C L O S E R

Arabs campaign for women to "Take off the Veil"

Posted on March 10th, 2008 by martijn.
Categories: Gender, Kinship & Marriage Issues.

Arabs campaign for women to “Take off the Veil”
A group of Arabic websites and blogs have launched an international campaign against the Muslim headscarf (hijab), arguing the move is a response to what they see as “intellectual terrorism” practiced by strict Islamic groups and individuals.

The campaign is called “Take Off The Veil”, and was launched March 8, 2008 to coincide with International Women’s Day.

0 comments.

Protected: Regio – Zwolle – Moslima wil alleen gewoon zwemmen | Stentor

Posted on February 24th, 2008 by martijn.
Categories: Gender, Kinship & Marriage Issues, Multiculti Issues.

Enter your password to view comments.

Protected: Regio – Zwolle – Moslima wil alleen gewoon zwemmen | Stentor

Posted on February 24th, 2008 by martijn.
Categories: Gender, Kinship & Marriage Issues, Multiculti Issues.

Enter your password to view comments.

Protected: Regio – Zwolle – Vrouw in burqini uit Zwols zwembad gezet | Stentor

Posted on February 24th, 2008 by martijn.
Categories: Gender, Kinship & Marriage Issues, Multiculti Issues.

Enter your password to view comments.

Protected: Regio – Zwolle – Vrouw in burqini uit Zwols zwembad gezet | Stentor

Posted on February 24th, 2008 by martijn.
Categories: Gender, Kinship & Marriage Issues, Multiculti Issues.

Enter your password to view comments.

The Immanent Frame – A headscarf affair, a women’s affair?

Posted on February 22nd, 2008 by .
Categories: Gender, Kinship & Marriage Issues, Multiculti Issues.

Women who are proponents of the headscarf distance themselves from secular models of feminist emancipation, writes Nilüfer Göle, but also seek autonomy from male interpretations of Islamic precepts. They represent a rupture of the frame both of secular female self-definitions and religious male prescriptions. They want to have access to secular education, follow new life trajectories that are not in conformity with traditional gender roles, and yet fashion and assert a new pious self. They are searching for ways to become Muslim and modern at the same time, transforming both.

Read more the article from Nilüfer Göle at The Immanent Frame

0 comments.

Protected: Hoezo onhandig? – Binnenland – Telegraaf.nl

Posted on February 7th, 2008 by martijn.
Categories: Gender, Kinship & Marriage Issues, Gouda Issues, Multiculti Issues.

Enter your password to view comments.

Protected: nu.nl/algemeen | Kabinet wil geen algemeen boerkaverbod

Posted on January 22nd, 2008 by martijn.
Categories: Gender, Kinship & Marriage Issues, Multiculti Issues.

Enter your password to view comments.

Protected: nu.nl/algemeen | Kabinet wil geen algemeen boerkaverbod

Posted on January 22nd, 2008 by martijn.
Categories: Gender, Kinship & Marriage Issues, Multiculti Issues.

Enter your password to view comments.

nrc.nl – Opinie – Gun moslima’s het recht op seks

Posted on January 14th, 2008 by .
Categories: Gender, Kinship & Marriage Issues.

nrc.nl – Opinie – Gun moslima’s het recht op seks
Door Senay Özdemir.

Moslimmeisjes worden geacht tot aan hun huwelijk maagd te blijven. Gevolg: veel frustraties. Hoog tijd om een einde te maken aan deze vorm van hypocrisie, vindt Senay Özdemir.

(more…)

0 comments.

Is de discussie over vrouwenbesnijdenis overdreven?

Posted on December 24th, 2007 by martijn.
Categories: Gender, Kinship & Marriage Issues, Multiculti Issues.

Recent verklaarden imams in Nederland zich tegenstander van de praktijk van vrouwenbesnijdenis. Ook recent is er een onderzoek uitgevoerd of in Nederlandse privé-klinieken deze initiatierite wordt uitgevoerd.

Meisjesbesnijdenis wordt soms getypeerd als een typisch islamitisch gebruik, maar het is socio-historisch beter te plaatsen als een cultureel-regionaal gebruik dat stamt uit de tijd voor de komst van de islam (dat geldt overigens ook voor jongensbesnijdenis). Meisjesbesnijdenis komt namelijk in diverse landen voor, onder moslims, christenen en animisten. Vooral in sub-Sahara landen en Noord-Oost-Afrika worden meisjes besneden als ze in de basisschoolleeftijd zijn, maar ook in het Midden-Oosten en Indonesië komt het voor. Soms krijgen vrouweneen klein sneetje in de clitoris (incisie), soms wordt de clitoris en een deel van de kleine schaamlippen verwijderd (clitoridectomie) en soms worden ook de grote schaamlippen weggesneden en wordt de wond dichtgenaaid op een kleine opening na voor urine en bloed (infibulatie). Nederland wordt sinds eind jaren tachtig geconfronteerd met meisjesbesnijdenis.

Veel discussie over vrouwenbesnijdenis en ook veel projecten om er iets tegen te doen. Des te opmerkelijker is het eigenlijk dat we er helemaal niet zoveel van weten. We weten niet precies wat de lichamelijke, seksuele en psychische gevolgen ervan zijn en in welke mate die optreden. Uit het rapport van Bartels en Van der Kwaak is wel een en ander bekend (p.16):

De meeste literatuur over de gevolgen van meisjesbesnijdenis betreft de gevolgen van infibulatie en circumcisie, de zwaarste varianten, zoals die plaatsvinden in Noord Oost Afrika en Mali. In een van de eerste Somalische studies schrijft Dirie (1985) hier uitgebreid over: shock, bloedingen, fistelvorming, in een latere fase genitale-urineweg en obstetrische complicaties als ook psychiatrische, psychosomatische en psychosociale effecten op het leven van jonge meisjes. Grassivaro Gallo (1998:248) beschrijft hoe vrouwenbesnijdenis het psychosociale leven van Somalische migrantenmeisjes in Italië beïnvloedt. Na de ingreep worden de meisjes introvert, stil, teruggetrokken en vertonen gedragstoornissen zoals eetstoornissen en angsten. Menage (1998:215) stelt dat circumcisie als een genitale medische procedure genoeg stressgevend is om te leiden tot een posttraumatische stress stoornis. Immers er is sprake van gevoelens van machteloosheid van het meisje, gebrek aan controle, gebrek aan instemming, gebrek aan kennis en intense pijnbelevenis Over de gevolgen van mildere vormen van meisjesbesnijdenis is minder bekend.

Opmerkelijk is dat de auteurs in dat rapport ook het volgende signaleren (p. 18):

Enkele maanden na deze studiedag eindigen de publieke reacties.7 Na 1992 is er nog wel literatuur (Bartels 1993a,b, Reyners 1992, 1993, Struijs 1995, Smith en van der Weide 1992, Smith 1995 Veerman e.a.1995) verschenen over dit onderwerp maar veel discussie heeft dat niet opgeleverd. Vrouwen die besnijdenis praktiseren komen niet aan bod. Ook pleidooien om tenminste naar hen te luisteren worden verkeerd begrepen (Van der Zwaard 1994, Bartels 1994). In een analyse van dit debat laat Suurmond (1998:90) ook deze eenzijdigheid zien. “Bij het debat over vrouwenbesnijdenis gaat het om het zoeken naar een concrete oplossing voor vrouwenbesnijdenis (namelijk het verbieden ervan) ten koste van een andere mogelijke uitkomst van het debat, namelijk het aan het woord laten van de verschillende deelnemers.” Met de verschillende deelnemers bedoelt Suurmond de belangrijkste gesprekspartners, de mensen die vrouwenbesnijdenis uitvoeren. “In het debat werd vooral gezocht naar een concrete oplossing voor het probleem. Daarnaast zien we dat niet alle betrokkenen hebben deelgenomen aan het debat. De constructie van ‘onbeschaafdheid’ die een rol speelt door het hele debat heen, leidde tot een buiten het debat houden en laten van een belangrijke groep van gesprekspartners, de Somaliërs.” (Suurmond 1998:90).8

Het gebrek aan feitelijke kennis en het niet horen van de stemmen van de praktiserende vrouwen, is aanleiding voor een interessante discussie in The New York Times. De discussie over vrouwenbesnijdenis zou bewust overdreven worden, de gevolgen de negatief afgeschilderd en vrouwen die het praktiseren zou de mond gesnoerd worden. John Tierney stelt daarbij het volgende:

Should African women be allowed to engage in the practice sometimes called female circumcision? Are critics of this practice, who call it female genital mutilation, justified in trying to outlaw it, or are they guilty of ignorance and cultural imperialism?

Those questions will be debated Saturday morning in Washington at the American Anthropological Association’s annual meeting. Representatives of international groups opposed to this procedure will be debating anthropologists with somewhat different views, including African anthropologists who have undergone the procedure themselves.

[…]

Dr. Ahmadu, a post-doctoral fellow at the University of Chicago, was raised in America and then went back to Sierra Leone as an adult to undergo the procedure along with fellow members of the Kono ethnic group. She has argued that the critics of the procedure exaggerate the medical dangers, misunderstand the effect on sexual pleasure, and mistakenly view the removal of parts of the clitoris as a practice that oppresses women. She has lamented that her Westernized “feminist sisters insist on denying us this critical aspect of becoming a woman in accordance with our unique and powerful cultural heritage.” In another essay, she writes:

It is difficult for me — considering the number of ceremonies I have observed, including my own — to accept that what appears to be expressions of joy and ecstatic celebrations of womanhood in actuality disguise hidden experiences of coercion and subjugation. Indeed, I offer that the bulk of Kono women who uphold these rituals do so because they want to — they relish the supernatural powers of their ritual leaders over against men in society, and they embrace the legitimacy of female authority and particularly the authority of their mothers and grandmothers.

[…]

Dr. Shweder says that many Westerners trying to impose a “zero tolerance” policy don’t realize that these initiation rites are generally controlled not by men but by women who believe it is a cosmetic procedure with aesthetic benefits. He criticizes Americans and Europeans for outlawing it at the same they endorse their own forms of genital modification, like the circumcision of boys or the cosmetic surgery for women called “vaginal rejuvenation.” After surveying studies of female circumcision and comparing the data with the rhetoric about its harmfulness, Dr. Shweder concludes that “‘First World’ feminist issues and political correctness and activism have triumphed over the critical assessment of evidence.”

If I were asked to make a decision about my own daughter, I wouldn’t choose circumcision for her. But what about the question raised by these anthropologists: Should outsiders be telling African women what initiation practices are acceptable?

Daar kwamen nogal wat reacties op en dus kwam Tierney met een tweede post over dit onderwerp.

My post about a debate over a female initiation rite in Africa prompted lots of angry reactions, some quite thoughtful ones, much misinformation and one entirely reasonable request from Charles:

Having read dozens of passionate comments, are there any dispassionate factual examinations of the subject addressing (a) the health risks, (b) the health benefits, and (c) the actual effect of the procedure on the lives of those subject to it, all categorizing by the varieties of practice? It would be nice to have some granular facts rather than summary conclusions.

I’m not sure it’s possible to find anyone dispassionate on this subject. The experts, like Lab readers, can’t even even agree on what to call this procedure. (In my post I used several of the terms: circumcision, female genital mutilation, female genital cutting, genital modification.) But I would like to give Lab readers a sense of the research results and range of expert opinion. I’ve asked several researchers to respond to Charles’ question and to other concerns raised by Lab readers. The first response (others will follow) is from Richard Shweder, a cultural anthropologist at the University of Chicago and one of the organizers of Saturday’s debate on this topic at the American Anthropological Association’s annual meeting. Here’s Dr. Shweder’s response:

“Female genital mutilation” is an invidious and essentially debate-subverting label. The preemptive use of that expression is just as invidious as starting a conversation about a women’s right to choose by describing abortion as the “murder of innocent life.” Pro-choice advocates rightly object to the presumptive disparagement implied by that label; many African women similarly object to naming a practice which they describe in local terms as “the celebration” or the “purification” or the “cleansing” or the “beautification” as “the mutilation”. Notably in most ethnic groups where female genital surgeries are customary, male genital surgeries are customary as well and are named with the same terms.

Charles calls for a dispassionate factual examination of the risks and consequences of female genital surgeries. Fact checking has not been the strong suit of anti-“FGM” advocacy groups or of the American press. Indeed, the press in general has served as an effective outlet for the advocacy groups and has kept itself innocent of available sources of information that run counter to the received horror arousing story-line about barbaric or ignorant or victimized Africans who maim, murder, and disfigure their daughters and deprive them of a capacity to experience sexual pleasure. With rare exceptions, the only African women who have been given a direct voice and allowed to speak for themselves in our media are those who oppose the practice.

For example, in recent years there have been two major scientific reviews of the medical literature and an exemplary Gambia-based research study, which have raised serious doubts about the supposed effects on mortality, morbidity and sexuality that are so often attributed to these customary surgeries; yet, as far as I know, there has been absolutely no mention of these reviews and studies in any American newspaper or on NPR, although one might have thought they were sufficiently eye-opening and significant to warrant media coverage.

Any reasonably objective assessment of the risks and consequences of female genital surgeries should begin with the epidemiologist and medical anthropologist Carla Obermeyer’s comprehensive and critical reviews of the medical and demographic evidence on the topic (published in the journal Medical Anthropology Quarterly). Her first publication reviews and critiques the available literature on female genital surgeries through 1996; her second publication reviews the subsequent literature from 1997-2002. The third key source is a research report by Linda Morison and her Medical Research Council team published in 2001 in the journal Tropical Medicine and International Health. That research, conducted in the Gambia, is the most systematic, comprehensive and controlled investigation of the health consequences of female genital modifications yet to be conducted.

This is what Carla Obermeyer says in her first comprehensive review. “On the basis of the vast literature on the harmful effects of genital surgeries, one might have anticipated finding a wealth of studies that document considerable increases in mortality and morbidity. This review could find no incontrovertible evidence on mortality, and the rate of medical complications suggest that they are the exception rather than the rule.” …“In fact, studies that systematically investigate the sexual feelings of women and men in societies where genital surgeries are found are rare, and the scant information that is available calls into question the assertion that female genital surgeries are fundamentally antithetical to women’s sexuality and incompatible with sexual enjoyment.”

Perhaps the most scientifically rigorous and large-scale study of the medical consequences of female genital surgeries in Africa is the Morison et al Gambia study. In the Gambia a customary genital surgery typically involves an excision of the visible or protruding part of the clitoris and either a partial or complete excision of the labia minora. (It is important to note that the visible part of the clitoris, which many African women view as an unbidden, unwanted, ugly and vestigial male-like element that should be removed for the sake of gender appropriate bodily integrity and a sense of mental well-being, is not the entire tissue structure of the clitoris and much of that tissue structure, a good deal of which is not visible and protruding but is rather subcutaneous, remains even after the surgery, which may explain why “circumcised” women remain sexual and have orgasms.)

The Morison et al study systematically compared “circumcised” with “uncircumcised” women. More than 1,100 women (ages fifteen to fifty-four) from three ethnic groups (Mandinka, Wolof, and Fula) were interviewed and also given gynecological examinations and laboratory tests. This is rare data in the annals of the literature on the consequences of female genital surgeries.

Overall, very few differences were discovered in the reproductive health status of “circumcised” versus “uncircumcised” women. Forty-three percent of women who were “uncircumcised” reported menstrual problems compared to 33% for “circumcised” women but the difference was not statistically significant. Fifty-six percent of women who were “uncircumcised” had a damaged perineum compared to 62% for “circumcised” women, but again the difference was not statistically significant. There were a small number of statistically significant differences – for example, more syphilis (although not a lot of syphilis) among “uncircumcised” women, and a higher level of herpes and one particular kind of bacterial infection among women who were “circumcised.”

But in general, from the point of view of reproductive health consequences there was not much to write home about. As noted in the research report, the supposed morbidities (such as infertility, painful sex, vulval tumors, menstrual problems, incontinence and most endogenous infections) often cited by anti-“fgm” advocacy groups as common long-term problems of “fgm” did not distinguish women who had the surgery from those who had not. Yes, 10% of circumcised Gambian women in the study were infertile, but the level of infertility was exactly the same for the “uncircumcised” Gambian women in the study. The authors caution anti-“FGM” activists against exaggerating the morbidity and mortality risks of the practice. In addition, circumcised Gambian women expressed high levels of support for the practice; and the authors of the study write: “When women in our study were asked about the most recent circumcision operation undergone by a daughter, none reported any problems.”

My conclusion from reading those three publications is that the harmful practice claim has been highly exaggerated and that many of the representations in the advocacy literature and the popular press are nearly as fanciful as they are nightmarish. A close and critical reading of the much publicized 2006 Lancet publication of the “WHO Study Group on Female Genital Mutilation,” which received widespread, immediate and sensationalize coverage in the press because of its purported claims about infant and maternal mortality during the hospital birth process, suggests to me that again there is not very much to write home about.

In that WHO study, not a single statistically significant difference was found between those who had a “type 1” genital surgery versus no surgery; no statistically significant differences were found between those who had no genital surgeries and those who had type 1, 2 or 3 genital surgeries for the best predictor of infant health, namely birth weight; the perinatal death rate for the actual women in the sample who had a “type 3” surgery was in fact lower (193 infant deaths out of 6595 births) than those who had no surgery at all (296 deaths out of 7171 births) and only became statistically significant in a negative direction through non-transparent statistical manipulation of the data; the study collected data on women across six nations but never displayed the within nation results; there was no direct control for the quality of health care available for “circumcised” versus “uncircumcised” women; the sample was unrepresentative of the whole population; and in general any reported increased risk for genital surgery was astonishingly small and hardly a mandate for an eradication rather than a public health program.

The best evidence available at the moment suggests to me that the anthropologist Robert Edgerton basically had it right when he wrote about the Kenyan practice in the 1920s and 1930s as a crucible in which it is not just the courage of males but also the courage of females that gets tested: “…most girls bore it bravely and few suffered serious infection or injury as a result. Circumcised women did not lose their ability to enjoy sexual relations, nor was their child-bearing capacity diminished. Nevertheless the practice offended Christian sensibilities”. As Charles put it in his comment: “Personal revulsion is not a good basis for making general policy.”

It is noteworthy, perhaps even astonishing, that in the community of typically liberal, skeptical and critical readers of the Times there has been such a ready acceptance of the anti-FGM advocacy groups’ representations of family and social life in Africa as dark, brutal, primitive, barbaric, and unquestionably beyond the pale. Many commentators are confident that when it comes to this topic no debate is necessary.

One witnesses the ready assumption that any deliberate modification of the female (and even the male) anatomy is an example of oppression or torture (as though we should begin describing the Jewish practice as “male genital mutilation”) and that these coming-of-age and gender identity or group identity ceremonies of African mothers should be placed on the list of absolute evils along with cannibalism and slavery. At the panel on “Zero Tolerance” policies held on Saturday at the American Anthropological Association meeting, one of the participants Zeinab Eyega, who runs an NGO concerned with the welfare of African immigrants in the USA, noted that these days in New York “the pain of hearing yourself described is more painful than being cut.”
[…]

De informatie die er is, is dus gebrekkig want eenzijdig. Eenzijdig omdat voorstanders (en vrouwen zelf) nauwelijks aan bod komen en omdat het is gebaseerd op de meest vergaande vormen van besnijdenis en nauwelijks op de lichtste vorm die het meeste voorkomt (80% van de gevallen). Dat het overdreven is, lijkt mij overigens een premature conclusie als we niet genoeg weten. Termen als ‘beautification’ en ‘celebration’ maken een vergelijking met schoonheidsmaakbaarheid in westen ook nog wel voor de hand liggend. Ervan uitgaande dat de negatieve gevolgen dus overdreven zijn, zoals wordt gesteld, staan we vrouwenbesnijdenis dan wel toe?  Of is er toch meer aan de hand? Of mag toch eenzijdig worden bepaald wat vrouwen zich wel of niet mogen aandoen in naam van de schoonheid, reinheid en vrouw-zijn? Een tricky punt lijkt wellicht nog de besnijdenis van minderjarige meisjes te zijn. Maar als de gevolgen dus inderdaad mee vallen (en ervan uitgaande dat dit zo is) en jongensbesnijdenis of plastische chirurgie bij minderjarigen worden ook toegestaan, wie zijn wij dan om ouders te verbieden hun dochters te besnijden? Of is dat toch echt wat anders?

3 comments.

C l o s e r – Dames in de hijood

Posted on December 14th, 2007 by martijn.
Categories: Gender, Kinship & Marriage Issues, Multiculti Issues.

We hebben de monokini, de bikini, de microkini, de tankini en nu ook de burkini of boerkini. Boerkini, een neologisme, is een badpak van waterafstotende speedostof die het gehele lichaam van top tot teen bedekt. De term is een samentrekking van boerka of burqa en bikini, maar heeft eigenlijk niet zoveel uit te staan met boerka aangezien het gezicht onbedekt blijft. Om de vrouwelijke vormen te verhullen heeft het pak rondom de borsten een extra stuk verhullende stof. Waar veel van de Westerse badmode onder druk van het schoonheidsideaal (van spierwit blijven tot lekker bruin worden) steeds bloter is geworden (en daarmee het schoonheidsideaal en de druk ervan sterk in stand houdend want als je je lichaam in het publiek toont, moet het niet teveel van afwijken van dat ideaal – vandaar ook de druk onder vrouwen om af te vallen voordat het bikini-seizoen weer aanbreekt) gaat de boerkini juist tegen die trend in.

En waar de bikini destijds nogal wat controverse opriep vanwege de vermeende immoraliteit ervan, roept nu ook de boerkini van alles op. In een tijd waarin we dachten de ketenen van religie te hebben afgeworpen en vrijheid de belangrijkste heilige norm geworden is, lijkt het moeilijk voorstelbaar dat mensen zich wel terughoudend en (in hun ogen) kuis willen gedragen.

De boerkini heet eigenlijk ‘hijood’ wat weer een samentrekking is van hijab (hoofddoek) en hood (hoofdbedekking). Het is een uitvinding van Aheda Zanetti, een Australisch-Libanese vrouw, die zich om ‘culturele en religieuze redenen’ beperkt voelde in haar mogelijkheden om met de gangbare badmode te gaan zwemmen. (more…)

2 comments.

Heiligschennis: Vrijheid van expressie vs. moslimwoede

Posted on December 3rd, 2007 by martijn.
Categories: Gender, Kinship & Marriage Issues, Multiculti Issues, Public Islam.

Sooreh Hera wilde discussie losmaken:

Rond homoseksualiteit blijkt het duidelijkst de hypocriete houding in de islamitische wereld tegenover seks. Homo’s worden in landen als Iran en Saoedi-Arabië keihard aangepakt, terwijl het daar heel gewoon is voor getrouwde mannen om seks te hebben met andere mannen. Maar dat blijft verborgen.
[…]
Zij (twee van de mannelijke partners, MdK) wilden niet herkenbaar in beeld en dragen dus maskers. Om de hypocrisie in de moslimwereld aan de kaak te stellen, heb ik de gezichten van Mohammed en Ali gebruikt. De foto’s van Mohammed en Ali worden normaal gebruikt in processies van sjiitische moslims.

En discussie heeft ze gekregen. De museumdirecteur weigerde bij nader inzien toch maar de foto’s voor de tentoonstelling terwijl hij ze wel goed van kwaliteit vond. En dus wordt onze vrijheid aangetast zo weet Geenstijl.nl te melden. Vervolgens is de stap naar het aanwijzen van de ‘usual suspects’ niet zo moeilijk: moslims die zich beledigd voelen, tirannen en religieuzen van vrede, familie langteen en moslims. De conclusie is vervolgens ook vrij simpel: de islam is de baas, de zoveelste knieval voor religie en dhimmitude.

(more…)

4 comments.

Protected: nu.nl/algemeen | Kamer tegen agent met hoofddoek

Posted on November 28th, 2007 by martijn.
Categories: Gender, Kinship & Marriage Issues, Multiculti Issues.

Enter your password to view comments.

Protected: nu.nl/algemeen | Kamer tegen agent met hoofddoek

Posted on November 28th, 2007 by martijn.
Categories: Gender, Kinship & Marriage Issues, Multiculti Issues.

Enter your password to view comments.

Protected: de kloof tussen mannen en vrouwen in islamitische landen / waarom het wel opschiet, maar nog niet (snel) genoeg

Posted on November 24th, 2007 by martijn.
Categories: Gender, Kinship & Marriage Issues, Multiculti Issues.

Enter your password to view comments.

Protected: Leidsch Dagblad – Leids islamboek: Vrouw mag niet naar universiteit

Posted on November 23rd, 2007 by martijn.
Categories: Gender, Kinship & Marriage Issues.

Enter your password to view comments.

Protected: nrc.nl – Binnenland – Slimme moslima heeft het extra lastig

Posted on October 31st, 2007 by martijn.
Categories: Gender, Kinship & Marriage Issues.

Enter your password to view comments.

The Guardian – First person: family clashes over the veil | Special reports | Guardian Unlimited

Posted on October 25th, 2007 by .
Categories: Gender, Kinship & Marriage Issues.

First person: family clashes over the veil | Special reports | Guardian Unlimited

‘As soon as the fresh air touched my hair I began to cry’

For years Fadia Faqir clashed with her father over her refusal to wear a veil. Now, at 51, she looks back on their final confrontation and a moving reconciliation

My father imposed the veil on me three times and I took it off three times. The following is the story of how I took off the veil for that final time.

(more…)

0 comments.

The Guardian – First person: family clashes over the veil | Special reports | Guardian Unlimited

Posted on October 25th, 2007 by martijn.
Categories: Gender, Kinship & Marriage Issues.

First person: family clashes over the veil | Special reports | Guardian Unlimited

‘As soon as the fresh air touched my hair I began to cry’

For years Fadia Faqir clashed with her father over her refusal to wear a veil. Now, at 51, she looks back on their final confrontation and a moving reconciliation

My father imposed the veil on me three times and I took it off three times. The following is the story of how I took off the veil for that final time.

(more…)

0 comments.

Prinsjesdag…

Posted on September 19th, 2007 by .
Categories: Arts & culture, Blogosphere, Gender, Kinship & Marriage Issues, Multiculti Issues.

(foto: Telegraaf)

Naast de Troonrede is, denk ik, het allerbelangrijkste van prinsjesdag, de kleding. In het bijzonder van de vrouwen en dan weer in het bijzonder in hoedjes. Maar niet alleen. Als het erom gaat wie dit jaar het meest opvallendst was, denk ik dat mevrouw Vogelaar gewonnen heeft. Diverse weblogs (en in hun comments) weten in ieder geval melding te maken van haar outfit: hier, hier, hier, hier, hier, hier en hier. Haar kledingstuk wordt gezien als ‘islamitisch’ dan wel ‘islamiserend’ of ‘Marokkaans’ en vergeleken met een kaftan.

Ook Wilders en Verdonk reageren erop. Wilders die het ‘half-marokkaans’ noemt en Verdonk die het ‘kaftanachtig’ noemt en het vergelijkt met de kleding van imams en dat eigenlijk maar een slecht voorbeeld noemt voor de integratie.

Uiteindelijk is het niet Marokkaans, ook niet echt islamitisch volgens mij en ook geen kaftan (een lange jurk oorspronkelijk afkomstig uit Turkije die overigens ook door Marokkanen wordt gedragen, maar ook al lang haar intrede heeft gedaan in de ‘westerse‘ mode en net als andere kledingitems), maar een soort hybride creatie. Nu is hybriditeit eigenlijk de normaalste zaak van de wereld. Mensen en culturele repertoires mixen en daardoor ontstaan nieuwe culturele repertoires (zonder dat de oude helemaal verdwijnen). Hier gaat het ook om een doelbewust proces. Vogelaar wilde laten er zien dat allochtonen ook een belangrijke bijdrage kunnen leveren en dat er velen zijn die het goed doen in de maatschappij. De ontwerpster Houda el Fechka wilde een jurk maken op basis van een mix tussen twee culturen.

Op deze manier probeert zij een brug te slaan en een eenheid te creëeren. Wilders en Verdonk, zo blijkt uit hun reacties (en ook van sommige bloggers en hun commenters) creëeren juist bewust of onbewust een verschil door het als Marokkaans, islamitisch of als slecht voorbeeld voor integratie te benoemen. Hybriditeit kan dus door politieke groeperingen, andere machtsgroeperingen en individuen gebruikt worden om eenheid te creëreren waar die niet is, eenheid in stand te houden of juist om verdeeldheid te creëeren of in stand te houden. Zie hier het politieke gebruik van cultuur en identiteit.

Kennelijk hebben politieke groeperingen of andere machtsgroepen er belang bij dat hybriditeit bestaat. Deze wordt dus bewustmatig gecreëerd om een eenheid te vormen, van een volk die eigenlijk geen eenheid heeft.

1 comment.

Protected: NRC – Ouders hebben grote invloed op seksuele selectie

Posted on September 2nd, 2007 by martijn.
Categories: Gender, Kinship & Marriage Issues.

Enter your password to view comments.

Bimbo's en Boerka's: de kunst van de rituele belediging

Posted on September 1st, 2007 by martijn.
Categories: Gender, Kinship & Marriage Issues, Islam in the Netherlands, Multiculti Issues, Some personal considerations.

Zo dat was me het weekje van de belediging wel. En dat met één programma: Bimbo’s en Boerka’s.

Eerst de aankondiging waarbij te zien is dat Suhayb Salam tijdelijk de uitzending verlaat en vervolgens het gesprek tussen de meiden van halal en Hans Teeuwen.

De één vindt dus de aanblik van een minirok aanstootgevend terwijl andere mensen een dergelijke mening weer aanstootgevend vinden. De meiden van halal vinden de uitlatingen van Hans Teeuwen over islam en over hen beledigend en weer anderen hebben met problemen met het feit dat zij, met hun religieuze overtuigingen, de regie bepalen (of dat probeerden). En men verdedigt vooral het eigen recht om te mogen beledigen.We zouden het programma kunnen zien als ceremonie met rituele beledigingen met als doel de conflicten in een sociaal aanvaardbare en commercieel aantrekkelijke vorm te kanaliseren. Deze conflictsituatie wordt geuit via ridiculisering en provocaties, die breken met het poldermodel: de emoties worden niet meer ingehouden, maar openlijk getoond, de woorden zijn overvloedig en soms zeer rechtstreeks en de handelingen dramatisch. De omstandigheden tijdens de ceremonie (de context) en de vorm van de beledigingen, vaak van buiten geleerd, creëren immers « een symbolische afstand [ die ] het mogelijk maakt om de mogelijke gevolgen van de wederzijdse beledigingen te isoleren » (Labov 1978: 288).

(more…)

1 comment.

Bimbo’s en Boerka’s: de kunst van de rituele belediging

Posted on September 1st, 2007 by .
Categories: Gender, Kinship & Marriage Issues, Islam in the Netherlands, Multiculti Issues, Some personal considerations.

Zo dat was me het weekje van de belediging wel. En dat met één programma: Bimbo’s en Boerka’s.

Eerst de aankondiging waarbij te zien is dat Suhayb Salam tijdelijk de uitzending verlaat en vervolgens het gesprek tussen de meiden van halal en Hans Teeuwen.

De één vindt dus de aanblik van een minirok aanstootgevend terwijl andere mensen een dergelijke mening weer aanstootgevend vinden. De meiden van halal vinden de uitlatingen van Hans Teeuwen over islam en over hen beledigend en weer anderen hebben met problemen met het feit dat zij, met hun religieuze overtuigingen, de regie bepalen (of dat probeerden). En men verdedigt vooral het eigen recht om te mogen beledigen.We zouden het programma kunnen zien als ceremonie met rituele beledigingen met als doel de conflicten in een sociaal aanvaardbare en commercieel aantrekkelijke vorm te kanaliseren. Deze conflictsituatie wordt geuit via ridiculisering en provocaties, die breken met het poldermodel: de emoties worden niet meer ingehouden, maar openlijk getoond, de woorden zijn overvloedig en soms zeer rechtstreeks en de handelingen dramatisch. De omstandigheden tijdens de ceremonie (de context) en de vorm van de beledigingen, vaak van buiten geleerd, creëren immers « een symbolische afstand [ die ] het mogelijk maakt om de mogelijke gevolgen van de wederzijdse beledigingen te isoleren » (Labov 1978: 288).

(more…)

1 comment.

Wereldjournalisten Het Nederlandse rechtssysteem en de islam

Posted on August 6th, 2007 by .
Categories: Gender, Kinship & Marriage Issues, Multiculti Issues, Religious Movements.

Wereldjournalisten Het Nederlandse rechtssysteem en de islam
Het Nederlandse rechtssysteem en de islam

Donderdag 12 juli 2007 | Patrick Pouw
Een jaar geleden nam economie-docente Samira Dahri een controversieel besluit: ze zou niet langer haar mannelijke collega’s op het Utrechtse Vader Rijn College een hand geven. Ze werd geschorst, kreeg gelijk van de Commissie Gelijke Behandeling, maar zit inmiddels elf maanden thuis. Dahri is nu in afwachting van het besluit van de bestuursrechter in Utrecht. De zaak kwam op 13 juli. jl. voor.

Update:

nu.nl/algemeen | School mocht handweigerende docente ontslaan

0 comments.

« Previous Page — Older » « Newer — Next Page »