Contested Citizenship

Posted on November 13th, 2008 by martijn.
Categories: Important Publications.

Contested Citizenship

Ruud Koopmans, Paul Statham, Marco Giugni, and Florence Passy.
Contested Citizenship: Immigration and Cultural Diversity in Europe.

Review by Philippe Couton

Based on this rich data, the book makes a number of strong claims. It confirms the ongoing significance of national states in shaping ethnic and immigrant politics, and conversely challenges the postnational argument that views states as increasingly unimportant in a globalizing world. One of their striking findings is the importance of the administrative categories and modes of recognition adopted by particular states. Whereas France for instance essentially recognizes immigrants, Britain recognizes racial groups and Holland nationality communities. These modes of recognition lead to particular types of mobilization and claims-making. But nothing is simple in the world of citizenship and cultural pluralism. Some of the reported results seem to indicate that immigrant claims-making is also somewhat autonomous from national institutional frameworks (p. 152). Part of the reason for this is the fact that many immigrant claims are actually religious claims, coming especially from Muslim groups and organizations. These seem to transcend the otherwise powerfully influential national frameworks.

Perhaps the most controversial conclusion of the book, based almost solely the analysis of the Dutch case, is that excessive recognition of collective cultural rights pushes immigrant groups inward and out of public politics (p. 80, 245). Excessive recognition may also discourage mainstream society from taking an interest in immigrant issues. This assertion is all the more surprising given the authors’ suggestion, in one of the best chapters in the book, that group-claims by cultural minorities are actually quite rare in most countries (including Holland), and do not seem to cause a direct threat to the social cohesion of these states. They also rightly compare the current difficulties with Islam to past situations, including the experience of Jewish and Irish communities in many immigrant-receiving countries, in the not so distant past (p. 178). It is not clear, in other words, that, historically or today, immigrant-receiving societies are suffering from an excess of minority recognition. This is nevertheless a crucial debate, and this book makes an excellent, well-informed contribution to it. It will probably set the tone of future research on the topic for some time to come.

Philippe Couton is an assistant professor of sociology at the University of Ottawa. His areas of interest are migration, political sociology, and labour relations. He is currently conducting research on immigrant activism from a comparative perspective. For CJS Online he has previously reviewed Paul V. Dutton’s Origins of the French Welfare State, and in an review essay, Denise Helly and Nicolas van Schendel’s Appartenir au Québec and Jocelyn Maclure’s Quebec Identity.

0 comments.

Huiswerkklas Oosterwei

Posted on November 13th, 2008 by martijn.
Categories: Gouda Issues.

AD.nl – Gouda – Huiswerkklasje met veel ambitie

Huiswerkklasje met veel ambitie
Door ANNE KOMPAGNIE

GOUDA – Na de basisschool volgt voor heel veel allochtone jongeren haast automatisch de overstap naar het vmbo. Een tendens die Willemien Rougoor, oprichtster van steunpunt OOG in Oosterwei, de wenkbrauwen doet fronsen.

,,Ik denk dat veel kinderen met een buitenlandse achtergrond nog altijd te laag worden ingeschat. Dat komt soms door een taalachterstand, soms door gemakzucht van een leerkracht of van ouders die het Nederlandse onderwijssysteem niet of onvoldoende kunnen doorgronden.”

Doodzonde, vindt Rougoor, omdat de praktijk uitwijst dat hoger opgeleide allochtonen vaak een lange weg hebben afgelegd, die alleen is vol te houden met een buitengewone wilskracht: van vmbo naar havo, van hbo naar universiteit. ,,Het is essentieel dat kinderen op jonge leeftijd al alle kansen krijgen, zodat ze op het goede niveau instappen in het voortgezet onderwijs.”

Sinds begin dit jaar zijn er op basisschool De Oosterweide zes studiebegeleiders actief in de huiswerkbegeleiding. Een multicultureel team, bestaande uit leerlingen van havo en vwo. En dat zijn ook precies de onderwijstypes waar ze ‘hun’ kinderen – zo’n veertig in totaal – het liefst naar toe zien gaan.

,,De studiebegeleiders hebben een voorbeeldfunctie. Een beetje zoals een donker jongetje dat hier vorige week was en nauwelijks kon geloven dat Obama de president van Amerika was geworden. Zulke grote of kleinere rolmodellen werken enorm inspirerend.”

Studiebegeleidster Naoual Salhi (16) weet als geen ander hoe belangrijk het is om het beste uit elke leerling te halen. ,,Aan het einde van de basisschool werd ik ingeschat op brugklasniveau vmbo-t/havo. Na dat eerste jaar bleek eigenlijk al snel dat ik prima naar het vwo kan doorstromen. Daar zit ik nu ook op en het gaat gewoon goed.”

Voor ‘collega’ Samie El Baih (15) geldt eigenlijk precies het omgekeerde. ,,Ik had naar vwo gemogen, maar durfde het zelf niet aan. Mijn angst was dat het te zwaar voor me zou worden, daarom heb ik zelf gekozen voor de havo.” Een beetje spijt heeft Samie ondertussen wel van die keuze. ,,Maar het is toch ook fijn dat ik nu bijna altijd goede cijfers haal.”

Tijdens de huiswerkbegeleiding geldt één stelregel: de kinderen die langskomen – vanaf groep 7/8 van de basisschool tot de eerste jaren van het voortgezet onderwijs – moeten vooral zélf aan de slag. Naoual: ,,Wat wij doen is ze handvatten aanreiken om studiemateriaal zo soepel mogelijk binnen te krijgen. Veel opschrijven bijvoorbeeld, waardoor je leerstof makkelijker onthoudt. Ook helpen we met overhoren.”

Samie, die zelf een voorkeur heeft voor wiskunde, leert de kinderen zijn manier van breuken maken aan. ,,Maar dan moeten ze het vervolgens wel zelf in de praktijk brengen.”

De kinderen, veelal met een Marokkaanse achtergrond, bezoeken de huiswerkbegeleiding vanwege de expertise van de studiebegeleiders. Maar ook de rust die er heerst is aantrekkelijk, want die is thuis soms ver te zoeken. ,,Iedereen is welkom, mits hij of zij ook daadwerkelijk aan de slag gaat. De huiswerkbegeleiding is er niet om te kletsen en lol te trappen.”

De studiebegeleiders krijgen een bescheiden zakcentje van 2,50 euro per uur voor hun werk, dat wordt bekostigd uit het 3-euro-budget van het wijkteam Oost. Maar dat is niet de voornaamste motivatie, stelt Samie. ,,Ik vind het leuk om kennis over te brengen. En het komt mijn eigen studie ook ten goede, doordat ik al die lesstof van voorgaande jaren weer zie. De huiswerkklas houdt niet alleen de kinderen scherp, maar ook mijzelf.”

0 comments.

Ik wil niet flauw doen…

Posted on November 13th, 2008 by martijn.
Categories: Gouda Issues.

maar u kent dat wijkje in Gouda nog wel: Oosterwei. Dat wijkje waar Geert Wilders het leger heen wilde sturen? Nu heeft de PVV een ander plan. Op zich niet slecht: meer plaatsnamen naar verzetshelden vernoemen. Mij best, maar wil de PVV dan een beetje voorzichtig zijn met Oosterwei. Dat wordt immers gesierd door straatnamen als Verzetslaan, Vrijheidslaan, Gedenklaan, Johannes Poststraat, De Rijkestraat, De Kortestraat en Willem Idenburgpad; allemaal verwijzingen naar verzetshelden. Dus denk twee keer na voordat je van Oosterwei een parkeerplaats wil maken!

1 comment.

Counterradicalization: Understandings of Jihad in Saudi Arabia

Posted on November 13th, 2008 by martijn.
Categories: ISIM/RU Research, Religious and Political Radicalization, Religious Movements.

Deprogramming Jihadists – NYTimes.com

Finally, someone answered: “We do jihad to fight our enemies.”

“To defeat God’s enemies?” another suggested.

“To help weak Muslims,” a third offered.

“Good, good,” Jilani said. “All good answers. Is there someone else? What about you, Ali?” Ali, in the second row, looked away, then faltered: “To . . . answer . . . calls for jihad?”

Jilani frowned slightly and wrote Ali’s answer up on the white board behind him. He read it out to the class before turning back to Ali. “All right, Ali,” the sheik said. “Why do we answer calls for jihad? Is it because all Muslim leaders want to make God’s word highest? Do we kill if these leaders tell us to kill?”

Ali looked confused, but whispered, “Yes.”

“No — wrong!” Jilani cried as Ali blushed. “Of course we want to make God’s word highest, but not every Muslim leader has this as his goal. There are right jihads and wrong jihads, and we must examine the situation for ourselves. For example, if a person wants to go to hajj now, is it right?”

The class chuckled obligingly at Jilani’s little joke. The month for performing hajj, the holy pilgrimage to Mecca that observant Muslims hope to complete at least once in their lives, had ended five weeks earlier, and the suggestion was as preposterous as throwing a Fourth of July barbecue in November.

“Well, just as there is a proper time for hajj, there is also a proper time for jihad,” Jilani explained.

[…]

Though the exact nature of the role that religious belief plays in the recruitment of jihadists is the subject of much debate among scholars of terrorism, a growing number contend that ideology is far less important than family and group dynamics, psychological and emotional needs. “We’re finding that they don’t generally join for religious reasons,” John Horgan told me. A political psychologist who directs the International Center for the Study of Terrorism at Penn State, Horgan has interviewed dozens of former terrorists. “Terrorist movements seem to provide a sense of adventure, excitement, vision, purpose, camaraderie,” he went on, “and involvement with them has an allure that can be difficult to resist. But the ideology is usually something you acquire once you’re involved.”

0 comments.