C L O S E R

Closing the year 2013: Conflict, Racism and Inspiration

Posted on December 31st, 2013 by martijn.
Categories: Activism, anthropology, Headline, Notes from the Field, Religious and Political Radicalization, Society & Politics in the Middle East.

In this post a short overview of 2013 in three themes: Islamophobia & Racism, Egypt and Syria which dominated my blog this year and also the themes that attracted the most visitors. After that I will reveal my plans for the upcoming year including my new research project! And there is something with this blog in 2014…

Islamophobia and Racism in the Netherlands
A huge topic this year was the Dutch blackface tradition of Black Pete. Although there is a debate since 1960s (flaring up in the 1980s and 1990s) the last couple of years the debate is getting broader, getting more attention on primetime tv and according to some a slightly shifting consensus among opinionleaders in favour of those opposing the tradition. People who support the tradition were also more vocal this year however resulting in, among others, a facebook petition called Pietitie (Piet+petition). I wrote about this in my most popular post this year: Pietitie, Blackface Pete and Nativism: Commodifying Popular Dissent Through Facebook. The petition was organized by a social media campaign agency (without disclosing so) and they used to show how powerful a social media campaign can be.

Debating the negative and islamophobic debate about Islam in Europe is also major topic among Muslims in Europe. Not surprisingly so of course and I blogged about one such attempt: a debate organized by the Oxford Student Union where, among others, in particular Mehdi Hassan left quite an impression: Debating Islam as a Peaceful Religion. That these attempts to counter islamophobia are important was shown in the UK this year where after the Woolwich murder an islamophobic backlash cost the life of one Muslim and where several attacks at mosques occurred and were prevented. At a different level the necessity of combating islamophobia and racism was shown in the Netherlands where Dutch parliament scheduled the ‘Moroccans-debate’ on its agenda. I’m not going to refer to the last time the Dutch parliament had an official debate about a specific minority. but you can read about the Moroccans-debate here: The Dutch ‘Moroccans’ Debate.

Also very popular this year were the posts in Dutch on white privilege: Niet mijn schuld, wel mijn zorg: structureel racisme en wit privilege in Nederland.(Not my fault, still my concern: structural racism and white privilege in the Netherlands) where I used my own position as a white male to explain the benefits of being white in this country. More controversial was my Dutch post: Muselmann – Joden als Moslims in de Concentratiekampen – (Musulmann – Jews as Muslims in the concentration camps). In this post I explored the meaning of the German term Muselmann, meaning Muslim, that was used in the nazi concentration camps for those prisoners who were almost dead. If I have time I will translate the post in English in 2014. Fortunately not all was negative this year. The aforementioned Dutch posts were number two and three in the popularity contest; the number one among the Dutch posts was one about a Dutch contestant of X Factor: a Muslim woman with a headscarf with the name Sevval Kayhan: Hallo dan! – X Factor, Sevval en Inspiratie.

Syria and Egypt
Syria and Egypt were the two other major themes at my blog. The second and fourth most popular posts dealt with Egypt and Syria. Number two was a post in which I explored the rise of and contestations over a new symbol that has emerged in the Middle East, online and offline, to remember the crackdown of the Rabaa al-Adawiya protest camp whereby many pro-Mursi citizens were killed. The ‘four-fingered’ salute is a black hand on a bright yellow background and posted on several social networking sites by people who want to express their solidarity with, remembrance of and anger about the death of the Rabaa protesters: R4bia – The Symbolic Construction of Protest. The symbol has recently been forbidden in Egypt so be careful if you use it on the internet.

Syria obviously is a major theme and I started a post called: European foreign fighters in Syria. I updated this post regularly until the summer and then decided to leave it up to the experts such as Aaron Zelin who are much better at this than me. I did updated it recently with a link to a new report of ICSR estimating the number of foreign fighters. Also the Dutch constituency of the fighters in Syria got quite some attention at my blog since my last research endeavours involves them. In particular my Dutch post Anatomie van een relletje op een Haagse trapveldje – (Anatomy of a small riot on a playing field in The Hague) describing a run in with the police during a football get-together where I was present as well, received a lot of attention.

The classics
Of course in the 14 years this site exists (of which 7 years as a blog) there are a number of classics here as well: posts that score high every year. The absolute all time favorite is my debunking of Islamizing Europe – Muslim Demographics. This post is not the most popular of all time (that is my pornofication post and as a second the one on sex, Arab women and orientalism) and I expect its position as the all time classic will be severely threatened by the R4bia post of this year. The 2012 interview of Veena Malik by Nazima Shaikh also scored high this year (she was in the news, wasn’t she?): Veena Malik: My Pakistan is infamous for many reasons other than me.

Another classic is the interview with John Bowen on France24, I know for a fact that some colleagues use it in the courses they give (I do too): Anthropologist John Bowen – Islam of France. The classic posts in Dutch are Stierf Michael Jackson als moslim? (Did Michael Jackson die as Muslim?). The answer is most likely ‘no’ by the way. And for some reason: Rwina – Stijl in debat. I can’t translate rwina into English but is a Moroccan term referring to absolute chaos and noise people make, in this case during a debate on tv in 2009.

2014
The new year will be an important year.

1. My new project (working together with Annelies Moors and Sarah Bracke) ‘Forces that bind or divide?’ on interventions of Muslims in Dutch society and the islamdebate has already started. Together with our new PhD (more on her soon!) we will start with our research and also with several events that are interesting for a broader public for example an event about 25 years after Rushdie. The Rushdie Affair is only of the conflicts related to the public presence and representation of Islam that have had an enormous impact on European societies over the past decades. These conflicts have triggered debates about the binding or dividing function of religion in secular societies. Whereas most research considers Muslims as the object of integration policies, this project focuses on Muslims as active participants and investigates how their interventions produce ties that bind or divide both between Muslims and non-Muslims and amongst Muslims. Have such interventions contributed to development of a Muslim public sphere? To what extent and along which lines is this public sphere fractured? How does such a Muslim public intersect with other religious and non-religious publics? What transformations have taken place in the binding or dividing force of Islam in the Netherlands?
2. Related to my new research (and that of the PhD in the same project) a new blog will be launched very soon. This will be focused on activism in the Netherlands, monitoring events and debates. Part of it will be in Dutch but the most important issues will be available in English as well.
3. A new book, in Dutch, on Salafism will be published. This book is written by Carmen Becker, Joas Wagemakers and yours truly and is the final product of years of research.
4. In 2014 a report will be published based upon joint research with two other colleagues. And that is all I can say right now. Keep you posted.
5. Most likely in 2014 (God willing) something else will be published as well.
6. An event will be organized dedicated to 25 years after Rushie and 10 years after Van Gogh.
7. For my blog I plan to do a series of reports about doing online research: the usefulness of it as well as its predicaments. This most likely will also involve a Frequently Asked Questions post based upon questions of my interlocutors on Facebook.
8. The Guest Posts section was qualitatively very good this year, in terms of number of authors and visitors however it was less succesful. I will try to change this in 2014.
9. My new research means that more posts will be focused on: efforts by Muslims to put Islamophobia on the anti-racism agenda, debates among Muslims about (proper) activism and the role of women therein. Perhaps I will also include some post with historical topics.
10. In 2014 my website exists 15 years. On 1 March to be exact. I think this calls for a little celebration, don’t you?

Next week I will publish an overview of my academic and professional publications of 2013. For now, I wish all of you and your loved ones the best for 2014. In particular thanks to all my readers and commentators here. But most in particular thanks to all the people I work with in my research online and offline!

0 comments.

Dr. Kromzwaard Trofee 2013 – De Nominaties: stem!

Posted on December 26th, 2013 by martijn.
Categories: Blind Horses.

Zo de nominaties voor de Dr. Kromzwaard Trofee 2013 zijn binnen. Het was enerzijds nogal een klus: er waren veel inzendingen. Anderzijds: er waren er zoveel en geen met een gelijk aantal suggesties dus er hoefde geen jurybeslissing aan te pas te komen. Geen ellenlange discussies dus.

Drie opvallende websites dit jaar: ZamanVandaag, De Correspondent en de Ware Religie. Beiden hadden veel inzendingen, DWR zelfs een record: 16. Slechts één artikel van De Correspondent haalde het echter en dan helaas voor hen ook nog in de faalhazen categorie. DWR is de enige die qua aantal inzendingen hoog scoorde in zowel de categorie beste als de categorie slechtste, maar omdat alle voorgestelde artikelen slechts één keer genoemd zijn, staan ze er nergens bij. Hetzelfde geldt ook voor ZamanVandaag.

Een bijzondere vermelding is voor de auteur deze site. Die kan niet genomineerd worden, maar het feit dat hij in de aankondiging van de Dr Kromzwaard Trofee de naam verhaspelde tot Kromwaard verdient toch vermelding volgens een van mijn studenten. Bij deze!

Voordat u stemt het volgende.

U vindt per categorie (Q1,2,3,4,5,6) een overzicht van de drie genomineerden, met daaronder de links naar de desbetreffende bijdragen inclusief het ingekorte commentaar van juryleden LM en UO en/of van de inzenders van de suggesties. Vervolgens vult u bij Q(1,2,3,4,5,6) in welke van de drie genomineerden uw stem krijgt. U kunt slechts één stem uitbrengen en u kunt slechts één keer stemmen. De nominaties blijven open staan tot 31 december 18 uur.
Breng uw stem uit via het volgende formulier: Nominaties.

PS

De commentaren bij de stukken zijn samengesteld op basis van de inzendingen door de andere juryleden.

0 comments.

Solidariteit & Sympathie – Een impressie van de demonstratie voor moslimgevangen

Posted on December 24th, 2013 by martijn.
Categories: Activism, International Terrorism, Notes from the Field, Public Islam.

Afgelopen zaterdag vond in Den Haag een demonstratie plaats van ongeveer 40 moslims tegen de gevangenschap van de leider van Sharia4Belgium in België en Lehsen Aacuk in Marokko. Over Abu Imraan is genoeg bekend denk ik, over Lehsen Aacuk zal ik hieronder wat meer informatie geven.

Het Schouwspel

Op het station van Den Haag kom ik één van de demonstranten tegen en reis met hem verder via tram en te voet naar de demonstratie. Van enige afstand zien we de vaandels die ze bij zich dragen. Hij sluit zich aan bij zijn kameraden en ik observeer keurig vanaf een hoek van de straat. Het gaat op dat moment om zo’n twintig mannen; later voor en tijdens de demonstratie groeit dit uit tot ruim veertig. Vrouwen was verzocht niet deel te nemen aan de demonstratie en eventueel via twitter en facebook voor een proteststorm (een vloed aan tweets en statusupdates) te zorgen; die heb ik niet gezien maar heb het ook niet echt in de gaten gehouden.

Naast deze mannen is ook de politie aanwezig bij de Belgische en Marokkaanse ambassades en ook enkele mensen van de media. Dit laatste is zeer beperkt en dat is op zich wel verrassend gezien de ophef die er de laatste maanden is geweest over deze groep moslims. Wellicht heeft een en ander met het weer te maken, maar het zou ook kunnen dat de eigen mediacode van deze groep een rol speelt. Vantevoren is afgesproken dat niemand met de media praat en dat er achteraf een moment is voor de media. Het zou goed kunnen dat journalisten daardoor denken ‘laat maar’ zeker als ze daarvoor de hele tijd in de kou en regen moeten wachten. Misschien was ook de vorige demonstratie, toen er slechts vier demonstranten waren, daar mede debet aan.

Aan de andere kant moeten we toch ook vaststellen dat eerdere demonstraties voor moslimgevangenen, destijds nog onder de noemer van Behind Bars, ook niet zoveel media-aandacht opleverden. De demonstraties die wèl veel aandacht opleverden waren twee demonstraties over onderwerpen die toch al hoog op de agenda van de media stonden: de gezichtssluier en het protest tegen de film The Innocence of Muslims. Er lijkt ‘gewoonweg’ niet zo heel veel belangstelling te zijn voor deze categorie gevangenen.

De Toespraken
Er zijn twee toespraken bij de Belgische ambassade. Een fragment van de eerste:

Wij staan hier voor de Belgische ambassade als gebaar van solidariteit naar de Belgische gedetineerden, en in het bijzonder naar Aboe ‘Imran. Aboe ‘Imran, een vader, een echtgenoot, een geliefde broeder, een voorbeeld figuur en een nachtmerrie voor het Belgische demonencratie. Een politiekbewuste broeder met een vlijmscherpe tong waarmee hij de onrechtplegers en de hypocrieten in verschillende talen toetakelde. Hij zit vast voor ‘t oproepen tot haat en geweld, een leugenachtige aanklacht welke door elke simpele ziel die één van zijn video’s heeft bekeken op youtube, niet bevestigd kan worden. Alvorens hij begint met spreken, en alvorens hij bepaalde uitspraken doet waarvan hij denkt dat het tegen hem gebruikt kan worden en dat het uit de context gerukt kan worden, geeft hij keurig en netjes aan dat hij niet oproept tot ‘Haat en Geweld’.

In deze toespraak worden ook andere namen genoemd van mensen met wie solidariteit betuigd wordt:

• Abu Dawud (Kamel Affetat)
• Jean-Louis Denis
• Abdelhakim al ouassaki
• Ilias Taketloune
• Hassan Hamdaoui

EDIT: toevoeging aan deze lijst: Walid Lakdim, Nizar Trabelsi, Malika el Aroud

(er zouden er nog meer toegevoegd kunnen worden, maar dat is voor een andere keer)

(De links zijn van mij natuurlijk, niet van de spreker. Ze geven enige info over de personen en, meer, over hoe er over hen wordt gesproken). De spreker stelt dat al deze mensen onterecht vastzitten. Zij hebben niet gedaan wat hen verweten wordt en zitten in feite alleen maar vast omdat ze standvastig blijven vasthouden aan de ware islam, die uitdragen en ernaar praktiseren en dus democratie afwijzen.

De afwijzing van democratie was ook te zien in het spandoek ‘democratie = hypocrisie’. Men wijst democratie af omdat het volgens hen tegen islam is. Daarmee is het een intrinsiek onrechtvaardig systeem (aangezien alleen de islam rechtvaardigheid brengt) en het feit dat de genoemde mensen vervolgd worden voor hun geloofsovertuiging door een systeem dat juist vrijheid zou moeten promoten laat de hypocrisie en onrechtvaardigheid ervan zien. Ook in de tweede toespraak komt dit terug:

Oh moslim, zij zullen nooit tevreden met jou zijn tot jij hun volgt. Tot jij hun religie volgt, tot jij hun demoNcratie volgt en afstand neemt van de Islam.
Luister oh Kaafir! En knoop dit goed in je oren! Ik aanbid niet wat jullie aanbidden. En ik zal nooit aanbidden wat jullie aanbidden! Lakoem Dienoekoem wa liyaa Dien!
Wat betekent dit? GEEN INTEGRATIE! GEEN TOLERATIE! Ik heb mijn eigen Deen, jij hebt jouw eigen Deen! Jullie hebben jullie demoNcratie, wij hebben onze Shariah! Jullie hebben jullie homofilie, wij hebben onze Nikaah!
Onze Aqiedah is gebaseerd op de Tawheed, op de Eenheid van Allaah, en dit houd in dat wij Vertrouwen hebben in Allaah, en dat wij onze daden verrichten voor Allaah. Dat wij staan en zitten omwille van Allaah! En dit zullen jullie nooit van ons kunnen afnemen!
Wat kunnen jullie doen? Ons opsluiten? Wat kunnen jullie nog meer doen? Ons aanvallen? Wat kunnen jullie doen? Niks! Niks zal de Tawheed uit onze harten halen bi idhni Allaah!
Keer op keer plotten en plannen jullie om ons te laten afdwalen, om ons het leven van de ongelovigen te laten nabootsen, maar wAllaah, herinner o broeder dat jij de kleinzoon bent van ‘Omar al-Faaroeq! Herinner o broeder dat jij de kleinzoon bent van Usaama bin Zayd! Van Khaalid ibn al-Waalid!
Wij zijn niet van de Ummah van Mark Rutte, wij zijn niet van de Ummah van Peter Velle de kankerpatient!
Wij zijn van de Ummah van Usama ibn Zayd, wij zijn van de Ummah van Omar ibn al-Khattaab! Wij zijn van de Ummah van Khalid ibn al-Walid! DAT ZIJN ONZE VOORBEELDEN! Wat zouden zij doen als zij vandaag de dag hier waren en zagen hoe de Heiligheid van Allaah werd geschonden, hoe onze broeders werden opgesloten en hoe deze zonen van varkens en apen de Islaam beledigen! Het antwoord laat ik aan jullie over!

In deze toespraak wordt ook, zonder namen te noemen, verwezen naar controverses van afgelopen weken waarin diverse Nederlandse moslimvoorlieden in niet mis te verstane woorden afstand hebben genomen van de Nederlandse moslims die naar Syrië gaan om daar te vechten tegen Assad:

Als de leed van de Islam jou er niet toe aanzet om kwaad te worden, doe verder dan geen moeite. Behoor jij tot degenen die een menselijkheid bezit? Leef dan maar als een angsthaas en sterf als een angsthaas.

De zorgen die afgelopen week door mensen als Ibrahim Wijbenga en Yasin ElForkani zijn uitgesproken, passen in een bredere trend onder moslims met grote zorgen over wat men beschouwt als ‘extremistische groepen‘. Door veel van de demonstranten echter zijn hun uitlatingen met verbijstering en woede gade geslagen en dat geldt ook voor de uitlatingen van salafistische prediker Suhayb Salam die stelde dat Syrië geen Europese strijders nodig heeft. Volgens deze demonstranten zijn de strijders van ISIS en Jahbat al Nusra helden die tenminste iets doen tegen het onrechtvaardige regime van Assad.

Voor, tijdens en na de toespraken worden diverse leuzen gescandeerd en na afloop vertrekt men naar de Marokkaanse ambassade. In tegenstelling tot het oorspronkelijke plan wordt het geen mars, maar gaat men per auto. Ook ik kan met een auto mee wat mij een wandeling door de regen en kou naar een tramhalte bepaart.

Bij de Marokkaanse ambassade is het weer inmiddels nog slechter. De demonstratie werd daar ingekort evenals de toespraak. Dit is een fragment van de oorspronkelijk geplande toespraak:

De verraders die hun Islaam hebben verkocht omwille van wereldse genoegten en begeerten! De verraders die zich verzetten tegen het Islamitisch systeem, wetende dat dit systeem van rechtvaardigheid ervoor zal zorgen dat zij van hun tronen af worden gestoot.
Het zijn deze verraders die vandaag de dag nog steeds de marionetten zijn van de Kruisvaarders! Zij zijn het die ervoor zorgen dat de Marokkaanse bevolking en de andere Moslim-bevolkingen leven in een gecontroleerd systeem van moderne slavernij! Het zijn deze marionetten die de Moslims bestrijden, gevangennemen en doden omwille van hun bazen onder de Kruisvaarders. Het is een schande dat de Moslims in hun eigen landen, niet het recht krijgen om hun Religie en Systeem te vestigen!
Het is een schande dat de Moslims die streven en pleiten voor het Islamitische systeem, worden opgesloten in hun eigen landen! Het is een schande dat de Moslims die wensen hun mede-Moslims te helpen, worden weggezet als terroristen en worden geworpen in de martelkelders van de tirannen!

In deze toespraak wordt een lijn getrokken van het verleden naar het heden en de teloorgang van de umma (wereldgemeenschap van moslims) mede geweten aan verraad in eigen kring. De demonstratie wordt besloten met een beroemde nashid: ‘ghuraba’ (de vreemdeling) (zie hier een oude tekst van mij daarover met diverse varianten waaronder enkele met muziek).

De demonstratie wordt vervolgens beeindigd en men gaat ieder zijn eigen weg of nog ergens eten.  Door één van de demonstranten wordt het hele gebeuren samengevat onder de noemer ‘hard maar gemoedelijk’ en daar kan ik me wel in vinden. Het taalgebruik richting Belgische en Marokkaanse autoriteiten was hard en grof; de onderlinge sfeer was echter gemoedelijk en ook het toezicht van de politie verliep in een prettige sfeer.

Lehsen Aacuk
Begin dit jaar werd de Marokkaanse Nederlander Lehsen Aacuk in Marokko gevangen gezet door het Marokkaanse regime op verdenking van ronselen voor de gewapende strijd. Hij zou gemarteld zijn en is veroordeeld tot twee jaar gevangenisstraf. Hij ontkent alle beschuldigingen. Hij slaagde erin de volgende audio-boodschap voorafgaand aan de demonstratie te verspreiden via de Facebookpagina ‘Onze Gedetineerden’:

Op onderstaande video ziet u hem op het podium tijdens demonstratie tegen de film The Innocence of Muslims op het Museumplein in Amsterdam (vanaf 37:57):

Zie ook dit artikel op De Ware Religie waar u Lehsen Aacuk ziet staan naast Omar Haddouchi; een Marokkaanse Salafi prediker.

Politieke gevangenen
Zijn de genoemde mannen in het protest politieke gevangenen? Ze worden in beleid en media weggezet als terroristen, gekkies, haatbaarden, enzovoorts. Hun acties (los van de vraag of ze nu wel of niet gedaan hebben waar ze voor gevangen zijn genomen) zijn echter politiek en hoewel ze met de termen terroristisch, gekkies en haatbaarden ook nogal irrationeel en nihilistisch worden voorgesteld blijven ze toch zeker politiek. Tegelijkertijd is de term politieke gevangene natuurlijk voor deze groep ook controversieel. Immers, de term wordt vooral gebruikt (volgens mij) voor slachtoffers van politieke vervolgingen door regimes die ons (en wij hen) meestal niet goed gezind zijn. Politieke gevangenen zijn meestal sympathieke gevangenen en de gevangenen die hierboven genoemd worden krijgen juist niet veel sympathie.

In een recent artikel in The Guardian wijst Richard Seymour op de grotere diversiteit in het scala aan tactieken en technieken om protest te beheersen én een bijbehorende trend om bepaalde opponenten te identificeren onder de noemer van criminaliteit en openbare orde.

From Quebec to Spain, anti-protest laws are threatening true democracy | Richard Seymour | Comment is free | theguardian.com

For protest policing under neoliberalism does not simply entail more repressive behaviour. In fact, the secular trend across European states is for a convergence around a more differentiated system of strategies toward protests.

In dealing with larger protests representing “official” bodies, police tend to prefer consensual and negotiated approaches, and tend to take a greater physical distance from the people whose activities they are policing. By contrast, smaller groups of protesters representing loose social coalitions, campaign alliances and so on, are more likely to be deemed extremist, terrorist or even – theatrical gasp – anarchist, and thus subject to militarised policing, direct surveillance and physical coercion, with the invocation of “anti-terrorist” or other repressive legislation.

Just as the definition of crime is inherently ideological, so the decision as to what constitutes an “official” protest or an “extremist” outrage is in part ideological and normative, deriving from the legal and political culture of policing in a given state and bureaucratic categories deployed by local and national forces. Necessarily, then, this is an inherently politicised form of policing.

Wat het gebruik, of het gebrek eraan, van het label politieke gevangene ons leert is dat de staat manieren heeft om te bepalen en uit te dragen welke vormen van protest acceptabel en ‘normaal’ zijn en welke niet. Juist anarchistische vormen van protest (waar deze groepen ook wel wat van weg hebben) die kleinschalig, niet hierarchisch zijn worden geproblematiseerd. (Zie ook het stuk van Doutje Lettinga naar aanleiding van de Engelse relschoppers uit 2011 (mede gebaseerd op het proefschrift van Femke Kaulingfreks Making Trouble. Disruptive Interventions of Urban Youth as Unruly Politics).) De termen en het beleid ten aanzien van deze gevangenen en ten aanzien van de groep die voor hen opkomt zeggen dus eerst en vooral iets over machtsverhoudingen in de samenleving en over de verhoudingen onder moslims in het bijzonder.

De de-politisering van deze categorie gevangenen zien we ook terugkeren in (serieuze) analyses van oorzaken van radicalisering. Daarin wordt verwezen naar uitsluiting, sociaal-economische achterstanden en psychologische problematiek. Dat speelt misschien een rol, maar vergeten wordt dan dat we hier ook te maken hebben met politiek en dat de War on Terror grote consequenties kan hebben voor diegenen die, volgens de staat, aan de verkeerde kant staan. Vanuit een mensenrechtenoverweging zijn er, zeker in het geval van Lehsen Aacuk, wel degelijk bezwaren te maken tegen zijn proces en detentie. Het kwalificeren van deze mensen als terroristen, gekkies en haatbaarden in plaats van politieke gevangenen, valt dan ook samen met hun uitsluiting uit een gemeenschap van mensen wiens leven, lichamen, verwondingen en rechten ‘onze’ aandacht, zorg solidariteit en compassie verdienen. Met andere woorden ook de bredere politieke en sociale context en de grieven die daaruit voortkomen zijn van belang om bepaalde protestbewegingen te begrijpen en ook om het gebrek aan belangstelling voor deze categorie gevangenen te begrijpen.

Noten

• De teksten van de toespraken die hier getoond zijn, zijn afkomstig van de geschreven tekst van de sprekers.

• Dank aan degene die mijn van de Belgische naar de Marokkaanse ambassade en de laatste stop heeft gereden.
• Houdt u er rekening mee dat vandaag de laatste dag is dat u suggesties kunt opsturen voor de Dr. Kromzwaard Trofee? Wat zijn de beste/slechtste stukken met betrekking tot islam, moslims, integratie, multiculturele samenleving van blogs, kranten en andere media? Geef uw suggesties door: HIER.

0 comments.

Solidariteit & Sympathie – Een impressie van de demonstratie voor moslimgevangen

Posted on December 24th, 2013 by martijn.
Categories: Activism, International Terrorism, Notes from the Field, Public Islam.

Afgelopen zaterdag vond in Den Haag een demonstratie plaats van ongeveer 40 moslims tegen de gevangenschap van de leider van Sharia4Belgium in België en Lehsen Aacuk in Marokko. Over Abu Imraan is genoeg bekend denk ik, over Lehsen Aacuk zal ik hieronder wat meer informatie geven.

Het Schouwspel

Op het station van Den Haag kom ik één van de demonstranten tegen en reis met hem verder via tram en te voet naar de demonstratie. Van enige afstand zien we de vaandels die ze bij zich dragen. Hij sluit zich aan bij zijn kameraden en ik observeer keurig vanaf een hoek van de straat. Het gaat op dat moment om zo’n twintig mannen; later voor en tijdens de demonstratie groeit dit uit tot ruim veertig. Vrouwen was verzocht niet deel te nemen aan de demonstratie en eventueel via twitter en facebook voor een proteststorm (een vloed aan tweets en statusupdates) te zorgen; die heb ik niet gezien maar heb het ook niet echt in de gaten gehouden.

Naast deze mannen is ook de politie aanwezig bij de Belgische en Marokkaanse ambassades en ook enkele mensen van de media. Dit laatste is zeer beperkt en dat is op zich wel verrassend gezien de ophef die er de laatste maanden is geweest over deze groep moslims. Wellicht heeft een en ander met het weer te maken, maar het zou ook kunnen dat de eigen mediacode van deze groep een rol speelt. Vantevoren is afgesproken dat niemand met de media praat en dat er achteraf een moment is voor de media. Het zou goed kunnen dat journalisten daardoor denken ‘laat maar’ zeker als ze daarvoor de hele tijd in de kou en regen moeten wachten. Misschien was ook de vorige demonstratie, toen er slechts vier demonstranten waren, daar mede debet aan.

Aan de andere kant moeten we toch ook vaststellen dat eerdere demonstraties voor moslimgevangenen, destijds nog onder de noemer van Behind Bars, ook niet zoveel media-aandacht opleverden. De demonstraties die wèl veel aandacht opleverden waren twee demonstraties over onderwerpen die toch al hoog op de agenda van de media stonden: de gezichtssluier en het protest tegen de film The Innocence of Muslims. Er lijkt ‘gewoonweg’ niet zo heel veel belangstelling te zijn voor deze categorie gevangenen.

De Toespraken
Er zijn twee toespraken bij de Belgische ambassade. Een fragment van de eerste:

Wij staan hier voor de Belgische ambassade als gebaar van solidariteit naar de Belgische gedetineerden, en in het bijzonder naar Aboe ‘Imran. Aboe ‘Imran, een vader, een echtgenoot, een geliefde broeder, een voorbeeld figuur en een nachtmerrie voor het Belgische demonencratie. Een politiekbewuste broeder met een vlijmscherpe tong waarmee hij de onrechtplegers en de hypocrieten in verschillende talen toetakelde. Hij zit vast voor ‘t oproepen tot haat en geweld, een leugenachtige aanklacht welke door elke simpele ziel die één van zijn video’s heeft bekeken op youtube, niet bevestigd kan worden. Alvorens hij begint met spreken, en alvorens hij bepaalde uitspraken doet waarvan hij denkt dat het tegen hem gebruikt kan worden en dat het uit de context gerukt kan worden, geeft hij keurig en netjes aan dat hij niet oproept tot ‘Haat en Geweld’.

In deze toespraak worden ook andere namen genoemd van mensen met wie solidariteit betuigd wordt:

• Abu Dawud (Kamel Affetat)
• Jean-Louis Denis
• Abdelhakim al ouassaki
• Ilias Taketloune
• Hassan Hamdaoui

EDIT: toevoeging aan deze lijst: Walid Lakdim, Nizar Trabelsi, Malika el Aroud

(er zouden er nog meer toegevoegd kunnen worden, maar dat is voor een andere keer)

(De links zijn van mij natuurlijk, niet van de spreker. Ze geven enige info over de personen en, meer, over hoe er over hen wordt gesproken). De spreker stelt dat al deze mensen onterecht vastzitten. Zij hebben niet gedaan wat hen verweten wordt en zitten in feite alleen maar vast omdat ze standvastig blijven vasthouden aan de ware islam, die uitdragen en ernaar praktiseren en dus democratie afwijzen.

De afwijzing van democratie was ook te zien in het spandoek ‘democratie = hypocrisie’. Men wijst democratie af omdat het volgens hen tegen islam is. Daarmee is het een intrinsiek onrechtvaardig systeem (aangezien alleen de islam rechtvaardigheid brengt) en het feit dat de genoemde mensen vervolgd worden voor hun geloofsovertuiging door een systeem dat juist vrijheid zou moeten promoten laat de hypocrisie en onrechtvaardigheid ervan zien. Ook in de tweede toespraak komt dit terug:

Oh moslim, zij zullen nooit tevreden met jou zijn tot jij hun volgt. Tot jij hun religie volgt, tot jij hun demoNcratie volgt en afstand neemt van de Islam.
Luister oh Kaafir! En knoop dit goed in je oren! Ik aanbid niet wat jullie aanbidden. En ik zal nooit aanbidden wat jullie aanbidden! Lakoem Dienoekoem wa liyaa Dien!
Wat betekent dit? GEEN INTEGRATIE! GEEN TOLERATIE! Ik heb mijn eigen Deen, jij hebt jouw eigen Deen! Jullie hebben jullie demoNcratie, wij hebben onze Shariah! Jullie hebben jullie homofilie, wij hebben onze Nikaah!
Onze Aqiedah is gebaseerd op de Tawheed, op de Eenheid van Allaah, en dit houd in dat wij Vertrouwen hebben in Allaah, en dat wij onze daden verrichten voor Allaah. Dat wij staan en zitten omwille van Allaah! En dit zullen jullie nooit van ons kunnen afnemen!
Wat kunnen jullie doen? Ons opsluiten? Wat kunnen jullie nog meer doen? Ons aanvallen? Wat kunnen jullie doen? Niks! Niks zal de Tawheed uit onze harten halen bi idhni Allaah!
Keer op keer plotten en plannen jullie om ons te laten afdwalen, om ons het leven van de ongelovigen te laten nabootsen, maar wAllaah, herinner o broeder dat jij de kleinzoon bent van ‘Omar al-Faaroeq! Herinner o broeder dat jij de kleinzoon bent van Usaama bin Zayd! Van Khaalid ibn al-Waalid!
Wij zijn niet van de Ummah van Mark Rutte, wij zijn niet van de Ummah van Peter Velle de kankerpatient!
Wij zijn van de Ummah van Usama ibn Zayd, wij zijn van de Ummah van Omar ibn al-Khattaab! Wij zijn van de Ummah van Khalid ibn al-Walid! DAT ZIJN ONZE VOORBEELDEN! Wat zouden zij doen als zij vandaag de dag hier waren en zagen hoe de Heiligheid van Allaah werd geschonden, hoe onze broeders werden opgesloten en hoe deze zonen van varkens en apen de Islaam beledigen! Het antwoord laat ik aan jullie over!

In deze toespraak wordt ook, zonder namen te noemen, verwezen naar controverses van afgelopen weken waarin diverse Nederlandse moslimvoorlieden in niet mis te verstane woorden afstand hebben genomen van de Nederlandse moslims die naar Syrië gaan om daar te vechten tegen Assad:

Als de leed van de Islam jou er niet toe aanzet om kwaad te worden, doe verder dan geen moeite. Behoor jij tot degenen die een menselijkheid bezit? Leef dan maar als een angsthaas en sterf als een angsthaas.

De zorgen die afgelopen week door mensen als Ibrahim Wijbenga en Yasin ElForkani zijn uitgesproken, passen in een bredere trend onder moslims met grote zorgen over wat men beschouwt als ‘extremistische groepen‘. Door veel van de demonstranten echter zijn hun uitlatingen met verbijstering en woede gade geslagen en dat geldt ook voor de uitlatingen van salafistische prediker Suhayb Salam die stelde dat Syrië geen Europese strijders nodig heeft. Volgens deze demonstranten zijn de strijders van ISIS en Jahbat al Nusra helden die tenminste iets doen tegen het onrechtvaardige regime van Assad.

Voor, tijdens en na de toespraken worden diverse leuzen gescandeerd en na afloop vertrekt men naar de Marokkaanse ambassade. In tegenstelling tot het oorspronkelijke plan wordt het geen mars, maar gaat men per auto. Ook ik kan met een auto mee wat mij een wandeling door de regen en kou naar een tramhalte bepaart.

Bij de Marokkaanse ambassade is het weer inmiddels nog slechter. De demonstratie werd daar ingekort evenals de toespraak. Dit is een fragment van de oorspronkelijk geplande toespraak:

De verraders die hun Islaam hebben verkocht omwille van wereldse genoegten en begeerten! De verraders die zich verzetten tegen het Islamitisch systeem, wetende dat dit systeem van rechtvaardigheid ervoor zal zorgen dat zij van hun tronen af worden gestoot.
Het zijn deze verraders die vandaag de dag nog steeds de marionetten zijn van de Kruisvaarders! Zij zijn het die ervoor zorgen dat de Marokkaanse bevolking en de andere Moslim-bevolkingen leven in een gecontroleerd systeem van moderne slavernij! Het zijn deze marionetten die de Moslims bestrijden, gevangennemen en doden omwille van hun bazen onder de Kruisvaarders. Het is een schande dat de Moslims in hun eigen landen, niet het recht krijgen om hun Religie en Systeem te vestigen!
Het is een schande dat de Moslims die streven en pleiten voor het Islamitische systeem, worden opgesloten in hun eigen landen! Het is een schande dat de Moslims die wensen hun mede-Moslims te helpen, worden weggezet als terroristen en worden geworpen in de martelkelders van de tirannen!

In deze toespraak wordt een lijn getrokken van het verleden naar het heden en de teloorgang van de umma (wereldgemeenschap van moslims) mede geweten aan verraad in eigen kring. De demonstratie wordt besloten met een beroemde nashid: ‘ghuraba’ (de vreemdeling) (zie hier een oude tekst van mij daarover met diverse varianten waaronder enkele met muziek).

De demonstratie wordt vervolgens beeindigd en men gaat ieder zijn eigen weg of nog ergens eten.  Door één van de demonstranten wordt het hele gebeuren samengevat onder de noemer ‘hard maar gemoedelijk’ en daar kan ik me wel in vinden. Het taalgebruik richting Belgische en Marokkaanse autoriteiten was hard en grof; de onderlinge sfeer was echter gemoedelijk en ook het toezicht van de politie verliep in een prettige sfeer.

Lehsen Aacuk
Begin dit jaar werd de Marokkaanse Nederlander Lehsen Aacuk in Marokko gevangen gezet door het Marokkaanse regime op verdenking van ronselen voor de gewapende strijd. Hij zou gemarteld zijn en is veroordeeld tot twee jaar gevangenisstraf. Hij ontkent alle beschuldigingen. Hij slaagde erin de volgende audio-boodschap voorafgaand aan de demonstratie te verspreiden via de Facebookpagina ‘Onze Gedetineerden’:

Op onderstaande video ziet u hem op het podium tijdens demonstratie tegen de film The Innocence of Muslims op het Museumplein in Amsterdam (vanaf 37:57):

Zie ook dit artikel op De Ware Religie waar u Lehsen Aacuk ziet staan naast Omar Haddouchi; een Marokkaanse Salafi prediker.

Politieke gevangenen
Zijn de genoemde mannen in het protest politieke gevangenen? Ze worden in beleid en media weggezet als terroristen, gekkies, haatbaarden, enzovoorts. Hun acties (los van de vraag of ze nu wel of niet gedaan hebben waar ze voor gevangen zijn genomen) zijn echter politiek en hoewel ze met de termen terroristisch, gekkies en haatbaarden ook nogal irrationeel en nihilistisch worden voorgesteld blijven ze toch zeker politiek. Tegelijkertijd is de term politieke gevangene natuurlijk voor deze groep ook controversieel. Immers, de term wordt vooral gebruikt (volgens mij) voor slachtoffers van politieke vervolgingen door regimes die ons (en wij hen) meestal niet goed gezind zijn. Politieke gevangenen zijn meestal sympathieke gevangenen en de gevangenen die hierboven genoemd worden krijgen juist niet veel sympathie.

In een recent artikel in The Guardian wijst Richard Seymour op de grotere diversiteit in het scala aan tactieken en technieken om protest te beheersen én een bijbehorende trend om bepaalde opponenten te identificeren onder de noemer van criminaliteit en openbare orde.

From Quebec to Spain, anti-protest laws are threatening true democracy | Richard Seymour | Comment is free | theguardian.com

For protest policing under neoliberalism does not simply entail more repressive behaviour. In fact, the secular trend across European states is for a convergence around a more differentiated system of strategies toward protests.

In dealing with larger protests representing “official” bodies, police tend to prefer consensual and negotiated approaches, and tend to take a greater physical distance from the people whose activities they are policing. By contrast, smaller groups of protesters representing loose social coalitions, campaign alliances and so on, are more likely to be deemed extremist, terrorist or even – theatrical gasp – anarchist, and thus subject to militarised policing, direct surveillance and physical coercion, with the invocation of “anti-terrorist” or other repressive legislation.

Just as the definition of crime is inherently ideological, so the decision as to what constitutes an “official” protest or an “extremist” outrage is in part ideological and normative, deriving from the legal and political culture of policing in a given state and bureaucratic categories deployed by local and national forces. Necessarily, then, this is an inherently politicised form of policing.

Wat het gebruik, of het gebrek eraan, van het label politieke gevangene ons leert is dat de staat manieren heeft om te bepalen en uit te dragen welke vormen van protest acceptabel en ‘normaal’ zijn en welke niet. Juist anarchistische vormen van protest (waar deze groepen ook wel wat van weg hebben) die kleinschalig, niet hierarchisch zijn worden geproblematiseerd. (Zie ook het stuk van Doutje Lettinga naar aanleiding van de Engelse relschoppers uit 2011 (mede gebaseerd op het proefschrift van Femke Kaulingfreks Making Trouble. Disruptive Interventions of Urban Youth as Unruly Politics).) De termen en het beleid ten aanzien van deze gevangenen en ten aanzien van de groep die voor hen opkomt zeggen dus eerst en vooral iets over machtsverhoudingen in de samenleving en over de verhoudingen onder moslims in het bijzonder.

De de-politisering van deze categorie gevangenen zien we ook terugkeren in (serieuze) analyses van oorzaken van radicalisering. Daarin wordt verwezen naar uitsluiting, sociaal-economische achterstanden en psychologische problematiek. Dat speelt misschien een rol, maar vergeten wordt dan dat we hier ook te maken hebben met politiek en dat de War on Terror grote consequenties kan hebben voor diegenen die, volgens de staat, aan de verkeerde kant staan. Vanuit een mensenrechtenoverweging zijn er, zeker in het geval van Lehsen Aacuk, wel degelijk bezwaren te maken tegen zijn proces en detentie. Het kwalificeren van deze mensen als terroristen, gekkies en haatbaarden in plaats van politieke gevangenen, valt dan ook samen met hun uitsluiting uit een gemeenschap van mensen wiens leven, lichamen, verwondingen en rechten ‘onze’ aandacht, zorg solidariteit en compassie verdienen. Met andere woorden ook de bredere politieke en sociale context en de grieven die daaruit voortkomen zijn van belang om bepaalde protestbewegingen te begrijpen en ook om het gebrek aan belangstelling voor deze categorie gevangenen te begrijpen.

Noten

• De teksten van de toespraken die hier getoond zijn, zijn afkomstig van de geschreven tekst van de sprekers.

• Dank aan degene die mijn van de Belgische naar de Marokkaanse ambassade en de laatste stop heeft gereden.
• Houdt u er rekening mee dat vandaag de laatste dag is dat u suggesties kunt opsturen voor de Dr. Kromzwaard Trofee? Wat zijn de beste/slechtste stukken met betrekking tot islam, moslims, integratie, multiculturele samenleving van blogs, kranten en andere media? Geef uw suggesties door: HIER.

0 comments.

Muslim fundamentalism – Some considerations about research

Posted on December 22nd, 2013 by martijn.
Categories: Islam in the Netherlands, islamophobia, Multiculti Issues, Religion Other, Religious and Political Radicalization.

Introduction

Last week professor Ruud Koopmans and dr. Evelyn Ersanili published a working paper on their six country survey investigating the effect of three different types of contextual factors on immigrant integration: regions of origin (including religion), localities in which they have settled within the country of immigration and related to the national context. In so doing they compare the different of levels of structural and socio-cultural integration of Turkish European migrants in Germany, France, the Netherlands, Austria, Belgium and Sweden and Moroccan-European immigrants in Germany, the Netherlands, France and Austria with a comparison group of natives in all these countries. You can find a short exposé written by Ruud Koopmans HERE and the full working paper HERE.

I will present a short summary (but please read their synopsis and report yourself as their conclusions are much more nuanced that I can report here!) and then present some considerations.

The findings
Koopmans and his collaborators interviewed nearly 9,000 people in six West European countries (Austria, Belgium, France, Germany, the Netherlands and Sweden), including 3,373 ‘natives’ and 5,548 ‘immigrants,’ respectively of Moroccan (2,204) and Turkish (3,344) origin.

In short the researcher find much higher numbers for fundamentalism among Muslims than among Christian natives and in both cases fundamentalism is strongly correlated with out-group hostility. Furthermore, they find that young Muslims are as fundamentalist as older Muslims.

My considerations

I will divide my considerations in three categories: the assumptions of the research, methodology, conclusions.

The assumptions
The research appears to have some assumptions that guide the methodology and findings.

1. The research seems to regard Muslims as migrants and natives as Christians. However, many Muslims in these European countries are not migrants as they are born and raised here. Also many natives who are not Muslim are not Christian either. They do find a very high number of Christians among their native respondents (70%) which is much higher than any research in those countries gives.
2. Muslims in Western Europe is restricted to Moroccan and Turkish Europeans. I do not understand why that is the case and why for example Somali Europeans, Algerian Europeans, Iraqi Europeans and Iranian Europeans are left out as well as native Europeans who are Muslim. Perhaps the numbers are not high enough to make the research reliable (as is the case in the Netherlands with native Muslims who are often excluded from the surveys for that reason) but nevertheless Europe’s Muslim community is much broader based than only European Turks and Moroccans.
3. Is asking a Muslim the question ‘are you a Muslim’ really the same question in these countries as asking a Christian ‘are you a Christian?’. I mean that, contrary to Christians, Muslims are in the center of debate in these countries for years now. Many Muslims (regardless of how they are practising their faith, if at all) feel scrutinized because of the amount of attention in the media but also in work places, leisure and schools. Everytime a research is published, regardless of the outcomes, many Muslims ask the question, ‘now what’ or ‘what do they want from us this time’?. Reactions I seldom hear from Christians when there is a research published concerning them. This could have consequences for how people see themselves as citizens, religious people, targets of research and so on.
4. Related to the former, the researchers ask people if they feel ‘Muslims aim to destroy Western culture’ or if ‘Western countries are out to destroy Islam’. Given the War on Terror, the invasion of Iraq (and the related political games and lies), the US drone attacks in Pakistan, Afghanistan and Yemen one might ask if these two questions really measure the same kind of outgroup hostility.

Methodology

1. I have a question with regard to the fundamentalism scale they use. They state:
   

   Following the widely accepted definition of fundamentalism of Bob Altermeyer and Bruce Hunsberger, the fundamentalism belief system is defined by three key elements:
   –
   a) that believers should return to the eternal and unchangeable rules laid down in the past;
   –
   b) that these rules allow only one interpretation and are binding for all believers;
   –
   c) that religious rules have priority over secular laws.

   a) Christians [Muslims] should return to the roots of Christianity [Islam].”
   b)“There is only one interpretation of the Bible [the Koran] and every Christian [Muslim] must stick to that.”
   c)“The rules of the Bible [the Koran] are more import ant to me than the laws of [survey country].”

   I cannot find a three item scale by Altemeyer and Hunsberger however. What I do find is a 20 item scale and a revised scale with 12 items. Would it be safe to assume that a 12 point scale by definition leads to lower numbers of fundamentalists among Muslims and Christians? Below is a picture of Altemeyer and Hunsberger’s 12 item scale:

2. Koopmans probably does not refer to Altemeyer and Hunsberger’s 2004 article but to a 1992 article where they define fundamentalism as:
   

   “The belief that there is one set of religious teachings that clearly contains the fundamental, basic, intrinsic, essential, inerrant truth about humanity and deity; that this essential truth is fundamentally opposed by the forces of evil which must be vigorously fought; that this truth must be followed today according to the fundamental, unchangeable practices of the past; and that those who believe and follow these fundamental teachings have a special relationship with the deity.” (Altermeyer and Hunsberger 1992: 118).

   With regard to the three key elements of Koopmans (note that Altemeyer and Hunsberger note four elements in their definition), I’m not very surprised about the high numbers. Many of the Muslims I work with, regardless of how religious they are and in what way, would concur with these statements as they would see them as ideals: the Qur’an is God’s word and therefore eternal and universal, there is only one Islam and God’s will comes before man made laws and the first three generations of Islam are the exemplary Muslims. In my own PhD research Zoeken naar een ‘zuivere’ islam (Searching for a ‘pure’ Islam) the quest of young people to find the authentic, universal Islam is central. Without having a clear idea how all of these statements would work out in daily life, their ‘true’ Islam is the one that is different from the one of their parents (which they perceive as a culturalized diluted Islam). Does this make all of them fundamentalists? No, as I have shown in that research some were at that time but others weren’t when you look at how they lived their lives and how they related to others.

3. An important element I’m missing in Koopmans’ scale is the idea of a struggle. In my work on Salafism (which could be analyzed as a mode of fundamentalism) is an important if not the most important characteristic of their religiosity. A struggle against daily temptations, injustice, one’s own distractions and emotions and so on. A struggle that is almost always seen as part of an eternal battle between good and evil. I think one can find this among under fundamentalists of other religions as well and it was in my PhD research the main difference between those could be regarded as fundamentalist and others.It is also part of Altemeyer and Hunsberger’s definition but not part of Koopmans’. I wonder why that is?
4. Let’s return to the 12 item scale. Although it is considered one of the most reliable scales and is indeed often used and tested there is some criticism as well. Moaddel for example states that, since the scale is mainly based upon research among Christians, its generalization to the Islamic world is limited (although I must note that Altemeyer’s and Hunsberger’s scale is much broader and less specific than most other scales I know of). Based upon Altemeyer’s work he uses a more general approach that I think is more fitting in this regard: ”
   

   the belief in one’s religion as a comprehensive system of ultimate truth and unfailing principles that must be followed for eternal salvation, in a strict division of humanity between the righteous who will be rewarded by God and the evil doers, in the necessity of belonging to one fundamentally true religion in order to lead the best and most meaningful life, in the superiority of one’s religious teachings over the findings of science and over the religion of others, and in the final redemption of only the followers of one’s religion

   This approach opens up the possibility of different fundamentalisms related to different religions. See the next point.

5. In Koopmans’ work the scripture plays in important role in assessing if a person is a fundamentalist or not. The problem here is that many, but surely not all, Muslims believe that the Qur’an is God’s word and therefore the truth and infallible. This makes questions about that aspect not specific enough to differentiate between fundamentalist beliefs and other beliefs. Furthermore if they do believe in this principle they may still vary in how strongly they adhere to the belief in the inerrancy of the Qur’an, the completeness of Islam and its superiority over all other religions. Furthermore if believing that the scripture is absolute and true makes one a fundamentalist, then how are we going to research fundamentalism among, let’s say, Buddhists and Hindus? I’m not saying that it does not matter, but I’m saying that the particularities of one’s religion and one’s religious practices matter in determining the items of the scale. Koopmans’ use of the term applies mainly to scriptural faiths with their preoccupation with doctrine and creed often shapes the debates and interpretations. In Islam this often pertains to interpretation of the Qur’an and hadith, in the Protestant Christianity on how to read the scripture whereas in Catholic Christianity the role of the Church is much more important. These differences I think do matter if one wants to measure fundamentalism.
6. Of course these considerations do not challenge the strong correlation that is found with outgroup hostility. It only questions if it is fundamentalism among Muslims that so strongly correlates with outgroup hostility.
7. With regard to both fundamentalism and outgroup hostility there I wonder if the issue of acquiescence bias plays a role here since all questions lean to approving fundamentalism and out-group hositility. For that, and its related qualification, I refer to Eric Tillman‘s comments.
8. The findings with regard to Islamophabia are lower than in many other studies. This could be related to the stronger wording that is used for Islamophobia (stronger than in the case of anti-semitism). See Cas Mudde‘s comments for that (you can find them in Dutch at Stuk Rood Vlees).
9. All of the statements in the survey had three categories: „I agree“, „I disagree“, and „I neither agree nor disagree.“ But doesn’t this paint a rather black and white image of the attitudes of people? If one regards God’s will as more important that human laws, what does that actually mean? That one completely rejects human laws or that one thinks God’s will is better but that one also fully agrees with human laws?

Fundamentalism and hostility

Koopmans’ conclusion are much more nuanced than many of the statements in the media albeit that there are large differences in media reporting as well (see Cas Mudde’s article for examples). He emphasizes that religious fundamentalism is not the same as support for, or the cause of or engagement in violence and that in the end Muslims constitute only a small minority of Western Europe: “the large majority of homophobes and anti-semites are still natives.” Nevertheless, I do have some questions about the conclusion as well:

1. He warns that: “religious fundamentalism is very likely to provide a nourishing environment for radicalization.” Yes maybe, maybe not. The problem is that he does not substantiate this claim from his own research nor with that of others.
2. Koopmans rejects the idea that fundamentalism is “a reaction to exclusion by the host society’ since they found the lowest levels in Germany “where Muslims enjoy fewer religious rights than in any of the other five countries’. Conceptualizing exclusion by focusing on religious rights is important as it does give some indication of institutionalized exclusion. It is only one however but he does not seem to use any other indicator. Exclusion can, and should, be measured also by looking at the debates in media and politics and as important the perception of these debates among Muslims. These debates do not only pertain to Muslims as Muslims but, in the Netherlands anyway, also to Moroccan-Dutch people for example during the so-called Moroccans-debate earlier this year in media and parliament. Furthermore it may be the case that religious rights of Muslims in the five countries are safe-guarded but they can, and are, limited by national and local authorities. But perhaps more importantly, and I’m speculating here, is the fact that there is a debate about these rights. For example, yes Muslims are allowed to construct their own mosques but when a new one is built it often leads to heated debates. Something we do not see so much in the case of Christians (with in the Netherlands the notable exception of orthodox Christians and their right not to vaccinate their children against polio). The content of these debates may not be so important as the fact that everytime there are debates which may lead people to the conclusion that their basic religious rights are threatened.
3. Furthermore what researchers and others who state that fundamentalism has nothing to do with exclusion often forget, is that fundamentalist preachers often portray the world as if it is engaged in an eternal struggle of good against evil in which the bearers of the ‘true’ religion are the victims. Every realistic or less realistic token of exclusion is blown up to huge proportions as being part of and the result of the forces of evil who are against them. Real or imagined exclusion (whatever the difference is) is therefore always part of fundamentalism.
4. See Jan Jaap de Ruiter‘s comparison with the findings of other surveys. (Also in Dutch).

So what does that all boils down to? I’m not sure. That fundamentalism correlates strongly with outgroup hostility is not surprising and let’s face it most European countries have a policy that aims to counter fundamentalism so if fundamentalists think others are out to get them, they do have a point. Moreover since European secularism makes a distinction between ‘good’ religion and ‘bad’ religion (and fundamentalism of course being the latter) they are at least often the topic of political debates and policies. The high levels of outgroup hostility (related to fundamentalism or something else) among Muslims are troublesome of course. As they appear to be in line with other research among European Muslims and other Europeans it shows that these six countries still have a long way to go to combat racism, anti-semitism, homophobia and islamophobia and that it is a complicated fight. But is it really fundamentalism what the researchers have found, or something else?

Of course part of my comments come about because I’m an anthropologist. Koopmans appears to regard fundamentalism as a matter of theology, an attachment to absolute beliefs resulting in particular attitudes, my thinking starts where he ends: not only about general patterns of what people are believing, but also how they believe, what and how they are practising their faith and how it is related to different sources, social relations and socio-political contexts that reveal something about the nature of people’s religiosity.

1 comment.

Het woord van het jaar 2013 – Een islamitisch-Nederlands alternatief

Posted on December 18th, 2013 by martijn.
Categories: Islam in the Netherlands, Ritual and Religious Experience.

Gisteren werd het woord van het jaar 2013 bekend gemaakt. Op internetsites, weblogs, Twitter, Facebook en in radio- en tv-programma’s werd de afgelopen weken vaak en veel gediscussieerd over de genomineerde woorden en werden er oproepen tot stemmen geplaatst. 22.000 mensen lieten hun stem achter en bepaalden daarmee welke nieuwe woorden met de eer gaan strijken. En de winnaar is:

Inderdaad het woord ‘selfie’. Gewoon een kiekje van jezelf zeg maar met de telefoon. Of deftiger: zelfportret. Goed, het is misschien een woord dat goed aangeeft hoe centraal we het eigen ‘zelf’ stellen binnen bepaalde politieke en gendercontexten en dat ook nog eens weergeeft hoe snel het Nederlands angliceert door en via social media, maar het is toch een gruwelijk lelijk woord ook. Dat kan dus beter.

Ik stel een alternatief woord van het jaar voor. Nou, toen ik dat gisteren aankondigde waren er natuurlijk enkele grappenmakers die stelden als je ‘selfie’ neemt en daar een ‘e’ aan toevoegt, krijg je ‘selefie’; de Nederlandse verbastering van de term ‘salafi’. Maar nee, geen selfie, geen selefie, geen salafi.

Het is een woord dat veelvuldig terugkomt op de social media, onder de moslims met wie ik onderzoek doe en als je het zoekt via google zul je bijna alleen islamitische sites en fora vinden. Het is een woord dat niet in de VanDale staat en toch voor iedereen door en door Nederlands zal aandoen. Het woord heeft in het spraakgebruik betrekking op kennis, producten en op handelingen.

En de winnaar is het woord: profijtvol.

Profijtvol

Het is moeilijk te bepalen wat precies de herkomst is van deze term die nagenoeg alleen in Nederlandse islamitische kringen wordt gebruikt: zie Google. Natuurlijk hebben andere talen andere termen. Zo wordt in het Duits de term nützlich gebruikt en in het Engels de term beneficial. Dat zijn beide wel termen die in de woordenlijsten van die talen voorkomt en in het Nederlands te vertalen is met nuttig en voordelig. Profijtvol is waarschijnlijk afkomstig van Engelse vertalingen van Arabische teksten die vervolgens weer naar het Nederlands vertaald zijn. Er is een uitspraak van Ibn Qayyim waar regelmatig naar verwezen wordt en dat enig licht schijnt op het gebruik ervan:

‘Elke daad die door de mens wordt verricht is ofwel profijtvol of schadelijk voor hem in deze wereld en in de volgende, en anders is het profijtvol voor hem in deze wereld en schadelijk voor hem in de andere. De beste weg voor de mens is te doen wat profijtvol voor hem is in het Hiernamaals en weg te blijven van datgene wat schadelijk voor hem is in het Hiernamaals. Dit is de realiteit van Imaan: doen wat goed voor hem is, en dat is dankbaarheid; en wegblijven van wat hem schaadt, en dat is geduld’.

Deze uitspraak komt uit zijn boek Geduld en Dankbaarheid (zie de Engelse versie hier).

Arabische equivalenten zouden volgens mijn collega GB de volgende kunnen zijn:
shaafii: genezend
mujdii: nuttig, passend
mufiid: nuttig
mun3im: weldadig
En ook nog mubaarak, maar die betekenis is te specifiek om hier van toepassing te zijn. Ook komt hij nog met de term SaaliH

Ik weet het niet zeker, maar ik vermoed dat Ibn Qayyim the term ‘mufiid’ gebruikt.

Kennis, daden en producten

Zoals gezegd wordt de term profijtvol vooral gebruikt in relatie tot kennis. Het opdoen van profijtvolle kennis is een belangrijk aspect van het religieuze leven van sommige moslims. Het gaat dan om kennis die mensen kan leiden naar goede daden en die goede daden zullen vervolgens mensen leiden naar het paradijs.

Profijtvolle kennis zou, zo stelt één van mijn gesprekspartners, oftwel 3Ilm nafi3 in de religieuze definitie, beschreven zijn door Imam al-Ghazali in de Ihya Ulum al-Din en in de commentaren op dit werk. Dan gaat het om kennis die mensen helpt nader to God te komen, in dit leven, en uiteindelijk in het hiernamaals. Ik ken niet precies de achtergronden daarvan (die klassieke werken zijn niet mijn terrein), maar het maakt wel duidelijk dat de term profijtvol een zeer sterke religieuze betekenis heeft. Wellicht wordt daarom de term ‘nuttig’ zelden gebruikt hiervoor omdat het toch wat te seculier zou aandoen. De betekenis van profijtvol heeft ook iets weg van de term ‘heilzaam’, maar die is misschien te onbekend of te christelijk? Maar de term profijtvol heeft natuurlijk op het eerste gezicht ook niet zo’n religieuze klank, hoewel dat dus onder de moslims met wie ik werk wel is veranderd. De term is ook terug te vinden bij producten zoals honing waarbij gewezen wordt op de heilzame (als in gezonde/genezende) werking ervan.

Die kennis hoeft niet alleen betrekking te hebben op kennis over islam. Het kan ook gaan om economie, medische wetenschappen, natuurkunde, enzovoorts. Zolang die kennis maar niet in strijd is met islam en deze helpt om het geloof in God te versterken (de wonderen der natuur spelen hier soms een belangrijke rol) en/of een betere wereld te scheppen (bijvoorbeeld het genezen van zieken). Profijtvol heeft verder ook nog de betekenis van praktische kennis die de gelovige helpt in het dagelijks leven.

De jury is eruit

De term ‘profijtvol’ dekt zo’n breed bereik aan Nederlandstalige termen die geen van allen op zich exact de bedoeling van de term dekken. Profijtvol is daarom een voorbeeld van taalcreativiteit waar een nieuwe term wordt uitgevonden die Nederlands ‘aandoet’, maar eigenlijk een nieuwe term is met een nieuwe betekenis en ook nog eens zeer specifiek is voor een categorie mensen in deze samenleving. Vandaar dat deze term voor mij het alternatieve woord van het jaar is. Ik hoop dat dit profijtvol is voor u, in welke betekenis dan ook.

Als er aanvullingen zijn met betrekking tot de betekenis, het gebruik en de oorsprong (Ibn Qayyim?) van de term, laat het me vooral weten!

PS

Vergeet u niet nog suggesties in te sturen voor de Dr. Kromzwaard Trofee? De beste/slechtste stukken over islam/moslims, integratie, immigratie en multiculturele samenleving? Zie hier Dr. Kromzwaard Trofee.

3 comments.

Somewhere – #Mipsterz all over the place

Posted on December 11th, 2013 by martijn.
Categories: Activism, Gender, Kinship & Marriage Issues, Public Islam, Young Muslims, Youth culture (as a practice).

In the video Somewhere in America, a bunch of young Muslim women take over the urban landscape with their skateboards, high heels, hijabs and other fashionable clothing with a Jay-Z soundtrack. The video is directed together with Sara Aghaganian and Layla and released by Abbas Rattani and Habib Yazdi of Sheikh & Bake Productions: A music video that captures the attitude “I’m dope as hell and I don’t give a @!#$%&.”. Their facebook page describes them as:

A Mipster is someone who seeks inspiration from the Islamic tradition of divine scriptures, volumes of knowledge, mystical poets, bold prophets, inspirational politicians, esoteric Imams, and our fellow human beings searching for transcendental states of consciousness. A Mipster is an ironic identity, one that serves more as a perpetual critique of oneself and of society.

The video you see here is a clean version of the Jay Z song since several people complained about the N-word that was part of the original song.

Reactions

The video has gone viral on Facebook, Buzzfeed, Jezebel, Glamour, Huffington Post. The video has triggered an interesting debate about what it means to be a young, American, Muslims, woman. Take for example dr. Suad Abdul Khabeer:

“All I know to be is a solider, for my culture” | Somewhere in America? Somewhere in America there…

Everywhere in America, a Muslim woman’s headscarf is not only some sex, swag and consumption, it also belief and beauty, defiance and struggle, secrets and shame.

I know some people are celebrating this video and others criticizing it. I think it’s pretty clear I fall in the second camp. Yet, while it could be so much more. It actually does what it intends to do so effectively. Nothing in this video should surprise you. After all it is being championed by a group called the mipsterz—as in Muslim Hipsters—with no sense of irony. A friend remarked to me that the video was particularly tragic because our champion Ibtihaj Muhammad is in it, and she has been lauded by folks like Hilary Clinton for being a role model. And this video and its background song, replete with profanity including the N-word, seem far from that acclaim. Yet I don’t think it’s incongrous that the same person who Clinton lauded would end up in a video with Jay-Z as a back drop, both Clinton and Jay assert and epitomize American Exceptionalist Capitalism par excellence—and by this I mean the way they would approrpirate her not necessarily how she sees herself. And lest we forget, even Obama has Jay on his Ipod. The video is full frontal consumption and thus can only offer narrow visions of who Muslim women are, even in the attempt to show diversity but again how American is that?! I must admit I may have been a tad bit surprised that they didn’t bleep out at least the N-word but maybe they were aiming for that “ironic” hispter racism. Maybe in the remix they will swap out Nigga for Abeed.

Also a critical comment by Sana Saeed from The Islamic Monthly:

Somewhere in America, Muslim Women Are “Cool”

The video, produced/created/directed primarily by Muslim men (oh hey voyeuristic-cinematography-through-the-Male-Gaze heyyy), doesn’t achieve anything to really fight against stereotypes: it is literally young Muslim women with awesome fashion sense against the awkward backdrop of Jay Z singing about Miley Cyrus twerking. The only semblance of purpose seems to come in with the images of Ibtihaj Muhammad who is shown in her element, doing what she does as a professional athlete. Those images are powerful and beautiful in what they are saying. Other than that, however, all we as the audience are afforded are images that, simply put, objectify the Muslim female form by denigrating it completely to the physical. Muhammad’s form as a unique Muslim woman is complemented by her matter – the stuff that makes her her; makes her Ibtihaj. As the credits below the video mention, the rest of the women (Muhammad is included in this) are merely “models” even though every single one of them has a central and important function and contribution to her respective community and in her field. Instead of showing what makes each and every one of those women Herself, they’re made into this superfluous conformity of an image we, as the audience, consume and ogle at because hey, they’re part of the aesthetic of the video. Ibtihaj is shown as a professional badass and the rest are shown as professional hot women who skate in heels and take selfies on the roof. There’s nothing wrong with the latter, in and of itself, but what a strange dissonance and incongruence in imagery?

And if that isn’t textbook objectification then I think I’ve been raging against the wrong machine since I was 14.

One of the participants in the video, Aminah Sheikh, defends her choice of participating in the video:

Why I Participated in the ‘Somewhere in America’ #Mipsterz Video

My problem with all the critiques I am reading is that you are taking away my agency and power. I made this choice, and the video is in fact a reflection of me and many Muslim women. You may not like it, and that is ok. It may not represent you, and that is even better. You probably don’t know anyone like us – even more so better!

[…]

Hijabis are humans, and that was the point of the video. I know hijabis who ride bikes, skateboard and listen to rap. You can be in denial and reinforce the ‘us and them’ dichotomies and Occidentalism. But, I personally see this as reactionary Islamist politics — this naming, shunning and shaming. It is counterproductive and not useful. Islam is a global religion with about two billion adherents and colorful, historical trajectories.

Islamic culture has not come in a vacuum. Islam is linked to a myriad of people, histories, nations and ethnicities.

The most amusing part of this post-video conversation is the class/or Marxian critique and the linking of the video to materialism and consumption. First, of all the women in the video, not one is endorsing any particular brand. Second, it certainly ironic when the majority of “Western” Muslims are living in their fancy suburban homes, driving a luxury car, jet setting through Dubai and staying in luxury hotels on their Hajj– now they want to bring class politics into the discussion.

Let’s not even get started on the race politics: I am a first generation Muslim woman living in Toronto, Canada. I have been called a terrorist post-911 more times than I can count. I am brown-skinned and by no means the normative standard of beauty. I am a daughter of parents forcefully moved during partition in India/Pakistan. Like me, none of the women in the video fit into mainstream culture. It was great giving us some representation in alternative media forms. I can only hope one day there are more Muslim women in the media when I have my own daughter.

Finally, don’t say what my identity is. I can do that for myself. Don’t take away another woman’s power or agency.
I am Canadian. I am Western. I am them, and they are me. I am definitely the same. I can be a hipster, I can be a mipster, and I can be mainstream. Oh. and yes — I listen to Jay Z.

Peace out.

Another participant, Noor Tagouri expressed on Facebook that she wasn’t aware of how the final product would be:

When I was first asked to be a part of this project, I was told it was for an official music video of Yuna’s song “Loud Noises.” An inspiring song on friendship and love.

I was never told the music video fell through, and in turn a video was still going to come out of the footage shot and be set to Jay-Z’s “Somewhere in America.” I’ll admit, I was uneasy about it at first, still a bit meh about it because the explicit version was used and besides the theme of being “somewhere in America,” it wasn’t relevant to friendship, love or empowerment.

Nevertheless, the video was edited and posted before I could say anything about the drastic song change…and it remained fun/catchy. I enjoyed seeing the cool senses of fashion and recognizing faces of people who I admire. I get it. This song isn’t exactly appropriate, and I do believe the song choice is the main reason many people were thrown off about it. If it’s the way girls are dressed in their hijab, then, you really need to just accept the fact that hijab is a personal choice and everyone interprets it differently. Would it have been better to see an even MORE array of hijabis? Probably. But the video came out and though there was/is much criticism, there is also a lot of good feedback, esp from people who viewed hijab as “oppressive” and disempowering. So, I’ve decided to take the positive from this video and leave the negative. And next time, be sure that if I participate in something like this, I get the chance to see the progress before the final product is put out.

At one point the debate got (over?)heated and one of the things that happens with videos that go viral is that they are completely pulled out of their original context. As Rabia Chaudry explains:
Somewhere on the Internet, Muslim Women are being Shamed

I am really sorry that you vivacious, happy, dynamic, stylish, and I’m sure very bright young women are being brutally examined and analyzed with laser-like tenacity, and about as much empathy. It stinks to high heaven that you are being accused of promoting racism (poor song choice, but I know it had little to do with you), elitism, classism, fat shaming, immodesty, and essentially the downfall of our entire Ummah. Yes, I know. I didn’t see it coming either.

Debating the video
The next video shows the debate on Al Jazeera’s The Stream between Hajer Naili, Sana Saeed, Keziah Ridgeway and Linda Sarsour:

Earlier also a debate at HuffPo with Abbas Rattani, Hajer Naili, Sohaib Sultan, and Sana Saeed

In this debate Abbas Rattani refers to an all male mipster video, that has caused much less controversy and has only a little over 4200 views on youtube. That is this one

Dilemmas

It appears that we are much more concerned with women’s lives, bodies and dress then with men. The message of the video may be not that clear but that is probably stimulating the discussion as it leaves room for everyone to project their own meaning onto the video and onto the women in it as well. There have been a lot of comments stating that these women do not deserve to wear the hijab since they do not behave modestly. I have seen such comments (often ad hominem) from Muslims and non-Muslims signifying the attempts to control women’s bodies, attire and behaviour.

The fact that the performance in the video mixes and blurs the boundaries between pop culture, Islamic religiosity and identity and womanhood is probably also an important impetus for the debate. For some people pop culture is everything that is unislamic or even anti-Islamic. Mixing it with Islam is than often a source of controversy as it is regarded as vulgar and dangerous. At the same time for those people who want to make a strong statement in the sense of ‘Here I am, I’m not going away, deal with it’ pushing the boundaries through pop culture is often a strong tool for challenging the status quo (see also Imran Ali Malik‘s comments).

In that sense this is an important debate that goes beyond the video itself, or as Hind Makki explains (who has a great overview of the most important opinions and links):

Somewhere In America: My Thinksies & Some Linksies

while this discussion may seem trivial at first glance – that so many American Muslims are getting our scarves and kufis into a collective knot over a short clip that is essentially a fashion shoot set to a popular hip hop track – in reality, this public conversation points a collective finger on a very real question: what spaces are Muslim women occupying in American Islam?

The critiques also shows a fundamental dilemma for activists. Or two actually. First one if one wants to debunk stereotypes regarding a particular group it is difficult not to reproduce the same stereotype as well. By stating that Muslims are normal, want to have fun and fit in, the stereotype that they are abnormal, do not know how to have fun and do not fit is implicitly repeated. The second dilemma is that by showing the ‘normal Muslim’ in this video a particular category is included while others are excluded. Are those Muslims who do not have fun, who do not function in society, who are not strong women according to the definition of the video, not normal? This is certainly not what the video explicitly states, but by showing these women other women who do not resemble them are left out or made invisible. These dilemma’s notwithstanding (or maybe partly because of them) the video generated lots of comments and debate on what it means to be a Muslim woman and how to intervene in the debates on Islam.

0 comments.

De Impact van Etnisch Profileren

Posted on December 8th, 2013 by martijn.
Categories: islamophobia, Multiculti Issues.

Etnische minderheden worden er bij politiecontroles vaker uitgepikt dan ‘witte’ Nederlanders. Niet omdat ze iets gedaan hebben maar vanwege hun huidskleur of etnische afkomst. Dat is etnisch profileren en het feit dat ‘witte’ Nederlanders hier geen last van hebben en zich hier, voor zichzelf, niet druk over hoeven te maken is wit privilege.

Voor het rapport Gelijkheid onder druk: de impact van etnisch profileren vroegen Amnesty International en Open Society Justice Initiative aan Nederlandse mannen van verschillende etnische afkomst: Wat betekent het om te worden onderworpen aan etnisch profileren door de politie? Hieronder kun je hun reacties bekijken.

In dit filmpje het verhaal van Sidney Mutueel, hoofdinspecteur van politie in Rotterdam.

‘Op het moment dat ik mijn uniform uittrek ben ik een burger… en dan word ik door mijn eigen collega’s staande gehouden en dan word ik op een hele brutale, onvriendelijke manier benaderd en dat doet iets met me.’

Zie HIER voor de rest van de filmpjes.

0 comments.

Dr Kromwaard Trofee 2013 – Stuur uw suggesties in

Posted on December 7th, 2013 by martijn.
Categories: Islam in the Netherlands, Joy Category, Multiculti Issues.

Het is inmiddels traditie: de Dr. Kromzwaard Trofee. In 2009 begonnen als ‘Het beste/slechtste’ en in 2010 omgedoopt in Dr. Kromzwaard Trofee. Het idee is dat u als bezoeker suggesties stuurt voor het beste en het slechtste wat er in het afgelopen jaar geschreven is over islam, moslims, integratie, immigratie en multiculturele samenleving. Gerenommeerde schrijvers als Annabel Nanninga, Bart Schut en Jeroen Weghs konden vorig jaar niet vaak genoeg benadrukken hoe onbelangrijk en onzinnig deze trofee is. Een prima reden om de verkiezing toch weer te houden en voor u om suggesties in te sturen.

We hebben dit jaar drie categorieen:

1. Blogs: welke blogentry over moslims en/of islam van na 15 december 2011 is het beste en welke is het slechtste? Kijk daarbij onder meer naar schrijfstijl, argumentatie en originaliteit.
2. Nieuws-/Achtergrondartikelen: welk artikel uit een nieuwsmedium (kranten, tijdschriften, omroepen, nieuwswebsites) is het beste of slechtste nieuws-/achtergrondartikel over moslims en/of islam? Kijk daarbij naar schrijfstijl, helderheid, nuance en nieuwswaardigheid. Artikelen van wetenschappers vallen altijd onder achtergrondartikelen tenzij ze gepubliceerd zijn als column.
3. Opinie: Welke columns en opinie-artikelen zijn het beste of slechtste? Kijk daarbij naar schrijfstijl, helderheid, nuance, argumentatie en originaliteit.

U kunt uw suggesties doorgeven via:

Twitter: Martijn5155

Facebook: profielpagina

Formulier onderaan deze post.

Er is geen beperking aan het aantal suggesties dat u kunt geven. Probeer wel minimaal één suggestie per categorie te geven, maar dat is slechts mijn voorkeur, geen voorwaarde.

Iedere categorie krijgt drie nominaties op basis van het aantal suggesties en twee op basis van de jury-voorkeur gebaseerd op alle suggesties. Daarbij wordt onder meer gekeken naar argumentatie van de suggestie. De jury bestaat uit drie mensen: UO, LM en ondergetekende.

Inzendingen dienen hoofdzakelijk in het Nederlands te zijn, maar hoeven niet uit Nederland afkomstig te zijn. Ze hoeven ook niet over Nederland te gaan. Artikelen met vertaling van Arabisch en/of Engels zijn toegestaan. U heeft de tijd tot eerste Kerstdag. Op die dag worden de nominaties bekend gemaakt en op 1 januari de winnaar.

De ‘name, honour and shame’ gallerij van Dr. Kromzwaard:

2009:

Winnaar: RTL nieuws & Gin

Faalhaas: De Telegraaf & Stan de Jong

2010

Winnaar: Abdelhakim & Trouw redactie Religie & Filosofie

Faalhaas: Martien Pennings & Martijn Koolhoven Telegraaf (later niet heel vreemd ontslagen wegens vergaande oplichterspraktijken maar dat ligt natuurlijk niet aan deze trofee)

2011

Winnaar: Sa’id Vanenburg & Marcel Hulspas (De Pers)

Faalhaas: Afshin Ellian & Bert Brussen

2012

Winnaars: Rahma Bavelaar, Abdelkader Benali en Hassan Bahara,

Faalhazen: Annabel Nanninga, Het Parool en Thierry Baudet

cforms contact form by delicious:days

2 comments.

Nieuw in Nederland: #Happylines Dawah

Posted on December 3rd, 2013 by martijn.
Categories: Activism, Blogosphere, Islam in the Netherlands, Notes from the Field, Public Islam, Ritual and Religious Experience.

Sinds kort hebben de gratis dagbladen Sp!ts en Metro iedere dag een kleine ruimte vrij op hun voorpagina:

Dag 24: Glimlachen met #happylines – Metro

Metro en Sp!ts houden dagelijks ruimte vrij op de voorpagina voor #happylines. Hier kunnen lezers mooie, zelfgeschreven gedachtes, wensen, lieve woorden of een tekening achterlaten voor de volgende lezer.

Zoals de pagina inderdaad laat zien, levert dit aardige dingen op. Soms zijn ze simpel en alledaags en soms meer diepgaander. Het duurde niet heel lang of ik kwam op Facebook de volgende statusupdate van Abou Khattab Al Turkmani tegen:

Anonieme dawah in de trein!

Als we dit allemaal doen, moeten jullie opletten wat er zal gebeuren in Nederland!

De volgende aya’s heb ik opgeschreven:

263. (Het uitspreken van,) vriendelijke woorden en vergeving is beter dan een liefdadigheid die door kwetsing gevolgd wordt. En Allah is Behoefteloos, Zachtmoedig.
Surat Baqarah aya 263

8. Allah verbiedt jullie niet om met degenen die jullie niet bestrijden vanwege de godsdienst, en die jullie niet uit jullie woonplaatsen verdrijven, goed en rechtvaardig om te gaan. Voorwaar, Allah houdt van de rechtvaardigen.

Surat Al-momtahanah aya 8

#happylines

Intussen is er een eigen facebook pagina opgezet: Happylines Dawah. Op De Ware Religie zegt initiatiefnemer Abou Khattab het volgende:
Nieuw dawah project in Nederland; #Happylines Dawah | DeWareReligie.nl

Vandaag de dag lopen de mensen als blinde kippen achter de media aan, dat kan anders. Met prikkelende teksten wil ik uitleggen dat de islam anders in elkaar zit dat het algemeen heersende beeld. Dat het helemaal niet zo vreemd is dat de moslims in Syrië vechten voor sharia. Het zijn vaak de onwetende mensen die praten met boter op hun hoofd.” […] “We laten het niet zomaar gebeuren dat Nederland 368 soldaten naar Mali stuurt. We onderdrukken niet, maar als wij, als moslim gemeenschap, aangevallen worden en onderdrukt worden dan zullen wij onze tanden laten zien. En die zijn scherp!”

[…] “De men leeft in een samenleving die te maken heeft met een financiële crisis, een maatschappelijke crisis en een morele crisis. De islam biedt daar de oplossing voor, maar dat moeten de mensen nog wel weten.”

Dawah
Dawah heeft een lange traditie binnen de islam en wordt meestal vertaald met ‘uitnodiging tot de islam. Grofweg kan dawa gezien worden als een praktijk met drie dimensies:
1) Een getuigenis over de islam;
2) Een rituele praktijk waarbij verschillende formules en handelingen worden herhaald;
3) Dawah is openbaar en ook gericht op een publiek effect, bijvoorbeeld bekering.

Dawah kan betrekking hebben op het openbaren van de boodschap van God en mensen laten leiden naar het geloof. Daarnaast leert de geschiedenis ons dat dawah ook betrekking kan hebben op propaganda door religieuze en/of politieke leiders om hun gezag te vestigen en te legitimeren. Toen de Arabieren de islam verder verspreiden, kreeg dawah meer en meer het karakter van missiewerk. In de huidige tijd zien we nog twee andere functies. Namelijk allereerst als plicht voor activistische moslims (vooral in allerlei revitaliseringsbewegingen) om andere moslims naar het rechte pad (volgens hun interpretatie) van islam te leiden. En ten tweede om te werken aan een beter imago van islam in het licht van tal van islamofobische uitingen en ontwikkelingen.

Dawahlines
Deze Happylines Dawah is een nieuwe creatieve ontwikkeling die voortborduurt op wat al eeuwenlang gangbaar is en tegelijkertijd gebruikt maakt van nieuwe media: de happylines in Spits en Metro en social media zoals Facebook. De facebookpagina is opgericht door Abou Khattab Al Turkmani (salespromotor en eigenaar van een cosmeticabedrijf) samen met een vriend van hem; jonge moslims van rond de 20 jaar. De pagina heeft inmiddels ruim 400 likes, maar beiden zijn van plan om het groter te maken. Abou Khattab vertelt dat hij mensen wil informeren en prikkelen tot het onderzoeken van de islam door kleine teksten achter te laten in de happylines.

Dat ze denken, ‘Hey, is dat écht zo? Het is niet zo als we dachten dat het was.’ Ik wil de mooie, lieve kanten van islam laten zien. Het zijn liefdevolle breinprikkels om mensen uit te nodigen tot islam. Daarmee ontken ik niet dat ‘jihad’ in islam thuishoort. Maar het gaat om wijsheid en goed onderricht; we willen niet de islam op een angstaanjagende manier verspreiden.

In mijn gesprek met hem verwijst hij naar de Quran, sura 28, aya 56:

Waarlijk, gij zult hen die gij wilt niet kunnen leiden, maar Allah leidt wie Hij wil; en Hij kent hen het beste die geleid willen worden.

Abou Khattab wil niet op een harde confronterende manier dawah verrichten, maar juist op een vriendelijke manier. Volgens hem kunnen we niet bepalen dat degenen die men lief heeft, geleid worden: “God leidt wie hij wil”. Hij stelt daarbij overigens wel zeer helder dat dat niet betekent dat hij de ‘jihad’ ontkent:

Dat wil niet zeggen dat ik de strijd ontken of dat we ons laten onderdrukken. Als de politie met wapenstok wordt afgestuurd op een partijtje voetbal, dan moeten we optreden. Wij laten ons niet onderdrukken.’

Abou Khattab was één van de gasten tijdens het voetbaltoernooitje dat in Den Haag op het trapveldje aan de Hondiusstraat georganiseerd werd en dat werd opgebroken door de politie (zie mijn verslag HIER).

Hartverzachters
Veel van de boodschappen die totnutoe te zien zijn op de Facebook pagina zijn, naast pogingen om het imago van de islam te verbeteren en mensen nieuwsgierig te maken, ook te zien als manieren om mensen een hart onder de riem te steken. Dat soort boodschappen en veel van de teksten in het algemeen die een vriendelijk gezicht van de islam proberen te laten zien, worden ook wel ‘hartverzachters’ genoemd. Het idee daarbij is dat willen mensen tot islam kunnen komen hun hart open moet staan voor de boodschap; een ‘hard hart’ houdt alles tegen terwijl een ‘zacht hart’ als van nature open staat voor de boodschap van God. Bij deze hartverzachters gaat het soms om spirituele teksten; soms om steuntjes in de rug, maar in alle gevallen om het benadrukken van de zachte, vriendelijke kant van islam.

Andere teksten hebben weer wat meer weg van vermaningen, maar dan wel weer op zo’n manier dat ze tegen de heersende stereotypen zouden moeten ingaan:

Andere bijdragen kiezen ook de vriendelijke kant, maar hebben toch ook een confronterend element in zich zoals de volgende:

En soms een provocatief element, kijk goed naar de volgende:

En ook deze ingezonden happylines is in die lijn:

De initiatiefnemers willen echter vooral de nadruk leggen op de zogenaamde hartverzachters, vriendelijke boodschappen en steuntjes in de rug.

Happy Dawah

Happylines Dawah is een interessante moderne en creatieve wijze van dawah verrichten uit de hoek waar mensen het wellicht niet verwachten. Het is ook opvallend omdat de meeste dawah activiteiten in Nederland in de praktijk niet specifiek gericht zijn op het bekeren van niet-moslims (met als belangrijke uitzondering Waaromislam.nl), maar op het brengen van moslims naar het rechte pad of het corrigeren van het imago van de islam bij niet-moslims. Happylines Dawah maakt dat onderscheid niet, niet in type boodschap en niet in publiek. Het is ook geen dawah door middel van grote lezingen, cursussen en grote gebaren, maar juist door het klein te houden met hartekreten, alledaagse overwegingen, kwinkslagen, enzovoorts. Soms met een politieke boodschap, soms als steuntje in de rug voor een dag.

Overigens is het mijns inziens ook niet correct om een confrontatie dawah te zetten tegenover een meer vriendelijke dawah. Zoals ik het zie  gaat het om verschillende stijlen van religieus activisme, maar niet persé om een verschillende boodschap. Sommige moslims kiezen voor een dawah met een vriendelijk gezicht ook omdat zij kritiek hebben op andere moslims die dat niet doen, maar daar is in dit geval geen sprake van. Tegelijkertijd zou het ook onterecht zijn om alle vormen van dawah over één kam te scheren als ‘jihadistisch’ want daarmee zou je het leven van moslims reduceren tot slechts één dimensie. Het gaat volgens mij om verschillende afwegingen over wat de kwestie is waarom dawah nodig is, waar mensen behoefte aan hebben en welke benaderingswijze en boodschap effectief is tegen de achtergrond van hun opvatting over de boodschap van islam en over de samenleving waarin men leeft.

1 comment.

Jihadstrijders zijn ook mensen

Posted on December 1st, 2013 by martijn.
Categories: Guest authors, Headline, Public Islam, Religious and Political Radicalization, Society & Politics in the Middle East.

Gastauteur: Joas Wagemakers

De recente oproep op Facebook van een Arnhemse moeder om informatie over haar zoon, van wie ze inmiddels weet dat hij naar Syrië is vertrokken om daar wellicht te gaan strijden tegen het regime van President Bashar al-Asad, was schrijnend. De zorg van een moeder om haar zoon snapt iedereen, maar haar verhaal staat in schril contrast met het beeld dat we doorgaans via de media krijgen over jihadstrijders: ideologisch geïnspireerde fanatiekelingen, terroristen, jonge (wellicht misleide) mannen op zoek naar “martelaarschap” en verlangend naar de inmiddels welbekende 72 maagden in het paradijs. Toch lijkt deze moeder uit Arnhem met het alleszins menselijke beeld dat zij schetst van haar zoon dichter bij de realiteit van jihadstrijders te staan dan de beelden die we meestal over hen te zien krijgen.

Op tawhed.ws, een Arabischtalige website die de grootste online bibliotheek van radicaal-islamitische literatuur herbergt, bestaat een forum waar moslims van over de hele wereld om fatwa’s (islamitisch-juridische adviezen) kunnen vragen aan radicale geleerden. Omdat men onder een pseudoniem vragen kan stellen is de anonimiteit gewaarborgd en daarom geeft dit forum een goed beeld van wat er echt leeft onder in ieder geval een deel van de potentiële jihadstrijders. De vragen die gesteld worden op dit forum schetsen, interessant genoeg, een heel menselijk beeld van de jongemannen die maar al te snel als “terroristen” worden neergezet.

Familie

Een van de kwesties die telkens weer naar voren komen in de vragen die moslims met de bereidheid tot jihad stellen is toestemming van de ouders. Veel potentiële Syriëgangers weten dat zij voor bepaalde soorten jihad goedkeuring van hun ouders nodig hebben, maar stellen dat die hen dat absoluut niet geven. Sommigen ervaren dit duidelijk als een probleem en vragen dan ook of ze mogen liegen tegen hun ouders; anderen lijken eerder te hopen op een antwoord dat hen vrijstelt van de jihadplicht en willen weten of ze misschien ook met geld de strijd kunnen steunen. Een persoon gaat zelfs zo ver om te vragen wat de mogelijke excuses zijn om je aan de strijd te onttrekken, kennelijk in de hoop dat er tenminste eentje ook op hem van toepassing is.

Een ander belangrijk onderwerp dat vaak terugkomt in vragen van mogelijke Syriëgangers is de zorg voor hun familie. Velen stellen een arme familie, een zieke vader, een alleenstaande moeder of een vrouw en kinderen te hebben die ze geen van allen zomaar achter kunnen laten. Een persoon vreest dat als hij naar Syrië vertrekt zijn moeder van verdriet zal sterven en een ander zegt dat elke keer als hij over jihad begint zijn vrouw gaat huilen. Weer anderen willen graag trouwen, een baan behouden of hun studie afmaken en zien een reis naar Syrië als een mogelijk obstakel hiervoor. Kennelijk niet bereid om hun thuissituatie en carrière zomaar in de steek te laten, willen ze weten hoe ze in deze situatie moeten handelen.

Iets Doen

Dit alles duidt er niet op dat potentiële Syriëgangers er eigenlijk de kantjes vanaf willen lopen; dat zou geen recht doen aan hun wil om verzet te bieden tegen de oorlog die al-Asad tegen zijn eigen volk voert. Ook wordt hiermee niet ontkend dat er in Syrië door jihadstrijders wel degelijk gruwelijke misdaden worden gepleegd tegen alawieten, christenen en anderen. Het laat echter wel zien dat veel jihadstrijders in wording zich als moslims verplicht voelen “iets” te gaan doen aan de situatie in Syrië, maar tegelijkertijd ook gewoon mensen zijn met hun alledaagse beslommeringen. Hun vragen over jihad tonen dat ze lang niet altijd ideologisch geïnspireerde moordenaars zijn die reikhalzend uitkijken naar het “martelaarschap”, maar ook hun zorgen, twijfels en angsten hebben. Voordat we oordelen over deze “terroristen” is het daarom goed om een vraag in het achterhoofd te houden die op voornoemd forum gesteld werd door een van hen: “Als je gedood wordt tijdens de strijd, ben je dan ook een martelaar als je bang bent om te sterven?”

Joas Wagemakers is onderzoeker en docent aan de Radboud Universiteit Nijmegen, afdeling Islamstudies. Hij deed onderzoek naar de ideologie en invloed van Abu Muhammad al-Maqdisi; één van de meest invloedrijke jihadi-salafi denkers. In 2010 promoveerde hij cum laude op dit onderzoek en ontving hij eveneens de Erasmus Studieprijs. In 2012 verscheen zijn boek The Ideology and Influence of Abu Muhammad Al-Maqdisi bij Cambridge University Press. Hij publiceert veel over islamisme in het moderne Midden-Oosten en blogt ook voor Jihadica.com. Dit stuk verscheen eerder in Trouw en is met toestemming van de auteur geplaatst.

9 comments.