteren.

0 comments.

Een wekelijks portie burgerschap 23 – Hier ben ik: voetbal en islam

Posted on June 11th, 2010 by martijn.
Categories: Uncategorized.

Uit de burgerschapskalender:

Je belangeloos inzetten voor een ander of voor je sportclub, dat geeft bijna net zo’n goed gevoel als zelf een doelpunt scoren. “Maar het vrijwilligerswerk moet wel aansluiten bij je interesses, want dan is het leuk om je in te zetten”, merkt iemand op tijdens de discussiebijeenkomst in Almere. “Het hoeven niet veel uren per week te zijn. Een kleine daad die bij je past, is al goed.” 11 juni begin WK voetbal

We kunnen eeuwige discussies opzetten over het WK Voetbal. Bijvoorbeeld over waarom het toch echt terecht is dat Nederland verloor in 1974 van een sterker, minder nerveus en doeltreffender spelend Duitsland. Of waarom waarom Nederland weer terecht verloor van een Argentinië dat nog gemener was dan Nederland. Of waarom Nederland met het nodige geluk Europees kampioen van de middelmaat werd in 1988. Dat zijn oeverloze discussies dus die laten we maar zitten.

We kunnen het ook hebben over de kleur Oranje en hoe een vorm van vriendelijk alledaags nationalisme zich van Nederland meester kan maken en klasse- en etniciteitsoverstijgend kan zijn. Maar dat lijkt me intussen ook wel helder.

We kunnen het ook hebben over hoe draconische FIFA-maatregelen het de plaatselijke middenstand bijna onmogelijk maken om nog een grijpstuiver te verdienen. En daaraan gerelateerd hoe commercie het WK Voetbalfeest eigenlijk vervreemd van de bevolking. Of nog beter, hoe de plaatselijke middenstand creatief genoeg is om de FIFA te omzeilen. Kijk daarvoor maar naar Tegenlicht zou ik zeggen.

Maar laten we eens kijken naar de discussie en praktijken omtrent voetbal en moslims. Wanneer je kijkt op Youtube vind je snel de volgende uitspraak van sheikh Abu Ishaaq Al Huweni die stelt dat het bekijken van voetbalwedstrijden nutteloos plezier is:
You need to a flashplayer enabled browser to view this YouTube video
Daar kunnen we het bij laten ware het niet dat nogal wat moslims her en der in de wereld veel plezier leven aan voetbal en voor veel minderheidsgroepen ook een manier is om op te klimmen in de maatschappij. Voetballers zijn dan ook vaak voorbeeldfiguren of zelfs ‘ambassadeurs’ van hun land en/of religie. Dat levert soms lijstjes op van belangrijke voetballers die ook moslim zouden zijn (inclusief enkelen bij wie dat op z’n minst twijfelachtig is zoals Robin van Persie die ontkent moslim te zijn: ‘Geloven is voor mij de zoektocht naar een goed mens zijn‘). Op internet is er ook behoorlijk wat te vinden zoals de website Sportingummah.com gericht op Muslims in sports en Sports in the Muslim world. En ook onder de dames wordt er gevoetbald:
You need to a flashplayer enabled browser to view this YouTube video
Soms levert het wel problemen op bijvoorbeeld tijdens de vasten in de maand Ramadan wanneer men toch voetbal wil spelen.
You need to a flashplayer enabled browser to view this YouTube video
Mijn, volledig onwetenschappelijke, indruk is dat de meeste spelers en clubs hier erg pragmatisch mee omgaan en dat religieuze, gezondheids- en sportieve overwegingen naast elkaar blijven staan. De sji-itische prediker Sayed Ammar Nakshawani (die recent nog een uitgebreide lezing had over Geert Wilders) gaat in de volgende lezing in op het belang van fysieke én spirituele activiteit:
You need to a flashplayer enabled browser to view this YouTube video

Soms zie je voetbalspelers op het veld met hun handen voor zich in een open houding met handpalm naar boven:
You need to a flashplayer enabled browser to view this YouTube video
Daarbij verricht men een smeekgebed aan God.

Op die manier wordt voetbal meer dan zomaar een spelletje. Het wordt een vorm van performance; het uitdragen én beleven van islam voor een (al dan niet denkbeeldig) publiek; niet door preken of lezen, maar door het verrichten van een lichamelijke activiteit op een manier waarbij verschillende genres (sport en religie in dit geval) bij elkaar komen binnen een bepaald tijdsbestek. Mensen zeggen niet alleen dat ze religieus zijn, maar doen het ook: they walk the talk. Het smeekgebed voorafgaand aan de wedstrijd is een mooi voorbeeld. De houding van een persoon communiceert diverse zaken: devotie, het onderwerpen aan God en concentratie voor de wedstrijd. Het is tevens een statement (zeker met alle camera’s erop): ‘Hier ben ik, als moslim, voetballer, vertegenwoordiger van een land of club’. Natuurlijk krijgt dit afhankelijk van tijd en plaats ook extra betekenis. Dat zien we bijvoorbeeld terug bij de discussie over welk nationaal team Afellay zou kiezen en ook bij zijn deelname aan de vasten en de gevolgen voor zijn voetbalspel; daar ging het met name om loyaliteit. Maar er word ook gewezen op de positie van moslims in het nationaal voetbalelftal. Enerzijds wordt de moslimidentiteit ondergecommuniceerd; het zijn allemaal spelers van het nationale elftal en dan doet religie er echt niet toe. Anderzijds worden spelers van allochtone herkomst en/of moslims vaak ook gezien als signaal van geslaagde integratie; een voorbeeld van het feit dat de samenleving niet zou discrimineren, of als lichtend voorbeeld voor andere mensen dat het mogelijk is om op te klimmen.

0 comments.

Closing the week 38 – Featuring Ramadan 2009: Eat and Meet

Posted on September 19th, 2009 by martijn.
Categories: Uncategorized.

Most popular on Closer this week:

  1. Islamizing Europe – Muslim Demographics
  2. The headscarf all over…again
  3. AIVD – Stagnatie groei salafisme?

If you want to stay updated and did not subscribe yet, you can do so HERE

Featuring Ramadan – Eat & Meet
Dutch Muslims welcome non-Muslims to iftar dinners | Top News

Thousands of non-Muslims are to dine with Muslim families during the month of Ramadan as part of an intercultural dialogue festival in the Netherlands.

National : In Aminabad, Muslim women enjoy Iftar prepared by Hindus : 671142

Hundreds of women rozedars, who gather at the busy Aminabad area here for an all-women special namaz, end their fast with delicacies prepared by Hindus.
In a unique event at the historical&aposzanana (female) park’, Muslim women gather for the’ Salatut Tasbeeh&aposnamaz , held annually under the aegis of Bazm-e-khawateen.

The namaz is followed by Iftar, which is monitored by Hindu members of the Bazm.

“At a time when grand feasts are organised by various organisations and political parties all through Ramzan, the one at the Zanana park is different as our Hindu sisters prepare for the feast at home and bring food for us,”says president of the Bazm-e-khawateen, Begum Shahnaz Sidrat.

altmuslimah.com – eid prayer: Thoughts on women and the Eid prayer

I’ve been mulling over this topic since the beginning of Ramadan really, wondering how to broach it. For a few years now, (since I married and my husband educated me on the undeniable proofs) my attempts to get other women to attend the Eidgah have been just that – attempts. Feeble one’s.

Gender
At home in Morocco with an Islamist…and a feminist | Worldfocus

At home in Morocco with an Islamist…and a feminist

Madame Nadia Yassine is the public face of a Moroccan Islamist association. She describes the social and political goals of her organization and the situation of women in Morocco.

Indigo Jo Blogs » Former K-Towners who leave Islam

Recently sister Safiya (Outlines) posted an article about the situation of women who got hurt in the Kharabsheh or “K-Town” community in Jordan; this is the community of Shaikh Nuh Ha Mim Keller’s students who settle in or around his zawiya. One recurring theme, in a comment on that entry and on a blog linked off that entry ([1], [2]), is that there have been a few women who have left Islam after having a miserable time there.

[…]

The theme of someone leaving Islam after coming to associate it with a particularly unpleasant or rigid variant is not new — the essay The Wahhabi who Loved Beauty gives an example from Saudi Arabia — but it’s not an excuse at the end of the day; a person may be forgiven for it if it’s temporary, but at the end of the day accepting Truth is a duty and this means accepting that the extreme behaviour of one group is not the same as Islam itself. However, the majority of those who have defected from the community in Jordan appear not to have left Islam. I’ve been in contact with one of them. She’s still Muslim and still bringing her kids up Muslim. She’s also quite close to the group which has been bringing scholars from the Middle East to the UK (and perhaps North America) for years. It’s not a conspiracy against Sufism or traditional Islam, which is what I thought it might have been when the allegations started surfacing on Umar Lee’s blog and later on Salafi Burnout early this year. Even if most of the “speaking out” is done anonymously, I know who this woman is and I have no reason to disbelieve her.

Of course, wearing niqab and abstaining from TV are quite legitimate positions in Islam; Shaikh Nuh’s tariqa is not the first I’ve come across who hold to them. It’s not that women are being told to wear niqab and otherwise unostentatious clothing or obey their husbands. The problem seems to be the backbiting and spying, and the fact that serious marital problems, often the men’s fault, are blamed on the women, some of whom have been deceived into marrying in the first place. I can’t personally accuse Shaikh Nuh or the two women involved of anything because I have only met them briefly and my encounters with them were pleasant, but these problems are real and cannot be brushed under the carpet for much longer, even though this is not a cult, let alone a Jonestown type affair, but a dysfunctional tariqa group. It’s not about women leaving Islam; it’s about Muslim women getting hurt, and it risks undoing a lot of the good work that has been done to promote classical Islam and Sufism since the 1990s.

Islamophobia / Eurabia
A culture of fear | Books | The Guardian

A culture of fear

Liberal spaces within Europe have brought many more Muslim women out of their old confinements Europe is at risk of being ‘colonised’ by its Muslim populations, argue a number of bestselling new books, acclaimed across the political spectrum. How has such hysteria gone unchallenged? Pankaj Mishra on the ‘Eurabia-mongers’

Mark Steel: So has anyone really been ‘Islamified’ against their will? – Mark Steel, Commentators – The Independent

There’s something touchingly innocent about the argument put forward by many people that the BNP should be allowed space in the mainstream media as this will “expose their ignorant ideas”. Because history doesn’t necessarily prove this to be the case. I don’t suppose that, in 1941, many people thought: “You see, this is all working to plan. Now he’s invaded Russia everyone will see just what an idiot this Hitler really is.”

The arguments of the far-right groups are already obviously ridiculous. The latest slogan they march under is “Stop the Islamification of England”. But how many people have had their lives Islamified against their will?

Don’t repeat this mistake | Yahya Birt | Comment is free | The Guardian

Don’t repeat this mistake

The government should not use the same flawed tactics with the far right that it used on Muslims.

The Rise and Fall of the Salafi Movement
Rise and Fall of The Salafi Movement ( Complete) « Umar Lee

I had taken all in this ten-part series off of my page and only left the last page which is where the comments are. This is the entire series plus some my clarification and an introduction from a sister.

Dutch

’Terug in de tijd met verbod op familiehuwelijk’ – Trouw

’Terug in de tijd met verbod op familiehuwelijk’

Maatregel tegen importbruiden

Het kabinet wil neef-nichthuwelijken verbieden. „Een stap terug in de tijd”, zegt Masha Antokolskaia, hoogleraar familierecht van de VU.

Islamcritici: Wilders slaat plank mis met hoofddoektaks – Trouw

Islamcritici: Wilders slaat plank mis met hoofddoektaks
PVV-voorman Geert Wilders.

Met de hoofddoekenbelasting leidt Wilders de aandacht af van het echte probleem, zeggen islamcritici: de islamisering van de openbare ruimte

If you want to stay updated and did not subscribe yet, you can do so HERE

1 comment.

Geloof en geluk – Later als ik er aan toe ben

Posted on December 6th, 2008 by martijn.
Categories: Uncategorized.

In mijn boek zoeken naar een ‘zuivere’ islam gaat het over Marokkaans-Nederlandse jongeren en hun zoektocht naar de essentie van de islam. Dirk-Jan Korf die eerder Van Allah tot Prada en Van vasten tot feesten schreef, komt nu met een derde verkenning over jonge moslims in Nederland: Geloof en geluk. Hier komt duidelijk naar voren dat jongeren op zoek zijn naar wat zij zien als de kernwaarden van de islam, in de praktijk voortdurend allerlei culturele repertoires met elkaar mixen en wel wat anders te doen hebben dan 24/7 met het geloof bezig te zijn.

nrc.nl – Binnenland – Die strikte islamregels zijn voor als we wat ouder zijn

Door onze redacteur Sheila Kamerman

Hoe staan islamitische jongeren in het leven? Ze zijn moslim, maar lang niet allemaal veel met hun geloof bezig. Dat komt later. Als ze volwassen zijn en getrouwd. (more…)

0 comments.

Processen van deradicalisering ontleed

Posted on October 12th, 2008 by martijn.
Categories: Uncategorized.

Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties – Onderzoeksrapport Teruggang en Uittreding. Processen van deradicalisering ontleed

Onderzoeksrapport Teruggang en Uittreding. Processen van deradicalisering ontleed
Het onderzoek is in de periode voorjaar 2007 tot zomer 2008 in opdracht van de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding (NCTb) uitgevoerd door het Instituut voor Migratie en Etnische Studies (IMES) van de Universiteit van Amsterdam.

Het onderzoek Teruggang en Uittreding geeft antwoorden op vragen als: wat maakt dat radicale bewegingen afbrokkelen? Hoe komt het dat een gewelddadige koers op een gegeven moment wordt afgezworen? Waarom zeggen sommige personen hun radicale groep vaarwel? In dit onderzoek is geanalyseerd wat de oorzaken zijn van de teruggang van de radicale Molukkers in de jaren zeventig, de kraakbeweging in de jaren tachtig en de extreemrechtse Centrumstroming in de jaren tachtig en negentig. Tevens is onderzocht waarom radicale bewegingen ophouden te bestaan (collectief niveau) en waarom individuen uittreden uit een radicale groepering (individueel niveau). Daartoe zijn interviews gehouden met voormalig geradicaliseerde personen uit de hierboven genoemde drie groepen, maar ook onder mensen met een islamitische achtergrond. De conclusies hiervan zijn gebruikt om aanbevelingen te formuleren over het bevorderen van deradicalisering onder islamistische radicalen. Hoewel de aanbevelingen zich expliciet richten op deze laatste categorie personen, zijn de theoretische inzichten en praktische suggesties ook goed bruikbaar voor de deradicalisering van andere groepen, zoals extreemrechtse radicalen. (more…)

0 comments.

Halt Lasteren Van Islam! – Hizb ut Tahrir Jongeren

Posted on December 26th, 2007 by .
Categories: Uncategorized.


haltlasteren.jpg

Campagne van de Hizb ut Tahrir jongeren.

IK ROEP
HALT! TEGEN HET LASTEREN VAN ISLAM

Halt! Tegen het lasteren van ISLAM

De afgelopen tijd wordt Nederland overheerst door een klimaat van laster en platte belediging van Islam en de Moslims. En het is duidelijk dat bepaalde politici en andere personen van invloed de drijvende kracht zijn hierachter. In reactie zijn wij, de jongeren van Hizb ut Tahrir in Nederland, dit weekeinde gestart met de campagne “Halt het lasteren van Islam!”.
Met deze campagne, een grootschalige handtekeningen actie, willen wij de moslims een stem geven en hen in staat stellen te reageren. Opdat zij op gepaste, respectabele wijze uiting zullen kunnen geven aan de gevoelens van grote onrust en ongenoegen die bij hen zijn ontstaan als gevolg van het continue lasteren van de hoge waardes van Islam.

Daarbij willen wij met de campagne “Halt het lasteren van Islam!” tevens aantonen dat het platte beledigen van Islam en de moslims een tweespalt creëert in de Nederlandse samenleving, en dat het de harmonie van de Nederlandse samenleving ernstig verstoort.

Wij kunnen melden dat het eerste weekend van deze campagne positief is verlopen. Met open armen is het initiatief ontvangen, en wij hebben positieve reactie en uitingen van steun ontvangen van zowel moslims als niet-moslims.

Voor meer informatie en de petitie zie: HALT LASTEREN VAN ISLAM!

3 comments.

Protected: de Volkskrant – Binnenland – Vrijspraak vijf verdachten jihadzaak

Posted on October 31st, 2007 by martijn.
Categories: Uncategorized.

This content is password protected. To view it please enter your password below:

Enter your password to view comments.

nrc.nl – De zuivere islam, voor alle antwoorden

Posted on October 18th, 2007 by .
Categories: Uncategorized.

nrc.nl – De zuivere islam, voor alle antwoorden

nrc-20071016-01007001.jpgHet salafisme is een ultra-orthodoxe stroming. En die wint steeds meer terrein onder jonge moslims

Het geloof van hun ouders vinden jonge moslims te relaxt. Je kunt er niet mee terugslaan, als de islam wordt aangevallen. Met het salafisme wél.
Door Sheila Kamerman Dimitri Tokmetzis

Zusters met vragen over de islam kunnen haar bellen. Samira (25) uit Geleen, getrouwd en drie kinderen, zal altijd proberen te helpen. Ze draagt lange zwarte, alles verhullende kleding. En ze vertelt enthousiast over het geluk dat haar geloof haar heeft gebracht. Ze zou dat ook zoveel andere jonge moslims gunnen. Meisjes die met „glitters, franje en sieraden” door het leven gaan. Net als zij vroeger – toen ze God nog niet had gevonden. (more…)

0 comments.

Protected: nu.nl/algemeen | Aanvaller agenten had contact met Hofstadgroep

Posted on October 15th, 2007 by martijn.
Categories: Uncategorized.

This content is password protected. To view it please enter your password below:

Enter your password to view comments.

Protected: nu.nl/algemeen | Aanvaller agenten had contact met Hofstadgroep

Posted on October 15th, 2007 by martijn.
Categories: Uncategorized.

This content is password protected. To view it please enter your password below:

Enter your password to view comments.

nu.nl/internet | Verzet tegen subsidie voor islamitische site

Posted on October 11th, 2007 by .
Categories: Uncategorized.

nu.nl/internet | Verzet tegen subsidie voor islamitische site
DEN HAAG – De ChristenUnie en de SGP hebben problemen met de subsidie die het kabinet verstrekt aan de website Islamwijzer.nl.

De kleine christelijke partijen vinden dat het geen taak van de overheid is om dat soort geloofsuitingen te subsidiëren. Ook de SP heeft hier twijfels over.

Discussie

De islamitische website werd donderdag inzet van een discussie tijdens een overleg over de aanpak van radicalisering.

SGP-Tweede Kamerlid Kees van der Staaij vindt dat de overheid zich niet op dat terrein moet begeven, omdat moeilijk te verdedigen is welke geloofsrichtingen wel op steun mogen rekenen en welke niet.

Motie

De SGP overweegt een motie in te dienen om de zaak te keren. De fractie kan in dat geval waarschijnlijk rekenen op steun van de ChristenUnie. “Ik krijg toch wat vreemde gevoelens bij zo’n site met overheidssteun”, zei Kamerlid Ed Anker.

Het kabinet steunt de website als informatiepunt voor en over de islam. De makers willen een plek bieden aan alle moslims die de democratische rechtsstaat onderschrijven.

Islamwijzer.nl moet tegenwicht bieden aan de vele sites over de radicale islam. Minister Guusje ter Horst (Binnenlandse Zaken) verdedigde donderdag de keuze om dat te subsidiëren.

SP-Kamerlid Ronald van Raak noemde het idee interessant. “Maar anderzijds vraag ik me af of ik zit te wachten op bijvoorbeeld een socialistisch forum met steun van rijkswege.”

0 comments.

nu.nl/internet | Verzet tegen subsidie voor islamitische site

Posted on October 11th, 2007 by martijn.
Categories: Uncategorized.

nu.nl/internet | Verzet tegen subsidie voor islamitische site
DEN HAAG – De ChristenUnie en de SGP hebben problemen met de subsidie die het kabinet verstrekt aan de website Islamwijzer.nl.

De kleine christelijke partijen vinden dat het geen taak van de overheid is om dat soort geloofsuitingen te subsidiëren. Ook de SP heeft hier twijfels over.

Discussie

De islamitische website werd donderdag inzet van een discussie tijdens een overleg over de aanpak van radicalisering.

SGP-Tweede Kamerlid Kees van der Staaij vindt dat de overheid zich niet op dat terrein moet begeven, omdat moeilijk te verdedigen is welke geloofsrichtingen wel op steun mogen rekenen en welke niet.

Motie

De SGP overweegt een motie in te dienen om de zaak te keren. De fractie kan in dat geval waarschijnlijk rekenen op steun van de ChristenUnie. “Ik krijg toch wat vreemde gevoelens bij zo’n site met overheidssteun”, zei Kamerlid Ed Anker.

Het kabinet steunt de website als informatiepunt voor en over de islam. De makers willen een plek bieden aan alle moslims die de democratische rechtsstaat onderschrijven.

Islamwijzer.nl moet tegenwicht bieden aan de vele sites over de radicale islam. Minister Guusje ter Horst (Binnenlandse Zaken) verdedigde donderdag de keuze om dat te subsidiëren.

SP-Kamerlid Ronald van Raak noemde het idee interessant. “Maar anderzijds vraag ik me af of ik zit te wachten op bijvoorbeeld een socialistisch forum met steun van rijkswege.”

0 comments.

The smell of religion – the relation between scent and spirituality

Posted on June 5th, 2007 by .
Categories: Uncategorized.

jannet-el-firdaus.gifI came across this interesting post at Feministing about the so-called ‘Worlds first spiritual perfume‘. On their website you can find a few guidelines for a ‘spiritual use’ of the perfume:

Spiritual Use of Perfume
• Begin your spiritual practice
(prayer, meditation, contemplation, etc.)
• Establish your desired spiritual state.
• Smell your wrist, maintaining awareness of your spiritual state.
• Keep repeating this association.
• In the course of your day, let it remind you of your spiritual state by smelling your wrist.
• Maintaining contact with the Spiritual Self brings inspirations and insights, only available by spiritual awareness.

That reminds me (and not only me) more of spiritual practices by Muslims then by Christians. I have a lot of memories about the shops for example in Fez selling all kinds of perfumes and about Moroccan male and female friends and colleagues using all kinds of fragrances. According to the Islamic traditions men should use fragrances before prayer. Just like a ritual of washing yourself before prayer, the use of fragrances can be seen as an attempt to reach a state of maximum purity in order to build the relation with Allah. It can also be seen as a disciplining practice, being constantly reminded of the relation with Allah because of the fragrances you constantly smell.

For women this is different. According to the Islamic traditions women should not use fragrances that attract attention from the opposite sex. This means that their state of ritual purity is reached by trying to be modest. Of course this does not mean that are no ‘islamic’ fragrances for women. In fact there many sold at several websites such as The Online Islamic Store, Fragance and Things,  Troid.org-the reign of dawa’h (a puritan salafi site), Simple Islam, The Islamic Mall, that sell perfumes (oils) for both men and women. Also several Islamic websites give advice on the use of perfumes such as Islamicnet, Islam-qa and Al-Islam pertaining to issues like death, difference between men and women, ruling on the use of perfumes that contain alcohol.

0 comments.

‘Women can lead Muslim nations’: Africa: News: News24

Posted on May 8th, 2007 by .
Categories: Uncategorized.

‘Women can lead Muslim nations’: Africa: News: News24

Cairo – Egypt’s top cleric declared on Sunday that Islam does not bar women from becoming heads of state, denying press reports that had earlier attributed to him the opposite position.On January 27, the Akhbar Al-Yom daily carried a fatwa by chief mufti sheikh Ali Gomaa saying that Islam forbids women from becoming a head of state because it would require them to lead prayer – something only a man can do.

“This ruling does not refer to the head of a modern state but to the traditional role of Caliph as both secular head of state and imam of the Muslims,” he said in a statement on Sunday, referring to a position that was abolished with the fall of the Ottoman empire in 1924.

“The head of state in a contemporary Muslim society, be he a president, prime minister or king, is no longer required or expected to lead Muslims in prayer. Therefore, it is permissible for women to hold the highest office in modern Muslim nations,” he added.

The original fatwa, as carried in the press, merely said a woman cannot be a “head of state” without specifying whether this applied to traditional or modern leadership positions.

Egypt was the first Arab country to give women the franchise in 1956. However, increasing conservatism in society over the last several decades has slowed their progress in the public sphere.

0 comments.

'Women can lead Muslim nations': Africa: News: News24

Posted on May 8th, 2007 by martijn.
Categories: Uncategorized.

‘Women can lead Muslim nations’: Africa: News: News24

Cairo – Egypt’s top cleric declared on Sunday that Islam does not bar women from becoming heads of state, denying press reports that had earlier attributed to him the opposite position.On January 27, the Akhbar Al-Yom daily carried a fatwa by chief mufti sheikh Ali Gomaa saying that Islam forbids women from becoming a head of state because it would require them to lead prayer – something only a man can do.

“This ruling does not refer to the head of a modern state but to the traditional role of Caliph as both secular head of state and imam of the Muslims,” he said in a statement on Sunday, referring to a position that was abolished with the fall of the Ottoman empire in 1924.

“The head of state in a contemporary Muslim society, be he a president, prime minister or king, is no longer required or expected to lead Muslims in prayer. Therefore, it is permissible for women to hold the highest office in modern Muslim nations,” he added.

The original fatwa, as carried in the press, merely said a woman cannot be a “head of state” without specifying whether this applied to traditional or modern leadership positions.

Egypt was the first Arab country to give women the franchise in 1956. However, increasing conservatism in society over the last several decades has slowed their progress in the public sphere.

0 comments.

Mawlid Festival in Egypt

Posted on March 20th, 2007 by .
Categories: Uncategorized.

In an article in ISIM Review Samuli Schielke shows how the project of a modern Islam in Egypt draws upon Islamic and European traditions within the framework of local and global power structures. He uses the development of the Mawlid Festivals to illustrate that point. The way these festivals are perceived is intimately connected with the project of the formation of the Egyptian nation-state and that of the reformation of Islam.

For a more visual representation of the Mawlid Festival see the BBC website that also gives some (although not always accurate) information about Sufis.

0 comments.

Suspected Terrorist at E-Bay

Posted on February 1st, 2007 by .
Categories: Joy Category, Uncategorized.

Suspected Terrorist to be bought at E-Bay:

4564_1.JPGf208_1.JPG

Via Esc

0 comments.

Vrouwenemancipatie onder moslims

Posted on December 29th, 2006 by .
Categories: Gender, Kinship & Marriage Issues, Uncategorized.

Een tijd geleden al kreeg ik na een lezing van mij over gender en jonge Marokkaanse moslims te horen dat het toch belachelijk was dat ik als blanke man iets meende te kunnen over vrouwen. Nu is het veel gehoord misverstand dat gender over vrouwen gaat, net als het een misstand is dat in sommige studies over moslims vrouwen buiten beschouwing worden gelaten.

Het onderwerp gender en moslims is te belangrijk om niet te behandelen en aangezien ik niet van plan om een sekseverandering te ondergaan en ik ook niet te lang in de zon wil zitten vanwege mijn zonne-allergie, zult u het toch op deze manier met mij moeten doen.

Het onderwerp is belangrijk niet alleen vanwege het normatieve aspect van gelijkwaardigheid tussen man en vrouw, maar ook doordat we met een focus op de relatie tussen mannen en vrouwen veel issues kunnen behandelen die ook op andere terreinen van studies over moslims van belang zijn. Als vrouwen inderdaad beweren (en ja dat doen de meesten) dat de sluier hun eigen vrije keuze is, hoe zit het dan met de invloed van de omgeving? En wat betekent dat voor een begrip als individualisering? Als vrouwen inderdaad zich emanciperen niet ten koste van de islam, maar door de islam (wat velen ook beweren) hoe doen ze dat dan en welke religieuze autoriteiten volgen ze? Op welke bronnen beroepen ze zich?

Nu is er onder moslima’s veel aan de gang en er zijn zeer veel iniatieven die zich bijna allemaal kenmerken door een combinatie van vrouwelijke identiteit, moslimidentiteit en burgerschap in Nederland. Het recente Islamitisch Vrouwen Manifest (IV/M), is daar een uitstekend voorbeeld maar ook de twee (ja twee) burqa-demonstraties in Den Haag zeer recentelijk. Het is echter een misverstand om te denken dat de aandacht onder moslimvrouwen voor emancipatie en burgerschap iets van de laatste tijd is. Volgend jaar bestaat de Marokkaanse Vrouwen Vereniging Nederland 25 jaar en deze club is al die tijd zeer actief geweest (niet noodzakelijkerwijze vanuit religieus perspectief). Andere clubs zijn bijvoorbeeld Al Amal (actief sinds 2000) en niet te vergeten Vangnet, ontstaan vanuit een vrouwengroep in moskee Badr in Amsterdam.

In de discussies gaat het over het algemeen niet over autochtone moslima’s, maar om migranten en de dochters van deze migranten. Dat maakt vrouwenemancipatie altijd een tricky onderwerp; iedereen bemoeit zich ermee en soms lijkt de discussie eerder op een beschavingsoffensief gericht op de mensen van buiten zeker wanneer integratie én emancipatie aan elkaar gekoppeld worden. De voortgang in vrouwenemancipatie en de emancipatiebeweging zijn daardoor vaak afhankelijk van de grillen van anderen en het hangt er maar vanaf hoe de religieuze en politieke wind waait. Een voorbeeld uit het buitenland is bijvoorbeeld het verhaal over de Syrische vrouwenemancipatiebeweging vanaf begin 1900.

Een manier om vrouwen onafhankelijker te maken is natuurlijk allereerst eens naar hen zelf te luisteren, maar bijvoorbeeld ook door migrantenvrouwen een zelfstandig verblijfsrecht te geven (iets waar vrouwen zelf al jarenlang voor vechten overigens).

0 comments.

VPRO – Searching for the Wrong-Eyed Jesus

Posted on December 28th, 2006 by .
Categories: Misc. News, Uncategorized.

Gisteren bij de VPRO: Searching for the Wrong-Eyed Jesus. Eindelijk weer eens iets op tv waarvoor het de moeite waard is om op te blijven.

Documentairemaker Andrew Douglas wíl het Zuiden van Amerika leren kennen. Geinspireerd door Jim White‘s korte verhaal The Mysterious Tale of How I Shouted Wrong-Eyed Jesus vraagt hij White om als verteller op te treden. De docu is eigenlijk een soort roadmovie waarin ieder stadje haar eigen mythes heeft over het leven in ‘the South’. De docu zit dan ook vol met verhalen, verhalen en nog eens verhalen. Om geen genoeg van te krijgen. Verhalen zijn nooit zomaar verhalen. Verhalen zeggen iets over de persoon die ze vertelt, de periode waarin hij leeft en de plaats waar hij zich bevindt. In al deze verhalen zijn zwanger van de Heer en ook de duivel is nooit ver weg. Zo geven deze verhalen ook nog eens weer wat voor de verteller goed en kwaad is.

De rode draad is Jim White die je met zijn auto vol met ‘Alabama lak’ meeneemt naar de gevangenen van Concordia Parish Correctional Facility die openlijk vertellen over hun leven en hoe ze in de nor zijn beland. Daarna kom je in een kerk met een ‘re-born’ dominee en vervolgens in een truckerrestaurant waar ‘verdwaalde’ truckers de weg naar de heer kunnen vinden en dan weer aan een bar waar we een dominee aantreffen die het pad van die heer heeft verlaten. Het mooie is dat White je echt mee lijkt te nemen op zijn reis en dat je gezamenlijk in het ene na het andere verhaal valt.

Klein minpuntje: de muziek van David Eugene Edwards en Sixteen Horsepower is er een beetje uit gevallen. Geen muziek die een zo mooie grauwe mengeling is van de heer en de duivel.

Op Panzerfaust de trailer.

Al met al een prachtig, meeslepend maar bij tijd en wijle ook ontroerend en deprimerend beeld van ‘the deep south’.

3 comments.

Protected: Trouw – Hirsi Ali: moslims moeten leren over de Holocaust

Posted on December 16th, 2006 by martijn.
Categories: Misc. News, Uncategorized.

This content is password protected. To view it please enter your password below:

Enter your password to view comments.

Magharebia.com: The Tidjani brotherhood – the other face of Islam (Magharebia.com)

Posted on November 28th, 2006 by .
Categories: Misc. News, Uncategorized.

The Tidjani brotherhood — the other face of Islam (Magharebia.com)

27/11/2006

A three-day international colloquium on the Tidjani Sufi order began November 23rd at the University of Laghouat in Algeria with a hundred intellectuals and cultural figures from 29 countries. Participants discussed contributions made by the brotherhood and giving Islam a “human face”. (more…)

0 comments.

BBC NEWS | Middle East | Lebanese Christian leader killed

Posted on November 21st, 2006 by martijn.
Categories: Uncategorized.

BBC NEWS | Middle East | Lebanese Christian leader killed
Lebanese Christian leader killed
Pierre Gemayel
Gemayel’s death is the latest in a series of assassinations in Lebanon
Pierre Gemayel, a leading anti-Syrian Lebanese minister and Maronite Christian leader, has been killed in the capital, Beirut.

Mr Gemayel, 34, was shot in his car in a Christian suburb and rushed to hospital, where he died.

His death comes amid a political crisis in Lebanon, following the resignation of six pro-Syrian cabinet members.

Lebanese Prime Minister Fouad Siniora said such killings would not intimidate the country.

“Assassinations will not terrorise us,” he told a press conference. “We will not let the criminal killers control our fate.” (more…)

0 comments.

BBC NEWS | Middle East | Lebanese Christian leader killed

Posted on November 21st, 2006 by .
Categories: Uncategorized.

BBC NEWS | Middle East | Lebanese Christian leader killed
Lebanese Christian leader killed
Pierre Gemayel
Gemayel’s death is the latest in a series of assassinations in Lebanon
Pierre Gemayel, a leading anti-Syrian Lebanese minister and Maronite Christian leader, has been killed in the capital, Beirut.

Mr Gemayel, 34, was shot in his car in a Christian suburb and rushed to hospital, where he died.

His death comes amid a political crisis in Lebanon, following the resignation of six pro-Syrian cabinet members.

Lebanese Prime Minister Fouad Siniora said such killings would not intimidate the country.

“Assassinations will not terrorise us,” he told a press conference. “We will not let the criminal killers control our fate.” (more…)

0 comments.