Stichting S.O.S houdt winterinzameling voor Syrië

Posted on November 27th, 2013 by martijn.
Categories: Misc. News.

Stichting S.O.S houdt winterinzameling voor Syrië.

— persbericht —

Vorig jaar hebben vele familie in Syrië de winter niet overleefd door de slechte omstandigheden in vele vluchtelingenkampen in Syrië. Vandaar dat Stichting S.O.S. een benefiet organiseert ten behoeve van deze slachtoffers in Syrië. De bedoeling is dat met deze benefiet geld word ingezameld waarmee de slachtoffers in Syrië bevoorraad kunnen worden om de winter door te brengen. Zo zullen er kachels, dekens en voedselpakketten worden geleverd aan de slachtoffers in Syrië.

De benefiet vindt plaats op zaterdag 30 november in Den Haag in de Opera-Aliens Feestzaal aan de Fruitweg 28-34 en op zondag 1 december in Antwerpen in de Atrium Feestzaal aan de Jan Welterslaan. Gedurende deze dagen zullen er verschillende activiteiten plaats vinden. Zo zullen verschillende gastsprekers uit Nederland en buitenland lezingen houden in het Nederlands, Arabisch en Berbers. Verder houdt Stichting S.O.S. presentaties over eerder gedane projecten in Syrië en wat er met het ingezamelde geld wordt gedaan.

Er wordt een toegangsprijs gevraagd van tien euro en zowel moslims als niet-moslims, mannen, vrouwen en kinderen zijn welkom. Mensen die niet kunnen komen kunnen de benefiet ook thuis live mee volgen via de website van Stichting S.O.S. (www.sos-stichting.nl). Tevens kan er op deze website online worden gedoneerd.

0 comments.

Niet mijn schuld, wel mijn zorg: structureel racisme en wit privilege in Nederland

Posted on November 25th, 2013 by martijn.
Categories: Activism, Multiculti Issues.

Eén van Neerlands meest uitgesproken bestrijders van het racisme in de traditie van Zwarte Piet, Zihni Özdil vertelde gisteravond op twitter over een kennismaking met de familie van een toenmalige vriendin. Dat verhaaltje ziet u hier:


Daarop kwam het volgende antwoord:

Hetgeen bij Zihni Özdil de verzuchting teweegbracht:

En daar heeft hij natuurlijk een punt. Ik zou namelijk deels dezelfde kritiek kunnen geven op de Nederlandse samenleving en op specifieke tradities met racistische elementen. Er is echter niemand die mij met de jij-bak van de Armeense genocide zal bestoken. Toen ik dat opmerkte op twitter stelde Tofik Dibi:


Opnieuw kun je vaststellen dat met welke kritiek ik ook kom in de reacties er geen verwijzing naar de Westelijke Sahara komt of naar Iran.
En even later KaiYin Or:


Opnieuw, niemand die mij zal beantwoorden met een verwijzing naar China en Tibet.

Dat is geen wonder ook toch? Ik ben immers een blanke autochtoon. Maar zo vanzelfsprekend is het niet. Alledrie bemoeien ze zich met debatten in/over/van Nederland omdat Nederland hun samenleving is. Net zo goed als de mijne. In de reacties op hen echter worden zij gereduceerd tot vertegenwoordigers van een etnische groep die niet als volwaardig Nederlands wordt gezien. Meestal gaat het ook om een zaak die hun opponent ziet als belangrijker en erger dan waar zij het over hebben. Met andere woorden waar maak je je druk over, bij ‘jullie’ is het nog veel erger. Op die manier wordt door opponenten tegelijkertijd het idee van de eigen superioriteit tentoon gespreid en in feite geprobeerd om deze drie en anderen de mond te snoeren. Men heeft geen recht van spreken want men is geen Nederlander, maar een representant van een etnische groep. Men heeft geen recht van spreken want ‘hun’ etnische groep doet wel ergere dingen. Men heeft geen recht van spreken want ‘wij’ zijn superieur.

Het feit dat dat met mij niet gebeurt, is een teken dat ik een voorkeurspositie heb. Als blanke autochtoon hoef ik me niet te verantwoorden in het Nederlandse publieke debat over wat mijn mede blanke autochtonen uitvreten of hebben uitgevreten. Dat wil niet zeggen dat ik geen kritiek krijg, maar ik word in ieder geval niet gereduceerd tot mijn huidskleur, afkomst en/of etnische groep en hoef daar verder ook niet over te na te denken. Waar ik dat aan te danken heb? Nergens aan, behalve dan aan mijn afkomst, kleur en/of etnische groep die toevallig hier dominant is en de norm is: blanke autochtonen.

Dat privilege strekt zich ver uit. Net als mijn mede blanke autochtonen hoef ik me geen zorgen te maken over zaken als ethnic profiling, over mogelijke hogere straffen als gevolg van mijn huidskleur, ik hoef niet mijn naam ‘Nederlandser’ te maken als ik ergens ga solliciteren en er is niemand die zegt als ik antwoord op de vraag waar ik vandaan kom, ‘nee, waar kom je echt vandaan. uit welk land?’. Ik zal niet geweigerd worden bij een radio of tv programma met als excuus dat er al zoveel ‘Nederlanders’ zijn geweest deze week. Ik hoefde vroeger niet bang te zijn dat ik automatisch in het rijtje probleemleerlingen zou belanden puur vanwege mijn naam en afkomst zoals ik later wel zag gebeuren bij Marokkaans-Nederlandse leerlingen.

Dat privilege wijst op een structureel probleem: structureel of geinstitutionaliseerd racisme. Is dat mijn schuld? Nee, daar heeft het niks mee te maken. Ik heb er tenslotte ook niet om gevraagd en je kunt je afvragen in hoeverre dit ook allemaal bewust gebeurt. Sterker nog, deze ongelijkheid ontleent zijn kracht juist aan het gegeven dat het niet mijn schuld is en dat ik ook niet bewust mezelf een dergelijke positie toe-eigen. Daardoor wordt deze ongelijkheid namelijk onzichtbaar, subtiel en vanzelfsprekend. Maar het wordt wel mijn verantwoordelijkheid als ik bijdraag aan het voortduren en reproduceren van deze structurele ongelijkheid. Het is wel mijn zorg dus.

****
Nog een voorbeeld:

4 comments.

Islamic Finance in the Netherlands

Posted on November 23rd, 2013 by martijn.
Categories: Guest authors, Headline, Islam in the Netherlands, Multiculti Issues, Public Islam.

Guest Author: Rachida Talal-Azimi

Recently, UK prime minister David Cameron announced government plans to be the first outside the Muslim world to issue a bond that observes the principles of Islamic jurisprudence. He made the announcement at the “Islamic Davos”, or the World Islamic Economic Forum (29-31 October). Although London is the main hub for the Islamic finance industry in Europe, in the Netherlands it grows as well.

Economic crisis

Despite the worldwide crisis, the Islamic financial market is rising very fast and is currently one of the fastest-growing segments in the financial sector. The sector appears to be less affected by the crisis than the rest of the financial market (Standard & Poor’s 2010, Alasrag 2010). Although the market accounts for only around 1% of total global assets and remains tiny compared to conventional finance, it has grown at an annual rate of 15% to 30% since 2000 (UKIFS 2012, Rung et al. 2011, el Qorchi 2005). Islamic financial products have to be structured according Islamic rules. This means, among other things, that an Islamic financial institution may not offer interest and gambling (e.g. speculation) products or invest in the pork, alcohol or weapon industries. Islamic financial institutions enable their clients to save or take loans through other constructions. Due to, among other factors, the presence of a sizeable Muslim population and the concomitant demand for Islamic financial products, Islamic finance has grown in both Muslim countries and Western countries, such as the United Kingdom and the United States. The French government is currently considering whether (and, if applicable, what) legislative changes should be implemented in order to facilitate Islamic finance in France. Various other European countries, including Malta, Germany and Italy, have shown an interest in this market as well (Standard & Poor’s 2010).

The Dutch market

The Netherlands, with a Muslim population of approximately one million, had also shown interest in this market, especially during the years before the financial crisis. Islamic finance and mainly Islamic mortgages had been the topic of discussion within the Dutch government, on conferences and also of research from 2004 to 2008. Different financial institutions were interested in the development of these kind of mortgages, such as the Rabobank and ABN AMRO. After a few years of investigation the financial institutions have ended these studies for different reasons, such as institutional obstacles.

Bilaa-Riba, established in 2006 as the first Islamic financial institution in the Netherlands, had the aim to introduce an Islamic mortgage, but terminated her activities in 2008. Until now, there is no real Islamic financial industry in the Netherlands, but there have been some developments in the last years. In 2007, ABN AMRO launched an Islamic structured investment product, the LLB Top 20 Middle East Total Return Index Certificate. In that same year, the minister of Finance, Wouter Bos, proclaimed that the country would review its role in the Islamic finance industry and that the government will look into ways to attract Islamic finance to the Netherlands. A year later, Barclays launched three Amsterdam-listed Islamic investment product, trackers that follow the movements on Islamic indices. On May 22, 2008, the Dutch Central Bank (DNB) and the Netherlands Authority for the Financial Markets (AFM) published a study on the potential regulatory issues that would have to be addressed when introducing Islamic finance in the Netherlands. During that time the Holland Financial Centre started a working group to promote Islamic finance in the Netherlands and to attract investors within the global Islamic financial sector to the Dutch market. This initiative came to an end after a few years.

Ethical and sustainable finance

During the beginning of the crisis, Islamic finance was not an important topic of discussion anymore in the Netherlands. Nevertheless, currently we see that the interest in Islamic finance in the Netherlands is growing again. The subject cropped up in the public debate, but also in the business domain again. The expectation is that the potential demand for Islamic finance in the Netherlands will rise in the coming years as a result of a growth in population, the educational and income level of Dutch Muslims, but also because there are non-Muslims who believe that Islamic financial products would be a better and in some way a more sustainable alternative for the conventional financial products that have been failed in their eyes. Furthermore, several conferences have been organized the last two years where the topic have been discussed, such as OIKOS (February 9, 2012 – “Islamic Development Finance”) and De Buren (October 9, 2012 – “It’s the Economy, Stupid #5: over Gharar, Riba and Murabaha”). A potential end to the mortgage interest deduction, which is an important Dutch political issue at this moment, will make it much easier to introduce Islamic mortgages in the Netherlands. The prospect is that it is just a matter of time when Islamic finance will also be available in the Netherlands.

 

Rachida Talal-Azimi has worked as a researcher for the Economic Research Department of Rabobank, first for the Financial Sector Research team and from January 2013 for the International Macro Economic Research team. She is involved in various subjects relating to the financial sector. She is currently obtaining a Ph.D. in Islamic Finance at Radboud University Nijmegen. Rachida studied Arabic and Middle-Eastern Studies, and previously worked at the Netherlands Authority for the Financial Markets. She also completed an internship at the Immovable Property Knowledge Group at the Dutch Tax & Customs Administration.

 

Literature

Alasrag, H. (2010) “Global Financial crisis and Islamic finance”, MPRA Paper 22167. Munich: University Library of Munich.

Qorchi, M. el “Islamic finance gears up.” Finance and Development – A quarterly magazine of the IMF, december 2005, vol. 42, nr. 4

Rung, G. etc. (2011) Islamic Finance: Building 150 financial institutions by 2020, Oliver Wyman.

Standard & Poor’s, Islamic Finance outlook 2010.

UKIFS (a part of TheCityUK), “Islamic finance”, Financial markets series, March 2012

2 comments.

Film & PhD – Moroccan Women Today: New Perspectives

Posted on November 19th, 2013 by martijn.
Categories: anthropology, Gender, Kinship & Marriage Issues, Ritual and Religious Experience, Society & Politics in the Middle East.

 

Moroccan Women Today: New Perspectives

November 29th, 2013

You are kindly invited to attend

 

I.

‘Female Religious Agents In Morocco: Old Practices and New Perspectives’

11.00  / Dissertation defense  –  Mrs. A. Ouguir

Location: Aula – Oude Lutherse kerk / Singel 411, Amsterdam

 

Aziza Ouguir will defend her doctoral dissertation, written in the context of the NWO project ‘Women & Islam: New Perspectives,’ on the history and contemporary reception of female saints in Morocco. Ouguir shows the continuation of female religious agency among women in Morocco that counters conventional images of Moroccan Muslim women as victims of patriarchal religious ideologies.

(Promoters:  Prof. dr. mr. R. Peters, Prof. dr. F. Sadiqi  /  co-promoter: dr. K.V. Q. Vintges)

&                    

II.

Moroccan Women Today

19.00 – 21.00 / Presentation of the documentary ‘Women Today: Morocco 2013’

 

Location: Doelenzaal – Universiteitsbibliotheek (UvA) / Singel 425, Amsterdam

The film gives voice to a number of Moroccan women in their attempt to develop new female emancipatory visions. Which vocabularies and sources do Moroccan women’s organizations make use of? How do Moroccan women today appropriate and / or  reinterpret religious and other cultural traditions so as to underpin women’s participation and rights? Is there or isn’t there a cooperative spirit among women in Morocco that may serve other communities?

Presentation of the documentary ‘Women Today: Morocco 2013’ summarizing the results of the NWO project ‘Women & Islam: New Perspectives’, by film director Nuria Andreu  and project leader Karen Vintges. After the screening there will be a debate with Fatima Sadiqi, Moha Ennaji – both from the University of Fes – and Aziza Ouguir, who are interviewed in the documentary. The film is in English, with Dutch subtitles.

 

The language of both events is English

 

Research team ‘Women & Islam: New Perspectives’:

Universiteit van Amsterdam: Dr. K.V.Q. Vintges / Prof. R. Peters / PhD candidate A. Ouguir

Rijksuniversiteit Groningen: Dr. M.W. Buitelaar / Prof. T.H. Zock / PhD candidate F. Ballah

University of Fes / Morocco: Prof. F. Sadiqi, Prof. M. Ennaji

Contact:  k.v.q.vintges@uva.nl

0 comments.

Film & PhD – Moroccan Women Today: New Perspectives

Posted on November 19th, 2013 by martijn.
Categories: anthropology, Gender, Kinship & Marriage Issues, Ritual and Religious Experience, Society & Politics in the Middle East.

 

Moroccan Women Today: New Perspectives

November 29th, 2013

You are kindly invited to attend

 

I.

‘Female Religious Agents In Morocco: Old Practices and New Perspectives’

11.00  / Dissertation defense  –  Mrs. A. Ouguir

Location: Aula – Oude Lutherse kerk / Singel 411, Amsterdam

 

Aziza Ouguir will defend her doctoral dissertation, written in the context of the NWO project ‘Women & Islam: New Perspectives,’ on the history and contemporary reception of female saints in Morocco. Ouguir shows the continuation of female religious agency among women in Morocco that counters conventional images of Moroccan Muslim women as victims of patriarchal religious ideologies.

(Promoters:  Prof. dr. mr. R. Peters, Prof. dr. F. Sadiqi  /  co-promoter: dr. K.V. Q. Vintges)

&                    

II.

Moroccan Women Today

19.00 – 21.00 / Presentation of the documentary ‘Women Today: Morocco 2013’

 

Location: Doelenzaal – Universiteitsbibliotheek (UvA) / Singel 425, Amsterdam

The film gives voice to a number of Moroccan women in their attempt to develop new female emancipatory visions. Which vocabularies and sources do Moroccan women’s organizations make use of? How do Moroccan women today appropriate and / or  reinterpret religious and other cultural traditions so as to underpin women’s participation and rights? Is there or isn’t there a cooperative spirit among women in Morocco that may serve other communities?

Presentation of the documentary ‘Women Today: Morocco 2013’ summarizing the results of the NWO project ‘Women & Islam: New Perspectives’, by film director Nuria Andreu  and project leader Karen Vintges. After the screening there will be a debate with Fatima Sadiqi, Moha Ennaji – both from the University of Fes – and Aziza Ouguir, who are interviewed in the documentary. The film is in English, with Dutch subtitles.

 

The language of both events is English

 

Research team ‘Women & Islam: New Perspectives’:

Universiteit van Amsterdam: Dr. K.V.Q. Vintges / Prof. R. Peters / PhD candidate A. Ouguir

Rijksuniversiteit Groningen: Dr. M.W. Buitelaar / Prof. T.H. Zock / PhD candidate F. Ballah

University of Fes / Morocco: Prof. F. Sadiqi, Prof. M. Ennaji

Contact:  k.v.q.vintges@uva.nl

0 comments.

Dutch Foreign Fighters – Some Testimonials from the Syrian Front (part II: Abu Walae)

Posted on November 13th, 2013 by martijn.
Categories: Activism, Guest authors, Headline, Religious and Political Radicalization, Society & Politics in the Middle East.

Guest Author: Pieter van Ostaeyen

The Story of 28 year old Chokri Massali – Abu Walae
Died on Sunday July 28

Untitled4

In an earlier post I presented you the story of Abu Baseer, who died in the Battle of Khan Touman. Here is the story of one of his older brothers, who died only a few months later.

Untitled5

Abu Walae and two other brothers from the Netherlands were waiting for Iftaar in their base camp, when via the radio they heard that a group of Mujahideen was surrounded by al-Assad’s troops in a village nearby. The brothers quickly prepared for battle and left camp. When they arrived on the scene they were immediately fired upon by snipers. Nonetheless the war party breached the enemy ranks; after heavy fighting Abu Walae and ten other brothers were ordered to control the left flank of the occupied village.

It was a pitch dark night; they only had limited sight on the frontline. After a little while they stumbled upon Bashar’s troops and opened fire. Abu Walae turned his weapon on automatic and stormed forward; he almost immediately took a bullet through the head. This action, led by Abu Walae, resulted in the death of all 22 enemy soldiers. On our side only Abu Walae got killed, another brother got shot in his leg. Abu Walae never feard the Kufar, he was a brave man …

A man asked: “Who is the superior Martyr?” The Prophet answered: “Those who stand in the line of battle and do not turn their heads until they die. They will dwell in highest region of Paradise, their Lord will smile at them. And when Allah smiles at one, there will be no reckoning on Judgement Day.” [at-Targheeb wa’t-Tarheeb]

Earlier this week, in the wonderful battle of Khan Asal in which the life of our Belgian brother Abu Mujahid was taken, several brothers witnessed Abu Walae killing six or seven soldiers all by himself. In the end we took over the town, killing about 250 Kufar.

When the Mujahideen captured soldiers of Bashar’s army on the battle field of Khan Asal, Abu Walae offered one of the captives some of his soft drink; laughing “They don’t even realize they’ll get a one way ticket to hell.” He told another soldier “hey, I know you ! Aren’t you one of the Mujahideen from our group ?” The soldier thought he found a way to escape death and replied “yes, that’s right ! I was in your group but they captured me at the checkpoint and made me fight you guys.” Abu Walae turned to one of the brothers: “Put your weapon on automatic and shoot this guy …”

Abu Walae prayed to God frequently, asking Him to kill lots of enemies before dying as a martyr himself. He dreamt of being united in Paradise with his younger brother Abu Baseer. And Insha’allah his prayers have been answered in this Holy month of Ramadan. May these two martyred brothers be offered the favors of the Shuhadaa. What an honor for this family to have two of their sons martyred.

For a Mujahid it is very important to be tolerant towards others, for in this Jihad you will be meeting people from different nations, with different habits and cultures. Furthermore you are in a completely different country, far away from life as you knew it. You have to adapt to the situation and the variety of people you will deal with. If you do not have an open heart and are impatient then you will probably not persevere this Jihad. It is during Jihad that you will truly get to know your comrades; it is here your true friends will be revealed.

One may believe the only thing you will deal with in Jihad are bullets and shelling. A Mujahid however must also stand hunger, pain, insomnia. He must be patient with the people he meets and has to adapt to a whole new situation. Sometimes you will have to stay put for weeks, enduring hunger, cold, rain … This asks for endurance and patience.

I knew Abu Walae for years, he was my best friend. I knew him for years at home and I got to know him better, thousands of kilometers away from home, fighting on the Syrian battle field. It was an honor to get to know him better whilst fighting together. He was a great man, he became even more exalted in Jihad. The same goes for all the other brothers I knew back home and here, both in good as in harder times. Me and Abu Walae were friends, for five years we shared everything. We left for Syria together, we followed each other from basecamp to basecamp, we fought side by side on the battle field. We shared everything, every day with him was a pleasure. We spent many hours at nights sitting together drinking tea or coffee, talking with other brothers. Daily we talked about Martyrdom and how it would be like to die like a Shaheed. He always stated firmly “if that bullet comes, so be it.”

Abu Walae was a well-informed brother, his Arabic was excellent and both at home as in Syria he was very involved with Dawah. He offered help to other brothers translating Arabic for them. If the brothers had any questions, he patiently took his time to explain everything in length. He did this in a humble way, never humiliating them with his knowledge. Other wise people could learn from Abu Walae. He was straightforward in his words yet easily forgiving.

Jihad without patience is impossible and our brother Abu Walae was a very patient man. Here you have to cope by yourself; there is no loving mother here cooking and washing for you. Here you learn to be independent. Jihad is a school of life; it’s not only fighting, you learn to be obedient and disciplined. If you fail to be patient, if you do not have these virtues, you will fail in Jihad. In a way your Jihad starts before you leave for the battle field. You will have to fight your own will, your doubts and fears. You will be in two minds, thinking about your family, you will worry. You have to be strong to overcome these feelings and to take the next step.

Abu Walae enjoyed Jihad even despite the hardship and sacrifices. Those who didn’t wage Jihad will hardly understand but for Muslims here’s a comparison. The Holy Month of Ramadan means fasting during the day and praying at night time. Both the fasting and praying are hard to endure, yet we see Ramadan as a time of joy, time flies by because of this. The same stands for Jihad; as in Ramadan, we are surrounded with brothers and close friends, you feel close to Allah.

It is quite evident why Abu Walae enjoyed Jihad. Jihad bestows the Ummah with life and nobleness, it is a source of victories for the Muslims. As we witnessed, leaving Jihad means indignation and dismay. Although at times you will have no food, no shelter, sleeping under trees or on a concrete floor, the Mujahid feels joy and satisfaction. Compare this with living in the West, where, despite having all they need, people live in sorrow and depression.

About a month ago, a brother had a dream about Abu Walae. He saw him drinking and asked what it was. Abu Walae said he was drinking the wine of Paradise. This brother saw this dream as a prediction of his Martyrdom. He later talked Abu Walae about this dream and Abu Walae answered that there was no worth in this life, that he wanted to be with Allah. Indeed a few weeks later Abu Walae was martyred.

Abu Walae’s mother had a similar dream. She saw her son entering the living room wearing his qamis, his gun over his left shoulder. He approached his mother and embraced her firmly. “My son, did you return?” “No,” he said, “I came to see you and will go back.” This dream was like a confirmation for his family that Abu Walae would die as a Martyr.

My family told me about the faith and perseverance the family of Abu Walae shows. This mother sacrificed two of her sons and when Allah will ask her what she did in her life she can tell Him she raised two sons whom she sacrificed for Allah’s cause. How many are there who can claim that these days ? Is there a greater sacrifice any mother can make ? May Allah protect her and unite her with her two martyred sons in Paradise.

If parents in the Netherlands love their children, they shouldn’t stand between them and Paradise. Indeed, they should give their children the example by first sending in the fathers to fight Jihad. Abu Walae cared deeply for his mother, he understood why for Islam it is so important to take good care of your mother. If he heard about one of the brothers not calling home for a long time, he would reprimand them. He would talk to the brother and convince him to call home. He was one of the brothers who took good care for the younger brothers from The Netherlands.

We ask Allah to accept our brother as a Martyr and to reunite us all in Paradise. Oh Allah, favor us with martyrdom and take our blood, our possessions, our effort and our sacrifices until it favors you.

Your Brothers from Bilad as-Sham

Pieter van Ostaeyen is a Belgian historian, Arabist and islamicist on current affairs in the Middle East. He is also active on Twitter: @p_vanostaeyen. This post was previously pbulished on Jihadology.net and is also to be found on his own blog. This is the second of a series of articles on Dutch foreign fighters in Syria. You can read the first here.

0 comments.

Judith Butler & Cornel West: Honoring Edward Said

Posted on November 12th, 2013 by martijn.
Categories: anthropology, Society & Politics in the Middle East.

On the Tenth Anniversary of Edward Said’s passing, renowned scholars Judith Butler and Cornell West discuss what it means to be a public intellectual and Edward Said’s impact on the academic discourse of Palestine.

Introduction
Lila Abu Lughod, Director of the Middle East Institute and Professor of Anthropology & Gender Studies, Columbia University

Moderator
James Schamus, Professor of Professional Practice, School of the Arts, Columbia University

Judith Butler is a leading scholar in the fields of ethics, political philosophy, feminist philosophy and queer theory. Visiting Professor of the Humanities at Columbia University and Maxine Elliot Professor in the Department of Comparative Literature and the Program for Critical Theory at the University of California, Berkeley. Butler is the recipient of the Mellon Award for Distinguished Scholarship in the Humanities. Author of many influential books from Gender Trouble to Precarious Lives, her most recent book is Parting Ways: Jewishness and the Critique of Zionism. She is active in gender and sexual politics and human rights, anti-war politics, and a board member of Jewish Voice for Peace.

Cornel West is a prominent academic and provocative democratic intellectual, activist, and author. Professor of Philosophy and Christian Practice at Union Theological Seminary, he is emeritus from Princeton University. West has written 20 books on the subjects of race, gender and class in America including the influential Race Matters. Co-host of the popular radio show “Smiley & West” and co-author of a new book titled The Rich and the Rest of Us: A Poverty Manifesto, West keeps alive the legacy of Martin Luther King, Jr. – a legacy of telling the truth and bearing witness to love and justice.

Sponsored by the Center for Palestine Studies (CPS) with the generous support of the Institute for Research in African American Studies (IRAAS) and the Anthropology Department, as well as the Middle East Institute (MEI), Heyman Center for the Humanities, Institute for Research on Women and Gender (IRWAG), Center for International History (CIH), Center for the Study of Ethnicity and Race (CSER) and the Institute for Comparative Literature and Society (ICLS).

From: Center of Palestine Studies

You need to a flashplayer enabled browser to view this YouTube video

0 comments.

Judith Butler & Cornel West: Honoring Edward Said

Posted on November 12th, 2013 by martijn.
Categories: anthropology, Society & Politics in the Middle East.

On the Tenth Anniversary of Edward Said’s passing, renowned scholars Judith Butler and Cornell West discuss what it means to be a public intellectual and Edward Said’s impact on the academic discourse of Palestine.

Introduction
Lila Abu Lughod, Director of the Middle East Institute and Professor of Anthropology & Gender Studies, Columbia University

Moderator
James Schamus, Professor of Professional Practice, School of the Arts, Columbia University

Judith Butler is a leading scholar in the fields of ethics, political philosophy, feminist philosophy and queer theory. Visiting Professor of the Humanities at Columbia University and Maxine Elliot Professor in the Department of Comparative Literature and the Program for Critical Theory at the University of California, Berkeley. Butler is the recipient of the Mellon Award for Distinguished Scholarship in the Humanities. Author of many influential books from Gender Trouble to Precarious Lives, her most recent book is Parting Ways: Jewishness and the Critique of Zionism. She is active in gender and sexual politics and human rights, anti-war politics, and a board member of Jewish Voice for Peace.

Cornel West is a prominent academic and provocative democratic intellectual, activist, and author. Professor of Philosophy and Christian Practice at Union Theological Seminary, he is emeritus from Princeton University. West has written 20 books on the subjects of race, gender and class in America including the influential Race Matters. Co-host of the popular radio show “Smiley & West” and co-author of a new book titled The Rich and the Rest of Us: A Poverty Manifesto, West keeps alive the legacy of Martin Luther King, Jr. – a legacy of telling the truth and bearing witness to love and justice.

Sponsored by the Center for Palestine Studies (CPS) with the generous support of the Institute for Research in African American Studies (IRAAS) and the Anthropology Department, as well as the Middle East Institute (MEI), Heyman Center for the Humanities, Institute for Research on Women and Gender (IRWAG), Center for International History (CIH), Center for the Study of Ethnicity and Race (CSER) and the Institute for Comparative Literature and Society (ICLS).

From: Center of Palestine Studies

You need to a flashplayer enabled browser to view this YouTube video

0 comments.

Mantra of Rage – Ashin Wirathu and violence against Muslims in Burma

Posted on November 10th, 2013 by martijn.
Categories: islamophobia.

Recent violence between Muslims and Buddhists in Burma left more than 60 Muslims dead. Some people claim the anti-Muslim attacks are being organised in an attempted threat to undermine Myanmar’s transition to democracy.

In a Dateline Special from Myanmar, Evan Williams looks at graphic footage of Muslims being attacked and their neighbourhoods torched.

And he asks if the anti-Islamic teachings of a quietly spoken Buddhist monk could be behind the increasing tension.

Ashin Wirathu once described himself as the Buddhist Bin Laden, and in an interview with Evan, he blames Muslims for the violence and voices concern that they will take over Myanmar.

But with support in high places and an increasing following, could his views end up having an impact on the crucial 2015 elections?

WATCH – Click to see Evan’s story from Dateline’s Myanmar Special.

EXTRA – Follow the links under ‘resources’ on the right-hand side of the page for more on Ashin Wirathu and academic Maung Zarni, who’s been studying Wirathu’s following.

REPLAY – Look back at Dateline’s stories from Myanmar over the past few years, while the country has been undergoing huge change.

You need to a flashplayer enabled browser to view this YouTube video

Text taken from SBS Dateline and modified.

1 comment.

Mali & Nederland: Gevangen in de War on Terror

Posted on November 5th, 2013 by martijn.
Categories: International Terrorism.

 

Gastauteurs: Tonny van der Mee en Jeroen Kostense 

Het kabinet stuurt 370 militairen naar de VN-missie in Mali. De eerste grote Nederlandse operatie in Afrika wordt meteen ook een riskante. Wat is ons belang om de nek uit te steken in een van de armste landen ter wereld?

“Tikkende tijdbommen”

In het noorden van het Afrikaanse land gaan een kleine 100 commando’s inlichtingen verzamelen. Ook gaat ongeveer hetzelfde aantal inlichtingenspecialisten en -analisten mee. De militairen worden gelegerd in de hoofdstad Bamako en het noordelijke Gao. De eerste militairen kunnen al voor de kerst in het straatarme Mali actief zijn.

Oud-minister van Ontwikkelingssamenwerking Bert Koenders (PvdA) noemde in 2009 fragiele staten in Afrika, zoals Mali, Congo en Tsjaad, al `tikkende tijdbommen’. ,,We hebben er een verlicht eigenbelang bij als de stabiliteit intact blijft.”

Nu staat Koenders aan het hoofd van de VN-missie in Mali (Minusma). Zijn benoeming is een handige zet van de VN geweest om het Nederlandse kabinet over de streep te trekken. Koenders maakt geen geheim van zijn liefde voor Afrika. Als Kamerlid en minister probeerde hij het continent zoveel mogelijk te ontzien bij snoeiharde bezuinigingen op ontwikkelingshulp.

Mali is nog een van de weinige landen die hulpgeld van Nederland krijgen. Voor volgend jaar is 36 miljoen euro begroot voor voedsel, water, onderwijs en democratisering. ,,Ontwikkelingssamenwerking is ook ons eigenbelang,” zei Koenders eerder. ,,Armoedebestrijding zorgt ervoor dat de voedingsbodem voor extremisme afneemt.”

Dat laatste is de inzet van de militaire missie nu. De Noord-Afrikaanse terreurgroep al-Qaeda in de Islamitische Maghreb (AQIM) wordt als een groot gevaar gezien. Ze ontvoeren westerlingen, onder wie de al 2 jaar gegijzelde Woerdenaar Sjaak Rijke, en houden zich bezig met drugs- en wapensmokkel.

“War on Terror”

De Amerikanen hebben in Afrika al 10 jaar geleden een derde front – na Irak en Afghanistan – geopend in hun war on terror. Nederland heeft daar, zonder dat de Tweede Kamer werd geïnformeerd, al aan meegedaan door jarenlang Afrikaanse militairen te trainen (Flintlock).

De groeiende bemoeienis van Westerse landen in de Sahel is bedoeld om te voorkomen dat deze `boevennesten’ door jihadisten als springplank naar Europa worden gebruikt. ,,We vergeten te makkelijk dat deze al-Qaeda-achtige structuren ook een grote invloed op Nederland en onze veiligheid en stabiliteit hebben,” zegt Dick Berlijn, voormalig commandant der strijdkrachten.

Die terroristische structuren zijn nu steeds meer opgeschoven van Afghanistan naar Afrika. ,,Door in Mali te zijn, moeten we ervoor zorgen dat dit soort rebellengroepen niet groter kan worden,” zegt ook voormalig directeur van de Militaire Inlichtingen- en Veiligheidsdienst Pieter Cobelens.

Na Uruzgan is dit de eerste grote militaire missie van Nederland. Berlijn: ,,Als we weigeren mee te doen en Nederland de reputatie krijgt dat het andere landen de kastanjes uit het vuur laat halen in complexe situaties, ben ik bang dat onze internationale betrekkingen onder druk komen te staan.”

Wie steunen we?

De vraag is welk regime je steunt met zo’n operatie. Dat bleek wel na de Westerse interventie in Libië, waar het verjagen van Kaddhafi het land in een nog grotere chaos stortte. De Toearegs – nomaden die als huursoldaten voor Kaddhafi vochten – zijn met hun halve wapenarsenaal teruggekeerd naar de landen onder de Sahara. Dat leidde tot de burgeroorlog in Mali, waar de rebellen hun eigen staat willen.

Frankrijk en de VS doen alles om hun positie in de regio te verstevigen. Niet alleen vanwege strategisch en veiligheidsbelang. Mali heeft zout en goud, buurlanden Mauritanië en Niger ijzererts en uranium, Nigeria olie. ,,Als er geen stabiliteit in deze regio is, dan gaat dit ten koste van onze eigen welvaart,” zegt Berlijn. En Cobelens: ,,Afrika is ook zeer belangrijk vanwege de aanwezige grondstoffen. Niet voor niets zien de Chinezen ook een groot belang in de Sahel en steunen Mali.”

Het AD onthulde 4 jaar geleden dat Koenders in het geheim de mogelijkheid van Nederlandse vredesmissies in Afrika liet onderzoeken. De Tweede Kamer zag er toen geen heil in, na het trauma van Srebrenica. Uiteindelijk is een compromis gevonden tussen de VVD, die liever een goede krijgsmacht heeft dan ontwikkelingshulp, en de PvdA, die graag Afrika wil helpen opbouwen. Militair historicus Christ Klep: ,,De PvdA krijgt haar Afrika-missie en de VVD een militaire missie.”

Waar ‘we’ het voor doen

De Nederlanders gaan vooral inlichtingen verzamelen en analyseren. De kwartiermakers vertrekken in december, de rest gaat in januari. ,,Het is een Nederlands belang te helpen voorkomen dat dicht bij huis een onbeheersbare situatie ontstaat.”

In het onherbergzame Mali mogen de elitetroepen doen waar ze goed in zijn: de vijand besluipen, zijn positie doorgeven, en indien nodig: schieten. ,,Hier doen ze het voor, niet voor het oefenen,” zegt brigade-generaal b.d. Ruud Vermeulen. ,,Als ze niet echt worden ingezet, stappen ze uiteindelijk op. Beroepstrots is voor ons geen vrijblijvend woord.”

De 90 commando’s opereren in Noord-Mali, waar moslimextremisten zitten. Ze krijgen ondersteuning van vier Apache-helikopters. Die detecteren de vijand op de grond en schieten waar nodig ook zelf. De omstandigheden en risico’s zijn vergelijkbaar met die in Irak en Afghanistan. Overdag snikheet en ‘s nachts ijskoud. De vijand is vaak onzichtbaar en heeft een indrukwekkend wapenarsenaal. De Fransen voeren in Mali sinds januari harde gevechten. Bij bomaanslagen zijn al burgers en twee VN-militairen (Tsjaad) omgekomen.

 

Verkennen, Vechten en Verjagen

,,In Mali zet je commando’s in een risicovol gebied in. Dan moet je rekening houden met slachtoffers,” zegt oud-generaal Dick Berlijn.

Een ingewijde die aan eerdere geheime operaties meedeed, verwacht dat de elitetroepen zullen vechten. Ook buiten het mandaat om. ,,Achter de vijandelijke linies gaat het verder dan inlichtingen vergaren, zoals opslagplaatsen opblazen en rebellen uitschakelen. Dat hoort de buitenwereld niet.”

Malinese overheidsfunctonarissen willen dat de Nederlanders ook operaties uitvoeren om jihadisten uit hun schuilplaatsen te jagen.

Het kabinet sluit ‘korte, hevige’ gevechten niet uit. Ook mogen de commando’s – na toestemming van de defensietop – rebellen aanhouden en opslagplaatsen ontmantelen. Er zijn geen operationele beperkingen. ,,Het dreigingsrisico is nu matig, maar dat kan veranderen,” zegt defensieminister Jeanine Hennis-Plasschaert. ,,Als onze militairen aangevallen worden, mogen ze zich verdedigen.”

Militair historicus Christ Klep vindt het onverstandig om de best opgeleide militairen alleen voor verkenningen en inlichtingen te gebruiken. Dat leidt tot onvrede. ,,Opjagen alleen is niet voldoende. In Uruzgan is het ook niet gelukt om de taliban weg te krijgen.”

Het voordeel voor Defensie is dat Nederland verschillende specialismen stuurt. ,,Zo’n missie is makkelijker te verkopen. Defensie kan zichzelf straks op de borst kloppen en laten zien wat ze allemaal kan.”

Operatie Flintlock

De commando’s kennen de Sahel goed. Herhaaldelijk deden ze mee aan de Amerikaanse antiterreur-oefening Flintlock. Nederlandse commando’s en mariniers trainden militairen van de Sahel-landen.

De Tweede Kamer hoefde hiervoor geen toestemming te geven, omdat het kabinet spreekt van een `oefening’. Maar de 30 trainers die nu naar Mali gaan, doen hetzelfde als tot nu toe stilzwijgend gebeurde.

 

,,We zijn door eerdere missies in Irak en Afghanistan en trainingsmissie Flintlock goed voorbereid om te vechten in deze omstandigheden,” zegt Pieter Cobelens, oud-directeur van de Militaire Inlichtingen- en Veiligheidsdienst (MIVD).

De VN noemt de situatie in Mali `relatief stabiel, maar fragiel’. ,,De Fransen doen heel goed hun werk,” zegt de Nederlander Willem Snapper vanuit centraal-Mali. ,,Het is al een tijd betrekkelijk rustig. Het gros van de terroristen zit in het zuiden van Libië of Algerije.”

Het web van internationale verplichtingen

De Nederlandse voorbereiding was volgens oud-generaal Vermeulen al lang voor het kabinetsbesluit in volle gang. Hij hoopt op de Nederlandse aanpak: hard militair én vriendelijk humanitair optreden.

Het zwaar militaire karakter van de missie biedt – buiten de politietraining en verbetering van veiligheid en recht – weinig ruimte voor ontwikkelingshulp, die sceptici in Mali liever zien.

Buitenlandse deskundigen vrezen dat Nederland zich laat gebruiken om andere belangen van westerse landen veilig te stellen. ,,Het is onbegrijpelijk dat Nederland zich laat meezuigen in dit wespennest,” zegt de Britse Sahara-deskundige Jeremy Keenan. De Amerikaanse hoogleraar internationale studies Vijay Prashad: ,,Je kunt een regionaal conflict, drugsprobleem en wapenhandel niet zomaar terrorisme noemen. Maar Nederland zit gevangen in internationale verplichtingen.”

Tonny van der Mee en Jeroen Kostense zijn onderzoeksjournalisten. Zij schreven eerder: Nederlandse leger & Flintlock: Trainen of vechten in de Sahel & Uitstel of afstel – Nederlandse militairen weg uit Mali? Dit stuk stond, in een iets andere versie, eerder in het AD en is tot stand gekomen met medewerking van Axel Velhuijzen en Deborah Jongejan.

0 comments.

Mali & Nederland: Gevangen in de War on Terror

Posted on November 5th, 2013 by martijn.
Categories: International Terrorism.

 

Gastauteurs: Tonny van der Mee en Jeroen Kostense 

Het kabinet stuurt 370 militairen naar de VN-missie in Mali. De eerste grote Nederlandse operatie in Afrika wordt meteen ook een riskante. Wat is ons belang om de nek uit te steken in een van de armste landen ter wereld?

“Tikkende tijdbommen”

In het noorden van het Afrikaanse land gaan een kleine 100 commando’s inlichtingen verzamelen. Ook gaat ongeveer hetzelfde aantal inlichtingenspecialisten en -analisten mee. De militairen worden gelegerd in de hoofdstad Bamako en het noordelijke Gao. De eerste militairen kunnen al voor de kerst in het straatarme Mali actief zijn.

Oud-minister van Ontwikkelingssamenwerking Bert Koenders (PvdA) noemde in 2009 fragiele staten in Afrika, zoals Mali, Congo en Tsjaad, al `tikkende tijdbommen’. ,,We hebben er een verlicht eigenbelang bij als de stabiliteit intact blijft.”

Nu staat Koenders aan het hoofd van de VN-missie in Mali (Minusma). Zijn benoeming is een handige zet van de VN geweest om het Nederlandse kabinet over de streep te trekken. Koenders maakt geen geheim van zijn liefde voor Afrika. Als Kamerlid en minister probeerde hij het continent zoveel mogelijk te ontzien bij snoeiharde bezuinigingen op ontwikkelingshulp.

Mali is nog een van de weinige landen die hulpgeld van Nederland krijgen. Voor volgend jaar is 36 miljoen euro begroot voor voedsel, water, onderwijs en democratisering. ,,Ontwikkelingssamenwerking is ook ons eigenbelang,” zei Koenders eerder. ,,Armoedebestrijding zorgt ervoor dat de voedingsbodem voor extremisme afneemt.”

Dat laatste is de inzet van de militaire missie nu. De Noord-Afrikaanse terreurgroep al-Qaeda in de Islamitische Maghreb (AQIM) wordt als een groot gevaar gezien. Ze ontvoeren westerlingen, onder wie de al 2 jaar gegijzelde Woerdenaar Sjaak Rijke, en houden zich bezig met drugs- en wapensmokkel.

“War on Terror”

De Amerikanen hebben in Afrika al 10 jaar geleden een derde front – na Irak en Afghanistan – geopend in hun war on terror. Nederland heeft daar, zonder dat de Tweede Kamer werd geïnformeerd, al aan meegedaan door jarenlang Afrikaanse militairen te trainen (Flintlock).

De groeiende bemoeienis van Westerse landen in de Sahel is bedoeld om te voorkomen dat deze `boevennesten’ door jihadisten als springplank naar Europa worden gebruikt. ,,We vergeten te makkelijk dat deze al-Qaeda-achtige structuren ook een grote invloed op Nederland en onze veiligheid en stabiliteit hebben,” zegt Dick Berlijn, voormalig commandant der strijdkrachten.

Die terroristische structuren zijn nu steeds meer opgeschoven van Afghanistan naar Afrika. ,,Door in Mali te zijn, moeten we ervoor zorgen dat dit soort rebellengroepen niet groter kan worden,” zegt ook voormalig directeur van de Militaire Inlichtingen- en Veiligheidsdienst Pieter Cobelens.

Na Uruzgan is dit de eerste grote militaire missie van Nederland. Berlijn: ,,Als we weigeren mee te doen en Nederland de reputatie krijgt dat het andere landen de kastanjes uit het vuur laat halen in complexe situaties, ben ik bang dat onze internationale betrekkingen onder druk komen te staan.”

Wie steunen we?

De vraag is welk regime je steunt met zo’n operatie. Dat bleek wel na de Westerse interventie in Libië, waar het verjagen van Kaddhafi het land in een nog grotere chaos stortte. De Toearegs – nomaden die als huursoldaten voor Kaddhafi vochten – zijn met hun halve wapenarsenaal teruggekeerd naar de landen onder de Sahara. Dat leidde tot de burgeroorlog in Mali, waar de rebellen hun eigen staat willen.

Frankrijk en de VS doen alles om hun positie in de regio te verstevigen. Niet alleen vanwege strategisch en veiligheidsbelang. Mali heeft zout en goud, buurlanden Mauritanië en Niger ijzererts en uranium, Nigeria olie. ,,Als er geen stabiliteit in deze regio is, dan gaat dit ten koste van onze eigen welvaart,” zegt Berlijn. En Cobelens: ,,Afrika is ook zeer belangrijk vanwege de aanwezige grondstoffen. Niet voor niets zien de Chinezen ook een groot belang in de Sahel en steunen Mali.”

Het AD onthulde 4 jaar geleden dat Koenders in het geheim de mogelijkheid van Nederlandse vredesmissies in Afrika liet onderzoeken. De Tweede Kamer zag er toen geen heil in, na het trauma van Srebrenica. Uiteindelijk is een compromis gevonden tussen de VVD, die liever een goede krijgsmacht heeft dan ontwikkelingshulp, en de PvdA, die graag Afrika wil helpen opbouwen. Militair historicus Christ Klep: ,,De PvdA krijgt haar Afrika-missie en de VVD een militaire missie.”

Waar ‘we’ het voor doen

De Nederlanders gaan vooral inlichtingen verzamelen en analyseren. De kwartiermakers vertrekken in december, de rest gaat in januari. ,,Het is een Nederlands belang te helpen voorkomen dat dicht bij huis een onbeheersbare situatie ontstaat.”

In het onherbergzame Mali mogen de elitetroepen doen waar ze goed in zijn: de vijand besluipen, zijn positie doorgeven, en indien nodig: schieten. ,,Hier doen ze het voor, niet voor het oefenen,” zegt brigade-generaal b.d. Ruud Vermeulen. ,,Als ze niet echt worden ingezet, stappen ze uiteindelijk op. Beroepstrots is voor ons geen vrijblijvend woord.”

De 90 commando’s opereren in Noord-Mali, waar moslimextremisten zitten. Ze krijgen ondersteuning van vier Apache-helikopters. Die detecteren de vijand op de grond en schieten waar nodig ook zelf. De omstandigheden en risico’s zijn vergelijkbaar met die in Irak en Afghanistan. Overdag snikheet en ‘s nachts ijskoud. De vijand is vaak onzichtbaar en heeft een indrukwekkend wapenarsenaal. De Fransen voeren in Mali sinds januari harde gevechten. Bij bomaanslagen zijn al burgers en twee VN-militairen (Tsjaad) omgekomen.

 

Verkennen, Vechten en Verjagen

,,In Mali zet je commando’s in een risicovol gebied in. Dan moet je rekening houden met slachtoffers,” zegt oud-generaal Dick Berlijn.

Een ingewijde die aan eerdere geheime operaties meedeed, verwacht dat de elitetroepen zullen vechten. Ook buiten het mandaat om. ,,Achter de vijandelijke linies gaat het verder dan inlichtingen vergaren, zoals opslagplaatsen opblazen en rebellen uitschakelen. Dat hoort de buitenwereld niet.”

Malinese overheidsfunctonarissen willen dat de Nederlanders ook operaties uitvoeren om jihadisten uit hun schuilplaatsen te jagen.

Het kabinet sluit ‘korte, hevige’ gevechten niet uit. Ook mogen de commando’s – na toestemming van de defensietop – rebellen aanhouden en opslagplaatsen ontmantelen. Er zijn geen operationele beperkingen. ,,Het dreigingsrisico is nu matig, maar dat kan veranderen,” zegt defensieminister Jeanine Hennis-Plasschaert. ,,Als onze militairen aangevallen worden, mogen ze zich verdedigen.”

Militair historicus Christ Klep vindt het onverstandig om de best opgeleide militairen alleen voor verkenningen en inlichtingen te gebruiken. Dat leidt tot onvrede. ,,Opjagen alleen is niet voldoende. In Uruzgan is het ook niet gelukt om de taliban weg te krijgen.”

Het voordeel voor Defensie is dat Nederland verschillende specialismen stuurt. ,,Zo’n missie is makkelijker te verkopen. Defensie kan zichzelf straks op de borst kloppen en laten zien wat ze allemaal kan.”

Operatie Flintlock

De commando’s kennen de Sahel goed. Herhaaldelijk deden ze mee aan de Amerikaanse antiterreur-oefening Flintlock. Nederlandse commando’s en mariniers trainden militairen van de Sahel-landen.

De Tweede Kamer hoefde hiervoor geen toestemming te geven, omdat het kabinet spreekt van een `oefening’. Maar de 30 trainers die nu naar Mali gaan, doen hetzelfde als tot nu toe stilzwijgend gebeurde.

 

,,We zijn door eerdere missies in Irak en Afghanistan en trainingsmissie Flintlock goed voorbereid om te vechten in deze omstandigheden,” zegt Pieter Cobelens, oud-directeur van de Militaire Inlichtingen- en Veiligheidsdienst (MIVD).

De VN noemt de situatie in Mali `relatief stabiel, maar fragiel’. ,,De Fransen doen heel goed hun werk,” zegt de Nederlander Willem Snapper vanuit centraal-Mali. ,,Het is al een tijd betrekkelijk rustig. Het gros van de terroristen zit in het zuiden van Libië of Algerije.”

Het web van internationale verplichtingen

De Nederlandse voorbereiding was volgens oud-generaal Vermeulen al lang voor het kabinetsbesluit in volle gang. Hij hoopt op de Nederlandse aanpak: hard militair én vriendelijk humanitair optreden.

Het zwaar militaire karakter van de missie biedt – buiten de politietraining en verbetering van veiligheid en recht – weinig ruimte voor ontwikkelingshulp, die sceptici in Mali liever zien.

Buitenlandse deskundigen vrezen dat Nederland zich laat gebruiken om andere belangen van westerse landen veilig te stellen. ,,Het is onbegrijpelijk dat Nederland zich laat meezuigen in dit wespennest,” zegt de Britse Sahara-deskundige Jeremy Keenan. De Amerikaanse hoogleraar internationale studies Vijay Prashad: ,,Je kunt een regionaal conflict, drugsprobleem en wapenhandel niet zomaar terrorisme noemen. Maar Nederland zit gevangen in internationale verplichtingen.”

Tonny van der Mee en Jeroen Kostense zijn onderzoeksjournalisten. Zij schreven eerder: Nederlandse leger & Flintlock: Trainen of vechten in de Sahel & Uitstel of afstel – Nederlandse militairen weg uit Mali? Dit stuk stond, in een iets andere versie, eerder in het AD en is tot stand gekomen met medewerking van Axel Velhuijzen en Deborah Jongejan.

0 comments.

A Discourse on Terrorism: The Concept of Terrorism and Its Use in the Palestinian-Israeli Conflict

Posted on November 4th, 2013 by martijn.
Categories: International Terrorism, Society & Politics in the Middle East.

In this special one hour episode of Palestine Studies TV host Clea Thouin sits down with Remi Brulin, Research Fellow and Adjunct Associate Professor at New York University, for an in depth discussion on the many different concepts and definitions of terrorism, the history and use of the term over the last four decades in international politics, as well as how these concepts and definitions have been used by all sides in the Palestinian-Israeli conflict.

Palestine Studies TV is a project of the Institute for Palestine Studies.
You need to a flashplayer enabled browser to view this YouTube video

0 comments.

Welkom in Eurabia III: Islamofobie

Posted on November 2nd, 2013 by martijn.
Categories: Activism, Islam in the Netherlands, islamophobia, Multiculti Issues, Notes from the Field, Public Islam.

Op 18 oktober vond de islamofobieconferentie in Amsterdam plaats, georganiseerd door Euro-Mediterraan Centrum voor Migratie en Ontwikkeling (Emcemo) en het Collectief Tegen Islamofobie en Discriminatie (CTID; een initiatief van Emcemo). Ik kon alleen ‘s middags, maar had de eer om één van de workshops te mogen voorzitten. In het ochtendprogramma waren er maar liefst zeven sprekers (wat mij echt veel te veel lijkt) onder wie Ineke van der Valk (onderzoeker en schrijver van Islamofobie en Discriminatie, Universiteit van Amsterdam/MDRA Amsterdam). U kunt haar lezing terugvinden bij Republiek Allochtonië. Jan Jaap de Ruiter was ook aanwezig en zijn verslag staat op NieuwWij: islamofobiedebat zonder islamofoben. Inderdaad waren er geen islamofoben aanwezig. Geen idee waarom, maar wat mij betreft een prima ding. Je gaat ook geen racismedebat voeren en vervolgens racisten uitnodigen. Dat wil niet zeggen dat er geen kritiek op de term was. Die was er zeker wel; in ieder geval in de workshop die ik leidde met als experts Ineke van der Valk en Ties Prakken (Emeritus-Hoogleraar Strafrecht aan de Universiteit van Maastricht. Advocaat in 2010-2011 rechtszaak tegen Geert Wilders).

In mijn workshop waren er dus wel degelijk vraagtekens over de term en ook over de oorzaken ervan. Ik zet eerst een paar aspecten op een rij.

Islamofobie bestaat

Ik hanteer hier een eigen definitie (mede ontleend aan een recente expertmeeting) dat islamofobie gaat om een reactie tegen mensen die beschouwd worden als buitenstaander en tegen een negatieve generaliserende en essentialistische definitie van islam die leidt tot een rationalisering om moslims op een bepaalde manier te onderscheiden van anderen. Hier zitten dus drie stappen in:

  1. Ondanks dat Nederland al eeuwen een geschiedenis heeft met islam, wordt de islam door velen (ook door moslims overigens) nog steeds beschouwd als iets van buiten. Dit heeft weliswaar natuurlijk vooral te maken met het feit dat het gros van de moslims in Nederland bestaat uit voormalige gastarbeiders en hun nazaten, maar laten we wel wezen die zijn hier toch ook al weer enkele generaties. Tegelijkertijd is dit gebaseerd op, en wordt er een definitie gemaakt van islam die vooral bestaat uit: geweld, intolerantie, vrouwenonderdrukking, strevend naar dominantie, enzovoorts. Allemaal zaken die de meeste mensen negatief vinden en waarbij men er (in het geval van islamofobie) vanuit gaat dat moslims dat tot op zekere hoogte allemaal onderschrijven simpelweg vanwege het feit dat dit in de Koran zou staan, of in andere geschriften of door schriftgeleerden en predikers verspreid worden. Moslims die dat niet zouden onderschrijven zouden geen praktiserende moslims zijn (maar nog steeds moslim) en/of uitzonderingen op de regel. Terwijl mensen en hun daden die dat beeld bevestigen worden gezien als de regel.
  2. De nadruk op die essentialistische definitie leidt ertoe dat we moslims zien als alleen moslim op een negatief beeld van islam. Moslims en/of islam zouden dan de typische Nederlandse waarden en normen en sociale cohesie bedreigen omdat ze dat negatieve beeld aanhangen. Natuurlijk weet iedereen ook wel dat dat niet per definitie zo is, maar dat kun je nou eenmaal niet altijd van tevoren zien en weten, dus zitten eigenlijk alle moslims in het verdachtenbankje. Wel wordt er hier een onderscheid gemaakt tussen radicale moslims en liberale/gematigde moslims in een poging islam zodanig te incorporeren dat het passend is bij de Nederlandse samenleving. En dan wordt niet de samenleving van de Hells Angels, de SGP of de boeren bedoeld, maar een seculier-christelijk ideaalbeeld van de Nederlandse samenleving waarin de centrale waarden draaien om seculier liberale vrijheden en seksuele vrijheden. En omgekeerd; precies die vrijheden zouden onder druk staan door moslims (in het algemeen of door de radicalen). Wanneer men de opvatttingen van de Hels Angels of SGP aanhoudt, zal men eerder radicaal genoemd worden (hetgeen bij SGP en Hells Angels natuurlijk niet gebeurt).
  3. De uitkomst kan verschillend zijn. Een integratiebeleid dat eigenlijk alleen maar over moslims gaat tot een radicaliseringsbeleid dat specifiek over radicale moslims zou gaan, de politieke retoriek van Wilders, de nepwetenschap van Geenstijlcolumnisten Annabel Nanninga en Hans Jansen, uitsluiten van moslima’s vanwege hun hoofddoek, tot gewelddaden tegen moslims en hun instituties.

Islamofobie kan dus betrekking hebben op allerlei uitingen, maar ook op oude en bestaande structurele aspecten van een samenleving zoals ongelijkheid, de regeling van religie, beleid, machtsverschillen, de representatie van geschiedenis, taalgebruik, enzovoorts.

De geschiedenis van islamofobie

Het oudste werk voor zover bekend, dat de term islamofobie gebruikt is het boek uit 1910 van Alain Quellien La politique musulmane dans l’Afrique Occidentale en het artikel van Maurice Delafosse, L’état actuel de l’Islam dans l’Afrique occidentale française (Revue du monde musulman, vol. XI, n°V, 1910, p. 57). Vaak wordt ook verwezen naar het boek uit 1918, Het leven van Mohammed – de Profeet van God, van Etienne Dinet en Sliman Ben Ibrahim. Zij gebruikten het in dit werk en latere werken om de vijandigheid van Europa tegenover islam te bespreken en de rol die ‘islamofoben’ zoals tal van missionarissen en Gladstone, Cromer, Balfour en de aartsbisschop van Canterbury speelden. In het Engels duikt de term voor het eerst in 1925 op (Stanley A.Cook, Chronicle. The history of religions, Journal of Theological Studies, n°25, 1924, p. 101-109, zonder verwijzing naar de Fransen) en later weer in 1976 (Georges C. Anawati, Dialogue with Gustave E. von Grynebaum, International Journal of Middle East Studies, vol. 7, n°1, 1976, p. 12). Er is dus geen sprake van dat de term islamofobie een recente term is gelanceerd door Iraanse fundamentalisten, de moslim broeders of de Organisatie Islamitische Conferentie (OIC) zoals wel eens gesuggereerd wordt (zie ook “Islamophobie”: une invention française).

Alleen het gebruik van de term is niet voldoende natuurlijk. De geschiedenis van racisme is immers ook ouder dan de term racisme. Dit betekent dat islamofobie ook geanalyseerd kan worden als een historisch fenomeen en wel één die nauw verbonden is met de geschiedenis van racisme, anti-semitisme en het idee van Europa als wit continent. In verschillende vormen is er van de tijd van de kruistochten, Martin Luther, Johannes Calvijn, Kant, Karl Barth een lijn te ontwaren waarin moslims/islam als de grote Ander zijn neergezet. In de tijd van het kolonialisme en de opkomst van het nationalisme zijn er in alle delen van Europa verschillende ideologische repertoires ontstaan waarin de figuur van de ‘slechte moslim’ een grote rol speelde.

Islamofobie en ‘ras’

Wanneer we naar de geschiedenis kijken zien we ook gelijk dat racisme nooit alleen gebaseerd was op fenotypische elementen (uiterlijkheden die aan een ‘ras’ worden toegeschreven), maar ook altijd een cultureel en religieus element heeft gehad. ‘Moslim’ is dan als sociale categorie weliswaar niet zomaar vergelijkbaar met ‘zwart’, maar dat geldt ook voor de categorie ‘joods’ die pas na lange tijd is verworden tot een ogenschijnlijk biologische categorie. Bij anti-semitisme is het religieuze element ook nooit verdwenen, maar hoogstens gemaskeerd door de nadruk op ‘ras’. Bosnische Moslims werden ‘etnisch gezuiverd’ nadat ze steeds meer werden gezien als aparte raciale groep door mensen die fenotypisch, cultureel en taalkundig gezien gelijk waren. Niemand die zich druk maakte over hoe vaak een Bosnische Moslim naar een moskee ging: men werd op basis van afstamming gecategoriseerd als Moslim. Dit heeft ook consequenties dus voor het argument dat islamofobie geen racisme kan zijn, omdat religie geen ras is. Dan vergeten we dus dat a) een ras niet bestaat maar een sociale constructie is die we zelf maken en b) ras nooit alleen om ‘kleur’ gaat.

Dat argument (dat religie geen ras is) dat religie iets vrijwilligs is, iets dat je kiest, past mooi bij een hedendaagse secularistische opvatting over religie waarbij religie steeds meer wordt gereduceerd tot een privekeuze en een mening, maar is slaat volslagen de plank mis. Mensen kunnen religie ervaren als iets diepgaands, doorleefds; iets dat je niet zomaar van je kunt afschudden. Het meest interessante voorbeeld is misschien nog wel van Nadia Ezzeroili die een indrukwekkend stuk in Vonk schreef over afscheid van God; zowel afvalligheid en moslim zijn, zijn diepe ervaringen die geestelijk en lichamelijk beleefd en geïnternaliseerd worden. Het is niet iets wat je zomaar van je kunt afschudden; al helemaal niet wanneer je als kind in een gelovig gezin geboren bent. Daar kies je immers ook niet voor en je ouders, je directe omgeving en de wijdere omgeving beschouwen je dan ook als moslim, jood, christen of hindoe als je ouders dat ook zijn. Verder kiest ook niemand ervoor om in een samenleving te wonen waarin de buitenwereld je voortdurend het etiket moslim opplakt of je nu wil of niet. Er is ook geen moslim die zeggenschap heeft in de definities van de overheid of media over wie een moslim is.

Islamkritiek

Een argument dat sterk naar voren kwam in mijn workshop is dat de term islamofobie niet gebruikt mag worden om kritiek op de islam onmogelijk te maken. Dit is een argument dat we vaker horen en dat uitgaat van een tegenstelling tussen islamofobie en vrijheid van meningsuiting. Dat laatste is echter geen leeg absoluut begrip, maar een die een specifieke invulling heeft gekregen in de politieke geschiedenis van ons land. Die invulling is gepaard gegaan met beperkingen onder meer op het terrein van copyright, smaad, laster, haatzaaien, (vroeger) blasfemie en opruiing. Daar hoeft het aanpakken van islamofobie dus helemaal niet haaks op te staan; beperkingen zijn inherent aan de vrijheid van meningsuiting. Islamkritiek is heel goed mogelijk zonder over te gaan op islamofobe redeneringen. Dus zonder generalisaties, zonder uit te gaan van een causale relatie tussen een eigen definitie van islam en het handelen van moslims, zonder uit te gaan van moslims als buitenstaanders of exceptionele categorie mensen. Die islamkritiek bestaat overigens ook, maar dan niet systematisch in Nederland.

Daarnaast kwam het argument naar voren dat Marokkanen/moslims ook de hand in eigen boezem moeten steken en aan hun eigen problemen moeten werken omdat die (mede) aanleiding geven tot islamofobie. De stelling van Jan Jaap de Ruiter en Carel Brendel dat er geen islamkritische geluiden te horen waren en er geen vraagtekens werden gezet bij het begrip islamofobie of hoe dat gebruikt wordt, klopt dan ook niet. Althans niet voor mijn workshop. Daar was voortdurend het punt te horen, met name vanuit de oude seculier-linkse hoek onder Marokkaanse Nederlanders, dat er problemen zijn en de moslims / Marokkaanse Nederlanders hun eigen problemen moeten aanpakken omdat die mede leiden tot islamofobie. Ten dele zal het inderdaad zo werken en er zijn inderdaad mensen (buiten de conferentie) die juist daarom beweren dat islamofobie terecht is want islam is ook gevaarlijk. Of mensen die stellen dat moslims misschien best last kunnen hebben van islamofobie, maar dat is dan hun eigen schuld want moslims doen ook vreselijke dingen. Of mensen die beweren dat moslims nu eenmaal minder rechten hebben omdat er moslims zijn die verschrikkelijke dingen doen.

Nu wil ik niet beweren dat het niet goed is wanneer mensen zelfreflectie toepassen en werken aan hun problemen, integendeel, maar voor de discussie over islamofobie is het mijns inziens irrelevant. Niemand die bij joden gaat stellen, dat joden eerst de hand in eigen boezem moeten steken of aan hun eigen problemen moeten werken om anti-semitisme uit de wereld te helpen. Of die bij racisme tegen zwarte mensen erop gaat wijzen dat er zwarte mensen zijn die misdrijven gaan plegen. Inderdaad er zijn er onder joodse en zwarte mensen ook individuen en groepen die wandaden plegen. Maar er is niemand die erop gaat wijzen dat racisme of anti-semitisme daarom goed of zelfs noodzakelijk is. Dergelijke overwegingen moeten zeker een rol spelen in de analyses van islamofobie, racisme en anti-semitisme, maar dat doet niets af van het feit dat het geen rechtvaardigingsgrond is. De overwegingen moeten meegenomen worden omdat deze een cruciaal onderdeel vormen van islamofobie, racisme en anti-semitisme; ze maken het mogelijk dat mensen onderbuikgevoelens zodanig rationaliseren dat er een aannemelijk argument lijkt (!) te ontstaan om groepen over één kam te scheren en uit te sluiten.

Het lijkt me goed om islamofobie, anti-semitisme en racisme tegen zwarte mensen gezamenlijk aan te pakken; het zijn nu en historisch verwante verschijnselen. De problemen die er zijn om islamofobie als aparte registratiegrond bij discriminatie aangemerkt te krijgen hebben wellicht deels te maken met de complexiteit van het verschijnsel en het gegeven dat uitingen over godsdienst op zich moeilijk aan te pakken zijn. Daarvoor moet dus misschien wat anders gevonden worden. Gelukkig is de wetenschap de laatste jaren bezig met een inhaalslag als het gaat om verdieping van het theoretische debat over het begrip waardoor het daar wat meer uit de politiek-activistische hoek gehaald wordt, maar waardoor er tegelijkertijd ook meer aanknopingspunten zijn om aspecten van dat verschijnsel aan te pakken.

Islamofobie en zwarte piet: zeggenschap

Maar er speelt ook nog wat anders en dat wordt duidelijk volgens mij wanneer we het vergelijken met de discussie over racisme tegen zwarte mensen. De recente discussie over zwarte piet en de verwensingen die daarmee gepaard gaan aan het adres van mensen als Quincy Dario laten (ga terug naar je eigen land) laten zien dat er sprake is van een felle ontkenning bij sommige mensen over het aanwezige racisme; soms geuit op een manier die uitermate racistisch is. Hoe tegenstrijdig het ook mag klinken, veel van deze mensen zijn ervan overtuigd dat zij geen racist zijn, willen ook geen racist zijn, want racisme is iets slechts. Het gaat soms ook om mensen die hardnekkig weigeren om verhoudingen in termen van kleur te zien; juist uit een aversie tegen racisme; men is kleurenblind. En alleen gekken en extremisten zijn racistisch. Dat mag oprecht zijn, het is ook een ontkenning van het feit dat de Nederlandse geschiedenis bol staat van racisme en dat met name blanke autochtone mannen in Nederland voordelen hebben die alleen te maken hebben met het feit dat ze geboren als blanke autochtone mannen. Nederland is er groot mee geworden zeg maar via slavernij en kolonialisme.

Een ander aspect dat een rol speelt is dat het gaat om zeggenschap en wie er onderdeel is van de morele gemeenschap. Voor veel blanke autochtonen horenzwarte mensen en moslims wel tot de Nederlandse samenleving, maar niet bij de categorie ‘ons’. De vraag wordt dan wie bepaalt er in dit land wat Nederlandse tradities zijn, hoe die eruit zien en wat de grenzen van deze tradities zijn? Hier speelt de ‘kleur’ wel degelijk een rol evenals een idee van afstamming ook al zijn de zwarte gemeenschappen al eeuwen onderdeel van Nederland en zijn al die zwarte mensen niet bij toeval en willekeurig aan komen waaien. Het idee is nu dat de ‘wij’ categorie van blanke autochtone inwoners zichzelf ziet als de natuurlijke eigenaar, bewoner van het land Nederland en als de norm en degene die de norm bepaalt (en daarmee bepaalt wie er in en uit de morele gemeenschap staat). De discussie over zwarte piet laat zien dat niet iedereen het daarmee eens en dat geldt ook voor de pogingen van zelforganisaties om islamofobie op de agenda te krijgen.

Verwant daarmee is dat velen onder blanke autochtonen het idee hebben dat juist zij degenen zijn die de minderheid gaan vormen of al zijn. We zien dat ook terug in de discussie over moslims in relatie tot tolerantie. Daarbij is tolerantie veranderd van betekenis. Tolerantie is niet langer iets wat anderen gegund wordt, maar wat anderen verplicht wordt: nieuwe Nederlanders moeten tolerantie accepteren want anders horen ze hier niet. Van iets dat een dominante groep geeft aan een minderheidsgroep, is het iets geworden dat de dominante groep eist van een minderheidsgroep. Daarbij ligt zeer sterk de nadruk op persoonlijke autonomie en de overtuiging dat de Ander, ic de moslim, persoonlijke autonomie veel minder waardeert en zijn waarden wil opleggen aan de autochtone Nederlanders, niet-moslims. De vertaling naar zwarte piet lijkt me hier eenvoudig. De racisme/islamofobie kaart wordt dus al snel ervaren als een manier van buitenstaanders om hun wil op te leggen op een moment dat blanke autochtone Nederlanders in de verdrukking zouden zitten. En vergis je niet, autochtone blanke Nederlanders zitten ook in het nauw, maar de vraag is of dat niet meer te maken heeft met processsen als mondialisering (EU, migratie), individualisering, terugtrekkende overheid, minder vertrouwen in de overheid en bezuinigingen. En dat alles geldt net zo goed voor zwarte Nederlanders en/of moslim Nederlanders.

Tot slot

De activiteiten van de laatste tijd rondom het thema islamofobie staan in het teken van pogingen om voor elkaar te krijgen dat islamofobie een aparte registratiegrond wordt bij discriminatie zoals dat ook het geval is bij anti-semitisme. Het moge helder zijn dat de afwegingen hierboven nauwelijks een plaats hebben bij die registratie. Het moet gaan om juridisch duidelijke gevallen van islamofobie die aantoonbare schade met zich meebrengen en/of een gevaar voor de openbare orde leveren. Dat is maar een klein aspect van islamofobie en kan alleen maar betrekking hebben op islamofobische uitingen en niet op de islamofobische structuren in beleid en samenleving. Dit wil niet zeggen dat men deze pogingen maar moet laten varen (integendeel), maar het betekent wel dat dit slechts één deel van de aanpak van islamofobie kan zijn. Uiteindelijk gaat het hier ook om macht. Zijn het de blanke, seculiere/christelijke autochtonen die bepalen wat de Nederlandse samenleving is, waar de grenzen van de vrijheden liggen of zijn de opvattingen, grieven en historisch bepaalde posities van zwarte mensen en moslims gelijkwaardig?

Eerder in de serie Welkom in Eurabia:

Deel 1: Voor een islamisering van de samenleving

Deel 2: De Protocollen van de Wijzen van Mekka

4 comments.

Dutch Foreign Fighters – Some Testimonials from the Syrian Front

Posted on November 1st, 2013 by martijn.
Categories: Activism, Guest authors, Headline, Religious and Political Radicalization, Society & Politics in the Middle East.

Guest Author: Pieter van Ostaeyen

Introduction:

A while ago I documented Belgian Jihadi’s in Syria quite meticulously, even though source material is rather limited. Especially on social media the Belgian fighters seem to be keeping a rather low profile. Exactly the opposite stands for their “colleagues” from The Netherlands. It didn’t take too much trouble to stumble upon quite lengthy posts on all kinds of social media platforms. As opposed to my earlier work on the Belgians, I will not give an overview of who left, got killed or returned home; in these posts I will present some personal stories of the Dutch foreign fighters. This will be the first part in a series of posts on the topic.

Their Armor:

The armor of the Dutch Mujahideen:

  • A Kalashnikov AK46 and 6 extra magazines
  • A Makarov pistol
  • Two handgrenades: one defensive, one offensive
  • A sharp knife
  • A Casio watch

This photo was taken an hour before a battle in the larger Homs area. The operation counted 150 fighters against about 400 regime forces.

Untitled

Perhaps the most important belonging of a Dutch fighter is a translation of the Qur’an.

(This one is the translation by Fred Leemhuis (ISBN 90 269 4078 5), without any doubt the best translation of the Qur’an in Dutch)

Untitled2

[Edit 1-11-2013. Correction: This is not the translation by Leemhuis. This is ‘De Edele Koran’ (The Noble Qur’an), a translation by Sofian S. Srinegar. MdK – With permission of the author. Thanks to PC and AY.]

The story of Mujahid Mourad Massali – Abu Baseer

Untitled3

It was at the end of 2012 when we in Holland said goodbye to Abu Baseer. We were going training that evening but Abu Baseer came with the intention of saying farewell to the brothers. At first Abu Baseer didn’t want to participate in the training but after some brothers insisted he joined in. After the training we said farewell, Abu Baseer embraced us and asked for forgiveness. We later found out that this was to be the last night Abu Baseer was amongst us.

Abu Baseer is a brother who inspired many in The Netherlands to take the path of Jihad. He always called for truth, whether at work, in the streets, in the Mosque and even from Syria. He called us from Syria and told us about the beauty of Jihad; we would be foolish not to come over. This brother had everything he could wish for living in The Netherlands; he had a college degree, was married at the age of 20 and was soon to become father, he had a good job and lived with his wife in his own house. He was a lucky young man and yet he choose to sacrifice his life fighting for the cause of Allah.

It was not only the love for Allah that made Abu Baseer leave for Syria, but more importantly his love for the Ummah. For when a Muslim sees the suffering of the Syrian people, he sees them as if they were his own parents, his own children. It cannot be that the tears from our mothers in The Netherlands are more important than the tears of the hundreds of thousands Syrian mothers. These Syrian women lose husbands, children and family daily. These women get killed, raped or tortured. These women we see as our own mothers, we feel their grief as if it was our own. The same applies for the Syrian men and children who we see as our own kin.

If I would have to describe Abu Baseer in one word, I would use ‘Izz (honor). He was a man of honor and strength loyal to his Brothers. When he heard some Muslims were in hardship he always was the first to start collecting money to help them out. Whenever you were in trouble, Abu Baseer was there to help you out.

We arrived in Syria a month after him, we had to wait before meeting him because he was on a mission protecting the borders. Me and the Brothers were in the [military] training camp at that point. He was on his mission on the front for over 40 days. On missions like this you are at guard, facing the enemy constantly. Sometimes sleeping in your battle gear.

It was later that evening I saw Abu Baseer again. It had been about two months ago. We embraced; a moment not to forget. We spent hours with the brothers around a fire, talking about The Netherlands. And there we were in the blessed land of as-Sham al-Mujahideen. It was a dream to be participating in Jihad and Allah’s blessing to be in the company of an old group of friends.

Abu Baseer always had a prominent role on the battlefield. His courage and caring for wounded brothers are remembered. He was always the first on the frontline; even though he was younger, he engaged us all in Jihad.

The Battle of Khan Touman

We heard about a major battle coming up. It was directed against a major army base. That morning we left in several groups towards Khan Touman. Our orders were strict; no prisoners were to be taken and there was no such thing as retreat. We said goodbye to each other, we made some photos …

We divided into seven platoons. In total we were about 500 taking on about 2000 or more in open field. We were to attack after dusk. The platoon of Abu Baseer, led by Abu Baraa al-Homsi, was one of the first in battle. After initial silence, suddenly fire broke loose on Abu Baseer’s front. The group had overrun al-Assad’s troops and penetrated deep into enemy frontlines. Those who returned, told me bullets and bombs were all around but didn’t hit the brothers. One of the wonders they told about was that a mortar grenade landed in their middle and didn’t explode.

The next day me, Abu Baseer’s brother and other brothers we knew from The Netherlands, were sent to reinforce another frontline. Abu Baseer was there, he welcomed us and we decided to fight side by side. A dream came true. Every Muslim caring for Jihad dreams about fighting side by side with his brothers. Fighting the enemies of the Ummah. Who would have known this when we were in The Netherlands ?

After the evening prayer the enemy had fallen back to its original positions. I would protect this outpost together with Abu Baseer and four other Ansar during nighttime. It was a cold night and we were hungry. We had almost no blankets and slept on a concrete floor. Some of us hadn’t slept in over 48 hours. And yet in turn we had to take guard and stay on the look-out for the enemy. It is in times like this you experience Jihad an-Nafs fully; the internal strife you’re going through is but a reflection of the external battle you experience. But if you lose your internal strife it will reflect on battle and vice versa.

After we prayed Fajr we were going to the front line and awaited the enemy. This time they returned with more heavy weapons, covered by tank fire and heavy artillery. At a certain point I lost track of Abu Baseer and went out looking for him at the front. After I didn’t find him there, I returned to the other Dutch brothers. It is at this time we ran into Abu Baseer; he was carrying a box of food and fruit. We never knew where he got it, but he by himself thus provided over twenty men with breakfast. This is how Abu Baseer always thought about his brothers first and why we loved him so deeply.

After we ate Abu Baseer told me it would be better if we would reinforce the right flank because fighting was heavier there. We asked the Amir for permission to go there. Once arrived we ran into some brothers with food and drinks. One of them offered us some energy drinks; Abu Baseer took one and put it in my vest saying “here, take this, you’ll need it.” When the brother offered Abu Baseer one, he decisively said: “no, no, not for me, today I will drink in Paradise.”

The fighting was heavy, it was the last outpost of the enemy. We were under heavy fire from tanks. Luckily the Mujahideen as well had tanks and anti-tank rockets. Our Amir Abu al-Baraa had a rocket launcher he wanted to use on one of the tanks that shelled us constantly. He asked for volunteers to approach the tank. Abu Baseer was the first one to volunteer, I went with him.

The three of us now had to cross an open field, with only some high grass as cover. One of the brothers helped us cutting the barbed wire and we ran into the open land. They fired upon us with all they had; machine guns and snipers. The tank didn’t spot us yet but we were under heavy fire. Abu al-Baraa and Abu Baseer were three feet in front of me, they were going to fire the rocket at the tank which was only fifty feet away. When the tank spotted us it fired at us with its heavy machine gun and soon the shelling started.

The rocket, although it was brand new, blocked. Abu al-Baraa ordered me to go back to the others and return with the brother specialized in using these rockets. So once again I had to run across the field while the enemy had us in sight. The last thing I heard was Abu Baseer advising me to keep to the right. This was to be the last time he spoke to me…

When I arrived back I explained the situation to the others, the brother was to prepare to return back with me. Suddenly we heard via the radio one of us was martyred at the right flank. Some rushed in to get the body of the martyr. When I saw Abu al-Baraa and the others returning with a body, I knew Abu Baseer got what he wanted; to die as a Shaheed. Abu Baseer had been shot in the neck. We buried our friend the same day, a smile on his face.

A few hours after Abu Baseer died we took over the enemy base, after only two days of battle. We later destroyed the tank that caused Abu Baseer’s death. We captured 27 hidden bunkers stuffed with weapons and ammunition and two million liters of diesel. This was a marvelous victory, a glorious day to die as a Martyr. We later realized it was only because Allah wanted it we were victorious in this battle.

A month later I ran into Abu al-Baraa again; he told us he asked Abu Baseer moments before his death whether he was afraid. He answered: “Why should I be afraid when I will be in Paradise soon?”

We ask Allah to take care of Abu Baseer’s relatives and to accept him as true Martyr. We ask Allah to reunite us in Paradise, Oh Allah favor us with martyrdom, take our blood, our belongings and our endeavors untilled You are satisfied with us.

Your brother Abu Jandal

Pieter van Ostaeyen is a Belgian historian, Arabist and islamicist on current affairs in the Middle East. He is also active on Twitter: @p_vanostaeyen. This piece was originally posted on Jihadology.net and is also to be found on his own blog.

2 comments.