Closing the week

Posted on March 22nd, 2009 by martijn.
Categories: Blogosphere.

Research
Musings on the Britannic Crescent | Yahya Birt

It is now a commonplace to observe that “Britishness” and “Muslimness” have become polarised: by seeking definitions against “the Muslim threat”, “true” Britishness, it is felt, can be retrieved.

Yet the evidence shows the opposite: most of Britain’s ethnic groups emphasize both religious and national identities together, a trend most noticeable among Muslim Britons. Polling usually confirms that Muslims are comfortable in being Muslim and British, antagonism only arising when slanted questioning asks respondents to choose one over the other.

The Ideal Egyptian Woman, According to CityStars Mall « Muslimah Media Watch

She came up to me with a 10 page pop up ‘book’ she’d just written and drawn, and asked me to read the story, which went as follows:

Mark and Sue and Joe are at the office, and someone’s stapler gets stolen. After an investigation, it turns out the bearded Ahmed was the thief.

When I asked her why the bearded Ahmed was the thief, she replied[…]

The History of the Jihadi Forums — jihadica

One of the most intriguing questions about the jihadi internet is how it came into being. The early history of jihadi websites remains very poorly understood. Most of us started studying them too late, and we are too busy keeping track of present developments to examine the past.

ethnographic sources « another anthro blog

By using interviews done by me it looks like I’ve done something original, whereas if I quote someones blog, it seems like I was lazy and didn’t do the work myself.

How do you feel about this? Have you ever used interview material instead of quoting published work, as a way of “making it your own”? It feels like a nice plagiarizing strategy. Take the basic argument from someone, then go out and “back it up” with “empirical evidence” developed in the form of face-to-face interviews.

In fact, I would say I can find everything I learned in interviews, on peoples blogs.

How many shared values does society need? « Culture Matters

Schiffauer, a well-known German anthropologist, who has been studying Turkish migrant communities in Germany (and other European countries) for a long time, challenges in his latest book the (in Europa and Germany) wide-spread belief that social integration depends on a shared set of values. Instead he postulates – and demonstrates with reference to a number of case-studies – that countries with highly diverse cultural beliefs can function very well – if … if there is a climate which values cultural exchange and sees „culture“ not as a monolithic entity.

Musings in Dutch (some politically incorrect)

Carel Brendel interviewt dwarse cabaretier Pat Condell. « Contradicere

Carel Brendel interviewt dwarse cabaretier Pat Condell.

Opm.: owww, hij is cabaretier?

Frontaal Naakt. Ongesluierde opinies, interviews & achtergronden

Maar wie ben ik? Indien er mensen zijn die denken door deze dingen in acht te nemen, hun leven er beter uit ziet en zij hier God een plezier mee doen, dan hebben ze mijn zegen.

Zo niet die van journalist Carel Brendel. Na het horen van een radiouitzending waarin journalist Asis Aynan en ik wat keuvelden over Salafisten en Ahmed Marcouch, was hij dermate geschockeerd dat hij de moeite heeft genomen het drie minuten durende radio-gesprek uit te tikken.

Tsja…en zo gaat dat. Zie ook hier over Salafisme als buzz-word.

To Be or Not To Be – Wij Blijven Hier!

Het ‘groene’ geluid

Dan is er nog een derde geluid, van de moslims zelfs, wat dof doorklinkt door de hoog opgetrokken muren van de eerste twee betogen. Het geluid wat zo nu en dan vervormd door de speakers van de media heen klinkt waardoor essentiele componenten verloren gaan: ruimte voor de religieuze identiteit, ook orthodoxie, die volwaardig burgerschap zal stimuleren en de gevaren voor religieuze radicalisering op termijn zal doen afnemen. Dit is het derde betoog.

Ja, ook moslims ontdekken de derde weg.

Schoenen vs Taart – Wij Blijven Hier!

“Schoenen gooien is in de Arabische wereld een zware belediging.” Deze zin wordt gebruikt sinds de eerste vermelding van het incident en is door vrijwel alle Westerse media klakkeloos overgenomen. Laten we de betekenis van deze zin eens proberen te analyseren.

He, he Bastiaan, ik was al bang dat ik het moest gaan doen.

Het Vrije Volk – Meer islam is toch geen islamisering?

Inzicht in dit eeuwenlange proces is belangrijk omdat het duidelijk maakt dat islamisering een rationalisering is van de ideologie van een primitieve krijgerkaste, die stap voor stap is ontwikkeld en aan de omstandigheden is aangepast. Het gebruik van woorden ontleend aan een godsdienstig kader is bedoeld om mensen toegeeflijk te maken en inprenting te ondersteunen. Er is niets in islam dat duidt op godsdienst behalve het woordgebruik.

Slechts het woordgebruik, dat lijkt mij vrij bepalend voor een geschreven traditie.

De Dagelijkse Standaard » Video: Obama reikt Iran de hand

Voor ik zal trachten uit te leggen hoe Amerikanen tegen deze video aankijken wil ik duidelijk maken waarom het qua buitenlands beleid een belangrijke video is. Het was de eerste keer in jaren dat een Amerikaanse president Iran op een dermate directe en vriendelijke manier toesprak. Obama hanteert duidelijk een ander soort diplomatie dan George W. Bush deed. Tevens is het opmerkelijk dat Obama het onderscheid tussen Iraanse leiders en het Iraanse volk niet langer maakt, of in ieder geval niet zo sterk als Bush. Bush sprak over het “Iraanse regime,” Obama over de “leiders van Iran.” Deze woordkeuze is van groots belang: Bush impliceerde dat de bevolking het niet met de ‘leiders’ een hoefde te zijn, dat de politieke leiders door onderdrukking aan de macht bleven, terwijl Obama hun gezag en macht legitimeert. Ten slotte zegt Obama niet slechts “Iran” maar “de Islamitische Republiek Iran,” wat de officiële naam van het land is maar wat niet door Bush gebruikt werd.

Goed, hoe denken Amerikanen over deze videoboodschap, vroegen enkelen van u mij?

We wachten nog op Onze Man In Teheran.

For fun
Sociological Images » A DIFFERENT ASIAN FETISH

“I can’t explain it,” said Nakajima, dressed in a pleated miniskirt and pure white knee socks. “There’s just something about American men who are at least twice my age and nearly three times my body weight that totally drives me wild.”

Added Nakajima, “They’re so hot.”

[…]

“I like it when they dress up like middle managers,” said Nakajima, twirling her girlish pigtails with one alabaster finger.

[…]

Drawn by her curiosity, Nakajima has scheduled a vacation to St. Louis for early March.

You see? Sociology can be funny and useful.

0 comments.

Terreur, macht en privacy

Posted on March 22nd, 2009 by martijn.
Categories: Headline, International Terrorism.

In de strijd tegen terreur lijkt veel geoorloofd. In van de bijzondere regelingen die de overheid kan treffen is de Sanctieregeling. In deze regeling worden kort gezegd alle financiën bevroren van vermeende terroristen. Zie de volledige Europese lijst hier. Dit kan gaan om mensen die veroordeeld zijn, zoals de leden van het Hofstadnetwerk of organisaties zoals Al Aqsa. Dit hoeft echter niet. Eén van de meest opmerkelijke zaken is die van Murat Öfkeli en Yahya El Mamy Sakho.

In februari 2007 heeft de DNB een circulaire verspreid die ook op internet terug te vinden is mbt tot de sanctieregeling 2007. In deze regeling staat het volgende te lezen:

In verband met de uitvoering van de Sanctieregelgeving en de bestrijding van terrorisme en terrorismefinanciering vraagt de De Nederlandsche Bank NV (DNB) aandacht voor de inwerkingtreding van de regeling van 21 februari 2007, nr. DJZ/BR/0185-07, houdende beperkende maatregelen tegen enkele aan Al Qa’ida gelieerde personen met het oog op
de strijd tegen het terrorisme (Sanctieregeling terrorisme 2007).
[…]
Financiële instellingen zijn verplicht alle middelen die toebehoren aan de personen vermeld in de bijlage van de Sanctieregeling terrorisme 2007 per direct te bevriezen (deze regeling is per 25 februari 2007 in werking getreden). Daarnaast is het verboden financiële diensten te verrichten voor of ten behoeve van deze personen en rechtstreeks dan wel middellijk middelen ter beschikking te stellen aan deze personen.

In de bijlage bij de Sanctieregeling 2007 zijn de volgende personen genoemd met gegevens erbij:

  1. Yahya El Mamy Sakho, alias Abu Hanan, alias Yahya, geboren op 1 juli 1974 te Nouakchott (Mauretanië), paspoortnummer: M0198035;
  2. Murat Öfkeli, alias Abu Jarrah, alias Ibrahim, geboren op 28 juni 1970 te Gaziantep (Turkije), paspoortnummer: NF 9064256.

Beide heren waren destijds in the picture vanwege de zogenaamde tirana-zaak; een zaak waarin zes mensen werden opgepakt op verdenking van ronseling en/of plannen om te vechten in de gewelddadige jihad in Iraq. Öfkeli is ook daadwerkelijk opgepakt, maar Sakho niet. Deze man is vrij snel uitgezet  naar Mauretanië. Beide heren zijn geen onbekenden; er zouden links zijn naar diverse terreurzaken en groepen en in juni 2003 werden beiden samen met 10 anderen vrijgesproken in een zaak waarin ze werden verdacht van het ronselen van mensen om te gaan vechten in Tsjetsjenië, Kashmir en Afghanistan.

Opmerkelijk genoeg was er geen enkele strafrechtelijke verdenking tegen Sakho. Wel tegen Öfkeli, maar net als de meesten werd hij vrijgesproken in deze zaak. Dit betekent dus dat twee mensen tegen wie wellicht enige verdenking bestaat, maar geen enkel hard bewijs op een sanctie-regeling zijn geplaatst met openbaar making van hun persoonlijke gegevens. In een reactie op mijn vragen hierover stelt het ministerie van Buitenlandse Zaken, op wiens gezag (met Financiën) de regeling wordt ingesteld:

Een strafrechtelijke veroordeling is geen noodzakelijke voorwaarde voor listing.
Zie ook GS 931/2001 (Pb L344):
The list in the Annex shall be drawn up on the basis of precise information or material in the relevant file which indicates that a decision has been taken by a competent authority
in respect of the persons, groups and entities concerned, irrespective of whether it concerns the instigation of investigations or prosecution for a terrorist act, an attempt to perpetrate, participate in or facilitate such an act based on serious and credible evidence or clues, or condemnation for such deeds.
Persons, groups and entities identified by the Security Council of the United Nations as being related to terrorism and against whom it has ordered sanctions may be included in the list.
For the purposes of this paragraph ‘competent authority’ shall mean a judicial authority, or, where judicial authorities have no competence in the area covered by this paragraph, an equivalent competent authority in that area.

Een voorafgaande kennisgeving van het voornemen tot listing zou de effectiviteit van de maatregel ondergraven. Op 23 dec. 2007 trad de Sanctieregeling 2007-II in werking. Een besluit tot listing op grond van deze regeling is vatbaar voor bezwaar en beroep op de bestuursrechter en hoger beroep op de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State. Tegen eerdere listingen kon uitsluitend bij de civiele rechter in rechte worden opgekomen. Zie bv de Al Aqsa zaak die op www.rechtspraak.nl gepubliceerd is (LJN AF8506 en LJN AF9389. Kennisneming is ook interessant voor de wijze waarop de rechter omgaat met vertrouwelijke informatie.

Mensen kunnen dus tegenwoordig bezwaar indienen bij de RvS, alleen hoe dien je een bezwaar tegen een beslissing in die gegrond is op vertrouwelijke informatie? Of informatie die zo mager is dat iemand niet eens gearresteerd kan worden? Waar tegen ga je dan in bezwaar?

En kan de informatie zomaar gepubliceerd worden? De DNB legt de verantwoordelijkheid daarvoor bij BuZa en financiën; zij voert slechts uit. Volgens BuZa is privacy hier niet in het geding, maar het blijft onduidelijk hoe dan de afweging is gemaakt. Het College Bescherming Persoonsgegevens stelt naar aanleiding van vragen hierover van mij het volgende:

Namen en paspoortnummers zijn persoonsgegevens. Persoonsgegevens mogen slechts verwerkt (het verstrekken aan derden en publiceren op internet is ook een vorm van verwerken) worden indien daarvoor een van de grondslagen aanwezig is, zoals genoemd in artikel 8, sub a t/m f, Wet bescherming persoonsgegevens (Wbp). Verder geldt het principe van de doelbinding: persoonsgegevens worden niet verder verwerkt op een wijze die onverenigbaar is met de doeleinden waarvoor ze zijn verkregen (artikel 9, lid 1, Wbp). Meer informatie hierover vindt u in het informatieblad ‘Verstrekken van persoonsgegevens’. Dit informatieblad kunt u raadplegen op de internetsite van het CBP (www.cbpweb.nl) onder het kopje ‘Nieuws en publicaties/publicaties/informatiebladen‘.

Daarnaast kent de Wbp een strikt regime voor het verwerken (waaronder verzamelen en verspreiden) van bijzondere gegevens, zoals strafrechtelijke gegevens en gezondheidsgegevens. Verwerking van bijzondere gegevens is in beginsel verboden op grond van artikel 16 Wbp, behoudens de artikelen 17 tot en met 23 Wbp genoemde uitzonderingen.

Voor strafrechtelijke gegevens zijn de artikelen 22 en 23 Wbp van belang. Het begrip strafrechtelijke gegevens heeft betrekking op zowel veroordelingen als op min of meer gegronde verdenkingen. Het begrip omvat mede gegevens omtrent de toepassing van het formele strafrecht, bijvoorbeeld het gegeven dat jegens iemand proces-verbaal is opgemaakt wegens een bepaald vergrijp. Artikel 22 Wbp geeft de voorwaarden aan wanneer het wel is toegestaan om dergelijke gegevens te verwerken.

Indien artikel 22 Wbp geen grond voor verwerking van strafrechtelijke persoonsgegevens biedt, kan mogelijk een beroep worden gedaan op artikel 23 Wbp. Artikel 23 Wbp bevat enige uitzonderingen op het verbod om strafrechtelijke gegevens te verwerken.

De verantwoordelijke moet bovenstaande in acht nemen bij het nemen van de beslissing om de persoonsgegevens wel of niet te verstrekken (en te publiceren).

Meer specifieke informatie over het publiceren van persoonsgegevens op internet kunt u vinden in de ‘CBP richtsnoeren voor het publiceren van persoonsgegevens op internet‘.

De opsteller en verzender van de circulaire (de Nederlandse Bank) zal dus op basis van voorgaande regels afweging moeten hebben gemaakt waarop de beslissing om de persoonsgegevens op de wijze waarop zij ze publiekelijk heeft gemaakt, gebaseerd is.De overheid heeft te allen tijde een juridische basis nodig voor de verstrekking en publicatie van persoonsgegevens zoals de Wbp voorschrijft. De overheid behoort voorstellen voor wetgeving waarin de verwerking van persoonsgegevens een rol speelt, aan het CBP ter advisering voor te leggen. Hierbij kan het voorkomen dat het CBP ook advies geeft over wetsvoorstellen met betrekking tot terrorisme en radicalisering. Een voorbeeld is het wetgevingsadvies van 22 december 2004 over het conceptwetsvoorstel bijzondere bevoegdheden tot opsporing van terroristische misdrijven.

Het CBP ambtshalve of op verzoek van een belanghebbende onderzoeken of een bepaalde gegevensverwerking conform de wet is. In dit geval echter heeft het CBP naar aanleiding van de Sanctieregeling terrorismebestrijding 2007 geen klachten van betrokkenen heeft ontvangen, en het CBP stelt ook andere prioriteiten te hebben.

Deze juridische onderbouwing is volgens het ministerie van Buitenlandse Zaken het volgende:

e Sanctieregeling terrorisme 2007 strekt tot uitvoering van Resolutie 1373 van de Veiligheidsraad van 28 september 2001. In Resolutie 1373 is onder andere vastgelegd dat alle staten moeten overgaan tot het bevriezen van tegoeden en andere financiële of economische middelen van personen die terroristische daden plegen, pogen te plegen dan wel daaraan deelnemen of de uitvoering ervan vergemakkelijken. Tevens moeten de lidstaten maatregelen nemen om te beletten dat financiële of economische middelen aan die personen ter beschikking worden gesteld of dat aan hen financiële of aanverwante diensten worden verleend. Tot toepassing van deze maatregelen kan worden overgegaan indien er voldoende aanwijzingen zijn dat betrokkenen gerekend kunnen worden tot de kring van personen en organisaties, bedoeld in Resolutie 1373 van de Veiligheidsraad van 28 september 2001 of Gemeenschappelijk Standpunt van de Raad van de Europese Unie van 27 december 2001 (2001/930/GBVB) inzake terrorismebestrijding. Voor de toepassing van maatregelen als vervat in de Sanctieregeling terrorisme 2007 is niet vereist dat betrokkenen strafrechtelijk veroordeeld zijn i.v.m. terroristische daden. De maatregelen zijn gericht op het voorkomen van de aanwending van financiële middelen voor terroristische daden.

Dat zal allemaal best, maar dit betekent wel dat de overheid zich verregaande bevoegdheden heeft toegekend en zonder ook maar enige strafrechtelijke verdenking (laat staan veroordeling) mensen als terrorist kan brandmerken. Het gaat hier om een verschuiving van een strafrechtelijke aanpak naar een bestuursrechtelijke aanpak. Daarnaast past een dergelijke omgang ook in een ontwikkeling waarin, in veel bredere zin, de overheid voortdurend de privacy van de burger uitholt; iets waar bijvoorbeeld weblog Sargasso al aandacht heeft besteed, zowel in relatie tot terrorisme als in bredere zin. Daarnaast zijn ook de strafrechtelijke processen tegen terreurverdachten soms al schimmig genoeg zoals met name de gang van zaken rondom Soumaya S. laat zien.

Nu zal er best enig nut zijn in het aanpakken van de financiën van vermeende terroristen, maar er zijn toch ook vraagtekens bij te plaatsen zoals Ibrahim Ward enige tijd geleden al deed. Hij wijst erop dat het aanpakken van de financiën uitgaat van een verouderd organisatiemodel en dat het wegnemen van geld nog niet de politieke frustraties teniet doen die aan terreur ten grondslag zouden liggen. Je kunt je ook afvragen of het simpelweg blokkeren van iemands tegoeden, verder speurwerk naar de ins and outs van een netwerk niet in de weg zit. Of het blokkeren van de tegoeden inmiddels niet een doel is geworden in plaats van een middel. Er zijn zaken bekend die daar op lijken. Zoals die van Al Barakaat en The Holy Land Foundation. In het eerste geval werd onvoldoende bewijst gevonden dat Al Barakaat ook maar iets met terreur te maken had en in het tweede geval werd het een ‘mistrial’. Die eerste zaak laat ook goed zien hoe moeilijk het is om bezwaar aan te tekenen tegen deze regeling, aangezien het gaat om bewijzen die verdachten niet mogen zien. Ook in het geval van Al Barakaat gaat het, net als bij Sakho, om een zaak waarbij geen verdenkingen tegen terrorisme zijn ingebracht in een strafzaak. De discussie zal nog wel even doorgaan, maar intussen blijf ik me toch echt verbazen over het feit dat de Nederlandse overheid mensen tot terrorist kan bestempelen zonder enige strafrechtelijke grond. Maar dat zal dan wel aan mijn grenzeloze naïeviteit liggen.

5 comments.

Islam en Staat I – Help, de moslims integreren!

Posted on March 22nd, 2009 by martijn.
Categories: Islam in the Netherlands, Public Islam.

Recent opperde Ahmed Marcouch één van zijn vele plannetjes. En wel om salafisten bij het overheidsbeleid te betrekken én het te subsidiëren. Ewoud Butter heeft al een aardig overzicht gegeven van deze discussie dus dat ga ik niet nog eens overdoen. Hans Jansen waarschuwt voor dergelijke praktijken en in het bijzonder voor de rol van de moskee:

Bij de opmars van de islam speelt die moskee een centrale rol. De moskee is niet alleen het gebedshuis, het is ook het commandocentrum van de jihad. Dagorders worden vanaf de kansel in de moskee uitgevaardigd. Steniging van overspeligen en onthoofding van afvalligen vindt plaats op het plein voor de moskee. Het leger dat op jihad gaat, vertrekt vanaf de moskee. Jihad, strijd tegen het ongeloof en de ongelovigen, wordt sinds Wenens ontzet van 1683 niet meer door staten beoefend, maar door ongrijpbare particuliere organisaties als Al-Qaida, want een staat die jihad gaat voeren zou door de Westerse militaire overmacht vernietigd worden. Gemaskerde individuen daarentegen die vanuit een hinderlaag schieten, zijn lastiger te bestrijden.

De schaamte over de eigen lafheid is verdwenen, strijden met open vizier wordt alleen maar als dom gekenschetst. Schuilen tussen weerloze burgers is voor de helden van de jihad een routinemanoeuvre. Heftig klagen als de vijand ook die burgers treft, behoort tot het dagelijkse spel met de onnozele Westerse persbureaus. Kamikaze-kunstenaars die behalve zichzelf handenvol anderen meenemen de dood in, krijgen uit handen van Islamitische predikanten als Al-Qaradawi de kroon van het martelaarschap opgezet. Deze Al-Qaradawi predikt ook dat Gods laatste bestraffing van de joden ‘door Hitler aan de joden werd voltrokken, maar dat de volgende straf uit de handen van de moslims moet komen’ (30 januari 2009). Deze Al-Qaradawi wordt door invloedrijke PvdA-politici naar Amsterdam gehaald en als hun leidsman gezien. Dieper kan Nederland toch niet vallen, denkt u misschien. Maar dan vergist u zich.

De opmars van de islam kan nog veel verder gaan dan thans het geval is in West-Europa, en is alleen maar te stuiten wanneer we er op letten dat de toekomstige slachtoffers van de jihad (dat wil zeggen: de bevolking van Nederland en de rest van Europa) hun vrijheid van meningsuiting behouden. Mohammed, de stichter van de islam, heeft er altijd goed voor gezorgd eerst eventuele critici het zwijgen op te leggen, meestal door sluipmoord, zoals zijn naamgenoot Mohammed Bouyeri sluipmoord gepleegd heeft op Theo van Gogh. De islamitische traditie zelf levert over dat pas nadat Mohammed zijn tegenstanders met geweld het zwijgen had opgelegd, het proces van islamisering begon. Het is daarom van het allergrootste belang dat we in Nederland niet verder gaan dan al het geval is met het verbieden van kritiek op de islam want de islamitische ideologie is niet bestand tegen het vrije woord.

Nou kunnen we stellen dat Jansen hier voor een deel kletst (de islam doet niks, jihadisten opereren over het algemeen niet vanuit de moskee, Qaradawi komt helemaal niet naar Nederland enzovoorts) maar het gaat erom dat hij de moskee naar voren haalt en bezorgd is over haar rol. Joost Niemöller grijpt bijvoorbeeld weer terug op eerdere discussies over de scheiding kerk-staat in Amsterdam en een recent onderzoek naar moskeeen:

Wie naar de demografische voorspellingen van het CBS kijkt, ziet dat de moslimbevolking een steeds groter deel van dit land gaat uitmaken. Het staatsapparaat is er op ingesteld deze ontwikkelingen zo soepel mogelijk te begeleiden. Met geld pamperen dus.

Gedoe wil de staat het liefst voorkomen. Beleidsplannen en rapporten worden dus zo saai, zo wollig opgesteld dat geen journalist de moeite zal nemen er eens in te duiken. En het werkt. Alle consternatie in de media richt zich op incidenten, niet op deze structurele veranderingen ten gunste van de islam.

[…]Financiële banden tussen kerk en staat zijn oké in Amsterdam.

Dat plan is er al doorheen gejast in de gemeenteraad. Nu wordt het ook aan de stadsdelen opgelegd. Het leidde onlangs tot enig verzet in Stadsdeel Slotervaart, toen stadsdeelvoorzitter Marcouch het opdrong aan de stadsdeelraad, maar de meerderheid van PvdA plus Groenlinks overrulde een motie van wantrouwen. Ook zonder dat daar enige media aandacht voor was.

Nu is het dus al officieel zo ver dat de islam in Amsterdam ruimere ondersteuning geniet dan landelijk. En geen haan die ernaar kraait.

Dan kwam er deze week dat rapport in opdracht van het Ministerie van Binnenlandse Zaken door een Stichting Oikos. Dit kan zo in de top tien van de meest idiote overheidsrapporten. Het heet: Moskeeën gewaardeerd. Een onderzoek naar het maatschappelijk rendement van moskeeën in Nederland. Het is samengesteld door een ingenieur, een Dr. En een Drs.

Net als Hans Jansen ziet ook hij dus een oprukkende islam / oprukkende moslims. Nu valt er op zich best een en ander aan te merken op het Oikos rapport en überhaupt kun je je afvragen waarom moskeeën eigenlijk financieel voordelig zouden moeten zijn, maar één van de, volgens Niemöller, vergaande uitspraken klopt zonder meer:

De moskee vormt voor een deel van de moskeegemeenschap een middel om in en vanuit de religieuze zelforganisatie deel te nemen aan de bredere samenleving.

Dat mag tegen het gezond verstand in gaan of zelfs te gek zijn voor woorden, het klopt wel. Religieuze zelforganisaties vormen enerzijds een bindmiddel voor de groep zelf en anderzijds een brug naar de wijdere samenleving. Daarbij was zeker in het verleden de positie van vrouwen en jongeren een zorgenkindje, maar daar komt (zij het langzaam) wel verbetering in bijvoorbeeld door middel van de Poldermoskee. De reikwijdte van veel moskeeën is daarbij overigens wel beperkt; de meeste organisaties lijken toch vooral een wijk- en buurtfunctie te hebben. Tegelijkertijd wil de overheid ook dat de moskee een rol gaat spelen in het anti-radicaliseringsbeleid en bij het terugdringen van de overlast van jongeren. Nou zijn moskeeën grotendeels vrijwilligersorganisaties en een professionele aanpak vergt toch geld. Maar afgezien van geld zijn er nog genoeg andere problemen die daar een rol bij spelen zoals ik al eerder geschreven heb.

Aan de andere kant, ook christelijke organisaties zoals het Leger des Heils krijgen subsidie voor hun maatschappelijke activiteiten, dus waarom zou dat niet voor islamitische organisaties kunnen gelden. Of je accepteert dat religieuze organisaties een maatschappelijke rol op zich nemen en dat kost geld of je accepteert dat ze dat niet doen en dan wordt er ook niet meer gezeurd over de gebrekkige rol van de religiezue organisatie bij anti-radicaliseringsbeleid en het terugdringen van overlast van jongeren. Een tussenweg zie ik nog niet 1-2-3. Een punt dat we verder voor ogen dienen te houden is dat secularisme in Nederland niet betekent dat uitingen van religie in het publieke domein verboden zijn of dat er een strikte scheiding is tussen het (publieke) staatsdomein en het (privé) domein van religie. De Nederlandse seculiere staat is het resultaat van compromissen tussen de seculiere politieke elite aan ene kant en religieuze partijen en organisaties aan de andere kant. De verhouding kenmerkte zich in het verleden door relatief veel autonomie voor de kerken, maar tegelijkertijd bepaalde de staat het kader van die autonomie en reguleerde en volgde de opbouw van de organisaties en de wijze waarop zij zich in het openbaar uitten. Dit vormt tevens het kader waarbinnen de huidige discussies zich afspelen en die dan ook zeer interessant zijn om te blijven volgen.

1 comment.

Closer is Open

Posted on March 22nd, 2009 by martijn.
Categories: Joy Category.

Yes it has been a while. In December of last year Closer was closed because of several reasons I’m not going to elaborate about. If you search this blog now you will notice that several entries are password-protected; they will remain that way. Furthermore this blog has a new wordpress theme, Arthemia, which is a theme that is in the middle between a blog and a magazine and hopefully fits the purpose of this blog a little better. You can find a headline-entry that will be refreshed every week and several featured posts that will be refreshed in one or two months.

I hope you will enjoy the new lay out and comments and advice about it are welcome as are your comments to entries here. In the coming weeks some other changes will be made but I hope you will not experience any inconvenience. For now, let me end with saying welcome back!

4 comments.

Geenstijl freakshow

Posted on March 22nd, 2009 by martijn.
Categories: Blogosphere.

Er is veel te doen geweest (en nog steeds en dat zal voorlopig ook wel blijven) over Geenstijl. Voor de één een lichtend voorbeeld, de ander wil graag zoals Geenstijl zijn, maar voor weer anderen de website van het kwaad en onfatsoen.

Marc Chavannes, recent in een uitstekend artikel in de Belgische Standaard over Geenstijl, stelt: (more…)

14 comments.