C L O S E R

Een wekelijks portie burgerschap 21 – Passie

Posted on May 29th, 2010 by martijn.
Categories: Burgerschapserie 2010.

Uit de burgerschapskalender:

“Een uit de hand gelopen hobby”, zegt oprichter en organisator Jan Smeets over Pinkpop, het popfestival dat jaarlijks tijdens het pinksterweekeinde in het Zuid-Limburgse Landgraaf wordt gehouden. In 1970 organiseerde hij Pinkpop voor het eerst. Belangeloos. Niemand verwachtte dat het zo’n groot succes zou
worden, maar Jan Smeets ging ervoor. Nu, ruim veertig jaar later, is Pinkpop groter dan ooit.
30 mei Dag van de Passie

Ik kan nu een stukje schrijven over de vos die de passie preekt….maar dat laat ik maar even. Pinkpop dat is veel interessanter. Wat is Pinkpop? Een paar dagen muziek luisteren? Natuurlijk, legendarisch zijn de optredens van Pearl Jam, Lou Reed, Nick Cave en Bruce Springsteen. Maar er is nog wel wat meer. Pinkpop wordt vaak opgevat als een soort vakantie; even buiten de routine van het alledaagse, even buiten de controle van ouders, studie, werk en staat. Pinkpop gaat ook over saamhorigheid, sfeer, gemoedelijkheid en onder elkaar zijn; verbonden door middel van muziek en smaak. Pinkpop is beleving en ervaring en brengt mensen met zeer uiteenlopende achtergronden en voorkeuren bij elkaar. En nog mooier: over het algemeen zonder wanklank.

Dit vinden we eveneens terug bij religieuze bijeenkomsten van bijvoorbeeld Evangelicalen zoals Johan Roeland zo mooi laat zien. Maar ook in mijn onderzoek naar salafisme zien we het terug.
De wekelijkse lessen in de moskeeën en lezingen door het hele land heen zijn belangrijke activiteiten, evenals de jaarlijkse conferenties (meestal één in het Nederlands en één in het Arabisch) die sommige moskeeën organiseren. Deze worden erg goed bezocht en niet alleen door mannen en vrouwen die zichzelf zien als deel van de salafi-beweging, maar ook door mensen die juist kritisch staan ten opzichte van deze organisaties. Juist voor een religieuze beweging zijn dergelijke activiteiten van groot belang om een grote groep sympathisanten te transformeren naar actieve participanten en, vooral via de grote conferenties, de sympathie van een grote groep te behouden. Voor de bezoekers zijn dergelijke conferenties zowel een uiting van het verlangen naar als een poging tot morele vernieuwing van het zelf en de samenleving op basis van wat zij zien als de authentieke bronnen van de islam. Zo werd er in de maand ramadan in 2007 een bijeenkomst in een klein stadje georganiseerd door jongeren die geaffilieerd zijn met de Ahlus Sunnah-moskeeën. De bijeenkomst begon met een lezing over de Koran, waarbij de spreker benadrukte hoe bijzonder de Koran is, of zou moeten zijn voor moslims. De Koran is het woord van God en daarin ligt alle noodzakelijke kennis besloten volgens de prediker. Hij vertelde over mensen die tijdens de maand ramadan de Koran 60 keer hadden gereciteerd en hoe die recitaties ervoor zorgden dat mensen ‘terugkeerden’ (zich bekeerden) naar de islam. Vervolgens sprak hij direct het publiek aan en vroeg: ‘Hoe vaak hebben jullie de gehele Koran gelezen deze maand? Hoe vaak hebben jullie slechts een deel van de Koran gelezen? Hoe vaak hebben jullie de Koran zelfs maar opengeslagen?’ Volgens sommige jongeren voelde dit als een aansporing om tijdens de maand ramadan aan hun religieuze plichten te voldoen. Veel jongeren blijken ook naar deze bijeenkomsten te komen om ‘hun imaan (geloof) te versterken’. Wanneer men bijvoorbeeld in Marokko is tijdens de zomervakantie verzwakt hun imaan door de aanwezigheid van schaars geklede vrouwen en andere verleidingen die mensen van het rechte pad afbrengen. Het leggen van een relatie tussen slecht gedrag en zwak imaan maakt van geloof en ongeloof morele imperatieven.

Nogal wat onderlinge gesprekken tijdens de conferenties gaan niet alleen over de inhoud, maar ook over de sfeer, het elkaar ontmoeten, het samen zijn met ‘broeders’ en ‘zusters’, de geest van ware ‘broederschap’ of ‘zusterschap’. Ideeën en gevoelens over broederschap en zusterschap zorgen ervoor dat mensen ervaren deel uit te maken van een gemeenschap van gelovigen, temeer daar zij actief zoeken naar kennis over de islam bij de ‘juiste’ predikers. Veel bezoekers komen met vrienden en familieleden, hun partners en soms ook met hun kinderen. Op discussiefora en chatrooms wordt van tevoren afgesproken om elkaar daar te ontmoeten en er ontstaan ook vriendschappen tijdens deze bijeenkomsten. In hun vriendenkring binnen de salafi-beweging vinden zij een groep van gelijkgestemden
van wie ze steun en erkenning krijgen en soms ook advies over bepaalde rituelen of het correcte gedrag. Het onder elkaar zijn, het luisteren naar lezingen
stimuleert hun geloofsbeleving en is dan ook niet alleen een uiting van hun affiliatie met de salafi-beweging, maar ook een manier om deel uit te maken van de gemeenschap van ware gelovigen en hun betrokkenheid daarbij te bestendigen en versterken.

Ook het hier al eerder genoemde Multifestijn en het Nationaal Islam Congres hebben soortgelijke functies. De laatste heeft in korte tijd (het is pas de tweede keer) al behoorlijk wat status gekregen en één van de veel gehoorde vragen van de laatste week is dan ook ‘Ga jij ook naar het Islam congres’? Dergelijke vragen en statements dat men gaat (of juist niet) zijn manieren van het uitdragen van het geloof, net als de gang er naar toe. Het gaat om het uitdragen én ervaren van verbonden met islam en ‘de’ moslimgemeenschap.

Op een andere manier zien we dit ook weer terug bij concerten van Sami Yusuf, één van de meest populaire, zo niet meest populaire islamitische zanger die een mix maakt van easy-listening pop en religieuze liederen (anasheed; meestal a-capella maar niet bij Sami Yusuf). Misschien dat hij nog eens op Pinkpop komt?

Komende week meer over het Nationaal Islam Congres

0 comments.

Cartoonesque 16 – Freedom: Drawing Muhammad and Banning the Burqa

Posted on May 24th, 2010 by martijn.
Categories: Gender, Kinship & Marriage Issues, ISIM/RU Research, Religious and Political Radicalization.

Last week it was Everybody Draw Muhammad Day. Originally begun as a protest against a South Park episode was censored after a threat (or was it a warning) not to depict the Prophet Muhammad (as a bear) in the series. The protest started with an announcement on the internet by cartoonist Molly Norris calling people to create a drawing representing the prophet Muhammad in order to protest against what was framed as (violent and/or threatening) efforts of Islamists to limit the freedom of speech or even as religious thuggery. The call received support from different sides who saw it as a celebration of the love of free speech and to protest against those who try to dictate the limits of a fundamental right.

As is the case in many of the cartoon-like controversies of recent, the complexity of political and religious issues pertaining to depictions of the sacred key symbols and freedom of speech, was reduced to a polarization of two antagonistic and mutually intolerant activisms: islamist groups vs. free speech. Referring to Islam as a religion that prohibits depictions of the prophet is neglecting the rich traditions in different parts of the world that do depict the prophet. The statement by Revolutionmuslim (the ones behind the threat)was quickly taken up by the mass media effectively supporting the production of such stereotypes and thereby supporting the claims of Revolutionmuslim that they represent Islam. It also serves to support the free speech protagonists’ claim of free speech as an unassailable virtue beyond all criticism and dismissing Muslim sensibilities and critique without any attempt to understand them and without any minor inquiry and reflection. Some even go so far as to use the picture of a Dutch Muslim politician in the Muhammad Cartoon of Muhammad with the bomb turban as to celebrate the love of freedom of speech (and to win votes for the upcoming elections). The claim on free speech in current European and US societies seems to be a reduced to a claim of freely reinforcing stereotypes and ignorance about Islam and an easy, shallow public performance of expressing solidarity with Enlightenment values; showing off that you are really on the good side. Somehow I think the protesters would be happy of this event would provoke violent reactions; it would ‘prove’ not only their case but also their righteousness. The Everybody Draw Mohammad Day as a means to stand up against people wanting to limit free speech is not so innocent as it may seem. By deliberately desecrating a key religious symbol of many Muslims (not only the radical ones) it by definition pushes Muslims (not only the radical ones) outside the circles of restraint and consideration; not worthy of the respect we think we should pay to those inside those circles. By taking the symbol of the prophet Muhammad the cartoonists are in fact saying we do not care about your sensibilities and your feelings and critique have no place in public sphere. It is not only aimed anymore at the radical Muslims of Revolutionmuslim but at all Muslim bystanders.

Besides my impression that Everybody Draw Muhammad Day is a rather childish form of political vandalalism many of the statements concerning free speech also seem to be based upon the assumption is that Islam is the last religion standing; the last religion that is not submitted by satire and humor. In the weeks leading up to the Everybody draw… however, Belgium has moved to ban niqabs and burqas, Italy is fining women wearing niqab, Quebec has set a ban for women wearin a niqab in public places, France has decided it will ban the niqab and burqa. In all cases because wearing one is seen as an offense of the nations’ traditions and public morals. The burqa has become a signifier or an icon so you will of the Islamic threat to society and attempts to civilize Muslims in our moral order. While many women wearing the niqab or burqa (in very small numbers) state they do so because God asks them to, other definitions are imposed on them even if they do not want to. They are seen as out of the realm of ‘our’ culture’, out of state’s attempts to gain more control over public space and out of the sexist gaze of men reducing women in public as objects of sexual desires. Not all these definitions are imposed of course; some of the women claim them too rendering burqas and niqabs probably even more problematic as an ostentatiouss form of cultural and political critique). It doesn’t really matter. As with the cartoons their is no criticial engagement with the question as to why some women wear the burqa or (perhaps more important) why most women don’t.

Banning female face covering is a piece of social engineering meant to bring the public domain back into compatibility with ‘our’ values of freedom and democracy. Both the Everybody Draw Muhammad Day and the burqa bans have in common that they are attempts to express and affirm a moral superiority over Muslims that need to be freed from their patriarchic religion that limits people’s freedom. It is a form of culturalizing citizenship whereby Muslims have to comply with our standards of reason, openness and freedoms. Both may be aimed at so-called radical Muslims but it imposes its intolerance on all Muslims. If the Everybody Draw Muhammad Day were to be directed only against radical Muslims why not, for example, invite people to draw caricatures of radicals instead of a key symbol of all Muslims? If the burqa ban were directed at radical Muslims why not only target those ones instead of claiming that veiled women are oppressed and backward (and women with a burqa the most of course) which has been refuted many times by now? And if these women are really oppressed, why punish them for that? And why is forcing someone to veil worse that forcing someone not to veil?

1 comment.

Een wekelijks portie burgerschap 20 – Fatsoenspolitie

Posted on May 19th, 2010 by martijn.
Categories: Burgerschapserie 2010.

Uit de burgerschapskalender:

Een lijnbus wordt gesneden. Een vrachtwagenbestuurder krijgt “de vinger”. Als fietser in de grote stad is het overleven en aardig blijven. Je kunt er maar beter niets van zeggen als je van je sokken wordt gereden. We zijn soms enorme hufters in het verkeer. Draai het eens om. Geef die vrachtwagen de ruimte om in te halen. Zeg iets vriendelijks, in plaats van die agent een grote bek te geven. Een rustige hartslag is belangrijker dan het toerental van je auto.

Fatsoen en burgerschap horen bij elkaar. Nederland kent niet zo’n sterke traditie van zeer openlijke en uitgesproken trots op de natie-staat (met de nodige uitzonderingen natuurlijk zoals tijdens Koninginnedag en EK/WK voetbal; maar die zijn toch van een iets andere aard). Wel kent Nederland volgens mij zeer sterk het idee van de Nederlandse natie-staat erkend als als morele gemeenschap: een gemeenschap waarin vroeger natie, religie en deugdzaamheid met elkaar verbonden waren. Als katholiek was men Nederlander en als Nederlander werd je ook geacht katholiek of protestants te zijn. Vaderlandsliefde en religie betrokken burgers bij de morele toestand van het land zoals Peter van Rooden uitlegt. Tegenwoordig is dat niet veel anders behalve dat religie lang niet meer zo’n prominente plaats heeft. In plaats van religie lijkt de nadruk tegenwoordig meer te liggen op seculiere waarden en deugden (die overigens niet los te zien van de Nederlandse christelijke tradities). Voorbeelden van burgerlijke deugden zijn fatsoen, zorgzaamheid, saamhorigheid, ijver, respect en hulpvaardigheid.

Het zal voor iedereen duidelijk zijn dat het mishandelen van buschauffeurs, agenten en hulpverleners niet helemaal voldoet aan het beeld van de ideale, goede burger. Vanuit de politiek en het OM klinken niet voor niets stemmen voor extra bescherming van mensen met een publieke taak. Dat gaat onder meer om politie agenten. Rechters gaan daar echter niet zo makkelijk in mee en het is ook niet verwonderlijk dat dat weer boze stemmen oproept. Opvallend is echter dat op het beledigen en mishandelen van politieambtenaren al een hogere straf staat dan bijvoorbeeld bij mishandeling van (andere) burgers. Omdat zij het overheidsgezag representeren verdienen zij extra bescherming. Ik vraag me nu af of het andersom ook geldt. Als een politieman over de schreef gaat, wordt hij of zij dan ook zwaarder gestraft? De nadruk op fatsoenlijk gedrag is op zich natuurlijk niet slecht. In een samenleving zijn er nu eenmaal regels nodig om goed te kunnen samenleven. Maar we moeten wel helder hebben wie nu bepaalt wat fatsoenlijk gedrag is of niet en of dat voor voordelen leidt voor bepaalde groepen. Zo kan een agent die twee jongens op een brommer opzettelijk ten val brengt en vervolgens valsheid in geschrifte pleegt door het opmaken van een vals proces verbaal (ambtsmisdrijf) ervan af komen met 60 uur werkstraf en 2 jaar schorsing, als het aan het OM ligt tenminste. Alsof deze agent zich slechts schuldig had gemaakt aan discriminerend optreden terwijl de slachtoffers toch wel degelijk zwaar lichamelijk letsel hebben opgelopen. En dat terwijl de Damschreeuwert is aangeklaagd wegens het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel en het in gevaar brengen van de koninklijke familie. Dit laatste geval is nog onduidelijk, in het eerste geval ging de rechter niet mee in de eis van het OM maar verzwaarde de straf tot 120 uur werkstraf en 3 schorsing juist omdat van een agent meer verwacht mag worden dan van een burger. Of wat te denken van een agent die een werkstraf krijgt van 200 uur wegens verkrachting van een minderjarig meisje? Of 100 uur werkstraf (eis 120 uur) voor het in de maag trappen van een agent?

Dit is natuurlijk geen uitputten overzicht, maar het zou goed zijn als daar eens wat dieper ingedoken wordt. Zijn de strafeisen tegen agenten hoger of juist lager dan tegen andere burgers met vergelijkbare vergrijpen? Wat is het verschil tussen de strafeis en strafmaat in de verschillende zaken. Speelt de publieke functie van agenten een belangrijke rol wanneer zij veroordeeld worden voor een misdrijf of overtreding? Als het antwoord op die vragen uitvalt in het voordeel van de politie dan is de nadruk op meer fatsoen door de overheid in het kader van burgerschap, immers niet meer dan een middel om (nog) meer controle op de publieke ruimte te krijgen en de eigen machtspositie te verstevigen.

1 comment.

Hollanda Multifestijn Festivali 2010 – Leiderschap en onbehagen

Posted on May 18th, 2010 by martijn.
Categories: ISIM/RU Research, Multiculti Issues, Young Muslims.

Markthal Multifestijn 2010 - Foto: SICN

Afgelopen week vond in de Veemarkthallen in Utrecht het Multifestijn plaats. Het programma is na de vliegramp enigszins aangepast, maar niettemin kan gesproken worden van een megafestatie. Van hypotheken tot tapijten (voor spotprijzen!), van de prachtige Ebru kunst tot politieke debatten, van de politie tot reisbureau’s en van de koninklijke marechaussee tot Hogeschool Inholland tot lekkernijen. Een hele hal voor kinderen (ach was ik nog maar kind). Het thema van dit festival, georganiseerd door de Stichting Islamitisch Centrum Nederland is ‘Alliance of Cultures’. Doel was nadrukkelijk om mensen met elkaar in contact te brengen ‘in een tijd waarin met de dag de multiculturele samenleving met nieuwe definities wordt ondermijnd en de tolerantie steeds meer plaats maakt voor sancties’. SICN is een Turks-Nederlandse islamitische organisatie die zo’n 50 moskeeën beheert en is de oudste vertegenwoordiger van een Turks-islamitische stroming in Nederland. De SICN behoort tot de Süleymanci-beweging in navolging van de in het midden van deze eeuw actieve Nakshibendi-seys Süleyman Hilmi Tunahan (de aanhangers worden daarom “Süleymanc?lar” genoemd). Vaak wordt deze beweging in Nederland niet zo invloedrijk geacht; dat is onterecht. De SICN behoort misschien wel tot de best georganiseerde clubs en SICN leden of daarmee verbonden personen bezetten diverse sleutelposities. Daarnaast is men zeer actief op het gebied van islam-educatie via het Euro Ilim Instituut. Dit instituut heeft tijdens het Multifestijn samen met Hogeschool Inholland (in het bijzonder de afdeling Islam Educatie) een miniconferentie georganiseerd met als titel ‘Het maatschappelijk onbehagen over de islam in de Nederlandse samenleving. Kwestie van falend leiderschap?’ Met deze conferentie willen zij het thema van het maatschappelijk onbehagen benaderen vanuit de invalshoek van nieuw religieus leiderschap. Sprekers waren Rasit Bal, voorzitter van het Contact Orgaan Moslims en Overheid (CMO) en coördinator van de imamopleiding aan Hogeschool InHolland. Abdulwahid van Bommel schrijver, vertaler en docent islam was spreker. Evenals ondergetekende.

Vooraleer ik inga op mijn bijdrage en het debat even nog een paar opmerkingen over het festival. Hoewel gepresenteerd als een multicultureel festival kan ik me voorstellen dat niet iedereen het zag als een multiculti festival aangezien het erg gericht was op Turkse Nederlanders. De ambiance van de Veemarkthallen is niet geweldig; aan de andere kant er zijn weinig hallen van dergelijke formaat die wel ‘gezellie’ zijn en waar toch zoveel mensen heen kunnen. Veel bijschriften bij de standjes waren in het Turks, maar veel ook gemengd Turks en Nederlands. En vragen stellen kon over het algemeen gewoon in het Nederlands. De bezoekers waren (op vrijdag althans) veelal Turkse Nederlanders hoewel het debat gemengder was: Turkse en autochtone Nederlanders, moslims en niet-moslims (ook al waren de Turks-Nederlandse moslims wel duidelijk in de meerderheid). Kijk je verder dan je neus lang is, dan was het getoonde aanbod wel degelijk erg multicultureel al is het maar omdat de Turks-islamitische geschiedenis nogal multicultureel is en de Turks-islamitische traditie in het westen dat gewoon heeft doorgezet. Het festival was verder zeer toegankelijk dus iedereen die belangstelling had, had er gewoon heen kunnen gaan. Wellicht wisten veel mensen het niet aangezien de communicatie vooral via Turks-Nederlandse kanalen liep en er, bedroevend, weinig belangstelling was van de pers. Schijnbaar kan men kolommen volschrijven met twee conferenties die men niet uit elkaar kan houden, zodra het lijkt alsof er iets radicaals te bespeuren valt, maar een megabeurs voor de hele familie is minder interessant?

Lezing en debat

Inleiding
Laten we even drie voorbeelden nemen zonder te stellen dat deze representatief zijn, maar misschien zijn ze wel exemplarisch voor de fragmentarisering van religieus gezag onder moslims. Als eerste Abdul-Jabbar van de Ven. Bekend of berucht toen hij in 2004 bij Knevel beaamde dat hij het niet erg zou vinden als Wilders zou overlijden aan kanker. Van de Ven geniet een zekere mate van populariteit en aanzien onder moslimjongeren in Nederland en heeft er mede voor gezorgd dat sommige jongeren uit het criminele circuit konden komen. Hij heeft in Saoedi Arabië Arabisch gestudeerd (maar niet afgemaakt) en is één van de eersten geweest die lezingen in het Nederlands ging geven en redelijk vrij sprak over de mogelijkheden en onmogelijkheden, voorwaarden en beperkingen voor het voeren van een gewelddadige jihad voor, wat hij zag als, rechtvaardigheid in de oorlog tegen de islam. Niet verwonderlijk gaat veel aandacht uit naar figuren zoals hij en degenen die zijn lezingen bij wonen.
Voorbeeld nummer twee is Yassin el Forkani. ‘Jongerenimam’ in Amsterdam, welbespraakt met een goed ontwikkeld gevoel voor sociale verhoudingen zowel onder moslims als onder autochtone niet-moslims. Probeert duidelijk op lokaal niveau een rol als bemiddelaar op zich te nemen. Heeft niettemin ook, maar veel minder dan Van de Ven, te maken met oppositie vanuit niet-moslim kant die zijn motieven wantrouwen en tot op zekere hoogte ook wel vanuit moslimkant.
Voorbeeld drie is Tariq Ramadan. Eén van de meest vooraanstaande islamitische denkers in Europa die moslims probeert te mobiliseren om te participeren in hun samenleving zonder daarbij de Islam te veronachtzamen. Tegelijkertijd ook één van de meest omstreden van religieuze leiders. Aan de ene kant onder niet-moslims die hem beschuldigen van het hebben van een dubbele agenda, die zijn uitspraken over homoseksualiteit en het stenigen van vrouwen (hij heeft gepleit voor een moratorium daarop) als bewijs zien voor de onverzoenlijkheid tussen islam en Europa. Aan de andere kant ook onder islamitische bewegingen die hem ervan beschuldigen zowel Allah als de wereld tevreden te willen houden en in dat proces uiteindelijk doorschiet naar het laatste. Onder vooral moslimstudenten trekt hij echter letterlijk volle zalen. Zijn rustige wijze van spreken, zijn verzorgde uiterlijk, maar ook zijn enigszins abstracte en tot op zekere hoogte vage teksten lijken aantrekkelijk te zijn voor velen. Het voorbeeld van Ramadan maakt ook duidelijk dat religieus gezag niet alleen een Nederlandse component heeft, maar ook een transnationaal aspect.

Waarom religieus gezag belangrijk is
Dat zijn drie voorbeelden van moslims met religieus gezag; in ieder geval voor bepaalde mensen. Hun rol lijkt heel belangrijk en tot op zekere hoogte is dat ook zo. Hoewel een groot deel van de moslims helemaal niet zoveel actieve betrokkenheid met de islam toont als sommige predikers zouden willen, het huidige islamdebat maakt het bijna onmogelijk om geheel onverschillig ten opzichte van de islam en identiteit als moslim te blijven. Hoewel velen helemaal geen actieve participanten van religieuze bewegingen zijn, maar ook geen passieve volgelingen van de tradities van hun ouders, zoeken zij wel (af en toe) naar islamitische kennis die voor hen van betekenis is in de context van het leven in Europa. De dragers van deze religieuze kennis zijn niet persé imams (daarover later nog wat meer), maar vaak ook familie, vrienden, mede-studenten en collega’s. Als die er niet uit komen of men vertrouwt de antwoorden op vragen niet helemaal, ook niet nadat ze al op internet zijn gesteld, gaat men (al dan niet weer via email of internet) naar één van de genoemde predikers en leraren toe of anderen. Zij zijn daarmee dus belangrijke en gezaghebbende bronnen van kennis. Het gezag ligt daarbij zeker niet alleen bij de kennis over de geschriften en tradities van de islam. Het gezag wordt mede opgebouwd door de connecties die men heeft, de eigen levenswandel en levensgeschiedenis, de groep of beweging waarmee men zich identificeert, de mate van onafhankelijkheid die men hoog houdt, de sfeer die men schept, de toegankelijkheid die men heeft, de kennis over de samenleving waarin men leeft enzovoorts. Religieus gezag met andere woorden wordt mede bepaald door niet-religieuze en niet-tekstuele bronnen. De drie genoemde predikers maar we zouden de lijst best langer kunnen maken, getuigen daar ook van. Abdul-Jabbar van de Ven geldt in zijn kring als één van de weinigen die de ‘waarheid hard durven te brengen, maar is volgens anderen weer juist te hard.’ Yassin el Forkani geldt onder jongeren als één van de weinigen die hen begrijpt, maar voor hem geldt dat de kritiek soms luidt dat hij te dicht bij de autochtone machthebbers staat. Tariq Ramadan geldt als verademing wegens zijn losse en gemoedelijke, maar toch intellectuele manier van optreden, maar anderen bekritiseren hem juist vanwege zijn uiterlijk en gedrag als ‘popster’. Tegelijkertijd laat ook de commotie rondom Abdul-Jabbar van de Ven en Tariq Ramadan zien hoe groot de maatschappelijke impact van hun optreden kan zijn.

Waarom religieus gezag niet zo belangrijk is
Er zijn echter ook redenen genoeg, op basis van mijn eigen onderzoek en dat van anderen in Nederland en de rest van Europa, om de invloed van religieuze gezaghebbers te betwijfelen. De genoemde discussie over de drie predikers maakt al duidelijk dat het veld van islamitische gezagsdragers aardig gefragmenteerd en versplinterd is; een ontwikkeling die niet nieuw is maar versneld en ge-intensiveerd is met de komst van satelliet televisie en internet. Vooral bij dat laatste lijken individuele jongeren nogal selectief te werk te gaan met het samenstellen van een eigen knip- en plak islam (wat overigens niet wil zeggen dat men maar wat doet en dat men een islam ontwikkelt die compleet los staat van de gangbare tradities). Tevens lijken jongeren een soort autonome ruimte te zoeken buiten de moskee, buiten de staat en buiten de eigen ouders. Dat maakt vooral de groep van leeftijdsgenoten belangrijker ten koste van die van de meer formele gezaghebbers; een gebruikelijk proces overigens onder tieners in het algemeen.

Met religieus gezag denken we, natuurlijk zou ik bijna zeggen, in de eerste plaats vooral aan imams en hoca’s in moskee-organisaties. De invloed van deze organisaties en meer in het bijzonder van de imams, is echter zwaar overschat. Imams worden vaak gezien als priesters of dominees en hen worden dan ook allerlei pastorale functies toegeschreven die men van oudsher helemaal niet heeft. U herinnert zich wellicht nog wel de affaire met imam El Moumni in 2001 die stelde dat homoseksualiteit een ziekte of afwijking was. Na het verzoek van Minister van Boxtel om een overleg met islamitisch Nederland, kwamen er zo’n 50 imams opdagen; alsof zij (zowel volgens het ministerie als volgens zichzelf) de meest voor de hand liggende, geschikte en representatieve vertegenwoordigers waren. Imams krijgen speciale inburgeringscursussen en speciale rollen toegewezen in het integratie-beleid en anti-radicaliseringsbeleid. Let wel, daar is op zich niks op tegen (hoewel de discussie over de scheiding kerk-staat natuurlijk wel op de loer ligt), maar we moeten echt hun invloed niet overschatten. De grote rol van de imam is namelijk deels toch echt typisch Nederlands; in België bijvoorbeeld hebben ze helemaal niet zo’n belangrijke rol dat is daar meer weggelegd voor islam leraren op scholen.

Vergeten wordt dat de daadwerkelijke macht vaak niet zozeer bij deze imams ligt, maar bij de moskeebestuurders. Kijken we naar deze moskeeorganisaties en ook naar de overkoepelende moslimorganisaties, dan vallen enkele zaken op. Allereerst hebben zij een ontzettend slechte reputatie onder veel (zeker niet alle) jonge moslims als zouden zij er alleen zitten voor status en subsidie. Dat doet naar mijn mening geen recht aan het vele goede werk van bestuurders, maar is wel een verwijt dat ook niet zomaar weggewoven kan worden. Het komt namelijk voort uit een vorm van onmacht die we bijvoorbeeld zagen in de periode van Fitna. Veel organisaties namelijk hebben zich toen namelijk vooral beziggehouden (zo lijkt het althans) met het rustig houden van de eigen achterban, in het bijzonder de jongeren. Niet helemaal onbegrijpelijk, maar deels wel onwenselijk omdat er geen ruimte was om hun ongenoegen op politiek-bewuste en/of creatieve wijze te uiten. Zo was er één moskee-organisatie die, tijdens openbare bijeenkomst, verbood dat mensen vragen stelden over Fitna uit angst voor onrust en ongenuanceerde uitspraken. Op die manier krijgen de organisaties de naam dicht tegen de Nederlandse staat aan te zitten, maar niet op te komen voor de moslimburgers van dit land.

Religieus leiderschap in een seculiere samenleving; het falen van de reguliere moslimorganisaties
Moslimorganisaties en –leiders zouden een veel pro-actievere rol moeten spelen als vertegenwoordigers van moslims. Daarbij dient men zich goed te realiseren dat de publieke ruimte voor debat de laatste jaren een fundamentele wijziging lijkt te ondergaan. Voortdurend staat de vraag centraal hoe onze publieke ruimte er uit moet zien en welke plaats religie daarin heeft en of het überhaupt wel een plek heeft. Dit spitst zich niet alleen toe op islam, ook al gaat het daar wel vaak over, maar ook op christelijke groepen. Er zijn zowel onder christenen als moslims groepen die zich niet neerleggen bij het idee dat religie een privé zaak zou zijn. Aan de andere kant zijn er groepen die, in hun ogen althans, de seculiere identiteit van Nederland proberen te verdedigen en zich daarbij vaak, maar niet uitsluitend richten op moslims bijvoorbeeld als het gaat om vrijheid van meningsuiting. Het gevolg is dat in die publieke ruimte verschillende groepen elkaar bestoken met claims op eigen identiteit, vrijheid van godsdienst en vrijheid van meningsuiting. Dit gaat gepaard met allerlei schijntegenstellingen zoals moslims die weerstand bieden aan wat zij zien als opzettelijke provocaties en beledigingen door niet-moslims versus niet-moslims die zich opkomen voor de vrijheid van meningsuiting door moslims. In beide gevallen lijken de genuanceerde tussenposities te verdwijnen: er is een wij-zij tegenstelling en mensen lijken het gevoel te hebben te moeten kiezen tussen twee partijen. Dat is het speelveld waarin moslimorganisaties, moslimleiders zich bevinden en waartoe ze zich moeten verhouden. Het gaat daarbij allang niet meer om uitwisseling van feiten en argumenten alleen. Als moslimleiders en organisaties denken dat zij er komen met meer uitleg over islam en het benadrukken van de positieve kant van islam (die er ontegenzeggelijk is) dan vergissen zij zich. Dat gaat voorbij aan het diepgewortelde gevoel van niet-moslims dat de eigen levensstijl onder druk staat door de opkomst van religie in het algemeen en islam in het bijzonder waardoor allerlei beperkingen die we in de jaren 50 hadden weer terug zouden komen. De veranderende situatie in Nederland vraagt een duidelijk standpunt van moslims over hun positie als moslim, als burger en eventueel als moslimburger in Nederland. Daar zullen jongeren en vrouwen bij betrokken dienen te worden en daarbij past een pro-actieve communicatie strategie en aanwezigheid, bijvoorbeeld op internet.
Wat is eigenlijk de positie van moskeeorganisaties en overkoepelende organisaties als het gaat om de positie van moslims in Nederland. Let wel, niet moslims als migranten of nakomelingen van gastarbeiders, maar als volwaardige burgers in Nederland. Dit is, zo is de indruk op basis van mijn onderzoek, volledig onduidelijk voor veel mensen. De overkoepelende organisaties (niet tegenstaande het vele nuttige werk waarvan ik weet dat zij dat ook doen) zullen zich daar op moeten bezinnen, zullen dat moeten uitdragen en zullen hun status als vertegenwoordigers van moslims in Nederland ook moeten leren verdienen. Doen zij dat niet, dan worden zij irrelevant voor de Nederlandse samenleving als geheel en moslimburgers (in het bijzonder jongeren en vrouwen) in het bijzonder.

Er waren diverse vragen en opmerkingen na de lezing. Ik licht er een paar uit. De drie genoemde gezaghebbende figuren zijn geenszins representatief. Zo zijn ze ook niet bedoeld en ze zijn ook niet representatief weer gegeven maar vooral zoals mensen ze kennen om aan te geven welke aspecten om de hoek komen kijken bij gezag (let wel, om gezag in het algemeen; zij zijn geen representanten van falend leiderschap). Naast religieus leiderschap gaat het zoals werd opgemerkt natuurlijk ook om politiek leiderschap. De vraag is echter of moslims daar (naar politici) kunnen blijven wijzen. Als men gaat wachten op politici die moslims moeten gaan ondersteunen, dan kan men lang wachten.

Optreden Multifestijn 2010 - Foto: SICN

Politici lijken zo gevangen te zitten in het keurslijf van het wij-zij denken en men lijkt zo bang te zijn om voor ‘theedrinker’ uitgemaakt te worden, dat er nauwelijks beweging in dat hele politieke islamdebat zit. Dat riep bij anderen de vraag op of mijn bijdrage niet erg pessimistisch en defaitistisch was; er is toch niks te doen tegen dat onbehagen. Dat is zeker niet de bedoeling van mijn bijdrage, maar de bedoeling was wel om de reguliere moslimorganisaties een spiegel voor te houden. Zo zijn er in de afgelopen diverse debatten geweest in de kranten en op blogs van moslims onderling over politiek en over de hoofddoek. Die debatten werden gevoerd door jonge moslims vanuit religieus en seculier perspectief. Waar waren de moslimorganisaties in dat debat? Hoe verhouden zij zich tot die onderwerpen die besproken zijn? Hun rol als vertegenwoordiger lijkt nagenoeg overgenomen te zijn door salafistische organisaties. Dat is op zich geen probleem ware het niet dat velen zich daar niet bij thuisvoelen en zich niet door hen vertegenwoordigd willen weten. De reguliere organisaties zoals CMO en SICN blijven teveel op de achtergrond. Waar is een pro-actieve mediastrategie? Waar is hun aanwezigheid op internet? Waar de overheid zich ten tijde van Fitna inspande om de gemoederen rustig te houden (om niet te zeggen om moslims koest te houden) deden deze organisaties daaraan mee. De vraag is of het verstandig is en getuigt van volwaardig burgerschap als men zo de agenda van de staat overneemt. Het emancipatorisch leiderschap waar Bal op duidde is niet aanwezig en de reguliere organisaties lijken dan ook volledig los te staan van de emancipatorische ontwikkelingen die zich wel degelijk voordoen onder salafistische en andere moslims.

Zie verder ook het verslag en de discussie bij het VKblog van Johanna Nouri.

0 comments.

Een wekelijks portie burgerschap 19 – huiselijk geweld

Posted on May 15th, 2010 by martijn.
Categories: Burgerschapserie 2010.

Uit de burgerschapskalender:

Huiselijk geweld komt in de beste families voor. Bedek het niet met de mantel der liefde. Vrienden en familie vangen vaak de eerste signalen van huiselijk geweld op. Zoals blauwe plekken, bijtwonden, verdwenen tanden. Soms is een vrouw opvallend onderdanig, een kind agressief, heeft leerproblemen of maakt tekeningen over geweld. Vraag dan hoe het gaat, zo nodig onder vier ogen.

Een vreemde term eigenlijk huiselijk geweld. Wanneer iets huiselijk is dan heeft het iets warms, geborgens, knus, gezelligs. Huiselijk geweld is intiem, maar daarmee houdt de relatie met die connotaties van huiselijk wel op. Zowel mannen als vrouwen maken zich schuldig aan huiselijk geweld en zijn het slachtoffer. Huiselijk geweld komt binnen homoseksuele en heteroseksuele relaties voor. Gewelddadig gedrag in relaties is niet zo simpel en eenduidig te verklaren. Zowel individuele (psychische), relationele als maatschappelijke factoren spelen hun rol. En schijnbaar heeft huiselijk geweld ook nog wat te maken met burgerschap.

De precieze link die men voor ogen heeft is me onduidelijk. Wel is het zo dat binnen de hele burgerschapsdiscussie zelfredzaamheid, zelfstandigheid en eigen verantwoordelijkheid centrale issues zijn. Je kunt beargumenteren dat vrouwen die mishandeld worden dat per definitie allemaal missen. In ieder geval de eerste twee, maar zeker ook in de discussies erover het derde aspect. Vrouwen worden toch vaak voorgesteld als passieve slachtoffers terwijl het gaat om een relatiesysteem waarin de vrouw zo haar eigen rol vervult. Dat blijkt bijvoorbeeld wanneer vrouwen er, ondanks voortdurende mishandeling, toch voor kiezen om bij de dader te blijven. Waarschijnlijk juist omdat alle zelfredzaamheid en zelfstandigheid hen is afgenomen. Let wel, dit is iets heel anders dan stellen dat het de eigen schuld is van die vrouwen. Het praten in termen van schuld en onschuld is versluierend omdat het de complexe dynamiek van alle relaties (dus ook die tussen degenen die mishandelen en mishandeld worden) negeert.

Nog een reden waarom huiselijk geweld aan burgerschap gelinkd kan worden is dat, dankzij de vrouwenbewegingen, huiselijk geweld een publieke verantwoordelijkheid is. Waar vroeger geweld binnen relaties (huwelijk) werd beschouwd als een zaak tussen man en vrouw (of families) waar de overheid niet tussen moest komen, is het mede aan de vrouwenbeweging te danken dat huiselijk geweld op de publieke agenda is gekomen en dat de overheid (zij het met de nodige weerstand en terughoudendheid) hier een taak op zich genomen heeft.

Daarnaast past het voor komen van huiselijk geweld natuurlijk niet in ons idee van de morele gemeenschap. Een gemeenschap waarin bepaalde deugden en burgerschap binnen een natie-staat met elkaar verbonden zijn. De morele gemeenschap wordt voorgesteld als een gemeenschap van waarden en in een morele gemeenschap waarin emancipatie van de vrouw als één van de belangrijkste verworvenheden beschouwd wordt, past natuurlijk geen huiselijk geweld.

Verder heeft huiselijk geweld natuurlijk betrekking op het onderscheid allochtoon – autochtoon. Huiselijk geweld zou vooral voorkomen onder allochtonen en meer in het bijzonder onder moslims hoewel precieze cijfers daarover moeilijk te geven zijn. In de discussies erover doen die cijfers er ook nauwelijks toe; dan fungeert het onderscheid allochtoon (moslim) – autochtoon vooral als middel om de idylle van de Nederlandse morele gemeenschap als een gemeenschap gebaseerd op (onder meer) vrouwenemancipatie en bevrijding hoog te houden waarbij men zich afzet tegen de allochtoon (moslim) waarin vrouwen ‘nu eenmaal’ onderdrukt worden. Waar we moord in relaties onder autochtonen vaak lijken interpreteren als ‘familiedrama’ gebeurt dit in het geval van Turkse (en soms ook Marokkaanse) Nederlanders als eerwraak of eergerelateerd geweld. In het eerste geval wordt vaak ingezoomd op psychologische factoren en in het tweede geval op culturele factoren. Maar er is geen enkele reden om te veronderstellen dat bij huiselijk geweld onder autochtone Nederlanders cultuur geen enkele rol speelt of dat bij eergerelateerde moorden psychische factoren geen rol spelen. In alle gevallen geldt ook dat we oog moeten houden voor grotere culturele, economische en politieke processen die de machtspositie van vrouwen negatief beïnvloeden.

In een themanummer van het tijdschrift Krisis stelt Verstraete enkele vragen die in het verlengde van bovenstaande liggen:

hoe verhouden zich patronen van huiselijk, geweld of date rape in The Bronx en Princeton tot grotere economische processen die niet alleen etnische groepen maar ook mannen en vrouwen binnen die groepen verschillend positioneren? En hoe zijn. die etnische, economische en seksuele asymmetrieën in de Verenigde Staten en Europa te koppelen aan bijvoorbeeld het Amerikaanse sekstoerisme in Taiwan, of de prostitutiehandel in Oost-Europese en Afrikaanse vrouwen in Brussel en. Amsterdam? En wat heeft die vrouwenhandel dan weer te maken met enerzijds de etnische oorlogen in de Balkan of in Centraal-Afrika, inclusief de rol van het vrouwelijk lichaam daarin, en anderzijds het Europese asielbeleid?

Relevante vragen die de moeite waard zijn om een stil bij te staan en onderzoek naar te doen.

0 comments.

Shariah4Belgium en Al Qaeda

Posted on May 12th, 2010 by martijn.
Categories: ISIM/RU Research, Religious and Political Radicalization.

Vorige week wisten diverse kranten en blogs te melden dat Sharia4Belgium in de persoon van Abu Imraan steun en advies heeft gekregen van Abu Muhammad al Maqdisi: Al Qaeda topman, Al Qaeda terrorist, en raadgever Al Qaeda. De link met Al Qaeda past aardig in de toch al overdreven hype rondom deze club. Zonder overigens iets af te doen aan de intenties van de mensen achter Sharia4Belgium, kun je je toch echt afvragen hoeveel steun deze club heeft en hoe groot deze is.

Ik heb al eerder hier geschreven over Al Maqdisi n.a.v. een nieuwe publicatie van hem:
C L O S E R » Blog Archive » Het glazen huis – Al Maqdisi Jihadi Controverse en nieuwe publicatie

Abu Mohammed al-Maqdisi is een Jordaans-Palestijnse islam-geleerde. Hij is één van de meest invloedrijke ‘jihad-theoretici’ en ideologen van de mondiale jihad. In zijn werk gaat het om een oppositionele interpretatie van de islam waarbij de huidige regimes in het Midden-Oosten als afvallig gezien worden. Deze regimes kunnen daarom, indien mogelijk, bestreden worden met als doel een ‘ware’ islamitische staat te vestigen. Hij heeft bij het bredere publiek vooral bekend genoten als mentor en inspirator van Abu Musab Al-Zarqawi; één van de meest beruchte strijders in Irak onder de Amerikaanse bezetting.

Wat nu precies zijn invloed is, hoe hij anderen heeft beïnvloed en waarom is lastig vast te stellen.

Er vanuit gaande dat de Abu Imraan inderdaad dezelfde is als die van Sharia4Belgium (en ik denk dat je daar vanuit mag gaan) wat betekent dit contact dan? Allereerst is het vrij simpel om met islampredikers, ideologen en geleerden in contact te treden als ze tenminste toegang hebben tot telefoon en internet. Dit gebeurt al jaren en het contact op zich is niets bijzonders. Natuurlijk is het wel zo dat Abu Imraan niet voor niets Al Maqdisi om raad vraagt en niet iemand als bijvoorbeeld Al-Madkhali die voor hem nauwelijks gezag zal hebben. Dat Al Maqdisi zowel de vraag als het antwoord op zijn site publiceert, is ook niet voor niets: hij kan het gebruiken om zijn eigen boodschap te verspreiden. Zowel de vraag als het antwoord zijn op de site van Al Maqdisi te vinden: HIER. Hieronder vindt u de vertaling door MEMRI; weliswaar niet altijd even betrouwbaar, maar de vertaling lijkt prima:

MEMRI – Middle East Media Research Institute

Abu Imran’s Letter to Al-Maqdisi

“A Request to Sheikh Abu Muhammad Al-Maqdisi, May Allah Preserve Him, for Advice and Direction, from His Brothers in Belgium:

“In the name of Allah the Merciful the Compassionate,

“To the honorable Sheikh Abu Muhammad Al-Maqdisi, may Allah preserve him, from his brothers the believers in Allah’s unity in Belgium.

“Peace be upon you, and Allah’s mercy and blessings.

“Our dear sheikh, with Allah the Mighty as witness, we love you in Allah a love that only Allah knows. And with Allah the Exalted as witness, we love in Allah all those who participate with you in your blessed proselytizing and in spreading beneficial religious knowledge on this pulpit [minbar; i.e. Al-Maqdisi’s website, Minbar Al-Tawhid Wa’l-Jihad], from which we benefit whenever we visit it. May Allah bring us more people like you, and may Allah grant you the best of rewards for [the benefit you bring to] Islam and the Muslims.

“We are a group of your brothers living in Belgium. Allah willing, we are engaged in the duty of calling people to Allah and spreading words of truth about the unity of Allah. A short time ago, we established, by Allah’s grace, a special organization dedicated to calling for the implementation of and support for Allah’s shari’a and to the refutation of democracy, so that people will know that we, as Muslims, will never accept any religion other than Islam or any law other than Allah’s law.

“As you know better than we, anyone who calls people to the truth finds the enemies of Allah – the hypocrites and the infidels – in his path trying to defame him and disparage him. But by the grace of Allah, this has only added to our steadfastness and has stiffened our spine. We see every day that people’s opinion of us is the opposite of what the media say about us.

“Those who are most hostile to us are those so-called Muslims in the Muslim diaspora [in Belgium] who call for moderation and temperance. They are the people who are farthest from Allah’s religion. Some of them do not pray, and some of them are democrats. Even some of the mosque imams have spoken ill of us from the pulpits and pronounced on the radio and in the newspapers that Islam has nothing to do with [these] extremist fools. But there is no power and strength save in Allah.

“We now ask you, honorable sheikh, to offer us some brief advice and some directions that will be of benefit to us in calling people to Allah, and that will serve us a proof to people [of the correctness of our path], after the Quran and the sunna of Allah’s Prophet, Allah’s prayer and peace be upon him. [We ask this] because many accuse us of heretical tendencies and say we have strayed from the right path. And we pray to Allah the Exalted that he have those close to Him [i.e. the righteous] support us with good advice and correct our ways…

“Peace be upon you, and Allah’s mercy and blessings,

“Your brothers and sons in Belgium.

“Written by: Abu Imran.”

Abu Imraan wijst op zijn eigen organisatie die gericht is op de implementatie van sharia en weerlegging (kritiek op) van democratie; waarbij hij eveneens wijst op de tegenstand die ze ondervinden van andere moslims. Hij vraagt Al Maqdisi om advies voor hun missiewerk dat tevens kan dienen als bewijs dat het pad dat zij bewandelen ‘correct’ is en gebaseerd zou zijn op de Quran en de Sunna. Hieronder, Al Maqidisi’s antwoord:

Al-Maqdisi’s Response

“Answer from Abu Muhammad Al-Maqdisi:

“In the name of Allah, praise be to Allah, and prayer and peace be on the Prophet of Allah;

“I ask Allah the Exalted to preserve my brothers who call people to belief in Allah’s unity and who champion his shari’a everywhere.

“May Allah love you, you who have loved me in Him, and may Allah grant you reward for thinking well of me. As long as you ask for advice, I will advise you, with fear of Allah in my soul and in striving to attain the honor of upholding the affairs of this religion in this time, wherever you may be, to join the caravan of the sect-made-victorious that [as related in the hadith] champions Allah’s commands and upholds them, and continues to do so until Allah’s decree comes to pass.”

Support Your Brothers the Mujahideen By Aiding Their Jihad

“And I advise you to be a support for your brothers the mujahideen in the battlefields of jihad by aiding their jihad to the best of your ability, whether this be in funds, in men, in prayer, or by refuting the spurious doubts of the ‘ulama who have strayed from the right path and the polytheists’ ‘ulama, whose only concern is to defame the jihad and the mujahideen and to aid their enemies, be they the worst polytheists. This has reached the point that, by the grace of Allah, the ranks have become distinguished, and every impostor who was associated with proselytizing, religious knowledge, and religion while at the same time championing falsehood, forsaking the mujahideen, and refraining from dissociating from the polytheists has been exposed.

“Given this situation, a Muslim should not stand by looking on at this turmoil as though he has no role in aiding the religion, as though it is of no consequence, and without providing anything, neither his life nor his funds, neither spear nor tongue. The enemies have attacked the Islamic nation and its shari’a from all sides and have banded together to extinguish the light of its shari’a. They have made common cause to put out the ember of its jihad at every level, and the ‘ulama of evil and the wicked media have supported them in this, thinking that [the enemies] will be victorious.

“But Allah has given his trustworthy promise [Quran 8:36-37]: ‘Those who disbelieve spend their wealth to hinder people from the path of Allah; they will spend it and then they will suffer regret, and then they will be conquered; and those who disbelieve will be gathered in Hell; that Allah may separate the wicked from the good, and put the wicked one atop another, piling them up and placing them in Hell; these are the losers’.

“There is a hadith from the Prophet related by Imam Ahmad [Ibn Hanbal] in the name of Tamim Al-Dari, who said that he heard the Prophet of Allah, Allah’s prayer and peace be upon him, say: ‘… Allah will leave no house, whether among city-dwellers or tent-dwellers, without bringing into it this religion, either in glory or in ignominy: glory by which Allah strengthens Islam, and ignominy by which he lays low unbelief’. Tamim Al-Dari would say: ‘I knew this from my own family: those who converted to Islam attained the good, honor, and glory, and those of them who were unbelievers attained ignominy, humiliation, and the jizya’.

“A while ago I read that ‘the Belgian newspaper Le Soir reported that more than 40,000 Belgian citizens have converted to Islam in the last few years, making of Brussels [i.e. Belgium] the country on the European continent with the highest rate of conversion of its citizens to Islam. The newspaper explained that Belgium has a population of 10 million, among whom are 450,000 Muslims, meaning that the conversion rate of Belgian citizens relative to the total population is the highest in Europe. This has driven the extreme right-wing in Belgium to issue warnings emphasizing the dangers of mixed marriages! A number of citizens ascribed their conversion to Islam to their complete conviction in [the truth of] the Islamic shari’a, saying that it is a religion that has no intermediaries between the servant and his Lord, and that this is what they were searching for. These Muslims criticized the media campaigns directed against the Muslims which distort many of the truths of the true religion, as well as attempting to falsify the justifications for the citizens’ embrace of Islam’.[7]

“This news is without doubt good tidings and a confirmation of Allah’s promise and the saying of the Prophet, Allah’s prayer and peace be upon him.”

Muslims in Europe Need to Study the Shari’a and to Learn the True Meaning of “There Is No God But Allah”

“Given that things are such, and that there is today no Muslim country to which a Muslim would be obliged to emigrate, and which, if it existed, would make it prohibited to not emigrate and to live in the abode of unbelief; given that this is the case, then Muslims in those countries [in the abode of unbelief] need to work and strive to be on a level of religious learning, shari’a knowledge, jurisprudence, and thinking that will make them qualified to lead and direct the Muslims [in those countries], and keep them safe from the abysses of schism [lurking] behind the various types of heterodox preachers at the gates of Hell – the Hararian Ahbash, Rafidite Shi’ites, extremist takfiris, extremist Murji’ites,[8] and other heterodox sects that take advantage of newly-converted Muslims to foist their wicked heterodoxies on them.

“[To reach this level of qualification] requires shari’a study, guidance of the youth to it, and providing what the youth are lacking in religious knowledge and in their thinking. They need to receive enlightenment as to the most important duties in religion and in the world, things that are necessary for proselytizing and for jihad, and which are considered among the preparations they are required to make for proselytizing and for jihad. Among these, the most important one to start with is to learn [the true meaning of the profession of faith] ‘there is no God but Allah’, and all that depends on it: the foundations of belief in the unity of Allah, learning true creed and knowing those things that contradict Islam and nullify [one’s faith], the conditions for [the efficacy of the statement] ‘there is no God but Allah’ [in granting one status as a Muslim], what it requires, the rights it entails [i.e. what it obliges a Muslim to do], and its most firm bond [i.e. belief in Allah and rejection of idolatry; cf. Quran 2:256].

“Likewise, [this requires] learning what every Muslim needs to know, the most basic keys of religious knowledge, according to one’s ability. These allow him to receive [knowledge] from Allah [i.e. from the Quran] and from His Prophet [i.e. from the hadith], Allah’s prayer and peace be upon him and his family. They protect one from being seduced by schismatic preaching, and make one immune to schism and to being swept into the abysses of laxity or extremism. Likewise, [this requires] keen insight into reality and into the true nature of the global war that is being waged against Islam and the Muslims in our times, and which, in order to be stopped and confronted, requires that all Muslims stand shoulder to shoulder, in all their varying classes, areas of expertise, fields of knowledge, and capabilities. In this war, every individual Muslim mans a front, and it is not permitted to someone who considers himself a Muslim to have no role in stopping [the war against Islam], each one in accordance with the level of correction he is capable of among those mentioned by our noble Prophet, Allah’s prayer and peace be upon him, in the hadith: Whoever of you who sees an evil, let him correct it [with his hand; and if he is not able, then with his tongue; and if he is not able, then with his heart, and that is the weakest form of faith].

“One who is resolute and has done this in his actions or in his words, with his hand or with his tongue, has a substantial portion in aiding the religion in these times of ours before the conquest, and is striving to return the rule of Islam and its laws to the earth. There is no doubt that he will be [considered] among those who perform good deeds, who have given of themselves before the conquest and have engaged in the fight, if he has joined proper action to pure intention. Let one who plays this role train himself to bear the hostility and the harm that will come to him from near and from afar, whether this be from the rulers and their supporters or from the masses and the ignorant – and even from those who consider themselves proselytizers for Islam but have not understood the preaching of the prophets, its foundations, and the most important duties [it requires of one]. This is the way of Allah with the followers of this path…

“Given that this is the case, there is nothing strange in what you mentioned regarding the hostility, harm, slander, and revilement that have been directed at you by some ignorant people, and even by some of those who consider themselves proselytizers, preachers, imams, or religious scholars, but who do not know the true meaning of the prophets’ call and the most important duties of this religion. You need to patiently bear the harm they do you and consider it a sacrifice for which Allah will give reward in the future, and as something that is for the sake of Allah. You should turn away from them and not occupy yourselves with them. Do not let their calumnies and slanders against you give you pause or cause you to let up. [The hadith] describes the sect-made-victorious that upholds this religion in these words: “Those who oppose them and those who betray them can do them no harm, until Allah’s decree comes to pass.”

“Together with this forbearance and turning away from their harm, there is no reason not to refute their spurious arguments with wisdom, with proofs, and with learned discourse which unmask their spurious arguments and reveal the truth and Allah’s unity to the people and make these known to them. This is of the best and most beneficial kinds of speech, [as Allah said in Quran 41:33:] ‘Who is better in speech than he who calls to Allah, does righteous works, and says ‘I am of those who submit’ (muslimin)?'”

Do Not Get Drawn into Secondary Battles; Focus on Guiding People to Allah

“The greatest good in existence is belief in Allah’s unity, and the greatest evil in existence is polytheism. For this reason, I advise you to not occupy yourselves in your dealings with others – whether Muslim or non-Muslim – with secondary battles that could divert you from truly calling people to belief in Allah’s unity and to dissociation from polytheism in all its forms – new and old – and teaching them the duties this entails. Concentrate on these foundations and duties, which were the call of the prophets. Do not divert [people from] the true field of struggle and do not draw people’s attention away from it, and do not occupy yourselves and others with distractions. Engage, together with them, in the battles that are the building blocks of the path. Derive benefit from the experiences of [Islamist] groups in various countries, and do not repeat their mistakes. Remember the saying of the Prophet, Allah’s prayer and peace be upon him: ‘By Allah, to have Allah use you to guide one man to the truth is better than to have high-bred she-camels [i.e. something of great value]’.”

Muslim Youth Who Take “Spoils” From the Unbelievers Have Tarnished the Image of Islam

“For these reasons, when it comes to dealing with others when proselytizing, I advise you to not adhere literally to the plain meaning of the traditional jurisprudential division of people into harbis [unprotected infidels in the abode of war], infidels protected by treaty, and dhimmis, in accordance with the classifications in the jurisprudential literature. [This is not the best approach] in light of the fact that [today] there is no Islamic state, and it is under the aegis of the Islamic state that these classifications operate in their complete and true manner. This [i.e. the application of these classifications] is an issue that has led some of the [Muslim] youth in the West to get involved in the matter of [taking] spoils [from unbelievers], theft, and even the taking of captives and the like, as I have heard occurs, while ignoring proselytizing, championing religion, and working for its sake. In so doing these people have brought detriment and reprehensible things on themselves and on the call to Islam, as is known.

“I even advise you, in light of the absence of an Islamic state, to deal with people in accordance with the political behavior prescribed by the shari’a (al-siyasa al-shar’iyya) and with the prudential interests (maslaha) of Islam, Muslims, and the call to Islam – all according to the guidelines of the shari’a and taking into account the Muslims’ weakness. An unbeliever who does not commit aggression against Muslims and who does not appear to slander their religion – there is nothing wrong with dealing with him kindly and in a manner that makes him take an interest in the religion, and one may call him to Islam. As for an unbeliever who does openly slander Islam, mock its laws, and machinate against the Muslims – if the Muslims in his land are unable to requite him [for his actions] as he deserves, due to their weakness and weak position, then they should turn away from him, dissociate from him and from his actions, and make manifest their dissociation or their hostility in accordance with their ability, and he should be hated and rudely shunned. If he is of the kind that disputes publicly, then he should be disputed publicly, and if he is a merchant then he should be boycotted and shunned, and so forth.

“Likewise, I advise Muslims [in the West] to take into account the mentality of their audience and to speak to them in accordance with [their audience’s] way of thinking, approaching them through issues that will have an effect on them. The means [that are allowed in] Islamic proselytizing are wide, as long as they remain regulated by the guidelines of the shari’a.”

Muslims Should “Not Get Entangled in Beginning the Conflict with the Regimes Too Early, While They Are Still in a State of Weakness and Are Incapable of Concluding the Conflict”

“Likewise, I give you the same advice that I give to Muslims in a state of weakness in general, in every land in which they do not have a plan for [conducting] armed confrontation with the regimes under which they live, due to the weakness of their abilities, the fact that the circumstances are not ripe, or because the place is unfitting for such [a confrontation], or for other reasons that are to be evaluated by those knowledgeable about the reality [of this country], the [Muslims’] abilities, and the stage that has been reached in their proselytizing. [I advise them] to not get entangled in beginning the conflict with the regimes too early, while they are still in a state of weakness and are incapable of concluding this conflict, while they are still lacking in expertise and abilities, and while their strategy at the present time does not allow this.

“I advise them, as long as they are incapable [of armed confrontation], to occupy themselves with calling people to belief in Allah’s unity, as I said earlier, and to be good ambassadors for the Islamic nation. They should demonstrate the morals of Islam in their dealings with people. They should not betray others or act treacherously or dishonestly. They have an excellent role model in the Prophet, Allah’s prayer and peace be upon him.

“[The Muslims] must avoid the ills of Western societies and their permissiveness, and keep their children away from these ills. They must strive to create Islamic alternatives in which to raise them and educate them. They should live in communities close to one another that are in mutual contact, act in solidarity, and aid one another in obedience to Allah and in reverence and piety, so as to inoculate themselves to the temptations of those countries and so as to hold fast together to the rope of Allah. They should abandon internal quarrels and fortify their communities against the penetration of outsiders, people with wrongheaded notions, and the unorthodox sects, until Allah grants the establishment of the Islamic state that rules by the shari’a and hoists the banner of Allah’s unity. At that time they will be obligated to emigrate to the Islamic state, and it will not be permitted to live in the lands of unbelief under the rule of unbelievers.

“I ask Allah the Exalted to grant me and you obedience to Him, and that He use us all to champion His religion.”

Al Madisi’s antwoord begint vrij gebruikelijk. Hij roept moslims op om vast te houden aan tawhid (de enigheid van God) en op het pad van de waarheid te blijven en daartoe te blijven oproepen rekeninghoudend met de belangen van moslims en de, in zijn ogen, zwakheid van de moslims in België. Tevens roept hij hen op de mujahideen te ondersteunen door bij te dragen aan jihad al naar gelang de eigen mogelijkheden zoals door middel van geld, mankracht, gebed of het weerleggen van de islamgeleerden die van het rechte pad afwijken. Al Maqdisi verwijst naar de Belgische krant Le Soir die gesteld zou hebben dat er in de laatste jaren meer dan 40.000 Belgen zich tot de islam bekeerd zouden hebben; het hoogste percentage in Europa. Dit is moeilijk te verifiëren. Het enige dat ik terug kon vinden was een verwijzing op IslamOnline naar een bericht van Le Soir van 18 februari 2006. Bij Le Soir heb ik het echter niet kunnen vinden. Er is wel een bericht uit 2002 dat melding maakt van 450.000 moslims en 40.000 moslims die hebben deel genomen aan de verkiezingen voor de Moslim Executieve. In één rapport zijn cijfers te vinden over 1998 waarin gesproken wordt over ‘30.000 Belgische en Europese bekeerlingen‘. Het getal van 40.0000 lijkt mij in ieder geval erg hoog, gezien het feit dat Nederland (met meer inwoners) naar schatting 12.000 bekeerlingen heeft. Frankrijk heeft overigens wel 40.000 bekeerlingen naar schatting op 4.155.000 in totaal.
ij vertelt eerst het gebruikelijke (houd vast aan tawhid, wijk niet af van de waarheid, wees niet extreem naar welke kant dan ook) en adviseert ze om te blijven oproepen tot de waarheid en daarbij rekening te houden met de belangen van de moslims en niet uit het oog te verliezen dat moslims in België zwak zijn. Hij adviseert hen ook om niet alle contacten met niet-moslims af te zweren omdat sommige niet-moslims de islam goed gezind zijn. Hoewel me dit zeker niet verbaast van al-Maqdisi, is het toch wel aardig om te lezen dat hij ook nu niet oproept tot jihad of zo maar als een verantwoordelijke vaderfiguur tot deze mensen spreekt. Na de aanslagen van 9/11 dook er een videoboodschap op van Bin Laden die juist naar Nederland wees als een land waar na die aanslagen veel mensen zich tot de islam zouden hebben bekeerd. Dat soort boodschappen is vaak moeilijk terug te herleiden tot een bron en dienen dan ook met de nodige terughoudendheid bekeken te worden.

Al_Maqdisi stelt voorts dat het voor moslims toegestaan is om te leven buiten het gebied van de dar al islam ondermeer omdat er momenteel geen ‘echte’ islamitische landen zouden zijn. Hij benadrukt daarvoor het belang voor de jeugd dat zij de correcte islamitische kennis opdoen en iedere moslim heeft als taak om samen met anderen te strijden voor islam, te streven naar het goede en te vermanen wanneer anderen van het pad afwijken. Opvallend, want bepaald niet activistisch, is dat hij stelt dat moslims geduld moeten hebben in de beproevingen die hen opgelegd worden onder meer via de vijandigheid die zij ervaren van moslims die van het correcte pad afgeweken zouden zijn. Zij moeten zich van die laatsten afkeren en zullen later voor het doorstaan van deze beproeving beloond worden en zij moeten zich dan ook niet laten kisten door vijandigen. Verder moeten moslims (van sharia4belgium)) zich niet laten afleiden door secundaire zaken in de relatie met moslims en niet-moslims die hen af zouden kunnen leiden van de ware strijd. Tevens wijst hij erop dat er niets mis mee is om vriendelijk om te gaan met ongelovigen die zich niet agressief gedragen ten opzichte van moslims. Diegenen die dat wel doen moet men links laten liggen en publiekelijk weerlegd worden of geboycot. Zolang het om diverse redenen (Al Maqdisi laat dit deels over aan mensen die kennis hebben van de landen waarin moslims wonen) niet mogelijk is om een gewapende confrontatie aan te gaan, moet men zich beperken tot het oproepen tot geloof en goed gedrag laten zien in naam van de islam.

De berichtgeving hierover die Sharia4Belgium via Al Maqdisi linkt aan Al Qaeda suggereren een link met gewelddadige jihad. Die oproep doet Al Maqdisi dus heel duidelijk niet; hij stelt zich op als wijze vaderfiguur die zijn mensen maant tot geduld, eenheid en hen oproept het correcte pad van de islam te bewandelen, anderen daartoe het goede voorbeeld te geven, zich niet in te laten met degenen die islam slecht gezind zijn en degenen die dat niet zijn niet van zich te vervreemden. Hij wijst hen op de zwakheid en verdeeldheid van moslims en het ontbreken van een ‘echte’ islamitische staat waardoor het aangaan van gewelddadige confrontaties onverstandig en incorrect is.

0 comments.

Zembla zonder ontploffende spinnen – Deel 2

Posted on May 10th, 2010 by martijn.
Categories: Multiculti Issues.

Er is veel te doen over de uitzending van Zembla. Een bloemlezing: Leni Riefenstahl technieken, linkse omroepmisbruikende makers, taboedoorbrekend, olie op het vuur, journalistiek dieptepunt, adequaat, ontevreden, leugenachtig, nazi-hitserij, linkse journalistiek in overdrive, tunnelvisie, zeperd, dom en smakeloos en manipulatieve leugenachtigheid en misleiding van links!

Vandaag deel 2 van Zembla zoals het ook had kunnen zijn. In Deel 1 zagen we dat Wilders gebruik maakt van een ritualistische retoriek waarin hij bepaalde logische en gezond verstand veronderstellingen gebruikt (de openlijke vijand, de islam als dreiging met als voorbeeld de aanslagen) die zijn argumenten voorspelbaar maken en tevens een zekere geloofwaardigheid geven. Het schept een zodanige emotionele toestand dat mensen vinden dat zijn boodschap moeilijk te weerleggen is omdat het ‘nu eenmaal zo is’. Op die manier schept hij een beeld van de wereld die eigenlijk niet aangevallen wordt, maar juist versterkt wordt doordat mensen voortdurend stellen: ‘ja, maar we moeten natuurlijk ook niet ontkennen dat er reële problemen met migrantenjongeren zijn’. Bovenkerk’s punt is door de combinaties die Wilders maakt bijna ongeloofwaardig omdat het zo tegen die schijnbaar logische voorstelling van zaken in gaat:
Wilders, profeet van de angst: ZEMBLA

Bovenkerk. Mensen die overgaan in een geloof en daarmee allerlei bindingen aangaan met de conventionele samenleving, die bovendien het waarden en normenbesef mee krijgen van wat er in zo’n godsdienst aanwezig is, daar zal in het algemeen de criminaliteit lager zijn ja.

Maar daarmee niet onjuist. Het tegendeel is natuurlijk niet waar; mensen die religieus zijn, zijn niet persé minder crimineel, maar religiositeit is, zelfs onder de zogenaamde radicale moslims, wel degelijk een manier om bindingen aan te gaan met de samenleving.
Het interessante is dat Wilders dat zelf aanmoedigt en ook de radicalisering ervan aanmoedigt:
Wilders, profeet van de angst: ZEMBLA

J. Tillie, Politicoloog
Tillie Ik denk dat WIlders met zijn woorden de kans vergroot dat sommige moslims zouden radicaliseren. De kans dat je radicaliseert is groter als je je sociaal geïsoleerd voelt. Dus je het gevoel hebt dat je alleen staat in de wereld. En is ook afhankelijk van het gevoel dat je gediscrimineerd wordt.

Voiceover We zouden dit graag willen voorleggen aan de inlichtingendienst AIVD. Maar die wil niet reageren. Dat hindert niet. Want het is eigenlijk allang bekend.

[tekst in beeld] Zembla, 10 februari 2005
[titel in beeld] S. Van Hulst, voormalig hoofd AIVD
Van Hulst Ik denk ook dat we ons wel moeten realiseren dat de manier waarop wij soms in Nederland zeer extreem tegen de islam ageren, voor mensen die toch al wankel zijn aanleiding is om eerder te gaan in de richting van een radicaliserende opvatting dan zich te matigen.
Je zou kort en goed kunnen zeggen, we moeten zorgen dat jongeren van Noord Afrikaanse afkomst zich in Nederland gewoon thuis voelen. In Nederland zich welkom voelen.

Om het heel simpel te stellen; als Wilders e.a. vanalles uitkramen over islam, is het niet zo verwonderlijk dat moslims zich eens gaan verdiepen in de islam en zich daarbij mede laten leiden door de politieke situatie van het moment die mede door Wilders geschapen wordt.Die relatie is meervoudig. Wilders’ opmerkingen leiden tot meer aandacht voor publieke uitingen van islam, waardoor de indruk kan ontstaan dat deze ook toenemen. Het leidt er ook toe dat moslimorganisaties zich publiekelijk uitspreken en het zijn met name de zogenaamde radicale clubs die dat doen. Wilders schept een podium voor een publieke beleving van islam en het zijn vooral de ‘radicale’ moslims die daarop inspringen. Daarnaast gaat het om jongeren die uit frustratie, maar ook uit politieke bewustwording afkeren van wat zij zien als de dubbele moraal ten opzichte van moslims; een dubbele moraal waar in hun ogen Wilders een verpersoonlijking van is. Daaruit voortvloeiend, Wilders’ retoriek is de ideale en zeer vruchtbare retoriek voor radicale bewegingen om zich tegen af te zetten en hun, al dan niet radicale, boodschap verder te verspreiden. Deze relaties zijn weliswaar allemaal niet eenduidig, maar we hoeven ook niet te doen alsof radicalisering zomaar uit de lucht komt vallen of dat radicalisering een specifiek probleem is dat alleen voor moslims geldt. Europa wordt al jarenlang getroffen door radicale (seculiere) nationalisten, de VS en Afrika worden al jaren geteisterd door militante christenen die her en der de boel opblazen en slachtingen aanrichten. De stelling van Wilders e.a dat weliswaar niet alle moslims terroristen zijn, maar alle terroristen wel moslim, past dan ook in zijn retoriek maar is een regelrechte en gevaarlijke leugen.

Dat laatste wordt versterkt door de reactie van andere politici op Wilders die niet Wilders probleemanalyse aanvallen (wat zou ingaan tegen het waandenkbeeld van gezond verstand):
Wilders, profeet van de angst: ZEMBLA

Volgens politicoloog Jean Tillie leidt dat tot ongewone verschuivingen in het politieke spel.
[titel in beeld] J. Tillie, politicoloog
Tillie De gevestigde politieke partijen presenteren niet een eigen visie op die multiculturele samenleving.
Int. Ze gaan een beetje mee met WIlders.
Tillie Ja ze zijn bang om stemmen te verliezen. Waar zij falen in mijn ogen is dat zij naar dat electoraat van Wilders kijken en zeggen oh die mensen moeten we erbij trekken. Dat kan, maar dat doen ze op zo’n manier…
[verspringt, mist fragment]
Tillie … op een milde vorm te volgen.

[fragment Tweede Kamer]
L. Griffith Terwijl het land in brand staat, faciliteert u alleen maar.
Voorzitter Mag de toon een beetje rustiger?

Tillie De paradox is dat hij alleen maar extremer wordt, want hij moet zich dan nog meer onderscheiden van die politieke partijen.
[fragment Tweede Kamer]
H. Brinkman De PVV pleit ervoor dat indien in een buurt in Nederland straatgeweld van voornamelijk Marokkanen de kop opsteekt, het leger dient te worden ingezet.

Tillie Hij mobiliseert wantrouwen, hij mobiliseert angst en hij mobiliseert wantrouwen in, tegen de politieke elite.
Int. ja.
Tillie Dus hij moet zich blijven onderscheiden van die politieke elite.
Int. ja.
Tillie En als die politieke elite dus iets gaat doen wat een beetje lijkt op wat hij ook zegt, dan moet ie zich nog sterker gaan onderscheiden.
Int. ja.
Tillie Waardoor zijn woorden steeds extremer worden.

Het is niet zo dat Wilders niet tegengesproken wordt. Die bewering in Zembla is echt onzin. Probleem is wel dat anderen gevangen lijken te zijn in het denkraam van culturele integratie waardoor hun probleemanalyse nauwelijks verschilt van die van Wilders. Wilders’ retoriek leidt door de reactie van andere politici dus juist tot een escalatie. Dit zien we ook terug in zijn beeld over de Palestijns-Israëlische kwestie:

Wilders, profeet van de angst: ZEMBLA

Het zogenaamde conflict tussen Palestijnen en Israël is helemaal niet een conflict over land. Het gaat niet om stukjes land in Gaza, Judea of Samaria. Het is een ideologisch conflict. Niks anders. Het is een strijd tussen vrijheid en islam. Een strijd tussen goed en kwaad.

Wilders, profeet van de angst: ZEMBLA

Ik zou er heel erg voor zijn, natuurlijk vrijwillig, als heel veel Palestijnen ervoor zouden kiezen om de andere kant van de Jordaan over te steken, dat Judea en Samaria gewoon netjes bij Israël blijft zoals het hoort.

[ondertiteling] [Fragment Wilders Kopenhagen]
Wilders Wij geven het nooit op.
[ondertiteling] [Fragment Florida]
Wilders We geven nooit toe. We geven ons nooit over.
[ondertiteling] [Fragment Jeruzalem]
Wilders Samen zullen we winnen.

[tekst in beeld] De boodschap van Wilders
[fragment Tweede Kamer]
Wilders Mensen moeten worden gestimuleerd en nogmaals ik zei het al in mijn tien punten plan. We hebben een regeling waar mensen op grond van vrijwilligheid kunnen emigreren en er ook voor kunnen kiezen om Nederland te verlaten. Dus er is heel veel vrijheid maar er is 1 grens. En die grens is, dat als de islam zoals verwoord in de Koran als de mensen daar naar willen leven en daar geen afstand van willen doen, dna is er wat mij betreft geen plaats voor in Nederland.

De samenvoeging van deze fragmenten in Zembla suggereert dat Wilders van Nedeland een ‘zuiver Nederlands’ Judea en Samaria wil maken waar net als in de Palestijnse gebieden geen plaats is voor moslims en de islam:
Wilders, profeet van de angst: ZEMBLA

Wilders Het geloof meneer Pechtold, de islam, de islam is een gevaarlijke, kwaadardige
Stem dus..
Wilders ..ideologie
Stem goed,.. maar nu meneer Pechtold..
Wilders ….waar wat ons betreft…
Stem ..meneer Pechtold…
Wilders ..in Nederland geen plaats. Voor is..
Stem ..ja ja t is goed maar, maar nu is de heer Pechtold
Pechtold nee maar dit is nu even een hele duidelijke, want zo duidelijk hebben we nog niet, er is geen plaats in dit land voor het geloof de islam en u verbiedt het boek. Dat is wat u zegt.
Wilders Eh, eh verbied het boek,
Pechtold ja of nee?
Wilders verbied het boek. Nou ik ga over m’n eigen antwoord verbied het boek…

Wilders, profeet van de angst: ZEMBLA

Wilders Laten we onze straten terug veroveren, laten we zorgen dat Nederland er eindelijk weer uit gaat zien als Nederland.

Wilders, profeet van de angst: ZEMBLA

Wilders Tijd voor de grote schoonmaak van onze straten. Als onze nieuwe Nederlanders zo graag hun liefde voor deze zevende eeuwse woestijn ideologie willen tonen dan moeten ze dat maar doen in een islamitisch land maar niet hier, niet in Nederand.

In hoeverre deze oorlogszuchtige retoriek verantwoordelijk is voor het lastigvallen en uitschelden van moslima’s met hoofddoek of niqab, vernielingen, bekladdingen en brandstichtingen bij moskeeën is onduidelijk hoewel de reeks best indrukwekkend is inmiddels. De relatie met incidenten waar radicaal-rechtse jongeren bij betrokken zijn is eveneens onduidelijk hoewel politie en onderwijs meer problemen daarmee ervaren dan met radicale moslimjongeren. Het schept wel een klimaat van dreiging en intolerantie die uit de hand kan lopen:
Wilders, profeet van de angst: ZEMBLA

Mocht het ooit tot rassenrellen komen, wat ik dus echt niet wil, dan hoeft daarvan niet bij voorbaat een negatieve werking uit te gaan

Dit is het volledigere fragment van de quote:

Wilders noemt de islam een achterlijke cultuur en wil zo scherp varen om ‘rassenrellen’ te voorkomen. “Mocht het ooit tot rellen komen, wat ik dus echt niet wil, dan hoeft daarvan niet bij voorbaat een negatieve werking uit te gaan… Met die rellen schudt de samenleving de politiek wakker en dwingt haar alsnog daadkrachtig in te grijpen.

Inderdaad het kan ook een zuiverende werking hebben; een zodanig klimaat dat moslims ‘vrijwillig’ vertrekken eventueel aangemoedigd door Wilders’ oprotpremie en zijn beleid van werken of wegwezen.
Wilders, profeet van de angst: ZEMBLA

Voiceover Gaan de mensen nu door Wilders anders met elkaar om? In Groesbeek is een buschauffeurs bezig met moslims te treiteren.
[tekst in beeld] ”wacht maar tot na de verkiezingen op 9 juni. Dan wordt alles anders en gooien wij jullie buitenlanders eruit”.

Voiceover Is dit het effect van de woorden van Wilders? We bellen rond bij anti discriminatie bureaus. Maar de meeste houden dit soort informatie niet expliciet bij. EN tohc.
[titel in beeld] B. Otjes, meldpunt discriminatie Leeuwarden
Otjes Toen de gemeenteraadsverkiezingen zijn geweest, toen de PVV in Almere en Den Haag heel veel gewonnen heeft, zijn er in die dagen daarna zijn er een klein aantal mensen bij ons gekomen en die hebben gezegd van nou ik heb daar opmerkingen over te horen gekregen. Bijvoorbeeld een opmerking van nou wacht maar tot de landelijke verkiezingen zijn geweest. Dan komen wij aan de macht en dan kunnen jullie je koffers pakken.
Int. Het wordt grimmiger tussen mensen op straat?
Otjes Ja grimmiger in de zin van dat mensen zich gelegitimeerd voelen om dingen te zeggen die, die beledigend zijn. En zich vaak niet realiseren wat dat doet met een ander.
[titel in beeld] G. Ankoné, meldpunt discriminatie Den Haag
Ankoné Nou wat we in ieder geval zien is dat in 2009 het aantal klachten en meldingen enorm is gestegen. 70 procent ten opzichte van het jaar daarvoor.
Int. 70?
Ankoné 70 procent. Ja.
Nou als we bijvoorbeeld kijken naar het aantal klachten over religie zijn t afgelopen jaar verdubbeld. Een voorbeeld van zo’n klacht is inderdaad dat mensen in de woonomgeving die bij elkaar in de buurt wonen elkaar eh, ruzie krijgen soms over iets heel anders. En dan wordt bijvoorbeeld het geloof erbij gehaald en dan al snel is het de moslims die het land uit moeten en de mensen die dat doen die rechtvaardigen zich dan toch een beetje met van ja dat is nou eenmaal normaal in de huidige omgangsvormen, dat doen politici en dan mogen wij dat ook.

[fragment TV Noord, 18 maart 2010]
Presentator De moskee in de stad Groninger wijk Selwerd is deze week met bloed besmeurd. Ook werden bij de moskee de ingewanden en de kop van een wild zwijn aangetroffen.

Dat datum van 9 juni als begin van de revolutie? Sommige mensen onder wie redactieleden van Geenstijl denken en hopen van wel. Wat wordt daarmee eigenlijk gesteld:
Wilders, profeet van de angst: ZEMBLA

Voiceover Wat is de boodschap die hier wordt uitgedragen? Ton Zwaan was getuige deskundige in het proces tegen Milosevic. Hij ziet parallellen tussen de uitspraken van Wilders en wat er is gebeurd op de Balkan.
Zwaan Karadzic heeft een zeer grote hoeveelheid uitspraken gedaan aan het eind van de jaren tachtig en begin van de jaren negentig, dus voor het daadwerkelijk gewelddadig conflict.
[titel in beeld] T. Zwaan, historicus/socioloog
Zwaan Waarin die moslims neerzet als inferieure wezens. Dat zijn eigenlijk geen mensen zoals de oprechte, gezonde Serven. Moslims neerzetten als mensen waar onder geen enkele voorwaarde mee te leven is, moslims als mensen die verdreven moeten worden uit gebieden die de Serviërs voor zichzelf opeisten. Daar zit een hele duidelijke structurele parallel met sommige dromen van de heer Wilders, die ook in het buitenland heeft gezegd dat ie we eens droomt over dat er een oorlog zou komen. Dat vind ik heel dubieus.
Int. Ja. Waar staat dat in uw ogen voor, dat gene wat hij betoogt?
Zwaan Dat zijn de dromen van iemand die denkt in termen van etnische zuivering. Dat zijn de dromen van iemand die denkt, buitenlanders, vreemdelingen, moslims. Die kunnen we verwijderen uit Nederland.

Voiceover Dat roept de angstige vraag op of het denkbaar is dat de woorden van Wilders ook in Nederland kunnen leiden tot etnisch geweld.
In Parijs woont professor Jacques Semelin. Hij heeft onderzocht wat er moet gebeuren voordat mensen uiteindelijk overgaan tot bloedvergieten.
[ondertiteling]
Semelin Ik weet niks van de politieke situatie in Nederland. Ik kan u alleen vertellen over m’n eigen onderzoek naar geweld.
Voiceover Semelin concludeert daarin dat geen enkel land gevrijwaard is tegen etnisch geweld. Wat daarvoor nodig is, is een economische crisis, een immigratieprobleem en een politicus die daar zondebokken voor aanwijst.
[titel in beeld] J. Semelin, historicus/politicoloog
Semelin In hun uitspraken, die behoorlijk extreem kunnen zijn, zal het draaien om identiteit. Zij of wij. Dat is de basis. Bijvoorbeeld we moeten ons verdedigen tegen een of andere groep en onze identiteit doen gelden.

Met andere woorden er is geen directe, causale relatie tussen aan de ene kant etniciteit, religie en cultuur en aan de andere kant geweld en onderdrukking. De vergelijkingen met Milosevic en Hitler mogen zwaar over de top zijn (Wilders is geen anti-semiet, roept niet – direct – op tot geweld, enz.). Waar het in die vergelijkingen om gaat is het volgende. Er is geen causale relatie tussen islam en geweld noch een causale relatie tussen Nederlandse cultuur en geweld. Daar zijn politieke entrepeneurs voor nodig die een vijandsbeeld scheppen, het idee dat de eigen levensstijl in bedreigd wordt moeten verheffen tot ‘common sense’ door het scheppen van een vijandsbeeld waarin de multi-dimensionaliteit van menselijke relaties wordt vereenvoudigd en gereduceerd door één dimensie allesoverheersend te maken. De Zembla docu maakt duidelijk hoe Wilders dat doet: door opruiende taal, leugens, halve waarheden en regelrechte oplichting en eenzijdige spookbeelden. Die ontploffende spin leidt alleen maar af.

0 comments.

Warning to Europe for banning the burqa?

Posted on May 7th, 2010 by martijn.
Categories: ISIM/RU Research, Religious and Political Radicalization.

Belgian newspaper HLN reports that an ‘Arab group threatens with attacks in Belgium’ for approving a ban of burqas. It probably refers to the following video on youtube:

This channel is managed by someone with the name Mujahid Zaib Khan who also has another youtube channel: Talib Jan that also features the video. Another account (zaibkhanmujahid) was suspended after it was picked up by online activists during what they call Operation YouTube Smackdown. This online initiative attempts to ‘countering the cyber-jihad one video at a time’. For them sometimes YouTube ‘gets it right’ like on the next video:

The activists protest against Youtube hosting videos ‘celebrating the death of Coalition Soldiers (and pretty much everyone else’. According to them freedom of speech does not apply to these videos and therefore they should be banned.

The text in the video of Mujahid Zaib Khan is clear although the English is poor. It warns Belgium and other European countries that bad things can happen if they continue to ban the burqa. The video shows man, children and women hiding their faces and with weapons in different settings. The video claims to speak for all Muslims (certainly not the case) and that it is a Muslim woman’s right to be veiled. The video is apparently made by M. ZaibKhan who also maintains his own weblog: Mujahideen Media Centre

Dedicated to our Mujahideens Brothers who Fight for the Sake of Allah in all over the world In Afghanistan, Pakistan, Chechniya, Palestine, Kashmir, Somalia, Iraq etc.

According to the Belgian blog People Against Islam (formerly known as Flemish Comite of Ex-Muslims) the person is also active on the Jamia Hafsa Urdu Forum; the ‘official’ internet forum of the Pakistan Taliban. People Against Islam calls upon the Belgian state to take extra security measures.

It is always to difficult to assess how serious these films are but given the hardly subtle references to violence it is understandable that people are worried. At the same time publishing such statements on the Internet makes it easy for law enforcement and counter-terrorism agencies to gather intelligence and make their cases. For example the recent arrests in the US of the Hutaree Militia and of Norman Leboon are clear examples of how Internet publications are important parts of investigations. What is important in such cases is to not only look at the content of these messages. The content must be related to larger frames ‘out there’ (this one clearly is, as well as in the case of the ‘smackdown operations’ by the way). Furthermore one should look not only at user-generated content but also at user-generated connections; how particular messages are distributed on the web and outside and who is involved in that distribution and in what way. A very superficial analysis of the user-generated connections in the case of this video gives the impression that is it is not distributed very widely. On Talib Jan only 530 people have viewed the channel and 25 people have a subscription to this channel (including at least one researcher…). At the other channel 2169 people have viewed it and 15 people have subscribed to the channel (also with at least one researcher). These figures pertain to the channels after the release of the report on People Against Islam and the report in the Belgian newspaper. Although it does not mean that we should not take it seriously (or that we should take it seriously) the channels seem to be rather isolated from other channels and forums severely limiting the impact and mobilizing qualities.

0 comments.

Twee islam congressen in mei

Posted on May 7th, 2010 by martijn.
Categories: Misc. News.

Er wordt heel wat gepraat en gediscussieerd in moslim Nederland. Eind mei zijn er maar liefst twee congressen in één weekend. En dat zorgt voor de nodige surprises. Lees bijvoorbeeld het volgende stukje op AD.nl
AD Binnenland – Islamcongres dolt met PVV en TON (481790)

Onlangs ontstond ophef over de bijeenkomst, nadat De Telegraaf had gemeld dat een van de organisaties achter de conferentie banden zou hebben met de als radicaal bekendstaande Moslimbroederschap en sjeik Yusuf al-Qaradawi, die fatwa’s zou hebben uitgevaardigd waarin zelfmoordaanslagen worden goedgekeurd.

De Tweede Kamer eiste vervolgens tekst en uitleg. Een verzoek van de PVV voor een spoeddebat met demissionair minister van Justitie Ernst Hirsch Ballin (CDA) over het congres kreeg steun van VVD, CDA en de SGP. “Hierdoor wordt duidelijk aangezet tot geweld en dat kunnen we in Nederland natuurlijk niet hebben”, zei PVV’er Raymond De Roon.

De organisatie van het Nationaal Islam Congres meldde dat het artikel niet op waarheid berust en distantieerde zich van de “suggestieve berichtgeving”. De conferentie staat dit jaar in het teken van dialoog en ’empowerment’. Er worden sprekers verwacht uit Engeland, Egypte, Qatar, India, Marokko, Turkije, Nederland en Saudi-Arabië. Ook heeft de organisatie nog een “zeer prominente geleerde” in petto, maar wie dat is, is nog een verrassing. (Novum)

Het artikel gaat over een promotie video waarin de PVV en TROTS op de hak worden genomen. Deze promotievideo is van een islamconferentie, maar niet van de islamconferentie waar het citaat hier over gaat.

Voor de helderheid, er zijn twee congressen:
Congres 1: Het tweede nationale islamcongres 29 mei 2010
Op 29 mei organiseert Dar al Ilm het tweede Nationale Islamcongres in de RAI in Amsterdam.

Het programma van de conferentie dit jaar staat in het teken van ‘dialoog en empowerment: het versterken van de samenleving door onze inzet en positieve actie’. Vorig jaar was ik aanwezig op deze conferentie. Een verslag kunt u HIER lezen.

Congres 2: Islamitische conferentie FION Islam in Holland 29 mei in het Movenpick hotel in Amsterdam
De Federatie Islamitische Organisaties Nederland (FION) organiseert een conferentie rondom islam in Nederland. Deze zal gehouden worden op zaterdag 29 mei 2010 in het Mövenpick Hotel te Amsterdam en zal bestaan uit een aantal rondetafelgesprekken met diverse moslim- en niet-moslimprominenten uit het binnen- en buitenland.

Het doel van de conferentie is om een constructieve dialoog op gang te brengen tussen moslims en andere
religieuze, wetenschappelijke, politieke en intellectuele actoren en bewegingen in Nederland. De insteek is om verschillende denkwijzen te verhelderen en om tot een betere wederzijdse inzicht te komen van elkaars standpunten. Het einddoel is om tot een strategisch convenant te komen met pragmatische aanbevelingen. Dit proces zou moeten bijdragen tot een beter begrip tussen moslims en niet-moslims en een verbetering van de sociale cohesie in Nederland. Actief burgerschap en loyaliteit aan de samenleving is daarbij de primaire insteek.

In de berichtgeving is dit congres in verband gebracht met de moslimbroederschap en er zijn kamervragen gesteld door Wilders over dit congres waarbij verzocht is of voor een aantal genodigden het visum geweigerd kan worden. De FION heeft daarop gereageerd door Wilders uit te nodigen. De directe link die wordt gelegd tussen FION en de moslimbroederschap en Yusuf al Qardawi getuigt vooral van een gebrek aan kennis en kunde over de moslimbroederschap en eveneens het standpunt van Yusuf al Qardawi over zelfmoordaanslagen.

1 comment.

De betwiste vrijheid van meningsuiting

Posted on May 6th, 2010 by martijn.
Categories: ISIM/RU Research, Multiculti Issues, Public Islam.

1. VvM betwist maar niet bedreigd

Wie durft tegenwoordig te pleiten voor het afschaffen van de vrijheid van meningsuiting? Enkele jaren geleden waren er her en der nog pleidooien te horen om de vrijheid van onderwijs af te schaffen en zelfs het verbod op discriminatie. Een enkeling durfde het zelfs aan om te bepleiten de vrijheid van religie maar af te schaffen. Dat heb ik bij de vrijheid van meningsuiting nog niet gehoord. Natuurlijk er zijn pleidooien om de vrijheid van meningsuiting te beperken, maar zelfs degenen die daartoe het lef hebben, komen woorden tekort om te benadrukken hoezeer zij houden van en belang hechten aan de vrijheid van meningsuiting. Het principe van de vrijheid van meningsuiting staat daarmee als een huis en zelfs de sterkste orkaan lijkt het niet omver te kunnen blazen. Integendeel, voortdurend wordt benadrukt dat de vrijheid van meningsuiting de kern is van onze democratie, meer nog van onze cultuur, Westerse waarden en identiteit.

Nou is de vrijheid van meningsuiting een transcendent begrip; het verwijst niet naar iets concreets, maar naar iets abstracts, iets dan groter is dan onszelf en tegelijkertijd de kern vormt van ons bestaan in het alhier. Om het concreet en tastbaar te maken en daarmee open voor betekenisgeving (en de betwisting daarover) heeft de vrijheid van meningsuiting martelaren gekregen in de personen van Pim Fortuyn en Theo van Gogh. De vrijheid van meningsuiting heeft haar reeks van heilige iconen; namelijk de Mohammed Cartoons. Kenmerk van iconen is dat zij niet zomaar staan voor de vrijheid van meningsuiting, maar dat zij de vrijheid van meningsuiting zelf zijn geworden en, omgekeerd, dat hun kenmerken ook weer de kenmerken zijn geworden van de vrijheid van meningsuiting. Natuurlijk is er censuur, maar probeer zelf even een afbeelding van de profeet Mohammed-in-berenpak van South Park te vinden. Het kostte mij 50 seconden. South Park speelde zelf al, geniaal, met zelfcensuur door de profeet niet te laten zien maar hem een berenpak aan te trekken. Die zelfgecensureerde afbeelding van de profeet werd vervolgens gecensureerd en is overal terug te vinden. Wat een zege voor de vrijheid van meningsuiting en wat een lange neus. Die martelaren en iconisering zijn belangrijk zoals gesteld want daarmee wordt de vrijheid van meningsuiting open voor betekenisgeving en tegelijkertijd ook voor twisten over die betekenisgeving. Vooral liberale secularisten lijken daarbij de opvatting te huldigen dat vrijheid van meningsuiting iets is dat geclaimd kan worden in plaats van toegekend. Maar als de claim van een absolute vrijheid van meningsuiting (dus zonder grenzen) tegenover die van anderen wordt gesteld die een nagenoeg onbeperkte vrijheid van godsdienst claimen of een onbeperkt verbod op discriminatie, dan zal dat debat alleen maar leiden tot patstellingen in plaats van oplossingen.

2. Gevalletje censuur en DeJaap

Een recente discussie DeJaap naar aanleiding van een gevalletje censuur van de South Park aflevering met de profeet Mohammed is exemplarisch. Dit gevalletje censuur gebeurde na dreigementen door radicale moslims…twee om precies te zijn. Joep Smaling stelde daarbij het volgende:
Een langzame knieval | DeJaap

De bewijzen stapelen zich op: bijna iedere dag vindt er wel ergens een zelfmoordaanslag plaats. Criticasters als Wilders, Hirsi Ali, Westergaard, Rusdie en nu zelfs de makers van South Park, moeten en zullen buigen voor de wetten van de radicale islam. De critici krijgen keer op keer gelijk. Maak in een cartoon duidelijk dat de islam velen tot geweld inspireert en je krijgt een golf van haat over je heen. Het pijnlijkste: de rij van bange politici en intellectuelen die zelfcensuur toepassen (onder het mom van ‘moraliteit’) en diegenen die dat niet doen en bedreigd worden, wordt steeds langer.

Verzet
Wat is de toekomst van het vrije woord? Overheden kunnen moeilijk iedereen met een pittige mening gaan beveiligen. Daar ligt de oplossing niet. De enige uitweg, het enige verzet dat vruchtbaar zal blijken, is massale solidariteit. Een enkel moedig individu dat de islam openbaar durft te kritiseren is weerloos en een makkelijk doelwit. Wordt het massaal gedaan en tonen media en andere partijen onderlinge verbondenheid, dan hebben de barbaren geen kans. Of toch wel: eventueel kunnen ze hun acties uitbreiden, bomaanslagen plegen, nog meer dood en verderf zaaien. Dan zal het leger moeten optreden. Het westen heeft maar een keuze: solidair verzet of knielen, een middenweg is er niet.

In feite roept Smaling daarbij op tot solidariteit met de bedreigden of zelfs oorlog tegen de ‘vijfde colonne’ die volgens hem daadwerkelijk actief is in Nederland bijvoorbeeld in de Moslimbroederschap. De reactie, ook op De Jaap, van Linda Duits was spot on:
Ultralinkse socioloog weigert weg te kijken | DeJaap

Het stuk van Joep Smaling is debiel vanwege de gechargeerde samenvoegingen die het bevat. Mensen die zeggen dat vrijheid van meningsuiting niet betekent dat je respect en fatsoen moet laten varen, worden door Smaling weggezet als tegenstanders van die vrijheid van meningsuiting. Hij noemt ze medestrijders van radicale islamieten. Hij maakt geen onderscheid tussen Islam en radicale Islam, tussen orthodoxe en militante Moslims. De aanwezigheid van Het Moslimbroederschap in Nederland is voor hem bewijs dat de vijand die Islam heet er in slaagt de Westerse samenleving van binnenuit uit te hollen.

Het stuk is onzinnig vanwege die apocalyptische visie op de staat waarin vrijheid verkeert in Nederland. Naast het feitelijk maken van een vijfde colonne, doet Smaling alsof er in Nederland een taboe heerst op zeggen wat je denkt. Critici van Islam zouden hun hoofd buigen en hun mond houden. Smaling zelf is als dat kleine dorpje in Gallië echter dapper. Hij durft wel nou eindelijk eens te zeggen waar het op staat. Applaus voor Smaling, ridder van het vrije woord. Smaling doorbreekt echter helemaal geen taboe. Op vele plaatsen spreken mensen dezelfde angst uit als Smaling. Op vele plaatsen wordt de Islam bekritiseerd. De vrijheid van meningsuiting wordt in Nederland uitgebreid verdedigd en besproken. Dat deze een farce zou zijn is niet waar.

Wat Smaling inderdaad doet is de vrijheid van meningsuiting verbinden aan de ‘ons’ categorie en intolerantie aan de ‘zij’ categorie: moslims. Daarmee hanteert hij een opvatting van de vrijheid van meningsuiting die als een recht dat geclaimd kan (en moet) worden in plaats van iets dat toegekend kan worden om een arena van vrije discussie te genereren en gewelddadige conflicten te voorkomen. Opvallend is daarbij dat destijds het publiceren van de Mohammed cartoons op basis van de vrijheid van meningsuiting juist leidde tot enkele gewelddadigheden in het Midden-Oosten. Verbonden met die vrijheid van meningsuiting als claim is het punt dat zowel religieuzen als secularisten de publieke ruimte betreden met claims van hun eigenheid, in het geval van Smaling en anderen is de vrijheid van meningsuiting centraal in die eigenheid. Daar horen moralistische claims en eisen bij zoals een teken van moslims dat zij hun loyaliteit aan de vrijheid van meningsuiting betuigen en daarmee aan ‘onze’ waarden en zo het sein afgeven dat zij aan de ‘goede’ kant staan. De vrijheid van meningsuiting krijgt daarmee totalitaire trekjes en komt los te staan van de oorspronkelijke bedoeling van vreedzame conflictbeslechting en kritisch debat in een open democratie. Zo stelde Hirsi Ali naar aanleiding van de rustige reacties van moslimorganisaties op de film Fitna:
Fitna is een blamage voor het kabinet – Opinie – de Volkskrant

Fitna heeft zijn waarde al bewezen. En het blijft niet bij de wijze woorden van Aboutaleb alleen; andere islamitische groepen in Nederland zijn al bezig een tegenfilm te maken. Een tegenfilm, geen bloedvergieten! Woorden met woorden, beelden met beelden. Provocatie werkt dus.

Zes jaar geleden vond Aboutaleb kritische vragen over de islam ‘pissen in het eigen nest’. En nu spreekt hij de enige juiste woorden. Zonder provocerende vragen te stellen, hadden we dit nooit bereikt.

Het afwijzen van kritiek op islam is dus fout en Aboutaleb’s reactie laat zien dat hij dat geleerd zou hebben na de vele provocaties. Of, zoals een reaguurder op Geenstijl recent zei, bek houden en eelt kweken. De vrijheid van meningsuiting wordt ingezet om moslims de mond te snoeren in een situatie, mede geschapen door de zogenaamde islam-critici, waarin de wij-zij tegenstelling hoogtij viert. Dat verklaart waarschijnlijk mede de denigrerende reacties aan het adres van Linda Duits, niet in het minst door Joep Smaling zelf in zijn repliek:
Een langzame knieval (2) | DeJaap

Zoals een collega erudiet omschreef: daarvan moet ik in een hoekje gaan staan kotsen. Puur uit onbegrip en machteloosheid. Als ik een radicale islamiet was zou ik nu hele nare dingen met Linda willen doen, er zijn veel precedenten die tot de verbeelding spreken, maar dat ben ik niet. Ik kan een betoog gaan houden en argumenteren tot ik blauw zie, maar waarom zou ik niet gewoon de feiten laten spreken? Daaraan vooraf wil ik – genuanceerd als ik ben – toevoegen: feiten hebben duiding nodig en moeten in de context geplaatst worden. Toch neemt dat niet weg dat concrete aanvallen op het vrije woord alomtegenwoordig zijn.

[…]

Ik kan natuurlijk nog even doorgaan, maar ik hoop dat mijn punt duidelijk is. De vrijheid van meningsuiting staat onder druk. Natuurlijk zijn er ook bedreigingen geuit door niet-moslims. Ook zij brengen het vrije woord in gevaar. Zelfs Wilders, met zijn domme oproep de Koran te verbieden, is een bedreiging voor de vrijheid van meningsuiting.
Is mijn visie apocalyptisch? Misschien, maar is de werkelijkheid en de toekomst van het vrije woord niet in gevaar? Zeer zeker. Wil je dat ontkennen? Prima, maar besef wel dat je de vrijheid van meningsuiting in de rug steekt.

Er vierkant achter staan
Natuurlijk zegt Duits: “Dat doet niets af aan het belang die vrijheid van meningsuiting te beschermen. Het doet niets af aan het belang doodsbedreiging te veroordelen. Ik sta daar vierkant achter.” Het is een nogal aparte manier van er vierkant achter staan. Het is tegelijk een hele typische manier van ‘er achter staan.’ Op die manier staan heel veel mensen ‘achter’ de vrijheid van meningsuiting. Het is het bagatelliseren van de feiten, het in de steek laten van die vrijheid, het voor lief nemen van die vrijheid en maar niet willen inzien dat die onder druk staat.

In feite wordt daarmee de integriteit van Duits in twijfel getrokken; een nogal laag bij de grondse streek voor iemand die inderdaad zeer eenzijdig het probleem bij de moslim legt. Als Smaling serieus zou zijn geweest in zijn verdediging van de vrijheid van meningsuiting had hij ook de dreigementen richting Abdul-Jabbar van de Ven meegenomen, de pogingen om Khalid Yasin het spreken onmogelijk te maken, de geslaagde poging om Tariq Ramadan eruit te werken, de inmiddels indrukwekkende reeks van brandstichtingen van moskeeën, het feit dat ik (schreef de gek) schijnbaar geen lezing op de VU kan houden zonder dat er extra beveiliging moet zijn vanwege reacties uit radicaal-rechtse hoek of het feit dat Geenstijl bewust naar mijn en andere websites linkt om die plat te leggen, de oproepen in het verleden om de AEL te verbieden (alvoor die in Nederland gevestigd was), het uitzetten van imams omdat hun preken onwelgevallig zouden zijn, de commotie over de ‘banned frank’ kaart van boomerang, de veroordeling in het parlement van de politie die het gewaagd had om een student te arresteren die jihad-vlaggen weg had gehaald en zo kunnen we nog wel even door gaan. Niets van dat alles. Met name de controverse over de jihad-vlaggen en Anne Frank tonen aan dat ook aan seculiere zijde mensen beledigd kunnen worden en actie ondernemen om hun gevoel maatgevend te maken voor wat er in een publieke ruimte te zien of te horen mag zijn. Of zijn die inperkingen van de vrijheid van meningsuiting wel legitiem? En wat te denken van andere vormen van beperking zoals de wetgeving over copyright, sex met kinderen, belediging, smaad en laster enzovoorts.

3. Vrijheid van Meningsuiting uit balans

De grootste bedreiging voor de vrijheid van meningsuiting zijn niet zozeer de radicale moslims met (hun dreiging van) geweld; zij maken de waarde van de vrijheid van meningsuiting als heilig symbool alleen maar sterker. De grootste bedreiging wordt gevormd door degenen die de wij-zij tegenstellingen aanwakkeren door eerst over de kook te raken van dreigementen van twee moslims en vervolgens alle moslims daarvoor verantwoordelijk te maken. Zij sluiten hen buiten sluiten van onze morele gemeenschap en iedereen die een tussenpositie in neemt (of geen positie) wordt ingedeeld in het kamp van de vijand die uiteindelijk met geweld bevochten dient te worden.

De controverse die iedere keer ontstaat na publicatie van een van de Mohammed cartoons of ditmaal South Park (of de censuur daarop) is dan ook niet alleen te herleiden tot gekwetste gevoelens over de bespotting van een profeet die als dierbaar gezien wordt, maar ook tot pogingen van ‘verlichte Westerse denkers en staten’ om moslims en hun gevoeligheden te onderwerpen. Dit laatste zorgt ervoor dat er vaak een veel grotere groep moslims zich druk maakt in die controverse dan die enkele militante activist. Controverses zoals deze zijn onderdeel van een veel breder conflict over de inrichting en aanzicht van de public sphere waarbij militante religieuze groepen zich weigeren neer te leggen bij het idee dat religie privé hoort te zijn en secularisten zich beijveren tot een homogenisering van de public sphere door verdergaande secularisering en het eisen van loyaliteit aan een ideale voorstelling van wat westerse seculiere waarden zouden zijn.

Dat grondrechten (bijv. de vrijheid van meningsuiting en vrijheid van godsdienst en het verbod op discriminatie) voortdurend botsen, is geen probleem. Sterker nog, dat is het hele idee. Het gaat juist om het in balans houden van de verschillende rechten die mensen hebben en er voor te zorgen dat geen van de rechten absoluut wordt ten koste van de ander. Die erkenning lijkt er nauwelijks te zijn in het verhaal van mensen als Smaling. Integendeel er hoeven maar twee moslims iets te roepen over een televisieprogramma en men ervaart een zoveelste frontale aanval op de vrijheid van meningsuiting. Smaling manoeuvreert zich daarmee in de positie van slachtoffer, de onderliggende partij, precies zoals die twee radicale moslims die protesteerden tegen deze South Park aflevering ook deden. Het is van beide zijden een tactiek in de publieke discussies die voorkomt dat men inhoudelijk moet in gaan op elkaars zaak (en daarmee onvermijdelijk nuances gaat aanbrengen zoals Linda Duits wel doet). Het is een tactiek die ertoe leidt dat de mening van de ander irrelevant wordt als zijnde een kwestie van intolerantie, haat, angst en irrationeel gedrag; niet de moeite waard om mee te discussiëren. Dit maakt de vrijheid van meningsuiting tot een volledig leeg en overbodig begrip; daar zit wel degelijk een dreiging dus voor de vrijheid van meningsuiting. Temeer omdat seclaristen een overheid achter zich hebben die wel degelijk vooral (maar zeker niet alleen) moslims de dupe maakt van een bestrijding van radicale ideeën (bijvoorbeeld door de uitzettingen en politici die proberen bepaalde geestelijke leiders tegen te houden, het burqa/niqab verbod, veroordelingen tot terrorisme mede op basis van het hebben van jihad-lectuur). Dat maakt hen gevaarlijker voor de vrijheid van meningsuiting dan die twee moslims die boos waren over South Park.

Ik schreef al eerder over een stuk naar aanleiding van de genoemde discussie op DeJaap; ook de status van sociaal-wetenschappelijke kennis kwam daar namelijk aan bod. Daar kunt u HIER over lezen.

0 comments.

Een wekelijks portie burgerschap 18 – Superieure vrijheid?

Posted on May 5th, 2010 by martijn.
Categories: Burgerschapserie 2010.

Uit de burgerschapskalender:

Nationale Bevrijdingsdag. Het is één van de weinige herdenkingsdagen waarvan vrijwel iedereen in Nederland weet wat we vieren: de bevrijding van de Duitse bezetting. Ofwel: de vrijheid. In deze tijd weten we ook maar al te goed wat een voorrecht het is om in vrijheid te leven. Via de media komen ons vaak genoeg andere verhalen ter ore. Bevrijdingsdag wordt dan ook steeds meer: Dag van de Vrijheid.

Na gisteren de doden te hebben herdacht, vandaag Bevrijdingsdag. Een dag die steeds tot een Dag van de Vrijheid wordt. Tegenwoordig lijkt die vrijheid uitgedaagd te worden door alleen al de (publieke) aanwezigheid van een bepaalde religie:
D66.nl – De vrijheid van godsdienst

Deze maatschappelijke ordening verandert in de laatste decennia van de vorige eeuw in rap tempo, mede op aandringen van D66, in een vrijere, geseculariseerde samenleving waar burgers niet meer automatisch binnen hun eigen zuil studeren, sporten, dansen en trouwen. En net op de valreep van dat proces van ontzuiling meldt zich een nieuwe speler in de vorm van de Islam. Deze voor Nederland tot dan vreemde religieuze gemeenschap begint, met een beroep op de vrijheid van godsdienst zoals die in Nederland inmiddels wordt ingevuld maar geheel tegen de trend in, met eigen scholen, eigen voetbalverenigingen en ventileert tamelijk dwingende opvattingen over seksualiteit, voortplanting, leven en dood. Daarmee geeft ze ons een uitgelezen kans om te bewijzen hoe vrijzinnig we eigenlijk zijn_..

De islam als uitdaging of in sommige gevallen bedreiging voor de vrijheid.MeerVrijheid – Vrijheid, Ayaan Hirsi Ali en de islam-kwestie

Wat moeten we aan met de moslims in ons midden die een dogmatische religie aanhangen die haaks staat op ons “westerse” idee van individuele vrijheid – een religie die vrouwen als minderwaardig beschouwt aan mannen en geen scheiding erkent tussen kerk en Staat? Vormt de Islam een bedreiging voor de vrijheid die we hier genieten – en zo ja, hoe moeten we daar mee om gaan?

‘Onze’ vrijheid wel te verstaan:
Islamkritiek: liefde is de motivatie – AmsterdamPost

We zijn voor ons land, onze waarden en onze cultuur. Voor onze liefde tot de democratie, waarvoor veel moedige mensen hebben gevochten – door de hele historie heen – tegen brutale tirannen, inhumane geloofsbekentenissen en corrupte politieke systemen. Onze liefde voor vrouwen en onze hoop, dat hun recht op vrijheid beschermd blijft, om ons allemaal en onze wereld met de prachtige eigenschappen, die alleen vrouwen zo perfect kunnen uitdrukken, te verrijken. Wij zijn voor de liefde, voor de soort van vrijheid, die alleen in culturen kan bestaan waarin zelfverantwoordelijkheid en filantropie heersen.

Het probleem zit ‘m in de islam zelf volgens sommigen:
Nederlands.nl: citaat: De islam is onverenigbaar met de principes van vrijheid die de kern van het Verlichtingsdenken vormen. Toch komen er steeds meer mensen naar het Westen vanuit landen waar het leven volgens tribale tradities is georganiseerd; zij komen steeds meer in de greep van de radicale islam, die tradities en dogmata introduceert die stammen uit de periode van voor de Verlichting en sterk tegen de Verlichtingsidealen gekant zijn.

De islam is onverenigbaar met de principes van vrijheid die de kern van het Verlichtingsdenken vormen. Toch komen er steeds meer mensen naar het Westen vanuit landen waar het leven volgens tribale tradities is georganiseerd; zij komen steeds meer in de greep van de radicale islam, die tradities en dogmata introduceert die stammen uit de periode van voor de Verlichting en sterk tegen de Verlichtingsidealen gekant zijn.

En als resultaat daarvan ook in de gedragingen van bepaalde moslims die hun gebruiken importeren:
Amnesty buigt mee ::Weblog VVD Paul de Krom

het argument van Amnesty dat het dragen van een boerka moet worden verdedigd in het kader van de godsdienstvrijheid lijkt op zijn minst aanvechtbaar. In landen waar de boerka wordt gedragen, is van godsdienstvrijheid absoluut geen sprake. Het lijkt er eerder op dat religie wordt misbruikt om vrouwen structureel achter te stellen, uit te sluiten en te discrimineren. Onder andere door middel van een boerka of nikaab. Ik ben ervan overtuigd dat vele Nederlandse moslima’s gruwen van de gedachte een boerka te moeten dragen.

Dat leidt anderen dan weer tot de conclusie:
Lux et Libertas: Moslims verstoren lezing islam-criticus Benno Barnard

Het moge duidelijk zijn dat de islam en academische vrijheid niet samen gaan. Eerdere affaires (waarbij onder meer de Universiteit Utrecht, de Universiteit van Leeds en Yale University Press betrokken waren) toonden dat al aan. Bij die affaires speelde echter (zelf-)censuur van en door niet-moslims een belangrijke rol. Daarvan is in dit geval echter geen sprake. Dit “incident” lijkt veel meer op wat in februari van dit jaar gebeurde op de Universiteit van Californië in Irvine. Destijds maakten moslimstudenten het de Israëlische ambassadeur Michael Oren onmogelijk een toespraak te houden. Uiteindelijk kon Orens toespraak toch door gaan, maar pas nadat twaalf moslimstudenten door de politie waren gearresteerd. De politie in Antwerpen arresteerde gisteren echter niemand en de lezing van Benno Barnard kon ook niet na vertraging worden hervat. Zou het een met het ander te maken hebben? Dat zou best wel eens zo kunnen zijn.

Onder groepen moslims valt deze dagen, nu er volop gesproken wordt over niqaab-verboden, het volgende te beluisteren:
Angst voor het onbekende… « Islaamparel’s Blog

Het verbod op de niqaab, het sluiten van Islamitische basisscholen en nog vele andere zaken. Stel dat jij toch besluit om de niqaab te gaan dragen dat dien je een boete te betalen. Vreemd hoor dat een vrouw geen boete krijgt als ze halfnaakt de straat op loopt. We leven toch in een vrij land roepen de meeste mensen! Waarom geldt die vrijheid dan niet voor ons?

Misschien is het wat overtrokken, maar wat hier gebeurt zien we zelden terug in publieke discussies. In plaats van de bewijslast bij moslims neer te leggen voor wat betreft hun loyaliteit en vrijheidslievendheid, wordt de bewijslast nu omgedraaid: de spanningen en tegenstrijdigheden binnen en tussen allerlei liberale principes worden blootgelegd en ter discussie gesteld en de vraag wordt, min of meer, gesteld of die liberale principes hun belofte van vrijheid wel waarmaken. Onder moslims is er inmiddels een groeiende groep denkers die zich bezighoudt met het verkennen en interpreteren van principes en waarden van de politieke en juridische tradities binnen islam (bijvoorbeeld in de sharia) die in overeenstemming zijn (of kunnen worden gemaakt) met de liberale ideeen over vrijheid en democratie: Khaled Abdou El Fadl, Tariq al-Bishri, Rashid al-Ghannouchi, Abdolkarim Soroush, Said Ashmawi, Aziza al-Hibri, Tariq Ramadan en in het verleden ook Nurcholish Madjid. Dergelijke pogingen worden kritisch en soms met het nodige wantrouwen (of regelrechte afwijzing) gevolgd door zowel moslims als niet-moslims.

Niettemin worden, zoals Saba Mahmood terecht stelt, de liberale principes zelf zelden ter discussie gesteld. Zij stelt bijvoorbeeld dat een historische verkenning van het begrip tolerantie laat zien dat in de totstandkoming ervan de nodige strijd geleverd moest worden door groepen die niet als deel van de morele gemeenschap werden beschouwd. En ook nu zijn er nog de nodige discussies over wat tolerantie nu precies is, waar de grenzen van tolerantie liggen en wie wie tolereert en wat dat betekent. Zij verwijst onder meer naar de Ottomaanse tradities (zonder deze overigens al te zeer te idealiseren) die kunnen dienen als bron voor een kritische reflectie op bijvoorbeeld de sterk individualistische insteek van liberale rechten en vrijheden. Daarbij hoort dan tevens de vraag of het huidige systeem van liberale rechten en vrijheden inderdaad de beste (om niet te zeggen superieure) vorm zijn waarin minderheden en oppositie een volwaardige plaats krijgen en die mensen het recht geeft er verschillende en soms tegenstrijdige en botsende levensbeschouwingen op na te houden. Immers, in naam van de vrijheid worden mensen elders afgeslacht, worden zeer ondemocratische regimes zoals Saudi Arabië en China gesteund of op z’n minst getolereerd en worden mensen die niet tot onze morele gemeenschap behoren uitgesloten. En hoe vrij zijn wij eigenlijk binnen een kapitalistisch systeem waarin medemenselijkheid nou eenmaal niet de hoogste waarde is? Is ons Westerse begrip van vrijheid dat danig beïnvloed is door commercialisering en secularisme wel zo ideaal en wat kunnen we in andere tradities vinden ter inspiratie? En in hoeverre wordt de invulling van het begrip vrijheid beïnvloed door een uniformering van de publieke ruimte waarin alles wat ‘ons’ in naam van vrijheid en secularisme onwelgevallig is wordt uitgeband en waarmee een specifieke blanke, mannelijke seculiere etniciteit wordt gepromoot? En zijn wij met de bescherming van ‘onze’ vrijheid niet mede verantwoordelijk voor de onvrijheid van een ander als dat leidt tot het de-humaniseren van die ander?

Vertaling tekst:

(english Translation)

Alone I go with my sorrow
Alone goes my sentence
To run is my destiny
To escape the law
Lost in the heart of the great Babylon
They call me
clandestine
For not having any papers

To a city of the north
I went to work
I left my life
Between Ceuta and
Gibraltar
I’m a line in the sea
A ghost in the city
My life is forbidden
So says the authority

Alone I go with my sorrow
Alone goes my sentence
To run is my destiny
For having no papers
Lost in the heart
Of the great Babylon
They call me clandestine
I’m the lawbreaker

Black Hand clandestine
Peruvian clandestine
African clandestine
Marihuana illegal

Alone I go with my sorrow
Alone goes my sentence
To run is my destiny
To escape the law
Lost in the heart of the great Babylon
They call me
clandestine
For not having any papers

Algerian, Clandestine
Nigerian, Clandestine
Bolivian, Clandestine
Black Hand, Illegal

2 comments.

To Remember: M.I.A. Born Free

Posted on May 4th, 2010 by martijn.
Categories: Misc. News.

Romain Gavras’ nine minute video for MIA’s latest single ‘Born Free’ is getting a lot of attention. The video is very graphic, contains sex and a lot of violence against redheaded people (and that is an official warning:):

M.I.A – “Born Free” from Paradoxal Inc on Vimeo.

The presenting people with red hair to be persecuted pertains to gingerism; hateful or exoticizing attitudes towards people with read hair:
Gingerism » Sociological Images

Gingerism appears to be ongoing, especially in Britain. Men and boys appear to be more frequent targets than women and girls, who at least are sometimes seen as uniquely beautiful. A recent series of verbal and physical attacks is nicely documented at Wikipedia. They include a stabbing, a family who has had to move twice after their children were bullied, a woman who won a sexual harassment suit after being targeted for her red hair, and a boy who committed suicide after being teased relentlessly.
Gingerism may be related to the long-standing antagonism between Britain and Ireland; discrimination against the Irish by the British crossed the Atlantic with early Americans. As late as the 1800s the Irish were demeaned, negatively stereotyped, and compared with apes in the United States.

This video can be seen as a prelude to Gavras’ directorial debut Redheads. Earlier MIA’s song Paper Planes featured in Slum-dog millionaire and the Pineapple Express. MIA puts herself in a tradition of ‘rebel music’ in an artistic and political sense of the term. That song being ‘satire’ according to MIA, this one, Born Free, seems to be harder to classify. The song Born Free consists of drum samples, a fading airhorn, and not to forget a large part of Suicide’s “Ghost Rider. There seems to be no structure, no development in the entire music of the song, it is just a mix of sounds apparently without any consistent message. M.I.A. uses the classic and often so obvious boasting style of rappers and Jamaican dance-hall to shout slogans that also do not seem very consistent. Nevertheless, in my opinion, it sounds good and it resonates very well with the video. And put together they stir debate:

Does M.I.A.’s genocide video go too far? – Music News: Artists. Songs. Videos – Salon.com

The question is — does it go too far? It’s easy to get shock value out of sexual explicitness, while blowing people up generally remains as commonplace as this week’s latest video game. The unrelenting brutality in “Born Free,” however, is no shoot-’em-up romp. M.I.A. has built a career on making music that’s as outspoken as it is danceable, and she comes by her politics honestly, as the daughter of a Tamil revolutionary whose early years were marked by civil war. But her nine-minute opus far exceeds the unnerving but mostly implied violence of notorious classics like Pearl Jam’s “Jeremy” or Eminem’s “Stan.” In a spring that’s also brought us Lady Gaga’s chained-heat pastiche “Telephone” and Erykah Badu’s nudity and assassination-dappled “Window Seat,” it would appear the ladies are owning it on the envelope-pushing front.

“Born Free” is hard to watch, and not what anyone could call entertaining. The song, by the way, isn’t M.I.A.’s best. But it’s also undeniably powerful, a lurid parable on the systematic ethnic cleansing that goes on all over the world. There’s a moment in it that made me gasp as much as anything in “The Hurt Locker” and “Waltz With Bashir.” And to say that the climax evokes a haunting scene in Jean-Pierre Melville’s brilliant “Army of Shadows” is a testament to its gut-wrenching effectiveness. When was the last time a music video made you feel something? When was the last time it made you think?

Or is it, as Sunny at Pickled Politics seems to imply, too clean and just meant as a way to create a new platform for M.I.A.? Also in the next article at CNN this is stated:
M.I.A. music video elicits strong online response – CNN.com

“M.I.A. is a provocateur and someone who tries to rile people up in a variety of ways,” said Saul Austerlitz, author of “Money for Nothing: A History of the Music Video from the Beatles to the White Stripes.”

“I think one of the main routes that she takes to that end is the political, and this video has a lot of political resonances, things like Guantanamo, the Iraqi insurgency and the Taliban all sort of jumbled together and rebranded.”

M.I.A. is I think however more than a provocateur. She is also a political activist who sometimes uses Tamil Tigers symbols in her songs. This has led to accusations of her supporting terrorism:Pitchfork: M.I.A. Responds to Pro-Terrorism Accusations

His argument, in brief: because M.I.A. uses the image of the tiger, writes lyrics that address violence, and has a father known to be part of the Tamil Tigers organization (formally: the Liberation Tigers of Tamil Eelam, or LTTE), she’s clearly promoting the aims of that organization through her art and music. As DeLon raps, “You know what the tiger represents: the death of the innocent.”

If all that isn’t pointed enough, check out DeLon’s hijacking of the chorus: “All she wanna do is [sound of four gunshots] straight to my head.” His conclusion is even more blunt: M.I.A. “want[s] war.”

Does she use terrorism as a marketing instrument and/or does she support the Tamil Tigers (who among other things invented contemporary suicide bombing)? And if so, does it matter given the predicaments of Tamils at Sri Lanka? In a statement she says the following:
Pitchfork: M.I.A. Responds to Sri Lanka Terrorist Accusations Once Again

But M.I.A.’s never publicly thrown her support behind the Tamil Tigers. Most of her statements lately have been about the thousands of civilians caught in the crossfire between the government and the Tigers. By most accounts, the army and the Tigers have both acted with reckless disregard for human life, but the government’s been blaming every atrocity on the Tigers and deflecting any responsibility whatsoever. As she said in a statement back in August, “I don’t support terrorism and never have. As a Sri Lankan that fled war and bombings, my music is the voice of the civilian refugee.”

And also:
Genocide, Violence and Oppression: Alive and Kicking, Says M.I.A.

Unsurprisingly she is extremely vocal about her political views. She has routinely denounced the war in Sri Lanka and its human rights abuses against Tamils, as well as the UN’s handling of the situation. She additionally spoke out against President Bush’s “War on Terror,” commenting, “You can’t separate the world into two parts like that, good and evil. Terrorism is a method, but America has successfully tied all these pockets of independence, struggles, revolutions, and extremists into one big notion of terrorism.”

The video also uses a slogan of the Irish Republican Army (IRA): Our day will come.
Whatever it may be (I leave that up to my readers) with Salon.com I see the video as an example of the hard reality of ethnic cleansing and genocide. Salon.com is right compare it with Eminem’s Stan or the beautiful Jeremy from Pearl Jam. In these songs the violence is more subtle and implicit but still very much there. Born Free, although in my opinion far from the best of M.I.A., is much more unnerving and hard to watch, also reminding us of films like a Clockwork Orange or Platoon. Born Free is raw in that it does not cover up reality but pushes it in our face. As such I think the video is appropriate for today and tomorrow when in the Netherlands we have Remembrance Day (to remember all the people died in World War II) and Freedom Day (to remember the day the Netherlands was liberated from Nazi occupation and to celebrate freedom).

Red hair and rembrance day also brings about a particular Dutch link: the girl with the red hair. This young woman, Jannetje Johanna Schaft AKA Hannie Schaft, was born in the city of Haarlem and got involved with the communist resistance during World War II. As one of the few women she was involved in what today no doubt would be called acts of terrorism: sabotage and assassination. After one such action she was reported to the German officials as ‘the girl with the red hair’. At the end of the war she was arrested (by a German and Dutch policeman) and after the Germans discovered her identity she was brought to the sand dunes at Overveen and executed (a somewhat similar background features in the Born Free video). After the war Hannie Schaft emerges as a symbol of Dutch resistance and more in particular of female resistance. However, because Hannie Schaft was a communist, after a few years (in the beginning of the Cold War) and because of the fear of the ‘red danger’ the annual commemoration of Hannie Schaft’s execution was forbidden. People wanting to bring flowers to her grave were stopped by police, soldiers and tanks with the instruction that it was allowed to shoot. Only one man managed to bring the flowers to her grave; he was arrested.

The Born Free video is an excellent political commentary as Kate Walton points out. and by using an (American?) village it brings the reality of persecution into our world. The round up in the beginning of the video makes clear that, even though one is searching for people with red hair, such politics invades everyone’s lives and makes us think about how we should react to it. The red heads stick out in an environment that otherwise seems dull and grey which makes them easy targets. Walton also states that it is not clear why red-headed people are singled out; or more in particular why red-headed young men are singled out: there are no red-headed women or old people in the film. Leaving out the reasons for their arrest is one of the clever things in the video. You probably know this saying when it comes to privacy invasion by security cameras and phone tapping and so on: No problem, I have nothing to hide. But it is not you who decides if you have anything to hide; it is the state institutions who decide if and what you have to hide and why you are singled out. There is also a double layer: we see as viewers of the video see red-headed people singled out. But we don’t know if that is the reason. We can only focus on what we see: a bus filled with people who have red hair. Making us believe that there is something wrong with this people and the only common denominator we see is red hair. So there is something wrong with red-headed people? That is partly how stereotypes and prejudice becomes engraved in our minds. Yet, of course, we find it ridiculouos to persecute people because they have red hair and that is part of the brilliance as Walton states. We now find persecuting Jews unimaginable too but it happened because political entrepeneurs used particular markers for political ends. Maybe one of the things that makes us uncomfortable is also the very fact that with her political commentary M.I.A lends a voice to people who have no access to the hegemonic power structures and are somehow perceived to be strange, outsiders, dangerous, threatening order and the normal state of affairs. And you know what? You can dance on it too!

0 comments.

Zembla zonder ontploffende spinnen – Deel 1

Posted on May 3rd, 2010 by martijn.
Categories: Multiculti Issues.

Er is veel te doen over de uitzending van Zembla. Een bloemlezing: Leni Riefenstahl technieken, linkse omroepmisbruikende makers, taboedoorbrekend, olie op het vuur, journalistiek dieptepunt, adequaat, ontevreden, leugenachtig, nazi-hitserij, linkse journalistiek in overdrive, tunnelvisie, zeperd, dom en smakeloos en manipulatieve leugenachtigheid en misleiding van links! Zembla hanteerde methoden die we terug kunnen vinden in films als Fitna en Der Ewige Jude om duidelijk te maken hoe Geert Wilders de angst voor islam exploiteert en wat hem dat oplevert. Laten we nu deze Wilders docu eens strippen van alle ongein en focussen op twee zaken: zijn uitlatingen in de docu en de uitspraken van deskundigen.
Wilders, profeet van de angst: ZEMBLA

Moslims kunnen de teksten in de Koran die eeuwig gelden voor alle moslims, ook vandaag de dag nog beschouwen als een license to kill. Wat zou ik trots zijn als de Nederlandse Tweede Kamer een keer zou zeggen we wachten niet af en we gaan die zieke ideologie, die foute godsdienst de Islam en dat boek de Koran wat oproept om verschrikkelijke dingen te doen met mensen, met christenen, met Joden, met vrouwen met noem maar op, ‘t staat er allemaal letterlijk in, we gaan er voor zorgen dat dat niet meer in de hoofden van de mensen komt en ook niet meer in de moskee wordt voorgelezen door iemand, een imam die zegt dat het ook nog de waarheid en het ware woord van God is. Als we dat nou eens zouden voorkomen, dan zou Nederland er toch zo veel beter uitzien.

Let goed op wat Wilders hier zegt. Allereerst interpreteert hij de Koran als een license to kill. De Koran zou moslims een vrijbrief geven om te moorden. Nou is het zonder meer waar dat de Koran diverse citaten bevat die uitgelegd kunnen worden als een oproep tot geweld of op z’n minst denigrerend zijn ten opzichte van ongelovigen. Dat gebeurt echter vrijwel altijd in een context van oorlog en strijd en op het moment dat de strijd luwt aan de kant van de ongelovigen dienen ook moslims hun strijd te staken. Prof. Leemhuis die een gezaghebbende vertaling heeft gemaakt van de Koran stelt het volgende:
Wilders, profeet van de angst: ZEMBLA

Stem “Maakt voorbereiding tegen hen met wat gij kunt aan kracht en paardenvolk. Om daarmee te terroriseren. Te terroriseren Allah’s vijand en uw vijand. ”

Voiceover Bij dit citaat gaat het erover wat je moet doen als je bondgenoten je verraden. Maar Wilders laat de zin weg die daar direct op volgt.
Leemhuis “En als zij geneigd zijn tot vrede, wees daar dan ook toe geneigd…”
[titel in beeld] F. Leemhuis, arabist/islamoloog
Leemhuis Als ze dan geneigd zijn tot vrede, moet je dus vooral niet doorgaan. Nou dat is dus precies het omgekeerde van wat er gesuggereerd wordt in Fitna.

[tekst in beeld] Bron: Muntzvandewint.com
Wilders In 1 vers staat het woord terroriseren.
Int. ja
Wilders ja dat zie je in anderen niet maar dat is het Arabische woord [toerhibor] en dat zie je ook als dat wordt gereciteerd, dat betekent echt terroriseren.

Leemhuis Terrorisme is een modern begrip wat niet voor het begin van de 19e eeuw zich voordoet. Staat er ook niet. Er staat gewoon vrees aanjagen. En verder niks.

[tekst in beeld] Koran Soera 47, vers 4
Stem ”Wanneer gij dus een ontmoeting hebt met hen die ongelovig zijn, houwt dan in op de nekken. En wanneer gij onder hen een bloedbad hebt aangericht, bindt hen dan in boeien. ”

Leemhuis “Wanneer jullie hen die ongelovig zijn, in de strijd ontmoeten” , dat wordt ook even weggelaten dat het gaat over in de strijd ontmoeten, dus wanneer je met ze vecht, slaat hen dan dood. ”Maar wanneer jullie dan de overhand over hen verkregen hebben, boeit hen dan stevig vast. Hetzij om hen later als gunst vrij te laten, hetzij om hen los te laten kopen wanneer de lasten van de oorlog zijn afgelegd. Zo is het.”.
Int. Dit is oorlogsrecht. Dit gaat niet over ongelovigen op straat.
Leemhuis nee. Nee ook hier weer is precies hetzelfde het geval. Wat lijkt een uitnodiging tot ongelimiteerd geweld te zijn, als je de context er helemaal bij neemt, dan is het precies het omgekeerde. Geweld, wanneer er gevochten wordt, maar o wee je bent fout als je geweld gebruikt wanneer er niet meer gevochten wordt.

[tekst in beeld] Koran, Soera 4, vers 56
Stem ”Zij die ongelovig zijn in onze tekenen zullen wij in een vuur laten braden en telkens als hun huid gaar gebakken is vervangen wij die door andere huid opdat zij de bestraffing proeven, Allah is machtig en wijs.”
Leemhuis Dat vers gaat over wat er met de ongelovigen gebeurt als zij gestorven zijn en in de hel zijn.
Int. En het gaat niet over wat je moet doen met ongelovigen.
Leemhuis Nee, dat helemaal niet.
Int. Dit, dit is een beeld van de hel.
Leemhuis De context is hier echt overduidelijk, in het hele verset, het gaat echt om een beschrijving van wat zich afspeelt na de dood van mensen die ongelovig zijn geweest.

Voiceover En zo maakt Leemhuis gehakt van alle Koran citaten uit Fitna. Met zo’n kinderlijk gemak dat je je afvraagt wat Wilders heeft bezield.
Leemhuis Of hij heeft ‘m niet gelezen en heeft aan iemand gevraagd, wil je mij een paar vreselijke passages uit de Koran bedenken of opschrijven. Of hij heeft ‘m wel gelezen en dan heeft ie er niets van begrepen.

Int. De Koran wordt gezien als het woord van God en dan is er toch ook wel het gevaar dat niet alleen mensen als Wilders maar ook heel veel moslims de koran verkeerd interpreteren en ook dus zelf daar ook een legitimering in zien voor geweld?
Leemhuis ja. Door stukken uit hun verband te halen kun je tot verkeerde conclusies komen, dat is inderdaad mogelijk. Maar dat is, dat weten we maar al te goed, dat is bij de meeste heilige geschriften kan dat.

De offensieve jihad is door vooraanstaande islamgeleerden als Qaradawi tot overbodig verklaard en de defensieve jihad met zoveel voorwaarden omkleed dat het aardig vergelijkbaar is met de rechtvaardige oorlogstheorie van Augustinus en Thomas van Aquino; het is deels gericht op een beteugeling met betrekking tot oorlog zoals ook Hugo de Groot heeft bepleit. Iemand als Bin Laden heeft echter de jihad-doctrine zo ver opgerekt dat er nauwelijks nog mensen zijn die in zijn optiek geen oorlogszuchtige ongelovigen zijn. Het gaat juist deels om die interne spanningen over de interpretatie van de Koran die het gedrag van sommige moslims mede-bepalen. Het is volkomen, maar dan ook volkomen onzinnig, om de Koran te analyseren (laat staan zelf te interpreteren) om iets van het gedrag van moslims te kunnen begrijpen. Mijn analyse van Fitna toont aan dat Leemhuis nog vriendelijk is over Wilders.

Voorts wil Wilders verder gaan dan het verbieden van de Koran. Hij wil voorkomen dat de Koran in de hoofden van mensen komt; met andere woorden het (ongeuite) gedachtengoed van mensen controleren. Zijn anti-islam boodschap is daarom zonder meer totalitair te noemen.
Wilders, profeet van de angst: ZEMBLA

Dat is een minister onwaardig. Daarmee maakt hij zich in feite een politieke handlanger van Mohammed [Boujeri] door mee te werken aan een klimaat van haat en van woede tegen de PVV.

Wilders, profeet van de angst: ZEMBLA
Dat was een reactie op een aanval van minister Van der Laan en van D66 leider Pechtold op Wilders. Die kwalificatie mag een ieder voor zichzelf op waarde schatten.

Iedereen past zich aan onze dominante cultuur aan. Wie dat niet doet, is hier over twintig jaar niet meer. Die wordt het land uitgezet

Ook hier zien we een totalitair trekje. Iedereen, (dus ook niet-moslims?), past zich aan de dominante cultuur. Een inkoppertje is natuurlijk dat we door toenemende individualisering en fragmentering van de maatschappij nauwelijks nog kunnen spreken over dominante cultuur. Waarschijnlijk bedoelt Wilders hier zijn idee van de Nederlandse/Westerse cultuur die superieur zou zijn ten opzichte van de islam en doelt hij in het bijzonder op emancipatie van de vrouw, seksuele vrijheid en vrijheid van meningsuiting. Dat is echter vooral anti-islam gericht. U zult Wilders zelden of nooit kamervragen horen stellen over de behandeling van homo’s of vrouwen door christenen of anderen. Wilders’ idee van dominante cultuur is er één die anti-islam is, een cultuur die gezuiverd is van islam. Wilders stelling dat hij zich alleen op islam richt en niet op moslims is onzinnig. Wanneer we kijken naar zijn recente verkiezingsprogramma zien we bijvoorbeeld dat hij de migratie uit moslimlanden onmogelijk wil maken en dat hij niet alleen criminelen wil strippen van hun Nederlandse nationaliteit en uitzetten, maar ook werkeloze vreemdelingen: ‘werken of wegwezen’. Dat hij zich ook op moslims richt blijkt ook uit de volgende quote:
Wilders, profeet van de angst: ZEMBLA

Over twintig jaar zitten ze overal.(..) we verkopen ons land aan de duivel die Mohammed heet en niemand doet er iets aan

Hier is de volledige quote:
‘Nederland verkocht aan islam’ – DePers.nl

U had het net over demografische ontwikkelingen die niet de goede kant op gaan. Wat bedoelt u?
“Autochtonen planten zich minder snel voort dan allochtonen. Nu zitten allochtonen, overwegend moslims, voornamelijk in de grote steden. Over twintig jaar zitten ze overal, van Apeldoorn tot Emmen en van Weert tot Middelburg. We verkopen ons land aan de duivel die Mohammed heet, en niemand doet er iets aan.”

In mijn stuk Muslim Demographics ben ik al eerder ingegaan op het spookbeeld van de demografische tsunami.  Kern is dat de huwelijksvruchtbaarheidscijfers onder Turken en Marokkanen weliswaar hoger liggen dan die onder autochtonen; maar waar deze in de laatste groep gestegen zijn, dalen ze juist onder Turken en Marokkanen. In de uitzending werd daarover het volgende gezegd:
Wilders, profeet van de angst: ZEMBLA

R. Bijl, Sociaal Cultureel Planbureau
Bijl Iedereen heeft natuurlijk het idee van nou die, de de Turkse en Marokkaanse gezinnen, veel kinderen, 4, 5 kinderen. Dat was in het begin wel he toen ze hier kwamen, 20, 30 jaar geleden maar op dit moment is het zelfs zo dat juist bij de jongere Marokkanen en Turken de vrouwen, de meisjes hebben, krijgen net zo veel kinderen gemiddeld en op net zo late leeftijd als de Nederlandse vrouwen. Dus je ziet gewoon het, die gezinnen zijn net zo groot of net zo klein net zo he, als Nederlandse gezinnen. Dus die groei die neemt gewoon, neemt gewoon af.
Int. En de immigratie?
Bijl De immigratie stelt niet zo veel meer voor. Kijk de, de grenzen zijn behoorlijk dicht he, de arbeidsmarkt is, de regels zijn erg sterk, streng. Je komt niet zo maar als iemand vanuit het buitenland die in Nederland wil werken kom je niet zo makkelijk Nederland meer binnen.

[tekst in beeld] Nederlandse bevolking 2010.
Voiceover Er zijn geen cijfers over het aantal Moslims in Nederland. Maar als je kijkt naar Turken en Marokkanen dan vormen die nu 4,4 procent van de bevolking. Over 15 jaar is dat 4,9 procent. Hun aandeel stijgt met een half procent. Is dat wat je noemt een tsunami?

Bijl Ze zijn wel moslim zal ik maar zeggen, van geboorte, van huis uit. Maar veel, steeds minder bezoeken ze de moskee en voelen zich ja laten we zeggen betrokken bij het, bij het geloof. Dus dat, dat is afgelopen jaren…
Int. Dus de gelovigheid van moslims neemt af als het ware.
Bijl ja, ja. En dat heeft bijvoorbeeld te maken en dat is, in feite is dat dus niet anders dan dat je bij de Nederlanders, de autochtone Nederlanders ziet de afgelopen jaren, mensen raken steeds beter opgeleid. Dat geldt ook voor de Turken en Marokkanen. Hoger opgeleid en dat betekent dat, dat gaat eigenlijk altijd gepaard met ja minder betrokkenheid bij de godsdienst, bij de religie en dus minder ja minder die, die betrokkenheid van elke week naar de moskee gaan.

Een CBS schatting van het aantal moslims in Nederland is HIER terug te vinden (de cijfers liggen hoger dan Zembla laat zien). Dergelijke cijfers blijven echter in hoge mate speculatief. De retoriek over de demografische overname door moslims heeft nog een ander probleem: demografisch determinisme. De demografische veranderingen zouden de toekomst van Nederland bezegelen. Diversiteit onder bevolking is echter niet hetzelfde als diversiteit in opvattingen en waarden. Religiositeit, opvattingen en waarden liggen niet in ons DNA besloten. Religiositeit, secularisme worden al naar gelang tijd en plaats gevormd, verworpen, aangepast, ge-uit of juist privé gehouden; autochtone voorouders hebben is geen garantie voor het hebben van Verlichtings-idealen en het hebben van Moslim migranten als voorouders is geen garantie voor religiositeit. Demografisch determinisme maakt van dat soort zaken biologische aangelegenheden en grenst daarom bijna aan racisme.

De uitspraak dat moslim minder religieus zouden zijn is overigens vooral gebaseerd op hun moskeebezoek en deelname aan de Ramadan. Dat is een, (net als bij christenen in relatie tot kerkbezoek e.d.) een wat beperkte definitie van religiositeit. Maar feit blijft dat het moskeebezoek daalt én dat de tweede generatie zich in grotere mate omschrijft als niet (langer) religieus. Overigens vervalt ook dat type onderzoek in de tegenstelling moslims – NL. Wilders’ beeld van de tsunami van moslims heeft in zijn retoriek eveneens een directe relatie tot de toestand van Europa:
Wilders, profeet van de angst: ZEMBLA

Wilders Europa kan best wel eens op zijn weg zijn naar de vernietiging. Het Europa dat u kent als toerist staat op het punt in te storten. We maken ingrijpende veranderingen mee die het lot van Europa voorgoed zullen veranderen. Het kan ons continent wel eens storten in, zoals Reagan het ooit noemde duizend jaar duisternis. De overname van Europa hoort bij de wereldwijde strijd van de islam voor de wereldheerschappij.
[titel in beeld] Geert Wilders warning to America
Voiceover Hier is hij bij de militant rechtse Florida security council. De oorlogsmuziek en de enge beelden zijn door de Amerikanen zelf later toegevoegd.
[ondertiteling] [vervolg fragment]
Wilders Het hoogste genot in de islam is doden en gedood worden.
[ondertiteling] [fragment Wilders, Florida maart 2009]
Wilders Geef toe dat de islam geen godsdienst is. Geef toe dat de islam een totalitaire ideologie is.
[ondertiteling] [fragment Wilders, Orlando, oktober 2009]
Wilders Onze gezamenlijke vijand is de islamitische ideologie en al die moslims die die aanhangen.

Wilders We moeten het offensief inzetten. We moeten terug gaan vechten.

[ondertiteling] [fragment Rome, februari 2009]
Wilders Was het maar een conventionele oorlog. Als ze in een oorlog ons land binnenvielen, zou iedereen zien wat er gebeurde en terugvechten.
[ondertiteling] [fragment New York, februari 2009]
Wilders Was ‘t maar een conventionele oorlog, dan zou je een leger zien en tanks. Iedereen zou weten: we moeten ons verdedigen.
[ondertiteling] [fragment Los Angeles, oktober 2008]
Wilders Was ‘t maar conventioneel. Dan zou men de vijand zien en die bestrijden. Maar het is niet zo. Het gaat door middel van demografie en immigratie en door de slappe houding van de elite.
Wilders Ga in de aanval, zelfs als u daar soms harder voor moet zijn dan anders.

De anti-semitisme organisatie Anti Defamation League (ADL) heeft Wilders sterk veroordeeld voor deze opmerkingen in Florida. En niet voor niets. Het is oorlogsretoriek die hij hier gebruikt. Het is een ritualistische retoriek waarin hij bepaalde logische en gezond verstand veronderstellingen gebruikt (de openlijke vijand, de islam als dreiging met als voorbeeld de aanslagen) die zijn argumenten voorspelbaar maken en tevens een zekere geloofwaardigheid geven. Het schept een zodanige emotionele toestand dat mensen vinden dat zijn boodschap moeilijk te weerleggen is omdat het ‘nu eenmaal zo is’. Op die manier schept hij een beeld van de wereld die eigenlijk niet aangevallen wordt, maar juist versterkt wordt doordat mensen voortdurend stellen: ‘ja, maar we moeten natuurlijk ook niet ontkennen dat er reële problemen met migrantenjongeren zijn’. Dan wordt er,naast terreuraanslagen, voornamelijk gedoeld op criminaliteit en overlast van Marokkaans-Nederlandse jongeren:
Wilders, profeet van de angst: ZEMBLA

Int. Maar dit is wel een echt probleem. Marokkaanse hangjongeren in de steden vormen af en toe een plaag van jewelste. Ze zijn vaak ongemanierd en vaak vertonen ze crimineel gedrag.

Bijl In cijfers zijn ze ongeveer voor de autochtone Nederlanders, d’r komt zoiets, jaarlijks zo 1, anderhalf procent als verdachte komt die bij de politie. Eh, bij bijvoorbeeld bij de Marokkanen is dat iets van 6, 6 en half procent. Van die Marokkaanse groep, dus dat is echt iets van 4, 5 keer zoveel. Die in contact komt, in aanraking komt en verdacht is van een of ander misdrijf. Nou dat is…
Int. En Turken bijvoorbeeld?
Bijl Turken ligt dat een tikkeltje lager, is dat zo rond de 4, 4 en half procent. Dus dat is ook nog hoger maar toch lager dan de Marokkanen. Dus er zit ook binnen die groep van, van allochtonen zitten grote verschillen in.

[titel in beeld] F. Bovenkerk, criminoloog
Bovenkerk Er zijn veel Marokkaanse jongens die heel snel zich de Hollandse gedragsstandaarden en waarden en normen hebben eigen gemaakt. Maar hun sociale positie groeit niet mee daar naartoe. En die spanning levert een hoge criminaliteit op.
Int. Ja de frustratie, dat het niet lukt. Want dan doe ik het we op een andere manier.

Voiceover Tegelijkertijd blijkt dat Marokkaanse jongeren het juist heel goed doen op school.
Bijl Je ziet een enorme toename ook van, van Marokkaanse jongeren ook in het hoger onderwijs. HBO, universiteit en dat is echt heel opvallend.
Bovenkerk Ze noemen het ook wel eens de integratie paradox he. De best geïntegreerde groep, die .. ja.. vertonen een tijd lang de hoogste criminaliteit.
Int. Mm. Een tijd lang.
Bovenkerk ja, ja want het gaat allemaal weer over natuurlijk. Dat is een kwestie van generaties, dat dooft uit.
Int. ja?
Bovenkerk ja.

Bijl Dan hebben we het dus inderdaad over die, laten we zeggen die tien procent van, van die jongeren en die andere 90 procent doet het we heel goed he, die, die is wel goed bezig om een, een plek in de Nederlandse samenleving te vinden.

[fragment film]
[ondertiteling] Houd de dief.

Int. Wat voor rol speelt islam daarin?
Bijl Ja, volgens mij niet veel. Ik bedoel, goed, ook de islam is geen godsdienst die het, die een vrijbrief heeft of geeft voor crimineel gedrag. Dus ja die godsdienst doet er helemaal niet toe.

[fragment Tweede Kamer]
Wilders Het is geen toeval, dat allemaal die Marokkaanse jongeren, tuig, dat is het gewoon, dat bent u toch met mij eens, die keer op keer opnieuw het land verzieken. Homo’s in elkaar slaan. Die doen dat weliswaar niet met de Koran in hun hand maar die komen we uit een cultuur waar dat wordt gedoogd. Waar het wordt geleerd. Waar dat boek in de kast staat, de Koran en waar over dat boek wordt gesproken op vrijdag in de moskee, waar het onderdeel van uit maakt.

De tussenvoegingen die Wilders maakt zoals ‘dat is het gewoon’ en ‘dat bent u toch met mij eens’ appelleren aan dat gevoel van gezond verstand die zo noodzakelijk is om retoriek overtuigend te maken.

In Deel 2 zal ik daar verder op ingaan. Deze verschijnt over een week.

5 comments.

Closing the week 17 – Featuring Politics, Religion and the Public Sphere

Posted on May 2nd, 2010 by martijn.
Categories: Blogosphere.

NEW on Closer!

The official website of ISIM is closed and the repository of Leiden University works like…well it doesn’t work so well. Which is a problem if you want to read the ISIM Review articles. Therefore I’m happy to present to you: ISIM Review via Closer

Most popular on Closer this week:

1. Re-inventing Islamic law practices in the Netherlands
2. BBC Heart and Soul – Muslims in Amsterdam
3. De toelaatbaarheid van zelfmoordaanslagen

• If you want to stay updated and did not subscribe yet, you can do so HERE

• If you want to stay updated about the ISIM Review pages I suggest you do subscribe
  

• You can follow me on Twitter: Martijn5155

Featuring Politics, Religion and the Public Sphere
For and against proselytism Jose Casanova« The Immanent Frame

I would like to argue for and against proselytism simultaneously, not because of indecisive avoidance, wanting to both have my cake and eat it too, but because of a recognition of the tension between two goods.

I would like to divide the rationales for and against proselytism into three groups—theological, legal-juridical, and socio-cultural—and to argue both for and against proselytism on each of these grounds.

Proselytism and religious freedom « The Immanent Frame

The distinguishing feature of proselytizing is an aim that typically supervenes upon “ordinary” religious expression. It is an accompanying mental state, or maybe just the unintended effect of bearing witness to the truth of one’s faith. Proselytizing is not an observable form of distinct behavior, and so anti-proselytizing laws are quixotic and notional, or they are certain to sweep up more elemental religious expressions—teaching, preaching, worship—which are eminently deserving of protection. This is enough to establish that these laws are unjust, and no additional evaluative premises would be needed to establish that they would be deemed unconstitutional in any American court.

Muslims in European public spheres and the limits of liberal theories of citizenship Jocelyne Cesari« The Immanent Frame

According to many liberal theories, expressions of religious citizens are acceptable in the public sphere so long as they do not influence formal law-making and are expressed in an appropriate public venue. But the political reality is actually more complex and reveals a narrowing or even complete disappearance of public spaces in which religious expression is possible. Talal Asad explains this contradiction by engaging in a Foucauldian deconstruction of public space. Asad’s approach to secularism is particularly helpful for explaining the current debate on Islam in Europe, though it nonetheless requires some additional nuance and further contextualization.

General election: the politics of God | Editorial | Comment is free | The Guardian

The demands of different faith groups will be a challenge for the next PM, the more pressing is constitutional renewal is as high on the agenda as we hope

StewartHoover’s Blog

think that these kinds of threats and the impulses behind them are reprehensible and incompatible with modern, enlightened life and culture, and certainly incompatible with American (including all of the Americas, actually) values and the philosophy behind the U.S. Constitution. What is threatened is a crime and should it be attempted or carried out, should be prosecuted to the full extent of the law, and any defense based on religion or religious offense should be inadmissible on its face (need I mention the Scott Roeder case here?). I also think the fundamental rights of the media are essential to a free democracy. OK?

Now, to the nuance. It seems to me that to understand the struggle over the depiction of the Prophet in U.S. media, we have to think about a number of dimensions and contexts. These will be the themes of my essay, and you can expect them to be developed in more depth there.

Black Omission » Blog Archive » Race, Religion, Anthropology and The World

I’m always curious about issues of race and religion. Heck, add politics and you’ve got the trifecta of “what not to discuss in mixed company.” My desire to understand goes deeper than that, so with that in mind I contacted an old professor of mine in order to take another step toward understanding or a certain inner peace, I haven’t decided yet.

The Legality of Intellectual Property Rights under Islamic Law | Digital Islam

Intellectual property rights are not regulated by Islamic law and jurisprudence per se. The issue is whether the principles of Islamic law can be constructed in a way to provide support for such protection. This paper assesses the extent to which Islamic law and its sophisticated tools have an impact on the protection of intellectual property. First it presents Shar?’a’s main sources; the Qur’an, the Sunna, Ijma and Qiyas and explains how many principles derived therefrom can accommodate intellectual property protection. It also sets out hurdles that have the potential to circumscribe such protection. Then it moves on to consider the effect of secondary sources. The following section examines the dynamics of interpretation of Islamic law over history and explores the impact that Shar?’a has on the enactment of legislation of modern governments. The concluding section briefly considers some tensions between the Western and the Islamic view on intellectual property and the role of economics within Islamic law and society. The arguments presented in this paper reveal that a Shar?’a based system is flexible and adaptable and that this flexibility is to be used in order to face economic reality.

European Courts’ Authority Contested? The Case of Marriage and Divorce Fatwas On-line | Digital Islam

This article explores Islamic websites providing normative content for European Muslim minorities. It focuses on four distinct Sunni websites and analyzes their fatwas, i.e. legal and religious recommendations issued in matters related to family law. Drawing from a broader research of more than 450 fatwas, this article presents the various ways, in which Muslim authorities associated with these sites deal with the conflicting areas between Islamic law and European legal systems. Essentially, it argues that the Internet and information and communication technology create new public spheres where different, and oftentimes conflicting, concepts of coexistence between Islam and the State are negotiated. Moreover this article demonstrates how these concepts are later incorporated into existing legal frameworks through the institutions of arbitration and marriage contracts. At the same time it explores the underlying rationale behind the fatwa-issuing websites, which emphasize the role of the individual and promote voluntarily adherence to Islamic law. On a more general level, this article aims to provide case studies on how technology redefines the politics of religious authority.

The Edge of Violence: A Radical Approach to Extremism : Euro-Islam: News and Analysis on Islam in Europe and the United States

The path into terrorism in the name of Islam is often described as a process of radicalization. But to be radical is not necessarily to be violent. Violent radicals are clearly enemies of liberal democracies, but non-violent radicals might sometimes be powerful allies.

This report is a summary of two years of research examining the difference between violent and non-violent radicals in Europe and Canada. It represents a step towards a more nuanced understanding of behavior across radicalized individuals, the appeal of the al-Qaeda narrative, and the role of governments and communities in responding.

Re-imagining European Identity Politics and the Social Integration of Muslims : Euro-Islam: News and Analysis on Islam in Europe and the United States

In this timely work, Alexander Castilla deconstructs the myth of the so-called clash of Islam and democracy, and examines the forces involving the social integration and religious accommodation of Muslims in Catalonia, Spain during the aftermath of the September 11, 2001 terrorist attacks in the United States and the March 11, 2004 terrorist attacks in Spain. In adapting to the pressures of globalization and to their own religiously plural, yet increasingly secular society, the Catalans sought to strike a delicate balance between the accommodation and integration of Muslims, while building on Catalonia’s nation building project which focused on the historical continuity of Catalan language and culture.

Re-imagining European Identity Politics and the Social Integration of Muslims defines how the claims of immigrant Muslims influence the ongoing construction of a Catalan national identity. It also explores the primary demands for religious accommodation which Muslims sought in the beginning of the 21st century and why it is necessary to separate political and religious powers. Looking at the role of Muslim religious leaders in the context of secular society is of particular significance because the contemporary issues surrounding the separation of politics and religion is far from being resolved not only in Catalonia, but also in greater Spain and in other European countries with significant Muslim communities such as the United Kingdom, Germany, Holland and France.

Re-imagining European Identity Politics and the Social Integration of Muslims represents the first comprehensive study in English about the social integration of Muslims living in Catalonia and combines an historical, socio-political and philosophical analysis about Islam and democracy and contributes to the literature on peace and security studies, as well as to studies of migration, citizenship and nationalism.

Al Jazeera English – Europe – Belgian politicians pass veil ban

Belgian politicians have voted overwhelmingly to ban the wearing of full face veils in public.

Traffic Stop Fuels French Debate Over The Burqa : NPR

What started as a simple traffic ticket has now escalated into a national political drama in France. At issue are individual liberties, Islamic dress and polygamy — and it’s a combination that could prove helpful to President Nicolas Sarkozy and his efforts to pass a law that would ban the full Islamic veil in all public places.

Özkan’s crucifix ban call stirs uproar in Germany – Hurriyet Daily News and Economic Review

The oath-taking ceremony of Germany’s first minister of Turkish heritage was clouded by a controversy over her call for a ban on Christian crucifixes in state schools.

Aygül Özkan, the 38-year-old daughter of a Turkish immigrant family, is expected to be sworn in as Social Affairs Minister in Lower-Saxony on Tuesday. However, she now finds herself subject to criticism even within her own party ranks after calling for a ban on religious symbols in schools.

French Muslim communities torn over potential veil ban – thestar.com

Muslims in the Arab world are incensed and Muslims in France are walking a delicate line after President Nicolas Sarkozy pushed for an all-out ban on full Islamic veils.

“Ridiculous” and “misplaced,” said a Muslim vendor Thursday at an outdoor market in a working class, ethnically mixed Paris suburb. “Racist,” said a Sunni Muslim cleric in Lebanon.

The rector of the Muslim Institute of the Paris Mosque, however, held off on harsh criticism, saying only that any ban should be properly explained, and noting that the Qur’an does not require women to cover their bodies and faces.

Most French want burqa law, but not total ban

Two-thirds of French people want a law limiting the use of face-covering Islamic veils such as the niqab and the burqa, with only a minority backing the government’s plan for a complete ban, a poll showed Saturday.

Respect candidate spearheads quiet revolution to get Muslim women involved in politics | Politics | guardian.co.uk

Not afraid to speak her mind, Salma Yaqoob is well aware that she is a challenge to traditional Muslim political culture

‘South Park’ Mohammed issue sparks debate among Muslims – This Just In – CNN.com Blogs

Blogger Bilal el-Houri is agnostic but he grew up in a Muslim family in the mostly Muslim region of the Middle East. He said, “My first thoughts on the episode were “haha!”, but then I realized how deep and complicated this issue is.”

Qantara.de – “Full Equality before the Law for All Religions”

French political scientist Olivier Roy is one of the foremost European experts on Islam. His new book, “Holy Ignorance. When Religion and Culture Diverge”, will soon be published in English. Eren Güvercin spoke with Roy about the current Islam debate in Europe

Discrimination Against Muslims | Threat to South Park Creators

Infidels of the world, lend me your ears! We the Coburg Jihad, representing every Muslim in the galaxy, wish to warn The Footy Show against depicting the prophet Muhammad as having any involvement in the Melbourne Storm salary cap affair.

Arts and Fashion
The Infidel – (Via Euro-islam.info ‘Religion with a comic touch‘)

New Novelist G. Willow Wilson Takes Flight with ‘Butterfly Mosque’ – elan: The Guide to Global Muslim Culture

G. Willow Wilson is a comic book author, a novelist, an essayist, and a former journalist. And if that wasn’t enough, she is also the author of the soon-to-be-released autobiography, Butterfly Mosque, story of a young North American’s conversion to Islam and her ensuing romance with an Egyptian man. Willow recently took some time out of her schedule to speak to elan about her passion for comic books (check out Willow’sAir series and Vixen!) and her upcoming memoir.

Muslim swimsuits bare little on Turkish catwalks – CNN.com

This is not your typical fashion show. The show is highlighting Islamic women’s clothing — even though very few of the models working here are Muslim.

“Listen, I’m coming from Venezuela [where] we are always walking in shorts, t-shirts, flip-flops. Not afraid to show it. But here it’s totally different,” said Cristina Buderacky, a model who stood more then six feet tall in a peach-colored lycra outfit that resembled a pair of long-sleeved pyjamas with blousy trousers.

In Istanbul, Islamic clothing for women combines modesty with high fashion – CSMonitor.com

At an Istanbul fashion show befitting Paris or Milan, Islamic clothing designers show off apparel for women that combines modesty with high fashion.

Misc.
Coffee as it was Served A Thousand Years Ago « Comestibles

The Oromo ethnic group of Ethiopia are thought to be among the first humans to consume coffee. However, they did so in a very different way than we do now. In nature, the coffee tree produces a reddish-purple fruit called a coffee cherry or berry. At its center is found a seed. Modern processing strips away the fruit and then ferments and roasts the remaining seed, which becomes the coffee beans you buy at your local shop.

Consider » Blog Archive » Should Anthropologists be a Part of Military Operations?

S enators, I appreciate your letting me, an anthropologist, relate my views on the U.S. government’s strategy and efforts to counter violent extremism and radicalization and the military’s role in these efforts. I’ve been with would-be martyrs and holy warriors from Morocco’s Atlantic shore to Indonesia’s outer islands, and from Gaza to Kashmir. My field experience and studies in diverse cultural settings inform my views.

Jewish-Muslim Relations: Using Qur’anic Narratives in Pursuit of Peace : Euro-Islam: News and Analysis on Islam in Europe and the United States

Imam Feisal Abdul Rauf maintains that religion holds one of the keys to resolving the Israeli-Palestinian conflict. While religion is not the primary problem in Israel-Palestine, Rauf says, it is a primary part of the solution

An ideological split at the heart of Islam | Mahmoud Delkhasteh | Comment is free | guardian.co.uk

The current situation in Iran is both a result of and response to a complex combination of socio-political repression and economic corruption. But it is expressed through a range of different discourses – nationalist and leftist, to be sure – but most significantly by different Islamic discourses that read the uprising as a struggle between an Islam of power, represented by Iran’s ruling regime, and an Islam of freedom, represented by many Muslim thinkers who oppose it.

This tension has theological and philosophical roots that can be traced back centuries, particularly through debates over the meaning of tawhid. The interpretation of this theological concept is a critical distinction between the systems of “power-based” and “freedom-based” Islam. In power-based Islam, tawhid signifies a monotheistic belief in which God is regarded as an omnipotent being who cultivates a master-slave relationship with believers. Fear is the defining characteristic of this belief, which links the most powerful to the most powerless in a relationship of obedience. People have no “rights” in this system; all that exists is their “duty”. In this version of tawhid, believers are thus understood to be duty-oriented beings who can touch the gates of heaven only by obeying religious authorities, the only ones deemed capable of deciphering God’s word, and by fulfilling duties as defined by these authorities.

The struggle of being a woman journalist in Saudi Arabia | Menassat

The difficulties women journalists face in reporting an event in Saudi Arabia illustrates the wider difficulties experienced by women in the Kingdom. It starts with the press release. They arrive in abundance announcing outside events, seminars or conferences.

Middle East News | Egypt mufti sanctions mingling of the sexes

A simmering controversy among religious scholars in Saudi Arabia on whether sex segregation is permissible in Islam spilled over into Egypt, where the country’s Grand Mufti Ali Gomaa has thrust his voice behind moderates sanctioning mixed gender environments.

Dutch
Vragen die je moslims niet moet stellen – Wij Blijven Hier!: Het schrijversplatform van moslims

Wie zegt dat er geen domme vragen zijn? Gisteren vroegen wij op onze facebookpagina welke vragen/opmerkingen richting moslims echt niet meer kunnen anno 2010. Gewoon, om te zien hoe het ervoor staat in NL. De reacties waren veelzeggend. Conclusie: Het blijft nog steeds hangen bij hoofddoeken, uithuwelijken, vasten, bekeren, bier, varkens en Joden. Blijkbaar is het weer tijd om de oude vertrouwde reeks ‘Islam voor dummies’ te hervatten.

Amnesty buigt mee | De Dagelijkse Standaard

Thomas van der Dunk schreef in de Volkskrant: « Het is de kern van de westerse samenleving dat wij mensen als zelfstandige individuen beschouwen die niets te verbergen hebben en dus ook als zodanig met hun gezicht herkenbaar moeten zijn”. Inderdaad. Vrije burgers moeten in onze samenleving elkaar recht in het gezicht kunnen kijken. Boerka’s en nikaab’s zijn in hun aard dus onverenigbaar met onze liberale, westerse samenleving. De boerka als voorportaal van maatschappelijke uitsluiting moet wat mij betreft resoluut de pas worden afgesneden. En orthodoxe mannen die dat voor (hun) vrouwen voorstaan eveneens. Een boerkaverbod maakt duidelijk : tot hier en niet verder. Het maakt duidelijk dat dergelijk ingrijpend en vergaand onaangepast gedrag in ons land niet thuis hoort. En niet wordt getolereerd.

Maar al deze argumenten zijn aan Amnesty kennelijk niet besteed. Ik betreur dat zeer.

Weblog Anja Meulenbelt » Acht vooraanstaande moslims op de tv

Het wordt zo vaak beweerd: er is geen ‘verlichting’ onder de moslims, er is geen Voltaire in de islam, islam en vrouwenemancipatie zijn met elkaar in strijd, de islam vernieuwt zich niet, kan zich niet aanpassen. Luister eens naar een aantal vooraanstaande moslims. De Nederlandse Islamitische Omroep presenteert een serie met een aantal interessante mensen, Asma Barlas en Nasr Abu Zayd heb ik al eens ontmoet en horen spreken (hier en hier), van Reza Aslan heb ik het boek gelezen Geen god dan God, (hier) en naar de anderen kijk ik uit.

Stereotypen over Islam en Moslims « Pure Islam

Maar wanneer een Moslim een fout begaat of mensen op een slechte manier behandelt, zeggen mensen ”Islam is de reden”!

Zonder naar de Islam zelf te kijken geloven mensen wat de media zeggen.

Maar vraag wat de Heilige Koran zegt!

Spoeddebat over Islamconferentie – DePers.nl

De Tweede Kamer wil een spoeddebat met minister Ernst Hirsch Ballin (Justitie) over een conferentie eind mei in Amsterdam over de toekomst van de islam in Nederland.

Moslims boos over Belgisch boerkabesluit | al-Iemaan

Moslims in België hekelen het aankomende boerkaverbod in het land. Ze geloven niet in het argument dat het verbod nodig is om veiligheidsredenen. Ze stellen dat het bedoeld is om moslims aan te pakken.

Hoezo geen hoofddoek? – Opinie – de Volkskrant

Een waarlijk vrij burger eist zijn rechten, dus moslims ook

De focus van het neopaternalistische integratiedebat, lijkt de laatste tijd te verschuiven van de vermeende radicalisering van jongeren, naar de zichtbare islam. Met name de hoofddoek (niet te verwarren met hijab) is hierin onderwerp van gesprek. Dit debat kent helaas een aantal uitgangspunten die vooral berusten op onwetendheid, Herrenmentaliteit en slavenmentaliteit.

Plaatsvervanger van God – Opinie – de Volkskrant

Fijn, die mannen die precies weten wat God heeft bedoeld voor vrouwen
Wanneer mannen zich beginnen te bemoeien met het hoofddoekendebat kun je als vrouw net zo goed je biezen pakken. Neem nou student politicologie Izz ad-Din Ruhulessins kolderiek aandoende bijdrage van 22 april: ‘Hoezo geen hoofddoek?’

Loop naar de hel met je integratie – Opinie – de Volkskrant

Jonge moslims zijn staatsburgers van Nederland. Het is ons land, we zijn mede-eigenaars. Wij bepalen zelf wat we een positieve bijdrage vinden

Strengholt: Graag ook boerkaverbod in Nederland

Maar het hoort bij normale omgangsvormen in Nederland dat je met zichtbaar gezicht in het openbaar verschijnt. Dat schept in de omgang een vorm van gelijkwaardigheid waar de samenleving recht op heeft.

In een samenleving mag je eisen aan elkaar stellen die nodig zijn om de samenleving in stand te houden. Beleefdheidsvormen bijvoorbeeld. De boerka is een felle overtreding van onze norm dat je elkaar in het gezicht kunt kijken als je elkaar ontmoet of spreekt. Een masker met carnaval is een ander verhaal. In die sociale context vindt iedereen een masker normaal. De burqa binnen de moskee, ook prima, in die sociale context wordt het normaal gevonden. Waar het om gaat, is de publieke ruimte.

Bismillaahi Ar-Rahmaani ar-Raheem: Betreffende het zeggen van: Allaah de Almachtige, heeft de Waarheid gesproken ‘Sadaqa Allaahoe l-‘Adiem’

Vraag:

“Als ik eindig met het lezen van een gedeelte van de Qor’aan, mag ik dan het volgende zeggen: “Allaah de Almachtige, heeft de Waarheid gesproken (Sadaqallaahoel-Adhiem)”?”

GREENNEWS » Blog Archive » WBH.tv – Groene Moslims

Halal is niet voor iedereen halal genoeg. De nieuw opgerichte stichting Groene Moslims presenteert voor het eerst in Nederland: Biologisch Halal Vlees. De gedachte erachter? De Islam heeft niet alleen voorschriften voor het moment van slachten, maar vanaf het begin van het leven van het dier wat terecht zal komen op uw bord. Een beetje overdreven of van essentieel belang? Het is in ieder geval een nieuwe stap voor moslims in Nederland en uiteraard was Wijblijvenhier.nl erbij.

’Bangheid kan tot stemmen aanzetten’ – Trouw

Bange kiezers stemmen eerder op de PVV dan kiezers zonder vrees. „Het is de vraag of die gevoelens terecht zijn en of een stem op Wilders helpt”, zegt filosofe Mariëtte Willemsen.

The Max Pam Globe » Het merk “kerk”

“De rooms-katholieke kerk heeft dringend een betere communicatiestrategie nodig”, las ik in het dagblad Trouw. Waarna een lang artikel volgt over de angstige politiek van het Vaticaan om het kindermisbruik zoveel onder de zwarte rok te houden. De kerk zou opener moeten worden en de paus is de enige die “het merk kerk” zou kunnen redden.

Het is de vraag of dat wel juist is. Jan Cremer placht altijd te zeggen: “Het geeft wat ze over me schrijven, als ze maar over me schrijven”. Soms zei hij erbij: “Als ze mijn naam maar goed spellen”.

0 comments.

Reflectie op publieke sociaal-wetenschappelijke kennis

Posted on May 1st, 2010 by martijn.
Categories: anthropology, Headline, ISIM/RU Research, Method, My Research, Some personal considerations.

Logboek november 2002
Jawad: Wie denk je wel niet dat je bent? Jij zegt, ja ik weet, ik snap, ik snap wat je bedoelt. Nou, je weet helemaal niks! Jij hebt niet te maken met racisme! Mensen kijken niet raar naar jou als je een winkel binnenkomt! Mensen kijken je niet aan van, daar gaat weer een terrorist. Je weet niks! Misschien ben je nog wel erger dan al die racisten. Je bent maar een witte autochtoon die ons wil vertellen hoe de dingen in elkaar zitten en rommelt met ons hoofd!

1. Inleiding
Van 1999 tot en met 2005 heb ik als coördinator en begeleider gewerkt bij de huiswerkbegeleiding en andere sociaal-culturele activiteiten in moskee An Nour in Gouda. In die periode heb ik ook mijn onderzoek verricht naar de wijze waarop Marokkaans-Nederlandse jongeren in Gouda hun moslimidentiteit construeren. Jawad is één van mijn sleutelinformanten in de moskee. Hij doet bovenstaande uitspraken tijdens een verhitte discussie met enkele Marokkaans-Nederlandse collega’s van RCJ/Het Woonhuis (een jeugdhulpverleningsinstelling die samenwerkte met moskee An Nour) en mij over uitlatingen van Hirsi Ali. Hij en de andere Marokkaans-Nederlandse collega’s wilden van mij weten of ik het met hem eens was en aan wiens kant ik stond: de moslims of de Nederlanders. Ik stelde mij op het standpunt dat ik als coördinator en onderzoeker niet wil kiezen en eigenlijk ook vindt dat er geen keuze gemaakt hoeft te worden. Op het moment dat ik na herhaald aandringen expliciet weiger om een keuze te maken wordt Jawad boos.

Zijn uitbarsting komt op een moment dat het islamdebat in Nederland in volle hevigheid woedt. De aanslagen op 11 september 2001, de verkiezingscampagne met Pim Fortuyn (en zijn moord), de bedreigingen tegen Hirsi Ali en de aanslagen op Bali hebben de verhouding tussen moslims en niet-moslims op scherp gesteld. Begrippen als cultuur en identiteit hebben in een dergelijke situatie een politieke lading doordat ze gebruikt worden door politici, opinieleiders en religieuze leiders om mensen uit te sluiten of juist in te sluiten. Uit het fragment blijkt dat hij mij op verschillende manieren ziet als buitenstaander. Allereerst gaat het daarbij om de ervaringen die hij zou hebben en ik niet. Tegelijkertijd categoriseert Jawad mij als ‘witte autochtoon’. Jawad geeft aan dat hij mij wantrouwt en hij trekt in twijfel of ik eigenlijk wel enige kennis heb over het onderwerp van mijn onderzoek: de constructie van moslimidentiteit door Marokkaanse-Nederlandse jongens en meisjes in Gouda. De wijze waarop Jawad mij categoriseert levert informatie op over de ontwikkelingen in de onderzoeksgroep, maar roept ook vragen op over de geldigheid van het materiaal dat ik via mijn onderzoek produceer. Is de kennis die ik verzamel inderdaad beïnvloed door mijn aanwezigheid, het feit dat ik met hun ‘hoofd rommel’ en dus vanalles oproep? Is mijn kennis inderdaad beperkt of vertekend doordat ik niet te maken heb met racisme of doordat ik een witte autochtone Nederlander ben?

Omgekeerd komt het natuurlijk voor bijvoorbeeld in een reactie op het artikel van Linda Duits over Wilders’ vrouwonvriendelijkheid:
Wilders misbruikt vrouwen | DeJaap

Het is volgens mij algemeen bekend hoe ontstellend variabel menselijke interpretatie van zelfs de simpelste beelden, woorden en geluiden is. De historie staat bol van de gruwelijkste misdaden die als onschuldig verschil van mening begonnen. Wat geeft je in vredesnaam het idee dat je op een eenduidige manier naar een beladen filmpje als Fitna kunt kijken, en dat ‘wetenschap’ te noemen? Het is natuurlijk leuk om Wilders een hak te zetten, en net zoals elke politicus moeten ook zijn uitspraken zorgvuldig worden getoetst aan objectieve gegevens; maar mijn hemel zeg, doe het in het vervolg alsjeblieft daarmee en niet met zo’n gekleurde bril.

En ook in een recente discussie naar aanleiding van een stuk van Joep Smaling werd ze er weer fijntjes aan herinnerd:
Ultralinkse socioloog weigert weg te kijken | DeJaap

Als ik wel reageer, wordt dat gezien als genuanceerd willen theedrinken; als ik niet reageer, onttrek ik me aan het debat en trek in me terug in de ivoren toren. ‘Damned if you do, damned if you don’t’ noem je dat. Toen ik dit voorlegde aan mijn mederedactieleden, werd ik bedolven onder precies de bespotting die ik vreesde. Nuanceren is – zo werd mij uitgelegd –een manier van geïndoctrineerde, gesubsidieerde sociaalwetenschappers om feiten te negeren dan wel te ontkennen. Het is grachtengordel-correctheid van ideaaltypische oud-linkse wegkijksoosjologen die niet verder komen dan drie vierkante meter beschermde ruimte rondom de Universiteit van Amsterdam. Zijdelings werd ik beticht van het in het zadel houden van een religieus-orthodox patriarchaat; uiteindelijk werd ik vooral beschuldigd van arrogantie vanwege het claimen van moreel gelijk.

Het recente sharia-onderzoek uitgevoerd door Laurens Bakker e.a. was zo’n voorbeeld. Zowel de redactie als Geenstijl.nl, journalist Carel Brendel en diverse andere bloggers en reaguurders waren ervan overtuigd dat ik de onderzoeker was van het onderzoek en daarmee was het onderzoek per definitie niks: als salafistenknuffelaar, links, Radboud communist moest ik wel de waarheid wel verdoezelen. Dat niemand van hen ook maar de moeite nam om het ook eens aan mij te vroegen, doet er niet veel toe. In dit stuk ga ik in op het onbehagen ten opzichte van sociaal-wetenschappelijk onderzoek, de (twijfels omtrent de) geldigheid ervan en de rol van wetenschappers.

2. Geldigheid van sociaal-wetenschappelijk onderzoek

De voorbeelden laten zien dat de vraag die Jawad aan mij stelde: ‘Wie denk je wel niet dat je bent? is van groot belang voor de geldigheid van antropologisch onderzoek en eigenlijk voor ieder sociaal-wetenschappelijk onderzoek. De vraag raakt namelijk niet alleen aan mijn positie en mijn eigen identiteit in het veld. De vraagt komt op in een situatie waarin Marokkaanse Nederlanders in de media en door politici in toenemende mate als moslims gecategoriseerd worden, waarbij steeds vaker een wij-zij discours de verhoudingen tussen moslims en niet-moslims bepaalt. In hoeverre is het materiaal dat is verzameld ook ingebed in dat discours? Is het construeren van een moslimidentiteit in 2005 (aan het einde van mijn onderzoek) nog wel hetzelfde proces als in 1999 (het begin van mijn onderzoek)? Heeft de centrale vraag van het onderzoek (hoe construeren Marokkaans-Nederlandse jongens en meisjes in Gouda hun moslimidentiteit?) nog wel dezelfde betekenis in deze snel veranderende omstandigheden? Al deze zaken kunnen van invloed zijn op de geldigheid van het onderzoek omdat ze gevolgen hebben voor de mate waarin gegevens, begrippen, beschrijvingen en analyses een goede weergave vormen van de sociale werkelijkheid van de onderzoeksgroep.

Calhoun | Public Sphere Forum

The truths are held to be certain, settled, and independent of context or formulation. Especially since Thomas Kuhn’s classic The Structure of Scientific Revolutions, however, this presumption has been widely treated with skepticism or rejected. Even those who disagree with particulars of Kuhn’s argument mostly recognize the importance of his central point: that “truths” are formulated and stabilized within scientific paradigms that allow for the “normal science” of effective testing of propositions and elaboration of theories, but that revolutionary breakthroughs in science often derive from growing recognition of contradictions and aporias within these paradigms, which in turn they shatter and replace.[4] This is not an argument against truth or for an anything goes relativism. But it is an argument for seeing science as a historical process, always open-ended in ways large as well as small. And this in turn is an argument for a more democratic vision of science, one in which possession of current “truths” is less of a trump card for certified experts to play in relation to lay people.

Social scientists engaging public questions need to offer truth. If scholarly knowledge has no authority, if it doesn’t provide good reasons to believe that some courses of action are better than others, or riskier, or less reliable, then it doesn’t have a distinctive value. But the authority of scholarly knowledge isn’t and can’t be perfect. Science is, after all, in large part a process of learning from errors, not just a process of accumulating truths. And especially in social science, truths are often highly contextual and conditional, predictions of what is more or less likely under certain circumstances, not statements of absolute and unvarying causal relationships. Social scientists bring real knowledge, but inevitably incomplete knowledge. The truths of social science are, moreover, graspable in different ways. They have to be communicated and this always means rendering them in ways that foreground certain aspects more than others, that illuminate some dimensions and leave others in the shadows. Knowledge is part of culture, not easily and fully abstractable from the rest of culture. But it is partly through the effort to communicate knowledge to non-specialists that researchers (like teachers) see new implications of what they know, new dimensions to issues they thought they understood fully, and sometimes limits to their own grasp of what they thought were established truths.

De oude positie waarbij de onderzoeker als het ware onzichtbaar was gedurende het onderzoek en zijn/haar objectieve resultaat presenteert als de waarheid, wordt binnen het etnografisch onderzoek bijna niet meer aangehangen. Er is nu meer aandacht voor subjectiviteit, de interactie met de onderzochten, machtsprocessen en de context waarbinnen het onderzoek plaatsvindt, met veel kritische aandacht voor de waarheidsclaim van de onderzoeker. De vraag daarbij is onder meer of datgene wat de onderzoeker laat zien niet een weerspiegeling is van zijn/haar achtergrond en wereldbeeld.

Reflectie kan gezien worden als een extra middel om de betrouwbaarheid van de onderzoeksgegevens te toetsen en de geldigheid ervan te verhogen. Vaak staat in een dergelijke reflectie de onderzoeker centraal. Het gaat om de bewuste en onbewuste motieven en achtergronden van de onderzoeker. Daarmee is deze zelfreflexiviteit niet meer dan een poging om de onderzoeker als objectieve wetenschapper boven het onderzoeksveld uit te tillen. In de oude objectief-positivistische onderzoekstraditie stond de onderzoeker onzichtbaar buiten het veld van onderzoek. In de kwalitatieve en reflexieve traditie wordt de onderzoeker zichtbaar. De eenzijdige focus op de onderzoeker verhult echter dat kwalitatief onderzoek een relationeel proces is: de onderzoeker gaat een relatie aan met de onderzoeksgroep en is daar slechts één van de spelers. Het moet gaan om een reflectie op de relatie tussen de onderzoeker en onderzochten en niet (alleen) om reflectie op de onderzoeker. Deze reflectie is noodzakelijk om processen te analyseren die van invloed zijn op het onderzoeksmateriaal zoals insluiting en uitsluiting, veranderingen en bredere maatschappelijke omstandigheden.

Reflectie is derhalve belangrijk, maar daarmee is nog niet aangetoond hoe reflectie een bijdrage kan leveren aan de analyse en daarmee aan de geldigheid van het onderzoek. Geldigheid heeft betrekking op de overeenstemming van de bevindingen in het onderzoek met de werkelijkheid. Zeker met betrekking tot etnografisch onderzoek zijn er de nodige vraagtekens te plaatsen of geldiger resultaten worden bereikt in vergelijking met meer positivistische onderzoeken, terwijl er ook onderzoekers zijn die beweren dat juist etnografisch onderzoek de meest geldige gegevens oplevert. Dit is niet de plaats om te beslissen wat nu de meest geldige methode is, wel zijn er met betrekking tot kwalitatief onderzoek enkele uitdagingen als het gaat om geldigheid. Wanneer met geldigheid bedoeld wordt dat de onderzoeker de werkelijkheid juist representeert, dan spelen in onderzoek dat over langere tijd plaatsvindt veranderingen een cruciale rol. Zo kunnen er veranderingen optreden in de betekenis van bepaalde begrippen (zoals identiteit) en kunnen respondenten in het onderzoek ook veranderen (zeker in het geval van jongeren). De kleine setting waarin een kwalitatief onderzoeker zich begeeft, bemoeilijkt ook het vertalen van de onderzoeksresultaten naar bredere populaties. Niettemin blijft geldigheid naar mijn mening een belangrijke zaak voor kwalitatief onderzoek.

Het vaststellen van de geldigheid van onderzoeksresultaten in mijn onderzoek betekent niet dat het gaat om het vaststellen van de geldigheid van één centraal discours in de constructie van een moslimidentiteit, of om het vaststellen of de opvattingen over moslimidentiteit in overeenstemming zijn met een normatieve islam en Nederlandse cultuur, maar om het creëren van een plausibele representatie van de verschillende manieren waarop jongeren (in mijn onderzoek althans) zoeken naar een ‘zuivere’ islam.

3. In het veld

Het verrichten van veldwerk betekent dat een onderzoeker een relatie aangaat met mensen uit de onderzoeksgroep en deelgenoot wordt van processen die zich in die groep afspelen en van allerlei lokale, nationale en internationale ontwikkelingen die daar een rol bij spelen. Een onderzoeker kan zich daar niet aan onttrekken, maar dit dient deze zichtbaar te maken om op die manier verantwoording af te leggen over het onderzoeksresultaat. Juist in een in een zeer gepolitiseerde situatie kan de positie en achtergrond van een onderzoeker grote consequenties hebben voor allerlei processen van insluiting en uitsluiting en wordt tevens de vraag opgeroepen in hoeverre de wijze waarop een onderzoeker de sociale werkelijkheid interpreteert, beïnvloed is door die processen en dominante discoursen. Zeker nu begrippen als cultuur, identiteit en radicalisering zo sterk ideologisch geladen zijn dat ze direct van invloed zijn op de uitkomsten van een onderzoek en onderzoekers zich daar zelf ook moeilijk aan kunnen onttrekken, is reflectie op de geldigheid van de uitkomsten noodzakelijk.

De relatie tussen geldigheid en reflectie komt neer op de vraag waarom een onderzoek bepaalde uitkomsten heeft. De wijze waarop jongeren mij categoriseren bepaalt de toegang tot het onderzoeksveld, bepaalt mede welke informatie zij mij wilden geven (bijvoorbeeld een positief beeld over de islam en over zichzelf als vrome moslims) en maakt mij ook onderdeel van allerlei interne verwikkelingen. Deze reflectie dient niet alleen betrekking te hebben op de achtergronden van de onderzoeker, maar vooral op de relatie tussen onderzoeker en onderzoeksgroep. In een tijd waarin het onderwerp van het onderzoek een extra lading krijgt door allerlei gebeurtenissen en het publieke debat, heeft de categorisering door de onderzoeksgroep een grote invloed op de wijze waarop materiaal kan worden verzameld en ook op de inhoud van dat materiaal en hoe het materiaal kan worden gelezen. Categoriseringen zijn niet per definitie exclusief, maar de politisering van islam en de polarisatie tussen moslims en niet-moslims, kan daartoe wel leiden. Dit heeft als consequentie gehad dat ik als onderzoeker te maken kreeg met vragen over mijn loyaliteit. Ook hoogoplopende interne conflicten (al dan niet beïnvloed door het publieke debat) dragen daar aan bij. Dergelijke aspecten negeren doet afbreuk aan de wetenschappelijke en maatschappelijke relevantie van de uitkomsten van het onderzoek. Sterker nog, het is deze reflectie in combinatie met een systematische, wetenschappelijk gefundeerde methode en onderzoek geïnformeerd door theoretische modellen en verklaringen, die maakt dat sociaal-wetenschappelijke kennis gezaghebbend is. Die combinatie zorgt er namelijk voor dat sociaal-wetenschappelijke kennis ‘truth value’ heeft. De waarheden van sociaal-wetenschappelijk onderzoek mogen weliswaar beperkt zijn, onder de nodige voorbehouden staan en in verschillende omstandigheden op verschillende manieren uitgedrukt kunnen worden, maar ze geven wel een meer accurate en beter begrip geven van de wereld om ons heen dan andere. Sociaal-wetenschappelijke kennis over islam, jongerencultuur, politieke processen is plausibeler dan vele andere verklaringen over dergelijke en andere fenomenen. Het is juist de twijfel, de reflectie en de wetenschappelijke discussies over onderzoek die wetenschappelijk onderzoek beter maken. Duits stelt terecht dat de gewone man daar niet altijd zicht op heeft en dus veel studies ook niet op waarde kan schatten. In het geval van de islam en moslims: veel lezen in de krant, het bezoeken van het Midden-Oosten, positieve of negatieve ervaringen met moslims, maakt u nog niet tot een deskundige over ontwikkelingen met betrekking tot islam in Europa of onder moslims in Europa.

4. Tot slot: Het onbehagen over sociaal-wetenschappelijk onderzoek

Het gaat denk ik nog een stap verder zoals ik recent ook betoogde in een post over de kleine recente cartoonaffaire:
C L O S E R » Blog Archive » Cartoonesque 15 – Muhammad Cartoons and Public Anthropology

I think, or like to believe anyway, that this is exactly what I’m doing and this is also exactly what is unsettling about anthropological research. I try to move back and forth in a world that is for some people dominated by us vs. them and therefore as a native man I transgress the boundaries of ‘us’. The fact that in the video I did not defend ‘freedom of speech’ against acts of ‘radical’ imams (although the team of Islaam.tv knows my views about it) or at least was not clear about own position probably contributed to that feeling of uneasiness, the fear that I secretly belong to ‘the other side’ or even the conviction that I am (which according to some makes me a ‘traitor’). For example in another post I questioned a British research about the Muslim Arbitrage Tribunals in the UK. I stated that regulating Islamic arbitration might be a good idea in order to monitor such practices and prevent problems but that religious arbitration (even when regulated) also has several problems attached to it. This comment contributed to the idea that I was in favour of sharia courts in the Netherlands, full stop. Hence, the comment quoted in the beginning of this post. What is a position of distance to me, for them is an attack and for those who objected to the cartoons it was a sign of neutral comments or maybe even friendly towards Muslims. This does not make public anthropology any easier but it does make it more necessary and relevant as Jovan Maud also stated at Culture Matters. And indeed, it will not give anthropologists a high ranking in popularity contests.

Een belangrijke taak van een sociaal-wetenschapper die zijn/haar publieke taak ook serieus neemt, is het publiekelijk ter discussie stellen van ‘aangename waarheden’: waarheden die mensen vanzelfsprekend vinden en comfortabel omdat het hen in staat stelt hun leven te leiden zonder al te pijnlijke vragen te moeten stellen. Een wetenschapper moet de vraag kunnen stellen waarom de overheid en opinieleiders het noodzakelijk vinden bepaalde groepen moslims als ‘radicaal’ te bestempelen zonder de door hun aangedragen verklaringen (ze zijn gevaarlijk, bedreigen de democratische orde, enz.) voor lief aan te nemen. De wetenschapper dient juist de eigen samenleving kritisch onder de loep te nemen ook al vind het publiek deze vragen (laat staan de antwoorden) onprettig of zelfs ronduit gevaarlijk. Als wetenschappers het dan ook nog eens onderling oneens zijn hierover, is dat natuurlijk nog eens oncomfortabeler. Het slechtste antwoord wat de wetenschapper hierop kan geven is het zich opsluiten in de ivoren toren; juist het naar buiten treden levert betere sociaal-wetenschappelijke kennis op.

Dit betekent overigens wel dat een wetenschapper zich bewust dient te zijn van zijn/haar publieke rol. Het onbehagen ten opzichte van veel sociaal-wetenschappelijk onderzoek (dat tegen de eigen mening en waarheden van de individuele burger ingaat) is niet alleen terug te voeren op een gebrek aan erkenning onder de burgers. Het is ook het onvermogen van veel wetenschappers om in begrijpelijke taal te communiceren over hun eigen onderzoek, om zich te verdiepen in dat onbehagen van de burger zonder gelijk een en ander te veroordelen en het gebrek aan waardering en erkenning voor wetenschappers die wel een publieke taak op zich durven te nemen.

Dit stuk is een bewerking van:

“’Wie denk je wel niet dat je bent?’ Etnografisch onderzoek onder moslimjongeren in Gouda.” Kwalon. Tijdschrift voor Kwalitatief Onderzoek 13(1): 81-96. 2008

Over de controverse op DeJaap.nl tussen Joep Smaling en Linda Duits zal donderdag as. nog een stukje verschijnen.

Later dit jaar vindt er op de Radboud Universiteit een internationale workshop plaats over sociale wetenschappen (antropologie) en publiciteit.

4 comments.