C L O S E R

Een wekelijks portie burgerschap 17 – Een zure lintjesregen

Posted on April 29th, 2010 by martijn.
Categories: Young Muslims.

Uit de burgerschapskalender:

Moderne helden. Dat zijn niet alleen personen die zich met gevaar voor eigen leven opofferen voor een
ander, maar ook mensen die je komen opzoeken als je ziek bent, die naschoolse activiteiten organiseren in probleemwijken of die uitvindingen doen om een schonere wereld te creëren. Ken jij zo’n held, draag hem of haar dan voor voor een lintje!
30 april Koninginnedag
www.lintjesregen.com

De zuurtegraad van dit burgerschap stukje is echt ongekend. Nu afhaken is het advies.

We vieren volgende week de dag van de vrijheid en gedenken de doden. Deze week is het lintjesregen. Deze combinatie bracht mij terug naar een gebeurtenis van enkele weken geleden (over geheugen gesproken):
NOS Nieuws – Sobibor-overlevende geridderd in Westerbork

In het voormalige kamp Westerbork, waar vandaag 65 bevrijding van het kamp werd herdacht, is de 87-jarige Selma Engel-Wijnberg benoemd tot ridder in de Orde van Oranje Nassau. Zij is de enige Nederlandse vrouw die de verschrikkingen van het nazivernietigingskamp Sobibor in Polen heeft overleefd.

Minister Klink reikte de onderscheiding uit tijdens de presentatie van het boek ‘Selma, de vrouw die Sobibor overleefde’ van journalist Ad van Liempt.

Klink bood ook excuses aan namens de Nederlandse regering voor het feit dat zij samen met haar man, de Poolse jood Chaim Engel, na de oorlog niet meer welkom was in Nederland. Zij dreigden te worden uitgezet omdat Chaim de Poolse nationaliteit had. Het echtpaar is toen naar Israël, en later naar de VS geëmigreerd.

“Te lang hebben we in Nederland gezwegen over hoe we met overlevenden zijn omgegaan. Terwijl we bovendien zoveel van u, van uw levensmoed, doorzettingsvermogen en rechtvaardigheidsgevoel kunnen leren”, aldus Klink.

Mooi he, dat we dat gedaan hebben. Deze vrouw een lintje geven. In de orde van oranje nassau nog wel. U weet wel, het lintje dat u ook krijgt wanneer u veertig jaar ergens in bent of al 25 jaar de konijnen van de kinderboerderij voert of andere activiteiten waarvan de samenleving vindt dat u er ‘waardering en erkenning’ voor verdient. Wat een armoe.

Gelukkig kreeg ze ook nog excuses aangeboden omdat ze na de Tweede Wereldoorlog niet meer welkom was omdat ze met een Pool getrouwd was die ze in Sobibor ontmoet had. Ze had ook nog naar Kamp Valkenswaard afgevoerd kunnen worden, maar dat is haar bespaard gebleven geloof ik. Nee die excuses dan:

Sobibor-overlevende Selma Engel-Wijnberg geridderd – Trouw

U en uw man is toen veel verdriet aangedaan. Maar hoe graag we het nu ook zouden willen, we kunnen de geschiedenis niet terugdraaien; het leed dat u is aangedaan is niet ongedaan te maken en niet te vergoeden. Wel wil ik u, en de vele anderen die het betreft, namens de Nederlandse regering mijn excuses aanbieden. Te lang hebben we in Nederland gezwegen over hoe we met overlevenden zijn omgegaan. Terwijl we bovendien zoveel van u, van uw levensmoed, doorzettingsvermogen en rechtvaardigheidsgevoel kunnen leren.

Na de oorlog he. Niet tijdens. Nee want ze is een slachtoffer van de verschrikkingen van Nazi-Duitsland, niet van Nederland. Geen woord over de Jodenjagers van de Utrechtse politie, officieel de Centrale Commissie, die haar in 1942 oppakten, de grote bereidwilligheid onder de Nederlandse bevolking om joden uit te leveren (resulterend in een opmerkelijk hoog aantal vermoorde joden vergeleken met andere Europese landen). En in de kampen Vught en Amersfoort; dat zullen vast ook allemaal Duitse nazi’s geweest zijn? Dat negeren getuigt op z’n minst van dezelfde onbenulligheid als die van een ambtenaar die een jaar of tien geleden tegen mij zei:

Wat heeft een Joodse begraafplaats nou voor nut in [een plaats], waar al jaren nauwelijks nog Joden wonen?

Voor een dergelijke houding biedt de Nederlandse overheid 65 jaar na dato excuses aan, negeert de medeplichtigheid van Nederlanders aan de holocaust en scheept haar af met een lullig lintje. Wat een geestelijke armoe, wat een gruwelijk gebrek aan historisch inzicht, wat een achtergebleven gewetensontwikkeling, wat een gebrek aan beschaving, als je denkt hiermee weg te kunnen komen en dat je denkt dat dit afdoende is. En ga me niet vertellen dat met dat lintje dat dat nu eenmaal volgens de regels en procedures van die onderscheidingen is, want het is precies die laffe, bureaucratische en de-humaniserende houding die mevrouw Selma Engel-Wijnberg bijna de kop heeft gekost. Haar hele verhaal is wel een pleidooi om vraagtekens te zetten bij de tendens die er is om van gelovigen te verwachten dat men de Grondwet stelt boven God. Of men nu gelovig is, atheïstisch, agnostisch, secularistisch, het zou verstandig zijn om wetten, regels en procedures af en toe te relativeren en andere zaken te laten prevaleren.

0 comments.

BBC Heart and Soul – Muslims in Amsterdam

Posted on April 27th, 2010 by martijn.
Categories: Multiculti Issues, Murder on theo Van Gogh and related issues, Public Islam, Religious and Political Radicalization, Ritual and Religious Experience, Young Muslims.

Roger Hardy is one of the best journalists when it comes to religion and how religion affects people’s daily lives. Right after the murder of Theo van Gogh he made a program about Dutch Muslims. He also documented his findings in a book the Muslim Revolt. A few weeks ago he returned to the Netherlands:
BBC – BBC World Service Programmes – Heart And Soul, Muslims in Amsterdam 28/04/2010

to see how the Moroccan Muslim community has fared since – and to meet a group that seldom makes the headlines: Moroccan Muslim women.

Among them, he finds young, highly successful power women.

Among them Fatima Elatik, mayor of the multi-cultural district of Zeeburg, who combines her headscarf with a determination not to let young Muslims to be restricted by the Islam label;

and Samira Bouchibti, an MP who speaks on gay rights for the Dutch Labour party – a highly unusual brief for a Muslim woman.

But Roger also wins the trust of women from very traditional backgrounds – like Rahma, a grandmother who’s learning how to read and write in her 70s.

Join him and find out why in 21st century Amsterdam, it’s easier to be called Fatima than Mohammed.

Illustration above of Fatima Elatik, the young and outspoken district mayor of Zeeburg in Amsterdam.

On Wednesday 28 March 2010 his report will be broadcast on BBC’s Heart and Soul at 12.32 (GMT+1), after the show you listen to the podcast available at the website.

UPDATE
The podcast is available now. You can download it HERE.

0 comments.

Re-inventing Islamic law practices in the Netherlands

Posted on April 26th, 2010 by martijn.
Categories: Multiculti Issues, Public Islam.

In order to understand contemporary practices of Sharia we have to look at the interplay between legal discourse and social practices. Do legal discourses have a decisive impact on people’s lives or are the legal texts irrelevant and how do the daily practices of people influence legal texts? How does the plurality of practices relate to people’s differences in geographic and ethnic backgrounds, local practices, interpretations and traditions and migration histories. For example with regard to marriages a few Muslims in the Netherlands have introduced the concept of Islamic marriages whereby a couple gets married in the presence of an imam. Viewed as obligatory according to Islamic law to have an imam present, this is actually a new practice that differs from practices in let’s say Morocco or Pakistan. We have little systematic knowledge of this re-invention of law practices in the Netherlands and we should view the report as the authors have stated as well, as a first step. Other researches for example pertain to Islamic house purchase loans in Britain and Shiite perspectives on Kinship and New Reproductive techniques.

In recent years in particular the development of a jurisprudence of minorities, fiqh al-aqalliyat has sparked much interest among Islamic scholars. It is the result of an acknowledgement among these scholars that classic Islamic law does not provide answers and solutions for Muslims living in countries without a Muslim majority. The fiqh al-aqalliyat is an attempt to reconstruct Islamic legal theories pertaining to questions of Islamic law among for example Muslims living in Europe. Nevertheless, many issues discussed under the label of jurisprudence of minorities are heavily debated in Muslim majority countries as well and fiqh al aqalliyat seems to make European Muslims as an exception instead of a case that might lead to a change in Islamic law as a whole. An important authoritative body in this regard is the European Council for Fatwa and Research headed by Yusuf al Qaradawi. ISIM Newsletter 12 contains some information and several references about this fiqh al-aqalliyat).

Since the reconstruction of Islamic law by Muslim minorities is partly based upon the questions and challenges they meet in their daily lives in Europe, this reconstruction cannot be understood without taking into account the debates about Sharia in wider society. The concept of Sharia is interpreted in the Netherlands in a very negative way. A few years ago when the then Minister of Justice Donner stated that if two-thirds of the country wants sharia, the Netherlands will have a sharia, he caused a very fierce and emotional debate in Dutch society. Although for many Muslims, but certainly not all, sharia means progress, dignity, justice and righteousness, order instead of chaos for many Dutch people Sharia is associated with medieval practices. And indeed to some extent Islamic laws are at odds with international human rights. On the other hand however the negative picture of sharia is unjustified because the reality of Islamic law practices is not as black and white as some critics suggest and for example application of sharia rules in some cases does not lead to restrictions for women (as is often feared) but also to a stronger position of women for example with regard to forced marriages. Also Islamic laws have mostly been very flexible throughout the ages and very easy to integrate with common law practices and some scholars therefore state that is no problem to integrate Islamic law with human rights. Furthermore, although it is quite understandable that the public focuses on cutting off hands, stoning women and son, sharia is mostly about how a believer prays, fasts, pays the alms tax, or performs the pilgrimage and other aspects involving people’s daily lives.

One of the issues at stake of course is whether we want to allow religious groups to settle their affairs amongst themselves or do we require them to go to civil courts for every issue? Should the Netherlands have a unitary legal system? If that really is the plea of the opponents of an Islamic legal system, then we should ban the Jewish courts and the courts of the Catholic church (as well as their pastoral services) as well. The Netherlands as many other European countries already have legal pluralism certainly when we take into account that informal local norms have always existed side by side and interacting with formal law. Important in this regard is that there has never been a call by Dutch Muslims to have separate family laws only for Muslims. Some practices such as polygamy have been dealt with in the past but there is no plea for a coherent legal system for Muslims. Even in the case of advice and mediation European laws in most cases define the answers given by Islamic scholars and imams for example in the case of divorce where the ECFR follows the principles of European law and have stated that Muslims must comply with the law of the country of residence. A research conducted a few years ago half of the research population of Muslims opted for a political party of Muslims and one third of them wanted the party based upon sharia; the answers however they gave on what exactly sharia is are so diverse that is impossible to define what it means if they say they want a party to be based upon sharia. The same differences in opinion were visible in a tv program about the report where the researchers discussed the item with other people. In this tv program British scholar Haitham al-Haddad was interviewed who stated that he was in favour of introducing Islamic legal system in Europe but that it was not feasible. His view was supported by one Muslim in the audience but contested by others who stated that they did not want to live under such interpretation of sharia (an interpretation that included penal laws such as cutting off hands) and who thought that harsh and cruel punishments are not necessary in contemporary circumstances.

There are of course real legal issues pertaining to minorities who, for example, with regard to marriage and divorce still have deal with both the legal system of the country of residence and of the country from which they come from. Sometimes these national laws are influenced by Islamic legal doctrines. It is to forbid polygamy in one country even when it is allowed (albeit restricted) in the country of birth. But what to do with the children a man has with his 2nd, 3rd or 4th wife? Islamic marriages may or may not be allowed, but the fact is that it is very easy to circumvent restrictive measures in a country such as the Netherlands that recognizes sustained, non-religious informal ways of co-habitating between people. It is easy to shout no to Sharia or be in favour of a unitary law, but reality on the ground is much more complex. At the same we already have special laws, or plans to that effect, pertaining to Muslims such as the ban on the burqa and niqab in schools, debates about a law against female circumcision (although not specifically an Islamic practice, in the Netherlands often Muslims (as an ethnic background) are involved) and debates about a law forbidding forced marriages). The crude Dutch debate over sharia that seem to be informed more by anxieties and frustrations, partly based upon misunderstandings of (the reconstruction of) Islamic law practices among Muslims, a one-sided negative portrayal of sharia in the media and fear of Islam and Islamization in general, blocks a thorough debate over those issues. This is nothing new of course, read for example Anna Korteweg’s article on the Sharia debate in Ontario,Canada, Katja Jansen Fredriksen’s article on Sharia in Norwegian Courtrooms,. A reasonable at this moment seems to be impossible because every little compromise over Islamic law practices is interpreted as a sign of islamization and a breach of Dutch culture.

3 comments.

Onderzoek: geen shariarechtbanken in Nederland

Posted on April 23rd, 2010 by martijn.
Categories: Multiculti Issues.

Nederland kent geen shariarechtbanken, zo blijkt uit onderzoek van de Radboud Universiteit Nijmegen in opdracht van het Wetenschappelijk Onderzoek- en Documentatiecentrum (WODC) van het ministerie van Justitie. Vanwege de etnische en religieuze diversiteit onder Nederlandse moslimgroepen is het bestaan van een officieel rechtsprekend instituut voor alle moslims in Nederland ook niet goed voorstelbaar. Het onderzoek is vandaag door de ministers Hirsch Ballin (Justitie) en Van Middelkoop (Wonen, Wijken en Integratie) met een kabinetsreactie naar de Tweede Kamer gestuurd.

Wèl zijn er praktijken van advisering en geschilbemiddeling op basis van sharia in Nederland. Veel moslims in Nederland vragen in kleine kring of bij islamkenners advies over kwesties waarin islamitische opvattingen en het leven in de Nederlandse samenleving keuzes nodig maken. Gezamenlijk zoeken ze naar de beste oplossing onder de gegeven omstandigheden: hoe kan een individuele moslim in een niet-islamitisch land volgens islamitische regels leven? Hier gaat het dus veeleer om bemiddeling dan om beslechting van geschillen.

Sharia is geen recht in officiële zin en ook geen eenduidig rechtssysteem voor moslims. Er zijn geen algemene wetboeken om conflicten te voorkomen of te beslechten. In de uitleg van de sharia bestaan verschillende stromingen die hebben geleid tot verschillende rechtsscholen. Volgens de onderzoekers is sharia het best te omschrijven als het correct en consequent toepassen van wetten en regels, voorschriften en adviezen van de islam. In westerse landen bevinden zich vaak shariadeskundigen die uitspraken doen over wat goed islamitisch gedrag is in relatie tot de rechtsregels van het land.

De onderzoekers interviewden 93 personen, deels een afspiegeling van de Nederlandse moslimbevolking, deels islamdeskundigen, over hun eigen kennis en beleving van de toepassing van shariaregels in Nederland. De meerderheid beschouwt sharia in eerste instantie als islamitische normen en waarden. Ze passen shariaregels niet bewust toe en associëren het vooral met uitvoerende en normatieve aspecten van religie, niet met juridische zaken. Daarom spreken de onderzoekers liever van ‘islamitische normen en waarden’.

De ondervraagden zeggen vaak mensen in hun omgeving te benaderen om advies over kwesties waarin ze duiding van islamitische opvattingen binnen de normen van de Nederlandse samenleving zoeken. Allereerst vraagt men raad aan familieleden of vrienden. Komen ze er niet uit, dan gaan ze naar een imam of andere islamkenner. Ook bij het zoeken van advies in onderlinge geschillen raadplegen veel moslims islamdeskundigen. De uikomst van het beraad is niet bindend.

Wèl is het belangrijk dat de voorgestane oplossing acceptabel is voor alle partijen. Het gaat hier eerder om bemiddeling dan om beslechting van een geschil. Iedereen kan verschillende deskundigen raadplegen over dezelfde kwestie om zo tot een goed besluit te komen over de beste handelswijze. Van druk vanuit de sociale omgeving om het advies na te leven is weinig sprake. Daarnaast halen moslims hun kennis over de sharia uit boeken en van het internet. Veel Nederlandse moslims zien voldoende ruimte voor hun religie binnen de Nederlandse wet en hebben geen behoefte aan een ander rechtssysteem.

KABINETSREACTIE

De belangrijkste conclusie uit het onderzoek neemt weliswaar de bezorgdheid weg over het mogelijke bestaan van shariarechtbanken in Nederland, maar het kabinet blijft het als zijn taak zien, te zorgen dat er geen parallelle samenlevingen ontstaan waar mensen het recht in eigen hand nemen of een eigen rechtssysteem hanteren dat zich buiten de kaders van onze rechtsorde begeeft.

Het kabinet concludeert dat niet is gebleken dat advisering en geschilbemiddeling tegen de wil van betrokkenen in geschiedt. Toch is waakzaamheid geboden bij de observatie van de onderzoekers dat sociale druk binnen een (geloofs)gemeenschap niet op voorhand kan worden uitgesloten. Het kabinet ziet daarbij een rol voor de overheid in twee situaties: daar waar informatie over rechten en vrijheden die in Nederland gelden een tegenwicht kan bieden voor de opvattingen binnen de groep, en daar waar moet worden voorkomen dat sociale druk afbreuk doet aan de persoonlijke vrijheid van de betrokkenen.

Een ander punt van aandacht, waar religieuze advisering en geschilbemiddeling raakt aan de Nederlandse rechtsorde, betreft de kwestie van zogenaamde ‘informele huwelijken’. Dit kan maatschappelijk ongewenste gevolgen hebben, omdat de zwakkere partij, in veel gevallen de vrouw, door het ontbreken van rechtsgevolgen onvoldoende beschermd wordt. Het is in Nederland verboden voor een geestelijk bedienaar om enige religieuze plechtigheid te voltrekken zonder een voorafgaand burgerlijk huwelijk.

Het kabinet wil de huwelijksvrijheid versterken door consequente bestrijding van huwelijksdwang en achterlating. Zo gaat de maximumgevangenisstraf van het misdrijf dwang omhoog van negen maanden naar twee jaar. Hieronder vallen ook bepaalde vormen van psychische dwang.

Verder wordt de erkenning van in het buitenland gesloten polygame huwelijken beperkt, de huwbare leeftijd wordt verhoogd naar achttien jaar en de huwelijksbeletsels wegens verwantschap worden uitgebreid naar huwelijken tussen familieleden in de derde en vierde graad. Daarnaast wordt strafrechtelijke vervolging onder voorwaarden mogelijk wanneer huwelijksdwang in het buitenland plaatsvindt. Ook wordt onderzocht hoe hulpverlening rondom huwelijksdwang, opsluiting en geweld een rol kan spelen bij inburgering.

Gebrek aan kennis over de Nederlandse rechtsorde lijkt eveneens een rol te spelen. Het kabinet bevordert de mogelijkheden van een ieder om zijn of haar weg te vinden naar de instituties in onze democratische rechtsstaat. Versterking van kennis van de rechtsstaat is hierbij van groot belang. Dit gebeurt door verschillende programma’s gericht op inburgering, polarisatie en radicalisering, actief burgerschap, vrijwillige en verplichte inburgering, de preventie van eergerelateerd geweld en het bespreekbaar maken van homoseksualiteit binnen migrantengemeenschappen.

Het kabinet ondersteunt diverse projecten die het verbeteren en versterken van de positie en weerbaarheid van migrantenvrouwen tot doel hebben, zoals rond huwelijksdwang en achterlating. Door middel van deze projecten probeert het kabinet te bewerkstelligen dat met name migrantenvrouwen op de hoogte zijn van hun rechten en plichten in de Nederlandse samenleving.

* Brief Tweede Kamer: Kabinetsreactie onderzoek shariarechtspraak Brief / circulaire / beleidsregels | 23-04-2010 | pdf-document, 34 KB
* Rapport: Sharia in Nederland Rapport | 23-04-2010 | pdf-document, 1.31 MB

UPDATE:
Sharia in Nederland | Rondom 10

Komende zaterdag: Sharia in Nederland

Sharia-rechtbanken zoals in Engeland bestaan hier niet. De sharia is de islamitische wetgeving. Volgens een rapport dat opgesteld is in opdracht van het Ministerie van Justitie is er in Nederland geen sprake van een parallelle wetgeving als de sharia. Hooguit is er sprake van advisering en geschilbemiddeling. Maar hoe ver gaat de bemiddeling? Wordt die bemiddeling door moslims als bindend beschouwd?

De sharia roept bij niet-moslims en zelfs bij sommige moslims heftige reacties op, omdat het vaak in verband wordt gebracht met met stenigen van vrouwen en eerwraak. Voor veel moslims is sharia ook een ‘way of living’, een leidraad bij bijvoorbeeld echtscheidingen, familiaire ruzies en geldproblemen tussen moslims. In Nederland tellen we 1,2 miljoen moslims. Hebben die het recht op sharia als dat een wezenlijk onderdeel is van hun geloofsovertuiging en hun leven? Is het denkbaar of wenselijk dat de sharia in Nederland wordt toegepast?

Veel Nederlanders zullen een invoering van de sharia zien als een verdere inbedding van de islam in de Nederlandse samenleving. Officieel is er geen shariarechtspraak, maar is dat ook zo? Is er in Nederland al sprake van een bepaalde vorm van islamitische wetgeving? Want welke bemiddeling wordt als de belangrijkste gezien: die van de rechter of die van de sharia-bemiddelaar? Ons rechtsstelsel zegt dat allen gelijk zijn en gelijk worden behandeld. Maar geldt dat ook bij bemiddeling binnen de sharia?

In Rondom 10 een debat tussen moslims, niet-moslims, politici, juristen en wetenschappers over de sharia in Nederland.Rondom 10 heeft ook een exclusief interview met Sheich Haitham al-Haddad, de voorzitter van de vijf Islamitische rechtbanken in Engeland, die op verzoek van Nederlandse moslims in Nederland is om te praten over de sharia.

Discussieer mee tijdens de live-uitzending! Stel een concrete vraag aan onze gasten via @rondom10 of reageer op het onderwerp. Volg de discussie op twitter via #rondom10. Tweets kunnen gebruikt worden in de uitzending.

1 comment.

Een wekelijks portie burgerschap 16 – regels, regels en nog eens regels

Posted on April 23rd, 2010 by martijn.
Categories: Burgerschapserie 2010.

Uit de burgerschapskalender:

Soms wil je de vlag uitsteken. Maar de meneer die een vlaggenmast bij zijn huis wilde plaatsen, moest daarvoor wel een bouwvergunning aanvragen. Hij diende foto’s, tekeningen, plattegronden en situatieschetsen mee te nemen en leges te betalen. De kosten waren hoger dan de vlaggenmast. Hij deed zijn beklag. Met succes. Inmiddels wordt hard gewerkt aan
de vermindering van het aantal vergunningen.
www.burgercentraal.nl

Niets is zo weerbarstig als een staat die in zichzelf moet gaan snijden: door minder ambtenaren, minder regels, enzovoorts. Daarbij is er vaak een goede reden voor al deze regels behalve de werkverschaffing voor een leger aan ambtenaren. Er is toch het idee dat de overheid haar burgers allemaal gelijk moet behandelen, maar (om dat te effectueren) ook rekening moet houden met bijzondere omstandigheden van mensen. Dat vergt regels, uitzondering op regels en weer uitzonderingen op die regels allemaal gevat in…regels, procedures en vergunningen. Daarnaast is dit een bijzonder dichtbevolkt land en hoewel vrij homogeen van samenstelling heeft zeker individualisering ertoe bijgedragen dat velen toch zo nodig hun ‘eigenheid’ moeten benadrukken en hun eigen ruimte willen claimen. Om dat allemaal te kunnen zijn er regels en procedures nodig om ervoor te zorgen dat de eigenheid van de ene persoon die van de ander niet (teveel) in verdrukking brengt of schade aandoet. Voor het samen leven zijn er nu eenmaal regels.

Tegelijkertijd, en dat is de andere kant van het verhaal, zijn er zoveel regels, zoveel bureaucratische procedures dat er voor de gemiddelde burger geen doorkomen aan is in deze jungle. Dit betekent ook dat er hele beroepsgroepen zijn ontstaan die meester zijn in het manipuleren van deze regels en het vinden van de mazen in de wet- en regelgeving waardoor het vaak de goed georganiseerde groepen zijn (de grote ondernemingen, mega-agragriërs, lobbygroepen) die erin slagen om wel hun belangen goed te behartigen. Voor de eenvoudige burger is dat vaak niet mogelijk omdat dit oerwoud het ook mogelijk maakt dat ambtenaren zich voortdurend achter allerlei regels verschuilen. Nog makkelijker echter is het voor politici; er zijn immers zoveel regels en procedures die soms ook nog eens met elkaar in strijd zijn dat er altijd wel een regel te bedenken is die een ambtenaar niet heeft nagevolgd waardoor een politicus zijn handen weer in onschuld kan wassen.

Het interessante aan dit alles, komt wanneer er een zaak opdoemt die niet in alle procedures past. Wanneer jongeren met een hulpvraag komen die nieuw is of een zodanig gemengde problematiek hebben (schizofrene aan alcoholverslaafde drugsgebruikers die failliet zijn en die dreigen te radicaliseren ondanks hun lichamelijke en geestelijke handicap) dat ze niet meer in de procedures passen. Aanvankelijk worden deze van het kastje naar de muur gestuurd, of beter gezegd als een hete aardappel doorgeschoven, maar als deze zaken te groot worden dan dient er als de bliksem nieuw beleid te worden ontwikkeld tenminste wanneer dit leidt tot overlastgevend gedrag. Als dat laatste niet het geval is, zoals met slachtoffers van pooiers (loverboys or what have we), dan wordt er wel ophef gemaakt maar in het uiteindelijke beleid dat tot stand komt is men vaak niet meer terug te vinden. Het overlastgevende gedrag leidt vaak tot eisen van de burgers dat de overheid iets moet doen en veel risico-mijdende politici (bang dat men is om aangesproken te worden op het feit dat nu eenmaal niet alle risico’s in de samenleving tot nul te reduceren zijn, met dank aan I.R. voor het wijzen op dit punt) besluiten dan ook tot onderzoek en nieuw beleid. De hoeveelheid regels en procedures komt dus ook voort uit een zucht om risico’s voor het eigen welzijn en welvaart zo klein mogelijk te maken.

Tot slot dienen al deze regels en procedures natuurlijk ook om de burger onder controle te houden van de staat. Vaak is het zo dat het best mogelijk is bezwaar te maken tegen delen van de procedures (de bezwaarmomenten zijn al ingebakken) en die bezwaren moeten dan betrekking hebben op concrete afwijzingen. Het is echter onmogelijk om bezwaar in te dienen tegen het beleid op zich; het herzien van de regels na problemen met het plaatsen van een vlag gaat heus niet zo vlot als hierboven wordt gesuggereerd. De burger wordt hiermee in een bepaald kader geperst en krijgt tegelijkertijd de indruk dat hij of zij nog wel wat in te brengen heeft; maar dan alleen binnen het kader dat eerder door de staat is gesteld.

Al met al wordt het er niet makkelijker op om het aantal vergunningen, regels, procedures en dergelijke daadwerkelijk terug te dringen en daar bent u net zo goed schuldig aan als die ambtenaren en politici.

0 comments.

De toelaatbaarheid van zelfmoordaanslagen

Posted on April 21st, 2010 by martijn.
Categories: International Terrorism, Multiculti Issues, Public Islam, Religious and Political Radicalization.

Er is ophef over FIOE conferentie in mei in Amsterdam. De Telegraaf weet te melden dat Amsterdam een ‘broedplaats‘ is voor beruchte moslimbroeders en dat de conferentie mede wordt georganiseerd door de International Union of Muslim Scholars die geleid zou worden door sheikh Yusuf al-Qaradawi die (oh jee) fatwa’s uitgevaardigd zou hebben waarin zelfmoordaanslagen worden goedgekeurd. Een klein overzichtje:
Spoeddebat over Islamconferentie – Binnenland – Telegraaf.nl [24 uur actueel, ook mobiel] [binnenland]

e Tweede Kamer wil een spoeddebat met minister Ernst Hirsch Ballin (Justitie) over een conferentie eind mei in Amsterdam over de toekomst van de islam in Nederland. PVV’er Raymond de Roon, die het initiatief nam tot het debat, wil weten wat de betrokkenheid is van de fundamentalistische Moslimbroederschap bij de bijeenkomst.
Ook vraagt de PVV of buitenlandse deelnemers kunnen worden geweerd door hun geen visa te geven. De Kamer wil er voor eind mei met de minister over praten.

Nederland Moslimgidsland | De Dagelijkse Standaard

Welkom in Nederland. Hier krijgt u alle ruimte de kuff?r te beledigen en andersdenkenden te bedreigen. Ga gerust uw gang. Maak van uw hart geen moordkuil. In dit land van tolerantie zijn er verscheidene linkse politieke partijen die luid applaudisserend uw gedachtegoed zullen sponsoren en tot wet verheffen.

Conferentie Moslimbroederschap in de RAI – AmsterdamPost

Een internationale bijeenkomst van o.a. de beruchte Moslim Broederschap vindt komende maand plaats in Amsterdam. De conferentie wordt georganiseerd door de Federatie Islamitische Organisaties Nederland (FION) op 28, 29 en 30 mei 2010 in de RAI. Doel is een constructieve dialoog op gang te brengen tussen moslims en andere religieuze, politieke en intellectuele bewegingen in Nederland. De Moslim Broederschap organiseert een programma-onderdeel. Een woordvoerder van de FION weerspreekt dat tegen AT5. Het is echter niet uit te sluiten dat aan de broederschap gelieerde personen aanwezig zullen zijn, zo zegt hij.

CAPRICIO ITALIANO: LIEVE KLEINE MUZEL-LIEVERDJES

Er zeker van te zijn dat er niemand van ons die Muzel-lieverdjes een strobreed in de weg zou leggen, al houden die nog zoveel bijeenkomsten! Wij weten dat (bij ons) de Staatsvuiligheid maar ook het CGKR waakt. Daarvoor oefenen wij al geruime tijd om ons hoofd zodanig te slapen te leggen, dat wij binnenkort hopen te kunnen slapen op beide oren. Mocht U deze houding eveneens verkiezen uit te proberen weet dan dat er anatomisch gezien, gevaar dreigt voor verstikking. Ik denk dat hier een brede markt open ligt voor hoofdkussens (oorkussens?) die tegemoet k;omen aan de dringende behoefte (zolang de Moslim-dreiging niet acuut is) om te kunnen slapen op beide oren. Eenmaal die dreiging omgezet is in werkelijkheid is de noodzaak om op die manier te slapen dan ook niet meer nodig. Als U überhaupt dan nog goesting hebt om te slapen. Want er zal moeten gewerkt wordn!
Ja, natuurlijk, de Nederlandse ‘Recherche’ (AIVD) en sommige racistische politici in Polderland zien graten in een bijeenkomst, geleid door een fatwa-zieke sjeik, maar zolang Geert Wilders daar geen FITNA-film over maakt, is er geen vuiltje aan de lucht. Misdaden begaan wordt in Polderlad, net als bij ons, door de vingers gezien, of vergoelijkt. Maar die misdaden aanklagen! Hola! Daar staan strenge straffen wegens racisme en haatzaaierij op, en jaren eenzame opsluiting. Uiteraard zonder hoofdkussen om op beide oren te slapen.
Alleen zijn er, wat die Moslims blijkbaar niet goed beseffen, in onze contreien zo van die ongelukkige wetten. En beweren dat de Holocaust een straf is/was van God (dewelke? Naam en adres? Getuigen?) : daarmee wordt niet gelachen! Zes miljoen doden, als straf van Allah : daarvoor is de negatie-wet uitgevonden en daarin staat niets over eender welke God!
Met Araben echter moet men altijd uit de doppen kijken! Met ‘een straf van God’ bedoelen ze misschien ‘een straf van Hitler’, zodat ze impliciet daarmee bedoelen dat Hitler gehandeld heeft als een God, ja zelfs misschien een God was/is….En aangezien ze een hoge dunk hebben van zichzelf, gaan ze de Holocaust misschien nog eens overdoen. Want, staat op hun opschriften, de echte Holocaust moet nog komen!

howardommel: Kamer wil spoeddebat over Islamconferentie

“Hierdoor wordt duidelijk aangezet tot geweld”, concludeert De Roon. “En dat kunnen we in Nederland natuurlijk niet hebben.” Hij wil opheldering over wat de regering weet over dit congres. Als het aan de PVV’er ligt, worden er geen visa uitgedeeld aan congresgangers die de oproep van de sjeik steunen.

De Moslims Komen! – The Amazing Retecool, Sursum in Vestri Rectum

Uiteraard zijn er wederom geen concrete aanwijzingen voor gevaar, maar vervalt ook de AIVD, net als haar collega’s van NCTB in veronderstellingen: ““…Hoewel de Moslimbroederschap vooral lijkt te streven naar het creëren van een moslimvriendelijk klimaat in Europa, is het voorstelbaar dat de zeer orthodoxe interpretatie van de islam op gespannen voet komt te staan met de beginselen van de democratische rechtsorde…””. Officieel heeft de Moslimbroederschap overigens geweld afgezworen, maar haar motto zegt genoeg: ““…Allah is ons doel, de profeet is onze leider, de Koran is onze wet, Jihad is onze manier, sterven voor Allah is onze grootste hoop…””.

hoeiboei: Het stadsdeel, de moskee en de Moslimbroeders

Hoewel de Moslimbroederschap vooral lijkt te streven naar het creëren van een moslimvriendelijk klimaat in Europa, is het voorstelbaar dat de zeer orthodoxe interpretatie van de islam op gespannen voet komt te staan met de beginselen van de democratische rechtsorde.”

Genoemde FION is de Nederlandse tak van de Europese Moslimbroederschap. Daarover kan ondanks enkele door Bouyafa gewonnen processen geen enkele twijfel meer bestaan sinds 21 april 2009, toen minister Guusje ter Horst (PvdA) Kamervragen beantwoordde van SP, VVD en PVV. De Kamerleden wilden meer weten over de bemoeienis van de FION met een nieuwe moskee in het Amsterdamse stadsdeel Slotervaart. Ter Horst destijds: “Op Europees niveau heeft de Moslimbroederschap zich vooral georganiseerd via de Federatie Islamitische Organisaties Europa (FIOE). De Federatie Islamitische Organisaties Nederland (FION) is aangesloten bij deze Europese koepelorganisatie.”

Nederland, weer een stapje achteruit | Geen Nieuws

En terwijl in Frankrijk, zoals vandaag bekend werd de wetgeving t.a.v. het dragen van de Burka en de Niqab er doorheen gaat komen, de wet geniet de ruggesteun van de meerderheid van het parlement, gaan wij zoals de zaken er nu voor staan, in ons land er weer een stapje op achteruit, door een van extremistische gedachten en daden verdachte organisatie in Amsterdam toe te laten voor een vergadering,

Plein 2010: Nederland, het Centrum van de Islam (Voor Even)

Terwijl de Algemene Inlichtingen en Veiligheidsdienst (AIVD) net het sein ‘brand meester’ had gegeven voor wat betreft de nationale veiligheid, worden we er vandaag al weer aan herinnerd, dat in bredere zin de veenbrand onderminderd door woedt. De teller van aanslagen gepleegd sinds 9/11 in naam van de ‘religion of peace pieces’ staat vandaag op 15.152.

De Telegraaf meldt ons dat Nederland zich erin mag verheugen volgende week het toneel te zijn van een heuse conventie van de Moslim Broederschap

Nou zijn de meeste van deze sites niet al te serieus te nemen wanneer het gaat om islam, moslims en de moslimbroederschap. Zoals ik vorige week al vermeldde toen ik de desbetreffende conferentie hier al aankondigde:
C L O S E R » Blog Archive » Muslim Brotherhoods in the Netherlands

Also, contrary to popular belief, the Muslim Brotherhood is not a hierarchical organization that is organized in one particular centre. Given the ‘considerable‘ variation between the group’s different branches and tendencies (at least in competition with each other and sometimes hostile) that should not be conflated, it is therefore better to talk about networks of Muslim Brotherhoods.

De interne verschillen zijn daarbij inmiddels zo groot geworden, onder meer over de toelaatbaarheid van geweld en de positie van moslims in Europa, dat de naam Moslimbroederschap vooral nog iets zegt over wortels en inspiratie van de netwerken, maar niet noodzakelijkerwijze nog iets over de daadwerkelijke praktijken. Wat voortdurend naar voren komt in ieder geval is wel de relatie tussen de moslimbroederschap en geweld en die tussen Qaradawi en de toelaatbaarheid van zelfmoordaanslagen. Laten we in ieder geval die van Qaradawi hier eens onder de loep nemen, maar eerst wat meer in het algemeen over zelfmoordaanslagen.

Het is niet natuurlijk niet voor niets dat er voortdurend een verwijzing is naar zelfmoordaanslagen. Klaarblijkelijk is dat een strategie die onze haren recht overeind doet staat. Eentje die daarom te onderscheiden valt van reguliere en legitieme vormen van oorlogsvoering. Dat laatste kan soms noodzakelijk zijn, maar terrorisme is altijd fout en zelfmoordaanslagen misschien wel het allerfoutst. Antropoloog Talal Asad heeft daar in een exposé ‘on suicide bombing’ belangrijke dingen over geschreven:

Talal Asad: Thinking about “Just War”

In liberal political thought the modern sovereign state has an absolute right to defend itself, a defense that may — as the International Court of Justice has held — legitimately involve the use of nuclear weapons. Hence suicidal war with incalculable global consequences exists in the liberal imagination as a legitimate form of self-defense.

This leads me to the thought that the suicide bomber belongs in an important sense to a liberal tradition of armed conflict for the establishment or defense of a national community: To save the nation (or to found its state) in confronting a dangerous enemy, it may be necessary to act without being bound by ordinary moral constraints. To recognize that there are moral absolutes and at the same time to agree that sometimes they must be set aside is a well-known contradiction central to liberalism.
[…]
First, an unexpected suicide is always shocking, especially so when it also occurs in public, and when it involves the shattering of other human bodies and their belongings, a sudden disruption of the patterns of everyday life, a violence in which death is unregulated by the nation state. Warfare, of course, is an even greater violation of civilian “innocence,” but ideas have sedimented in us so that we regard war in principle as legitimate even when civilians are killed — in principle deaths in war (however horrible) are necessary for the defense of “our form of life.”

The second reason is that crime and punishment, loss and restitution, are impossible to separate when the act of killing is also the act that removes the killer beyond justice. Since that separation is essential to the functioning of modern law on which liberal identities — and freedoms — depend, deaths in suicide operations are especially intolerable.

Third, there are the tensions that typically hold modern subjectivity together: between individual autonomy and collective obedience to the law, between reverence for human life and its legitimate destruction, between the promise of immortality through political community and the inexorability of decay and death in individual life. These tensions are necessary to the liberal democratic state, the sovereign representative of a social body, but they threaten to breakdown completely when a sudden suicide operation takes place publicly and when its politics is seen not to spell redemption but mutual disaster.

Finally, I suggest the possibility that a highly emotional thought may impose itself on witnesses belonging to the secular Judeo-Christian tradition: the thought that the meaning of life is death and only death, that it is not death that is contingent but life. Catastrophic and brutal death could therefore be, as the crucifixion taught believing Christians, an occasion of love for all the dead, but for reasons I have just enumerated above this is impossible on the occasion of a suicide bombing.

Ook al lijkt Asad in zijn boek soms wat al te zeer in beslag genomen te zijn door zijn woede over de Amerikaanse oorlogsmisdaden en verschrikkingen en over collega wetenschappers die dat niet ter discussie stellen, is het boek zeer aan te raden. Asad stelt eigenlijk het onderscheid tussen soldaten en terroristen ter discussie, vraagt zich af wat terrorisme nu eigenlijk is en waarom welke vormen van geweld legitiemer lijken te zijn dan anderen in relatie tot ideeen over beschaafd en barbaars, westers en niet-westers, seculier en religieus.

Qaradawi’s standpunten over de legitimiteit van geweld en zelfmoordaanslagen roepen dan ook begrijpelijkerwijze veel weerstand op en het is ook geen wonder dat de nuance in zijn standpunten volledig verloren gaat. Kort samengevat borduurt hij voort op het klassieke onderscheid tussen een offensieve en defensieve geweldadige jihad. De eerste is volgens hem in onbruik geraakt aangezien moderne media het mogelijk maken dat de islam op vreedzame wijze verspreid wordt zoals in vroegere tijden ook wel via de handel gebeurde. De tweede, defensieve jihad, verwijst naar specifieke gebieden zoals Israël, Tsjetsjenië en Kashmir waar moslims volgens hem aangevallen worden. Qaradawi heeft de aanslagen van 9/11 e.d. afgewezen, maar in bijvoorbeeld het geval van Israël ziet hij het verzet niet alleen als legitiem maar zelfs verplicht en zijn zelfmoordaanslagen toegestaan. In het geval van Israël namelijk gaat het om ‘gemilitariseerde’ forenzen, terwijl het in het geval van de bomaanslagen in London bijvoorbeeld gaat om onschuldige burgers volgens Qaradawi.:
Must Innocents Die? The Islamic Debate over Suicide Attacks :: Middle East Quarterly

“I am astonished that some sheikhs deliver fatwas that betray the mujahideen, instead of supporting them and urging them to sacrifice and martyrdom,” announced Qaradawi.[8] Responding specifically to the imam of Mecca, Qaradawi stated, “It is unfortunate to hear that the grand imam has said it was not permissible to kill civilians in any country or state, even in Israel.”[9] Qaradawi based his opposition to these fatwas on the premise that Israelis were not civilians but rather combatants in a war of occupation waged against the Palestinians. He argued that

Israeli society was completely military in its make-up and did not include any civilians … How can the head of Al-Azhar incriminate mujahideen who fight against aggressors? How can he consider these aggressors as innocent civilians?[10]

While sanctioning suicide attacks against Israelis, Qaradawi quickly condemned the September 11 attacks against American civilians, claiming that “such martyrdom operations should not be carried out outside of the Palestinian territories.” Attempting to differentiate between terrorism and “martyrdom,” Qaradawi declared, “The Palestinian who blows himself up is a person who is defending his homeland. When he attacks an occupier enemy, he is attacking a legitimate target. This is different from someone who leaves his country and goes to strike a target with which he has no dispute.”[11] Qaradawi distinguished “martyrdom operations” from terrorism as an act of self-defense and thus a legitimate form of resistance. He continues: “The Palestinians have a right to defend their land and property from which they were driven out unjustly…the Palestinians have a right to resist this usurping colonialism with all the means and methods they have. This is a legitimate right endorsed by the divine laws, international laws, and human values.”[12]

Qaradawi was also at pains to distinguish between suicide and martyrdom. Islam clearly prohibits suicide, yet views martyrdom as a noble act, assuring individuals a place in heaven. In an interview with al-Jazeera, Qaradawi rejected the term “suicide operations.”

This is an unjust and misleading name because these are heroic commando and martyrdom attacks and should not be called suicide operations or be attributed to suicide under any circumstances.[13]

He clarified that the term suicide applies to someone who kills himself for personal reasons and is therefore a coward. In contrast, an attack against Israel is defined as martyrdom and therefore legitimized as a brave, unselfish sacrifice carried out on behalf of the entire Muslim community.

Nu valt er op dat standpunt genoeg af te dingen, maar de commotie erover blijft opmerkelijk zeker als we het aantal slachtoffers van zelfmoordaanslagen vergelijken met dat van conventionele vormen van oorlogsvoering. De VS, mede ondersteund door Nederland, heeft in Irak en Afghanistan meer burgerslachtoffers gemaakt en Israël meer onder de Palestijnen dan alle zelfmoordaanslagen bij elkaar. Op de één of andere manier lijkt afstand ertoe te doen. Niet in geografische termen (hoewel dat met London en Madrid natuurlijk een rol speelde), maar de slachtoffers bijvoorbeeld van de aanval van de VS op de Reuter journalisten, lijken bijna poppetjes in een videospel. Hetzelfde kan gezegd worden van zogenaamde precisie bombardementen, maar waarschijnlijk zelfs van fosfor- en clusterbomaanvallen. Het gebeurt allemaal van een afstand en de identificatie komt pas tot stand na de vernietiging. De pleger van zelfmoordaanslagen daarentegen begeeft zich onder ‘ons’ en neemt ons, onaangekondigd, mee in zijn dood. Tegelijkertijd is mijn inschatting dat de ophef over de zelfmoordaanslagen door de Tamil Tijgers toch ook minder controverse oproepen. Asad wijst er ook op dat de plegers van zelfmoordaanslagen niet meer ter verantwoording zijn te roepen (iets wat in theorie wel met soldaten zou kunnen en soms ook, vaak erg mild, ook gebeurt).

Hoewel Qaradawi’s standpunt zeker niet ongebruikelijk is in het Midden-Oosten, is er zeker de laatste jaren vrij veel discussie over jihad en zelfmoordaanslagen. Diverse fatwa’s zijn er geproduceerd die de ontoelaatbaarheid van zelfmoordaanslagen en terrorisme benadrukken. De meest vergaande lijkt het recente edict te zijn van de Muhammad Tahir ul-Qadri waarin hij terroristen en plegers van zelfmoordaanslagen tot ongelovigen bestempeld (takfir). Het is niet de eerste zoals gesteld en waarschijnlijk ook niet de laatste en niet iedereen zal er naar luisteren. De gehele tekst is HIER te lezen. Een ander voorbeeld van een recente discussie over jihad is de her-interpretatie van een beroemde jihad fatwa van Ibn Taymiyya door vooraanstaande islam geleerden. Juist deze ‘Mardin Fatwa‘ werd vaak gebruikt om burgerslachtoffers te legitimeren, maar volgens onder meer de Bosnische mufti, kan deze niet gebruikt worden in de hedendaagse wereld.

Qaradawi’s positie zit tussen die van Al Qaeda (die de mardin fatwa regelmatig ter legitimering gebruikt) en van Muhammad Tahir ul-Qadri in met daarbij de kanttekening dat gezien de voorwaarden die Qaradawi stelt voor jihad, hij in de praktijk dichter bij die laatste zal zitten behalve in het geval van Israël (is mijn inschatting).  Dat maakt hem omstreden (mensen willen waarschijnlijk een ondubbelzinnige verwerping van zelfmoordaanslagen of juist een ondubbelzinnige goedkeuring), maar ook populair en interessant als een voorbeeld van de ‘middenweg’ die  hij zelf ook propageert.

2 comments.

Cultuur, keuzes en hoofddoek

Posted on April 20th, 2010 by martijn.
Categories: Gender, Kinship & Marriage Issues, My Research, Public Islam.

Een groep moslima studentes schreven in de Volkskrant een stuk over de meerduidigheid en meerzinnigheid van de hoofddoek:
C L O S E R » Blog Archive » Brief: Lieve hoofddoekvrezenden, vrees ons niet, maar heb ons lief

Lieve hoofddoekvrezenden, wij hebben u lief, omdat wij weten dat u gewoon angstig bent en die angst op onze hoofddoek projecteert. Maar u hoeft ons niet te vrezen. Wij zijn het niet die de wijken van Gouda terroriseren, dat zijn andere allochtone jongeren waar wij niets mee hebben. Richt daarom je pijlen op hen en niet op onze hoofddoek. Soms horen wij mensen zeggen dat ze onze hoofddoek tolereren. Dat suggereert dat iedereen op ieder moment voor zichzelf kan beslissen of hij ons die vrijheid gunt of ter plekke besluit de hoofddoek van ons hoofd te rukken. Het lijkt om een gunst te gaan in plaats van een recht. Het is daarom zaak dat Wilders en andere hoofddoekvrezenden beseffen dat het hier om een verworven recht gaat dat niet onderhandelbaar is.

Lieve hoofddoekvrezenden, wij weten ook wel dat er moslima’s zijn die een hoofddoek op moeten en onderdrukt worden. Dat vinden wij heel erg. Want gedwongen worden je hoofddoek op te doen, is net zo erg als gedwongen worden je hoofddoek af te doen. Wij zouden graag zien dat de hoofddoek in de beeldvorming wordt losgekoppeld van onderdrukking. Want niet alle hoofddoekdragende moslima’s zijn zielig en worden onderdrukt.
[…]
Om onze eigen redenen, en die zijn net zo gecompliceerd en divers als wij zelf, dragen wij een hoofddoek. De betekenis ervan verandert steeds en is zeker niet voor iedereen gelijk. Voor de een is hij een culturele uiting, voor de ander een religieuze, voor een derde een strategische zet en voor een vierde een hip fashion statement.

Gehoofddoekte moslima’s zijn mondig, vechten voor hun vrijheid en dus ook voor de vrijheid een hoofddoek te dragen, en zij beschikken heus over een flink stel hersens die soms overuren draaien.

Naima Azough reageerde daar als volgt op:
C L O S E R » Blog Archive » Naima Azough – Meer eer met een hoofddoek?

moet ik daarom de hoofddoek liefhebben? Mag er uit solidariteit geen discussie meer zijn over diezelfde hoofddoek?

Wilders en consorten lijken elk diepergaand debat onder moslims zelf stil te hebben gelegd. Helaas, want er is – zonder het recht op dragen ter discussie te stellen – wel degelijk aanleiding voor vragen. Niet alleen over de dwang tot dragen waar de schrijfsters kort naar verwijzen. Want dwang daar is ieder weldenkend mens tegen. Makkelijk zat. Maar ook vragen als waarom zij heur haar moet bedekken, zodat hij niet overrompeld wordt door zijn driften? Wat zegt het over respect voor meiden zonder hoofddoek, als meiden mét hoofddoek stellen daarmee ‘respect af te dwingen’. Waarom kan een gesluierde vrouw geen seksuele voorlichting op Youtube geven, zonder dat ze daarmee haar hoofddoek zou onteren? Heb je dan meer eer met hoofddoek? Allemaal vragen over sociale druk die een serieuze discussie verdienen. En zoals ik niet snap waarom meisjes van zeven voorgevormde bikini’s wordt aangesmeerd, zo begrijp ik evenmin waarom meisjes van zeven een hoofddoekje dragen. Omdat mama hem draagt, omdat al hun vriendinnetjes hem dragen, omdat het moet? In beide gevallen maken we een vrouw van een jong kind. Maak je als vijfjarige een bewust fashion statement, politiek of religieus statement? Welke meerduidige betekenis heeft een bedekt kinderhoofdje volgens de schrijfsters? Of zouden ouders niet gewoon moeten zeggen: lieverd, wacht maar even tot je wat ouder bent.

De hoofddoek is – zolang er sprake is van vrije wil – in principe een privé zaak, dat ben ik met de schrijfsters eens. Zij hebben meer te doen dan hun recht op de hoofddoek te verdedigen. Want ik word er soms ook hoofddoekmoe van. Maar toch. Als moslimvrouwen met òf zonder hoofddoek niet meer het debat over die hoofddoek over hun hoofd willen laten verlopen, dan moeten ze dat debat vooral zelf voeren en ingewikkelde vragen niet uit de weg gaan.

In beide stukken staan de begrippen vrijheid en eigen keuze cq vrije wil centraal. De groep studentes claimt om verschillende redenen te kunnen kiezen voor een hoofddoek (zonder overigens dwang te ontkennen) en Azough wijst op de sociale druk die een rol kan spelen, maar stelt eveneens dat een hoofddoek gedragen uit vrije wil geen probleem zou moeten zijn.

Het is aardig om eens stil te staan bij vrije wil en vrije keuze. Hoe groot is het gedeelte van ons leven dat we niet zelf kiezen? Bepaalde taboes, kledingvoorschriften en uiterlijke zaken worden deels opgelegd. We kunnen er natuurlijk voor kiezen taboes te doorbreken, alternatieve kledingstijlen te dragen of geen bril te dragen (of ja een andere), maar toch is het niet zo simpel. De keuzes die mensen maken zijn namelijk altijd ingebed in een sociale omgeving en mensen maken keuzes in relatie tot anderen. Machtsverhoudingen, al dan niet openlijk, spelen daarbij een rol. Het is makkelijker om een wildvreemd iemand iets te weigeren, dan nee te zeggen tegen je eigen moeder of partner. Kinderen kunnen per definitie al niet doen wat zij willen. Als ze willen kunnen ze niet stemmen, zo moeten zo en zo laat thuis zijn, ze moeten naar school, ze moeten spruitjes eten (yakkes) en ze mogen boven een bepaalde leeftijd ook niet meer naakt of in luier op straat rondlopen. We dringen kinderen keuzes op die ze zelf niet zouden maken en wij hebben daar als kinderen ook mee te maken gehad. Op latere leeftijd hebben we deze beslissingen ge-internaliseerd en zouden we misschien hetzelfde doen of er ons juist tegen verzetten maar waarschijnlijker proberen om een middenweg te vinden.

Juist omdat keuzes gemaakt worden in een sociale omgeving en dus niet helemaal vrij zijn maar deels opgelegd, krijgen ze hun betekenis. Die betekenis ontstaat namelijk in interactie; een hoofddoek betekent niets wanneer er geen relatie is met een sociale omgeving. Het is de onvermijdelijkheid of de schijn ervan door druk, drang of dwang die een bepaalde handeling (of het nalaten ervan) betekenis verleent en ze zo krachtig kan maken. Het weigeren om een sluier te dragen in Saoedi-Arabië is iets heel anders dan een dergelijke weigering in het Nederland van nu en dat laatste is ook weer anders dan een weigering in het Nederland van de jaren ’50. Het dragen van een hoofddoek of niqab in Nederland is iets anders dan in Saoedi-Arabië of Frankrijk. Dit betekent ook dat keuzes maken in feite draait om onderhandelingen van mensen over definities en interpretaties van voorstellingen, praktijken en ervaringen en over de situaties waarin die voorstellingen, praktijken en ervaringen betekenisvol zijn.

Het beroep op de vrije keuze en vrije wil moet daarom ook niet in absolute termen worden gezien. Er bestaat niet zoiets als een vrije keuze. De opvatting dat een vrouw zich moet sluieren is door mensen ge-internaliseerd en kan daarom ervaren worden als vrije keuze. Datzelfde geldt voor de opvatting dat een vrouw zich niet hoort te sluieren teneinde de grillige man ter gewille te zijn en alleen uit vrije wil of zelfs dat niet. De nadruk op vrije keuze maakt wel enkele zaken duidelijk.

De constructie van moslimidentiteit is het resultaat van reflectie. Dit is deels een process waar jongeren bewust mee bezig zijn, maar het is ook gebaseerd op onbewuste routines en disposities. Deze reflectie wordt wel gezien als de kern van een moderne identiteit en heeft betrekking op het Zelf: de voorstelling die iemand heeft van zijn of haar eigen ik. Een voorwaarde voor deze reflexiviteit is dat het Zelf kan worden waargenomen vanuit een bepaalde distantie. Dit geldt niet alleen voor het Zelf, maar ook voor tradities en cultuur. Zowel het Zelf als de cultuur wordt geobjectiveerd; beide worden onderwerp van studie en reflective en het gevolg is dat beide gezien worden als verschijnselen met duidelijk herkenbare kenmerken, die kunnen worden onderscheiden van andere verschijnselen, die statisch zijn en met een duidelijke authentieke kern (de ‘eigen’ ik of de ‘zuivere’ islam). Reflecteren en kiezen zijn culturele processen die jongeren doormaken als een manier om zich te kunnen verhouden tot de veranderende omgeving. Bepaalde kenmerken van moderniteit, zoals individualisme, het streven naar zelfverwezenlijking en de nadruk op het zelf nadenken en religieus pluralisme evenals het huidige islamdebat versterken de noodzaak tot reflectie ook al omdat de nadruk op zelfreflectie en keuzes maken iets is wat jongeren aangeleerd wordt en er een zekere dwang/drang/sociale druk is tot het zelfstandig maken van keuzes.

De consequentie hiervan is dat de keuze voor een moslimidentiteit niet vanzelfsprekend is voor jongeren, maar ervaren wordt als een bewuste keuze uit meerdere opties waarover gereflecteerd wordt. Tegelijkertijd is reflectie op de eigen identiteit een manier om ‘trouw’ te zijn aan het eigenlijke Zelf en staat daarbij in het teken van de constructie van een authentiek Zelf. Authenticiteit betekent dat iemands wijze van bestaan aansluit bij zijn of haar ‘echte’ identiteit en natuur. In het geval van moslims kan dit bijvoorbeeld betekenen dat een persoon niet bepaalde leefregels volgt omdat dat ‘zo hoort’ of omdat anderen dat zeggen, maar omdat hij of zij dat zelf wil. Hierbij creëren mensen een identiteit rondom noties als echtheid en geloofwaardigheid. een claim die in het openbaar gemaakt kan worden door het benadrukken van de eigen vrije keuze juist in een omgeving en/of tijd waarin mensen hen die vrijheid ontzeggen of in twijfel trekken dat men vrije (en dus authentieke) individuen zijn. De claim op een hoofddoek als eigen keuze is dus betekenisvol juist omdat er vrouwen zijn die gedwongen worden en er een zekere mate van sociale druk is om het te dragen en omdat er een sociale druk is om het niet te dragen en er vrouwen zijn die erom lastig gevallen worden en vrouwen die gedwongen worden om het niet te dragen. De claim is evenzeer betekenisvol omdat het idee zou bestaan dat vrouwen met een hoofddoek deze per definitie zouden dragen omdat ze ertoe gedwongen zouden worden waarmee hen dus een eigen capaciteit tot handelen en betekenis geven (agency) ontzegt wordt.

Waar men het in dit hele debat dus wel over eens is, is het belang van vrije wil en vrije keuze. Terwijl daar nu dus juist vraagtekens bij gezet kunnen worden voor iedereen (niet alleen voor moslims dus) en niet alleen door antropologen en sociologen maar bijvoorbeeld ook door psychologen en sociaal-psychologen. De samenleving lijkt dus verenigd op basis van een illusie van vrije wil en vrije keuze. Een krachtige en soms ook nuttige illusie.

0 comments.

Naima Azough – Meer eer met een hoofddoek?

Posted on April 19th, 2010 by martijn.
Categories: Gender, Kinship & Marriage Issues, Public Islam, Young Muslims.

Naima Azough reageerde op een brief van een groep studentes over meerzinnigheid en meerduidigheid van de hoofddoek:
Waarom moet zij heur haar bedekken tegen zijn driften? – Opinie – de Volkskrant. Hieronder volgt de uitgebreide versie (via Allochtonen.web-log.nl)

Heb je meer eer met een hoofddoek?
Heel soms verlang ik naar een hoofddoek. Als mijn haar slecht zit, als ik koude oren heb of met natte haren door guur weer fiets. Maar die gedachte beklijft een seconde of twee en daarna waait hij over. Misschien zou ik er langer over denken als ik een puber van zestien was, om zo een figuurlijke middelvinger naar de tijdsgeest op te kunnen steken. Maar om de hele dag een politiek statement op mijn hoofd te dragen, gaat mij weer te ver.

In het artikel ‘Vrees ons niet, maar heb ons lief’ maandag jl. schreven een aantal moslima’s dat de hoofddoek meerzinnig en meerduidig is. Dat klopt. Er zijn altijd al vele redenen geweest voor de hoofddoek. Zo droegen vrije vrouwen in Athene een sluier om zich te onderscheiden van slavinnen. Als symbool van zedigheid en toebehoren aan de gemeenschap. In zekere zin is dat nog altijd de meest traditionele betekenis. Ook in Nederland anno 2010. Daarnaast had en heeft de hoofddoek ook een maatschappelijke en politieke functie. Waar er in de jaren zestig en zeventig bijvoorbeeld nauwelijks hoofddoeken op de universiteiten van Caïro en Ankara te zien waren, beschrijven sociologen vanaf de jaren tachtig een toename aan hoogopgeleide, gesluierde moslimvrouwen die uitgesproken assertief optraden. In het streng seculiere Turkije leidde en leidt deze religieuze assertiviteit tot ophef. Voor de seculiere elite was dit nieuwe fenomeen onbegrijpelijk. Natuurlijk was er het oude, traditionele hoofddoekje van de laagopgeleide vrouw, maar dat was een overblijfsel uit voorbije tijden waar verder geen waarde aan hoefde te worden gehecht. Maar diezelfde laagopgeleide vrouwen waren met hun mannen van het platteland naar de grote steden verhuisd. Scholing en werk creëerden een nieuwe middenklasse, tussen traditionele volksislam en seculiere elite in. En diens dochters tooiden zich met de hoofddoek als het symbool van deze jonge middenklasse. Tegelijk waren ze daardoor vrij, in tegenstelling tot hun moeders, om zich een weg te banen in de buitenwereld. Omdat ze zich met de hoofddoek goede moslimdochters betonen. Een beetje zoals voor meiden in Amsterdam-Slotervaart soms geldt.

Ook in Nederland heeft de hoofddoek een politieke betekenis. Enerzijds zet Wilders de hoofddoek neer als belichaming van islamitische achterlijkheid en de onderdrukking van de moslimvrouw die hij wil dwingen tot ‘bevrijding’. Anderzijds positioneren orthodoxe moslims de zedige moslima als het symbool van superioriteit tegenover het decadente verseksualiseerde westen.

Niets nieuws onder de zon. Begin vorige eeuw, rond 1900, was de hoofddoek inzet van een felle strijd tussen koloniale heersers in het Midden-Oosten en een deel van het verzet tegen het koloniale bewind. Aan de ene kant zette de anti-koloniale moslimbeweging in Egypte de hoofddoek in als geuzenteken van het verzet. Een patriottische vrouw was een gesluierde vrouw. Aan de andere kant meende de Britse consul-generaal Lord Cromer, dat de Egyptische vrouw met dwang ontdaan moest worden van haar man èn de sluier. Ze kon zich zelfs beter bekeren tot het christendom, want respect voor vrouwen was volgens hem inherent aan dit geloof. Een pleidooi dat kort geleden door Ayaan Hirsi Ali werd herhaald. Ironisch genoeg, was diezelfde Lord Cromer in eigen land een verklaard tegenstander van vrouwenrechten en vooral vrouwenkiesrecht.

Dus terecht concluderen Nora Kasrioui e.a. dat de hoofddoek vele betekenissen heeft. Er zijn moslima’s die uit religieuze zin voor de hoofddoek kiezen en tot een nieuwe lichting feministen behoren. Er zijn moslimvrouwen die uit culturele traditie een hoofddoek dragen. Er zijn ook meiden die hippe hoofddoeken combineren met een skinny en hoge hakken. Hun recht op een hoofddoek staat buiten kijf. Net als het recht er geen dragen. De dag dat de smerige term kopvoddentax in de handelingen van de Tweede Kamer werd bijgeschreven, was een inktzwarte dag voor onze democratie. Want mijn moeder draagt een hoofddoek, mijn tantes, nichtjes. Ik heb hun lief en zij mij. Maar moet ik daarom de hoofddoek liefhebben? Mag er uit solidariteit geen discussie meer zijn over diezelfde hoofddoek?

Wilders en consorten lijken elk diepergaand debat onder moslims zelf stil te hebben gelegd. Helaas, want er is – zonder het recht op dragen ter discussie te stellen – wel degelijk aanleiding voor vragen. Niet alleen over de dwang tot dragen waar de schrijfsters kort naar verwijzen. Want dwang daar is ieder weldenkend mens tegen. Makkelijk zat. Maar ook vragen als waarom zij heur haar moet bedekken, zodat hij niet overrompeld wordt door zijn driften? Wat zegt het over respect voor meiden zonder hoofddoek, als meiden mét hoofddoek stellen daarmee ‘respect af te dwingen’. Waarom kan een gesluierde vrouw geen seksuele voorlichting op Youtube geven, zonder dat ze daarmee haar hoofddoek zou onteren? Heb je dan meer eer met hoofddoek? Allemaal vragen over sociale druk die een serieuze discussie verdienen. En zoals ik niet snap waarom meisjes van zeven voorgevormde bikini’s wordt aangesmeerd, zo begrijp ik evenmin waarom meisjes van zeven een hoofddoekje dragen. Omdat mama hem draagt, omdat al hun vriendinnetjes hem dragen, omdat het moet? In beide gevallen maken we een vrouw van een jong kind. Maak je als vijfjarige een bewust fashion statement, politiek of religieus statement? Welke meerduidige betekenis heeft een bedekt kinderhoofdje volgens de schrijfsters? Of zouden ouders niet gewoon moeten zeggen: lieverd, wacht maar even tot je wat ouder bent.

De hoofddoek is – zolang er sprake is van vrije wil – in principe een privé zaak, dat ben ik met de schrijfsters eens. Zij hebben meer te doen dan hun recht op de hoofddoek te verdedigen. Want ik word er soms ook hoofddoekmoe van. Maar toch. Als moslimvrouwen met òf zonder hoofddoek niet meer het debat over die hoofddoek over hun hoofd willen laten verlopen, dan moeten ze dat debat vooral zelf voeren en ingewikkelde vragen niet uit de weg gaan.

2 comments.

Asef Bayat – Post-islamism and the Green Movement in Iran

Posted on April 19th, 2010 by martijn.
Categories: Misc. News.

In the 14th episode of The Week in Green, Dr. Dabashi sits down with Dr. Asef Bayat, professor of sociology, and Middle Eastern studies at Leiden University and former director of ISIM, to discuss the concept of “Post-Islamism“, it’s relation to the Green Movement, and the role of religion in government.

0 comments.

Closing the week 15 – Featuring The Assassins: US vs Anwar al Awlaki

Posted on April 18th, 2010 by martijn.
Categories: Blogosphere.

NEW on Closer!

The official website of ISIM is closed and the repository of Leiden University works like…well it doesn’t work so well. Which is a problem if you want to read the ISIM Review articles. Therefore I’m happy to present to you: ISIM Review via Closer

Most popular on Closer this week:

1. Brief: Lieve hoofddoekvrezenden, vrees ons niet, maar heb ons lief
2. Muslim Brotherhoods in the Netherlands
3. Een wekelijks portie burgerschap – Wipkippen en de scheiding kerk-staat

• If you want to stay updated and did not subscribe yet, you can do so HERE

• If you want to stay updated about the ISIM Review pages I suggest you do subscribe
  

• You can follow me on Twitter: Martijn5155

Featuring the Assassins: US vs Anwar Al Awlaki
BBC News – US approves killing US-born cleric Anwar al-Awlaki

The US government has authorised the capture or killing of radical Muslim cleric Anwar al-Awlaki, currently based in Yemen, officials have confirmed.

The cleric, who is a US citizen, is being targeted for his involvement in planning attacks on the US.

Al Jazeera English – Middle East – Yemen’s Awlaki family offers deal

The father of Anwar al-Awlaki, a Yemeni religious scholar who has reportedly been added to a US hit list, says his son will halt his anti-US messages if Washington removes him from the list.

U.S. Approves Targeted Killing of American Cleric – NYTimes.com

The Obama administration has taken the extraordinary step of authorizing the targeted killing of an American citizen, the radical Muslim cleric Anwar al-Awlaki, who is believed to have shifted from encouraging attacks on the United States to directly participating in them, intelligence and counterterrorism officials said Tuesday.

Muslim cleric Aulaqi is 1st U.S. citizen on list of those CIA is allowed to kill

Because he is a U.S. citizen, adding Aulaqi to the CIA list required special approval from the White House, officials said. The move means that Aulaqi would be considered a legitimate target not only for a military strike carried out by U.S. and Yemeni forces, but also for lethal CIA operations.

gulfnews : In need of a fair trial

Omar Ahmad Sulaiman, an Imam in New Orleans and a member of the Islamic Circle of North America’s Sharia Council among others, firmly repudiated his call for jihad: “Most American Muslims simply dismissed his new lectures and writings as tainted by his frustration with what had happened to him in prison.”

Now, however, they believe that his is “the same call of the kharijites that has been repeated so many times, that feasts on the frustration and uncontrolled emotions of vulnerable youth that do not have the foundation or knowledge to recognise its illegitimacy”.

Yet, pause for a moment from the hysteria surrounding this man’s life. He’s clearly a hate-monger. But a terrorist? Al Awlaki denied that he encouraged the Nigerian bomber and called for the US to release correspondence between him and the Fort Hood shooter in the days prior to the attack.

Don’t Assassinate the Dangerous Cleric al-Awlaki – Newsweek.com

Obama wants to assassinate the radical Yemeni cleric Anwar al-Awlaki. Thing is, his murder would do more harm than good.

Pickled Politics » Whatever happened to Anwar al-Awlaki’s human rights?

Now. I wasn’t going to write about this because, although it disgusted me, I’ll admit that I’m usually unwilling to criticise Obama. But what irks me is that the same people who keep going on about how important human rights for all are, have said nothing about this incident at all over here. In fact, over at Harry’s Place blog they’re crowing about it. Nick Cohen is still pretending he cares about women’s rights while saying nothing about this either.

You’d think that someone being assassinated by their government without trial would be regarded as a pretty big violation of basic human rights.

Liberal Conspiracy » Is it legal for Obama to have Awlaki assassinated?

My fear is not so much the targeting of a Muslim, in this instance at least, but the continual erosion of due process requirements that authorise a state to deprive an individual citizen of life, liberty or property.

Anwar al-Awlaki, the Infidel — jihadica

Since the awful shootings at Fort Hood, media attention has focused on MAJ Nidal Hasan’s relationship with Anwar al-Awlaki, an American-born salafi preacher now in Yemen. Less well known, however, is that al-Awlaki was once declared kafir (infidel) by then London-based jihadi Sheikh Abdullah al-Faisal.

Kucinich: White House Assassination Policy Is Extrajudicial

Targeted killings are not a new Obama administration policy. Beginning three days after his swearing in, President Obama has authorized scores of lethal drone strikes, including against specific individuals, in Pakistan and Afghanistan, surpassing the Bush era numbers. The elite Joint Special Operations Command maintains a list of individuals, including US citizens, which it is authorized to assassinate. In January, Dana Priest reported in the Washington Post that the CIA had US citizens on an assassination list, but the Post later ran a correction stating that only JSOC had “a target list that includes several Americans.” The policy of the CIA targeting al-Awlaki, a US citizen, for assassination, therefore, appeared to be a new development, at least in terms of public awareness of approved government assassinations.

Secularism and Islam going public
The Rage Against God by Peter Hitchens | Book review | Books | The Guardian

This sketch of sibling rivalry accounts for The Rage Against God’s unusual structure. It is a memoir, as well as an assault on Christopher Hitchens’s popular but poorly argued God Is Not Great (2007). In 2008, the brothers engaged in a public discussion about the coherence of religious belief. Peter reveals that they almost came to blows on that occasion, and that he has vowed never to debate with Christopher under the spotlight again. The Rage Against God is meant to be a grown-up substitute for more shouting matches.

The Associated Press: Europe struggles with Muslim dress code

Chances of seeing a burqa in Belgium are only a little better than spotting a liquor shop in Saudi Arabia. Yet Belgium soon may be the first European nation to outlaw the burqa and other Islamic garb that completely hides a woman’s body and face.

Tariq Ramadan: Muslims and the West | Religion & Ethics NewsWeekly

Watch excerpts from his April 12 address at Georgetown University and his conversation with journalists, including Religion & Ethics NewsWeekly managing editor Kim Lawton. Ramadan discusses fear of the religious “other” and the need for policies that foster a better understanding of Islam, US relations with the Islamic world in the wake of President Obama’s 2009 speech in Cairo, and the new visibility of Islam in the West and current debates in Europe over whether to ban the burqa, the niqab, and other Islamic garments.

Notion of ‘reasonable accommodation’ under threat

“Reasonable accommodation” – the idea that the majority has a moral obligation to accommodate the rights of minorities in a reasonable manner – is increasingly under threat in the West today.

Bosnian colleges draw Turks avoiding headscarf ban | GlobalPost

About 1,000 Turkish students have left home to attend university in Bosnia, attracted by the low cost of living, good food and — for women — the right to wear an Islamic headscarf.

On Monday, Turkish Prime Minister Tayyip Erdogan officially opened a new campus of the International University of Sarajevo (IUS) on the outskirts of the Bosnian capital.

Quebec niqab legislation would cover more than the face by Daood Hamdani – Common Ground News Service

In dynamic societies, change is a natural process. Like in the rest of Canada, Quebec culture has evolved from the intermingling of people of different backgrounds and ideas. The same type of interaction taking place between Muslims and other Canadians, and between Muslims of diverse cultures, is producing change and driving a new Muslim Canadian identity – one that does not sacrifice religion or ethnicity.

Not to be left behind, Muslim women are in fact on the leading edge of this new phenomenon.

The Associated Press: Woman mosque leader seeks new Muslim in Europe

Yassmine el Ksaihi doesn’t see herself as a feminist rebel. She covers her head and wears modest clothing. She learned to read the Quran at age 5 and promotes traditional Muslim values.

Yet there is something pioneering about her nonetheless: At age 24 she is the administrator of a large mosque, an unusual position of authority for a young woman in the world of Islam, even in Europe.

The Muslim News

Up to a quarter of the 16 Muslim females standing as candidates at the next month’s general elections are in prominent positions to win parliamentary seats for the first time, according to an analysis carried out exclusively by The Muslim News.

Misc.
The Anthropology Of Facial Hair – The Daily Dish | By Andrew Sullivan

It was predicted that men would emphasize sexually-selected traits, including mustaches, beards, and sideburns, when they have difficulty obtaining spouses.

FiveThirtyEight: Politics Done Right: Is an Anti-Islam Wave Hitting Europe?

The rise of Wilders has alarmed many political observers, and has been cited as yet another point of evidence of a new tide of European anti-Islamism. (Though Wilders specifically rejects comparisons to far-right politicians Jean-Marie Le Pen and Jörg Haider.) Bolstering this “trend” are Switzerland’s referendum against minarets, the French ban on headscarves in public buildings, and anti-immigration parties making headway in other countries. But is pure Islamophobia (e.g., the number of people who fear or dislike Islam) the driving factor in the PVV’s rise in support? And why are anti-Islam/anti-immigration parties such a force in the Netherlands, but not in countries like Spain? Is it simply a matter of integration of a new immigrant group, rather than cultural or political characteristics specific to Muslims?

Afghan Investigators Say U.S. Troops Tried to Cover Up Evidence in Botched Raid – NYTimes.com

Afghan officials investigating the deaths of five Afghan civilians gunned down in February during a bungled raid by American Special Operations forces believe that troops tampered with evidence at the scene, the lead investigator said Monday. NATO officials disclosed that they were looking into the allegations.

Bering in Mind: Scientists say free will probably doesn’t exist, but urge: “Don’t stop believing!”

One of the most striking findings to emerge recently in the science of free will is that when people believe—or are led to believe—that free will is just an illusion, they tend to become more antisocial.

DK Matai: Innovation, Anthropology and Cultural Relativity

Where a sociologist might put together a questionnaire to understand what people think of an object, an anthropologist would immerse themselves in the subject and try to understand it from “within”! With the arrival of micro and nano devices, anthropology has witnessed a mini-renaissance in the 21st century. As our lives become ever more exposed to technology, and companies become much more interested in how technology affects us and how we interface with it, anthropologists have found themselves in increasing demand.

Miami Bus Ads Ask Ex-Muslims: “Fatwa on Your Head?” « Bartholomew’s Notes on Religion

“Is your family or your community threatening you?”

Robert Spencer and Pamela Geller have come up with a new wheeze: anti-Muslim bus ads on the sides of buses in Miami.

Melilla: Europe’s dirty secret | Spain | Morocco | EU | World news | The Guardian

Melilla: Europe’s dirty secret

African migrants will do anything to get into the Spanish enclave of Melilla. And the authorities will do anything to keep them out

Extended Interview: Zeba Iqbal | Muslims in Michigan

Here you can listen to Jennifer Guerra’s extended interview with Zeba Iqbal, the Executive Director of the Council for the Advancement of Muslim Professionals (CAMP) who has written numerous articles about Muslim dating.

The Voice of the Cape – www.vocfm.co.za – Let women into mosques: alim

In his first public address on Friday evening at the Newtown mosque in Johannesburg where the imamat is lead by Maulana Ebrahim Bham, Sheik Yusuf al Qardawi laid his finger on the one of the most contentious issues in the north by questioning the absence of women. According to the Muslim Judicial Council (MJC), Maulana Igsaan Hendricks, during his address Qardawi pointed out that he could not complete his talk since the women were absent.

The Saudi housewife who spoke out | Nesrine Malik | Comment is free | guardian.co.uk

The Saudi housewife who spoke out

Hissa Hilal, a niqab-wearing Saudi housewife, made it to the finals of a TV poetry competition against the odds

Muslim World Journal of Human Rights

The use of the term `honor killing’ has elicited strong reactions from a variety of groups for years; but the recent Aqsa Parvez and Aasiya Hassan cases have brought a renewed interest from women’s rights activists, community leaders, and law enforcement to study the term and come to a consensus on its validity and usefulness, particularly in the North American and European Diaspora. While some aver that the term `honor killing’ is an appropriate description of a unique and particular crime, others deem it as rather a racist and misleading phrase used to promote violent stereotypes of particular communities, particularly Muslim minorities in North America and Europe. This article works to lay the groundwork by presenting both sides of the debate over the term `honor killing’ and analyzing the arguments various groups use in order to justify their particular definition of the term, and if and how they support its use in public discourse. I argue two main points: one, that `honor killing’ exists as a specific form of violence against women, having particular characteristics that warrants its classification as a unique category of violence. Second, I show that while `honor killings’ are recognized as such in many non-Western contexts, there is a trend among advocacy organizations in the North American and European Diaspora to avoid, ignore, or rebuke the term `honor killings’ as a misleading label that is racist, xenophobic, and/or harmful to Muslim populations. This is a direct response to the misuse of the term mostly within media outlets and public discourse that serves to further marginalize Muslim and immigrant groups.

Seattle University Spectator – A personal jihad: Melody Moezzi shares her tale

In a speech given April 12 in Pigott Auditorium, Melody Moezzi discussed the topic of “My Personal Jihad,” exploring Islam and gender roles in the Middle East.

Dutch
De kloof tussen burger en wetenschap | DeJaap

De kloof tussen burger en wetenschap

De controverse over klimaatverandering, het wantrouwen tegenover sociaalwetenschappelijk onderzoek naar allochtonen, het op gelijke hoogte willen zetten van creationisme en evolutieleer – er zijn veel onderwerpen waarin meningen en wetenschappelijke kennis aan elkaar gelijk gesteld worden. De wetenschap wordt verweten niet objectief te zijn, onderzoek te doen vanuit moralistische of politieke standpunten en/of feiten expres verkeerd te interpreteren. Het is goed als burgers autoriteit in twijfel trekken. De vraag is echter of zij voortgebrachte kennis in twijfel moeten kunnen trekken, zelfs als ze er helemaal geen kaas van hebben gegeten.

Joost Niemöller » De islam en de Nederlandse wet

De ‘contractsleer’ van de islam zou de Nederlandse overheid een ingang kunnen bieden om besprekingen te openen over de aspecten van de islam die zich al dan niet laten verenigen met onze wetgeving en de beginselen die daar aan ten grondslag liggen.

Nederlandse Islamitische Omroep » Archief » De Zevende Hemel 17 april

Islam in Europa: Bosnië-Hercegovina
Bosnië-Hercegovina is één van de weinige landen in Europa waar de islam al sinds eeuwen een vaste plaats inneemt binnen de cultuur en samenleving. Misschien zou Bosnië nog altijd het voorbeeld zijn voor een vreedzaam samenleven van culturen en godsdiensten, wanneer er niet de burgeroorlog geweest was, die in de jaren ‘90 van de vorige eeuw de illusie verstoorde.
Hoewel de vrede intussen sinds meer dan tien jaar teruggekeerd is, is de toekomst van het land nog altijd onzeker. Welke plaats neemt de islam in het huidige Bosnië in, en wat voor gevolgen heeft de oorlog voor het bewustzijn van de Bosnische moslims gehad? Correspondent Michael de Werd maakte over deze vragen een indringende documentaire.

Seminar: Adoptie & Islam « Moslim Sleutelfiguren Amsterdam

In navolging van het grote succes van voorgaande seminars hebben s.v. Avicenna en MSV Nijmegen de krachten wederom/opnieuw gebundeld. Op woensdag 21 april 2010, organiseren wij gezamenlijk het seminar: Adoptie in de Islam. Wat is het Islamitisch standpunt omtrent Adoptie? Is het verboden, toegestaan onder bepaalde voorwaarden of juist onze plicht? Wat zijn de voorwaarden en kan in deze moderne samenleving en wetgeving nog aan deze voorwaarden worden voldaan? Dit zijn slechts een aantal vragen waar een antwoord op zal worden gegeven tijdens deze avond. Bent u benieuwd hoe het nu precies zit? Dan is dit is uw kans om erachter te komen!

Opinieblog » God bestaat niet en Herman Philipse is zijn profeet

Steek uw vinger op als u in Ganesha gelooft, die beroemde god van de hindoes, met vier armen, een mensenlichaam en een olifantshoofd. Dit verzoek van filosoof en atheïst Herman Philipse werd donderdagavond slechts door één bezoeker in de afgeladen Jacobikerk in Utrecht beantwoord.

Een meerderheid, daarentegen, gooide de handen in de lucht toen Philipse vroeg wie er in een lichaamsloze, almachtige, algoede schepper van hemel en aarde gelooft. Als een volleerd opiniepeiler corrigeerde hij de uitkomst. „Gert van den Brink heeft zijn achterban goed georganiseerd.”

De godsdienstfilosoof Van den Brink had hem uitgenodigd om in debat te gaan over de oorsprong van de menselijke moraal. Niet zomaar, want Van den Brink heeft een heel boek gewijd aan kritiek op het denken van de atheïst. Er is geen God en Philipse is zijn profeet, heet het. Met als ondertitel: De onredelijkheid van een atheïst.

Wie Spreekt Zich Nu Eens Uit? | Middle East Affairs Information Center | Analysis, Downloads and In depth information on Middle East Affairs, Israel and Islam

Dat vrijheidsideaal wil afrekenen met alle taboes. Alles moet bespreekbaar zijn en liefst ook nog zichtbaar worden gemaakt op de televisie. De laatste tijd valt dat ook op als het gaat om seksueel misbruik in Rooms-katholieke instellingen. In een onlangs verschenen boek ‘Een meisje voor dag en nacht‘, door de journaliste Renate van der Zee,wordt schokkend duidelijk hoe het kan gaan achter een gesloten voordeur in een Islamitisch gezin. Een echt gebeurd verhaal van incest en familie-eer dat licht werpt in een duistere werkelijkheid. Nu nog de politieke en kerkelijke leiders.

Bruggenbouwers » “Conflicten moslims en christenen geïmporteerd door Westen”

De Ghanese predikant Johnson Mbillah was zondag 11 april te gast in de Lukaskerk in Den Haag. Hij ervoer nooit spanningen tussen moslims en christenen. Hij noemt de huidige conflicten ‘geïmporteerd’. “Westerse christelijke evangelisten doen soms extreme uitspraken en roepen op tot haat tegenover andersgelovigen.”

PAROOL: AMSTERDAM – Moslims: graag islamles op openbare scholen

Op openbare basisscholen in Slotervaart met overwegend moslimleerlingen bestaat grote behoefte aan islamlessen.

Dit blijkt uit een enquête door de Vrije Universiteit Amsterdam, waar de deelraad van Slotervaart om had gevraagd. Negentig procent van de moslimouders met kinderen op Ru Paré, de Einsteinschool, de Huizingaschool en de Louis Bouwmeesterschool is voorstander van islamlessen buiten de reguliere schooltijd.

Laat een openbare school openbaar blijven | De Dagelijkse Standaard

Het is weer eens zover. Het bolwerk van de seculiere openbare school ligt onder vuur. Deze keer wegens enquête door de Vrije Universiteit Amsterdam, waar de deelraad van Slotervaart om had gevraagd. Slotervaart is de deelraad waar Ahmed Marcouch namens de PvdA de scepter zwaait en toevalligerwijze heeft hij onderwijs in zijn portefeuille. Wat een toeval weer. De uitkomst is niet echt verrassend wanneer je kijkt naar de samenstelling van die buurt.

Southpark vertoont zogenaamd profeet Mohammed | Alatoerka.nl

In Islam is het absoluut verboden om tekening van de profeet Mohammed te maken. Met deze aflevering heeft Southpark de Islam en andere godsdiensten beledigd. Ik hoop in ieder geval dat mensen naar aanleiding van deze aflevering meer informatie zullen zoeken over de bestaande geloven. Tijdens het zoeken naar informatie zullen mensen ongetwijfeld goede bronnen tegenkomen die juiste informatie bevatten. Door deze informatie zullen mensen ook bewuster worden en eerder nadenken voordat ze een godsdienst beledigen. Welke godsdienst iemand heeft maak niet veel uit, het gaat uiteindelijk om respect voor elkaar.

Michael Mannheimer in München – AmsterdamPost

Vorige week donderdag vond in München een volgende grote islamkritische bijeenkomst plaats. Met Michael Mannheimer was wellicht de moedigste journalist van Duitsland aanwezig. Hij hield de lezing ”Eurabia – De capitulatie van Europa voor de islam”. Twee en een half uur lang leverde hij uiterst interessante feiten, die ook voor belezen islamcritici nieuwe zaken bevatten.

Weblog Anja Meulenbelt » Onzin over de ‘islamisering’

In de Groene Amsterdammer van 18 februari 2010 stond een artikel van John Bowen, antropoloog en professor in Washington, die die angstgolf voor de islamisering nog eens een keer terugbracht tot de feiten en de juiste proporties.

0 comments.

Een wekelijks portie burgerschap 15 – Wipkippen en de scheiding kerk-staat

Posted on April 14th, 2010 by martijn.
Categories: Burgerschapserie 2010.

Uit de burgerschapskalender:

“We beheren in onze wijk de groene ruimte zelf en maaien het gras in de speeltuin. Maar de schommel was te laag en de wipkip gevaarlijk, vond de gemeente. En dat ronde grasveldje, dat kon niet, zei de ambtenaar. Dat zorgt voor hogere kosten voor het groenbeheer. Maar wij maaien toch zelf? Niets mee te maken. Inmiddels hebben we geen schommel en geen wipkip meer. Maar wel een vierkant grasveldje.” Een reactie op www.handvestburgerschap.nl.

Ik heb geen idee waarom bovenstaand voorbeeld nu eigenlijk in de burgerschapskalender staat. Is het om burgers aan te moedigen om te vechten tegen de bierkaai? De staat die wil laten zien dat ze toch wel de baas is? De staat die ogenschijnlijk zichzelf kritisch benaderd (ogenschijnlijk want 10 tegen 1 dat dat grasveldje nog steeds vierkant is zonder schommel of wipkop.

Wat het in ieder geval wel aangeeft is hoever de staat is doorgedrongen in het alledaagse leven. Er zijn speciale ruimtes toegewezen voor groen en recreatie en dat kunnen groepjes burgers niet meer zelfstandig bepalen. Zelfs als men een bepaalde autonomie heeft, dan nog moet men rekening houden met de kaders die de staat gesteld heeft en kan de staat ingrijpen. De staat is, mede door ontkerkelijking en technologische vooruitgang, in staat om zeer diep in te grijpen in ons leven. De term ‘staat’ is gaandeweg de 19e eeuw ons vocabulaire binnengedrongen als een middel om de dramatische veranderingen in Europa vanaf de 17e eeuw beter te kunnen begrijpen. De nachtwakersstaat die vooral geïnteresseerd was in het innen van belasting is mede door de ontwikkeling van drukpers langzaam maar zeker uitgegroeid tot een instituut dat in staat is diep in te grijpen in het dagelijks leven van haar ‘burgers’. Dit heeft consequenties voor de scheiding kerk-staat en bijvoorbeeld over de vraag of de islam wel een scheiding kerk-staat kent.

Joost Eerdmans en Marco Pastors zeggen het:
nrc.nl – Opinie – Naar een verlichte islam in Nederland

De islam is namelijk per se een godsdienst waarin kerk en staat, geloof en recht, niet los van elkaar worden gezien.

Dat blijkt al uit het feit dat naast de koran de sharia, de islamitische wetgeving, voor moslims een belangrijke bron vormt voor hun leefwijze. De rechtsregels van de sharia vormen samen met de bepalingen in de koran een islamitische rechtsstaat waarin geloof en recht onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden en ongelijkheid van man en vrouw, homo en hetero, moslim en niet-moslim het uitgangspunt vormt.

Islam wel degelijk onverenigbaar met scheiding van kerk en staat. – Baruch – VKBlog – de Volkskrant

In de islam is er namelijk niets mis mee dat de staat zich inzet voor de islam. En bij nader inzien is er ook geen sprake van dat de islam verenigbaar is met de scheiding van kerk in staat.

Benno Barnard zegt het Scruton na:
Leve God, weg met Allah – Benno Barnard – Blogs – Knack Boekenburen

Volgens Scruton en ook volgens mij is de Joods-christelijke opvatting van de maatschappelijke ordening een fundamenteel andere dan de islamitische. De wettelijke orde dient in de islam – in alle dominante opvattingen van de islam – gegrondvest te zijn op het goddelijk gebod, en de enige logische islamitische staatsvorm is dan ook de theocratie, met de sharia als wetboek. Mensenrechten? Gelijkwaardigheid van man en vrouw? Tolerantie van andere opvattingen? Van zwakheid getuigend westers bijgeloof! Onduldbare decadentie! Gelukkig maar dat de overgrote meerderheid van de moslims over voldoende gezond verstand beschikt om de theocratie en de sharia af te wijzen.

Contradicere zegt het:
Scheiding van Kerk en Staat. «

Paus Johannes Paulus II, schreef in zijn laatste boek “Herinnering en identiteit»: “De wet door de mens, door parlementen en door welke andere wetgevend menselijke instanties, mag niet in strijd zijn met de natuurwet, dat wil zeggen uiteindelijk met de eeuwige wet van God”. Dat is de verwerping van de democratie voor een theocratie. Niet alleen de islam verwerpt het beginsel van “scheiding van Kerk en Staat”, ook het Vaticaan. Harry Westerlink schrijft in Gebladerte, dat het Vaticaan een fundamentalistisch Europa wil, maar zonder islam.

Bat Ye’or zegt het:
Voorwoord Arabist Hans Jansen: Eurabië hoe de Islam ons overneemt – Politiek – VKBlog – de Volkskrant

Europa, vreest Bat Ye’or, is aan het veranderen in een werelddeel dat beter Eurabië dan Europa genoemd zou kunnen worden, vanwege de diepgaande en groeiende invloed die de normen en waarden van de Arabisch-islamitische wereld er uitoefenen. Deze transformatie, meent zij, gaat ten koste van de traditionele Westerse normen en waarden van openheid, waarheidsliefde, gelijkberechtigdheid van een ieder, secularisme, vrijheidszin, vrijheid van godsdienst en meningsuiting, mensenrechten, en natuurlijk vooral de scheiding van kerk en staat dan wel godsdienst en politiek.

Hans Jansen zegt het:
Liberales

De theorie van geen enkele godsdienst is democratisch. Ook het rooms-katholicisme is niet democratisch. Desalniettemin kunnen katholieken, mormonen of moslims heel goed besluiten dat hun leven en hun maatschappij het meest gebaat is bij een democratische staatsordening. Het probleem bij de islam blijft dan dat in de wetgeving al voorzien is door de sharia.

Het lijkt een waarheid als een koe: islam, in tegenstelling tot andere religies, kent geen scheiding tussen religie en staat, tussen het geestelijke en het wereldlijke. De idee van een islamitische staat gebaseerd op Gods wil neergelegd in de sharia, zou daarmee als vanzelf voortvloeien uit de islamitische leer. Deze lijn van denken, zowel ondersteund door islamitische denkers als niet-moslims, lijkt vrij onaantastbaar en is gebaseerd op het idee dat islamitische geschreven bronnen evident zijn én de praktisering van de islam nu en in het verleden bepalen. Een dergelijk begrip van ‘staat’ kan niet zomaar worden toegeschreven aan de Arabische toestand uit de 7e eeuwse zoals Talal Asad (1997) al duidelijk heeft gemaakt. Pas in het begin van de 20e eeuw komt er een ontwikkeling op gang (mede in de context van de kolonisatie) waarin binnen het islamisme een politieke theorie over de islamitische staat tot stand komt. Deze dient weliswaar gebaseerd te zijn op sharia, maar de sharia is in de tijd en al naar gelang de plaats zelf onderhevig aan veranderingen en verschillen in inzicht over wat nu precies deel uit maakt van de sharia. Daarnaast hebben heersers in de moslimwereld gedurende de eeuwen eigen wetten gemaakt los van de sharia. Sterker nog, zoals in het geval van de Indische rijken, was het juist een dergelijke scheiding tussen religie en staat die een pleidooi opleverden voor een samensmelting van islam en staat door bijvoorbeeld islamistische denkers als Maududi (Ahmad 2009).

Dat alles neemt niet dus niet weg dus in het islamistische denken de staat een grote rol speelt. Gezien het, zoals al eerder gezegd, het feit dat dit ontstaat begin 20e is dat ook niet zo verwonderlijk. Het was zoals Ahmad (2009) stelt, de Europese koloniale staat die ontzettend diep ingreep in het leven van de inwoners van de gekoloniseerde gebieden. Het islamisme dat deels ontstond als reactie op de teloorgang van de oorspronkelijke beschaving en cultuur in die gebieden en als reactie op die Europese penetratie, richt zich dan ook bijna als vanzelfsprekend op de staat. Om zich af te zetten tegen die Europese staat en met die Europese staat uit die tijd als inspiratiebron of startpunt voor het nadenken over een ‘eigen islamitische staat’. Vanuit dat perspectief werden islamitische bronnen inclusief de sharia opnieuw geconstrueerd en geïnterpreteerd (Ahmad 2009). Dat kan vervolgens variëren van een sterk pleidooi voor een islamitische staat zoals we op sommige plekken zien, tot een pleidooi voor een secularisering of de-sacralisering van concepten en instituties die als het ware heilig waren verklaard in de zucht van de islamisten naar een islamitische staat, zoals we in Indonesië hebben gezien met de invloedrijke, inmiddels overleden Nurcholish Madjid (van Bruinessen 2006) (zie ook het betoog van Linda Bogaert). Waar het dus op aankomt, is een interpretatie van de islam al naar gelang specifieke tijd en plaats in plaats van een interpretatie van de islamitische leer die al dan niet zou leiden tot invoering van de sharia of juist een commitment aan een vorm van seculiere staat. Dat betekent dat we moeten kijken naar historische trajecten die hebben gediend voor de management van religie.

Discussiëren over de scheiding kerk-staat zonder het historische perspectief op de staat mee te nemen is daarmee hetzelfde als discussiëren over waarom de islam de logistiek van auto-routes door de woestijn niet heeft bepaald met computerprogramma’s. Het slaat nergens op. Er zijn weliswaar best equivalenten te vinden (kamelenroutes en navigatie met behulp van de sterren), maar we praten toch echt over andere zaken.

5 comments.

ISIS Conference – Studying Islam: Text and Context

Posted on April 13th, 2010 by martijn.
Categories: (Upcoming) Events, Misc. News.

On Friday April 16th, the Interuniversity Research School for Islam Studies (ISIS) organises its opening conference ‘Studying Islam: Text and Context’.

ISIS is a collaboration of eight Dutch universities that all attach great importance to the study of Islam. Its main aim is to combine the social scientific approach to the study of Islam, which has been greatly stimulated over the last years, with the more classical humanities approach, so that they can enhance one another. In its formation, representatives of various disciplines have been engaged, taking into account the importance of the historical perspective and study of the historical development of Islam. It is hoped that an inclusive approach will deepen the understanding of Islam in The Netherlands considerably.

During the conference, lectures will be delivered by anthropologist Prof. dr. Brinkley Messick, who focuses on writing and reading as cultural phenomena in his research on Muslim societies, and Professor of Law Shaheen Sardar Ali, whose research interests include international law of human rights; women’s rights; public international law; Islamic law and jurisprudence; gender and the law; and constitutional theory and alternate dispute resolution. Studying Islam: Text and Context

* Date 16-04-2010

* Time 13.30 – 17.00

* Venue: VU University Auditorium,

PROGRAMME

13:30 Reception

13:45 Welcome address by conference chairman Thijl Sunier

14:00 Opening speech by a representative of the Ministry of Education, Culture and Science

14:15 Lecture by Brinkley Messick – Islamic Texts: the Anthropologist as Reader

15:00 Coffee break

15:30 Lecture by Shaheen Sardar Ali – Teaching and Learning ‘Islamic Law’ in a Globalised World: Some Reflections and Perspectives

16:15 Plenary discussion in response to the lectures

Discussants: Ruud Peters and Maurits Berger/Nico Landman

17:00 Drinks

KEYNOTE SPEAKERS

Brinkley Messick
Professor of Anthropology and Chair of the Department of Anthropology at Columbia University, New York. Author of The Calligraphic State: Textual Domination and History in a Muslim Society (University of California Press, 1993). He is currently at work on a book on the doctrine and court practice of shari’a law in the prerevolutionary twentieth century Islamic state of Yemen.

Shaheen Sardar Ali
Professor of Law at Warwick University, UK. Author of Indigenising Development Processes: Some experiences on development and good governance in the NWFP of Pakistan (Oxford University Press, 2008). Her teaching and research interests include International Law of Human Rights, Women’s Human Rights, Children’s Rights, Public International Law, Islamic Law and Jurisprudence, Gender and the Law, Constitutional Theory and Alternate Dispute Resolution.

Registration: To register for this conference, please send an email with your name and affiliation to isis@hum.leidenuniv.nl.

Directions to conference venue VU Auditorium

0 comments.

Brief: Lieve hoofddoekvrezenden, vrees ons niet, maar heb ons lief

Posted on April 13th, 2010 by martijn.
Categories: Gender, Kinship & Marriage Issues, Public Islam, Young Muslims.

Een interessante brief van een groep politiek actieve moslima studentes in de Volkskrant die de debatten over secularisme en feminisme oppakt in relatie tot de hoofddoek.
Vrees ons niet, maar heb ons lief – Opinie – de Volkskrant

Hoofddoeken zijn meerzinnig en meerduidig!

Het lijkt alsof onze hoofddoek steeds meer gevreesd wordt. Uit de discussie over de hoofddoek in Frankrijk, België en Nederland, leiden wij af dat het dragen van een hoofddoek een belangrijk vraagstuk voor de toekomst wordt. En als het over onze hoofddoeken gaat, willen wij daar graag bij zijn want we zien het klimaat steeds grimmiger worden, zonder dat wij daar een stem in hebben.

De laatste maanden wordt er over onze hoofddoek veel geroepen en we constateren dat er mensen en politieke partijen zijn die onze hoofddoek vrezen, ‘de hoofddoekvrezenden’, hebben dingen over ons geroepen waar wij ons geenszins in herkennen, bijvoorbeeld dat wij onderdrukt worden en zielig zijn. En dat wij tegen de Nederlandse normen en waarden zijn en met ons gedrag onze onderdrukkende broers en vaders ondersteunen.

Seculier
Ook seculiere feministen vielen over ons heen. Zij accepteren niet dat hoofddoekdragende moslima’s zich feminist noemen. Maar waarom zou dat niet mogen? Wij staan een feminisme voor waar ook ruimte is voor vrijwillig gehoofddoekte moslimfeministen. In de nieuwe feministische stroming 3.0 gaan hoofddoek en feminisme zeer goed samen.

Wij constateren dat er accentverschuiving is in het debat rondom de islam en dat de pijlen nu op de hoofddoekdragende moslima’s gericht zijn. Het klimaat jegens hoofddoekdragende moslima’s is bij een deel van de bevolking zo vijandig, dat de PVV vindt dat de straten hoofddoekvrij moeten worden. Ze heeft het vernederende begrip kopvoddentax geïntroduceerd. De PVV’ers en andere hoofddoekvrezenden hebben geprobeerd de maatschappij tegen ons op te zetten zodat wij in de verdediging zijn gedrongen.

Op straat en internetfora wordt geroepen: ‘Hé, vind je het heerlijk je hoofd met zo’n vod te bedekken?’ Het dragen van de hoofddoek is bij de vox populi nog geen geaccepteerd recht. Genoeg moslima’s moeten zich in het maatschappelijke discours verantwoorden voor het dragen van een hoofddoek.

Angstig
Lieve hoofddoekvrezenden, wij hebben u lief, omdat wij weten dat u gewoon angstig bent en die angst op onze hoofddoek projecteert. Maar u hoeft ons niet te vrezen. Wij zijn het niet die de wijken van Gouda terroriseren, dat zijn andere allochtone jongeren waar wij niets mee hebben. Richt daarom je pijlen op hen en niet op onze hoofddoek. Soms horen wij mensen zeggen dat ze onze hoofddoek tolereren. Dat suggereert dat iedereen op ieder moment voor zichzelf kan beslissen of hij ons die vrijheid gunt of ter plekke besluit de hoofddoek van ons hoofd te rukken. Het lijkt om een gunst te gaan in plaats van een recht. Het is daarom zaak dat Wilders en andere hoofddoekvrezenden beseffen dat het hier om een verworven recht gaat dat niet onderhandelbaar is.

Lieve hoofddoekvrezenden, wij weten ook wel dat er moslima’s zijn die een hoofddoek op moeten en onderdrukt worden. Dat vinden wij heel erg. Want gedwongen worden je hoofddoek op te doen, is net zo erg als gedwongen worden je hoofddoek af te doen. Wij zouden graag zien dat de hoofddoek in de beeldvorming wordt losgekoppeld van onderdrukking. Want niet alle hoofddoekdragende moslima’s zijn zielig en worden onderdrukt.

Razendsnel
Genoeg moslima’s gaan naar universiteit en hogeschool en emanciperen razendsnel. Genoeg moslima’s ervaren de hoofddoek als een hip fashion statement, als een onderdeel van onze identiteit. Dat wij van onze hoofddoek houden, is geen teken van achterlijkheid of analfabetisme. Om onze eigen redenen, en die zijn net zo gecompliceerd en divers als wij zelf, dragen wij een hoofddoek. De betekenis ervan verandert steeds en is zeker niet voor iedereen gelijk. Voor de een is hij een culturele uiting, voor de ander een religieuze, voor een derde een strategische zet en voor een vierde een hip fashion statement.

Gehoofddoekte moslima’s zijn mondig, vechten voor hun vrijheid en dus ook voor de vrijheid een hoofddoek te dragen, en zij beschikken heus over een flink stel hersens die soms overuren draaien. Politici moeten weten dat het accepteren van de hoofddoek geen teken van barmhartigheid of verdraagzaamheid is waar je stemmen mee kunt winnen, maar een wettelijke plicht.

Lieve hoofddoekvrezenden, wij hebben er oprecht over nagedacht waar uw angst vandaan komt. om onze hoofdbedekking gevreesd wordt. misschien denken jullie dat wij de hoofddoek van onze broers en zussen op moeten of dat we aanhangers zijn van een fundamentalistische islam, die de democratische rechtsstaat omver wil werpen. Helaas komt het nog teveel voor dat wij onze tijd en energie steken in het verdedigen van ons recht een hoofddoek te dragen. Wij zouden die liever blijven steken in onze emancipatiestrijd en het ondersteunen van vrouwen die belemmeringen ondervinden bij die strijd, of dat nu door vaders, broers of rechtse actoren komt.

Omarmen
Wij omarmen de Nederlandse rechtsstaat en hebben vooral een hekel aan onderdrukkende broers want zij zijn het die het voor ons, hoofddoekmeiden, versjteren. Wij ontkennen niet dat er ook gehoofddoekte moslimvrouwen zijn die onderdrukt worden. En evenmin dat er moslima’s zijn die louter op bevel van hun broers een hoofddoek dragen. Wij kennen deze moslima’s en we komen voor hen op.

Maar het is niet in overeenstemming met de complexe realiteit, als de hoofddoek altijd en overal gezien wordt als een symbool van onderdrukking. De hoofddoek is meerzinnig en meerduidig!

Nora Kasrioui, Student Bestuurskunde Erasmus Universiteit Rotterdam en Opzij columnist.
Rachida Belhadj, Student Bestuurskunde Erasmus Universiteit Rotterdam.
Barbara Chalghaf, Student Public International Law Rijksuniversiteit Leiden.
Hayet Ezzarfani, Student Bedrijfseconomie Avans Hogeschool Breda.
Sheima Farag, Student Geneeskunde Universiteit van Amsterdam.
Aouatif Tawfik, Student Rechten Vrije Universiteit en Arabist.

Zie ook de reacties en discussies hierover op
God voor Dommen

Carel Brendel

Maroc.nl

UPDATE

Zie ook de reactie van Naïma Azough (GroenLinks) in de Volkskrant: Waarom moet zij heur haar bedekken tegen zijn driften? U vindt de uitgebreide versie op deze site: HIER.

1 comment.

Muslim Brotherhoods in the Netherlands

Posted on April 11th, 2010 by martijn.
Categories: ISIM/RU Research, Public Islam.

Logo of the FION - Dutch branch of the FIOE

There is a lot of attention for the Muslim Brotherhood, for being the mother of all (violent) Islamists whereas among radical islamists they are condemned for rejecting jihad and embracing democracy. Also, contrary to popular belief, the Muslim Brotherhood is not a hierarchical organization that is organized in one particular centre. Given the ‘considerable‘ variation between the group’s different branches and tendencies (at least in competition with each other and sometimes hostile) that should not be conflated, it is therefore better to talk about networks of Muslim Brotherhoods. The Muslim Brotherhood has been active in the Netherlands for quite some time now. The NEFA Foundation has published a rather flawed report (because mostly based on flawed publications in the press) about the influence of the Muslim Brotherhood in the Netherlands.

One of the organisations listed as a Muslim Brotherhood organisation is the Federation of Islamic Organisations in Europe (FIOE) that is related to Islamic scholar Yusuf al Qaradawi. The FIOE has a Dutch branch the FION apparently headed by Yahia Bouyafa who is very active in a national umbrella organisation of Muslims and previously also played a role in the recent controversies about public broadcasting for Muslims. Bouyafa was involved in an initiative the establish a new Islamic broadcasting company that, contrary to the old ones) would also include other branches of Islam such as Shia and Ahmadiyya. In the past Dutch newspaper Telegraaf had to issue a rectification for its allegations that Bouyafa was part of the Muslim Brotherhood. A while ago the FIOE announced the establishment of a new organisation for Muslim youth and students in the Netherlands. Also activists and scholars affiliated with FIOE haven regularly visited the Netherlands, for example last year Gamal Badawi who held a lecture at a Rotterdam students organization.

The FIOE also has announced that, in cooperation with the FION it is organizing a conference in Amsterdam from 28-30 May 2010: Islam in Holland – Meditating on the Present and Future Horizons. According to the FIOE:
The International Support Organization in Collaboration with the Federation of Islamic Organizations in Holland

his conference aims at initiating positive methodological dialogue between Muslims and Dutch political, intellectual and religious activists, hoping to clarify opinions and remove misunderstandings around controversial or critical issues pertaining to Muslims or other segments, in order to achieve positive communication and strengthen social co-existence and support cooperation amongst members of the community, to serve the general good within the context of citizenship. The conference will issue a concluding statement under the title of the “Document of Diverse Consensus” which will be presented in the final session, after deliberations with all participating parties in the conference, such that it tackles all points which were under discussion in brief summaries. These results will be considered as starting points for work and collaboration in society during the period after the conference as well as the possibility of cascading them to societies and institutions to gain their endorsement of this document, so that it could become like a constitution of common effort in Dutch society.
Following is a list of intellectuals who were invited to attend the conference from various European regions:
Dr.Salman Bin Fahd Al Ouda
Dr.Ali Al Kardaghy
Dr.Gamal Badawy
Dr.Gaafar Al Sheikh Idrees
Dr.Ahmed Gab Allah
Dr.Heba Raouf Ezzat
Dr.Fouad Elwy
Dr.Adel Al Fallah
Dr.Mutlak Al Karawy
Dr.Adel Salahy
Invitees from Holland
Professor Wassef Shedid – University of Tilburg
Professor Terboch – University of Leiden
Professor Peter Van Koningsfeld – University of Leiden
Professor Rod Peter – University of Amsterdam (I think Professor Ruud Peters is meant here, MdK)
Professor Kassem Al Samaraey – University of Leiden
Dr.Mohamed Ghaly – University of Leiden

It is not very remarkable that much of the controversy about Muslim Brotherhoods in the Netherlands focus in the FIOE and its Dutch branch. It is clearly an organization with a strong presence in the Islamic representational infrastructure and one of the most clearly visible branches (that European organization that is) on the world wide web. It is remarkable though that another branch of the Muslim Brotherhoods is neglected in most of the news reports and analysis. The offshoot of that branch (although not connected anymore to any Muslim Brotherhoods branch) merits much more scrutiny in my opinion than the alledged connection of the FIOE with Muslim Brotherhoods. Maybe I will write something more about that in the future.

The FIOE and several other organizations in Europe have profited from the European preference work with formal organized groups to establish organisations for representation of Muslims in order to co-opt ethnic and religious elites. Such a policy is (indeed) elitist and severly restricts democratic participation of individuals and organisations that to not have the same resources as for example the FIOE. Nevertheless the FIOE has made some interesting contributions among and about Muslim life in Europe and it is worthwhile to see what this conference will bring.

2 comments.

Closing the week 14 – Featuring The Burqa Ban

Posted on April 10th, 2010 by martijn.
Categories: Blogosphere.

NEW on Closer!

The official website of ISIM is closed and the repository of Leiden University works like…well it doesn’t work so well. Which is a problem if you want to read the ISIM Review articles. Therefore I’m happy to present to you: ISIM Review via Closer

Most popular on Closer this week:

1. Moslima’s van Al Wahda maken een loflied voor vrouwen met hoofddoek
2. Barnard vs. Sharia4Belgium: Met de vuist op tafel
3. Cartoonesque 15 – Public Anthropology

• If you want to stay updated and did not subscribe yet, you can do so HERE

• If you want to stay updated about the ISIM Review pages I suggest you do subscribe
  

• You can follow me on Twitter: Martijn5155

Featuring the Burqa Ban
To ban or not to ban the burqa – Broadsheet – Salon.com

To ban or not to ban the burqa
The circumstances surrounding France’s veil debate are key, but so is the individual context for Muslim women

Peter Berkowitz: Can French President Nicolas Sarkozy Justify Banning the Veil? – WSJ.com

Can Sarkozy Justify Banning the Veil?
Circumstances are decisive. What might be unthinkable in the U.S. looks more reasonable in France.

Feminist Intersection: The Niqab Ban IS a Feminist Issue | Bitch Magazine

To me this is an obvious feminist issue through and through, and it goes way beyond a human rights injustice. I’m checking myself as an ally to Muslim women, and supporting their right to bodily autonomy and self-determination.

However I’ll tell you this much – the amount of mainstream feminist response I’ve read regarding the lack of inclusion of contraception and abortion in maternal child health from Canada’s Conservative government in the G8 summit far exceeds the coverage I’ve seen regarding the niqab ban. In fact, I’ve barely seen any feminist press at all on the niqab ban. And I’m not surprised – reproductive rights gets lots of feminist attention, even if not mainstream media coverage. Intersecting race and culture? Not so much.

Is it because many of us don’t know about the niqab ban? Or are there lots of you out there who agree with it? What do you think?

Quebec Niqab Ban: No/Non to Bill 94! | Racialicious – the intersection of race and pop culture

How many times does it have to be said that gender equity is about giving women the right to make their own choices? If a woman’s choice is to wear a niqab, BARRING her from wearing one by removing access to work, childcare, healthcare and education is the absolute opposite of gender equality.

Women Fight Back: Don’t Ban the Veil! – Page 1 – The Daily Beast

Sheema Khan considers wearing her headscarf a feminist act—and says her native Canada is belying its liberal values by supporting Quebec’s attempt to ban the veil.

Siddiqui: Picking on Muslim women smacks of hypocrisy – thestar.com

I do not like the niqab/burqa. It makes me uncomfortable. But that’s not a good enough reason to argue that it be banned or, worse, that those wearing it be denied public services, including education and even health care, as Quebec is proposing.

Quebec bill will rescue Muslim women

Quebec will refuse all government services, including education and non-emergency health care, to Muslim women wearing the niqab or burka. Premier Jean Charest said the bill is aimed at “drawing a line” to demonstrate that gender equality is a paramount Quebec value.

As a Muslim Canadian, I am thrilled at this development, and welcome the rescue of all Muslim-Canadian women who were being blackmailed, bullied and brainwashed into wearing attire that has no place in either Islam or the 21st century.

Non/No Bill 94 Coalition Statement « NO to Quebec Provincial Bill 94

Forcing a woman to reveal part of her body is no different from forcing her to be covered. Both the federal Conservative and Liberal parties have expressed support for Bill 94, which raises the very real possibility that similar legislation will be proposed across Canada. We demand that Bill 94 be withdrawn immediately, as it has no place in a democratic state that values autonomy, liberty and justice.

No Bill 94 Coalition is made up of concerned individuals, organizations and grassroots movements that are demanding that the proposed Quebec legislation, Bill 94, be withdrawn immediately.

We invite all individuals and groups of conscience inside and outside of Quebec to publicly or privately endorse this statement by emailing their name(s), location (city, state/province, and country), and contact information to nonbill94 [at] gmail [dot] com

threadbared: Couture Coincidence

We’re still mulling the implications of the Givenchy couture runway show at the recent Paris Fashion Week, with its perhaps lucky, maybe deliberate, coincidence with French President Nicolas Sarkozy’s condemnation of the burqa (a specific garment that in this instance seems to stand in for any face-obscuring garment with a Muslim-y connotation) as a “walking prison.”

The blogosphere certainly recognizes the coincidence, if not quite sure what to do with it. Going for the morbid commentary, Fashionologie calls them “couture corpse brides.” At the Lux Style File, they note that, “[Givenchy’s] creative director, Riccardo Tisci, definitely struck design genius and political controversy by showing two burqas in the famed houses’ [sic] line. Givenchy’s Modern Arabian Nights theme paired well with the landscape of current political events in France.” Meanwhile, the lone comment ups the ante by assigning value to the artistic efforts of the couture house (including, presumably this latest couture collection) while denying it to the sartorial practices of Muslim others. “The house of Givenchy is excellent. I agree with French President Nicholas Sarkozay to ban the burquas [sic].”

Burkas Hit the Paris Runways; Ryan Seacrest Faces Oscar Backlash — The Cut

Burkas Hit the Paris Runways; Ryan Seacrest Faces Oscar Backlash

• French designers such as Jean-Charles de Castelbajac and Marithé + François Girbaud reacted to the country’s potential burka ban with burka-inspired runway looks.

Anushay Hossain: For France Banning The Burqa Is Not The Answer

The issue of banning the burqa in France has generated so much heat over the past few months that one would assume the ban had already come into effect. Not so.

Designers in Paris Veil Models in Protest of Proposed Burka Ban. – Feministing

I suppose on some level I appreciate that fashion designers read the news. My initial reaction was definitely of intrigue, interest and I kind of thought it was cool. But on closer inspection, given couture houses’ historical objectification of “other” as fetish spectacle, it is hard to all of a sudden think of design houses as allies in the fight for Muslim women’s rights. This fails to move us from a fixed understanding of what a burqa means which has essentially become a fill in, catch all, category to describe Muslim women, to a more complex one that actually encompasses and acknowledges the work, experience and resistance of Muslim women who don the burka. Flattening the very complex experience of “Muslim women,” is a reductive tendency that seems to be at the heart of pro and con arguments of banning verse allowing what is understood universally and often falsely as “forced” veiling.

Secularism and Religion
Kenan Malik’s essay on secularism, religion and demography

The real problem with the Eurabia thesis is not so much the invalid demographic projections as the belief that demography is destiny. ‘Can Europe be the same with different people in it?’ Caldwell asks at the start of his book. The very question is misguided for it confuses the diversity of peoples and the diversity of values. People of North African or South Asian parentage, Caldwell seems to believe, will inevitably cleave to a different set of values than those of European ancestry. Why? Being born to European parents is not a passport to Enlightenment beliefs. So why should we imagine that having Bangladeshi or Moroccan ancestry makes one automatically believe in sharia?

FiveThirtyEight: Politics Done Right: Is an Anti-Islam Wave Hitting Europe?

The rise of Wilders has alarmed many political observers, and has been cited as yet another point of evidence of a new tide of European anti-Islamism. (Though Wilders specifically rejects comparisons to far-right politicians Jean-Marie Le Pen and Jörg Haider.) Bolstering this “trend” are Switzerland’s referendum against minarets, the French ban on headscarves in public buildings, and anti-immigration parties making headway in other countries. But is pure Islamophobia (e.g., the number of people who fear or dislike Islam) the driving factor in the PVV’s rise in support? And why are anti-Islam/anti-immigration parties such a force in the Netherlands, but not in countries like Spain? Is it simply a matter of integration of a new immigrant group, rather than cultural or political characteristics specific to Muslims?

Paul Berman’s outraged attack on Ayaan Hirsi Ali’s attackers. – By Ron Rosenbaum – Slate Magazine

The Flight of the Intellectuals, Paul Berman’s new 300-page polemic (to be published this spring), recalls these heady days in a book that is likely to provoke an intense controversy among public intellectuals. The most contentious assertion in Berman’s book is that some of the most prominent of these—people who rushed to the defense of Salman Rushdie when he was threatened with death for a novel deemed blasphemously irreverent to Islam—have failed to offer wholehearted support to Muslim dissidents today, people such as Ayaan Hirsi Ali, the Somali-born author and Muslim apostate, whose lives are similarly threatened. This failure, this “flight of the intellectuals,” Berman argues, represents a deeply troubling abandonment of Enlightenment values in the face of recurrent threats to freedom of expression.

The Hindu : Opinion / Lead : Islamism, modernity & Indian Mujahideen

Many believe the jihadist movement in India to be driven by religious fanaticism. There is little doubt that the idiom of the Indian Mujahideen drew on Islam, or at least a certain reading of Islam. The manifestos the organisation released after its operations sought religious legitimacy for the jihadist project.

The Case for the Sabbath, Even if You’re Not Religious – Culture – The Atlantic

But herein lies a theological stumper. Why—and how—would one keep the Sabbath if God has nothing to do with it? Without a well-formed rationale, efforts to have a day of rest would be invariably tepid and toothless. Nostalgia alone isn’t nearly robust enough to sustain a weekly retreat from modernity.

Misc.

Women Judges Stir Up Old Debate in Egypt – NYTimes.com

When women tried to join the bench on Egypt’s top administrative court, the uproar from its judges was fierce. Women are too emotional, they insisted — and who will take care of the family if the mother is busy with the arduous tasks of the courtroom?

Saudi Arabia’s got talent – Times Online

Wearing the niqab, or veil, with only her eyes visible behind her full-length black gown, Hilal is the first woman to have reached the final — but it is the manner in which she got there that has captivated the judges and the public.

Three weeks ago, she stormed into the penultimate round with a blistering attack on extremist Muslim clerics. Her poem, The Chaos of Fatwas, denounced those who issue hardline religious decrees, comparing them to suicide bombers as “monsters wearing belts”. She attacked the segregation of the sexes maintained by preachers who “prey like a wolf” on those who seek progress and peace.

Saudis: No Girls Allowed in Mecca | RD Blog: The Devil’s Advocate | ReligionDispatches

The Saudi clerical establishment is once more making noise that Islam is only for them; not for women, and eventually not for any other men. Their latest proposal is that women should be barred from taking part in one of the commandments of the faith, to make pilgrimage to Mecca. Although women can still go to the city, they are to be kept separate from the Ka’ba, the actual point of the pilgrimage. The argument is that women and men should not mix, and it is too crowded to keep them separate. Perhaps we should look at basic infrastructure, or alternate years between men and women. However, the real goal has never been to advance the religion.

The Rise of Islamo-Erotica – Page 1 – The Daily Beast

Ignoring the prohibition of nudity, Muslim artists—many of them women—are now defying religious tenets by painting naked models in pinup poses.

Dutch
‘2010’: Hypocrieten versus hoofddoekjes

Ik wil liever iets kwijt over de burka. In België schijnt er een burka-verbod in aantocht te zijn. Er komen twee dingen bij me op. Houd in de gaten dat ik geen burka-liefhebber ben. Maar ten eerste: de hypocrisie van het verbod. Je verandert met een kledingvoorschrift niets aan de onderdrukking of de zelf-onderdrukking van die vrouwen. In feite komt het erop neer, dat het burkaverbod ervoor zorgt dat jij er niet meer tegenaan hoeft te kijken, maar dat die vrouwen vervolgens de straat helemaal niet meer op gaan en fijn achter de muren van hun flatjes worden onderdrukt. Dat schiet, om de waarheid te zeggen, maar weinig op.

Het debat over het debat « Humanieuws

Op 31 mei werd op de campus van de Universiteit Antwerpen een lezing verstoord van auteur Benno Barnard. De lezing droeg als titel “Leve God, weg met Allah” en werd georganiseerd door de Vrijzinnige Dienst van de U.A. Onmiddellijk na het incident brak een storm van reacties los en over die reacties willen we het hier even hebben.

BullShit,: Nieuws: Alsof de wereld op zijn kop staat…

In het wetboek staat dat je in bedreigende situaties ‘evenredig geweld’ mag toepassen.
Hoe kan het dan zijn,
dat iemand die zijn werk deed, en werd lastiggevallen,
gestraft wordt omdat hij zich zelf verdedigt?

Het Nieuwe Journaal » Sheikh Fawaz Jneid verlustigt zich weer

Imam Sheik Fawaz Jneid van de As-Soennah moskee in Den Haag voorziet een islamitische vluchtelingenstroom als gevolg van de discussie over hoofddoek, boerka en nikaab. Deze theatrale godsdienstmaniak met islamofascistische denkbeelden speelt reeds jaren een spel waarin anderen hem al voorgingen: je ensceneert een volk dat bedreigd wordt en er volgt een toenemende argwaan tegen degenen die niet tot dat bedreigde volk behoren, met agitatie en oproer als bekroning.

Burkaverbod in Beieren? – Welingelichte Kringen

Met die burka is natuurlijk toch iets aan de hand. In menig Westeuropees land is een debat ontstaan over de vraag of vrouwen zich op een dergelijke manier mogen kleden of niet. Tot heldere uitkomsten heeft dat nog niet geleid, want neem nou Frankrijk: de regering en ook president Sarkozy zijn voorstander van een burkaverbod, maar voor zoiets ook wettelijk is vastgelegd… dat blijkt verre van eenvoudig te zijn.
Geloof maar niet dat het debat over dit hoofddeksel zomaar overdrijft, daarvoor is de symbolische waarde ervan veel te groot en er zal toch iets moeten zijn om de ongemakkelijke verhouding tussen Oost en West een ‘gezicht’ te geven. Tot nader orde is dat de burka en het kan bijna niet anders of dit onderwerp zal ook in Nederland een punt van heftige discussies worden.
Inmiddels heeft de burka België in haar ban en nu is ook Beieren aan de beurt.

Nikaab en Boerka in Belgie verboden | Artikel 7

Net als elders in Europa woedt in België al jaren een debat over het verbieden van boerka’s (die lichaam en gezicht volledig bedekken), nikaabs (die een spleet voor de ogen vrijlaten) en hoofddoekjes. Het Vlaamse openbare onderwijs kondigde onlangs een verbod op hoofddoekjes op zijn scholen af, maar dat werd door de Raad van State geschorst, omdat die wil dat eerst het Belgische Grondwettelijk Hof zich uitspreekt over de wettigheid van zo’n hoofddoekjesverbod. Het extreem-rechtse Vlaams Belang had de Belgische regering eerder gevraagd zelf met een boerkaverbod te komen, maar minister van Binnenlandse Zaken Annemarie Turtelboom antwoordde destijds dat de maatschappij hierover zo verdeeld is, dat stringente regelgeving nu niet op zijn plaats is. Het parlement van België beslist nu anders.

Fawaz verklaart ons de oorlog | Artikel 7

De boodschappen van de sheikh en van islamitische voormannen wordt door de heersende, vooral linkse, elite aan ons voorgehouden met het beroep om ons niet ‘lullig’ op te stellen tegenover de islam en om onze harten en hoofden open te stellen voor de moslimse medemens. Die oproep gaat als regel gepaard met manipulatie van onze schuldgevoelen. Het elfde gebod luidt immers: ‘Gij zult niet islamofoob zijn.’ Gezagsgetrouwe linkse conformisten en naïeve progressieve christenen laten zich met die boodschap graag op pad sturen.

Hier wreekt zich niet alleen het tekort aan zelfbewustzijn in de confrontatie met de islam, maar ook de volstrekte naïviteit over de intenties van de islam op langere termijn. De sheikh is daar duidelijk over: “Zij willen het Licht van Allah doven met hun monden, maar Allah wil slechts Zijn Licht volledig laten schijnen, ook al haten de ongelovigen het. Hij is Het Die Zijn Boodschapper heeft gezonden met de leiding en de ware godsdienst om deze te doen zegevieren over alle godsdiensten, ook al haten de afgodendienaren het” (Soerat at Tawbah 32-33).

Dat klinkt als een oorlogsverklaring. Het wordt tijd dat we die eindelijk eens serieus nemen. Hoofddoekjes, boerka en nikaab vormen een door de islam opgedrongen oorlogsfront. Het is het beste als we ons daardoor niet bij de neus laten nemen. De tegenaanval zou direct gericht moeten zijn op de islamitische intentie om de ware godsdienst te doen zegevieren over alle godsdiensten. Voor zo’n godsdienst kan er geen plaats zijn in de Nederlandse herberg.

Gerelateerde artikelen

socialisme.nu – ‘Vrouwen moeten zelf beslissen wat ze op hun hoofd dragen’

België wordt het eerste Europese land met een nationaal verbod op het dragen van een boerka of nikab. Het parlement keurt het plan tegen gezichtsbedekking in april vrijwel zeker goed. Terwijl het aantal vrouwen dat de sluier draagt net als in Nederland slechts enkele honderden telt, kan deze maatregel de sociale verhoudingen verder polariseren en een precedent scheppen voor meer verboden, zoals tegen de hoofddoek. Het huidige debat in België daarover is al veelzeggend, zo stelt Ida Dequeeker van BOEH – Baas Over Eigen Hoofd.

Wilders misbruikt vrouwen | DeJaap

Wilders exploiteert daarmee Moslimvrouwen: zij mogen niet spreken en dienen alleen ter meerdere eer en glorie van Wilders’ agenda. Wilders doet dus precies wat hij Moslimmannen verwijt.

Van knielende gastarbeider tot boerkaver… – Nieuws – /Geschiedenis

Het Belgische boerkaverbod-in-de-maak is het zoveelste hoofdstuk in de discussie over Islamitische geloofsuitingen in de openbare ruimte. Welke rol heeft de overheid in deze discussie, zeker met het oog op de scheiding tussen kerk en staat? Andere Tijden maakte in 2005 een aflevering over de eerste moskeeën in Nederland.

1 comment.

Ik maak je dood!

Posted on April 9th, 2010 by martijn.
Categories: Some personal considerations.

Stel je voor, je werkt bij een jongerenclub en iedere dag staat dezelfde jongen op dezelfde tijd aan de deur. Meestal om problemen die hij zelf veroorzaakt heeft of, ook al kan hij er weinig aan doen, zelf weer eens in verzeild geraakt is (sommige jongens hebben echt een zeldzaam talent daarvoor). En iedere dag vraagt hij of je zijn problemen kan oplossen zonder iets tegen zijn vader te zeggen. Meestal hoef je niets te doen en loopt het sowieso met een sisser af, soms is het serieuzer en dan moet je wel wat doen. In ieder geval met zijn vader praten. Dan komt hij dus die dag aan de deur en er ontwikkelt zich de volgende conversatie aan de deur:

Tariq: Klootzak! Hufter die je bent! Ik had gevraagd of je het stil wilde houden! Ik maak je dood!
Ikke: Ok, met suiker erbij?
Tariq: Huh, ok vier klontjes zoals altijd.
Ikke: Kom binnen.

Geen sprake van dat hij me echt dood zou maken ook al vond hij me op dat moment waarschijnlijk wel oprecht een hufter en een klootzak. Dat is een kwestie van inschatting en die kun je eigenlijk alleen maken als je iemand goed kent. Ik kende hem intussen behoorlijk goed en hij mij ook. Ondanks, of misschien dankzij, zijn nogal ‘ongepolijste’ voorkomen en optreden mocht ik hem wel en dat had hij denk ik ook wel door. Die inschatting kan natuurlijk niet iedereen altijd maken en daarom is het ook gewoon dom om dergelijke uitspraken te doen. Dat maakte ik hem ook duidelijk. Bij mij leverde het hem alleen een half uur ‘gezeur’ op, maar buiten het kantoor en de moskee waar ik werkte zou hij er mee flink in de problemen kunnen komen.

Dit zijn afwegingen die ook spelen in de zaak die Malou van Hintum behandelde in de Volkskrant.
‘Ik maak je dood’ – Opinie – de Volkskrant

We hebben het hier over een adolescent met een grote bek, misschien wel een van die jongens die onder elkaar voortdurend zeggen ‘tyfuslijer’ en ‘ik maak je dood’ – gebruikelijk van vmbo tot en met vwo.

18-jarige jongens kunnen vreselijk vervelend en intimiderend zijn. Maar als ze zoiets zeggen, in hun eentje en met hun handen in de zakken, hoef je daar niet meteen bang van te worden.
De Gelderlander kapot maken, wie neemt dat serieus als een boze 18-jarige dat roept? Daar haal je toch je schouders bij op?
En als jongens hun handen in hun zakken hebben, zit daar heus niet meteen een wapen verborgen.
Maar ja, Brahim is een 18-jarige Nederlander van Marokkaanse afkomst
Zo staan ze nou eenmaal vaak.

Maar ja, Brahim is een 18-jarige Nederlander van Marokkaanse afkomst.

Dat uit het verslag in de krant blijkt dat de uiting niet eens bevestigd wordt door getuigen en dat ook de receptioniste geen enkele aanleiding zag de politie te bellen doet er weinig aan af. In gevallen van bedreiging geeft over het algemeen het subjectieve gevoel van de bedreigde de doorslag; niet de intentie en context van de bedreiger.Zij heeft overigens wel een punt. Het zou kunnen dat Marokkaans-Nederlandse jongens niet zo snel in een begeleidingstraject terecht komen en sneller in een justitieel traject in vergelijking met autochtoon-Nederlandse jongeren met vergelijkbare vergrijpen. Onderzoek is daar niet helemaal helder in, maar uitgesloten wordt het ook zeker niet. Waarom dat zo is, is ook niet helemaal duidelijk. Hetzelfde geldt voor bepaalde groepen autochtonen. De stichting waar ik eerst werkte had vooral ‘randgroepjongeren’ (autochtonen) als grootste cliënten groep. Deze werden vaak elders eruit gegooid door hun grote bek (inderdaad in dezelfde als ‘ik maak je dood’). De omgangsvormen zijn niet altijd even blank, middenklasse. We kunnen zeggen ze komen er pas in als ze dat wel kunnen, we kunnen het ook zien als onderdeel van de problematiek van henzelf en de samenleving om hen heen. Dat is in het geval van Marokkaans-Nederlandse jongeren niet anders. Genoeg om Van Hintum’s punt niet helemaal als onzinnig af te doen. Echter, zoals in de grote boze buitenwereld Tariq wel in de problemen had kunnen komen met zijn uitspraak en de jongen uit Van Hintums verhaal daadwerkelijk in de problemen is gekomen, juist omdat de correcte inschatting zo moeilijk te maken is, kan ook Van Hintums column natuurlijk de nodige gefronste wenkbrauwen opleveren. En dit heeft het ook gedaan gezien de aandacht in de blogosphere.

Het bontst wordt het gemaakt door Contradicere met schrijvers die we ook kennen van het neo-fascistische Het Vrije Volk. Zo lezen we daar:
Oproep om Malou van Hintum te bedreigen! (update) «

Dus jonge PVV ’stadscommando’s‘, want die moet je natuurlijk wel bloedserieus nemen als linkse media… doe eens flink bedreigen die Malou Malloot van Hintum! Maar… hou wel je handen in je zakken hé… want dat maakt kennelijk wel het levensgrote verschil tussen een heuse en een niet serieuze bedreiging.

Genoeg reden voor Volkskrant redacteur Henk Muller om de site te vragen het stuk te verwijderen, waarop Contradicere vervolgens (zeer onkies volgens de netiquette) de emailwisseling publiceerde:
Volkskrant eist verwijdering column (plus vervolg) «

We hebben de titel inmiddels aangepast naar: ‘Volkskrant eist verwijdering column’ omdat de heer Müller inmiddels dreigt met een advocaat. Verder wachten wij de dingen die komen gaan maar af. Zodra dit een voor u interessant vervolg krijgt dan aarzelen wij niet om een update te publiceren.

De kritiek op Van Hintum verraadt een typische denktrant. Zij zegt nergens dat ze de actie van Brahim goedkeurt. Wat zij doet is proberen te begrijpen wat er op de redactie en in de rechtszaal gebeurt is. Zij wijst op een denktrant die niet eens zo vreemd is:
‘Ik maak je dood’ – Opinie – de Volkskrant

Maar ja, Brahim is een 18-jarige Nederlander van Marokkaanse afkomst. Dus dan word je wel meteen bang en denk je wel meteen aan een wapen. Bovendien is hij de broer van de jongen die samen met een vriend een voetganger doodreed, en daarna medewerkers van het UMC St Radboud bedreigde. Als een jongen zoiets doet, wat kun je dan van zijn broer verwachten?

Laten we eerlijk zijn, wie heeft nog nooit een vergelijkbare denktrant gehad over een Marokkaans-Nederlandse jongen? Gebaseerd op vooroordelen en stereotyperingen, aangewakkerd door angst?

Op Contradicere lijkt de overweging te zijn dat als iemand zich zo in een ander verplaatst, dat ze het er wel mee eens moet zijn of het op z’n minst bagatelliseert. En in ieder geval neemt ze er nergens afstand van. In een wereld van wij-zij denken ben je alleen oprecht en authentiek als je duidelijk in één van de twee kampen ingedeeld kunt worden. Als onderdeel van ‘wij’ jezelf verplaatsen in de context of motieven van ‘zij’ bewijst een gebrek aan verstand, hypocrisie of kwade wil. Nog sterker is dat Van Hintum met haar inlevingsvermogen ons wil indoctrineren met haar linkse praatjes. Afwezig in veel vormen van radicalisering (seculier of religieus maakt niet uit) is het vermogen om bepaalde zaken op een genuanceerde manier in de context te plaatsen en de complexiteit ervan te laten zien. Dat laat Contradicere in extreme vorm zien door de, weliswaar ‘satirisch’ bedoelde, oproep om Van Hintum te bedreigen. Begrijpelijk wanneer je je verdiept in het gedachtegoed van de site. Vanuit een begrijpelijke woede over zoveel ‘bagatellisering’ en ‘linkse kerk achtige gedachten’ van Van Hintum reageert men primair en ongepolijst. Net zoals Brahim zeg maar.

Ik ga binnenkort maar weer eens koffie drinken met Tariq. Kijken of hij nog steeds vier suikerklontjes wil.

0 comments.

Een wekelijks portie burgerschap 14 – Werk is goed voor slaven

Posted on April 7th, 2010 by martijn.
Categories: Burgerschapserie 2010.

Uit de burgerschapskalender:

Sympathie is aardig, een baan is beter. Aldus Emplooi,een arbeidsbemiddelingsbureau voor vluchtelingen. In het hele land werken ruim 140 adviseurs onbetaald voor dit bureau. Mensen die al een professionele loopbaan achter de rug hebben, zetten zich vrijwillig in en hebben de afgelopen jaren al meer dan 10.000 vluchtelingen geplaatst op de Nederlandse arbeidsmarkt. Een mooie mix van zakelijkheid en idealisme.
www.emplooi.net

Werken zullen ze die vluchtelingen. Een baan is beter. Voor iedereen zo geloven we. Het is beter voor de vluchteling want hij of zij wordt er financieel onafhankelijk en redzaam door. Het is beter voor de samenleving want ze integreren beter. Enigszins selectief zijn we daar wel in gezien het eerdere beroepsverbod voor Iraniërs, inmiddels door de rechter ongeldig verklaard wegens schending van het anti-discriminatie beginsel en het moeizame gedoe rondom erkenning van diploma’s. Niettemin, eerlijk is eerlijk, arbeid lijkt inderdaad de integratiemachine die we nodig hebben. Daarom is het ook zo vreemd dat mensen nog steeds niet mogen werken zo lang ze in de asielprocedure zitten en dit kan heel lang duren. Tegelijkertijd zien we dat op tal van andere terreinen het de vluchtelingen zeer moeilijk wordt gemaakt. De aanvraag voor een verblijfsvergunning kan al snel 1000 euro kosten, gezinshereniging ruim 800 euro en ook de inburgeringscursussen kosten het nodige. Mogelijkheden tot naturalisatie zijn eveneens aangescherpt.

Vluchtelingen komen hier voor veiligheid, om een toekomst op te bouwen, maar het wordt hen erg moeilijk gemaakt om dat te doen. Gezinshereniging wordt moeilijk gemaakt en er gaan zelfs stemmen op om daarvoor maar de internationale verdragen te omzeilen om laagopgeleide, dus ‘slechte‘ migranten te weren. Met andere woorden, ze zijn hier alleen welkom als ze hard kunnen werken en waar ze precies terecht komen, wanneer ze mogen werken, enzovoorts dat bepalen de staat en de ondernemers. Migranten worden gereduceerd tot kostenplaatjes en een slechte migrant is er dan één met een nadelig saldo. We kunnen daarom boos doen als Wilders weer eens komt met wat cijfers over de kosten van migratie (die overigens zo lijkt het uit zijn duim gezogen zijn), maar in feite hebben we dus een systeem geschapen waarbij migranten gereduceerd worden tot makkelijk plooibare arbeidskrachten die totaal afhankelijk zijn van de grillen van overheidsdiensten en werkgevers. Migranten kunnen niet zomaar het werk doen dat zij willen of voor opgeleid zijn: de problemen met diploma-erkenning maken dat moeilijk. Asielzoekers worden eerst tijden in ledigheid gelaten en daarna de arbeidsmarkt opgegooid; die ledigheid verslechterd hun startpositie nog meer. Tegelijkertijd is men gedwongen om van alles en nog wat aan te nemen om de hoge kosten van inburgering en gezinshereniging te kunnen betalen waarbij het pleidooi voor het omzeilen van verdragen en het uitsluiten van bijvoorbeeld Iraniërs er op neer komt dat de staat niet aan enig contract gebonden lijkt. In feite voldoen deze groepen daarmee aan de definitie van slaven en horigen. Wat we nog missen is verhandelbare migrantenquota tussen landen, dan is de slavenmarkt ook weer in ere hersteld.

2 comments.

Barnard vs. Sharia4Belgium: Met de vuist op tafel

Posted on April 6th, 2010 by martijn.
Categories: Public Islam.

Ik heb zo het idee dat de mannen en vrouwen van Sharia4Belgium vorige week met verbazing, plezier en tevredenheid gekeken hebben naar commotie over het verstoren van een lezing van schrijver Benno Barnard. Zie hier een korte reportage over deze gebeurtenis door Netwerk.tv:

Het ging dus allemaal om zijn lezing Leve God, weg met Allah die u volledig kunt lezen bij
Knack.beLeve God, weg met Allah – Benno Barnard – Blogs – Knack Boekenburen

ik ben niet gekomen om de vrijzinnigheid te prijzen, ik ben gekomen om haar fundamentele vergissing te begraven. Die denkfout luidt dat ‘religie’ de vijand is van iedere intellectuele onafhankelijkheid en geestelijke progressie. En de premisse van deze denkfout luidt dat je de erfenis van Mozes en Christus op soortgelijke wijze zou kunnen interpreteren als de erfenis van de Profeet.

Ik wil aantonen dat dit gevaarlijke onzin is, dat de vrijzinnigheid nu juist een logisch product is van de Joodse en christelijke traditie; ja, dat ook het atheïsme bijbelse wortels heeft.
[…]
De dood van God is niet perse rampzalig voor de westerse beschaving; maar de ondergang van de religie is dat naar ik meen wel: met haar sterft een wereld van verhalen en gebruiken die ons met onze voorouders verbinden. Mijn ergernis over de godloochenaars is niet dat ze God loochenen, maar dat ze hun verlichte toestand als een bevrijding uit de Joods-christelijke geschiedenis beschouwen. Of anders gezegd: ik heb geen probleem met godloochenaars, ik heb een probleem met christendomloochenaars.

Barnard komt in dat stuk onder meer met de grootst mogelijke onzin over dat islam geen scheiding van kerk en staat zou kennen en het christendom wel. Dat is ook zo’n verhaal dat voortdurend wordt nageblaat. Je zou van iemand die pretendeert zich in christendom en islam te hebben verdiept verwachten dat hij iets kritischer zou zijn, maar daar zal ik binnenkort maar eens op ingaan. Barnard schreef eerder over de islam:
Joost Niemöller » Benno Barnard over de islam

Een chanterende omstandigheid is dat extreem-rechts zich tegen de islam kant (en dus de juiste analyse aan de verkeerde motivatie paart). Links zwijgt. En als links niet zwijgt, wordt het voor rechts uitgemaakt. Non sequitur – maar het is de prijs die je betaalt voor het bestrijden van een inhumane ideologie, die de Hebreeër haat, de vrouw instrumentaliseert en de dood in de armen valt.

Hij plaatst, of probeert dat althans, om zich daarmee in het rijtje van islamcritici te plaatsen die niet extreem-rechts zijn, maar zouden opkomen voor de vrijheid van de Westerse samenleving.

De aangekondigde lezing was tegen het zere been van Sharia4Belgium die op hun website de volgende oproep plaatste:

Assalam alaykoem wa rahmatoelah wa barakatoehoe,
Beste moslimbroeder/zuster

De vijand van onze religie hebben weer een stap dichterbij gezet naar hun openlijke belediging van de islam en zijn volgelingen.
Op woensdag 31 maart 2010 organiseert de vrijzinnige dienst van de Universiteit Antwerpen een lezing met als titel:

Islamdebat van Benno Barnard

Assalam alaykoem wa rahmatoelah wa barakatoehoe,

Beste moslimbroeder/zuster

De vijand van onze religie hebben weer een stap dichterbij gezet naar hun openlijke belediging van de islam en zijn volgelingen.

Op woensdag 31 maart 2010 organiseert de vrijzinnige dienst van de Universiteit Antwerpen een lezing met als titel:

“Het islamdebat: lang leve god, weg met Allah!”

Gastspreker is de nederlandse dichter Benno Barnard, die voor de rest bekend staat als één van de meest radicale islam-bashers in de lage landen, of om met hun mooie woorden te zeggen: één van de toonaangevende islamcritici!

Centraal in de lezing staat de “politieke” islam, die volgens hem de oorzaak is van de onverzoenlijkheid met de westerse ideologieën, met aan het hoofd het humanisme (of vrijzinnigheid)

De titel verraadt echter zijn intenties en is een zoveelste klap in het gezicht van de moslimgemeenschap!

En zo wordt het aangekondigd op de website van Liberales (liberale denktank met goede contacten binnen de Universiteit Antwerpen):

Benno Barnard over “Het islamdebat. Lang leve god, weg met Allah”

Vanzelfsprekend is iedere moslim, zoals ieder ander mens, een vat vol invloeden, waarvan de Belgische niet de minst belangrijkste zijn. Maar datzelfde vat kan door de trechter van de traditie met springstof gevuld worden… Onze onverzoenlijkheid moet een ideologie betreffen! Die van de politieke islam namelijk, die helaas zo moeilijk te scheiden valt van de islam überhaupt.” Dit is de zesde lezing in de reeks ‘Onze waarden. Welke toekomst voor het humanisme?’ Lokatie: stadscampus van de Universiteit Antwerpen, Rodestraat 14 te Antwerpen, toegang gratis.

Laten wij als moslims dit zomaar begaan of beantwoorden wij deze zuivere provocatie met een scherpe tong…?

Bekijk alvast hoe onze moslimbroeders in de Verenigde Staten zulke “gasten” aanpakken:

En dus verstoorden diverse moslim activisten (in, ik quote Barnard, “extremistische, salafistische kledij”) de lezing (daar zit nog een verhaal achter, maar ook dat laat ik even zitten). Wat valt nu op in deze zaak? Allereerst dat er sprake zou zijn van een uitzonderlijke situatie. Zo stelt Bert Brussen op Hp/De Tijd:
Schokkende video: moslimradicalen verstoren lezing Nederlandse dichter – HP/De Tijd

Nog nooit vertoond: extremistische moslims die niet blij zijn met de vrijheid van meningsuiting en een kunstenaar dus maar de mond snoeren. Slachtoffer was deze keer de Nederlandse dichter Benno Barnard

Het sarcasme druipt er vanaf, maar waar het om gaat is de suggestie dat er iets bijzonders aan de hand is. Natuurlijk is het verstoren van een lezing op deze manier een opmerkelijke aangelegenheid en de aandacht ervoor is op zich niet vreemd. Ware het niet dat het zo vaak voor komt en verschillende commentatoren in België hebben daar ook opgewezen
De Morgen Standpunt – Vrijheid (1088231)

Enkele maanden geleden modereerde ik een politiek debat voor de liberale studenten aan de VUB. Een van de deelnemers was minister van Binnenlandse Zaken Annemie Turtelboom en dat bleek niet naar de zin van een aantal pro-asielbetogers, die met veel geschreeuw, lawaai, megafoons, claxons en zelfs met met wat duwen en trekken verhinderden dat het debat kon plaatsvinden. Ik heb me daar die avond behoorlijk boos over gemaakt: wanneer universiteitsstudenten hun eigen grote gelijk belangrijker vinden dan vrije meningsuiting en open discussie, hebben ze hun waarden niet helemaal op een juist rijtje.

Desmet signaleert dat deze incidenten identiteit zijn behalve wanneer het gaat om media-aandacht. Volgens Kluveld is die gelijkenis niet terecht:
Zalig Pasen! – Opinie – de Volkskrant

Al is het maar omdat Barnard geen bewindspersoon is met een beleid waartegen gedemonstreerd kan worden. Barnard is een schrijver en een denker die een academische lezing wilde houden. Hij is niet beschermd door een ambt, zoals de minister dat is. Bij Turtelboom werd geprotesteerd tegen een beleid, bij Barnard tegen zijn opvattingen.

Maar dat niet alleen. Men is tegen zijn recht om te spreken en tegen de vrijheden die hij als deelnemer aan het publieke debat in een democratie heeft. Dat werd gedaan door mensen die vanuit hun islamitisch geloof uw rechtsstaat afwijzen en hun eigen regels willen invoeren. Ziet u het verschil niet? Als u het niet ziet dan denkt u er dus hetzelfde over als Samira Azabar van de actiegroep Boeh! (Baas over Eigen Hoofd).

Het is een nogal kunstmatig onderscheid want dezelfde overwegingen kunnen ook gemaakt worden in het geval van mevr. Turtelboom. Kluveld wijst op het optreden van Samira Azabar in het programma TerZake van de VRT. Ook daarin wordt gedaan of dit iets unieks is: hoe ver is het gekomen dat een groep moslims komt verhinderen dat iemand spreekt? Ook andere uitspraken in dat gesprek zijn exemplarisch voor het tweede opvallende punt. Uitspraken zoals

‘kan u begrijpen dat vele Vlamingen denken: dit hoeven wij niet te pikken’, ‘ik begrijp dat u hier geen afstand van neemt’, ‘betoging/tegenbetoging kennen de vlamingen, maar hier gaat het om moslims die een lezing verstoren’, ‘kan u zich vinden in de propaganda van Sharia4Belgium?’, ‘ik ga ervan uit dat u een welmenende moslim bent en u hier geen afstand van neemt, dat de islam in belgië dan met een groot probleem zit’.

Samira Azabar probeert in dat gesprek dat wij-zij denken te vermijden en te spreken vanuit algemene, secularistische kaders waarin de Belgische wetgeving, vormen van militant activisme, democratie, gelijkwaardigheid, progressieve weg en het kader van de openbare orde centraal staan. Daarbij wijst zij op de pogingen van ‘islam-bashers’ om hun meningen te ventileren in de publieke ruimte en ingang te doen laten vinden en het gegeven dat sharia4belgium dat ook probeert te doen. De vraag of zij er afstand van neemt komt daarbij voortdurend terug en haar beroep op die democratische kaders wordt in veel commentaren als onvoldoende gezien: zij had afstand moeten nemen van sharia4belgium:
Carel Brendel: Omkering

Voor de omkering van alle waarden moesten we vanavond (1 april) zijn bij het programma Terzake van de Belgische zender Canvas. Daar werd een reactie gevraagd aan Samira Azabar van de actiegroep Boeh! Baas over eigen hoofd. Ze draaide alles om onder het aanroepen van de democratische vrijheden, die Sharia4Belgium zo snel mogelijk wil vernietigen. De verstoorders van de lezing maakten gebruik van de vrijheid van meningsuiting en het recht op demonstratie. De titel van de lezing was provocerend. Niet de door Choudary aangestuurde radicalen, die het shariastrafrecht willen invoeren, maar intellectuelen als Barnard en Etienne Vermeersch (schrijver van De islam en de hoofddoek in België), die hier tegen waarschuwen, zijn de extremisten volgens de redenering van Azabar. De interviewster van Canvas had net zo goed tegen een blok beton kunnen praten. Azabar viel niet af te brengen van de logica van de sharia.

Het sterke wij-zij denken en het presenteren van islam en moslims als een exceptionele casus draagt op deze manier bij aan een systeem van betekenisgeving waarbij individuele burgers gecategoriseerd worden op basis van een religie zelfs zover dat het lijkt alsof men bezeten is door een religie. Dat is precies wat sommige van die zogenaamde islamcritici, zoals Barnard, ook doen en de discussie over deze zaak laat vooral zien in welke mate een dergelijke betekenisgeving courant is geworden. De roep om ‘weldenkende’ of ‘gematigde’ moslims die afstand moeten nemen van soortgelijke acties als die van sharia4belgium klinkt niet alleen aan radicaal rechtse zijde of bij islamcritici, maar ook bij progressieven in de samenleving. Dat gezegd hebbende moet ik wel aan toevoegen dat ik het lange tijd ook belangrijk heb gevonden dat zogenaamde gematigde moslims publiekelijk afstand namen van bepaalde praktijken, bijvoorbeeld na de moord op Theo van Gogh. Intussen ben ik wat dat betreft aardig van mening verandert. Om twee redenen. Als moslims dat doen trappen zij eigenlijk in de ‘wij-zij val’; zij conformeren zich aan een systeem dat mensen, ongeacht hun beleving, persoonlijke omstandigheden e.d.’ classificeert als moslims. Een categorie waarmee per definitie een probleem zou zijn (onder meer omdat de islam geen scheiding kerk staat zou kennen) en waar zij zich niet aan kunnen onttrekken (zoals Azabar probeert te doen). Een tweede reden is dat het eigenlijk geen enkel nut heeft. Er zijn complete lijsten op internet van moslimleiders die bijvoorbeeld de aanslagen van 9/11 veroordelen. Na de moord op Theo van Gogh zijn er diverse verklaringen geweest van organisaties en individuen die afstand namen. Ook in deze zaak. En nog vraagt men zich af waar de ‘gematigde’ moslims zijn die bepaalde gebeurtenissen veroordelen. Die moslims zijn er, de vraag is alleen waarom dat niet erkend wordt. De combinatie leidt ertoe dat de loyaliteit voortdurend in twijfel wordt getrokken. En voor de goede orde, er zijn genoeg niet-moslims die de gedachte dat islam/moslims zo’n exceptionele casus zou zijn, eveneens ter discussie stellen; de wij-zij tegenstelling gaat nooit helemaal op. Niettemin blijft het mechanisme zeer sterk zoals dat kernachtig is uitgelegd door Jan Blommaert:
Vrijheid, meningen, en schelden: de déja-vu van Benno Barnard | DeWereldMorgen.be

uitgaande van irrelevante stereotypen en in een eenzijdig model waarbij elke Moslim die afwijkt van die stereotypen meteen afgedaan wordt als niet-representatief, of erger nog, als een huichelaar die zich open en democratisch voordoet maar onderhuids denkt in termen van Sharia en theocratie. Men heeft voor dit laatste nu een leuke naam gevonden, een naam die suggereert dat het hier om een Islamitische doctrine gaat: de taqqiya, de strategische huichelarij van de mujahedin die erop gericht is de ongelovigen te misleiden en zo de jihad te winnen. Deze tweeledige beweging – ‘goede’ Moslims als niet-representatief zien, of ze in termen van taqqiya als ‘mollen’ discrediteren – zorgt ervoor dat er geen enkele Moslim als een degelijke gesprekspartner wordt aanvaard. Gematigden spreken enkel voor zichzelf, anderen praten ons na om ons achteraf te misleiden, en enkel zij die de stereotypen uitdragen – denk aan de gebaarde en getulbande militanten van sharia4belgium – vallen binnen ons blikveld. Niemand is een echte Moslim, in de zin dat hij/zij spreekt voor alle Moslims of de Islam, tenzij hij/zij beantwoordt aan het beeld dat in ons kraam past, en dat beeld is dat van een vijand, erop uit ons te verpletteren, vernederen, en terug te drijven naar een atavisme dat wij beschouwen als de ontkenning van alles waar wij voor staan.

Iedere poging van moslims van welke groep dan ook om een bepaalde uiting van islamkritiek te hinderen, wordt in dit zwart-schema meteen gezien als het wegbrullen (of erger) van het vrije woord. Dat is aantoonbare onzin, de boodschap van Barnard is nog nooit zo duidelijk over gekomen als nu en dat is misschien ook wel een punt waar sommige moslim activisten zich in vergissen; het hinderen of zelfs onmogelijk maken laat de boodschap niet verdwijnen, maar zorgt ervoor dat deze in een andere vorm weer opduikt. De media speelt daarbij een belangrijke rol en dan niet alleen met informatie overdracht. Men heeft eigenlijk niet eens zoveel informatie overgedragen, maar vooral iedereen de ruimte gegeven om zijn of haar mening te geven.

Het gaat in deze discussie niet alleen om het feit dat mensen in het openbaar hun mening uiten (of dat nu Barnard is of Sharia4belgium). Bekijk de volgende uitspraken:
Sharia4Belgium:

De vijand van onze religie hebben weer een stap dichterbij gezet naar hun openlijke belediging van de islam en zijn volgelingen.
[…]

Gastspreker is de nederlandse dichter Benno Barnard, die voor de rest bekend staat als één van de meest radicale islam-bashers in de lage landen, of om met hun mooie woorden te zeggen: één van de toonaangevende islamcritici!

[…]

De titel verraadt echter zijn intenties en is een zoveelste klap in het gezicht van de moslimgemeenschap!
[…]

Laten wij als moslims dit zomaar begaan of beantwoorden wij deze zuivere provocatie met een scherpe tong…?

De Morgen De Gedachte – In mijn land, het vrije woord weggebruld (1088237)

Wat met Benno Barnard is gebeurd, heeft een naam. Het heet barbarij. Het is de barbarij van een stoottroep binnen een wereldgodsdienst die vindt dat je overspelige vrouwen moet stenigen, dat je homo’s en afvalligen mag vermoorden en dat de sharia toegepast dient te worden in de hele wereld. Voor wie mij niet gelooft, ga kijken naar hun webstekken, binnenlandse webstekken trouwens, en lees.

Zalig Pasen! – Opinie – de Volkskrant

Benno Barnard die een horde barbaren op zich af ziet stormen en zijn podium moet verlaten.

De Morgen De Gedachte – Niet langer tolerant voor de intoleranten (1088240)

Ondergetekende heeft voor diezelfde vrijzinnige dienst aan diezelfde Universiteit van Antwerpen enkele weken voordien wél vrijelijk een kritische lezing kunnen geven over “Pius XII en de vernietiging van de Joden”. Na mijn lezing volgde een vragenronde en een debat met de aanwezigen. Soms op het scherp van de snede, maar steeds met respect voor elkaars argumenten, hoffelijk en respectvol. Zo moet het in de toekomst verder kunnen gaan. Woord en wederwoord, kritiek en zelfkritiek zijn essentieel voor een open samenleving.

Termen als barbaren, belediging, hoffelijk, respect laten zien dat het hier ook gaat om de moraal van een publiekelijk optreden. Dat is misschien ook wel de reden waarom het optreden van sharia4belgium in brede kring (zeker niet alleen zogenaamde islam-critici) op kritiek kan rekenen. Hun optreden is een schending van wat wij zien als een passend optreden in de publieke ruimte. Een scherpe term als barbaars, maakt duidelijk dat het gaat om goed of fout. Sharia4belgium aan de aan de andere kant (en daarin staan ze zeker niet alleen) vindt een uitspraak als ‘weg met Allah’ in strijd met hoe er in het openbaar over islam mag worden gesproken en ook andere moslims zijn ontevreden met wat zij zien als voortdurende beledigingen aan het adres van moslims en islam. De discussie over de toon van het islamdebat gaat dus (bepaald niet nieuw ik weet het) ook over hoe je dient op te treden in het openbaar en wat de omgangsvormen dienen te zijn. Islamcritici hanteren daarbij een wij-zij tegenstelling (wij is beschaafd, respectvol, open, eerlijk en zij is irrationeel, bozig, intolerant) en sommige moslimactivisten doen dat eveneens (wij is dan beschaafd, op het rechtschapen pad en zij zijn van god los en erop gericht de islam te vernietigen). En beide wij-zij tegenstellingen voeden elkaar door dergelijke publieke optredens omdat er over en weer sprake is van zendingsdrift. Overigens zijn er ook zogenaamde radicale activisten die de werkwijze van sharia4islam afkeuren. De ‘takbeer’ die men roept in een dergelijke bijeenkomst wordt gezien als nieuwlichterij evenals het roepen van ‘er is geen god behalve Allah’, schelden wordt gezien als haram en de wijze van demonstratie wordt door sommigen gezien als het imiteren van niet-moslims; iets dat ongewenst is en ook niet zo passen bij moslims. Ook daar gaat het voortdurend om de ‘beschaafdheid’ en ‘terughoudendheid’ in het publieke optreden en het idee dat de tegenpartij dat niet heeft. Die discussie over moraal geldt voor iedereen; niet alleen dus voor moslims en over islam. Wel is het zo dat wanneer het om islam gaat de zaak enorme proporties krijgt; uiteindelijk is dat het enige echt exceptionele aan islam.

3 comments.

Ronde van Vlaanderen Vlagt

Posted on April 3rd, 2010 by martijn.
Categories: Misc. News.

Aanstaande zondag is het weer zover: de Ronde van Vlaanderen. Toch één van de mooiste wielerwedstrijden die er bestaat. Zoals bij alle wielerwedstrijden zult u ook hier naast het parcours zeer veel vlaggen zien: Vlaamse vlaggen

Vlaamse vlag 1

Vlaamse vlag 2

Als u goed kijkt zult u zien dat het gaat om twee verschillende Vlaamse vlaggen. Eén vlag van de Vlaamse beweging én de officiële vlag van de Vlaamse Gemeenschap. Deze laatste heeft op een gele achtergrond een zwarte leeuw met rode tong. De eerste heeft op een gele achtergrond een zwarte leeuw met…zwarte tong.
De twee vlaggen van Vlaanderen | www.vlaanderenvlagt.org

Je kan rustig stellen dat dank zij die vlag we nu nog onze eigen taal het Nederlands spreken Deze strijd was zo succesvol dat een goede 30 jaar geleden België noodgedwongen werd omgevormd tot een Federatie waar iedere deelstaat of gemeenschap zoals we het noemen een eigen parlement en regering kreeg. En daardoor ook een eigen vlag. De nieuwe Vlaamse overheid koos toen niet voor de Geel-Zwarte vlag maar voor de gekleurde en noemde ze: officiële vlag van de Vlaamse Gemeenschap. Ze gebruikte natuurlijk enkel deze. De meeste verenigingen echter die betrokken waren bij de ontvoogdingsstrijd bleven de Geel-Zwarte vlag gebruiken. Bij de politieke partijen waren er die naast hun partijvlag de officiële vlag kozen en anderen, meer strijdbare, die de voorkeur gaven aan de Geel-Zwarte. Daarmee kreeg Vlaanderen dus twee leeuwenvlaggen wat een zekere spanning bracht tussen de twee, zeg maar, groepen met wederzijdse verwijten en soms niet de mooiste benamingen voor de vlag van de andere.
Vraag die men zich kan stellen is: Waarom koos de overheid niet de Geel-Zwarte, die toch de strijd gevoerd had, maar wel de gekleurde als officiële vlag?

* Een mogelijkheid is omdat in de gekleurde de drie kleuren van de Belgische vlag voorkomen.
* Een andere is dat de Geel-Zwarte vlag te zeer betrokken was bij de collaboratie met de Duitsers tijdens de wereldoorlog en daardoor dus bezoedelt en niet meer waardig de officiële vlag te zijn van Vlaanderen. Men wees daarvoor ondermeer naar het Vlaams Legioen van Oostfrontstrijders die de Geel-Zwarte vlag droegen. Maar dit argument is zeer gevaarlijk vermits de Waalse collaboratie die zeker niet minder was dan de Vlaamse de Belgische vlag voerde. (Het Waals legioen van Oostfrontstrijders voerde op hun uniform de Belgische vlag en Degrelle gebruikte ze als zijn standaard). Was die dan nog wel waardig om de officiële vlag van België te zijn? Soortgelijk argument is geldig voor vele vlaggen o.m. De Franse, Nederlandse, Noorse enz…
* Ook de stelling dat Geel-Zwarte vlag niet kon omdat het de vlag zou zijn van een politieke partij is onjuist want we gaven hiervoor reeds aan dat meerdere partijen en vele verenigingen deze vlag gebruiken. Dus kan niemand ze als ‘zijn’ vlag opeisen. En tussen die partijen en verenigingen is het ook niet steeds de grote vriendschap. Een sterk voorbeeld is de harde vete tussen het Vlaams Belang en het IJzerbedevaartcomité ondanks ze alle twee voor Vlaanderen opkomen en de geel-zwarte vlag voeren. Dus deze vlag is van partij noch vereniging. Ze is simpelweg het symbool van de Vlaamse ontvoogdingsstrijd. Wellicht is de echte reden te vinden binnen de politiek die andere argumenten heeft gebruikt dan de burger. Want het is een feit, we baseren ons op onze verkoop van 15000 vlaggen per jaar nu al 8 jaar lang, dat nog steeds 2/3de van de Vlamingen kiest voor de geel-zwarte vlag en 1/3de voor de gekleurde.Vraag die je kan stellen: hoe democratisch was het besluit van overheid, want tegen de meerderheid van het volk in?
* Een argument door sommige gebruikt om tegen het gebruik van de Geel-Zwarte vlag te zijn is het feit dat het Vlaams Belang ze gebruikt. Korrect is ze ‘ook’ gebruikt. Maar deze lieden moeten zich dan wel realiseren dat ook de N-VA ze gebruikt. En als dat een argument zou zijn wat dan met de Franse vlag want ook het Front National (Franse partij die vergelijkbaar is met het Vlaams Belang) gebruikt ze in Frankrijk!

Besluit

1. De twee Vlaamse vlaggen hebben alle twee voldoende argumenten om het symbool van Vlaanderen te zijn en te blijven. Dat de overheid een keuze heeft gemaakt voor de driekleurige is een beetje vreemd, het Geel-Zwarte paard waarmee de strijd werd gevoerd kreeg immers de haver niet, maar is op zich geen fout. Wel zou het misschien beter zijn dat de overheid, bij haar keuze blijvend, uiting zou geven van respect en erkenning voor de strijdvlag die zorgde voor het tot stand komen van diezelfde overheid.
2. Het is zeer gevaarlijk een vlag verantwoordelijk te stellen voor wat de dragers ervan onder die vlag deden. Zeker zijn er enkel uitzonderingen maar als dit de regel zou worden dan vrezen we dat geen enkel van de bestaande landsvlaggen nog kan gevoerd worden want onder al die vlaggen zijn er oorlogen, wreedheden en misdaden gebeurd.
3. Vlaanderen Vlagt gaat uit van ‘de twee vlaggen behoren het volk’. Zij moeten zelf kiezen. Daarom dat Vl² dan ook met een dubbelvlag, een Geel-Zwarte en een Gekleurde boven elkaar, werkt. Waarmee we symbolisch duiden dat de keuze aan de Vlaamse burgers is.

Beide vlaggen zijn al oud; ook de officiële vlag heeft een oude geschiedenis en wel een die langer is dan de organisatie hier voorstelt. Het wapen met de rode tong is gebaseerd op een afbeelding van een wapenheraut uit de periode 1560-1570. De andere vlag is de Vlaamse strijdvlag en er wordt gesteld dat de eerst in kleur afgebeelde Vlaamse leeuw volledig zwart is. Het geldt ook wel als de vlag die het minst bezoedeld zou zijn door Waalse invloeden.

Op de oude Kwaremont - Fotogeniek.be

Het zou dus het echte, authentieke Vlaanderen (of liever gezegd het idee ervan) verbeelden, terwijl de officiële vlag symbool is voor het verguisde federalisme. Let u dus goed op welke vlag u ziet en wees u bewust van de nationalistische en politieke betekenis erachter. Prettige koers toegewenst!

1 comment.

Een wekelijks portie burgerschap 13 – De Hambaken Gym

Posted on April 1st, 2010 by martijn.
Categories: Burgerschapserie 2010.

Uit de burgerschapskalender:

In de wijk De Hambaken in ’s-Hertogenbosch helpen jongeren ouderen en mindervaliden bij het onderhoud van hun tuinen: snoeien, grasmaaien, bollen planten, onkruid wieden. In ruil daarvoor krijgen de jongeren boksspullen en kunnen ze meedoen aan bokslessen in de Hambaken Gym.

Er zijn goede redenen om dat soort activiteiten in De Hambaken te doen. Noem die wijk in Den Bosch, vertel dat je er woont en mensen zullen je meewarig aankijken en je bent tevens direct diverse treden naar beneden geduikeld op de maatschappelijke ladder. Er zijn weinig lelijkere wijken in Den Bosch dan De Hambaken; het gezegde je wilt er nog niet dood gevonden worden geldt hier zeker al is het maar om de meeste kerkhoven vrolijker zijn dan deze wijk. Dat gezegd hebbende, vind je opmerkelijk genoeg in dat soort wijken ook verrassende broedplaatsen van sociale activiteit en creativiteit. Sportscholen en in het bijzonder boksscholen zijn vanouds zulke broedplaatsen. En één van de weinige waar aandacht is voor de man als man. Niet dat boksen per definitie een mannelijke activiteit is, maar het wordt toch wel vaak zo gezien. Het gaat om kracht, snelheid, uithoudingsvermogen. Daarbij heeft boksen een zekere ‘street credibility’: opklimmen in de samenleving via een bokscarrière kan, zonder dat je street credibility eraan gaat. Sommigen slagen er zelfs in deze met boksen nog eens te vergroten. Zo was er een Marokkaans-Belgische bokser die een tijd geleden een gevecht moest doen waarbij hij zijn enkelband nog om had. En met enkelband bedoel ik geen zweetband; nee zo’n enkelband waarmee je in (huis-)arrest gehouden wordt. Natuurlijk hij had die enkelband kunnen verbergen door er iets overheen te dragen, maar waarom zou je? Nee de enkelband was goed zichtbaar en daarmee kreeg de match op zich een beetje een bizarre lading en was het voor omstanders duidelijk, deze man zit nog steeds in het straatcircuit en gedraagt zich niet als een Belg die zijn roots vergeten is of, zoals in Nederland, een ‘verkaaste Marokkaan’.

Enigszins problematisch is deze relatie tussen mannelijkheid, lichamelijk en sport natuurlijk wel. Dat zien we vooral helder als we naar Engeland kijken en dan ook nog eens racisme aan dat rijtje toevoegen. Zwarte mannen in Engeland doen het behoorlijk goed in sport en is ook voor hen echt een middel tot sociale mobiliteit. Tegelijkertijd lijkt het in de discussies soms alsof hun mannelijkheid gereduceerd wordt tot sport alsof dat het enige is waar zwarte mannen goed in zijn of de enige geoorloofde (want ingekaderde) vorm van mannelijkheid. Verder dienen we niet te vergeten dat ook meiden betrokken zijn bij vechtsporten. Mijn collega Jasmijn van de Universiteit Amsterdam en Imagine IC doet onderzoek naar de betekenis van vechtsporten voor Marokkaans-Nederlandse meiden.

0 comments.