C L O S E R

Goede media, slechte media: de naam van Allah in de wolken en in afval

Posted on October 30th, 2013 by martijn.
Categories: Activism, Public Islam, Ritual and Religious Experience.

Gastauteur: Peter Burger

In een tekenfilmpje over de hondjes Woezel en Pip ontwaarden moslims de afgelopen dagen de naam van Allah in een hoop afval. ‘Ik ben al 3 dagen achter elkaar beledigd. Mensen hebben echt geen respect.’ De producent betuigde spijt en veranderde snel de aanstootgevende beelden. Tegelijkertijd is een ander filmpje een hit onder moslims op Facebook: de naam van Allah verschijnt in wolken boven een Amsterdamse moskee – een wonder, gefilmd door AT5.

In het tekenfilmpje maken Woezel en Pip – twee hondjes die zijn bedacht door GTST-actrice Guusje Nederhorst – voor hun tante een taart zoals kinderen dat kunnen doen, van gras, botjes, zand en afval, waaronder een visgraat. In die visgraat herkenden een aantal moslims afgelopen week de naam van de allerhoogste. Men vermoedt een complot: ‘Hierbij doe ik een beroep op elke gelovige moslim om jullie kinderen niet meer te laten kijken naar tekenfilms die door de kuffaar [ongelovigen, PB] zijn geproduceerd’, aldus een op Facebook gedeelde oproep. ‘De kuffaar proberen op een hele sluwe wijzen tot het mentale gedeelte van uw kind door te dringen en schade aan te richten.’

Mijn zoontje is helemaal gek op ze, zegt een verontwaardigde moeder, ‘maar is nu ook voor het laatst dat hij ernaar kijkt. Weg ermee vieze smeerlappen.’

Heethoofden proberen een nieuwe cartooncrisis te ontketenen door Nederlandse protesten op te schalen naar internationaal niveau (‘Take a notice of this and see how the Kuffar offend our Creator in a cartoon’) en het adres van de producent te publiceren. Anderen zijn sceptisch: ‘oke er staat Allah en nu moet je goed nadenken als je zelf vis eet heb je ook een vissengraat waar Allah opstaat en dat je weg gooit dus niet overdrijven.’

De producent van Woezel en Pip reageert snel met een verontschuldigende boodschap op de website en per e-mail: de gelijkenis tussen de vissengraat en Arabische letters is toeval, ‘het is nooit onze bedoeling om iemand te kwetsen’, en past de beelden aan. Doe boodschap wordt door velen met vreugde begroet, maar niet iedereen is overtuigd: het is een poging tot mind control, de Illuminati zitten erachter, het kan gewon geen toeval zijn.

De naam van Allah in autobanden en ijsjes

Het is niet voor het eerst dat moslims claimen dat de naam van Allah en de profeet op geniepige wijze te schande worden gemaakt. In 1992 haalde een Japanse fabrikant autobanden terug omdat het profiel leek op Allah in Arabisch schrift, in 1994 protesteerden moslims tegen Arabische teksten op een jurk van Karl Lagerfeld, geshowd door Claudia Schiffer en in 2007 werd de naam van God ontdekt in ijsverpakkingen van Burger King. Al jaren gaat ook het verhaal dat het Coca-Cola-logo in spiegelbeeld de Arabische woorden ‘Nee tegen Mohammed, nee tegen Mekka’ laat zien.

Dat ook andere gelovigen zich door verborgen beeldtaal belaagd kunnen voelen, bleek kort geleden toen een reformatorische school in Kampen drieduizend agenda’s innam omdat er een plaatje in stond van het vredesteken, een vermeend duivels symbool.

Een wonder op AT5

Media kunnen een poort zijn waardoor het kwaad jou en je kinderen kan aanraken – zoals memorabel verbeeld in het Japanse spook met de lange haren dat in de horrorfilm The Ring uit de televisie kruipt. Maar media kunnen ook een plek zijn waarin het heilige zich openbaart.

Een ander filmpje over de naam van Allah verspreidt zich sinds deze week nog sneller over Facebook dan dat van Woezel en Pip. Op 27 oktober zette de Amsterdamse Taqwah-moskee een video van AT5 uit januari op de eigen Facebook-pagina, onder de kop ‘Allah’s WONDER of toeval???’ – drie vraagtekens, maar de CAPS LOCK hint naar het juiste antwoord. Boven de moskee spellen wolken de naam van Allah. Het filmpje ontving in drie dagen 3.000 likes, het werd 1200 keer gedeeld en kreeg 600 merendeels positieve commentaren.

Waar het hart vol van is

Wie erin gelooft, ziet de naam van God. Spelbrekers (‘Dat is rook uit de pijp van de vuilverbranding’) zijn in de minderheid op de Facebookpagina’s waar deze beelden worden gedeeld. Wetenschappers noemen het menselijke talent om dergelijke patronen te zien pareidolia. In de greep van emoties als verliefdheid en rouw kunnen we allemaal het gezicht van iemand die er niet is herkennen in een onbekende. Waar het hart vol van is, daar loopt het oog van over.

Na een jaar of vijftien als wetenschapsjournalist is Peter Burger momenteel docent en onderzoeker bij de studie Journalistiek en Nieuwe Media van de Universiteit Leiden. Hij doet onderzoek naar moderne sagen. In 2014 promoveert hij op een onderzoek naar verhalen over misdaad in kranten en op webfora onder de titel Monsterlijke verhalen. Dit stuk verscheen eerder op zijn blog De Gestolen Grootmoeder.

0 comments.

Dr. Nelly Lahoud: "Is Jihadism An Enduring Threat?"

Posted on October 29th, 2013 by martijn.
Categories: Activism, International Terrorism, Religious and Political Radicalization.

On January 22, 2013, Dr. Nelly Lahoud gave a lecture at the World Trade Center in Baltimore, MD (US) on the topic “Is Jihadism An Enduring Threat?” In this lecture she does not present a yes or no answer this question, but instead discusses two issues:
1) What do we really mean by Jihadism?
2) How has the jihadi threat been conceptualized, in particular by the counter-terrorism community she thinks is ‘obsessively Al Qaeda centered’.

She proposes a different approach to jihadism that is aware of the performative power of branding groups as Al Qaeda. As she states, not every store that sells fried chicken, is a Kentucky Fried Chicken. When we brand jihadists as Al Qaeda it becomes part of their mission to attack the US. Referring to the situation in Mali she explains that branding Jihadists who are not affiliated with Al Qaeda, as Al Qaeda is empowering them and providing with authority and a global platform they would not be able to craft on their own.

Nelly Lahoud is Associate Professor at the Department of Social Sciences at the U.S. Military Academy at West Point and Senior Associate at the Combating Terrorism Center (CTC) at West Point. She completed her Ph.D. in 2002 at the Research School of Social Sciences — Australian National University. In 2003, she was a postdoctoral scholar at St John’s College, University of Cambridge — UK. In 2005, she was a Rockefeller Fellow in Islamic studies at the Library of Congress and in 2008-09 she was a Research Fellow at the Belfer Center for Science and International Affairs, Harvard University. Prior to her current position, Lahoud was an Assistant Professor of political theory, including Islamic political thought, at Goucher College.

0 comments.

Dr. Nelly Lahoud: “Is Jihadism An Enduring Threat?”

Posted on October 29th, 2013 by martijn.
Categories: Activism, International Terrorism, Religious and Political Radicalization.

On January 22, 2013, Dr. Nelly Lahoud gave a lecture at the World Trade Center in Baltimore, MD (US) on the topic “Is Jihadism An Enduring Threat?” In this lecture she does not present a yes or no answer this question, but instead discusses two issues:
1) What do we really mean by Jihadism?
2) How has the jihadi threat been conceptualized, in particular by the counter-terrorism community she thinks is ‘obsessively Al Qaeda centered’.

She proposes a different approach to jihadism that is aware of the performative power of branding groups as Al Qaeda. As she states, not every store that sells fried chicken, is a Kentucky Fried Chicken. When we brand jihadists as Al Qaeda it becomes part of their mission to attack the US. Referring to the situation in Mali she explains that branding Jihadists who are not affiliated with Al Qaeda, as Al Qaeda is empowering them and providing with authority and a global platform they would not be able to craft on their own.

Nelly Lahoud is Associate Professor at the Department of Social Sciences at the U.S. Military Academy at West Point and Senior Associate at the Combating Terrorism Center (CTC) at West Point. She completed her Ph.D. in 2002 at the Research School of Social Sciences — Australian National University. In 2003, she was a postdoctoral scholar at St John’s College, University of Cambridge — UK. In 2005, she was a Rockefeller Fellow in Islamic studies at the Library of Congress and in 2008-09 she was a Research Fellow at the Belfer Center for Science and International Affairs, Harvard University. Prior to her current position, Lahoud was an Assistant Professor of political theory, including Islamic political thought, at Goucher College.

0 comments.

Saoedi-Arabië: De Lange Weg naar Autorijden

Posted on October 26th, 2013 by martijn.
Categories: Activism, Gender, Kinship & Marriage Issues, Society & Politics in the Middle East.

Gastauteur: Annemarie van Geel

1990. 2011. 2013. Het zijn de jaren waarin Saoedische vrouwen campagnes begonnen om het recht op autorijden te verwerven. Zaterdag 26 oktober 2013 is de dag van de derde poging. Driemaal is scheepsrecht?

Saoedi-Arabië is het laatste land ter wereld waar vrouwen niet mogen autorijden. Er is echter geen wet in het land die autorijden voor vrouwen verbiedt; er worden simpelweg geen Saoedische rijbewijzen afgegeven aan Saoedische vrouwen. Die overigens regelmatig in het buitenland een rijbewijs halen en dáár wel rijden. Ook op het platteland en in de woestijn, uit het zicht van de religieuze en reguliere politie, rijden Saoedische vrouwen wél auto. Een directrice van een school op het platteland haalt en brengt haar kinderen al 10 jaar zonder problemen met de auto van en naar school. In Dhahran, de thuisbasis van de Saoedische oliemaatschappij Aramco waar ook veel buitenlanders werken, rijden alle vrouwen auto – ook de Saoedische. En sommige expat-vrouwen gaan op ’n vrije middag de woestijn in, om even lekker te kunnen rijden.

Wat wél mag, is het besturen van een glider. Een aantal vrouwen hebben dan ook bij de Aviation Club in Jeddah al vlieglessen genomen en hun “vliegbewijs” gehaald. Zowel internationaal als in Saoedi-Arabië zelf heeft de aankondiging van de autorijd-campagne veel teweeg gebracht. De internationale media doken er bovenop, en Saoedische activistes hebben het op Twitter de afgelopen weken over vrijwel niets anders meer dan autorijden. Zie vooral #?????_26?????? op Twitter, waar in het Arabisch én Engels continue wordt gesproken over de nieuwe campagne. Ook op Instagram, populair in Saoedi-Arabie, vind je veel steunbetuigingen. De website die de activistes lanceerden had binnen een dag 6.000 steunbetuigingen verzameld maar werd, hoogstwaarschijnlijk door de autoriteiten, snel uit de lucht gehaald. Inmiddels is de site weer online en ook beschikbaar in het Engels.

De mannen en vrouwen van de “26 Oktober campagne” stellen op de website dat de campagne geen religieuze of politieke agenda heeft. Ze benadrukken dat de Saoedische Basic Law vrijheid van beweging garandeert voor alle Saoediërs – zowel mannen als vrouwen. In de online petitie, die inmiddels door meer dan 16.500 mensen is ondertekend, staat dat het niet meer volstaat dit recht af te wimpelen onder het motto “we wachten op maatschappelijke consensus”, maar dat er een duidelijke beslissing van de autoriteiten moet komen die vrouwen toestaat te rijden.

Ook adviseert de campagne vrouwen alleen te rijden als ze een rijbewijs hebben, een familielid of vriendin mee te nemen en dus niet alleen de weg op te gaan, niet te demonstreren, een foto of video te maken en deze zelf of via de campagne online te zetten, en als je niet kan autorijden een foto van jezelf te nemen achter het stuur als steunbetuiging:

Op de Post-It enkele belangrijke telefoonnummers, en tot slot nog advies voor de mannen:

Mannelijke burgers: leer haar autorijden. Autobestuurders: dit is je kans om je van je galante kant te laten zien. En politieagenten: dank u voor uw medewerking.

Eierstokken – en testikels
Op YouTube worden al wekenlang elke dag filmpjes ge-upload van autorijdende vrouwen in verschillende Saoedische steden. Bijvoorbeeld deze vrouw die in Riyadh autorijdt en gefilmd wordt door haar moeder, die in het filmpje uitlegt dat haar dochter rijdt omdat haar man op zijn werk is en de kinderen moeten worden opgehaald van school. De virtuele auto-optocht werd onlangs kort maar ruw onderbroken door sjeik Saleh al-Lohaidan, die zei dat autorijden schadelijk is voor de eierstokken van een vrouw. Enkele mannen vroegen zich schertsend af of zij zich dan ook zorgen moesten gaan maken om hun testikels.

Onderstaand plaatje deed de ronde op de sociale media: eierstokken vóór (plaatje rechts) en ná (plaatje links) autorijden met daaronder de vraag: “Is dit wat je wil voor je vrouwen?”.

Vrouwen maakten het plaatje onmiddellijk belachelijk: “Oh, geweldig” schreef een vrouw, “dus mijn eierstokken worden groen als ik autorijd? Wat moet ik dan doen om gouden eierstokken te krijgen?” Een andere vrouw antwoordde “Ze worden goud na het baren van je vijftiende zoon. Echt, je zult verstelt staan”. Sarcasme als wapen tegen extremisme.

Religieuze geleerden en “het blokkeren van de middelen”
Lang niet alle religieuze geleerden zijn tegen autorijden door vrouwen. Maar zij, die er wel tégen zijn, halen vaak het religieuze principe van “het blokkeren van de middelen” aan. Daarmee bedoelen zij dat alle handelingen die in zichzelf niet moreel verwerpelijk zijn maar kunnen leiden tot moreel verval niet geoorloofd zijn vanuit religieus perspectief. Autorijden door vrouwen zien zij als een handeling die, bijvoorbeeld in geval van panne, kan leiden tot het in contact komen van een vrouw met een vreemde man – hetgeen volgens deze geleerden haram, verboden is.

Ook kan autorijden leiden tot het zelfstandig op pad gaan van de vrouw, bijvoorbeeld naar een afspraakje met een vreemde man – hetgeen volgens deze geleerden haram, verboden is. En omdat mannen niet gewend zijn aan het zien van autorijdende vrouwen het kan leiden tot het lastigvallen van vrouwen door mannen – hetgeen volgens deze geleerden haram, verboden is.

Tegenstanders van autorijden voor vrouwen zeggen verder dat de Saoedische maatschappij “niet klaar is voor autorijdende vrouwen”, dat “een vrouw niet verantwoordelijk gehouden zou moeten kunnen worden voor ongelukken”, en dat “een vrouw niet zomaar blootgesteld kan worden aan de rijstijl van Saoedische mannen”.

Afgelopen dinsdag en donderdag (22 & 24 oktober) probeerden enkele vrouwen – tevergeefs – een rijbewijs aan te vragen. Op dinsdag verzamelden zich, alsof getimed om samen te vallen met de aanvraag van de vrouwen, een groep van zo’n honderd conservatieve religieuze geleerden zich voor het koninklijk paleis in Riyadh om zich uit te spreken tegen “de samenzwering van autorijdende vrouwen” en om “verwestering, vooral van vrouwen” tegen te gaan. Eerder dit jaar, toen koning Abdallah vrouwen toeliet tot zijn adviesraad, en toen vrouwen toegestaan werd in lingeriewinkels te werken, protesteerden zij ook in Riyadh. Enkele uren na het protest gaf het Ministerie van Binnenlandse Zaken een verklaring uit, die aan de ene kant de protesterende religieuze geleerden tegemoet leek te komen en aan de andere kant juist de vrouwen. Een woordvoerder van het Ministerie gaf echter vlug aan dat autorijden door vrouwen verboden is.

Rijstijl, ongelukken, en luie mannen
Ook zijn niet alle vrouwen het eens met de nieuwe campagne. Asrar, een jonge vrouw van 19 die voor een charitatieve organisatie in Jeddah werkt, vertelde me:

“Het zou onze mannen alleen maar nog luier maken. Kijk maar naar Koeweit. Daar mogen vrouwen wel zelf autorijden, en die arme vrouwen moeten nu écht alles zelf doen.” Asrar vindt ook dat het niet veilig is voor vrouwen om auto te rijden: “In Riyadh rijden ze als gekken. Het is levensgevaarlijk op de weg. En tussen de steden…. moet ik dan van Riyadh naar Jeddah gaan rijden, duizend kilometer op lange, eenzame wegen door de woestijn, zonder faciliteiten? Veel te gevaarlijk.”

Ook haalt Asrar het eerdergenoemde argument dat mannen autorijdende vrouwen lastig zullen vallen aan:

“Wat als ik zou autorijden en een ongeluk zou krijgen? Alle politieagenten zijn mannen. Dan moet ik dus alles regelen, alleen, met een man die geen familie van me is. Ik moet er niet aan denken.”

Asrar’s vriendin Neda bekijkt dit probleem heel praktisch:

“Dan moeten ze maar vrouwelijke agentes gaan aannemen. Of mannen en vrouwen op verschillende tijdstippen laten autorijden. Of een aparte snelweg aanleggen voor vrouwen zodat iedereen langzaamaan kan wennen aan vrouwen op de weg. Opgelost!”

Neda vervolgt:

“Autorijden, het is belangrijk, maar niet het allerbelangrijkste voor de Saoedische vrouw. Een veel groter probleem is bijvoorbeeld het feit dat we voor zo’n beetje alles de toestemming van onze mannelijke voogd nodig hebben.”

Kamelen en auto’s
Een van de activistes die nu een drijvende kracht is achter de 26 oktober campagne vertelt me dat ze het wat betreft dat laatste eens is met Neda:

“Ja, de mannelijke voogd is het grootste obstakel voor de Saoedische vrouw. Maar we moeten ergens beginnen. Autorijden is de eerste stap, en de rest volgt dan wel. Als we niet kunnen autorijden, hoe kunnen we dan straks onze andere rechten uitoefenen?”

Met argumenten van religieuze geleerden dat autorijden tegen de Islam is maakt deze vrouw in één adem korte metten:

“Wat betreft die zogenaamde religieuze argumenten tégen autorijden: in de tijd van de profeet reden vrouwen op kamelen, dus waarom zouden wij nu geen auto mogen rijden? Auto’s bestonden niet eens de tijd van Mohammed, dus hoe kan de Islam nu tegen het autorijden door vrouwen zijn?”

Voorstanders van autorijden voor vrouwen, zoals deze activiste, vinden dat vrouwen zelf moeten kiezen of ze al dan niet achter het stuur kruipen. Dat vrouwen zelf van en naar hun werk, universiteit, of familie moeten kunnen rijden. Dat zij zelfstandig met de auto boodschappen moeten kunnen doen, en zelf haar kinderen naar school zou moeten kunnen brengen.

Het waren deze laatste twee dingen die Manal al-Shareef in het voorjaar van 2011 deed besluiten achter het stuur te kruipen, hetgeen haar wereldberoemd maakte. Als gescheiden vrouw, met ouders die in een stad ver weg van de hare wonen, heeft ze geen mannelijke familieleden die haar naar haar werk en andere plekken kunnen brengen, en haar zoontje naar school. Saoedi-Arabië kent geen openbaar vervoer en een privé-chauffeur – voor veel vrouwen de oplossing voor het autorijd-probleem en vaak ‘inwonend’ bij de familie voor wie hij rijdt– was voor Manal geen optie daar ze in de Saoedische maatschappij als jonge, ongetrouwde vrouw een man die geen familielid is geen onderdak kan bieden.

Hoewel Manal dus een rijbewijs heeft, is ze voor vervoer afhankelijk van taxi’s. Een prijzige en bovenal onpraktische aangelegenheid, zeker met een klein kind. Dus op 21 mei 2011 stapte Manal in de auto, startte de motor, en reed door haar stad. Ze werd gefilmd door Wajeha al-Huwaider, een prominente Saoedische vrouwenactiviste, en plaatste het filmpje op YouTube. Niet lang daarna werd Manal gearresteerd en belandde ze in de gevangenis. Pas toen haar vader bij de koning aanklopte, die haar vervolgens ‘gratie’ gaf, kon ze weer naar huis. Ze brengt nu een groot deel van haar tijd in het buitenland door. Eerder dit jaar deed Manal op TedGlobal haar verhaal (met Nederlandse ondertiteling).

Mannen
Hoewel veel mannen tégen autorijdende vrouwen zijn, of er niet echt een mening over hebben, zijn er ook mannen die het beu zijn dat vrouwen niet kunnen autorijden. Abdallah, een student van 22, vertelt me: “We kunnen vrouwen niet voor altijd als minderjarigen blijven behandelen. Plus, het is ook gewoon heel praktisch. Ik heb helemaal geen zin om mijn zussen en moeder maar rond te blijven rijden. Ik heb wel wat beters te doen met mijn tijd. En wie betaalt de chauffeur? Juist, de man in het gezin. Het is hartstikke duur. Dat geld kunnen we wel beter besteden.” Het zijn veelgehoorde argumenten, vooral van mannen.

En het zijn ook niet alleen vrouwen die foto’s en filmpjes van zichzelf achter het stuur delen op de sociale media. Ook enkele mannen twitteren foto’s van hun autorijdende vrouw, zoals Abdullah al-Alami. Al-Alami is een Saoedische schrijver die enkele jaren geleden het boek “Wanneer zal de Saoedische vrouw autorijden?”schreef. In 2012 nog diende hij een voorstel in bij de adviesraad van de koning, maar hij mocht zijn voorstel niet komen toelichten. Veel van de filmpjes die mannen uploaden laten zien hoe zij hun vrouw of zus leren autorijden.

Ook gaan er opnames rond van mannen die hun steun uitspreken voor de vrouwen. En zowel het logo als de slogan van de campagne (zie hiernaast) zijn ontworpen door een man. En enkele mannelijke advocaten hebben reeds toegezegd bereid te zijn vrouwen bij te staan die door autorijden in de problemen komen met de autoriteiten.

Hoeren en taarten

Wanneer de Saoedische vrouw zal autorijden is een vraag die de 47 vrouwen die tijdens het allereerste protest van november 1990 in optocht door Riyadh reden zich met regelmaat stellen. Het was toen de tijd van de Golfoorlog, tijdens welke westerse (Amerikaanse) troepen gestationeerd waren in Saoedi-Arabië. De actie van de vrouwen werd, onder andere wegens die politieke situatie, slecht ontvangen in het land. De vrouwen werden beschuldigd van het proberen te verwesteren van het land, een buitenlandse agenda na te streven, en de eenheid van het land te willen breken. Zij die voor de overheid werkten werden op staande voet ontslagen, en de vrouwen én hun mannen mochten een tijd lang het land niet verlaten. Ook werden de vrouwen publiekelijk voor hoer uitgemaakt.

De vrouwen van toen komen nog steeds elke jaar in november bijeen om een taart te eten met een auto erop, om hun historische actie van november 1990 te herinneren. Ze hopen dat de groepsfoto die ze maakten in 1990 vlak na hun protest ooit in een museum komt te hangen.

Vrouwen als bliksemafleider voor politieke hervormingen
De afgelopen weken kregen de actievoerende vrouwen meer ruimte van de Saoedische autoriteiten voor hun acties dan tijdens de eerdere campagnes van 1990 en 2011. Eén van de drijvende krachten achter de campagne werd op 16 oktober van de weg geplukt en meegenomen naar een politiebureau, waar zij én haar mannelijke voogd een verklaring moesten ondertekenen dat ze het niet weer zou doen.

Toch gaan er nog steeds vrouwen de weg op, en vrijwel allemaal zonder tegengehouden te worden door de autoriteiten. Zoals deze vrouw, die tweemaal politie passeert die niet ingrijpt. Maar de ruimte die deze vrouwen krijgen gaat niet enkel om het autorijden zelf: vrouwen functioneren als nationale bliksemafleider in het land, zowel vanwege binnenlandse- als buitenlandse politiek.

Ja, vrouwen mogen stemmen en zich verkiesbaar stellen in de gemeenteraadsverkiezingen van 2015. En ja, in januari benoemde koning Abdullah, die overigens door de meeste vrouwen wordt gezien als zijnde “met de Saoedische vrouw”, 30 vrouwen tot lid van zijn adviesraad. Ja, vrouwen mogen sinds kort fietsen (zie ook mijn column “Een Filmpje Pakken in Saoedi-Arabië” over de Oscargenomineerde film die hierover ging). En ja, in sommige beroepen mogen vrouwen nu werken zonder toestemming van hun mannelijke voogd. Het zijn ontwikkelingen die, net als de autorijdcampagne, allemaal krantenkoppen zijn in de internationale media. Maar wat er intussen óók in het land gebeurt is een crackdown op activisten die meer structurele hervormingen voorstaan op bijvoorbeeld politiek of justitieel gebied.

Zo werden begin dit jaar de mensenrechtenactivisten Mohammed al-Qahtani en Abdulla al-Hamid tot respectievelijk 10 en 11 jaar gevangenisstraf veroordeeld voor “het verbreken van de alliantie met de koning” en “het opzetten van een ongeoorloofde organisatie” (de Saudi Civil and Political Rights Association). De activist Raif Badawi werd drie maanden geleden veroordeeld voor het oprichten van het internetforum “Free Saudi Liberal” waarmee hij volgens de rechter “islamitische waarden schaadt en het liberale gedachtegoed propageert”. De rechtbank heeft de website doen sluiten en veroordeelde Raif tot 7 jaar gevangenisstraf en 600 zweepslagen. En dan heeft hij in zeker opzicht nog “geluk”: in 2012 werd hij beschuldigd van afvalligheid, waar in Saoedi-Arabië de doodstraf op staat.

En slechts enkele weken geleden werd mensenrechtenactivist Waleed Abualkhair, oprichter van de Monitor of Human Rights in Saudi Arabia opgepakt voor het organiseren van discussiebijeenkomsten (diwaniya’s) in zijn huis in Jeddah. Abualkhair is de advocaat van eerdergenoemde Qahtani en Hamid, en advocaat en schoonbroer van Raif Badawi. Abualkhair werd snel weer vrijgelaten, maar hij en zijn vrouw vrezen dat dit van korte duur zal zijn.

Ook vrouwenactivisten zijn doelwit: de bekende activistes Wajeha al-Huwaider (die in mei 2011 de autorijdende Manal al-Shareef filmde) en Fawzia al-Oyouni, die zich inzetten voor een vrouw die zei dat zij en haar kinderen door haar man zonder eten en drinken in huis werden opgesloten, werden recentelijk veroordeeld voor “het opzetten van een vrouw tegen haar echtgenoot”. De twee vrouwen denken dat deze veroordeling meer gaat over hun eerdere activiteiten als activisten dan om dit specifieke geval.

Tientallen activisten mogen het land niet meer uitreizen. Hun aantal neemt nog steeds toe. Vele anderen worden beschuldigd van zaken als “het opzetten van ongeoorloofde organisaties” en “het geven van een verwrongen beeld van Saoedi-Arabië”. Weer anderen worden de stilte in geïntimideerd. Juist dit zijn zaken die internationaal veelal onderbelicht blijven en níet de internationale voorpagina’s behalen, maar veelzeggend zijn over de houding van het regime ten opzichte van hervormingen. “Saoedische vrouwen” zijn een onderwerp waar zowel de internationale media als het Saoedische publiek zich druk mee bezighoudt. En onderwijl gaat het inperken van de weinige ruimte die (mensenrechten)activisten hadden gestaag door. Vrouwen als bliksemafleider dus, zowel vanwege binnenlandse- als buitenlandse politiek.

Zaterdag 26 oktober
Aanstaande zaterdag zullen vrouwen, net als de afgelopen weken, met hun rijbewijs op zak en het logo van de campagne op hun autoruit, de weg op gaan. De instructies zijn duidelijk: neem een familielid mee, ga niet met meer dan twee auto’s tegelijk de straat op, maak er geen demonstratie van, en doe geen gekke dingen. Ga gewoon, zelf, je dagelijkse activiteiten ondernemen. Manal al-Shareef heeft in een interview al aangegeven dat “26 oktober” een maandelijkse event zou moeten worden, totdat de eerste Saoedische vrouw haar rijbewijs krijgt.

Zal het lukken? Er zijn negatieve en positieve indicatoren. Een enkele vrouw is meegenomen naar een politiebureau – maar snel weer vrijgelaten. Mid-september werd de campagnewebsite snel na het openen uit de lucht gehaald – maar een nieuwe site was snel online en is nog steeds beschikbaar. Het hoofd van de religieuze politie zei vorige maand: “Er staat niets in de shari’a dat vrouwen verbiedt auto te rijden”. Enkele vrouwelijke leden van de adviesraad van de koning hebben inmiddels voorgesteld dat vrouwen mogen autorijden .

Dit alles lijkt te wijzen op een milder wordende houding van de autoriteiten ten opzichte van dit onderwerp. Aan de andere kant zou de toegenomen spanning van de afgelopen dagen kunnen leiden tot een steviger optreden van de autoriteiten.

Intussen gaat het uploaden van de filmpjes van en door autorijdende vrouwen door. Wat de filmpjes gemeen hebben is hun kader: namelijk de nadruk op de noodzaak voor vrouwen om auto te rijden. De boodschap is duidelijk: het gaat niet om plezier en frivoliteiten, maar om kinderen naar school brengen, een ziek familielid in het ziekenhuis opzoeken, en van en naar het werk te komen. Ook de continuïteit is opvallend: de actie is geen éénmalig evenement, zoals een provocerende optocht van autorijdende vrouwen in een land waar demonstraties verboden zijn, maar een campagne van vrouwelijke ongehoorzaamheid die geleidelijk aan steeds meer tractie krijgt. Noodzaak en geleidelijkheid als een slimme tactiek om de lange weg naar autorijden mee op te rijden.

Wil je de campagne van dichtbij volgen de komende dagen? Hieronder enkele links:

• Via de website van de campagne – soms is de site uit de lucht (gehaald…), of gehackt..
• Via Twitter
• Via Instagram
• Op YouTube

Zelf wat doen? Uit al toeterend je steun via de “Honk for Saudi Women Campaign” op Twitter of Facebook.

Annemarie van Geel (1981) ontving haar Masterdiploma in Internationale Betrekkingen met het Midden-Oosten als specialisatie van de Universiteit van Cambridge in 2003. Ze heeft gewoond in Egypte, de Westelijke Jordaanoever, Syrië en Jemen en reisde uitgebreid door de regio. Ze heeft gewerkt bij Instituut Clingendael, het voormalig ISIM (International Institute for the Study of Islam in the Modern World) en de Midden-Oosten afdeling van Amnesty International Nederland. Sinds 2011 begon is ze als promovendus verbonden aan de afdeling Islam en Arabisch van de Radboud Universiteit te Nijmegen waar ze onderzoek doet naar gender segregatie in Saoedi-Arabië en Koeweit. Annemarie van Geel heeft haar eigen website Faraasha.nl, waar dit stuk eerder is verschenen.

0 comments.

Pietitie, Blackface Pete and Nativism: Commodifying Popular Dissent Through Facebook

Posted on October 25th, 2013 by martijn.
Categories: Activism, Multiculti Issues.

As is the case in the last five or what years, the Netherlands is having a debate on Black Pete again. According to Dutch folklore, Sinterklaas arrives in the Netherlands via steamship every November, rides into town on his horse, and is assisted by his helper Zwarte Piet (Black Pete), to hand out gifts to children. It is one of the most important festivities in the Netherlands, highly commercialized, with an emphasis on making the children happy.

A Dutch tradition

Black Pete, Zwarte Piet: The Documentary is a film about the blackface tradition of Zwarte Piet, a Dutch folklore character associated with the celebration of Sinterklaas.

This year the debate appears to have gained significance and the reactions among some white native Dutch people border on racism (or cross that border by a few lightyears). They want to defend their culture, which they call Dutch culture, against the critique on the racist aspects of the feast and attempts to do away with Black Pete. This shows that in times of conflict racist statements are made easily even though there is a taboo on it as well. More important probably then racist slur, is a racial discourse that attempts to safeguard the privilege of native Dutch whites as the norm, as the ones who constitute the Dutch moral community and Dutch culture, based on the idea of ‘we were here first, so do not mess with our traditions.’ Overt racist remarks (although clearly present in the debate and often legitimized by saying well this is the Internet, emotions are running high, I’m not a racist, but.., and so on) maybe taboo in general, the racial ideology present here is used to safeguard the positions of whites (which of course doesn’t mean that it divides society and black and white over this issue since people from both groups support the various standpoints).

Supporting the petition

An interesting thing in the current discussion is the so-called Pietitie. This is a Facebook page with an online petition calling to preserve the tradition of Black Pete. On their FB page they claim it is a page for people who want to stand up against banning the Sinterklaasfeest even though hardly anyone talks about that it; the critique is about the Zwarte Piet phenomenon. On the site for the petition the makers claim:

‘What a nonsense! Banning Black Pete? Never! Black Pete is Black Pete and should remain so. […] We, all Dutch people who are in favour of the tradition of Sinterklaas (including Zwarte Piet) note that this is a tradition that takes place in the Netherlands for years. Currently Zwarte Piet is never compared with slavery and it is nothing to do with discrimination! […] Black Pete should remain black/brown!”

Now clearly there are people who do connect Zwarte Piet with slavery and discrimination, if not they would not need this initiative. One is left wondering who constitutes the categories of ‘we’, and ‘Dutch people’ the petition is constructing here. Presented in the media as a spontaneous popular initiative on the internet the page got about 2 million likes in a few days; a record in Dutch Facebook history. However on Red Light Politics Flavia Dzodan shows something else is happening here:

Zwarte Piet, racism and gaslighting as a culture wide phenomenon in The Netherlands – Red Light Politics

I pointed out that contrary to media claims, the petition to leave Zwarte Piet unchanged was not a grassroots effort. The campaign was initiated by a marketing agency seeking to make a “test case” for their customers on the effective use of social media to gather public support. They are now advertising the campaign on their website as a “success” that proves their expertise on artificially influencing public opinion. Screen capture of this agency’s marketing (link here, but I am screencapping in case they change or remove it): in Dutch, a “portfolio” of this marketing agency’s customers where, at the bottom, there is a message in Dutch stating “The proof that social media works: from 0 to 720,000 “likes” in 20 hours”, followed by a link to the racist petition. (The number of “likes” at the time of this writing is at 2.1 million).

(screenshot via Red Light Politics)

The line at the bottom reads ‘Proof social media works. In 20 hours from 0 to 720.000 likes!’ This was also tweeted by the CEO of Xtra Digital Agency Chris Meeusen where Kevin van Boeckholtz and Bas Vreugde (who set up the FB page) work.

Commodifying Dissent

In a few interviews the initiators claim to be surprised by the overwhelming reactions which is plausible because in their wildest dreams they would not have guessed this becoming the most popular Dutch Facebook campaign so far. They work for Xtra Digital Agency; a firm that works on e-commerce, social marketing and online campaigns. Their apparent success is used again in their own marketing wherein they try to show how effective marketing on social media can be. Of course with them as the experts and kings of facebook marketing; Pietitie proofs just that under the guise of ‘saving Black Pete‘.

UPDATE
Below, in the comment section Bas Paternotte added a few interesting details (read the whole comment, including his questions). ThePostOnline (where BP publishes) calculated the media value of the FB page: 900.000euro. The value of the profiles of the people who like approach 25 million Euro. These sums of money cannot be cashed in immediately, but if they support a product on their page, this will be of value.

What is happening here is called commodifying dissent. Nothing new here of course except that commodification I think usually pertains to a process in which marketers commercially re-appropriate attitudes and practices that oppose status quo (such as aspects of popular culture). Here however a symbol, a practice, that is very much connected to the status quo of race relations, minority vs majority politics and racism in the Netherlands is used to sell a particular service: using social media for commercial ad campaigns. As said, Sinterklaas is a highly commercialized feast and it is not so surprising marketers step into the debate. Of course not as such but through a form of guerilla marketing commercial intentions are disguised by a mode of activism.

An important critique on commodifying dissent is that this type of dissent never opposes the status quo but reinforces it since the dissent becomes part of mainstream conformity and consumerism through its commodification. In this case it leads to exposure for a commercial agency that is, among other things, specialized in online campaigning. Furthermore as commidified dissent usually does, it strengthens that status quo. The strong conclusion by Flavia Dzodan is not surprising:

To sum it up, a business is making money out of enforcing anti Black racism and exploiting the legacy of slavery. And yet, two million people will willfully adhere to this campaign claiming it “represents them”, obviously ignoring that each time they support it, they are merely a number for a corporate enterprise to make $ out of the whole ordeal. Then, a rather significant number of those two million people will viciously attack anyone who opposes them either using the gaslighting described above or, when that doesn’t render the desired results (i.e. silencing opposition), sending open threats of violence (beatings, rape, “I will find you and teach you a lesson” etc etc).

The myth of tolerance in The Netherlands is nothing more than an empty word to hide abuse and terror for anyone who dares resist. The “tolerant” ones, either making money out of enforcing racism or hiding behind gaslighting and rhetoric violence, willing to say anything to maintain the status quo. This is what a culture of abuse looks like.

A challenge nevertheless?

One might wonder if the success of the Pietitie is not only an affirmation of the status quo but, despite my considerations made above, also of a growing challenge to that status quo. The debate about Black Pete is going on for years now, at least is far back as the beginning of the 1990s. The anti Black Pete activists and intellectuals have gained momentum for their cause, have been able to reach mainstream media albeit with considerable racist backlash and ridicule. But these strong counter-reactions are a sign of movement and success as well; in the past one could easily ridicule them and go on. And now, to the agony of many, the debate goes on and on. It does not go away and will not go away because there is a new generation of Dutch intellectuals who will not accept people telling them to just go away, go back where they came from and who claim to be part of the Netherlands and to have a say in how the Dutch moral community as much as the any other (white) intellectual.

13 comments.

PhD candidate for the NWO funded research project 'Forces that bind or divide?'

Posted on October 19th, 2013 by martijn.
Categories: Activism, anthropology, Headline, My Research, Research International.

PhD candidate for the NWO funded research project ‘Forces that bind or divide?’

Faculty of Social and Behavioural Sciences – Department of Sociology and Anthropology

The Department of Sociology and Anthropology is one of the departments in the Faculty of Social and Behavioural Sciences (FMG). Research and education are carried out by special institutes. The College of Social Sciences (CSS) and the Graduate School for the Social Sciences (GSSS) are responsible for the undergraduate and graduate teaching programmes in the social sciences. Research takes place under the aegis of the Amsterdam Institute for Social Science Research (AISSR), a multidisciplinary research institute, the biggest one of its kind in the Netherlands and possibly in Europe. The broad scope and pluralism of our education and research programmes are inspired by and reflect a strong degree of internationalisation.

The Amsterdam Institute for Social Science Research and the Department of Sociology and Anthropology at the University of Amsterdam are looking for a PhD candidate who will participate in the research project ‘Forces that bind or divide? Muslim interventions in the public realm 1989 – 2016’, directed by Annelies Moors.

Project description

Conflicts related to the public presence and representation of Islam have had an enormous impact on European societies over the past decades and have triggered debates about the binding or dividing function of religion in secular societies. Whereas most research considers Muslims as the object of integration policies, this proposal focuses on Muslims as active participants and investigates how their interventions produce ties that bind or divide both between Muslims and non-Muslims and amongst Muslims. Have such interventions contributed to development of a Muslim public sphere? To what extent and along which lines is this public sphere fractured? How does such a Muslim public intersect with other religious and non-religious publics? What transformations have taken place in the binding or dividing force of Islam in the Netherlands?

Although men have a far stronger presence in this field than women, the position of Muslim women is one of the main topics of debate. The PhD researcher will focus on the gendered ways of participation in the debates, the gendered construction of particular topics in the debates and in particular the theme of ‘Living Islam’ with its debates and contestations about marriages and dress. Fieldwork will be conducted mainly in the Netherlands but possibly also in Western Europe.

The PhD candidate will be based at the AISSR, which offers a stimulating intellectual environment across several social science disciplines. The PhD student will participate in courses and meet with supervisors and other faculty members to develop a detailed research proposal. The PhD student will contribute to the scholarly activities related to the project, conduct and report ethnographic field research and complete the PhD-thesis.

Tasks

• Conduct ethnographic field research;
• 10% teaching;
• collaborate with supervisors and peers on research and publications;
• write a PhD thesis and articles to be submitted to refereed journals;
• maintaining contact with societal partner organization (ImagineIC) and our societal network;
• participate in the AISSR PhD program;
• participate in conferences, workshops, seminars and other scholarly activities.

Requirements

Candidates will have the following credentials:

• a completed MA degree in socio-cultural anthropology or closely related discipline;
• knowledge of the theoretical debates in the fields of Islam in Europe, gender, (social) media and/or activism;
• knowledge of recent developments among Muslims in Europe; in particular the Netherlands;
• demonstrated ability to write academic texts;
• demonstrated ability to conduct ethnographic research;
• strong social skills and willingness and ability to work collegially with other members of the research team and participate actively in the activities;
• excellent written and spoken Dutch and English. Knowledge of other languages is an advantage.

Further information

For any additional information, contact senior researcher:

• Martijn de Koning

Appointment

The full-time appointment will be for a period of four years (12 months plus a further 36 months contingent on a satisfactory performance during the first
year), starting 1 January 2014.

The gross monthly salary will be €2,083 in the first year and €2,664 in the fourth year, in accordance with the Dutch salary scales for PhD candidates.
Secondary benefits at Dutch universities are attractive and include 8% holiday pay and an 8.3% end of year bonus.

Job application

Applications must include, in a single PDF file:

• a curriculum vitae;
• a motivation letter (maximum 400 words);
• a pre-liminary note on preferred research themes and sites (maximum 400 words);
• names and contact details of three references;
• as separate files: two writing samples (thesis and/or essay or and/or article) which provide evidence of writing, analytical and theoretical skills.

All correspondence will be in English. Applications must be sent as e-mail attachments to
application-soca-fmg@uva.nl before 15 November 2013. E-mail message subject lines and attachment names must consist of the text ‘Muslim Interventions PhD applicant’s-last-name’.

0 comments.

PhD candidate for the NWO funded research project ‘Forces that bind or divide?’

Posted on October 19th, 2013 by martijn.
Categories: Activism, anthropology, Headline, My Research, Research International.

PhD candidate for the NWO funded research project ‘Forces that bind or divide?’

Faculty of Social and Behavioural Sciences – Department of Sociology and Anthropology

The Department of Sociology and Anthropology is one of the departments in the Faculty of Social and Behavioural Sciences (FMG). Research and education are carried out by special institutes. The College of Social Sciences (CSS) and the Graduate School for the Social Sciences (GSSS) are responsible for the undergraduate and graduate teaching programmes in the social sciences. Research takes place under the aegis of the Amsterdam Institute for Social Science Research (AISSR), a multidisciplinary research institute, the biggest one of its kind in the Netherlands and possibly in Europe. The broad scope and pluralism of our education and research programmes are inspired by and reflect a strong degree of internationalisation.

The Amsterdam Institute for Social Science Research and the Department of Sociology and Anthropology at the University of Amsterdam are looking for a PhD candidate who will participate in the research project ‘Forces that bind or divide? Muslim interventions in the public realm 1989 – 2016’, directed by Annelies Moors.

Project description

Conflicts related to the public presence and representation of Islam have had an enormous impact on European societies over the past decades and have triggered debates about the binding or dividing function of religion in secular societies. Whereas most research considers Muslims as the object of integration policies, this proposal focuses on Muslims as active participants and investigates how their interventions produce ties that bind or divide both between Muslims and non-Muslims and amongst Muslims. Have such interventions contributed to development of a Muslim public sphere? To what extent and along which lines is this public sphere fractured? How does such a Muslim public intersect with other religious and non-religious publics? What transformations have taken place in the binding or dividing force of Islam in the Netherlands?

Although men have a far stronger presence in this field than women, the position of Muslim women is one of the main topics of debate. The PhD researcher will focus on the gendered ways of participation in the debates, the gendered construction of particular topics in the debates and in particular the theme of ‘Living Islam’ with its debates and contestations about marriages and dress. Fieldwork will be conducted mainly in the Netherlands but possibly also in Western Europe.

The PhD candidate will be based at the AISSR, which offers a stimulating intellectual environment across several social science disciplines. The PhD student will participate in courses and meet with supervisors and other faculty members to develop a detailed research proposal. The PhD student will contribute to the scholarly activities related to the project, conduct and report ethnographic field research and complete the PhD-thesis.

Tasks

• Conduct ethnographic field research;
• 10% teaching;
• collaborate with supervisors and peers on research and publications;
• write a PhD thesis and articles to be submitted to refereed journals;
• maintaining contact with societal partner organization (ImagineIC) and our societal network;
• participate in the AISSR PhD program;
• participate in conferences, workshops, seminars and other scholarly activities.

Requirements

Candidates will have the following credentials:

• a completed MA degree in socio-cultural anthropology or closely related discipline;
• knowledge of the theoretical debates in the fields of Islam in Europe, gender, (social) media and/or activism;
• knowledge of recent developments among Muslims in Europe; in particular the Netherlands;
• demonstrated ability to write academic texts;
• demonstrated ability to conduct ethnographic research;
• strong social skills and willingness and ability to work collegially with other members of the research team and participate actively in the activities;
• excellent written and spoken Dutch and English. Knowledge of other languages is an advantage.

Further information

For any additional information, contact senior researcher:

• Martijn de Koning

Appointment

The full-time appointment will be for a period of four years (12 months plus a further 36 months contingent on a satisfactory performance during the first
year), starting 1 January 2014.

The gross monthly salary will be €2,083 in the first year and €2,664 in the fourth year, in accordance with the Dutch salary scales for PhD candidates.
Secondary benefits at Dutch universities are attractive and include 8% holiday pay and an 8.3% end of year bonus.

Job application

Applications must include, in a single PDF file:

• a curriculum vitae;
• a motivation letter (maximum 400 words);
• a pre-liminary note on preferred research themes and sites (maximum 400 words);
• names and contact details of three references;
• as separate files: two writing samples (thesis and/or essay or and/or article) which provide evidence of writing, analytical and theoretical skills.

All correspondence will be in English. Applications must be sent as e-mail attachments to
application-soca-fmg@uva.nl before 15 November 2013. E-mail message subject lines and attachment names must consist of the text ‘Muslim Interventions PhD applicant’s-last-name’.

0 comments.

Eszter Spat – Yezidis and Following the Peacock

Posted on October 17th, 2013 by martijn.
Categories: anthropology, Arts & culture, Religion Other, Ritual and Religious Experience, Society & Politics in the Middle East.

Eszter Spat obtained her Ph.D. at the Central European University, Department of Medieval Studies in 2009. Her post-doctoral research, “Processes of Integration, Identity Construction and the Role of Religion: The Case of the Iraqi Yezidis,” studies the role Yezidi religion in the Kurdish national movement, as well as the impact of modernity and Kurdish nationalism on the construction of Yezidi identity, and the transformation of Yezidi oral tradition and religious institutions in Northern Iraq. She is the author of Late Antique Motifs in Yezidi Oral Tradition and Yezidis.

There appears to be an increased interest in Yezidis in the last decades and one wonders how that is related to global and region political circumstances. They are part of identity politics among Kurds but apparently recently some Yezidis claim to be a people by themselves instead of being part of a Kurdish nation while others argue they are the original Kurds. Eszter Spat made a documentary, Following the Peacock, about the Yezidis and their ritual of parading the Peacock; a seldom, if ever, observed ritual by outsiders.

I deleted the film but the pictures you see here are all taken by Eszter Spat

On Facebook I saw reactions about this documentary that amounted to ‘leave these people and let them continue their secret religion in peace’ and that saw this documentary as an example of an Orientalist perspective by a Western scholar about people and their religion. I’m not specialized enough in the Kurdish regions and identity politics and I’m also not a specialist in Yezidi identity politics, culture and religion. Nevertheless, I do think this is an interesting and carefully made documentary about Yezidi people who recently appear to open up to outsiders.

All pictures taken by Eszter Spat. Used with kind permission

0 comments.

Impressie van een islam van Nederland in debat

Posted on October 16th, 2013 by martijn.
Categories: Activism, Islam in the Netherlands, islamophobia, Multiculti Issues, Notes from the Field, Public Islam.

Het voorafje

Het debat in De Balie was natuurlijk al begonnen voordat het begonnen was. De commotie over de gescheiden plekken voor vrouwen die, op verzoek van die vrouwen, geregeld waren door De Balie was groot. De Balie heeft hier onhandig gecommuniceerd. Aan de andere kant, men had kunnen communiceren tot men een ons woog; voor sommige criticasters was dit een vorm van islamisering of zelfs shariaisering. En dat nog wel in De Balie, de tempel van de vrijheid van meningsuiting. Ook onder moslims leidde het tot beroering: moesten déze moslims met déze arabist in debat? Drie extremen dat kan tot niets leiden, was de mening onder velen, temeer omdat, zo vond men, ze het alledrie eens zijn over het gegeven dat islam en Nederland niet zomaar compatible zijn. Jongerencentrum Argan zette een tegendebat op. Zie HIER voor het verslag van Jan Jaap de Ruiter.

Uiteindelijk bleven de speciaal voor deze vrouwen gereserveerde stoelen onbezet. Wellicht had men gezien de commotie eieren voor hun geld gekozen of vond men de afscheiding met mannen toch niet voldoende.

Ik was voor de verandering eens ruim op tijd (ja, ik doe echt mijn best mijn leven op dit punt te verbeteren) en genoot van een kopje koffie in De Balie. Na even een praatje gemaakt te hebben met Hans Jansen, O. en met Ibrahim Wijbenga ging ik bij de ingang nog even wat bekenden groeten. Daar werd ik vervolgens bij gestoord door Tom Staal van Powned; zoals de redactie daar al lang weet (want dat heb ik keurig uitgelegd aan een mevrouw van de redactie al een jaar of zo terug) praat ik niet met Powned. Niettemin drong Tom Staal zich toch op en vroeg of ik wat wilde zeggen. Mijn antwoord was dus ‘nee’ en daar nam hij geen genoegen mee. Ik móest uitleg geven. Mijn uitleg is ‘daarom’ want ik blijf mezelf natuurlijk niet herhalen. Daaropvolgend wist hij ongeveer tien keer te melden dat dat slap was van mij. Gelukkig reageerde hij dus heel gevat.

Bij het begin van het debat was er een klein opstootje omdat enkele moslims aan het bidden waren. Volgens directeur Yoeri Albrecht was dat hinderlijk zo in de gang en is De Balie ook geen gebedshuis. Dat laatste maakt voor het islamitisch gebed niet veel uit, maar ok. Ik heb het niet gezien, maar hij maakte er een einde aan. Bidden voor de ingang van de zaal of in de gang lijkt me ook niet verstandig in ieder geval, los van of het nu wel of geen provocatie is. Volgens mij was er ook een moskee in de buurt. Ik heb er verder weinig over gehoord, dus ik heb niet het idee dat men daar verder heel boos over was. Zie het verslag van AT5. Ik vraag me overigens af of het gebed echt verstoord werd; wat ik begreep waren ze klaar met het gebed maar ik kan me vergissen.

Moeilijke debatten

De speciale stoelen voor de dames blijven leeg. Foto via @ananninga

Albrecht opende het debat en stelde dat moeilijke debatten in De Balie thuishoren. Hij gaf daarna het woord aan Van Praag; de uitgever van de boeken van Hans Jansen. De opzet van het debat was vrij helder; Van Praag stelde vragen / legde stellingen voor aan Okay Pala en Abdul-Jabbar van de Ven op basis van wat Hans Jansen over islam geschreven heeft en Hans Jansen mocht toelichting geven en reageren op beiden (en zij weer op hem natuurlijk). Daarmee stonden Pala en Van de Ven eigenlijk al 1-0 achter omdat het debat zo het karakter kreeg van mensen te verantwoording roepen. De heren probeerden zich daar wel uit te worstelen door af en toe de aanval te kiezen. Zo stelde Abdul-Jabbar van de Ven dat hij toen hij in Nederland landde al hoorde over het gedoe van die plaatsen voor vrouwen en hij dacht: “Op het moment dat ik voet zette in Nederland, hoorde ik van de stennis rond dit debat en ik dacht: typisch Nederland, dat kleinzerige gedoe.”

Abdul-Jabbar van de Ven kreeg als eerste de vraag die vrij aardig aangaf in welke toon we de rest van dit debat moesten zoeken, namelijk of God eigenlijk niet vrouwelijk is. Van de Ven gaf aan dat dit een onzinvraag was aangezien God niet menselijk is, geen menselijke eigenschappen heeft en dus ook niet op die manier vergeleken kan worden.

De discussie ging vrij snel over islam en democratie en over sharia en democratie en de ambities die de islam daarbij zou hebben (van dergelijke soortgelijke phrases moeten we echt eens af; het is niet de islam die iets doet. het zijn moslims die iets doen, of niet doen.). Volgens Pala is zijn organisatie Hizb ut Tahrir (HuT) niet bezig met het invoeren van sharia in Nederland en Van de Ven wees erop dat het invoeren van de sharia complex is en dat mensen beter eerst bij zichzelf kunnen beginnen alvorens een shariastaat te claimen. Hans Jansen stelde dat sharia in feite een license to kill is voor moslims ten opzichte van niet-moslims en dat de rechten die ongelovigen hebben onder sharia geen rechten zijn, maar gunsten. Volgens hem zijn ongelovigen dus niet beschermd zoals de situatie in Egypte laat zien. Van de Ven komt daarop met islamitische bronnen die het ongelijk van Jansen moeten aantonen en in ieder geval laten zien dat het inderdaad complexer is dan hij stelt. Onder moslims kan dit op bijval rekenen van velen (maar niet allemaal), maar voor de rest van het publiek is dit niet erg overtuigend.

Als het gaat om democratie is de situatie volgens Pala vrij helder: islam en democratie horen niet samen. Hij stemt dan ook niet. Opvallend genoeg is de Hizb ut Tahrir een politieke partij, maar volgens Pala niet één zoals we dat kennen van het Westerse democratische systeem. Volgens hem hebben moslims de politiek ook niet nodig. De voorzieningen die moslims nodig hebben zijn er in Nederland en die zijn er gekomen ondanks de politici. De nuances die Van de Ven en Pala aanbrengen zijn nauwelijks besteed aan het publiek; althans niet aan een deel van het niet-moslim publiek dat tegen islam als geheel is. Sterker nog men vond dat Pala en Van de Ven daarmee om de hete brij heen draaiden, niet eerlijk waren en niet lieten zien zoals het echt was. Dat was ook voortdurend het punt van Hans Jansen. Hoewel hij zijn geloofwaardigheid in de wetenschap al lang is kwijt geraakt door de eenzijdige en soms zelfs verdraaide weergave van de realiteit in zijn boekjes, staat hij bij een islamofoob publiek nog steeds in aanzien. Tegenwoordig is hij columnist bij Geenstijl; inderdaad dezelfde site waarvan Annabel Nanninga (nadat Telegraaf erover publiceerde) een boosmakertje bakte over de gescheiden plekken voor vrouwen in De Balie.

Identiteit & Ideologie
Op een gegeven moment stelt Van Praag de vraag aan Pala en Van de Ven of zij zich Hollands voelen; de vraag is nadrukkelijk niet voor Jansen. Dat kan alleen verklaard worden door het gegeven dat Jansen geen moslim is hetgeen aardig de insteek van deze voorzitter liet zien. Als hij neutraal was geweest en niet de boekverkoper van Hans Jansen had hij ook hem die vraag gesteld. Van de Ven maakt duidelijk dat hij zich ziet als Hollands, maar ook als wereldburger en dat hij zich mede door het debat in Nederland niet thuis voelt. Manchester, waar hij woont, is op dat punt beter stelt hij.

Vervolgens gaat het in debat in de richting van shariaenclaves (het voorbeeld van de Schilderswijk wordt genoemd; ja het gaat echt alle kanten op). Op momenten dat het debat dreigt te gaan over alles wat buiten Nederland plaatsvindt, wijzen Pala en Van de Ven dat af: “Dat is niet het onderwerp.” De voorzitter wil toch graag echt weten wat moslims nu idealiter nastreven. Dat zijn er nogal wat: ruim 1.000.000.000 maar ok, het gaat om Pala en Van de Ven natuurlijk. Beiden maken duidelijk dat de ideale situatie volgens hen is dat islam overal regeert. Dat is toch ook logisch zegt Van de Ven, iedereen wil toch dat de eigen ideologie overal geldt? “Het Westen doet dat ook, met leugens en geweld. Denk aan de oorlog in Irak.” Het is niet zo stelt hij dat als je verklaart tegen democratie te zijn, dat je dan voor dictatuur bent. Dat gaat er, zo stelt hij, van uit dat democratie vrij is van onderdrukking hetgeen natuurlijk niet zo is verklaart hij met een verwijzing naar de situatie van zwarte burgers in de VS in het verleden.

Foto via O.

Waarheden
Volgens Hans Jansen zijn de nuances die Van de Ven en Pala aanbrengen, geen nuances, maar leugens. Bijvoorbeeld wanneer het gaat om Syrië. De rebellen daar willen volgens hem sharia. “Dat mensen daar niet voor uit willen komen en zich ervoor schamen is begrijpelijk met zo’n verschrikkelijk systeem, maar van jullie verwacht ik meer.” Pala wil niks zeggen over Syrië maar wel wil kwijt dat het vertrek van Nederlanders naar Syrië om daar te vechten niet de aanpak van HuT is. De stichting van het kalifaat dient volgens hem te gebeuren als een intellectuele en politieke onderneming, maar niet met kogels. Als iemand wil gaan, dat is tegen onze methode, maar dat is zijn vrijheid. En als het van de Nederlandse staat mag, wat is het probleem dan?

“Beperkingen (die Van de Ven en Pala aanbrengen voor het verwezenlijken van sharia zoals haalbaarheid en draagvlak en de verschillen tussen moslimlanden en niet moslimlanden, MdK) van plaats en tijd zijn uitsluitend van tactische aard. Jullie zijn bang om eerlijk te zeggen wat jullie willen. Zo wordt het slaapverwekkend.” stelde Hans Jansen. Tactiek is inderdaad niemand vreemd, maar dat toepassing van islamitische principes ook volgens het begrip dat Van de Ven en Pala hebben in een niet-islamitische omgeving complex en genuanceerd is (zoals zij benadrukten) was niet wat het publiek wilde horen. Dat kwam ook naar voren in het onderwerp geloofsafval; een punt dat Jansen al eerder naar voren had gebracht. Pala en Van de Ven zijn het erover eens dat dat tegen de islam is. Van de Ven stelt dat je in Nederland zo iemand adviseert en die persoon gaat dan zijn of haar eigen weg. Pala vult aan dat dit het probleem van de persoon in kwestie is hier, zijn keuze.

Zaalvragen
Vervolgens is de zaal aan bod hetgeen leidt tot nog meer verwarring en hak op de tak gedoe dan al het geval was. Joods-christelijk pastor Ben Kok stelt dat als islam vrede is, hoe het dan kan dat er overal geweld is met moslims (voor een preciezere uitleg zie zijn site). Van de Ven stelt daarop dat we spreken over islam en niet over moslims. Kijk ook naar Engeland zegt hij en hoeveel moslims daar vast zitten. ‘Maar niet omdat ze moslim zijn’ roept iemand uit de zaal. Niet geheel onterecht wordt dat bestreden door Van de Ven.

Ook Maiwand al-Afghani komt aan bod en begint een lang betoog. Na een uitgebreide begroeting waarin hij onder andere moslims vrede wenst, reageert Van Praag direct door te stellen: “Dus mij wens je geen vrede toe?”. Maiwand Al Afghani stelde verder onder meer: “Wij moslims moeten niet bang zijn om de waarheid te zeggen. We moeten de zaken niet verdraaien. Wij willen het liefst op vreedzame wijze de islam laten domineren. Net als de profeet dat aanvankelijk ook deed. Maar op een gegeven moment werd hij gedwongen tot de jihad.” Hij zei nog veel meer, maar zijn lange verhaal leidde tot ongenoegen en ongeduld bij veel aanwezigen onder wie Annabel Nanninga die riep dat hij naar huis moest gaan. Ik denk dat velen daardoor de crux van zijn betoog misten en ook de zware lading ervan. Ik ga er hier niet verder op in. In zijn antwoord wijst Van de Ven Maiwand op het belang van goede manieren en vraagt hij zich af hoe lang Maiwand de islam al bestudeert: “Laten we het anders zeggen, dat ik na jaren van studie tot ander inzicht kom.” Hans Jansen herhaalde zijn eerdere opmerking dat hij zich ook zou schamen voor een gedachtegoed als dat van shari’a. Hij vond het wel wat laf was dat als Pala en Van de Ven, er omheen blijven draaien. Volgens mij was dit zo ongeveer het moment dat Van de Ven en Pala het debat lieten voor wat het was. De lichaamstaal van Van de Ven sprak in deze boekdelen volgens velen: die kwam ongeïnteresseerd over volgens sommige moslims en niet-moslims. (Zie het verslag van Maiwand Al Afghani).

Op een gegeven moment, ben even kwijt hoe, gaat de discussie over het doden van ongelovigen. Van de Ven stelt dat Jansen alles uit de context haalt waarop Pala de hele context van het vers aanhaalt. Eerder had Van de Ven ook al de islamitische bronnen gebruikt (hadith) en de toehoorders gevraagd of die betrouwbaar waren (de hadithverzamelingen); waarop diverse moslims in het publiek dat beaamden. Ibrahim Wijbenga kwam terug op de verwerping van democratie en de stelling dat moslims de politiek niet nodig hebben. ‘Hoe wil je dan moslims een stem geven tegen de PVV’? zegt hij. ‘Wat heb jij dan bereikt’ riposteert Pala.

Na Al Afghani is er nog iemand uit het publiek die een statement wil geven (nadat iemand had gepleit om het nu eens eindelijk over het thema de toekomst van de islam te hebben). Volgens mij maakte deze man het statement namens een groepje autochtone niet-moslims in het publiek en hij stelde dat hij ervan overtuigd is na dit debat dat hij geen sharia wil en dat sharia betekent het aanvallen van niet-moslims. ‘Sharia is eeuwige broedermoord’. Hetgeen Pala verleidt tot het antwoord: ‘U weet inderdaad niet veel van islam.’

Een vrouw uit het publiek stelt vervolgens de vraag wat haar toekomst onder sharia is aangezien zij getrouwd is met een vrouw. Pala en Van de Ven geven daar niet echt antwoord op wat op afkeuring van een deel van het publiek kan rekenen. Hans Jansen wijst er nogmaals op dat sharia een ‘suprematie ideologie’ is waarna Van de Ven stelt dat de toekomst van islam in Nederland een ander thema is dan de toekomst van Nederland onder islamitische dominantie.

Pala brengt dan een belangrijk punt aan de orde: “De toekomst van moslims in Nederland is een beter onderwerp. Wij zijn minderheid en wij vragen of jullie nog met ons willen samenleven?” Volgens Hans Jansen kan dat niet: de intolerantie van de islam kan niet geaccepteerd worden. Maar stelt hij, als moslims zich afkeren van de sharia en niet overal eisen gaan stellen, dan kunnen moslims best hier worden.

Van de Ven stelt opnieuw dat Jansen alleen het, volgens Jansen, negatieve van de sharia belicht en zo alles uit de context haalt. Van de Ven verwijst naar een filmpje van hem op Youtube waarin hij ‘met bewijzen’ aantoont dat Jansen een kwakzalver is. Dat is zo ongeveer het einde van het debat, zeker als enkele moslims weer ‘Takbir!’ en ‘Allahu Akbar!’ roepen. Ik schud nog wat bekenden de hand onder wie Van de Ven en vertrek vervolgens.

Foto via @ananninga

Een paar losse eindjes

Er valt genoeg te zeggen over dit debat. Maar laat ik me beperken tot een paar punten.

• Net als het eerdere debat in De Balie met Haitham al Haddad had dit debat veel weg van het ter verantwoording roepen van radicale moslims en het proberen hen te ‘ontmaskeren’. Dat zorgt voor een debatsetting die bepaalt niet constructief is en het is de vraag of Pala en Van de Ven zich vrij voelden om alles te zeggen wat ze wilden.
• Nuances die werden aangebracht, voorwaarden die werden aangegeven, het toelichten van de context en complexiteit van sharia werden niet gezien als een constructieve bijdrage door Jansen en zijn supporters, maar als om de hete brij heendraaien of zelfs liegen. Waarschijnlijk lieten Van de Ven en Pala ook niet het achterste van de tong zien, maar dat had waarschijnlijk ook te maken met het gegeven dat vanaf het begin een negatieve definitie van islam en sharia aan hen werd opgedrongen door Jansen en de voorzitter en enkelen uit publiek. Beaamde men het punt van Jansen dan zou dat ongetwijfeld leiden tot een ‘zie je wel, dat is islam, ik heb het altijd al gezegd’ effect en tot meerdere eer en glorie van Jansen. Gingen ze er tegenin dan was het ongeloofwaardig of zelfs een leugen. Zowel Pala als Van de Ven konden dat dus nooit ‘winnen’ en daar ging het ook om. Een deel van het publiek was gekomen om de ‘ontmaskering’ van deze radicalen te zien gezien de verzuchting van sommigen wanneer ze nu eindelijk eens de waarheid spraken of in sommige gevallen dat nu eindelijk de waarheid van de islam duidelijk werd. Anderen waren juist gekomen om de ontmaskering van Jansen te zien, maar dat kon amper in de structuur van dat debat. Het gegeven dat Jansen niet werd gevraagd naar zijn identificatie met Nederland en de andere twee wel, geeft goed aan dat het geen debat op basis van gelijkwaardigheid was.
• Het verwijt klonk uit de zaal dat het hele debat helegaar niet over de toekomst van islam in Nederland ging (beterschap). Na enig aandringen zei de voorzitter dat ze daar toch al de hele avond invulling aangaven. Dat was precies wat er gebeurde; er werd een manipulatieve invulling gegeven aan dat (veel te) brede en vage onderwerp. Een invulling die rechtstreeks ontleend was aan de boeken van Hans Jansen. Zonder twijfel hadden beide heren Van de Ven en Pala veel diepgaander kunnen antwoorden op de vragen die hen gesteld werden, maar de complexiteit van de islamitische jurisprudentie op deze gebieden vergt dan wel een lange uiteenzetting. De helft van het publiek was dan waarschijnlijk afgehaakt of had de uitleg weggejoeld. Geen van beide heren is in de valkuil getrapt om dan maar makkelijke oneliners te geven, maar ook ging geen van hen de diepte in. Dat was begrijpelijk. Dan moet je een wetenschappelijke opponent hebben en een publiek dat die discussies snapt en kent. Dat was er niet in De Balie. Het gevolg was wel de begrijpelijke indruk bij veel leken dat de heren om de hete brij heen draaiden. Niet dat de heren logen zoals sommigen suggereerden. Daar is geen enkel bewijs voor geleverd. Niets van wat ze zeiden is in tegenspraak met lezingen of publicaties, maar sommige vragen kunnen niet in enkele seconden met een simpel ja of nee beantwoord worden. Niet dat tegenstanders overtuigd zullen worden door een uitgebreide verhandeling over fiqh, maar bij sommige onderwerpen was dat eigenlijk wel noodzakelijk.
• Dat de heren op de vlakte bleven, betekent wel dat velen in de zaal die niet per definitie pro of anti waren, hun zorgen en vragen eigenlijk niet echt besproken zagen worden. Voor hen was deze avond tijdsverspilling begreep ik van enkelen.
• Juist de aanwezigheid van mensen als Maiwand Al Afghani die Van de Ven en Pala bekritiseerde toont ook aan dat de heren niet zomaar wat kunnen zeggen. Wat ze zeggen daar moeten ze achter kunnen staan (ook al vergt het precieze antwoord meer tijd en uitleg) en verdedigen ook tegen hen die wel (meer of minder) kennis hebben van islamitische jurisprudentie en aanverwante zaken. In mijn interpretatie ga ik er dus vanuit dat wat Van de Ven en Pala zeiden klopt vanuit hun interpretatie van islam.
• Dat er geen livestream van het debat was, is zeer te betreuren. Maar wel begrijpelijk. Juist het voorbeeld van Hans Jansen die inderdaad voortdurend Koranverzen e.d. uit de context rukt, is het voorbeeld van hoe bepaalde uitspraken geknipt en geplakt kunnen worden en verspreid kunnen raken zonder dat ooit nog iemand weet in welke context ze gedaan werden. Aan de andere kant, als de opname gewoon online zou staan, zou daar altijd naar terug verwezen kunnen worden. Niet dat het werkt overigens geen livestream en een verzoek om niet te filmen: Youtube.  Inmiddels heeft ook De Balie het hele debat online gezet. En zie ook DeoVolente dat Van de Ven wil uitnodigen voor een debat.
• Het punt van islam en democratie is een belangrijke. Niet alleen in principieel opzicht, maar ook in pragmatisch opzicht. Ga je als moslim meedoen met het politieke spel met het gevaar ingekapseld te worden door het systeem? Waarbij je zelfs medeplichtig kunt worden aan de misstanden en misdaden die een uitkomst zijn van dat systeem? Maar waarbij je wel degelijke enige invloed hebt? Of blijf je buitenspel staan waardoor je je geweten zuiver houdt, maar waarbij je invloed hoogst waarschijnlijk marginaal is of zelfs averechts werkt aangezien men bang van je wordt en je wantrouwt? Een klassiek dilemma dat bekend is in diverse sociale bewegingen en dat we ook deze avond zagen. Het is jammer dat de discussie tussen Ibrahim Wijbenga en het panel niet meer uitgediept werd; eindelijk ging het ergens over. Niet dat de heren het eens zouden worden, maar islamitisch en ook politiek gezien zijn dit belangrijke onderwerpen en er is het nodige over te zeggen.
• In de zaal zaten duidelijk supporters van de drie panelleden, maar ook anderen. Die anderen zetten deze panelleden vooral weg als extremisten met wie per definitie niet te praten valt. Voor veel niet-moslims in de zaal waren Van de Ven en Pala extremisten, geloofsgekkies en leugenaars; zeker bij degenen die op de hand van Jansen waren en hem zagen als wetenschapper. Onder de moslims zaten er veel die vonden dat Jansen afging, loog en draaide.
• De gespreksonderwerpen waren een recycling van 13 jaar islamdebat is de meest gehoorde kritiek. Dat klopt denk ik wel. Daardoor kon iedereen op bekend terrein blijven en hoefde niemand echt na te denken over de consequenties van het eigen gedachtegoed. Ik denk tenminste niet dat Pala en Van de Ven ook maar één origineel thema hebben gehoord in De Balie. En Jansen natuurlijk al helemaal niet.
• De avond draaide deels om het vraagstuk van pluriformiteit. Hoeveel pluriformiteit kan deze samenleving aan en kan deze samenleving ook moslims aan die een bepaalde structuur principieel en pragmatisch verwerpen en die als moslim zelf ook door anderen fundamenteel verworpen worden? Heeft een islam, zelfs al wordt die politiek-radicaal beleefd, plek in Nederland? En kunnen mensen die moslims en islam per definitie weg willen hebben, wel functioneren in dit land? De vraag naar de toekomst van islam in Nederland is namelijk in zoverre onzinnig dat de islam hier is, al behoorlijk lang en echt niet weg gaat en ook zich ook niet altijd manifesteert als religieuze en politieke voorlieden zouden willen.
• Je kunt je afvragen (en veel moslims op Facebook deden dat ook) waarom Okay Pala en Abdul Jabbar van de Ven meedoen met zo’n debat waarbij van tevoren duidelijk is dat zij degenen zijn die zich moeten verdedigen en verantwoorden.

Tot slot, of het nog niet lang genoeg is, een bloemlezing van de tweets:

13 comments.

Bidden in het openbaar

Posted on October 12th, 2013 by martijn.
Categories: Activism, Multiculti Issues.

TruestoryASA had een idee. Bidden in het openbaar.

Hii, so we had an idea for a video, it was to Pray in Public and to film what reactions we would get. So, we decided to get a compass, do wudu, go out and pray sunnah (2 rakkahs) for Allah and to film what reactions we would get. Our intention was to show the world that Muslims are more peaceful then what they think. Almost everybody was so nice and respected us for being dedicated and faithful to our religion. Hope you guys enjoyed the video and SPREAD the LOVE! thanks! much LOVE
-TrueStoryASA

Nu kan bidden in het openbaar nogal een ding zijn gezien het recente verbod op het openbaar bidden in Parijs en soms wordt het ook gebruikt als protestmiddel. De reacties van voorbijgangers in dit filmpje zijn duidelijk van andere aard. Men is verwonderd en nieuwsgierig en een enkeling wellicht ook wat angstig (let op de man met koptelefoon). Niet iedereen lijkt het er mee eens te zijn of misschien dat sommigen het hinderlijk vinden; de nadruk op respect zoals één vrouw doet geeft iedereen de gelegenheid door te gaan waar men al mee bezig was.

Ik vind dit wel een interessante invulling van activisme. Misschien dat we dit in de toekomst meer gaan zien?

H/T: A.M.

1 comment.

Stand Up, Speak Out – President Peres and the body politics of a statement

Posted on October 7th, 2013 by martijn.
Categories: Activism, Gender, Kinship & Marriage Issues, Multiculti Issues, Notes from the Field, Society & Politics in the Middle East.

Every now and then Israeli politicians visit the Netherlands. Last year Netanyahu was here. Last week Israeli President Peres was in the Netherlands. One of the events in which he participated was the TV show Collegetour where in a one-to-one interview a guest is confronted with questions from the audience; mostly students. This concept has already produced several interesting episodes. The episode with Peres was, in my opinion, quite boring. There weren’t many critical questions but at one point this changed. Look at the next fragment (it’s in English, with Dutch subtitles).

video appears after 30 seconds
On the Dutch blog Wij Blijven Hier (We are here to stay) Nazir Bibi Naeem, the lady who asked the question reported about her experience. Interestingly she describes it as a bodily experience:

“My heart pounded. For a moment I thought I would hyperventilate because I was so nervous. There were threehundred people in the room. Enough security. And something I’m not used to at all: cameras and a microphone. But it was also something I really looked forward to. I concentrated on my breathing and I realized that I did not want to go home like others to say I saw mr. Peres. No. I was going to say something. Mind you, not ask, but SAY something.

I stood up and fortunately the presenter saw me. He pointed at me and the microphone came to me. I took a deep breath and said one of the things I could have said. I tried to stay calm, because I did not want to come across as ‘that angry girl with the little headscarf’. I sat down after my ‘question’. An uncomfortable look appeared on the face of the presenter, which I would translate as ‘Boy, that escalated quickly’.

She did not really bother about the answer (‘Yeah yeah. Talk yourself out of it, again.) After the meeting was over, the audience applauded and left, she stayed for a moment. When she left, she received several compliments from the audience, but her reaction was: “People. Please. Don’t. Do. that. If you believe in something, stand up. Literally.” She wanted to take the opportunity to criticize Peres not only among likeminded people, but in a meeting where she could confront him.

I’m interested in this relation between modes of activism and bodily experiences. What Nazir Bibi Nazeem so vividly describes here is probably familiar to everyone who has spoken in public and who has spoken out on issues that are close to one’s heart. With her saying that she doesn’t want to appear as the angry girl with the little headscarf she appears to refer to a common stereotype in Dutch Islam debates about angry Muslims (called ‘booslims’; a combination of the Dutch word for angry – boos – and Muslim – moslim). Not much is needed to get that stereotype imposed; speaking out is sufficient. Trying to remain calm and reserved and speaking clearly she apparently realizes that her body is part of what signifies an accepted but (in the case of Muslims) not expected mode of debating.

What public speakers often do is cultivating self-control but at the same time the body is never completely in control. Many noted, in the above example, president Peres appeared physically uncomfortable when the question was asked. As indeed most of the questions were not very critical and he could indeed elaborate on how Israel was to be protected, this question probably came as an unpleasant surprise. Others however, on Twitter, stated that her remarks were displaying a lack of respect and decency, referred to her as ‘angry little headscarf’ and ‘radical Muslims’ (yes, there you go) ‘agressive’ and thought Peres responded with dignity, wisdom and grace.

The way a public speaker sees him/herself (body image) and tries to model herself into the accepted ways of debating shows and gives him/her a sense of place in the world and a connection to others. A person’s body image and the ways in which he/she tries to shape it, influence posture, movement, tactility and speaking out and is informed by the idea the speaker has of other bodies and that other bodies have of the speaker. People’s bodies therefore are not separated from the mind nor are they merely physical entities. The body is the medium through which the mind speaks and there is a myriad of ways in which society is inscribed on the body. Furthermore it is not that the body just stands for the accepted modes of public speaking, it ís speaking as the speaker’s reference to angry Muslims and headscarves illustrate.

0 comments.

In Memoriam Dara Faizi: The Netherlands for the Netherlanders

Posted on October 1st, 2013 by martijn.
Categories: Arts & culture, islamophobia, Multiculti Issues.

Yesterday Afghan-Dutch comedian Dara Faizi died. Only 25 years old he was trying to build himself a career and he already had his own show ‘Gevaarlijke gedachten’. In the spring of 2013 he invented his alter ego Bijan; a refugee from Iran (Faizi was an Afghan refugee) who has always felt like a Dutchman. To accomplish his integration into Dutch society Bijan created a new political party Leefbaar Holland (Liveable Holland – referring to a series of parties with similar names that can be characterised as populist, secular, anti-immigrant). This new party aims to stop immigration to the Netherlands.

The next video is a campaign video for this party. Through this satire Dara Faizi wanted to confront people with their own prejudices and for a short period of time people on social media actually wondered if this party was real or not. Faizi’s campaign was the prelude to the movie Refugees, who need them which appeared in the theaters in the major Dutch cities. In the campaign video Faizi plays with different realities, different discourses and identities, challenging the usual expected and accepted answers to questions such as ‘Who am I’ and ‘What am I supposed to be’.

I never met him in person, but I followed his career and actually used the video a few times in some of the courses I teach. So I guess this is sort of a tribute to him.

The trailer of the film Refugees, who needs them?

7 comments.