C L O S E R

Mannen met een Missie: Fadel Soliman & Ben Kok

Posted on October 2nd, 2012 by martijn.
Categories: Activism, islamophobia, Notes from the Field, Public Islam.

Afgelopen weekend organiseerde OntdekIslam samen met het Landelijk Platform Nieuwe Moslims (LPNM) een zogenaamd dawah weekend in Brabant. Spreker tijdens dit driedaagse kamp was Fadel Soliman, voorzitter van Bridges Foundation (recent interview met hem: Deel1 en deel 2). Nee, u krijgt van mij hier geen verslag ook al had ik het voorrecht er twee dagen bij te zijn. Ik beschouw het niet als ‘public event’ en daarmee is het niet geschikt voor een verslag op dit blog. Een verslag in op Al Jazeera Arabisch vindt u HIER.

flyer dawa training

Wat inmiddels wel publiek is, en daarom ook hier, is het slotgesprek van Fadel Soliman met ‘joods-christelijk’ pastor Ben Kok. Deze pastor publiceerde een tijdje terug zijn DVD Islam en Waarheid. U ziet hier de trailer en let even op bij 4.50min:

Ben Kok interviewde Fadel Soliman al eerder in juni 2010:

In het interview tijdens het dawah-weekend confronteerde Soliman Ben Kok met een fragment uit zijn DVD dat u in de trailer op 4.50 min kunt zien: het gaat om een hond die dichtbij de Qur’an komt. Soliman vroeg hem of hij het was die de hond aan de Qur’an likte waarop Ben Kok stelde dat de hond alleen dichtbij de Qur’an was (en het boek niet likte) en dat het doel was om te laten zien dat de Qur’an ook maar een gewoon boek was net als de Bijbel. Hieronder ziet u het interview zoals geplaatst op het youtube kanaal van Bridges Foundation:

En hier ziet u het gebeuren zoals in beeld gebracht door twee mensen die met Ben Kok meekwamen:

Interessant verschil in cameravoering overigens
Hier leest u het verslag van Ben Kok: HIER.

U ziet dat de aanwezigen met de heer Soliman vertrekken (nou ja na eerst keurig opgeruimd te hebben). Veel reacties die ik hierop gehoord en gezien heb zijn positief voor Soliman hoewel er ook mensen zijn die zich afvragen waarom Ben Kok überhaupt was uitgenodigd. Al met al kun je stellen dat Soliman niet alleen vertelt over hoe je dawah moet doen, maar het ook heeft voorgedaan en heeft voorgedaan waar, althans voor hem, de grens ligt. Op zijn manier geldt dit ook voor Ben Kok. Hij wil vertellen dat de islam de wereld overneemt en met dit gesprek probeert hij dit ook te laten zien.

UPDATE

Zie ook het blog van Carel Brendel: Harde woorden in Brabant, mooi-weer-praatjes in Brussel

En van Peter Frans Koops (met wie ik na afloop van het gesprek tussen Soliman en Kok nog een kort interessant gesprek had): De ware aard van de islam.

Zorgwekkend is het blog EJBron waar één zelfs oproept tot geweld in een reactie op een stuk Martien Pennings: Ben Kok werd uitgenodigd voor een typische islamdialoog

29 comments.

Mannen met een Missie: Fadel Soliman & Ben Kok

Posted on October 2nd, 2012 by martijn.
Categories: Activism, islamophobia, Notes from the Field, Public Islam.

Afgelopen weekend organiseerde OntdekIslam samen met het Landelijk Platform Nieuwe Moslims (LPNM) een zogenaamd dawah weekend in Brabant. Spreker tijdens dit driedaagse kamp was Fadel Soliman, voorzitter van Bridges Foundation (recent interview met hem: Deel1 en deel 2). Nee, u krijgt van mij hier geen verslag ook al had ik het voorrecht er twee dagen bij te zijn. Ik beschouw het niet als ‘public event’ en daarmee is het niet geschikt voor een verslag op dit blog. Een verslag in op Al Jazeera Arabisch vindt u HIER.

flyer dawa training

Wat inmiddels wel publiek is, en daarom ook hier, is het slotgesprek van Fadel Soliman met ‘joods-christelijk’ pastor Ben Kok. Deze pastor publiceerde een tijdje terug zijn DVD Islam en Waarheid. U ziet hier de trailer en let even op bij 4.50min:

Ben Kok interviewde Fadel Soliman al eerder in juni 2010:

In het interview tijdens het dawah-weekend confronteerde Soliman Ben Kok met een fragment uit zijn DVD dat u in de trailer op 4.50 min kunt zien: het gaat om een hond die dichtbij de Qur’an komt. Soliman vroeg hem of hij het was die de hond aan de Qur’an likte waarop Ben Kok stelde dat de hond alleen dichtbij de Qur’an was (en het boek niet likte) en dat het doel was om te laten zien dat de Qur’an ook maar een gewoon boek was net als de Bijbel. Hieronder ziet u het interview zoals geplaatst op het youtube kanaal van Bridges Foundation:

En hier ziet u het gebeuren zoals in beeld gebracht door twee mensen die met Ben Kok meekwamen:

Interessant verschil in cameravoering overigens
Hier leest u het verslag van Ben Kok: HIER.

U ziet dat de aanwezigen met de heer Soliman vertrekken (nou ja na eerst keurig opgeruimd te hebben). Veel reacties die ik hierop gehoord en gezien heb zijn positief voor Soliman hoewel er ook mensen zijn die zich afvragen waarom Ben Kok überhaupt was uitgenodigd. Al met al kun je stellen dat Soliman niet alleen vertelt over hoe je dawah moet doen, maar het ook heeft voorgedaan en heeft voorgedaan waar, althans voor hem, de grens ligt. Op zijn manier geldt dit ook voor Ben Kok. Hij wil vertellen dat de islam de wereld overneemt en met dit gesprek probeert hij dit ook te laten zien.

UPDATE

Zie ook het blog van Carel Brendel: Harde woorden in Brabant, mooi-weer-praatjes in Brussel

En van Peter Frans Koops (met wie ik na afloop van het gesprek tussen Soliman en Kok nog een kort interessant gesprek had): De ware aard van de islam.

Zorgwekkend is het blog EJBron waar één zelfs oproept tot geweld in een reactie op een stuk Martien Pennings: Ben Kok werd uitgenodigd voor een typische islamdialoog

29 comments.

The Innocence Of Muslims – Three Not So Random Thoughts

Posted on October 1st, 2012 by martijn.
Categories: Activism, Arts & culture, islamophobia, Notes from the Field, Public Islam, Society & Politics in the Middle East.

1. Anti-semitism: As far as I know, when the Innocence of Muslims was shown on Egyptian television, the host of the program mentioned that it was a production by a Copt living in Egypt. When I learned about the film however sometime later most of the news outlets were talking about a Jewish, Zionist, Israeli-American. Or variants thereof. And with lots of money. Where did this story came from? And why was it so easily believed at first? Because it fits nice with some ancient stereotypes on Jews? Now it appears that the makers deliberately presented themselves as Jewish, Zionist, Israeli-Americans with lots of money. This isn’t an innocent way of drawing attention to the wrong people in order to protect yourself, it is a deliberate choice to put the blame on the Jews. I think that merits some attention and discussion.
2. Politics of Aesthetics: Why does the idea that the film is of really poor quality matter in the discussion? One very often hears ‘Why are Muslims protesting over such a stupid movie?’ or ‘I don’t like the movie, it is poorly made, but Muslims should not use violence’. On what grounds is such an evaluation of the quality based? And if this was an Oscar winning movie (to mention just one contested standard of quality) would it then make sense to protest? Or if they won the Golden Calf (the Dutch film awards) violence is ok? What does an argument like that actually produce? It appears to allow people to distance themselves from both the filmmakers and Muslims. The former are provocateurs and amateurs with bad motives who don’t understand how to make a nice movie while the latter are irrational rioters who cannot distinguish between poor art and good art nor appreciate freedom of expression. What does that mean with regard to the type of art and protest that is expected, appreciated and allowed in particular societies (or circles within)? And what does that say about the people who use the argument; and yes I did as well in the beginning, but now it has started to bother me. It is like saying there are two aggressive irrational players fighting each other: the islamophobes vs. the Muslims and ‘we’ are the last refuge of the civilized world. Both groups are seen as to threaten modernity, peace and tolerance and just don’t have to qualities to appreciate the good life and share it with others? And instead of those Muslims and Islamophobes are we claiming to have the moral and aesthetic authority to be the Voice of ‘our’ moral community? And what is the role of the press in this?
3. On Seeing: Ok, if Muslims don’t want to be offended, then don’t watch the film! How many times did we hear that? But also, ‘Really, you are protesting, but you haven’t even seen the film?!’ So, if people do see the film, it is their own fault they feel offended (so don’t protest it is your own fault). If they do not watch it, they should not protest. Well, apparently people can share particular feelings and ideas without actually seeing them first hand. Apparently, there is another mechanism at work here, but more important is that both arguments only work to convince Muslims they should not protest at all and, again, make them look irrational. And the combination of the two is a trap; damned if you do, damned if you don’t.

0 comments.

‘Maar niet de Profeet’: protest, vrijheid en een experiment

Posted on September 28th, 2012 by martijn.
Categories: Activism, islamophobia, Multiculti Issues, Notes from the Field, Public Islam, Society & Politics in the Middle East.

Introductie
Er is veel te doen geweest en nog steeds over de film The Innocence of Muslims, vooral door de dood van de Amerikaanse ambassadeur in Libië. De woede, afkeer en walging van de film lijken breed gedragen onder moslims, maar zoals altijd verklaart dat niet de demonstraties. Daar is meer voor nodig; er zijn altijd meerdere groepen met ieder zo hun eigen belangen en motieven. Dat bleek bijvoorbeeld bij de protesten in Libanon, waar Hezbollah de toespraak van de paus bijwoonde en het protest uitstelde tot hij weg was en opriep tot religieuze tolerantie.

Een paar weken geleden vond op het Museumplein een demonstratie plaats tegen de Mohammed-film, het beledigen van de islam, ic. de profeet en tegen de Verenigde Staten en haar ‘war on terror’. Waarom ik zo laat ben met mijn verslag? Omdat ik nu eenmaal ook andere dingen te doen heb; ik word immers niet betaald voor dit blog. Een andere reden is dat we tegenwoordig gebaat zijn bij ‘slow research’; gedegen, diepgaand en niet meegaan met de waan van de dag. Dus neem ik rustig de tijd om goed na te denken over wat ik wel en niet publiceer in dit blog (of elders in andere professionele of meer wetenschappelijke publicaties).

De organisatie was in handen van Behind Bars / Straatdawah (over wie al eerder bericht HIER, HIER en HIER). Op de dag zelf werd bekend dat Sharia4Belgium/Sharia4Holland (s4b/s4h) ook aanwezig zou zijn; hetgeen gelijk verwachtingen schiep voor wat er ging gebeuren: geweld. Niet dat die verwachtingen er anders niet waren; de meest gestelde vraag van buitenstaanders aan mij tijdens de demo en erna was: ‘En? Rustig gebleven?’ of varianten daarop. Dat was ook de teneur van de berichtgeving later. Dat s4b eerder in Antwerpen een demo hield die uit de hand liep versterkte die indruk alleen maar. Het leidde ertoe dat één van de kandidaten voor het burgemeesterschap van Antwerpen (ja er zijn verkiezingen) stelde dat Antwerpen niet langer van iedereen kon zijn. Ook uit moslimhoek, imam Nordin Taouil, kwam kritiek op deze demo (waar geen vergunning voor was) en de rellen. S4b heeft een andere kijk op het hele gebeuren, zie het volgende filmpje:

De demo

Ik kom rond half vier aan bij het Museumplein. De vlaggen zijn van verre te zien waaronder de vlag met de zegel van de profeet. Dit is een vlag die door meerdere groepen wordt gebruikt, waaronder ook Al Qaeda vandaar dat de vlag in de volksmond ook wel de Al Qaeda vlag genoemd wordt. Er is veel pers aanwezig, ik schat zeker zo’n 40 journalisten. Daarnaast zijn er zichtbaar zeker 25 agenten aanwezig, maar waarschijnlijk meer aan de hoeveelheid mannen met oortjes te zien. Het aantal demonstranten bedraagt zo’n 120, over de hele dag schat ik zo’n 150.

De demonstratie vindt plaats veraf van het Amerikaanse consulaat; zo’n 200 meter omdat Behind Bars geen toestemming kreeg om dichterbij te demonstreren. Nu stonden ze eigenlijk midden op het Museumplein bij de doorgaande weg hetgeen als podium nog niet zo slecht was ook al was de organisatie aanvankelijk verontwaardigd over die afstand.

Aan de periferie van de demonstratie staan veel mensen te kijken en een enkeling voert discussie met sommige deelnemers. Dat gaat over het algemeen in een goede sfeer. Er zijn mensen die bepleiten dat ‘we niets hebben aan radicalisme’ en dat we vroeg of laat toch ergens in het midden moeten uitkomen; waarop een van de demonstranten stelt dat het midden niet meer bestaat sinds de laatste verkiezingen. Andere moslims wijzen omstanders erop dat de groep die hier demonstreert niet alle moslims vertegenwoordigt. Ze lijken het wel eens te zijn met de kritiek van de demonstranten, maar vinden deze demonstratie, de slogans en het vlagvertoon maar niets. ‘Je moet deze lui niet serieus nemen’ zegt iemand. Zie ook het filmpje bij AT5.

De demonstratie bestaat uit diverse toespraken en het roepen van slogans zoals takbier!, la illah illa Allah en ook ‘obama obama, wij zijn allemaal osama’. Volgens de woordvoerder hebben ze van tevoren nagedacht over wat ze zouden roepen. ‘Jullie zoeken de grens op, dan wij ook.’ Met grens verwijst hij naar de profeet Mohammed. Volgens hem hebben ‘jullie’ (het westen, amerika) onze grondstoffen al, onze landen, onze vrouwen (Aafia Siddiqui), maar van onze profeet blijf je af. Dit hoorde ik ook tijdens de toespraken waarin voortdurend verwezen naar het onrecht in de moslimlanden, de aanvallen van Amerika: ‘Maar niet onze profeet!’ (Afgelopen weekend had ook de As Soennah moskee in Den Haag een bijeenkomst, met als titel ‘Allesbehalve onze Profeet‘ waar ik helaas niet bij kon zijn vanwege verplichtingen in Duitsland; met andere woorden een gevoel/grens die breder wordt gedeeld in activistische kringen). In de toespraken werd ook voortdurend een beroep gedaan op moslims als ‘broeders’ om op te komen voor elkaar in de ‘oorlog tegen moslims’ en in de strijd van de moslims tegen de tawagheet (afgoden / tirannen). Met name de verwijzingen naar Jemen, waar Amerika voortdurend aanvallen uitvoert met drones, waren legio . Af en toe waren er verwijzingen naar de Nederlandse politiek, in het bijzonder Wilders. Opvallende andere slogans op borden waren ‘We are all…’ en dan volgde bijvoorbeeld Anwar Al Awlaki (gedood door de VS samen met zijn 16-jarige zoon Abdulrahman) en Mohammed Bouyeri.

Aan het einde van de demonstratie wordt er gebeden. Daarvoor wijst de organisatie erop dat mensen rustig en vreedzaam moeten vertrekken zoals de demonstratie ook begonnen is. Dit betekent niet massaal door de straten gaan, spullen inleveren bij de organisatie. De politie wijst later enkele individuen erop dat ze niet gemaskerd door de straat mogen. Tijdens de demonstratie bedekten velen hun gezicht. ‘We gaan terug naar huis, vreedzaam zoals we de demonstratie begonnen zijn, terug naar onze site’. De laatste is een verwijzing naar de website Dewaarheid.nl.

Het gebed wordt uitgevoerd door ongeveer 110 mensen. En zeer nauw gadegeslagen door de pers die de fotocamera bijna op de biddende mannen drukt. Het visuele aspect is klaarblijkelijk erg aantrekkelijk voor de journalisten. Na afloop van het gebed volgt er nog een oproep om geld in te zamelen voor ‘broeders in Syrië’. Ik praat nog wat na met de woordvoerder van Behind Bars en, (helaas maar heel kort, maar ik was al te laat voor een afspraak en moest dus weg) ook even met nog wat andere jonge jongens.

Video-impressies

Er was veel aandacht voor de demonstratie vanuit reguliere media. Zie Novum:

Maar ook door anderen zijn er verslagen gemaakt. Zie de filmpjes van Milatu Ibrahim.nl/Salafimedia.nl:

Hier een impressie van de organisatie zelf:

Controverse

Natuurlijk was er ook de nodige controverse over de demo. Ik laat de opinies van de gebruikelijke columnisten e.d. even buiten beschouwing; die zijn er teveel en voegen eigenlijk niks toe. Interessanter zijn de commentaren vanuit de hoek van moslims. Zo stelde Abdelkarimo op Joop.nl dat types als Sharia4Belgium (‘onkruid’) de stem van de moslims kapen en dat moslims daar zelf stelling tegen moeten blijven nemen. Een soortgelijk argument kwam van Samira Bouchibti die stelde af te willen van ‘wilde mannen’ die vrouwen de wet proberen voor te schrijven en het ‘aanzien’ van het geloof bepalen. Mohamed Azahaf vond dat moslims zich niet zo moeten laten provoceren door dit soort films en meer kennis op moeten doen over de islam zodat men met wijsheid kan reageren. Jongerencentrum Argan tenslotte riep op tot bezinning.

Abou Moussa, woordvoerder van Behind Bars, diende Abdelkarimo van repliek en vond diens stuk slordig, denigrerend en getuigen van weinig respect voor pluralisme onder moslims. Zie verder ook de discussie op dit blog waar Abou Moussa reageert: HIER en HIER. In de reactie op mijn stukken stelt Abou Moussa dat de demonstratie niet bedoeld was om de wij-zij tegenstelling te scheppen of te versterken. De indruk zou inderdaad gewekt kunnen worden dat ik dat stel, aangezien ik eerder beschrijf dat demonstraties in het algemeen dienen om de wij-zij tegenstelling aan te scherpen. De situatie ligt wat complexer dan ik hier kan uitleggen. Men was inderdaad tijdens de demonstratie erg voorzichtig om de tegenstelling tussen wij (als in Nederlanders) en zij (als in moslims) niet teveel de boventoon te laten voeren; men richtte zich vooral tegen de VS. Of dat ook echt lukte is natuurlijk de vraag gezien de slogans en de protestborden en ook gezien het feit dat de demo nu eenmaal geïnterpreteerd wordt binnen het kader van het islamdebat dat bol staat van de wij-zij tegenstellingen. Dus ook al is het niet de bedoeling dan nog kan dat wel gebeuren door de wijze waarop anderen er betekenis aan geven.

Niet onze profeet

Het belang van het idee ‘onze profeet’ kan het best duidelijk gemaakt worden aan de hand van een experiment dat W.J.T. Mitchell, de pionier van het vakgebied van Visual Studies, eens uitvoerde met zijn studenten. Ik heb er even over nagedacht omdat met enkele van mijn Twitter followers te doen, maar daar heb ik toch maar van afgezien. Het experiment verloopt ongeveer als volgt:

Haal een foto tevoorschijn van iemand die je zeer nabij staat, die je lieft hebt, maar die niet meer leeft. Stel nu dat ik je opdraag te spuwen op de foto, de ogen van de persoon op de foto door te prikken en het in brand te steken of in stukken te scheuren.

Zou je dat doen? Zeer waarschijnlijk geldt voor de meeste mensen dat ze dat niet zouden doen. En als ik de foto uit jouw handen zou grissen en het vervolgens zou bespuwen, de ogen doorprikken en in brand steken of in stukken scheuren? Zou je dat toelaten? En als ik het gedaan had, zou je me ermee weg laten komen? Ook hier geld; in de meeste gevallen waarschijnlijk niet.

En waarom eigenlijk niet? De foto is geen levende persoon. Het is maar een foto waarop iemand afgebeeld staat. Meer niet. Het is niet alsof we de persoon zelf bespuwen, de ogen uitsteken, verbranden of verscheuren. Toch? Of juist wel? De meeste mensen zullen een foto van een overleden dierbare (vriend, vriendin, partner, kind, vader of moeder) niet snel beschadigen of vernietigen. We behandelen de foto wel degelijk als een persoon ook al is het ‘slechts’ de afbeelding van die persoon; maar die afbeelding is natuurlijk wel verbonden met herinneringen, een gevoel van ergens bij te horen, het gemis van een bepaald persoon, de pijn die gevoeld wordt nu een persoon er niet meer is, het verlangen naar iemand, enzovoorts. Sommige afbeeldingen raken mensen dus, roepen bepaalde gevoelens en herinneringen op waar mensen op een bepaalde manier op reageren.

In het geval van de profeet Mohammed is dat voor sommige, en ik schat in veel, moslims min of meer gelijk (er zijn mensen voor wie de profeet Mohammed nog dierbaarder is dan hun ouders). In het volgende Youtube filmpje met een Amerikaanse woordkunstenaar wordt dat heel aardig verwoord:

Maar wat nu als iemand je moeder als oneindig slecht ziet en haar nakomelingen ook? En vervolgens doelbewust de foto besmeurt en vernietigt om een reactie uit te lokken. En dat niet één keer, ook niet twee keer, ook niet drie keer, ook niet vier keer, maar toch al zeker voor de vijfde keer? Hoe zou je dan reageren? En als je ‘verkeerd’ reageert zegt de dader ‘zie je wel’ en ‘wat doe je moeilijk, het is toch maar een plaatje’. En als je niet reageert, heeft de dader dan waar hij je wil hebben: murw, moegebeukt en uiteindelijk onderworpen? Of betekent geen reactie dat je uit het spel van actie-reactie stapt en niet meer mee doet met het spel? En is het inderdaad zo vreemd dat in deze omstandigheden iemand over gaat tot het gebruik van geweld, zoals ook Nuweira Youskine al begrijpelijk probeerde te maken in relatie tot de Mohammed film (tot ongenoegen van sommigen). En al is het gebruik van geweld voor degene die de foto ontheiligt wellicht een teken van irrationaliteit die met religie samenvalt, voor de gelovige kan het ontheiligen van de foto een daad van geweld zijn. Immers, de liefdevolle herinnering van moeders zoon of dochter moet op plotselinge, onverwachte en drastische wijze wijken voor de nare herinnering van de dader zonder dat de eerste daar enige zeggenschap of controle over heeft.

Slotoverwegingen

En dan mijn aanvankelijke idee om dit experiment uit te voeren met enkele volgers op Twitter. De reden waarom ik besloot het niet te doen, was om dat dit te diep in zou grijpen in de levens en gevoelens van mensen en ik hen niet wilde kwetsen maar alleen ‘gebruiken’ om een punt te maken. Ik besloot echter (na enkele tweets en een mail) dat dat het niet waard was en niet ethisch verantwoord voor mij als persoon en als onderzoeker. Is deze terughoudendheid nu zelfcensuur en heb ik de vrijheid van meningsuiting geweld aangedaan? Immers ‘gekwetst’ zijn is een subjectief begrip en dat kan iedereen wel roepen en buigen voor geweld is natuurlijk helemaal uit den boze. Verliest de vrijheid van meningsuiting daarmee niet een heel belangrijke dimensie, namelijk die van de vrijheid? De vrijheid namelijk om niks te zeggen, of je woorden anders in te kleden? Is de vrijheid niet geworden tot een dwangbevel om het liefst zo direct mogelijk te zijn en betekent direct zijn grof zijn en geen rekening houden met de gevoelens van anderen? Is dat een gevolg van het feit dat we zo nodig oprecht en authentiek moeten zijn en het idee dat je dat alleen bent als je niet beperkt wordt door wat anderen van jou en je opvattingen vinden? En de manier omdat te laten zien is door uitermate grof te zijn?

Laat het voorbeeld van die foto’s ook niet zien dat het waanidee van de absolute vrijheid van meningsuiting helemaal niets te maken heeft met een vrije uitwisseling van ideeen en democratisch debat? Dat, als je het idee van absolute vrijheid van meningsuiting aanhangt, er geen enkele reden meer is om doodsbedreigingen te verbieden? Of haatzaaien? Sterker nog dat het volkomen onlogisch is om dat te doen, Immers, dat is allemaal in ‘the eye of the beholder’ en daarmee niet objectief vast te stellen? En meer nog, als ik oproep tot geweld en iemand anders voert het uit, waarom zou dat dan mijn schuld zijn? Iemand is toch zeker verantwoordelijk voor zijn eigen daden? Of worden moeten doodsbedreigingen toch afgewezen worden omdat deze woorden misschien wel degelijk een daad van geweld inhouden. Immers, het beperkt anderen in hun autonomie; net zoals het opzettelijk ontheiligen van de foto van een dierbare dat ook doet?

Naast het aantasten van die autonomie, is er nog een ander punt dat uit bovenstaand voorbeeld komt: namelijk de relatie tussen mensen. Je zou kunnen stellen dat in het geval van mensen die je tot je eigen kring rekent, terughoudend bent om hen te kwetsen en dat je hen zeker niet doelbewust kwetst. De waarde die je dus aan bepaalde relatie hecht, bepaalt de waarde die je hecht aan bepaalde uitingsvormen. Daar zitten natuurlijk altijd gradaties in; je familie betekent over het algemeen meer dan je collega’s en je buren meer dan iemand ‘down under’. Vandaar ook dat iedereen wel eens een leugentje om bestwil vertelt of dat je bepaalde onderwerpen in bepaalde kringen niet aanroert. In alle situaties zeggen wat je denkt is dan ook niet het feest van de vrijheid van meningsuiting of heldendom, maar vooral moreel autisme. Soms is dat handig, als je vindt dat bepaalde dingen echt gezegd moeten worden, als taboes doorbroken moeten worden, enzovoorts.

De makers van deze film maken hun punt over de ruggen van joden en doelbewust ten koste van moslims tegen wie men eigenlijk zegt, we zien je niet als medemens. En in die zin valt de film zeker onder het kopje haatzaaien. Dat is kwalijk in een samenleving waarbij het belangrijk is om in tijden van globalisering en individualisering de sociale cohesie en sociale veiligheid te bewaren.

4 comments.

'Maar niet de Profeet': protest, vrijheid en een experiment

Posted on September 28th, 2012 by martijn.
Categories: Activism, islamophobia, Multiculti Issues, Notes from the Field, Public Islam, Society & Politics in the Middle East.

Introductie
Er is veel te doen geweest en nog steeds over de film The Innocence of Muslims, vooral door de dood van de Amerikaanse ambassadeur in Libië. De woede, afkeer en walging van de film lijken breed gedragen onder moslims, maar zoals altijd verklaart dat niet de demonstraties. Daar is meer voor nodig; er zijn altijd meerdere groepen met ieder zo hun eigen belangen en motieven. Dat bleek bijvoorbeeld bij de protesten in Libanon, waar Hezbollah de toespraak van de paus bijwoonde en het protest uitstelde tot hij weg was en opriep tot religieuze tolerantie.

Een paar weken geleden vond op het Museumplein een demonstratie plaats tegen de Mohammed-film, het beledigen van de islam, ic. de profeet en tegen de Verenigde Staten en haar ‘war on terror’. Waarom ik zo laat ben met mijn verslag? Omdat ik nu eenmaal ook andere dingen te doen heb; ik word immers niet betaald voor dit blog. Een andere reden is dat we tegenwoordig gebaat zijn bij ‘slow research’; gedegen, diepgaand en niet meegaan met de waan van de dag. Dus neem ik rustig de tijd om goed na te denken over wat ik wel en niet publiceer in dit blog (of elders in andere professionele of meer wetenschappelijke publicaties).

De organisatie was in handen van Behind Bars / Straatdawah (over wie al eerder bericht HIER, HIER en HIER). Op de dag zelf werd bekend dat Sharia4Belgium/Sharia4Holland (s4b/s4h) ook aanwezig zou zijn; hetgeen gelijk verwachtingen schiep voor wat er ging gebeuren: geweld. Niet dat die verwachtingen er anders niet waren; de meest gestelde vraag van buitenstaanders aan mij tijdens de demo en erna was: ‘En? Rustig gebleven?’ of varianten daarop. Dat was ook de teneur van de berichtgeving later. Dat s4b eerder in Antwerpen een demo hield die uit de hand liep versterkte die indruk alleen maar. Het leidde ertoe dat één van de kandidaten voor het burgemeesterschap van Antwerpen (ja er zijn verkiezingen) stelde dat Antwerpen niet langer van iedereen kon zijn. Ook uit moslimhoek, imam Nordin Taouil, kwam kritiek op deze demo (waar geen vergunning voor was) en de rellen. S4b heeft een andere kijk op het hele gebeuren, zie het volgende filmpje:

De demo

Ik kom rond half vier aan bij het Museumplein. De vlaggen zijn van verre te zien waaronder de vlag met de zegel van de profeet. Dit is een vlag die door meerdere groepen wordt gebruikt, waaronder ook Al Qaeda vandaar dat de vlag in de volksmond ook wel de Al Qaeda vlag genoemd wordt. Er is veel pers aanwezig, ik schat zeker zo’n 40 journalisten. Daarnaast zijn er zichtbaar zeker 25 agenten aanwezig, maar waarschijnlijk meer aan de hoeveelheid mannen met oortjes te zien. Het aantal demonstranten bedraagt zo’n 120, over de hele dag schat ik zo’n 150.

De demonstratie vindt plaats veraf van het Amerikaanse consulaat; zo’n 200 meter omdat Behind Bars geen toestemming kreeg om dichterbij te demonstreren. Nu stonden ze eigenlijk midden op het Museumplein bij de doorgaande weg hetgeen als podium nog niet zo slecht was ook al was de organisatie aanvankelijk verontwaardigd over die afstand.

Aan de periferie van de demonstratie staan veel mensen te kijken en een enkeling voert discussie met sommige deelnemers. Dat gaat over het algemeen in een goede sfeer. Er zijn mensen die bepleiten dat ‘we niets hebben aan radicalisme’ en dat we vroeg of laat toch ergens in het midden moeten uitkomen; waarop een van de demonstranten stelt dat het midden niet meer bestaat sinds de laatste verkiezingen. Andere moslims wijzen omstanders erop dat de groep die hier demonstreert niet alle moslims vertegenwoordigt. Ze lijken het wel eens te zijn met de kritiek van de demonstranten, maar vinden deze demonstratie, de slogans en het vlagvertoon maar niets. ‘Je moet deze lui niet serieus nemen’ zegt iemand. Zie ook het filmpje bij AT5.

De demonstratie bestaat uit diverse toespraken en het roepen van slogans zoals takbier!, la illah illa Allah en ook ‘obama obama, wij zijn allemaal osama’. Volgens de woordvoerder hebben ze van tevoren nagedacht over wat ze zouden roepen. ‘Jullie zoeken de grens op, dan wij ook.’ Met grens verwijst hij naar de profeet Mohammed. Volgens hem hebben ‘jullie’ (het westen, amerika) onze grondstoffen al, onze landen, onze vrouwen (Aafia Siddiqui), maar van onze profeet blijf je af. Dit hoorde ik ook tijdens de toespraken waarin voortdurend verwezen naar het onrecht in de moslimlanden, de aanvallen van Amerika: ‘Maar niet onze profeet!’ (Afgelopen weekend had ook de As Soennah moskee in Den Haag een bijeenkomst, met als titel ‘Allesbehalve onze Profeet‘ waar ik helaas niet bij kon zijn vanwege verplichtingen in Duitsland; met andere woorden een gevoel/grens die breder wordt gedeeld in activistische kringen). In de toespraken werd ook voortdurend een beroep gedaan op moslims als ‘broeders’ om op te komen voor elkaar in de ‘oorlog tegen moslims’ en in de strijd van de moslims tegen de tawagheet (afgoden / tirannen). Met name de verwijzingen naar Jemen, waar Amerika voortdurend aanvallen uitvoert met drones, waren legio . Af en toe waren er verwijzingen naar de Nederlandse politiek, in het bijzonder Wilders. Opvallende andere slogans op borden waren ‘We are all…’ en dan volgde bijvoorbeeld Anwar Al Awlaki (gedood door de VS samen met zijn 16-jarige zoon Abdulrahman) en Mohammed Bouyeri.

Aan het einde van de demonstratie wordt er gebeden. Daarvoor wijst de organisatie erop dat mensen rustig en vreedzaam moeten vertrekken zoals de demonstratie ook begonnen is. Dit betekent niet massaal door de straten gaan, spullen inleveren bij de organisatie. De politie wijst later enkele individuen erop dat ze niet gemaskerd door de straat mogen. Tijdens de demonstratie bedekten velen hun gezicht. ‘We gaan terug naar huis, vreedzaam zoals we de demonstratie begonnen zijn, terug naar onze site’. De laatste is een verwijzing naar de website Dewaarheid.nl.

Het gebed wordt uitgevoerd door ongeveer 110 mensen. En zeer nauw gadegeslagen door de pers die de fotocamera bijna op de biddende mannen drukt. Het visuele aspect is klaarblijkelijk erg aantrekkelijk voor de journalisten. Na afloop van het gebed volgt er nog een oproep om geld in te zamelen voor ‘broeders in Syrië’. Ik praat nog wat na met de woordvoerder van Behind Bars en, (helaas maar heel kort, maar ik was al te laat voor een afspraak en moest dus weg) ook even met nog wat andere jonge jongens.

Video-impressies

Er was veel aandacht voor de demonstratie vanuit reguliere media. Zie Novum:

Maar ook door anderen zijn er verslagen gemaakt. Zie de filmpjes van Milatu Ibrahim.nl/Salafimedia.nl:

Hier een impressie van de organisatie zelf:

Controverse

Natuurlijk was er ook de nodige controverse over de demo. Ik laat de opinies van de gebruikelijke columnisten e.d. even buiten beschouwing; die zijn er teveel en voegen eigenlijk niks toe. Interessanter zijn de commentaren vanuit de hoek van moslims. Zo stelde Abdelkarimo op Joop.nl dat types als Sharia4Belgium (‘onkruid’) de stem van de moslims kapen en dat moslims daar zelf stelling tegen moeten blijven nemen. Een soortgelijk argument kwam van Samira Bouchibti die stelde af te willen van ‘wilde mannen’ die vrouwen de wet proberen voor te schrijven en het ‘aanzien’ van het geloof bepalen. Mohamed Azahaf vond dat moslims zich niet zo moeten laten provoceren door dit soort films en meer kennis op moeten doen over de islam zodat men met wijsheid kan reageren. Jongerencentrum Argan tenslotte riep op tot bezinning.

Abou Moussa, woordvoerder van Behind Bars, diende Abdelkarimo van repliek en vond diens stuk slordig, denigrerend en getuigen van weinig respect voor pluralisme onder moslims. Zie verder ook de discussie op dit blog waar Abou Moussa reageert: HIER en HIER. In de reactie op mijn stukken stelt Abou Moussa dat de demonstratie niet bedoeld was om de wij-zij tegenstelling te scheppen of te versterken. De indruk zou inderdaad gewekt kunnen worden dat ik dat stel, aangezien ik eerder beschrijf dat demonstraties in het algemeen dienen om de wij-zij tegenstelling aan te scherpen. De situatie ligt wat complexer dan ik hier kan uitleggen. Men was inderdaad tijdens de demonstratie erg voorzichtig om de tegenstelling tussen wij (als in Nederlanders) en zij (als in moslims) niet teveel de boventoon te laten voeren; men richtte zich vooral tegen de VS. Of dat ook echt lukte is natuurlijk de vraag gezien de slogans en de protestborden en ook gezien het feit dat de demo nu eenmaal geïnterpreteerd wordt binnen het kader van het islamdebat dat bol staat van de wij-zij tegenstellingen. Dus ook al is het niet de bedoeling dan nog kan dat wel gebeuren door de wijze waarop anderen er betekenis aan geven.

Niet onze profeet

Het belang van het idee ‘onze profeet’ kan het best duidelijk gemaakt worden aan de hand van een experiment dat W.J.T. Mitchell, de pionier van het vakgebied van Visual Studies, eens uitvoerde met zijn studenten. Ik heb er even over nagedacht omdat met enkele van mijn Twitter followers te doen, maar daar heb ik toch maar van afgezien. Het experiment verloopt ongeveer als volgt:

Haal een foto tevoorschijn van iemand die je zeer nabij staat, die je lieft hebt, maar die niet meer leeft. Stel nu dat ik je opdraag te spuwen op de foto, de ogen van de persoon op de foto door te prikken en het in brand te steken of in stukken te scheuren.

Zou je dat doen? Zeer waarschijnlijk geldt voor de meeste mensen dat ze dat niet zouden doen. En als ik de foto uit jouw handen zou grissen en het vervolgens zou bespuwen, de ogen doorprikken en in brand steken of in stukken scheuren? Zou je dat toelaten? En als ik het gedaan had, zou je me ermee weg laten komen? Ook hier geld; in de meeste gevallen waarschijnlijk niet.

En waarom eigenlijk niet? De foto is geen levende persoon. Het is maar een foto waarop iemand afgebeeld staat. Meer niet. Het is niet alsof we de persoon zelf bespuwen, de ogen uitsteken, verbranden of verscheuren. Toch? Of juist wel? De meeste mensen zullen een foto van een overleden dierbare (vriend, vriendin, partner, kind, vader of moeder) niet snel beschadigen of vernietigen. We behandelen de foto wel degelijk als een persoon ook al is het ‘slechts’ de afbeelding van die persoon; maar die afbeelding is natuurlijk wel verbonden met herinneringen, een gevoel van ergens bij te horen, het gemis van een bepaald persoon, de pijn die gevoeld wordt nu een persoon er niet meer is, het verlangen naar iemand, enzovoorts. Sommige afbeeldingen raken mensen dus, roepen bepaalde gevoelens en herinneringen op waar mensen op een bepaalde manier op reageren.

In het geval van de profeet Mohammed is dat voor sommige, en ik schat in veel, moslims min of meer gelijk (er zijn mensen voor wie de profeet Mohammed nog dierbaarder is dan hun ouders). In het volgende Youtube filmpje met een Amerikaanse woordkunstenaar wordt dat heel aardig verwoord:

Maar wat nu als iemand je moeder als oneindig slecht ziet en haar nakomelingen ook? En vervolgens doelbewust de foto besmeurt en vernietigt om een reactie uit te lokken. En dat niet één keer, ook niet twee keer, ook niet drie keer, ook niet vier keer, maar toch al zeker voor de vijfde keer? Hoe zou je dan reageren? En als je ‘verkeerd’ reageert zegt de dader ‘zie je wel’ en ‘wat doe je moeilijk, het is toch maar een plaatje’. En als je niet reageert, heeft de dader dan waar hij je wil hebben: murw, moegebeukt en uiteindelijk onderworpen? Of betekent geen reactie dat je uit het spel van actie-reactie stapt en niet meer mee doet met het spel? En is het inderdaad zo vreemd dat in deze omstandigheden iemand over gaat tot het gebruik van geweld, zoals ook Nuweira Youskine al begrijpelijk probeerde te maken in relatie tot de Mohammed film (tot ongenoegen van sommigen). En al is het gebruik van geweld voor degene die de foto ontheiligt wellicht een teken van irrationaliteit die met religie samenvalt, voor de gelovige kan het ontheiligen van de foto een daad van geweld zijn. Immers, de liefdevolle herinnering van moeders zoon of dochter moet op plotselinge, onverwachte en drastische wijze wijken voor de nare herinnering van de dader zonder dat de eerste daar enige zeggenschap of controle over heeft.

Slotoverwegingen

En dan mijn aanvankelijke idee om dit experiment uit te voeren met enkele volgers op Twitter. De reden waarom ik besloot het niet te doen, was om dat dit te diep in zou grijpen in de levens en gevoelens van mensen en ik hen niet wilde kwetsen maar alleen ‘gebruiken’ om een punt te maken. Ik besloot echter (na enkele tweets en een mail) dat dat het niet waard was en niet ethisch verantwoord voor mij als persoon en als onderzoeker. Is deze terughoudendheid nu zelfcensuur en heb ik de vrijheid van meningsuiting geweld aangedaan? Immers ‘gekwetst’ zijn is een subjectief begrip en dat kan iedereen wel roepen en buigen voor geweld is natuurlijk helemaal uit den boze. Verliest de vrijheid van meningsuiting daarmee niet een heel belangrijke dimensie, namelijk die van de vrijheid? De vrijheid namelijk om niks te zeggen, of je woorden anders in te kleden? Is de vrijheid niet geworden tot een dwangbevel om het liefst zo direct mogelijk te zijn en betekent direct zijn grof zijn en geen rekening houden met de gevoelens van anderen? Is dat een gevolg van het feit dat we zo nodig oprecht en authentiek moeten zijn en het idee dat je dat alleen bent als je niet beperkt wordt door wat anderen van jou en je opvattingen vinden? En de manier omdat te laten zien is door uitermate grof te zijn?

Laat het voorbeeld van die foto’s ook niet zien dat het waanidee van de absolute vrijheid van meningsuiting helemaal niets te maken heeft met een vrije uitwisseling van ideeen en democratisch debat? Dat, als je het idee van absolute vrijheid van meningsuiting aanhangt, er geen enkele reden meer is om doodsbedreigingen te verbieden? Of haatzaaien? Sterker nog dat het volkomen onlogisch is om dat te doen, Immers, dat is allemaal in ‘the eye of the beholder’ en daarmee niet objectief vast te stellen? En meer nog, als ik oproep tot geweld en iemand anders voert het uit, waarom zou dat dan mijn schuld zijn? Iemand is toch zeker verantwoordelijk voor zijn eigen daden? Of worden moeten doodsbedreigingen toch afgewezen worden omdat deze woorden misschien wel degelijk een daad van geweld inhouden. Immers, het beperkt anderen in hun autonomie; net zoals het opzettelijk ontheiligen van de foto van een dierbare dat ook doet?

Naast het aantasten van die autonomie, is er nog een ander punt dat uit bovenstaand voorbeeld komt: namelijk de relatie tussen mensen. Je zou kunnen stellen dat in het geval van mensen die je tot je eigen kring rekent, terughoudend bent om hen te kwetsen en dat je hen zeker niet doelbewust kwetst. De waarde die je dus aan bepaalde relatie hecht, bepaalt de waarde die je hecht aan bepaalde uitingsvormen. Daar zitten natuurlijk altijd gradaties in; je familie betekent over het algemeen meer dan je collega’s en je buren meer dan iemand ‘down under’. Vandaar ook dat iedereen wel eens een leugentje om bestwil vertelt of dat je bepaalde onderwerpen in bepaalde kringen niet aanroert. In alle situaties zeggen wat je denkt is dan ook niet het feest van de vrijheid van meningsuiting of heldendom, maar vooral moreel autisme. Soms is dat handig, als je vindt dat bepaalde dingen echt gezegd moeten worden, als taboes doorbroken moeten worden, enzovoorts.

De makers van deze film maken hun punt over de ruggen van joden en doelbewust ten koste van moslims tegen wie men eigenlijk zegt, we zien je niet als medemens. En in die zin valt de film zeker onder het kopje haatzaaien. Dat is kwalijk in een samenleving waarbij het belangrijk is om in tijden van globalisering en individualisering de sociale cohesie en sociale veiligheid te bewaren.

4 comments.

Innocence of Muslims – Humiliation, Rage and Subordination

Posted on September 20th, 2012 by martijn.
Categories: Activism, International Terrorism, islamophobia, Multiculti Issues, Notes from the Field, Public Islam, Religious and Political Radicalization, Society & Politics in the Middle East.

In the debates on the Innocence of Muslims I came across an interesting argument after learning that the French magazine Charlie Hebdo would publish cartoons about the prophet Muhammad. Several people on my Twitter told this was a great idea, ‘we should publish cartoons and films mocking Islam over and over again until the Muslims learn that they should not protest (violently) against it’. The most clear example is Pat Condell’s older video:

But also others, usually less islamophobic, people have expressed such sentiment: let’s teach them.

What do I mean by teaching them? governmentality | Tumblr

“Liberal democratic polities place limits upon direct coercive interventions into individual lives by the power of the state; government of subjectivity thus demands that authorities act upon the choices, wishes, values, and conduct of the individual in an indirect manner… The citizens of a liberal democracy are to regulate themselves… Citizens shape their lives through the choices they make about family life, work, leisure, lifestyle, and personality and its expression. Government works by ‘acting at a distance’ upon these choices, forging a symmetry between the attempts of individuals to make life worthwhile for themselves, and the political values of consumption, profitability, efficiency, and social order… The government of the soul depends upon our recognition of ourselves as ideally and potentially certain sorts of person, the unease generated by a normative judgement of what we are and could become, and the incitement offered to overcome this discrepancy by following the advice of experts in the management of the self. The irony is that we believe, in making our subjectivity the principle of our personal lives, our ethical systems, and our political evaluations, that we are, freely, choosing our freedom.”
— Nikolas Rose, Governing the Soul: The Shaping of the Private Self

It is about teaching citizens to become liberal subjects not by repression and direct power, but by making clear what normal behaviour is and what is deviant and by making them realize for themselves that it is better for them to be ‘normal’. The argument of free speech is often combined with saying something ‘Look, if you are offended by watching the film, then just don’t watch it’ (somewhat later followed by condemning those Muslims who protest but ‘didn’t even saw the film’). Now if magazines like Charlie Hebdo really were concerned with freedom of speech / freedom of the press they probably should consider running the photo’s of a naked Kate Middleton as well together with, for example, cartoons made by the Arab European League depicting Anne Frank with Hitler (they were fined for publishing these). But that is not what they or others do. It is directed at Islam and Muslims.

There seems to be this idea that it is religious people in general but in particular Muslims who feel offended (too) easily. Therefore ‘we’ make videos, cartoons and so on in order to make more thick-skinned. These videos and cartoons do not just depict Muslims or key symbols of Islam but they represent them in a way the makers know can be taken as an insult: terrorists, sexmaniacs and so on; the classic orientalist visualizations often like in the Innocence of Muslims by sexual references. In order to teach them the blame for all the reactions against the insult is put on the target of the insult:
The Innocence of White People – StumbleUpon

Innocence is simply the playground bully calling your mother a slut after already breaking your jaw, and then wondering why you can’t take a joke.

As I explained earlier in the case of the Qur’an burning by Jones:
The Ritual of Provocation I – Burn, burn the Quran – C L O S E R — C L O S E R

the insult, provocation or criticism is a ritual form of teaching a group subordination by way of humiliation (Guimarães 2003: 142). It is more or less like saying this is the way we do things here, and you better acknowledge that and act accordingly. It not only expresses and reproduces the desired social order but also reproduces and legitimizes the hierarchy between Muslims and non-Muslims and is form of including individuals Muslims in the group as long as they meet certain criteria that are determined by the dominant groups in society. At the same time the accusations by some Muslims that these films and the Quran burning constitute blasphemy is an attempt to block the transgression from the side of the secular or Christian politicians and opinion leaders.

Releasing ‘offending and provocative’ films and other performances is a means to express, legitimize and naturalize elements of the social order that are deemed fundamental in the discourses about how a society should be (non-Islamic), in times when these same elements are perceived as threatened (by Islam).

This already shows to some extent how humiliation may work. Joel Robbins, elaborating on Marshall Sahlins work on the study of cultural change in Melanesia, takes us a step further not only seeing humiliation as a psychological factor but also a cultural one. According to Robbins in Sahlins model humiliation gives an answer to the question as to why people ’embrace’ so-called Western values and development instead of maintaining cultural continuity. Humiliation instils a ‘global inferiority complex’ that results in people themselves wanting to change and to accommodate to Western dominance in multiple ways. But as Sahlins also explains this humiliation can also lead to a self-consciousness that makes people resist Western dominance. It should be clear then that humiliation is, apart from being psychological, also a social fact (as Robbins explains based upon other writers such as Rorty and Margalit) shaping experiences, expectations, motivations and social processes for example how people search for belonging and connections (and where). The emphasis on integration and becoming liberal subjects makes clear what Muslims ‘lack’ (according to some) but also gives the promise that it is possible to overcome it; much in the same way as religion, ic Islam, does. The latter can be used by militant activists as a way to mobilise people, while the former can be used by secularists to subordinate people.

An interesting way to dilute the power of humiliation is, I speculate, using humour. As their Dutch counterparts already did, Charlie Hebdo and Newsweek appear to have discovered that using particular stereotypes on Muslims sells. Newsweek came with the headline Muslim Rage featuring so-called angry Muslims on their cover (and with a piece by Ayaan Hirsi Ali). Instead of getting angry, many Muslims on Twitter turned the #muslimrage hashtag into a joke. Or does this form of resistance come about after discovering that getting angry is indeed less beneficiary? It remains to be seen what happens furthermore of course, on Monday ads will appear in the New York metro saying that civilized people should support Israel and counter jihad.

6 comments.

Moslims & Verkiezingen 2012: Laat je stem horen, of niet

Posted on September 13th, 2012 by martijn.
Categories: Activism, islamophobia, Multiculti Issues, Notes from the Field, Public Islam, Religious and Political Radicalization.

Verkiezingen 2012: Neo-liberalisme & nationalisme

affiche 2010

Deze verkiezingen draaien vooral om Europa en de economie. Het moge lijken dat islam, immigratie en integratie naar de achtergrond verdwenen zijn, maar dat is slechts ten dele. Het PVV programma maakt een directe link tussen de EU en de immigratie van moslims en vrijwel alle partijen hebben in hun programma’s opmerkingen over religie die (als het al niet specifiek vermeld wordt) in het algemeen gaan over islam en moslims. Slechts een enkele partij weet daarbij een positieve opmerking te maken maar meestal toch snel gevolgd door zoiets als ‘…maar er zijn ook veel problemen.’ Onder moslims leefden deze verkiezingen aardig volgens mij en draaiden ook om de thema’s EU en economie én om hun positie als moslim in de samenleving. Hier een overzicht.

Debat in de moskee
Op de site van Amsterdam-West stond het volgende te lezen:
Groot verkiezingsdebat in de Badr Moskee – Stadsdeel West

Laat uw stem horen tijdens het grote verkiezingsdebat op 6 september in de Badr Moskee in Amsterdam West.

Laat uw stem horen tijdens het verkiezingsdebat in moskee Badr? Dat zullen de mannen van sharia4belgium en sharia4holland ook hebben gedacht:

Op youtube vinden we hun impressie van ‘De slag van Badr’ met uitleg voor hun actie:

Ik heb veel afwijzende reacties gezien op twitter en facebook van moslims tegen deze actie. Anderen (niet S4B of S4H) probeerden hun afwijzing van de democratie op een andere wijze uit te leggen:

Onder andere moslims die de democratie afwijzen kon de actie van S4H/S4B ook op afwijzing rekenen. De kritiek in zijn algemeenheid luidde dat dit niet de manier was om dawah (missie) te verrichten. Waarbij ik me overigens afvraag of S4H/S4B dit wel als dawah ziet. Ik denk dat zij dit beschouwen als deel van een religieuze plicht om ‘het goede te bevorderen en te waarschuwen voor het kwade’. Dat kan samenvallen met dawah volgens mij maar dat hoeft niet. In dit geval was dat denk ik niet zo omdat de kritiek van van S4H/S4B en enkele anderen ook tegen de moskee gericht was die een dergelijke bijeenkomst organiseerde. De kritiek en ook het weerwoord van S4H/S4B symphatisanten was veel specifieker en gedetailleerder soms, maar dit is niet de plek om daarop in te gaan. Wel kon ik vaststellen dat zowel het debat als de actie van S4H/S4B leidde tot discussies over democratie van een dusdanig niveau dat ik nog niet vaak gezien heb.

Andere organisaties waren zeer stellig in hun afwijzing van de verstoring, zie bijvoorbeeld de volgende verklaring:
‘Sharia4belgium, genoeg is genoeg’

“Deze groepen spelen op die manier ook andere extremisten uit bijvoorbeeld extreem rechts in de kaart door een hetze te ontketenen en door negatieve beeldvorming over de islam en de moslimgemeenschap aan te wakkeren. De actie van Sharia4Belgium vormt een bedreiging voor onze democratie en onze rechtsstaat.”

De organisaties van de Turkse en Marokkaanse gemeenschap verklaren te staan voor tolerantie, respect en democratie. Zij roepen daarom een ieder op zich niet te laten intimideren door de acties van deze extremistische groepen en op 12 september massaal naar de stembus te gaan.

Ze geven daarbij een stemadvies door te adviseren om te stemmen voor:

“- Een volwaardig burgerschap, voor sociale cohesie en solidariteit
– Tegen segregatie, sociale uitsluiting, racisme en alle vormen van discriminatie
– Een verloren stem is een stem op intolerantie, sociale uitsluiting en polarisatie”

De verklaring is ondertekend door:

de Unie van Marokkaanse Moslim Organisaties (UMMON)
Turkse Arbeidersvereniging in Nederland HTIB
Stichting Aknarij
Inspraakorgaan Marokkanen Amsterdam (IOMA)
Euro Mediterraan Centrum voor Migratie en Ontwikkeling (EMCEMO)
Collectief tegen Islamofobie en Discriminatie (CTID)
Raad van Marokkaanse Moskeeën Noord Holland (RVM)

Opvallend was dat in de media de aandacht vooral uitgaat naar het incident met sharia4belgium. Dat doet mij denken aan een demonstratie waar journalisten in grote getalen op af kwamen (ongeveer even veel als demonstranten) en waar onder meer de heren van Novum nieuws en Powned vertrokken toen het wat langdradig werd onder het mom van ‘er gebeurt toch niets meer’. Dat de media erover berichten is logisch, dat we in de verslagen nauwelijks iets teruglezen over de inhoud van het debat is zonder meer kwalijk. ‘Media moeten zich niet laten gijzelen door een piepkleine groep boze islamitische mannen’ – Lars Anderson – VK

na de korte chaos volgde een interessante discussie tussen politici die wilden vertellen waarom zij een stem verdienen, en een publiek dat wilde weten aan wie het zijn stem moet geven. De islam was daarin geen leidende factor. Ze wilden weten hoe ze het beter kunnen krijgen in de wijk, hoe het onderwijs kan worden vernieuwd of wat de plannen zijn van de partijen om de economie weer uit het slop te trekken.

De schrijver van bovenstaand citaat, Lars Anderson (debatleider in Badr) wijt het optreden van sharia4belgium aan slachtoffergedrag; dat is mij wat al te simpel maar waar hij hier op wijst wordt telkens door vrijwel al het onderzoek gestaafd. Moslims zoeken naar pragmatische manieren om moslim te zijn en de moslims in Nederland vooruit te helpen op sociaal, economisch, cultureel en religieus gebied. Ook Carel Brendel besteedt aandacht aan de inhoud ‘Wat doen jullie voor moslims?’ was de vraag van het debat. Daarbij ging het om discriminatie, banen voor mannen met baarden en vrouwen met hoofddoeken, enz; ook hier het sociaal-pragmatisme al waren er (ook na het rumoer) mensen met een andere opstelling zoals u boven in het tweede filmpje al kon zien. Dichtbij.nl geeft ook een aardige impressie:

Mediagepruts
Met name Het Parool heeft er afgelopen weken een potje van gemaakt met de berichtgeving van moslims en verkiezingen. Eerst was er het stuk met ‘moslimprominenten‘ die teleurgesteld zouden zijn in de politiek. De Telegraaf maakte er meteen dat moslims waarschuwen voor rellen. Volgens Carel Brendel (die erg negatief is over de mogelijke link tussen de PvdA en allochtonen/moslims als dat leidt tot het aantasten van de seculiere uitgangspunten): PvdA maakt zich los uit de greep van de ‘moslimprominenten’ « CarelBrendel.nl

Het letterlijke citaat was niet op internet te vinden, maar alleen in het papieren Parool. In het groepsgesprek met Badr-bezoekers kwam de 31-jarige Tarik (zonder achternaam) aan het woord. “Het gebrek aan politieke vertegenwoordiging komt bovenop de uitwerking van slechte scholing en de hoge werkloosheid bij jongeren uit eigen gemeenschap en dat leidt tot een explosieve situatie. Zo krijg je over een paar jaar Franse toestanden in Amsterdam.” De andere mannen knikten instemmend bij deze uitspraak, aldus de Parool-reportage.

Bij het gesprek zat ‘islamoloog, docent en voorganger’ Said Amrani. “We hadden net zo goed op Wilders kunnen stemmen,” aldus de imam. “De PvdA ging mee in het voorstel van de PVV om halal slachten te verbieden.” Gemor is er ook over de sluiting van het Islamitisch College Amsterdam (wegens gebrek aan kwaliteit, CB), waarvoor de Badr-jongeren de PvdA-politici Sharon Dijksma en wethouder Lodewijk Asscher verantwoordelijk stellen. Moslimpolitici zouden in de praktijk te weinig zichtbaar zijn en alleen rond verkiezingstijd aandacht hebben voor moslims. Amrani: “Bij de vorige verkiezingen deed ik bij het vrijdaggebed een oproep aan tweeduizend bezoekers om vooral te gaan stemmen om tegenwicht te bieden aan de PVV. Dat ga ik dit jaar niet meer doen.”

Niet bij het groepsgesprek aanwezig maar wel om commentaar gevraagd werd Yahia Bouyafa, voorzitter van de Raad van Marokkaanse Moskeeën Nederland. “We proberen alles te doen om mensen naar de stembus te krijgen, maar vooral oudere moslims zijn in de war,” aldus Bouyafa. “Ze hebben altijd PvdA gestemd maar sinds die voor het verbod op ritueel slachten heeft gestemd, willen ze dat niet meer.”

Brendel ziet een positieve ontwikkeling, weg van ‘religieus clientelisme’; meer over ‘de moslimlobby’ bij de PvdA: zie HIER. Zijn bezwaar gaat vooral over wat hij ziet als een mogelijke aantasting van de seculiere uitgangspunten van de PvdA; niet tegen allochtone / moslim politici an sich. Hij stelt terecht vraagtekens bij de term ‘moslimprominenten’; dat suggereert dat de personen in de reportage heel vooraanstaande posities innemen in het Nederlandse moslimlandschap. Dat wordt in de reportage op geen enkele manier waar gemaakt en is ook niet. Wat overigens niets afdoet aan hun overwegingen, Amrani ligt nog eens toe:

Vervolgens prutst Het Parool verder met een fatwa die stemmen tot een religieuze plicht maakt. Nourdeen Wildeman maakt op Wijblijvenhier waarom er geen sprake is van religieuze plicht (in de zin zoals vasten of bidden dat wel zou zijn) of fatwa. De religieuze overwegingen daargelaten het stuk van de Nederlandse Moslim Raad dat Wildeman aanhaalt is voldoende om te zien waarom Het Parool onzin uitkraamt.

Pragmatische overwegingen

Een veelgehoorde overweging is dat velen niet goed weten op wie ze moeten stemmen en weinig zin hebben om te stemmen op een partij die islam en moslims toch niet ziet zitten. Daarmee bedoelen zij geen PVV, maar alle andere politieke partijen. Waarom stemmen op een partij die ons haat? Daar voegt men soms aan toe dat het wel eens ‘haram’ zou kunnen zijn, er direct bij vermeldend dat er geleerden zijn die het wel toestaan. Twee van de filmpjes die laatste inzichtelijk maken vind je hieronder:

&

Tegenstanders daarentegen stelden dat democratie zelf een religie is. Stemmen is volgens hen dan ook tegen de islam. Naast een principieel standpunt zit hier ook enige pragmatiek tussen en men wijst bijvoorbeeld op de ‘vijandige citaten van politici‘. Tegenover de twijfelaars en de afkerigen van stemmen staan degenen die wel overtuigd zijn van de noodzaak te stemmen. Ik heb veel oproepen om te stemmen langs zien komen zoals deze van Hasib Moukaddim. Zie ook dit filmpje van SMN die een speciale verkiezingssite maakte:

Daarnaast waren er opiniestukken in kranten zoals deze van Mustafa Amhaouch. De laatste is CDA-er en zijn stuk was gericht tegen de PvdA. Daar werd behoorlijk negatief op gereageerd; niet zozeer omdat het tegen de PvdA was maar omdat vele moslims in mijn FB en twitter een stemadvies niet zien zitten: do not tell us what to do. Andere sites zoals Moslimjongeren Coach met Jouw mening telt en Wij Blijven Hier hebben eveneens een positieve houding ten opzichte van stemmen. WBH heeft diverse discussies aangaande verkiezingen en islam (1, 2, 3) en twee stemwijzers: Palestina en Israel-stemwijzer en de moslimstemwijzer.

Tot slot
De controverse tijdens en na het Badr debat daargelaten, de meeste moslims die ik mijn netwerk (online en offline) voorbij heb zien komen, benaderen de zaak pragmatisch; zowel degenen die zijn gaan stemmen (de meesten) als degenen die niet gaan stemmen. Sommigen die zijn gaan stemmen doen dat vanuit een islamitische inspiratie, anderen stellen dat het eigenlijk niet kan in islam maar hebben andere overwegingen (economie, EU, positie van moslims) en hetzelfde zie je bij degenen die niet stemmen. Een enkeling stelt bij het wel of niet stemmen puur en alleen vanuit de islam te redeneren. Dit is niet om te zeggen dat de één meer of minder praktiserend of religieus is, maar om aan te geven dat er meerdere wijzen van praktiseren zijn voor de betrokkenen zelf. De uitslag met PvdA en VVD is met instemming begroet als in ieder geval een nederlaag van de PVV. Wat overigens bij enkelen wel de opmerking ontlokt dat de ‘heisa’ die sommigen maakten van de dreiging van de PVV ‘dus’ onterecht was. Iets waar ik overigens nog wel kanttekeningen bij heb. Inderdaad de extreem-nativistische anti-islam partij PVV heeft flink verloren, maar is allesbehalve dood. Haar islamofobe gedachtegoed is volgens mij op verschillende manieren geincorporeerd door alle(!) politieke partijen zie bijvoorbeeld het VVD programma over religie en (apart!) religieuze kleding (beide gerangschikt onder ‘immigratie en integratie’…). We zullen zien waartoe het leidt.

Ow ja, Wij Blijven Hier heeft een onderzoek gedaan naar mogelijk stemgedrag bij moslims. Resultaten vind je hier (overigens is het gebaseerd op slechts 200 personen).

1 comment.

Moslims & Verkiezingen 2012: Laat je stem horen, of niet

Posted on September 13th, 2012 by martijn.
Categories: Activism, islamophobia, Multiculti Issues, Notes from the Field, Public Islam, Religious and Political Radicalization.

Verkiezingen 2012: Neo-liberalisme & nationalisme

affiche 2010

Deze verkiezingen draaien vooral om Europa en de economie. Het moge lijken dat islam, immigratie en integratie naar de achtergrond verdwenen zijn, maar dat is slechts ten dele. Het PVV programma maakt een directe link tussen de EU en de immigratie van moslims en vrijwel alle partijen hebben in hun programma’s opmerkingen over religie die (als het al niet specifiek vermeld wordt) in het algemeen gaan over islam en moslims. Slechts een enkele partij weet daarbij een positieve opmerking te maken maar meestal toch snel gevolgd door zoiets als ‘…maar er zijn ook veel problemen.’ Onder moslims leefden deze verkiezingen aardig volgens mij en draaiden ook om de thema’s EU en economie én om hun positie als moslim in de samenleving. Hier een overzicht.

Debat in de moskee
Op de site van Amsterdam-West stond het volgende te lezen:
Groot verkiezingsdebat in de Badr Moskee – Stadsdeel West

Laat uw stem horen tijdens het grote verkiezingsdebat op 6 september in de Badr Moskee in Amsterdam West.

Laat uw stem horen tijdens het verkiezingsdebat in moskee Badr? Dat zullen de mannen van sharia4belgium en sharia4holland ook hebben gedacht:

Op youtube vinden we hun impressie van ‘De slag van Badr’ met uitleg voor hun actie:

Ik heb veel afwijzende reacties gezien op twitter en facebook van moslims tegen deze actie. Anderen (niet S4B of S4H) probeerden hun afwijzing van de democratie op een andere wijze uit te leggen:

Onder andere moslims die de democratie afwijzen kon de actie van S4H/S4B ook op afwijzing rekenen. De kritiek in zijn algemeenheid luidde dat dit niet de manier was om dawah (missie) te verrichten. Waarbij ik me overigens afvraag of S4H/S4B dit wel als dawah ziet. Ik denk dat zij dit beschouwen als deel van een religieuze plicht om ‘het goede te bevorderen en te waarschuwen voor het kwade’. Dat kan samenvallen met dawah volgens mij maar dat hoeft niet. In dit geval was dat denk ik niet zo omdat de kritiek van van S4H/S4B en enkele anderen ook tegen de moskee gericht was die een dergelijke bijeenkomst organiseerde. De kritiek en ook het weerwoord van S4H/S4B symphatisanten was veel specifieker en gedetailleerder soms, maar dit is niet de plek om daarop in te gaan. Wel kon ik vaststellen dat zowel het debat als de actie van S4H/S4B leidde tot discussies over democratie van een dusdanig niveau dat ik nog niet vaak gezien heb.

Andere organisaties waren zeer stellig in hun afwijzing van de verstoring, zie bijvoorbeeld de volgende verklaring:
‘Sharia4belgium, genoeg is genoeg’

“Deze groepen spelen op die manier ook andere extremisten uit bijvoorbeeld extreem rechts in de kaart door een hetze te ontketenen en door negatieve beeldvorming over de islam en de moslimgemeenschap aan te wakkeren. De actie van Sharia4Belgium vormt een bedreiging voor onze democratie en onze rechtsstaat.”

De organisaties van de Turkse en Marokkaanse gemeenschap verklaren te staan voor tolerantie, respect en democratie. Zij roepen daarom een ieder op zich niet te laten intimideren door de acties van deze extremistische groepen en op 12 september massaal naar de stembus te gaan.

Ze geven daarbij een stemadvies door te adviseren om te stemmen voor:

“- Een volwaardig burgerschap, voor sociale cohesie en solidariteit
– Tegen segregatie, sociale uitsluiting, racisme en alle vormen van discriminatie
– Een verloren stem is een stem op intolerantie, sociale uitsluiting en polarisatie”

De verklaring is ondertekend door:

de Unie van Marokkaanse Moslim Organisaties (UMMON)
Turkse Arbeidersvereniging in Nederland HTIB
Stichting Aknarij
Inspraakorgaan Marokkanen Amsterdam (IOMA)
Euro Mediterraan Centrum voor Migratie en Ontwikkeling (EMCEMO)
Collectief tegen Islamofobie en Discriminatie (CTID)
Raad van Marokkaanse Moskeeën Noord Holland (RVM)

Opvallend was dat in de media de aandacht vooral uitgaat naar het incident met sharia4belgium. Dat doet mij denken aan een demonstratie waar journalisten in grote getalen op af kwamen (ongeveer even veel als demonstranten) en waar onder meer de heren van Novum nieuws en Powned vertrokken toen het wat langdradig werd onder het mom van ‘er gebeurt toch niets meer’. Dat de media erover berichten is logisch, dat we in de verslagen nauwelijks iets teruglezen over de inhoud van het debat is zonder meer kwalijk. ‘Media moeten zich niet laten gijzelen door een piepkleine groep boze islamitische mannen’ – Lars Anderson – VK

na de korte chaos volgde een interessante discussie tussen politici die wilden vertellen waarom zij een stem verdienen, en een publiek dat wilde weten aan wie het zijn stem moet geven. De islam was daarin geen leidende factor. Ze wilden weten hoe ze het beter kunnen krijgen in de wijk, hoe het onderwijs kan worden vernieuwd of wat de plannen zijn van de partijen om de economie weer uit het slop te trekken.

De schrijver van bovenstaand citaat, Lars Anderson (debatleider in Badr) wijt het optreden van sharia4belgium aan slachtoffergedrag; dat is mij wat al te simpel maar waar hij hier op wijst wordt telkens door vrijwel al het onderzoek gestaafd. Moslims zoeken naar pragmatische manieren om moslim te zijn en de moslims in Nederland vooruit te helpen op sociaal, economisch, cultureel en religieus gebied. Ook Carel Brendel besteedt aandacht aan de inhoud ‘Wat doen jullie voor moslims?’ was de vraag van het debat. Daarbij ging het om discriminatie, banen voor mannen met baarden en vrouwen met hoofddoeken, enz; ook hier het sociaal-pragmatisme al waren er (ook na het rumoer) mensen met een andere opstelling zoals u boven in het tweede filmpje al kon zien. Dichtbij.nl geeft ook een aardige impressie:

Mediagepruts
Met name Het Parool heeft er afgelopen weken een potje van gemaakt met de berichtgeving van moslims en verkiezingen. Eerst was er het stuk met ‘moslimprominenten‘ die teleurgesteld zouden zijn in de politiek. De Telegraaf maakte er meteen dat moslims waarschuwen voor rellen. Volgens Carel Brendel (die erg negatief is over de mogelijke link tussen de PvdA en allochtonen/moslims als dat leidt tot het aantasten van de seculiere uitgangspunten): PvdA maakt zich los uit de greep van de ‘moslimprominenten’ « CarelBrendel.nl

Het letterlijke citaat was niet op internet te vinden, maar alleen in het papieren Parool. In het groepsgesprek met Badr-bezoekers kwam de 31-jarige Tarik (zonder achternaam) aan het woord. “Het gebrek aan politieke vertegenwoordiging komt bovenop de uitwerking van slechte scholing en de hoge werkloosheid bij jongeren uit eigen gemeenschap en dat leidt tot een explosieve situatie. Zo krijg je over een paar jaar Franse toestanden in Amsterdam.” De andere mannen knikten instemmend bij deze uitspraak, aldus de Parool-reportage.

Bij het gesprek zat ‘islamoloog, docent en voorganger’ Said Amrani. “We hadden net zo goed op Wilders kunnen stemmen,” aldus de imam. “De PvdA ging mee in het voorstel van de PVV om halal slachten te verbieden.” Gemor is er ook over de sluiting van het Islamitisch College Amsterdam (wegens gebrek aan kwaliteit, CB), waarvoor de Badr-jongeren de PvdA-politici Sharon Dijksma en wethouder Lodewijk Asscher verantwoordelijk stellen. Moslimpolitici zouden in de praktijk te weinig zichtbaar zijn en alleen rond verkiezingstijd aandacht hebben voor moslims. Amrani: “Bij de vorige verkiezingen deed ik bij het vrijdaggebed een oproep aan tweeduizend bezoekers om vooral te gaan stemmen om tegenwicht te bieden aan de PVV. Dat ga ik dit jaar niet meer doen.”

Niet bij het groepsgesprek aanwezig maar wel om commentaar gevraagd werd Yahia Bouyafa, voorzitter van de Raad van Marokkaanse Moskeeën Nederland. “We proberen alles te doen om mensen naar de stembus te krijgen, maar vooral oudere moslims zijn in de war,” aldus Bouyafa. “Ze hebben altijd PvdA gestemd maar sinds die voor het verbod op ritueel slachten heeft gestemd, willen ze dat niet meer.”

Brendel ziet een positieve ontwikkeling, weg van ‘religieus clientelisme’; meer over ‘de moslimlobby’ bij de PvdA: zie HIER. Zijn bezwaar gaat vooral over wat hij ziet als een mogelijke aantasting van de seculiere uitgangspunten van de PvdA; niet tegen allochtone / moslim politici an sich. Hij stelt terecht vraagtekens bij de term ‘moslimprominenten’; dat suggereert dat de personen in de reportage heel vooraanstaande posities innemen in het Nederlandse moslimlandschap. Dat wordt in de reportage op geen enkele manier waar gemaakt en is ook niet. Wat overigens niets afdoet aan hun overwegingen, Amrani ligt nog eens toe:

Vervolgens prutst Het Parool verder met een fatwa die stemmen tot een religieuze plicht maakt. Nourdeen Wildeman maakt op Wijblijvenhier waarom er geen sprake is van religieuze plicht (in de zin zoals vasten of bidden dat wel zou zijn) of fatwa. De religieuze overwegingen daargelaten het stuk van de Nederlandse Moslim Raad dat Wildeman aanhaalt is voldoende om te zien waarom Het Parool onzin uitkraamt.

Pragmatische overwegingen

Een veelgehoorde overweging is dat velen niet goed weten op wie ze moeten stemmen en weinig zin hebben om te stemmen op een partij die islam en moslims toch niet ziet zitten. Daarmee bedoelen zij geen PVV, maar alle andere politieke partijen. Waarom stemmen op een partij die ons haat? Daar voegt men soms aan toe dat het wel eens ‘haram’ zou kunnen zijn, er direct bij vermeldend dat er geleerden zijn die het wel toestaan. Twee van de filmpjes die laatste inzichtelijk maken vind je hieronder:

&

Tegenstanders daarentegen stelden dat democratie zelf een religie is. Stemmen is volgens hen dan ook tegen de islam. Naast een principieel standpunt zit hier ook enige pragmatiek tussen en men wijst bijvoorbeeld op de ‘vijandige citaten van politici‘. Tegenover de twijfelaars en de afkerigen van stemmen staan degenen die wel overtuigd zijn van de noodzaak te stemmen. Ik heb veel oproepen om te stemmen langs zien komen zoals deze van Hasib Moukaddim. Zie ook dit filmpje van SMN die een speciale verkiezingssite maakte:

Daarnaast waren er opiniestukken in kranten zoals deze van Mustafa Amhaouch. De laatste is CDA-er en zijn stuk was gericht tegen de PvdA. Daar werd behoorlijk negatief op gereageerd; niet zozeer omdat het tegen de PvdA was maar omdat vele moslims in mijn FB en twitter een stemadvies niet zien zitten: do not tell us what to do. Andere sites zoals Moslimjongeren Coach met Jouw mening telt en Wij Blijven Hier hebben eveneens een positieve houding ten opzichte van stemmen. WBH heeft diverse discussies aangaande verkiezingen en islam (1, 2, 3) en twee stemwijzers: Palestina en Israel-stemwijzer en de moslimstemwijzer.

Tot slot
De controverse tijdens en na het Badr debat daargelaten, de meeste moslims die ik mijn netwerk (online en offline) voorbij heb zien komen, benaderen de zaak pragmatisch; zowel degenen die zijn gaan stemmen (de meesten) als degenen die niet gaan stemmen. Sommigen die zijn gaan stemmen doen dat vanuit een islamitische inspiratie, anderen stellen dat het eigenlijk niet kan in islam maar hebben andere overwegingen (economie, EU, positie van moslims) en hetzelfde zie je bij degenen die niet stemmen. Een enkeling stelt bij het wel of niet stemmen puur en alleen vanuit de islam te redeneren. Dit is niet om te zeggen dat de één meer of minder praktiserend of religieus is, maar om aan te geven dat er meerdere wijzen van praktiseren zijn voor de betrokkenen zelf. De uitslag met PvdA en VVD is met instemming begroet als in ieder geval een nederlaag van de PVV. Wat overigens bij enkelen wel de opmerking ontlokt dat de ‘heisa’ die sommigen maakten van de dreiging van de PVV ‘dus’ onterecht was. Iets waar ik overigens nog wel kanttekeningen bij heb. Inderdaad de extreem-nativistische anti-islam partij PVV heeft flink verloren, maar is allesbehalve dood. Haar islamofobe gedachtegoed is volgens mij op verschillende manieren geincorporeerd door alle(!) politieke partijen zie bijvoorbeeld het VVD programma over religie en (apart!) religieuze kleding (beide gerangschikt onder ‘immigratie en integratie’…). We zullen zien waartoe het leidt.

Ow ja, Wij Blijven Hier heeft een onderzoek gedaan naar mogelijk stemgedrag bij moslims. Resultaten vind je hier (overigens is het gebaseerd op slechts 200 personen).

1 comment.

Islamophobia in Europe

Posted on August 29th, 2012 by martijn.
Categories: islamophobia.

I found an interesting video on Youtube about islamophobia in the Netherlands. A young woman speaks about her experiences, expectations, hopes and fears:

The video was made after the last elections (when Dutch radical nativist and anti-islam politician Wilders won) but is certainly on topic given the elections in September. Although Islam is less an issue than before, this only means that islamophobia is hidden from plain sight.

A discussion last year at France24 puts the issue of islamophobia a little more in perspective:

A far-right political leader compares Muslims praying in the streets to the occupation of France by Nazi Germany. A woman sacked for wearing the Muslim veil at a pre-school loses her appeal and a British-based Islamist blows himself up on a busy street in Stockholm. Europe’s Muslim minority is in the spotlight once again and uncomfortable questions are being asked: integration, extremism and islamophobia are terms which elicit strong reactions from all sides of the political divide.
A debate with Laura Baines and Guests:

Fouad AL-OBAID, Columnist for Kuwait Times
Laurent CHAMBON, Researcher for www.Minorites.org (by satellite from Amsterdam)
Jocelyne CESARI, Director of the Islam in the West Program at Harvard Center for Middle Eastern Studies (by satellite from Cambridge, MA)
Tariq RAMADAN, Professor of Islamic Studies at Saint Anthony’s College, Oxford University (by phone from Doha, Qatar)

See Part 1 and Part 2.

And if you think islamophobia is a thing of right-wing extremists, watch the lecture of Chris Allen on Liberal & Far Right Islamophobia and think again. He touches upon the Nigella Lawson debate (among several other things) that came about after she went to Bondi beach in a burkini:

0 comments.

« Previous Page « Newer