C L O S E R March 2010 Archives

March 2010
M	T	W	T	F	S	S
« Feb		Apr »
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30	31

Moslima's van Al Wahda maken een loflied voor vrouwen met hoofddoek

Posted on March 31st, 2010 by martijn.
Categories: Multiculti Issues, Public Islam, Young Muslims.

Interessant liedje als het gaat om het uitdragen van islam. Mounia Abbadi (33), de moeder van het jongste meisje schreef het liedje.Het liedje is door haar geschreven, zo zegt ze, vanwege de ‘zusters’ die zich onprettig zouden bij de blikken en opmerkingen die ze zouden krijgen op straat. Opvallend is dat het bijna overal aangekondigd wordt als ‘hoofddoeklied‘ of pro-hoofddoeklied. Het is echter geen lied dat het dragen van een hoofddoek propageert; één van de meiden draagt niet eens een hoofddoek. Nu zingt Al Wahda (waar de meisjes in de video deel van uit maken) gewoonlijk lofliederen of de islam en de profeet Mohammed. Dit specifieke lied, een combinatie van anasheed met muziekinstrumenten en rap, is vooral te zien als een loflied op de islam en meer in het bijzonder de positie van de vrouw in de islam. Het is, volgens de zangeressen, de islam die de vrouw een ‘naam’ gegeven heeft en die de vrouw rechten gegeven heeft. Het hele filmpje ademt het idee van empowerment (met meiden die een vechtsport beoefenen bijv.) en probeert vrouwen met een hoofddoek een steun in de rug te geven door te stellen dat men zich niets moet aantrekken van negatieve blikken en commentaren. De wat meer impliciete boodschap is dat het dragen van de hoofddoek daarmee een beproeving wordt en van een beproeving kan het geloof sterker worden wanneer men zich de boodschap van empowerment in de islam ter harte zou nemen. Het bekritiseert de Nederlandse samenleving voor haar vermeende intolerantie, maar laat ook zien dat de Nederlandse samenleving wel degelijk ruimte biedt voor vrouwen met een hoofddoek op het gebied van sport en carrière maken. Daarnaast richt het zich op het creeeren van zusterschap door onder meer de verwijzing naar ‘zusters’ : solidariteit met praktiserende moslimvrouwen (op die manier draagt het wel de boodschap over dat bij het praktiseren eigenlijk ook de hoofddoek hoort). Het filmpje is daarmee een mooi voorbeeld van het, behalve tekstueel, ook visueel en lichamelijk uitdragen van islam en het op die manier maken van een statement.

3 comments.

Moslima’s van Al Wahda maken een loflied voor vrouwen met hoofddoek

Posted on March 31st, 2010 by martijn.
Categories: Multiculti Issues, Public Islam, Young Muslims.

3 comments.

Cartoonesque 15 – Muhammad Cartoons and Public Anthropology

Posted on March 27th, 2010 by martijn.
Categories: anthropology, Blogosphere, ISIM/RU Research, Public Islam.

By Carel Brendel

Also on the side of Fawaz (a salafi imam, MdK) is religion researcher Martijn de Koning, anthropologist at Radboud University. Minister Hirsch Ballin trusted Radboud University to do research on sharia courts in the Netherlands. I hope Martijn de Koning is not conducting this research because one might as well let Willem Holleeder (a well known convicted leader of organized crime, MdK) do research about organized crime.

Note: all translations of Dutch quotes are mine.
As an anthropologist on Muslim youth, Salafism, public Islam, radicalization and multicultural issues I think it is important to take up a role in public as well. As I have explained earlier:C L O S E R » Blog Archive » Public Anthropology – 10 Years from Researchpages to Closer (1999/2000 – 2009/2010)

public science and addressing public issues is not just giving answers to questions the public has. It is as much, or even more, about questioning why particular issues are addressed in the way they are addressed by particular people and what the consequences of that are. How are particular issues and the way they are debated related to (changing) historical and cultural contexts, what is taken-for-granted and what does it mean?

Now as my regular readers now, last week in the Netherlands we had a mini-cartoon crisis after the publication of one of the Muhammad cartoons by a Dutch newspaper in a story about an alleged terrorist plot against Swedish cartoonist Lars Vilks. A group of Muslims protested against it and the newspaper withdrew the cartoon because they no longer deemed it relevant to publish it. Other newspapers, websites and magazines reported this withdrawal and with it published the same cartoon. This was followed by another action by the same Muslim group. One of their actions was a second video in which Salafi imam Fawaz appeared with several others, including myself.

This yielded a lot of criticism even more so because the comment above was copied by Dutch shocklog (yes that is me in the picture! like the blouse too?) in order to disqualify me:
GeenStijl : ZondagMiddagEssay: Carel Brendel over de CartoonRel

dr Martijn de Koning, the Albert Verlinde (A Dutch gossip king, MdK) van Islam.TV

.
It seems that my appearance on that video makes a me a ‘dhimmi‘ similar the newspaper AD for removing the cartoon after complaints:
The Dhimmi News From the Netherlands

This video would almost be as hilarious as a Monty Python sketch, if it were not deadly serious. No one in the video rejects the death threats against Lars Vilks, nor, most importantly, do they reject the Muslim plot to murder him.
[…]
Daily Standard comments in their article “Cowardly internet editors ofAlgemeen Dagblad remove Muhammad-cartoon after complaints by hate-imam”: “Above all, by removing the cartoon the Algemeen Dagblad reveals itself to be the Dutch version of the Danish Politiken. With the only difference being that the AD yielded to only a few angry e-mails, whereas Politiken at least was waited for some Muslim violence.”

From the same site (and also at Gates of Vienna), this is a transcript of my contribution:
The Dhimmi News From the Netherlands

01:16.00 I think the way this business is going now is a typical example of…
01:20.00 how the debate on Islam now taking shape in the Netherlands, especially also…
01:24.00 with these cartoons.
01:28.00 The AD [Algemeen Dagblad] has posted it. You may indeed wonder why…
01:32.00 and whether in any case they considered at all why they had…
01:36.00 to post that cartoon. Islam.tv and others have responded to it…
01:40.00 and partly as a result, AD removed this cartoon…
01:45.00 and now the AD gets the blame for having removed the cartoon.
01:50.00 In this way freedom of speech is placed against freedom…
01:54.00 of religion, in which the posting of this cartoon…
01:58.00 in fact only has one purpose, namely to teach the other, …
02:02.00 in this case the Muslim, a lesson about who in this country…
02:06.00 is the boss. Nah, you might wonder whether that…
02:10.00 is the meaning of freedom of speech or freedom of eh… religion.

Now according to some this is no less then a plea to limit the freedom of speech (and therefore to make that freedom void) or even more so a plea for preventive censorship. I don’t want to go into that because I think I have clarified my position already in a previous post (Cartoonesque 14), where you also can find more information about this whole event. I want to adress a few issues here that I think are relevant for debates about public anthropology.

First of all, it is (and should) be clear that the video of Islaam.tv was part of their campaign against these cartoons. So why did I appear in that? Well to begin with a reject the notion of ‘guilt by association’ and if I was asked for example by Elsevier to comment upon them publishing the cartoon I would have said the same. A possible appearance in that magazine does not imply that I’m in favour of publishing the cartoon (as they did), nor does my appearance in the Islaam.tv imply the opposite (and to be fair other bloggers such as Ewoud Butter and Prediker at webmagazine FrontaalNaakt recognized that and criticized me being compared to a criminal). In my opinion anyway. Of course, as said, the video was part of the campaign, and the makers of the video were very upfront about that. So I knew what I was going into. Those who have read Cartoonesque 14 carefully know that I reject the way the publication is framed by the imam (and more implicitly also stated that in the film). In the video I tried to reflect upon the issue by asking myself what does this whole chain of events say about the current Islam debate in the Netherlands. Islaam.tv gave me the opportunity to do this without any restriction or directions from their side. It should be noted that several commenters at the shocklog and also on other websites fully acknowledged that (with or without fully endorsing my view).
There is another good reason for me as an anthropologist to take requests such as those of Islaam.tv into consideration and to respond positively to it. The group of which Islaam.tv is part of, Muslims claiming to be part of the Salafi manhaj, is the group of my current research. The central question in this research is why do Muslims turn to Salafi sources of knowledge and take part in Salafi ‘knowledge practices’ to acquire their sense of what Islam ‘really’ is? This means I visit the mosques and other meetingplaces where lectures, courses and other types of meetings are held, I conduct formal and informal interviews with participants on a regular base and I publish in scientific magazins and editted volumes. Share my views on particular issues with them and for them is, as I see it, part as my obligation as an anthropologist. When I would by definition say no to such requests it would mean that I would not do my work properly; sharing anthropological knowledge with outsiders of the scientific community is necessary and important and people among whom I do research or about who I write are always among the first of that responsibility. So yes, next time I would seriously consider doing it again because I see it as an important part of public accountability and reciprocity.
What does this event tell us about the Islam debate. Most of it of course I have already explained in the video and in my previous Cartoonesque post. But also the debate about my appearance tell us something I think. The most obvious of course is the escalation of us vs. them. The representation of Islam is public seems to divide that same public in two: us (the freedom loving Dutch) vs. them (the angry easy to irritate Muslim who cares more for his God and prophet than freedom).GreenLeft know-it-all ‘Tofu’ Dibi limits freedom « indedelta.nl:

Then (based upon my comments in the video, see transcript, MdK) you show that you do not get it, De Koning! Itis not about making an opposition between issues; it is about correcting the one-sided nonsens of radical Islam with reasonable arguments. It is about the fact that there are people in this country who feel that this irrational religious stuff and in particular the intolerant Islam, is ridiculous and want to share that! With the matching illustrations! In ALL freedom!

If it is not freedom of speech vs freedom of religion than it certainly shows idea of a (radical) Islam (intolerant) or religion (irrational) vs. freedom of speech (reason, tolerance, not one-sided) whereby the latter is learning the former to become reasonable. The title of the piece (‘Tofik Dibi limits freedom) refers to a Moroccan-Dutch MP who cautioned the publishing of these cartoons and called for restrained; interpreted by the person who wrote the comment, as well as did others, as an attack on the freedom of speech or (based upon the title of the piece of the first comment of this post) ‘throwing away the DNA of the Netherlands‘ to imam Fawaz. The critique on Tofik Dibi is important because he presents himself, and is seen as such by many, as a liberal. Earlier he stated that he (re-)discovered the DNA of the Netherlands: freedom of speech, right of self-determination, non-discrimination, equality of men and women and the separation of church and state). According to his critics, he is exposed here as a tool of intolerant Islam and a supporter of radical Islam and radical Muslim community. The freedom of speech is sacred and every restriction is seen as an attack with the Muhammad Cartoons as ‘icons of freedom speech’: they symbolize as I have explained the freedom of speech. Removing them after complaints of religious Muslims is therefore an attack on the freedom of speech, making the freedom of speech even more sacred because it is under attack. Hence the headline at the shocklog about ‘solidarity’ with the newspaper and magazine who received complaints by Muslims. Freedom of speech is absolute, hence the claims of people having the right to insult. Having a closer look reveals however that the situation is more complex. Also people who hold the freedom of speech as very important for Dutch society, do sometimes agree with my viewpoints and I have received emails from Muslims who, although agreeing for a large part with my viewpoints, think it is necessary to publish these cartoons as much as possible until radical Muslims keep silent about it and also at Islaam.tv one can read several comments by non-Muslims who support their action. And again, and I cannot say it often enough, the depiction of the Netherlands as a country trapped in that us vs. them dichotomy does not do justice to the social realities out here.
And to close this post: what does this tell us about public anthropology? The debate about public anthropology could have been given a boost by a recent publication in American Anthropologist that featured three blogs: Savage Minds, Zero Anthropology and AAA Blogs. Unfortunately it wasn’t anything more than a crash course about blogs for the digitally challenged. Certainly the first two deserved the attention: the are the best anthropological blogs have to offer in my opinion. In fact the comments on Savage Minds‘ following the publication are more insightful about public anthropology than the article in the journal. (For a strong but fair critique read Finds and Features and Ancient World Bloggers Group.With two colleagues of mine (E.B. and D.K) I’m preparing an article for a special issue of Fieldwork in Religion about well…fieldwork and religion. The article we are writing is about the politicization of the field. What are the consequences for researchers when their research field politicizes while the research takes place. One of the themes in this article is the issue of neutrality. People want neutral researchers and for some critics simply appearing in such video is compromising my neutrality. Interestingly, for others (and not only Muslims) it increases my neutrality because I know all sides of the conflict from within: as a native citizen and as a person who frequently mingles among so-called radical Muslims. For those who see the freedom of speech as sacred and absolute, my appearance is enough to question my neutrality not only in this research but also in the sharia research of which they think I’m the researcher as well (which is not the case by the way). It appears that saying that neutrality does not exist is enough; as we conclude (as some other researchers did as well) neutrality itself appears to be subject of interpretation. This situation becomes more complicated because of how people understand anthropological research. One of the things I did for example was announce on my Twitter account that I was going to a mosque. Indeed I went to the mosque that day to attend a lecture. The notice itself was seen as a sign of islamization and me going to the mosque as a lack of distance. The very fact of trying to inmerse oneself, to observe and, as far as (ethically) possible to participate, invalidates my research according to those people. In his classic study Time and the Other: How anthropology makes its object (1983) Fabian writes:

“[Anthropology] patrols, so to speak, the frontiers of western culture. In fact it has always been a Grenzwissenschaft, concerned with boundaries: those of one race against another, those between one culture and another, and finally those between culture and nature. Those liminal concerns have prevented anthropology from settling down in any one accepted domain of knowledge other than the residual field of ‘social science'”

I think, or like to believe anyway, that this is exactly what I’m doing and this is also exactly what is unsettling about anthropological research. I try to move back and forth in a world that is for some people dominated by us vs. them and therefore as a native man I transgress the boundaries of ‘us’. The fact that in the video I did not defend ‘freedom of speech’ against acts of ‘radical’ imams (although the team of Islaam.tv knows my views about it) or at least was not clear about own position probably contributed to that feeling of uneasiness, the fear that I secretly belong to ‘the other side’ or even the conviction that I am (which according to some makes me a ‘traitor’). For example in another post I questioned a British research about the Muslim Arbitrage Tribunals in the UK. I stated that regulating Islamic arbitration might be a good idea in order to monitor such practices and prevent problems but that religious arbitration (even when regulated) also has several problems attached to it. This comment contributed to the idea that I was in favour of sharia courts in the Netherlands, full stop. Hence, the comment quoted in the beginning of this post. What is a position of distance to me, for them is an attack and for those who objected to the cartoons it was a sign of neutral comments or maybe even friendly towards Muslims. This does not make public anthropology any easier but it does make it more necessary and relevant as Jovan Maud also stated at Culture Matters. And indeed, it will not give anthropologists a high ranking in popularity contests.

3 comments.

Een wekelijks portie burgerschap 12 – Scouting en deugdzaamheid

Posted on March 23rd, 2010 by martijn.
Categories: Blogosphere.

Uit de burgerschapskalender:

Zelf willen de scouts het er eigenlijk niet meer over hebben. De goede daad. Want dat zou een oud en schimmelig idee zijn. Scouting bestaat dit jaar 100 jaar en draait tegenwoordig veel meer om leuke dingen doen, samenwerken, avontuur. Toch zit die dagelijkse goede daad van de padvinder nog in het collectieve geheugen. Hoe zou dat toch komen?
27 maart Nationale Scoutingdag
www.scouting.nl

Inderdaad waarom zit die dagelijkse goede daad van de padvinder nog in het collectieve geheugen? En waarom willen ze het er dan niet meer over hebben? En wat is een goede daad? Padvinders, sorry scouts herinneren ons, zo is mijn ongefundeerde idee, aan de jaren ’50. Iets waar we meewarig naar terugkijken, maar toch ook wel met een zeker verlangen naar de tijd die (vanuit het huidige perspectief) ons zo overzichtelijk en puur leek. Spruitjeslucht, maar ja toen aten tenminste deze ‘oerhollandse’ groente nog.

De scouts vertegenwoordigen het ideaal van de blanke middenklasse waarbij het niet ging om allerlei hoogdravende zaken, maar kleine (en vooral niet hemelbestormende) daden. Jonge scouts werden disciplineerd op basis van een gender-specifieke en hetero-normatieve invulling van het begrip deugdzame burger. De benadrukking van de waarden van de scouts (al dan niet van de scouts zelf) is al erg oud. Al in de 19e eeuw stimuleerde de seculiere regimes van die tijd het idee van deugdzame burgers die hun morele zelf realiseerden door zich te conformeren aan de dominante ideeën over een goed leven en door het verrichten van goede daden ten behoeve van het welzijn van de natie-staat. Deze morele gemeenschap had aanvankelijk een sterke religieuze connotatie; protestants en later als lid van de verzuiling bouwde men aan een vorm van religieus nationalisme. De ontzuiling heeft de verbinding van het nationalisme met religie ongedaan gemaakt (hoewel het nog steeds opduikt als verwijzing naar een joods-christelijke traditie), maar het idee van morele gemeenschap is nog steeds van belang in het Nederlandse nationalisme. Dat kenmerkt zich niet door allerlei hoogdravende patriottische rituelen of symbolen, maar door de nadruk op gezamenlijke waarden en normen die ten grondslag moeten liggen een het idee van deugdzame burgers. Ik gok zo dat dat idee van de morele gemeenschap datgene is wat de goede daden van de padvinders zo lang in het collectieve geheugen houdt. Tegelijkertijd herinnert het ons ook aan een tijd toen we de ‘knellende banden’ van religie (zoals sommigen het zouden formuleren) nog niet hadden afgeworpen.

Leuke dingen doen, samenwerken en avontuur gaat hedentendage nog steeds gepaard met discipline en ‘beschaafd’ gedrag. Dat wil niet zozeer zeggen dat het idee van een morele gemeenschap teloor is gegaan, maar alleen dat er andere waarden zijn die de morele gemeenschap bepalen.

2 comments.

Marokkanen-sjamanisme

Posted on March 22nd, 2010 by martijn.
Categories: Multiculti Issues.

Naast het gezelschapspel voor autochtone niet-moslims, moslimhobbyisme, kent Nederland nog een ander afgeleid verschijnsel: Marokkanensjamanisme. Heel in het algemeen kunnen we zeggen dat sjamanisme een antropologische term is die verwijst naar een reeks van geloofsvoorstellingen en praktijken met betrekking tot het communiceren met de wereld van de geesten. Deze sjamanen zijn dan intermediair tussen de wereld van de mensen en die van de geesten. Zij kunnen ook die andere wereld bezoeken in hun poging om het evenwicht tussen beide werelden te herstellen teneinde allerlei sociale ellende te voorkomen of te be-eindigen. Een collega van mij, JV, gebruikte de term pas geleden in relatie tot managementvoorstellingen en praktijken: managementsjamanisme. Managers hebben allerlei specifieke termen (targets, stukje groepsgevoel, binding, afrekenen op resultaten, transparantie, stroomlijnen) waarmee ze schermen teneinde mensen te overtuigen van allerlei maatregelen, doelen enzovoorts. Op die manier proberen zij de sociale werkelijkheid beheersbaar te maken en daarmee open voor manipulatie en maakbaarheid. Aangezien zij alleen het overzicht hebben over het gehele plaatje kunnen zij schermen met kennis die voor anderen onbereikbaar is en waarschijnlijk ook niet inzichtelijk en begrijpelijk. Dit alles leidt tot procedures, kostenplaatjes, managementrapportages die langzaam maar zeker heilig worden met een taalgebruik dat voor leken binnen de organisatie en voor outsiders vaak compleet onbegrijpelijk is. (Voor een uitstekend voorbeeld let op de managers en bestuursvoorzitter van ROC ASA in Amsterdam in de reportage van Zembla).Aangezien managers ook nog eens een hogere positie hebben dan degenen die het het primaire proces van zo’n organisatie uitvoeren, wil iedereen wel manager worden. Die laag heeft dan ook de neiging om flink uit te dijen tot op een punt waar in sommige organisaties zij 40% van de kosten uitmaken.

Wat heeft dit nu te maken met Marokkanen? Nu al lange tijd hebben we in Nederland last van een soort Marokkanensjamanisme. Er bestaat het idee onder het publiek, en niet helemaal onterecht, dat veel problemen in steden worden veroorzaakt door tweede generatie Marokkaans-Nederlandse jongeren. Politici en beleidsmakers proberen dit vervolgens te gieten in cijfers. Ondanks het vermeende taboe zijn er weinig landen in Europa die al zolang zoveel cijfers verzamelen over etniciteit en criminaliteit als Nederland. We hebben het nu ook weer gezien met de publicatie van de KLPD cijfers met ‘criminele Marokkanen‘. De dienst heeft op basis van cijfers uit 2007 181 gemeenten in kaart gebracht waarbij Gouda relatief het slechtste scoort. Vervolgens doet iedereen z’n best om maar hoog op die lijst te komen. Is Gouda nu nummer één? Of is dat Amsterdam? Of scoort Brabant opvallend hoog? Gouda is in ieder geval tevreden want zij hebben eindelijk erkenning voor hun gevoel dat zij echt ‘hele erge Marokkanenproblemen’ hebben. Jammer voor hen, (maar toch niet helemaal daarover zo meer) gaat het hier helemaal niet over criminelen. Het gaat over verdachten. Dat is principieel toch echt wat anders. Dat nog afgezien van het feit dat volledig onduidelijk is om welke delicten het gaat. Het blijkt bijvoorbeeld dat autochtone jongeren hoog scoren op geweld, zedenmisdrijven, brandstichting, geweld tegen agenten in uitgaansgebieden terwijl Marokkaans-Nederlandse jongeren zijn oververtegenwoordigd in de lage klasse delicten van vermogensdelicten met en zonder geweld (zie hier voor een discussie over de kritiek op dat onderzoek). Daarnaast blijkt dat de recidive onder autochtone jongeren hoger ligt dan die onder Marokkaans-Nederlandse jongeren. Nog afgezien dat van de ruim 177.000 verdachten er 14.462 Marokkaanse Nederlanders waren en 101.437 autochtone Nederlandse verdachten.

Verder al zou je deze cijfers als indicatie voor criminaliteit aannemen dan nog moet je deze corrigeren voor leeftijd, sociale klasse en aandeel van mannen. Simpel gezegd de meeste criminelen zijn jonge mannen uit de lagere sociale klasse tussen de 15 en 35 jaar; ongeacht etnische groep. Allochtonen scoren op al die facetten hoger dus voor een goede vergelijking dien je dat type verschillen neutraal te maken. U ziet, cijfers zonder duiding betekenen niets, iets wat bijvoorbeeld Steeph van Sargasso zeer goed begrepen heeft. De cijfers staan los van de sociale context, vertekenen deze zelfs terwijl dat voor leken compleet onzichtbaar blijft: magie. Daarnaast heeft het aanwijzen van Marokkanen als centrale groep ook iets magisch:C L O S E R » Blog Archive » Benoemen & Ritualistisch Magisch Realisme

Benoemen is in. Het betekent zeggen waar het op staat, taboes doorbreken en is niet zo soft als de boel bij elkaar houden. Dat maakt het benoemen bijna tot een ritueel: handelingen, uitgevoerd door een groep, met minimaal één symbolische betekenislaag. Er is hier meer dan één symbolische laag. Het benoemen (in dit geval van ‘Marokkanen’) maakt de groep ‘zichtbaar’. Het spreken over Marokkanen in dit geval is een soort speech act zoals de uitspraak: ‘ik beloof dat’ ook is. Met het uitspreken ervan wordt de handeling verricht. Een tweede laag is dat het een (schijn-)zekerheid geeft; een probleem kan pas worden aangepakt als duidelijk wordt wat het probleem is. ‘Marokkanen’ geeft daarbij duidelijk aan waar het probleem ligt: niet bij ‘ons’. (slaakt zucht van verlichting). Meestal geldt ‘De Wet van Koelman‘ en is er altijd wel iemand die de islam er ook bijsleept. De volgende laag is dat dit een soort retorische truc om mensen die krachtdadigheid, objectiviteit en realisme suggereert en daarmee (als een soort cirkelredenering) het benoemen noodzakelijk te maken. Het is een retorische truc die van ‘Marokkanen’ het passieve object maakt en van ‘de Nederlander’ een subject maakt die wel eens zal vertellen hoe de ander zich dient te gedragen.

De vraag is niet zozeer of het stigmatiserend is (dat is het) en of cultuur een rol speelt (en het daarom noodzakelijk is om de etniciteit te benoemen); cultuur speelt namelijk altijd een rol. Of het nu ‘Marokkanen’ zijn die een ambulance broeder meppen en steken of ‘Nederlanders’ maakt niks uit. De vraag is welke cultureel repertoire een rol speelt. Voor jongeren die hier geboren en getogen zijn is dat altijd een repertoire dat we (met alle diversiteit) een ‘Nederlands’ repertoire noemen. Voor jongeren uit Amsterdam geldt hetzelfde voor een ‘Amsterdams’ repertoire, voor jongeren geldt een ‘jongerenrepertoire’, voor migrantenjongeren een repertoire dat beinvloed is door de migratie en voor jongeren met ouders uit Marokko is dat altijd een repertoire dat beinvloed is door het repertoire van ouders (dat per definitie ook gemengd is vanwege hun periode hier, leeftijd, migratie enz.). En dan laten we het onderscheid tussen (drie groepen) Amazigh en Arabieren nog maar even zitten.

Dus over welk repertoire hebben we het als we het over ‘Marokkanen’ hebben in het geval van deze Marokkaans-Nederlandse jongeren in Amsterdam? Over jeugdcultuur, Amazigh, Marokko nu of 40 jaar geleden, ‘Nederlandse’ cultuur? U ziet het benoemen van ‘Marokkanen’ mag duidelijkheid suggeren en zelfs het begin van een oplossing, het is zo vaag als het maar zijn kan en het suggereert nog niet het begin van een oplossing. In feite alleen meer vragen.

Benoemen is een vorm van betekenisgeving. Het linkt een serie van incidenten aan elkaar onder één noemer: ‘Marokkanenprobleem’. Het suggereert tevens een oplossing die gelegen is in etniciteit en cultuur. Behalve bij Urkers e.d. wordt er bij criminaliteit onder autochtone Nederlanders zelden of nooit aandacht besteed aan cultuur, maar bij Marokkaanse Nederlanders gaat het om de Marokkaanse cultuur. En met cijfers, dat is immers ‘harde wetenschap’ en dus is het bewezen, hebben we het ook nog eens onderbouwd want we zijn geen racisten maar realisten. Maar helaas het gaat dus om een magisch realisme. De cijfers en het label ‘Marokkaans’ geven niet zozeer een werkelijkheid weer, maar scheppen deze. Het meest sterke voorbeeld dat me te binnen schiet, is het volgende. In een stad vindt incident plaats in een buurt met overwegend autochtone inwoners. Bij dit incident beroven twee niet-Marokkaanse inwoners uit een nabij gelegen plaats een buschauffeur. Dat is het beroemde busincident van Oosterwei een wijk met veel Marokkaanse Nederlanders in Gouda. De daders kwamen niet uit Gouda en het incident vond dus ook niet in die wijk plaats. Dat is wel het beeld uit de media. Er wordt een werkelijkheid geschapen en op basis daarvan geld uitgedeeld. Gouda kreeg een flink pak geld daarna voor de aanpak van Marokkaans-Nederlandse overlastgevers in Oosterwei.

De cijfers van de KLPD dienen om te bepalen hoeveel geld gemeenten krijgen om overlast aan te pakken. Om dit even in perspectief te zetten: men hanteert cijfers van verdachten in plaats van criminelen die voor vraagtekens vatbaar zijn evenals de labelling ‘Marokkaans’ om te bepalen hoeveel geld gemeenten krijgen. Op basis daarvan worden allerlei plannen bedacht om de ‘Marokkanen-problematiek’ aan te pakken. Termen als maatwerk, integrale aanpak, inzet rolmodellen, interactieteams, gezinscoaches, harde aanpak vliegen dan de lucht in om deze kwaal te bezweren. Voor een jaar of drie want dan is het geld op. Met de inzet van gezinscoaches in Gouda pakt men een aanpak op die men zelf een aantal jaren geleden heeft laten verdwijnen wegens gebrek aan geld. Soms wordt een doortastende maatregel ingezet met politieposten. Ook voor een korte termijn net als in Oosterwei en als het goed gaat sluit men die weer. Op deze manier is het dweilen met de kraan open want men pakt de problemen niet structureel aan, maar slechts tijdelijk met projectjes. Projectjes zijn het favoriete tijdverdrijf van veel managers en ambtenaren en komen eigenlijk vaak neer op het opnieuw uitvinden van het wiel. Welk wiel dat hangt een beetje van de mode van de tijd af. Langere projecten kunnen niet want dan worden mensen afhankelijk van de hulpverlening. Dag mag niet, want zelfredzaamheid is een heilig credo in dit soort kringen zelfs in die gezinnen waar de problemen al zo lang zo diep structureel zijn dat we toch echt moeten vrezen dat het het zonder lange intensieve begeleiding echt niet meer zal lukken. Waar het op neer komt is dat we die mensen leren zwemmen in hun eigen poel van ellende in plaats van die poel van ellende zelf aan te pakken.

De kwalijke gevolgen zijn iedere dag zichtbaar. Het is niet voor niets dat met name middengrote en kleine steden relatief zo hoog scoren op die KLPD lijst. Het aandeel van de Marokkaaans-Nederlandse verdachten in de grote steden valt best mee, zeker in Amsterdam, maar stadjes als Gouda, Oosterhout, Roosendaal, Culemborg enz. springen eruit; stadjes die afhankelijk zijn van de projectengeld om problemen aan te pakken en er dus belang bij hebben hoog op dergelijke lijsten te staan, maar de infrastructuur missen om problemen structureel aan te pakken of (slechts) in te perken. Uiteindelijk houdt Marokkanensjamanisme dus vooral zichzelf in stand net als met de managers van het managementsjamanisme. Er bestaat zoiets als een integratieindustrie en een marokkanenindustrie, mede aangewakkerd door de onkritische, nogal gouvernementele houding van de pers. Als men zich al kritisch gedraagt is dat niet de media die een fundamenteel kritisch oog houdt voor wat de overheid hier produceert, maar als speurneuzen op zoek naar de geheime kennis van de sjamanen; zoekend naar nog meer rapporten die de overheid voor ons verborgen houdt.

Nog een gevolg zagen we vannacht. In het teken van de Dag tegen Racisme (flauw ik weet het) werd het Marokkaans-Nederlandse raadslid Mohammed Mohandis uit Gouda geweigerd in drie Utrechtse uitgaansgelegenheden. Je kunt veel van Mohandis zeggen maar niet dat hij tot de categorie ‘tuig’ behoort, maar niettemin werd hem te verstaan gegeven dat zijn soort er niet in kwam. ‘Zijn soort’, dat is dus niet de Marokkaans-Nederlandse jongeren die betrokken is bij de samenleving en hard werkt, maar het soort dat op magische wijze wordt geschapen in het geheugen van mensen door het Marokkanensjamanisme. Met eenzelfde logica. Als je alle Marokkaans-Nederlandse jongeren buitensluit heb je er geen last van denk je. Het gebeurt puur op basis van uiterlijk. Zozeer zelfs dat als je geen blond haar en blauwe ogen hebt als autochtone Nederlander maar wat donderder bent of lijkt, en je gaat met een groep Marokkaans-Nederlanders op stap gaat jou hetzelfde te wachten staat zoals mij eens is overkomen. Nu is Mohammed een keurige man, maar ik ken er ook die iets minder vriendelijk reageren. Uiteindelijk krijgen we de samenleving die we verdienen. Toch?

Marokkanensjamanisme is een wazig tovergedoe die een grimmige schijnwerkelijkheid schept en een hele industrie aan de gang houdt en ons blind maakt voor structurele problemen. Het geeft het idee dat we daadwerkelijk weten waar het om gaat en wat de oplossing is, maar houdt uiteindelijk vooral zichzelf in stand.

0 comments.

Cartoonesque 14 – Muhammad Cartoons and Dutch media

Posted on March 21st, 2010 by martijn.
Categories: ISIM/RU Research, Multiculti Issues, Public Islam.

One of the most pressing issues in todays secular pluralist countries is how to prevent escalation in conflicts. Many conflicts pertain to religious people being offended by representations of their religion by others. The Muhammad Cartoons are one such case and they are in the center of attention again after the arrests of Jihad Jane and others for plotting an attack on Swedish cartoonist Lars Vilks. Dutch newspaper AD reported about the death threats against Vilks and in that same article also showed the cartoon he draw. This led to complaints in some Muslim circles.

So far nothing new, except those complaints. Not the complaints itself but the fact that is was done in a much more professional way than in the past. In the past there have been a few individual complaints combined with public statements from imams and in the case of the Muhammad Cartoons in 2006 three badly run demonstrations. During the affair with Fitna the Movie almost all imams (including Salafi imams) only called upon people to remain calm. This is not to say that people were not angry, offended or whatever. They were. And they turned to the imams for advice on what to do. The advice to remain calm helped in most cases but was not sufficient for a large group who saw the imams as acquiescing when they should stood up for their interests. This time however the Dutch site Islaam.tv (a Salafi media site) launched a small campaign with the film ‘Everything but the prophet‘ while Al-Yaqeen (a Salafi site belong the As Soennah mosque with imam Fawaz in The Hague) published a statement (as they did before). Both Islaam.tv and Al-Yaqeen framed the article of AD as ‘disgraceful’ and a ‘new provocation’ and ‘mockery’ against Muslims in the name of journalism. Under the guise of freedom of speech ‘they’ keep offending and hurting the prophet by depicting him in the most awful ways. According to them by using the freedom of speech as an instrument for deliberate insult journalists do not unite society but attack its social cohesion. They called upon the newspaper to remove the cartoon and asked Muslims and sympathizers to send an email to the AD with the request to take the cartoon of the site. The content of this message shows a classic blasphemy approach whereby the protection of holy symbols is aimed at protecting social cohesion in society. The protection of holy symbols is twofold: first of all the symbol itself that should not be desecrated but second (and in modern times more so) the feelings of believers that should not be offended. The accusation of offense in this sense is a way of protecting the status quo within a group and of protecting the status of a group within society. There is reason however to doubt the framing of the newspaper as deliberately offending and provocative. My idea is, also based upon earlier experiences with this newspaper, that they did not really think about it that much. They published it without thinking about the possible consequences just because they needed a picture with the article and not with the intend to offend people. More on that below.

The newspaper AD, after having received several complaints, removed the cartoon from its site. With a very interesting logic. According to them the complaints direct our attention to a sensitive topic but they are not the reason for removing it. After internal debate the newspaper came to the conclusion that they had decided too quickly that this was a fitting illustration. Now they think the picture is not relevant. Earlier they did show the cartoon when ‘it was functional.’ Apparently giving in to such complaints based upon offended religious feeling and maybe also statements of solidarity by non-Muslims, is not the correct way of handling this. Decisions should be based upon relevance and functionality which appear to be neutral and rational arguments instead of the irrational and one-sided complaints by Muslims. Although this particular frame is easy to criticize because they probably would not have removed the cartoon if they received no complaints. That has been picked up by others as well, such as Elsevier, who severly criticized AD for being cowards, bowing for radical Muslims, another step back, and complaints were seen as the birth of an Islamic vice police and ‘mail from talibanistan‘. All these sites and newspaper De Pers use the cartoon in their articles except shocklog Geenstijl in an article about ‘wining Muslims‘. What do these comments along with the publishing of the cartoon mean? Does the defense of the freedom of speech mean that those cartoons have to be published because otherwise one is a coward and giving in to Muslims?

The Salafi websites Al-Yaqeen and Islaam.tv in turn responded to the publications in De Pers and Elsevier. Al Yaqeen sees at the last straw for De Pers (a newspaper in trouble) and an attempt to do something with so-called ‘real journalism’. Their hate against Muslims is so big that they seize every opportunity to hurt Muslims (again, I doubt this). They call upon people not to read this free newspaper. Islaam.tv published another film called ‘Do we remain silent?‘. The title is I think chosen very well because it mirrors the feeling among many Muslims (not only Salafi) that there are limits and that it is about time to speak up. The fact that Al Yaqeen and Islaam.tv are both at the front of this campaign seems to indicate that also the imams have slightly shifted their stance from harsh condemnations in the past (until 2002-2004) to acquiescence and calls for restraint (2004-2009) to moderate collective action via the internet. The content of the last video (in which I’m also giving my similar view on the whole thing) does show this. Imam Fawaz is calling for action based upon the principle of commanding good and forbidding evil: “If one of you sees something wrong, let him change it with his hand; if he cannot, then with his tongue, if he cannot, then with his heart” based upon a hadith. The way Fawaz does this is open for interpretation. At FrontaalNaakt (criticizing shocklog Geenstijl.nl for publishing the cartoon out of solidarity) it stated that Fawaz and others such as rapper Appa appear to be agitated in the film while Elsevier interprets it as ranting. In both cases emphasizing the idea that when going public one should do that in a moderate way withouth screaming. In the film the writer Fawaz calls upon people here to change things with their hand. If Muslims cannot change things, such as in a minority situation, they should express their disapproval. This is important because as a real social movement the Islaam.tv network and Al Yaqeen network do not only frame the particular grievances: in the caption belonging to this film on the site, again reference is made to publishing this cartoon as a provocation. They also direct the focus to those against whom claims for compensation should be made. And, very important in the process of politicization, they seek allies among Muslims and non-Muslims for example by publishing sympathy statements on Al-Yaqeen of Maurice Berger, professor of Islam in the West at University Leiden, lawyer Gerard Spong and spokseman of the national organization of employers Roelf van der Kooy. Furthermore they also provide people the ‘correct’ way for expressing their grievances; correct in their view about Islam (not necessarily shared by other Muslims) but also suitable for the Dutch political culture.

The second action has led to response (of course). This time shocklog Geenstijl.nl states its solidarity with De Pers and Elsevier and does publish the cartoon. One of the reasons for publishing it this time is that they also got criticized for being cowards a day earlier when they did not publish the cartoon. It seems that the Muhammad Cartoons have become icons for the freedom of speech. Usually icons are religious artifacts or more broadly objects that are more than just representations of a particular person; it represents the person itself and it becomes the person itself. It seems that the discussion is not about the content of the cartoons itself anymore but the cartoons represent the freedom of speech and have become the freedom of speech itself. The importance, value and meaning attached to the freedom of speech passed over to the cartoons during the affair in 2006 and now the meaning attached to those cartoons (and the idea that they are under siege by angry Muslims) transfers back to the freedom of speech. We can see God as a transcendent concept, it is not ‘really’ here in the sense that we can touch, see or smell. The same goes for the freedom of speech: a concept of secular societies with transcendent qualities. The cartoons make this elusive concept ‘real’, imaginable and concrete and therefore open to signification. The concept of freedom of speech has been sacralized and (as with blasphemy) accusing others of threatening the freedom of speech can therefore be seen as an attempt to preserve the status quo of society; in this case against the perceived islamization of society. The freedom of speech has become a disciplining frame and the repeated publishing of the cartoons after complaints against it by Muslims, can be seen as an attempt to teach those Muslims who is boss here. A conflict such as this reveals the moral underpinnings of dealing with religious feelings and of secularist and believers going public in a time of islamophobia and the rise of religious movements that do not without conditions surrender to the secular truce.

Closing the week 11

Posted on March 20th, 2010 by martijn.
Categories: Blogosphere.

NEW on Closer!

The official website of ISIM is closed and the repository of Leiden University works like…well it doesn’t work so well. Which is a problem if you want to read the ISIM Review articles. Therefore I’m happy to present to you: ISIM Review via Closer

Most popular on Closer this week:

If you want to stay updated and did not subscribe yet, you can do so HERE
If you want to stay updated about the ISIM Review pages I suggest you do subscribe

You can follow me on Twitter: Martijn5155

http://www.rnw.nl/english/article/ayaan-hirsi-ali-wilders-channels-anger

Ayaan Hirsi Ali has returned to the Netherlands with the same message as when she left: Islam needs its own period of ‘Enlightenment’. Ms Hirsi Ali is back for one week to promote her most recent book, Nomad. It’s her first substantial visit since leaving the Dutch parliament four years ago to live in the United States.

The Imagination Age: DAM in Sheikh Jarrah: Protest re-Imagined

Social media platforms, such as Twitter and Facebook, have been instrumental in raising international awareness about what’s going on in East Jerusalem and keeping supporters informed about the rallies. YouTube and Flickr have also played important roles, allowing for real-time photo/video archiving of the rallies, including aggressive police behavior, arrests, and counter-protests from Orthodox Jews. The video below shows a typical scene from such a rally, beginning with smiling Israeli demonstrators offering a bouquet of flowers to the chief of police, and ending with police getting aggressive with demonstrators at the end of the rally and Orthodox Jews approaching.

Muslim Scholar, Formerly Barred, Coming to New York – City Room Blog – NYTimes.com

A prominent Muslim academic barred from the United States for six years under the Patriot Act will speak at a panel at Cooper Union next month, his first public appearance since the restriction was lifted.

The scholar, Tariq Ramadan, will speak at “Secularism, Islam and Democracy: Muslims in Europe and the West,” presented on April 8 by the American Association for University Professors, the American Civil Liberties Union, PEN American Center and Slate.

http://www.reuters.com/article/idUSTRE62G41Y20100317

Muslim activists launched a campaign on Wednesday against a series of educational books that they say promote anti-Islamic sentiment among U.S. school children.

altmuslimah.com – Politics: France gets riled up about a candidate’s headscarf

While not the first candidate with a headscarf, the buzz around Moussaïd’s candidature is something new.

http://www.worldbulletin.net/news_detail.php?id=55570

Muslims in Russia celebrate the 100th anniversary of St Petersburg Mosque.

http://www.google.com/hostednews/afp/article/ALeqM5hkf-F7ym6Gmwn1C_ETD5l7xmMypA

The Tatars first came to Poland in the late 14th century to serve as soldiers in its royal army, and remained. A group was granted land in Kruszyniany in 1679.

Today the country’s Tatar community numbers around 5,000 — of whom only 10 still live in the village.

Centuries of mixing mean they have lost their Turkish-linked language and adopted Polish-sounding names. But they kept their faith and are among the rare Muslims in this overwhelmingly Catholic nation of 38.5 million people.

http://www.khabrein.info/news/Debate_on_Muslim_women_in_Europe_hijacked_by_Hijab_issue_1268758882/

The debate on the situattion of Muslim women in Europe is being dominated and hijacked by the issue of headscarf and veil and is not tackling the real problems, according to speakers at a seminar on Europes Muslim Women held here Tuesday It is the social, cultural and political discrimination that we are victims of.

That is the problem, not the veil,stressed Malika Hamidi, head of the European Muslim Network (EMN) think tank.

http://www.informaworld.com/smpp/content~content=a916266213~db=all?tab=references

Generational differences in ethnic and religious attachment and their interrelation. A study among Muslim minorities in the Netherlands

altmuslim – Art: Jihad Jane and the Muhammad cartoons

Art can be used as a loaded cultural and political weapon to incite animosity amidst an already hostile climate dominated by foolish controversies — or it can be used wisely and bravely as a common language to bridge the divides.

Indigo Jo Blogs — Further thoughts on Qadri fatwa

why is a fatwa against suicide bombing significant in a British context now?

http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,1886539,00.html

Today’s revolution is more vibrantly Islamic than ever. Yet it is also decidedly antijihadist and ambivalent about Islamist political parties. Culturally, it is deeply conservative, but its goal is to adapt to the 21st century. Politically, it rejects secularism and Westernization but craves changes compatible with modern global trends. The soft revolution is more about groping for identity and direction than expressing piety. The new revolutionaries are synthesizing Koranic values with the ways of life spawned by the Internet, satellite television and Facebook.

http://mcgilldaily.com/articles/28988

Accommodation is a word with baggage in Quebec. In 2007, the public sphere was overtaken by debates about what accounts for reasonable and unreasonable accommodation. Who were we afraid of accommodating too much? Generally speaking, immigrants and their children, people of different faiths and customs whose demands were, some felt, unreasonable.

Focus on rebellion in Yemen, not al-Qaeda | statesmanjournal.com | Statesman Journal

While these series of problems can be met with eye-rolling, as they are almost comical in their repetition, the rebellion in the south is a different animal altogether than the other rebellions. It, more than anything else, has the potential to tear this fragile nation apart.

http://www.npr.org/templates/story/story.php?storyId=124915139

The arrest in Ireland of seven people alleged to be planning to kill Swedish artist Lars Vilks for a sketch he made of the Prophet Muhammad has once again turned the spotlight on the limits of free speech in Europe and the sensitivities of European Muslims. Two of those arrested earlier this month have been charged; five others have been released.

But the reactions in Sweden have been very different from the anger that erupted when similar cartoons were published five years ago in Denmark.

http://www.thenational.ae/apps/pbcs.dll/article?AID=/20100320/WEEKENDER/703199858/1306

The latest poster children in America’s “war on terror” could not embody anything further from the stereotypical Middle Eastern fanatic. Not only are they female, they have blonde hair and blue eyes – the sort of features more commonly associated with cheerleading at ball games and fresh-baked apple pie than guerrilla fighting against the United States and its allies.

http://www.thestar.com/opinion/article/782003–veiling-and-a-woman-s-right-to-choose

You seem to agree that the Muslim “garb,” be it hijab, burqa, niqab, is not a religious, but a cultural phenomenon. I agree. In fact, this was the explanation given by no less than Muhammad Sayyid Tantawi, grand imam of Al-Azhar Mosque and grand sheikh of Al-Azhar University, in Cairo, when he proclaimed a fatwa on various veilings in October 2009. Indeed, cultures and symbols that come with them constantly change over the time.

The veil used to be a sex symbol in pre-Islamic times, some 5,000 years ago. It was the identification sign of the temple priestesses who had ritual sex with young men to celebrate fertility. Nowadays, some brands of Islam brandish it as a sacred requirement of their religion, while other brands, such as Ismaili Muslims, claim that veiling has nothing to do with the religion.

Who is right and who is wrong?

http://www.reuters.com/article/idUSTRE62I2LB20100319

A British anti-radicalization campaign called Prevent is a pressing priority in the European country experts see as the most at risk from al Qaeda attack.

http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2010/03/19/AR2010031904284.html

Top Dutch officials ditched their usual diplomacy Friday in an angry reaction to suggestions by a retired U.S. Marine Corps general that allowing openly gay troops to serve in their military was partly to blame for Europe’s worst massacre since World War II.

Al Jazeera English – Middle East – Egypt appoints senior Sunni figure

Hosni Mubarak, the Egyptian president, has named Sheikh Ahmed Mohammed Ahmed al-Tayeb as head of Al-Azhar, the country’s most prestigious seat of Islamic learning, state television reported.

Societies use punishment as a tool to enforce norms in large populations

A society with a large number of people uses punishment to enforce norms, while the same does not hold true for societies with lower population, where everybody knows each other, claims a study.

http://www.vancouversun.com/entertainment/movie-guide/Sociological anthropology/2701506/story.html

magine for a moment the following situation: a young man gets onto a commuter train but all the seats are full.

In most circumstances, everyone else with seats would probably hardly even notice the young guy’s discomfort. If they did, they’d probably think that he’s young enough and strong enough to stand or find some other way to deal with not having a seat.

This young man is different. He’s on crutches and carries a skateboard. And what he does is a little different too: he takes out the skateboard and sits on it.

The Truth about Muslim-Coptic Relations in Egypt « Inner Workings of My Mind

It is time for me to tell this story. I tell it with the utmost shame. But it is a story that must be told. Unless we admit we have a problem and try to understand why we have it, we will never be able to fix it.

http://www.minnpost.com/globalpost/2010/03/19/16766/case_of_a_veiled_muslim_student_removed_from_class_hints_at_canadas_integration_issues

Naema Ahmed, a 29-year-old Egyptian, was attending a government-sponsored class in Montreal for immigrants who want to learn French. In the middle of writing an exam, she was pulled out of class by a provincial official, who gave her a stark choice — remove the veil or leave the class. Ahmed left.

Months earlier, Ahmed had been thrown out of another French class for the same reason.

http://www.demorgen.be/dm/nl/1344/Binnenland/article/detail/1081616/2010/03/18/Raad-van-State-schorst-verbod-op-hoofddoeken-in-onderwijs.dhtml

De Raad van State heeft het algemene verbod geschorst op het dragen van levensbeschouwelijke kentekens in het gemeenschapsonderwijs (GO!). De Raad van State stelt intussen een prejudiciële vraag aan het Grondwettelijk Hof om na te gaan of het verbod door het gemeenschapsonderwijs wel mag worden ingevoerd zonder voorafgaand optreden van de decreetgever. Het Minderhedenforum, de koepel van etnisch-culturele minderheden in Vlaanderen en Brussel, is verheugd.

http://www.eerstekamer.nl/nieuws/20100302/senaat_verwerpt_motie_over

De Eerste Kamer heeft de motie-De Vries (PvdA) c.s. over het ‘beroepsverbod’ (EK 31.386, G) dinsdag 2 maart verworpen . De motie kreeg steun van de fracties van PvdA, SP, GroenLinks, D66, PvdD en de OSF. De fracties van CDA, VVD, ChristenUnie en SGP stemden tegen.

http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=7V2NEE5N

De Nederlandse toppolitici Wouter Bos (PvdA) en Camiel Eurlings (CDA) verlaten de politiek, omdat zij meer tijd willen besteden aan hun privéleven. ‘Voor vrouwen betekent emancipatie demonstreren dat werk en gezin goed te combineren zijn; mannen oogsten daarentegen gegarandeerd een applausje als zij kiezen voor zorg en gezin’,

Mediawijsheid gevaarlijk | DeJaap

Jongeren die al problemen hebben, lopen het grootste risico als het gaat om geseksualiseerde of gewelddadige media-inhoud . Mediawijsheidinitiatieven sluizen geld weg bij instellingen die juist wel gericht zijn op die risicojongeren, zoals de jeugdzorg. En daarmee is mediawijsheid niet alleen onzinnig, maar zelfs gevaarlijk.

KLPD-lijst met criminele Marokkanen – Maroc.NL

Het Korps Landelijke Politiediensten (KLPD) heeft een ranglijst opgesteld waar de problemen met criminele Marokkaanse Nederlanders het grootst zijn. Hiermee wordt bepaald hoeveel geld gemeenten krijgen om overlast aan te pakken.

http://www.trouw.nl/opinie/columnisten/kennedy/article3013350.ece/Soort_zoekt_soort__ook_bij_schoolkeuze_.html

Een meerderheid in de Tweede Kamer lijkt het PvdA-wetsvoorstel te willen steunen voor een acceptatierecht in het onderwijs. Scholen kunnen dan niet langer leerlingen weigeren, als hun ouders maar respect hebben voor de grondslag van de school. Volgens de indieners betekent dit grotere keuzevrijheid voor ouders en zal het ervoor zorgen dat achterstandsleerlingen beter verdeeld worden over de scholen. Zou hierdoor het aantal zwarte scholen afnemen? Ik ben bang dat meer keuzevrijheid juist zal leiden tot meer segregatie.

http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20100318_102

Saïd Arissi, een van de negen beklaagden die voor de correctionele rechtbank van Brussel terechtstaat voor terrorisme, heeft donderdag gezegd dat hij ervoor had gekozen om te gaan vechten in Irak, er een vriend te ontmoeten, en uiteindelijk te vertrekken naar Pakistan. Vervolgens zou hij in Afghanistan gaan vechten.

0 comments.

IslamOnline – Strike, Stream and Twitter Activism

Posted on March 16th, 2010 by martijn.
Categories: Blogosphere, Internal Debates.

IslamOnline is on strike since today. Employees of the Arabic-English news website Islam Online are demanding their voices be heard by the new administration. The original plan was to have a short strike but after security forces were called in by the new Qatari administration an open-ended sit-in was announced.
According to Bikya Masr (well-informed):
Islam Online in crisis as administration threatens to fire journalists | Bikya Masr

According to Atef Abdel-Ghany, who runs the website’s development committee, said the new board has informed the employees that come March 31, “more than 250 of the journalists will be let go.” Islam Online currently employs more than 350 people.
[…]

Prominent Sheikh Yusuf al-Qaradawy, who is technically the owner of Islam Online, has been out of touch during the ordeal. Employees attempted to get in touch with him, but to no avail. HMLC said that the sheikh “had promised the workers all of their rights and the continuation of the Cairo branch or he would resign, but it seems the Qatari side has taken advantage of Qaradawy’s health and his trip to Saudi Arabia.”

The law center said this was an attempt to take advantage of the situation while he is away.

This left the Egyptian blogosphere up in arms over the development, which has been updating the situation constantly. According to reports, the new administration wants a more “conservative approach” to what has long been considered one of the few voices for moderate Islamic perspectives online in both English and Arabic. […]

The employees have said the new administration consists of conservative Salafist and Wahhabi – known for their conservative approach to Islam – Muslims who want to remove at least three sections from the website. They are the “Islamyoon,” “Madarik” and “Youth.”

The journalists argue this is an effort to push a new “conservative agenda” that runs counter to the traditional Islam Online effort of bring people together.

The move on the moderate Islam Online is likely to spur the already tense relationship between moderate Muslims and the conservatives, who have been attempting to buttress their support in Egypt for the past few years. Those from the Gulf have been pushing their agenda in Egypt for years, but only recently has their voice become stronger and supporters flocking to their ranks, says Gamal al-Banna, an elderly Islamic scholar and liberal thinker.

“We have for far too long allowed the conservatives to come into Egypt and have done nothing about it,” he began. “It is time to speak out for what Egyptians want.”

Except there is not much covering of this event as yet, with the exception of the site mentioned above and Al-Masry Al-Youm. Having said that, interestingly, the strike (or sit-in as it should be called by now) can followed live on Twitter. In particular Nadia el Awady (see also her blog) is twittering a lot about it and has reliable information (always a problem on Twitter). You can also follow employees: Mosab and Ghafari and the continuing tweets can be followed by using #IOL or #islamonline as hashtag. And the activists over there are using a live stream for a live coverage of their own activities at Ustream. You can follow that here: IOL on AIR.

As Nadia el Awady also remarked on Twitter, IOL has never been in the forefront of using new media, but now with this strike they have overcome that. The whole conflict seems to be related to a takeover of the board by conservative Muslims. IOL has always been relatively open to liberal and alternative lifestyle views and has been promoted by Yusuf Qardawi as a website for all Muslims. Bettina Gräf has written about IOL describing and explaining the history and operations of IslamOnline.net. The body behind IslamOnline (IOL) is the Al-Balagh Cultural Society in Qatar, which was established in 1997 on the initiative of Qatari IT specialist Maryam Hasan al-Hajari and Dr. Hamid al-Ansari, a scholar at the Sharica Faculty of the University of Qatar. In its early stages the project was supported by Yusuf al-Qaradawi, the 1926-born, Azhar-educated Egyptian scholar. Yusuf al-Qaradawi defined the site’s mission this way: “This project is neither nationalistic nor one aiming at a grouping or a group of people; it is a project for the entire Islamic community. It is the jihad of our era.” Read Gräf’s paper (pdf) HERE or only the introduction at Arab Media & Society.

Who decides what to say about Islam (be it liberal, conservative or whatever other label) seems to be at stake it here as well as job security. By using Twitter and Ustream as resources for activism and mobilization series of employees voiced their grievances before the video feed. Many said they were fighting for their jobs but also the maintain the website’s tolerant outlook.

3 comments.

Een wekelijks portie burgerschap 11 – Niet op zn plaats: een vuil stukje

Posted on March 15th, 2010 by martijn.
Categories: Burgerschapserie 2010, Public Islam.

Uit de burgerschapskalender:

“Hou zelf toezicht op de publieke ruimte”, zei iemand in Almere. “Niet de gemeente bellen van: hé, er ligt hier een oude fiets voor de deur, maar zelf even die fiets opruimen.” Dat zou inderdaad helpen. De Landelijke Opschoondag op 20 maart is een mooi begin daarvoor. Deze valt samen met de vrijwilligersdag NL DOET. Want dat opschonen, dat gaat allemaal met vrijwilligers.
19-20 maart NL DOET – www.nldoet.nl
20 maart Opschoondag – www.nederlandschoon.nl

Antropologen kunnen sinds het werk van Mary Douglas nooit meer onbevangen naar ‘vuil’ en ‘vuiligheid’ kijken. Antropologe Douglas had in feite twee stellingen hierover:
1) Vuil is een relatief begrip. Er bestaat niet zoiets als ‘absoluut vuil’ maar het hangt allemaal af van waar ‘het spul’ wordt gevonden: vuil is spul dat niet op z’n plaats is. Wat schoon is op één plek, kan ergens anders vuil zijn.
2) Onze afkeer van vuil komt niet zozeer (of toch niet alleen) vanwege gezondheidsredenen (hygiëne), van een instinctieve afkeer van zaken die gevaarlijk zijn voor onze gezondheid. Deze afkeer is beter te begrijpen als symbolisch gedrag zo lezen we bij antropoloog Sjaak van der Geest:

If we can abstract pathogenicity and hygiene from our notion of dirt, we are left with the old definition of dirt as matter out of place…. It implies two conditions: a set of ordered relations and a contravention of that order. Dirt, then, is never a unique, isolated event. Where there is dirt, there is a system. Dirt is the byproduct of a systematic ordering and classification of matter, in so far as ordering involves rejecting inappropriate elements. This idea of dirt takes us straight into the field of symbolism […]

(Douglas 1970: 48)
Dit symbolisme betekent concreter dat het categoriseren en verwijderen van vuil (zoals grafiti in de foto van de burgerschapskalender) handelingen zijn die wijzen op het observeren en herstellen van de gewenste orde. Op die manier zegt vuil iets over het leven in bredere zin. Meer in het bijzonder zegt het iets over macht zoals antropoloog Sjaak van der Geest duidelijk maakt. Want veel belangrijker dan de vraag waar een bepaald object gevonden wordt, is de vraag wie bepaalt wanneer een bepaald object misplaatst is? Als ik met de schoenen op de bank zit in mijn eigen huis is dat geen probleem; in de trein is het dat wel en daar heb ik weinig over te zeggen.

De oproep om de openbare ruimte schoon te houden is op diverse manieren veelzeggend zoals we ook kunnen lezen op Hiphoparea. Schoon, ordentelijk en veilig; zo willen we ‘onze’ publieke ruimte ervaren en dat is ook waar de overheid op in zet. De aanwezigheid van graffiti is dan niet overeenstemming met die esthetische wensen. Graffiti wordt gezien onnatuurlijk en bedreigend voor het behoud van de controle op de openbare ruimte. Hoe deze ruimte er uit moet zien is volgens antropoloog John Rennie in feite een conflict over de betekenis van de openbare ruimte, wat (en wie) het vertegenwoordigd en wat het zou moeten verbeelden. De esthetische kwaliteiten van de openbare ruimte zijn cruciaal voor de identificatie van mensen met die openbare ruimte, dat heeft de overheid goed begrepen, maar ook de graffiti-artiesten die hun tag achterlaten en zo een deel van de ruimte claimen. Voor de overheid (en daarin staat ze zeker niet alleen) is graffiti een vorm van vervuiling die hun idee van esthetiek bedreigd. Termen als vuil, geklieder, verloedering komen dan naar voren en op deze manier wordt het idee van esthetiek van de overheid verbonden met een roep tot mobilisatie van het publiek: opschonen. Het opschonen moet ervoor zorgen dat de sociale werkelijkheid overeenkomt met het esthetische ideaal dat de overheid ons oplegt en dat niet noodzakelijkerwijze gedeeld hoeft te worden door anderen die bijvoorbeeld de openbare ruimte zien als dé plek voor hun aller-individueelste expressie.

Het is niet voor niets dat graffiti wordt uitgekozen als passende afbeelding bij het thema van deze week. Graffiti is bijna een symbool van losgeslagen jeugd en straatcultuur verbonden met bendes, vernieling, zinloosheid, geweld, bozigheid, geïsoleerdheid en jongeren. Graffiti is een symbool van afwijkend gedrag dat regelrecht ingaat tegen de normen en waarden die idealiter typisch Nederlands zouden zijn. Graffiti is dan meer dan een vervelend akkefietje voor eigenaren van kantoorgebouwen en huizen, maar iets wat ‘ons’ allemaal aangaat en dat vraagt om een antwoord. Dat graffiti ook een middel is om een buurt te transformeren van een gedisciplineerde, homogeniserende reflectie van de samenleving, naar een weerspiegeling van de veelkleurigheid van de buurt die jongeren van elkaar onderscheid (met verschillen in tekeningen en tags) en met elkaar verbind.

Die drang naar opschonen en het publiek indoctrineren met een idee van esthetiek waar de overheid de voorkeur aangeeft, past binnen een bredere ontwikkeling waarin de controle van de openbare ruimte centraal staat. Denk aan de recente verkiezingscampagnes met posters in Turks en Arabisch en de door vele politici geuite stelling dat dat onwenselijk is. Denk ook aan de toename van camera’s die de openbaarheid surveilleren, aan de mosquito die, tegen alle mensenrechten in, jongeren moet verdrijven uit bepaalde plekken (en waarschijnlijk ook al zal verdwijnen want er zijn genoeg andere methoden om ‘hangjongeren uiteen te jagen‘). Denk ook aan de discussie over de boerka en niqab. Het interessante is dat deze vrouwen met hun kledij zich, al dan niet bewust, aan die pogingen om een bepaalde esthetiek van de publieke ruimte op te dringen doordat hun kledij wordt aangemerkt als niet passend in het straatbeeld of de ge-idealiseerde Nederlandse cultuur. Volgens sommige politici dienen niet-Europeanen daarin verder te assimileren dan Europeanen. Door hun onherkenbaarheid onttrekken zij zich eveneens aan de poging om meer controle te houden over die openbare ruimte. Op deze twee manieren oefenen zij macht uit in de openbare ruimte, want nog meer een reden is om hen aan te pakken want al te assertieve (opzichtelijke) vormen van islamitische identiteit worden als bedreigend ervaren.

Wil je het deze week dus echt te bont maken dan dien je in boerka de straat op te gaan, je rommel op straat te gooien en daarbij een tag te spuiten.

1 comment.

Linda Herrera and Arjan de Haan – A court case and an election: Letter from The Hague

Posted on March 13th, 2010 by martijn.
Categories: Multiculti Issues, Public Islam.

This letter has been written by Arjan de Haan and Linda Herrera, both working at the International Institute of Social Studies.

A court case and an election: Letter from The Hague

11 March 2010

The Hague, the international city of Peace and Justice and home of the International Institute of Social Studies (ISS), has of late been in the international spotlight because of a high profile criminal trial and a local election. At the International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia (ICTY) Radovan Karadzic is currently standing trial charged with war crimes, genocide, and crimes against humanity. He is most famously known for allegedly ordering the massacre of some 8000 Bosnian Muslim men, one episode in a wave of ethnic cleansing atrocities that took place during the civil war in the former Yugoslavia (1992-1995). On March 3rd 2010 in the municipal elections of The Hague Geert Wilders’ party the PVV (Party for Freedom) ran on relentless anti-Islam and partly anti-immigration platform. The PVV gained 16.8 % of the votes making it the second largest party in The Hague after the PvdA.

The two authors of this letter, colleagues working at the ISS in the field of international development studies, have both witnessed anti-immigrant and racists displays in regions of the global South where we work, and of late in our local neighborhoods here in the Hague. The campaign flyers from PVV which circulated in our streets essentially promised to keep harassing and otherizing Dutch Muslims by means such as banning the headscarf in public functions, closing down Islamic schools, promising zero-tolerance vis-à-vis ‘street-terror’ (referring to street behavior of Moroccan male youth). It denigrated the rival PvdA leaders for pursuing dialogue with the local Muslim community with the words, “you can offer as many goats as you like, and you can ritually sacrifice our country as often as you can.”

Over the last ten years, Dutch society has undergone radical changes, and we witness with alarm how already marginalized groups get crushed under the weight of hateful language and intolerant public practices in Dit Mooie Land (This Beautiful Country), as the book of Kader Abdolah is called, and de ‘mooie stad achter de duinen’ (‘beautiful city behind the dunes’), as the refrain about The Hague goes. The Hague at this moment is a microcosm for Europe, which is attempting a reconciliation of crimes and mistakes of Europe’s recent past, but at the same time is possibly reproducing the conditions that make such crimes possible in the first place.

There are at the same time strong voices of assertion of rights of citizens in this country, like the increasing number of representatives of ethnic minority groups. We believe it is our duty to condemn the forces that perpetuate racial and cultural divisions and support these counter voices in the interest of democracy in the Netherlands, in Europe, and in our world.

0 comments.

De curieuze verdwijning van Mohammed Chentouf

Posted on March 10th, 2010 by martijn.
Categories: International Terrorism, ISIM/RU Research, Murder on theo Van Gogh and related issues, Religious and Political Radicalization.

Enige tijd geleden zonder netwerk een item uit over Mohammed Chentouf. die is uitgezet nadat hij zijn straf heeft uitgezeten wegens terrorisme gerelateerde activiteiten:

Mohammed Chentouf is veroordeeld in de zogenaamde Piranha-zaak
Openbaar Ministerie – Piranha

Wapengebruik, jihadistisch-salafi stische bedreigingen, voorbereidingen van aanslagen en een apothekersgesprek. Onderdelen van “Piranha”, de hogerberoepzaak, waarin het met name ging om de vraag of er sprake was van een terroristische organisatie.

Mohammed Chentouf werd destijds (2006) tot vier jaar cel veroordeeld in het proces waarin Samir A. de spil was. Hij was eveneens betrokken bij het hofstad netwerk en getrouwd met een dochter van Abu Khaled die hij had leren kennen in het IPC in Schiedam; de leraar van het netwerk die op de dag van de moord op Theo van Gogh vluchtte naar Syrie. Chentouf heeft nog enige tijd contact met hem onderhouden. Chentouf kon uitgezet worden omdat, hoewel in Nederland geboren, hij nooit een Nederlands paspoort heeft aangevraagd en dus alleen de Marokkaanse nationaliteit heeft.

Nu is Marokko alles behalve een bananenrepubliek, maar personen verdacht van of (zeker) veroordeeld wegens terrorisme gerelateerde activiteiten worden daar niet bepaald zachtzinnig behandeld. Mohammed C. is niet de enige die een dergelijk onzeker lot wacht of te verdragen heeft gekregen: Ahmed Said is een ander voorbeeld. Illegaal in Nederland en door de VS verdacht van banden met Al Qaeda. Er volgt een uitleveringsverzoek van de VS maar het bewijs is volgens de rechter onrechtmatig verkregen. Direct daarna is hij opgepakt en uitgezet naar een geheime gevangenis in Egypte alwaar hij gemarteld zou zijn. Nog een voorbeeld is Abu Hanan (kunya) die gezien werd als een spil van de Tirana groep. Hij is echter niet opgepakt maar snel uitgezet naar Mauritanië en zijn financiën zijn bevroren zonder enige strafrechtelijke verdenking. Behalve dus dat de Nederlandse staat voor terrorisme veroordeelde verdachten kan uitzetten naar landen met een twijfelachtig rechtsysteem, kan ze dat zelfs doen zonder veroordeling, sterker nog zonder enige strafrechtelijke grond. Nog een voorbeeld is Otman C. (broer van de in Engeland veroordeeld Houria C.) die is aangemerkt als ‘sympathisanten van de internationale gewelddadige jihad’ en een ‘gevaar voor de nationale veiligheid’. Ook voor hem zijn er plannen om uitgezet te worden naar Marokko samen met zijn jongere broer wiens naturalisatieverzoek was geweigerd. Wellicht zijn er nog enkelen meer onder wie Abu S.

Het standpunt van de VVD in de video lijkt hier exemplarisch. Nederland lijkt beducht voor alle invloed vanuit Marokko in Nederland, zelfs als het gaat om activiteiten tegen radicalisering, maar men is niet te beroerd om ongewenste personen daar te dumpen en de eigen handen in onschuld te wassen. De VVD, net als de Nederlandse staat, werpt zich op als de kampioen van de rechtsstaat en mensenrechten en schroomt niet andere landen te bekritiseren, maar als men van de eigen problemen af moet komen lijkt de gebrekkige rechtsstaat van anderen ‘ineens’ niet zo’n groot probleem. Het gaat volgens mij niet eens zozeer tegen de Nederlandse wetgeving in, maar dat komt omdat de anti-terreur maatregelen de rechtsstaat voor de dergelijke verdachten op afstand heeft gezet. Dat doet vrezen dat de steun voor de rechtsstaat helemaal niet zo principieel is. De rechtsstaat is dan niet bedoeld om de vrijheid van de individuele burger ten opzichte van de staat te waarborgen, maar om de burger onder controle te houden. Nog even en we zijn allemaal terrorist:

Wordt vervolgd.

2 comments.

Rapporten Radicalisering, Salafisme en Jihadisme

Posted on March 9th, 2010 by martijn.
Categories: ISIM/RU Research, Religious and Political Radicalization.

Er zijn recent diverse rapporten gepubliceerd over radicalisering, salafisme en jihadisme. Een kort overzicht.
De Nationale Coordinator Terrorismebestrijding (NCTb) heeft vorige week twee nieuwe rapporten gepubliceerd:

Ideologie en strategie van het jihadisme

De jihadistische beweging vormt de motor achter de huidige wereldwijde terroristische golf die wordt uitgevoerd onder het mom van een religieuze gewapende strijd, de ‘jihad’. Deze beweging ontleent voor een groot deel haar kracht aan haar ideologie. Steeds meer groeit het besef dat de strijd tegen het jihadisme niet alleen repressief moet worden gevoerd, in de vorm van een oorlog tegen terrorisme of met behulp van inlichtingenorganisaties en politie, maar juist ook op het ideologische vlak. De kennis over de jihadistische ideologie is echter nog beperkt. Deze studie wil die ideologie, de daarvan afgeleide strategie en de wijze van (re)productie en verspreiding inzichtelijk maken om zo beter in staat te zijn het jihadistisch terrorisme te bestrijden.

Jihadistisch terrorisme in Nederland

Rapport van het WODC (Wetenschappelijk Onderzoeks- en Documentatiecentrum van het Ministerie van Justitie op basis van opsporingsonderzoeken rond jihadistrisch terrorisme in de periode 2001-2005. Het doel van dit rapport is niet het verschijnsel jihadistisch terrorisme te verklaren. Het belangrijkste doel van dit onderzoek is te beschrijven hoe dit verschijnsel zich tussen 2001 en 2005 in Nederland heeft gemanifesteerd, door concrete zaken die de politie in deze periode heeft onderzocht, te analyseren. Hiertoe zijn twaalf opsporingsonderzoeken naar ihadistische activiteiten uit deze onderzoeksperiode systematisch geanalyseerd.

Bij deze rapporten hoort ook een brief voor de kamer (Salafisme in Nederland) en een toelichting (Toelichting op onderzoeksrapporten over het jihadisme).

Daarnaast heeft het WODC een literatuurstudie gespresenteerd geschreven door Alfons Fermin van het RISBO (Erasmus Universiteit)

Islamitische en extreem-rechtse radicalisering in Nederland; een vergelijkend literatuuronderzoek

In dit rapport worden de resultaten gepresenteerd van een studie naar de onderzoeksliteratuur over islamitische en extreem-rechtse radicalisering in Nederland. Deze twee vormen van radicalisering worden door de overheid momenteel als het meest bedreigend beschouwd. Het doel van de studie is een vergelijkend overzicht te bieden van de belangrijkste inzichten uit de literatuur over beide vormen van radicalisering, en op basis hiervan zowel aanknopingspunten te bieden voor te voeren beleid op dit terrein als aan te geven hoe niet of onvolledig beantwoorde onderzoeksvragen kunnen worden beantwoord in vervolgonderzoek.
De radicale islam manifesteert zich in Nederland vooral in de vorm van het salafisme. Extreem-rechts is daarentegen verdeeld, waarbij de meest scherpe scheidslijnen lopen tussen de rechts-extremistische of neonazistische formaties enerzijds en de meer gematigde formaties anderzijds. De ideologieën van extreem-rechts en van het salafisme zijn uiteraard totaal verschillend, maar op een hoger abstractieniveau zijn er overeenkomsten wat betreft de radicale elementen, zoals superioriteitsgevoelens en wantrouwen tegenover de overheid. In hun inhoudelijke kritiek zijn beide op te vatten als tegenbewegingen, die zich afzetten tegen het in Nederland breed gedragen progressieve, tolerante gedachtegoed. Beide bewegingen vormen geen eenheid, maar zijn verdeeld in stromingen. De meest radicale vormen betreffen neonazistische en jihadistisch-salafistische stromingen. Deze kenmerken zich beide doordat ze gewelddadige actie legitiem achten om hun doelen te realiseren.
Wat betreft organisatievormen verschillen de relatief gematigde vormen van beide bewegingen wezenlijk: het (a)politieke salafisme via een religieuze infrastructuur en de typische relatief gematigde extreem-rechtse formaties zijn politieke partijen. De radicale formaties van beide bewegingen – jihadistisch-salafistische en rechts-extremistische – vertonen meer overeenkomsten, doordat het formaties met een lage organisatiegraad zijn, vaak besloten en veelal met niet-geformaliseerd leiderschap.
Internet speelt een grote rol in beide bewegingen. Er is echter een duidelijk verschil in bereik: de salafistische websites trekken een breder publiek dan de extreem-rechtse webfora. Activiteiten en extreme gedragingen van beide bewegingen verschillen in sterke mate.
De kenmerken van degenen die worden aangetrokken door beide bewegingen, en vooral door de meer radicale stromingen, vertonen veel overeenkomsten: vooral jongeren zijn actief in de meer radicale netwerken, met een oververtegenwoordiging van jongens bij extreem-rechts. Opvallend is verder dat vooral Marokkaans-Nederlandse jongeren goed vertegenwoordigd zijn binnen het salafisme. Het salafisme is een religie en in deze zin is ze meer ingebed in de samenleving – door een religieuze infrastructuur – dan extreem-rechts. Extreem-rechts heeft wel banden met de bepaalde subculturen.
Het literatuuronderzoek is op vele kennislacunes gestuit. Met name de kennis van de extremistische formaties binnen beide bewegingen en van processen van radicalisering is beperkt. Ter opvulling van de kennislacunes wordt een zestal onderzoekslijnen uitgewerkt. Het betreft vervolgonderzoek naar actuele ontwikkelingen en grensgevallen, de relatie tussen levensfasen en radicalisering, de rol van ouders als opvoeders, de samenhang van radicalisering met andere jongerenproblemen, de rol van internet bij radicalisering, en een aantal vormen van vergelijkend onderzoek.

En last but not least nog een rapport van het ACB geschreven door Ewoud Butter en Lisa Arts:
Rapport Radicaal, orthodox, extremist gepubliceerd

Het rapport is opgesteld voor mensen die zich willen verdiepen in de achtergronden van radicalisering, extremisme en, in iets mindere mate, polarisatie. Het is bedoeld voor bestuurders, professionals, vrijwilligers en andere burgers die willen voorkomen dat jongeren zodanig radicaliseren dat ze tot extremistische daden in staat zijn of die ongewenste vormen van polarisatie willen voorkomen. Daarbij valt te denken aan mensen die werkzaam zijn bij de lokale overheid, bij onderwijs- en welzijnsinstellingen, bij vrijwilligersorganisaties en moskeeorganisaties en bij (lokale) media.

Het rapport is het verslag van een verkennend onderzoek van ACB Kenniscentrum naar radicalisering en in mindere mate polarisatie. Vanuit de deskundigheid en de betrokkenheid van ACB bij islamitische bevolkingsgroepen, ligt het accent in deze notitie op islamitische vormen van radicalisering, maar er is ook aandacht voor extreemrechts.

Er wordt in dit rapport gekeken naar het landelijke en lokale beleid, in het bijzonder naar de activiteiten die in het kader van preventie van radicalisering en polarisatie al plaatsvinden. Ook is er aandacht voor de rol van het internet, wordt gekeken naar ervaringen in het buitenland, naar activiteiten van moskeeën en moskeeorganisaties en naar de praktijk in het onderwijs en het welzijnswerk. Als Noordhollandse instelling heeft ACB Kenniscentrum hierbij bijzondere aandacht voor de provincie Noord-Holland. Het rapport is hier te downloaden.

Ik moet toch nodig eens de begrippen radicalisering, jihadisme en vooral salafisme hier onder de loep gaan nemen. Ik hoop dat ik er binnenkort aan toe kom.

2 comments.

Een wekelijks portie burgerschap 10 – Vrouwen gaan voor

Posted on March 8th, 2010 by martijn.
Categories: Burgerschapserie 2010.

Uit de burgerschapskalender:

Vrouwen doen de dingen anders dan mannen. Maar daar is op veel plekken in de samenleving nog te weinig van te merken. De top van grote bedrijven: bijna 100% mannen. Gemiddeld salaris: 23% lager dan mannen. Wereldwijd doen vrouwen 66% van al het werk, terwijl ze maar 10% van het wereldinkomen verdienen en
maar 1% van alle bezittingen hebben.
8 maart Internationale Vrouwendag
www.vrouwendag.nl

Wanneer het gaat om identiteit, cultuur en normen en waarden staan vrouwen vaak in het middelpunt. In het algemeen en iets te generaliserend kan gesteld worden dat Europa het zelfbeeld heeft van een moderne natie waarin vrouwen gelijkwaardig zijn aan mannen. De vooruitgang die ‘we’ geboekt zouden hebben moet verdedigd worden tegen migranten (in het bijzonder moslims) die (op z’n minst) de verlichting met betrekking tot de positie van de vrouw (nog) niet hebben doorgemaakt. Dit is ook onderdeel van de inburgeringscursussen waarin bijvoorbeeld wordt gevraagd of vrouwen meer rechten hebben dan mannen of dezelfde, of ze zelf mogen kiezen met wie ze trouwen, of vrouwenbesnijdenis is toegestaan, of het slaan van vrouwen toegestaan is en of vrouwen ook werken. Natuurlijk dat kan handig zijn om te weten, maar het is ook handig om te weten dat de positie van de vrouw in de praktijk bij lange na nog niet gelijk is aan die van de man. Dat wordt natuurlijk niet vermeld en op die manier wordt de geidealiseerde positie van de vrouw geinstrumentaliseerd ten einde een bepaalde cultuur aan te geven waarin migranten zouden moeten integreren. Het zich conformeren aan dat ideaalbeeld wordt daarmee een voorwaarde om een geaccepteerde migrant te worden zoals Judith Butler in een recent artikel zeer goed duidelijk maakte.

In een recent themanummer van Social Anthropology onder redactie van Annelies Moors en Ruba Salih, wordt eveneens duidelijk gemaakt dat de vrouw, en in het bijzonder haar lichaam en uitingsvormen daarvan, belangrijke ‘markers’ zijn voor verbondenheid met naties en de grenzen tussen groepen markeren. In het bijzonder in het geval van vrouwen die herkenbaar als moslim, zijn praktijken als het dragen van de hoofddoek geinterpreteerd als zichtbare bewijzen van hun ondergeschikte positie als vrouwen en daarmee van de incompatibiliteit van de islam met Europese waarden en het gebrek aan bereidheid van moslims om zich aan te passen en deel uit te maken van de Europese naties. Dit standpunt, zo maken Moors en Salih duidelijk, wordt breed gedeeld niet alleen onder radicale partijen zoals in Nederland de PVV, maar ook linkse partijen ook al gaan die minder duidelijk uit van een essentialistisch standpunt. Zoals ik ook betoog in een artikel over secularisme en radicale islam in Nederland waar ik mee bezig ben, maken Moors en Salih duidelijk dat links en gematigd rechts een onderscheid maken tussen gematigde (goede) islam (die nog steeds geintegreerd moet worden) en radicale islam (die bestreden moet worden). Voor Nederland is dit misschien nog wel het duidelijkst te zien in het debat over de gezichtsluier waar Moors in datzelfde themanummer over schrijft. Zij stipt daarbij een punt aan dat ik zelf nog niet zo helder voor ogen had, namelijk dat het hele debat in zeer sterke affectieve termen wordt gevoerd door politici om hun afkeer van deze praktijk aan te geven. Het is volgens Moors dat sterke affectieve discours die een zeer breed spectrum aan actoren verenigd inclusief moslims die kritisch zijn over de gezichtsluier. Vrouwen die de gezichtsluier dragen worden daarbij buiten gesloten en hun sluier fungeert als het ultieme teken van vrouwenonderdrukking en een actieve (zelfs beledigende) weigering om te integreren. De afkeer van de gezichtsluier wordt op deze manier zeer breed gedragen en een verbod van de gezichtsluier geeft daarmee de grenzen aan van het liberale secularisme als het gaat om de positie van de vrouw. Ongeacht de al dan niet vermeende vooruitgang die we hebben gemaakt op het gebied van vrouwenrechten, sommige dingen veranderen niet of maar zeer langzaam. De vrouw en haar lichaam is daarmee niet alleen een belangrijke ‘identity marker’ voor moslims, maar ook voor liberale secularisten.

0 comments.

Closing the week 9 – Dutch local elections II

Posted on March 7th, 2010 by martijn.
Categories: Blogosphere.

NEW on Closer!

Most popular on Closer this week

If you want to stay updated and did not subscribe yet, you can do so HERE
If you want to stay updated about the ISIM Review pages I suggest you do subscribe

You can follow me on Twitter: Martijn5155

Dutch local elections II
Keep the PVV’s Dutch gains in perspective | Mark Fonseca Rendeiro | Comment is free | guardian.co.uk

I shall go against the international headlines and some of the Dutch media when I say to you, please remain calm. This sudden explosion of intolerance and fragmented politics is nothing new; we have been reading about it for decades. The myth maintained by international media outlets and perhaps the Dutch bureau of tourism, which parrots the Netherlands as an open-minded leftwing paradise, has long kept a smoke screen over the well-established and not always tolerant tradition of smaller parties, extremist or moderate, left or right, which rise up suddenly, gain power and occasionally disappear into obscurity as fast as they came.

http://www.presseurop.eu/en/content/article/203771-wilders-imaginary-eurabia

Brandishing the spectre of “the threat of Islam,” populist leader Geert Wilders obtained a breakthrough in the 3 March local elections, which will constitute a major step forward in his campaign to become prime minister. For Czech daily Mladá Fronta Dnes, Muslims are not a real threat to multicultural Dutch society: the main danger is the manner in which the majority of the population intends to live with them.

http://blogs.telegraph.co.uk/news/tobyyoung/100028507/geert-wilders-victory-in-hollands-regional-elections-is-a-victory-for-free-speech/

Or are the Dutch people just fed up with being told they’re not allowed to criticise Muslim extremists because to do so is “Islamophobic”? As a defender of free speech, I don’t believe for one moment that the Koran ought to be banned. But if I was a member of the Dutch electorate I would vote for Geert Wilders’ party nonetheless because I don’t think he deserves to go to jail for 16 months just for arguing that it should.

http://www.independent.co.uk/news/world/europe/extreme-right-on-the-march-in-europes-most-tolerant-nation-1916481.html

The anti-Islamist party led by Dutch firebrand Geert Wilders has triumphed in municipal polls in The Netherlands, opening the way for a political breakthrough for the far-right in general elections in June.

Discussion » Who can still govern the Netherlands?

Although local results cannot be translated to the national level for a number of reasons a few predictions can be made based on them. The upcoming election campaign is likely to focus on the battle between CDA prime minister Jan Peter Balkenende and Labour leader Wouter Bos, with anti-Islamic Wilders as the strong third competitor.

New Statesman – Geert Wilders and the welcome silence of the majority

Considerable sound and fury was generated last year when Geert Wilders, the far-right Dutch politician who warns that Britain’s capital is in danger of turning into “Londonistan” (yawn), was refused entry into the country.

Now he’s been, showed his odious little film Fitna to a small audience at the House of Lords, and… to what effect, exactly?

The scary world of Geert Wilders – The Globe and Mail

This is the disarming thing about Mr. Wilders, the thing that allows many otherwise moderate Dutch voters, including some gay-rights leaders and leftists, as well as a surprising number of otherwise sane foreigners, to give him a chance: He comes to his politics from a position of “anything goes, let it all hang out” liberalism.

BBC News – The opportunity Geert Wilders has waited for

A party that calls Islam a backward religion, wants a ban on headscarves in public life and has compared the Koran to Hitler’s Mein Kampf has made major gains in local elections in the Netherlands.

Muslims in Europe
http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2010/mar/03/racist-question-brown-answer-curious

It may not be racist, but it’s a question I’m tired of hearing

Looking a bit brown still means being asked where you’re from. So here’s a ready-made answer for the overly curious

* Ariane Sherine

Last weekend, I had The Conversation for the 3,897th time – and this time, it took place in central London just two roads away from the hospital where I was born. As usual, it went like this:

http://www.spiegel.de/international/europe/0,1518,681948,00.html

With Germany lacking schools of Islamic theology, Muslim congregations have long imported religious leaders. As Germany considers steps to create more homegrown imams, countries like Turkey — which sends state-employed imams to Europe to serve large segments of the Turkish diaspora — are filling the gap.

4 convicted over foiled German terror plot – CNN.com

Four men were convicted in Germany on Thursday in connection with a foiled terrorist plot against Western targets, court officials said.

Let These Women Pray! – Page 1 – The Daily Beast

In an uprising reminiscent of the lunch-counter protests of the 1960s, women at one of Washington D.C.’s most popular mosques are copying the tactics of the civil-rights movement, and refusing to follow rules that ban them from praying with the men. Asra Q. Nomani on the arrest threats and outrage that followed.

FT.com / UK – Majority supports outlawing the burka

Almost six out of 10 Britons think women should be banned from wearing the burka in public, saying they would support a prohibition similar to the one being contemplated in France, according to an opinion poll for the Financial Times.

Global Voices Online » Bulgaria: A Debate on Islam

On Feb. 26, some 40 people attended a debate titled “Islam as a threat – again in fashion?”, held at the Center for Culture and Debate “Red House” in the capital of Bulgaria, Sofia. Speakers included Saleh Breh, a psychologist at the University of Damascus, Vladimir Chukov, a specialist in Islam, and Nidal Hlayf, a student in film directing.

Middle East
Saudi Bloggers Shatter the Kingdom’s Silence and Censorship – International News | News of the World | Middle East News | Europe News – FOXNews.com

Eman Al-Nafjan, for instance, said over coffee on the “all-female” second floor of the Kingdom Mall in Riyadh that she began blogging in English two years ago, after she returned from studying in the United States, in an effort to “break through stereotypes” about her country at home and abroad. “I believe in the Saudi monarchy,” she said. “And I don’t hate Saudi Arabia. But restrictions that people think are religiously based are actually rooted in our culture, not our religion. They must change. But I’m not optimistic that they will.”

No Story Here! US Press Sits on Story Executing Handcuffed Afghan Kids? :: www.uruknet.info :: informazione dal medio oriente :: information from middle east :: [vs-1]

But these My Lais are all conveniently labeled accidents. They get filed away and forgotten as the inevitable “collateral damage” of war. There was, however, a massacre recently that was not a mistake–a massacre which, while it only involved fewer than a dozen people, bears the same stench as My Lai. It was the execution-style slaying of eight handcuffed students, aged 11-18, and a 12-year-old neighboring shepherd boy who had been visiting the others, in Kunar Province, on Dec. 26.

8 weeks on, Nato admits ‘terrorists’ it killed were really innocent students – The Scotsman

The International Security Assistance Force (Isaf) issued a statement on 30 December, four days after the attack, claiming “a joint assault force” had been attacked from several buildings as they entered the village. Isaf said nine people had been killed when the force returned fire. “Several assault rifles, ammunition and ammonium nitrate used in bomb-making were discovered,” it said.

Yesterday, an official admitted: “Knowing what we know now, it would have probably not been a justifiable attack… We don’t now believe we busted a major ring.”

http://www.cnn.com/2010/WORLD/asiapcf/03/04/malaysia.anwar.interview/

Malaysia’s opposition leader Anwar Ibrahim, who is on trial in Kuala Lumpur on sodomy charges for a second time, speaks to journalist Wajahat Ali about the controversy and discusses the country’s ethnic and religious conflicts as well as issues facing the Muslim world.

The Definitive Guide to the Iraqi Elections | Foreign Policy

“The Land of Two Rivers” is also the land of thousands of aspiring political leaders. Foreign Policy takes you inside the diverse parties, coalitions, and sects, from the center of power to its outermost fringes, that make up Iraq’s political mosaic.

Muslim Leader Issues Anti-Terrorism Fatwa

The leader of a global Muslim movement has issued a fatwa, or religious edict, that he calls an absolute condemnation of terrorism.

Transcript of interview with Jordanian suicide bomber Khurasani – Threat Matrix

Below is the full transcript of the last interview with Abu Dujanah al Khurasani, a longtime internet jihadi who was recruited by Jordanian intelligence to provide targeting information for the US’ covert air campaign against al Qaeda’s leaders and operations in Pakistan’s tribal areas. Khurasani (who is also known as Humam Khalil Muhammed Abu Mulal al Balawi) turned on his handlers and carried out the suicide attack against the CIA at Combat Outpost Chapman in Khost province. Seven CIA agents and a Jordanian intelligence official were killed in the attack, which took place on Dec. 30, 2009.

How to do really terrible Middle East analysis « The Mezze – ?????

I do think the way in which Karsh arrived at his conclusions, though, gives us a great introduction to how to do bad Middle East analysis. Here are a few lessons drawn from his piece:

albawaba.com middle east news information::Global fashion trends reveal growing influence of Arabic style

The Arab fashion industry is set to further broaden its global appeal following years of steady acceptance and the growing support of top fashion icons, according to French Fashion University Esmod – Dubai, the leading fashion institution in the Middle East.

Misc.
A Parting Message « Umar Lee

I will continue to write occasionally for MQ Magazine and sometimes Islamonline and to work on books; but I think the blogging format is dead in the community after having been very vibrant. It is also a fact that I am very busy. With four children in my home and a stay at home wife I have to stay focused on money. Making money at my job now and looking for bigger and better things to earn more money for my family insha’Allah. The time I spend blogging I could be working. There is also the fact that what is a better use of time; blogging or spending more time in the masjid with the believers? Reading the Quran or reading Twitter? Reading Ibn Kathir or the Daily Beast? Bilal Phillips or the Huffington Post? Watching a Youtube video or listening to an Islamic lecture?

Experts theorize on human migration / LJWorld.com

Conventional wisdom says the first humans made their way into the Americas some 12,000 to 14,000 years ago, in a single mass migration from Africa to Asia to an area that now includes North America.

Eske Willerslev doesn’t buy it.

UNESCO/JLU – Caribbean Indigenous and Endangered Languages, The University of West Indies at Mona

Berbice Dutch Creole is a language formerly widely spoken in the former Dutch colony of Berbice, which became in the early 19th century part of the British colony of British Guiana, now Guyana. The last speakers of this language were found in the 1970s by Ian Robertson, living on the upper reaches of the Berbice River in and around the area of the Wiruni Creek. The last known Berbice Dutch Creole speaker is Bertha Bell, who was 103 years old when last interviewed by Ian Robertson and a UWI linguistics research team in March, 2004.

It’s Not the Size of the State, but the Ambulation of the Nation » Sociological Images

the ad agency actually reproduces a long list of stereotypes

Coming soon to a bookshop near you: an all new dimension of culture « Culture Matters

Brendan McSweeney, whose devastating analysis of intercultural communication guru Geert Hofstede caused Joana and me much pleasure when we were writing Seeing Culture Everywhere (it involved, among others, Bambi and Leopold von Sacher-Masoch), alerted us that the master with the trademarked name (as he likes to point out: one of the most highly cited authors in the social sciences, unmatched by any anthropologist) is preparing a new edition of his seminal work, The Dimensions of Culture. According to the flyer, it includes “an entirely new dimension: indulgence versus restraint, focusing on happiness and life control. Also, Professor Hofstede introduces a Darwinian explanation of the evolution of cultures, explaining the variety of cultures found in today’s world.”

On Reaching a Broader Public: Five Ideas for Anthropologists « Neuroanthropology

How can anthropologists reach a wider audience? Good debate on that question has sprung up in recent weeks at Savage Minds, Culture Matters, and Ethnografix. We’ve also written about this question here. Now it’s time for a synthesis.

http://www.techdirt.com/articles/20100302/1024048361.shtml

For years and years we’ve been hearing about the supposed threats of “cyberwar” and “cyberterrosism.” For nearly a decade we’ve questioned whether this was all hype, and the story hasn’t changed. Sure, there are hackers and those who look to break into systems, but the real risks and overall threats still seem fairly minimal. But that’s not enough for some people. Wired’s Ryan Singel has a long, but excellent look at how former director of national intelligence (now consultant) Michael McConnell appears to be trying to build up a giant moral panic about this ill-defined threat, with the goal of basically ripping out the guts of today’s internet to recreate it with almost no privacy at all.

http://anthropologyworks.com/?p=1655

The United State Institute of Peace recently presented the second part of its program on The Other Side of Gender: Masculinity Issues in Violent Conflict. Panelists Elisabeth Wood, Professor of Political Science at Yale University, and Jocelyn Kelly, Research Coordinator with the Harvard Humanitarian Initiative, drew on their diverse experiences in conflict zones worldwide to answer the question: Why are some wars worse for women than others?

Four women and a prophet – People – Life – The Times of India

Repression of sexual desire, enforcement of the hijab, zero-tolerance for criticism of the Quran… These are just some of the issues these four gutsy women have been fighting. Their battle to reform their religion has left them scarred, and without a home, yet they continue their crusade …

Dutch
Wilders: ‘Het gaat tussen Bos en mij’ – HP/De Tijd

Volgens opiniepeiler Maurice de Hond staat de PVV nu op 27 zetels, het CDA op 24. Maar Geert Wilders richt zijn pijlen nu op Wouter Bos die óók op 24 zetels staat. De snelle zondagochtendanalyse: dat is geen slecht nieuws voor Bos. Wanneer de kiezer het idee heeft dat het écht tussen Bos en Wilders gaat, dan zal het snel voorbij zijn met de 19 virtuele zetels van D66. Want die gaan dan naar de PvdA. U begrijpt, Wilders kiest zijn eigen opponenten. Het is zondag 7 maart, de campagne is begonnen.

Facebook | Dames en heren,…

Wij Blijven Hier! Dames en heren, komt naar het Mawlid Festival. Een festival wat je niet mag missen. Een hele dag in teken van Profeet Mohammed met lezingen, nasheed, workshops, etc. etc. Check www.mawlidfestival.nl

Marokkaan gezocht, niet de waarheid – Opinie – Villamedia

In 2009 bracht met name De Telegraaf heel Nederland in rep en roer vanwege een Marokkaanse jongen die een buschauffeur in de Goudse wijk Oosterwei zou hebben mishandeld. Bij nader inzien bleek het niet om een Marokkaanse jongen te gaan, was onduidelijk of het om mishandeling ging, en vond het incident evenmin plaats in de wijk Oosterwei. Gouda werd ondertussen neergezet als de zoveelste stad met problemen met ‘Marokkaans terreur’. Als je al de afkomst noemt, geef dan de relevantie hiervan aan, vindt hoofdredacteur Mercita Coronel van Wereldjournalisten.nl.

PVV-stemmer is bang voor allochtonen | Kennislink

Wat beweegt de PVV-stemmer? De gevestigde politiek zou het ontzettend graag willen weten, vooral om er achter te komen waar zij de steken precies laten vallen. Maar ook de wetenschap buigt zich over het mysterie van het uitdijende PVV-electoraat. De nieuwste inzichten komen van het Groningse Instituut voor Integratie en Sociale Weerbaarheid. Angst voor allochtonen blijkt een belangrijke drijfveer om op de PVV te stemmen.

Weblog Anja Meulenbelt » Petra Stienen: Europa en de moslims

We horen in de media eindeloos dat de Europese moslims niet integreren, dat ze op moeten houden met burka’s dragen, dat de op moeten houden met moskeeën met minaretten bouwen, dat ze net als wij moeten leren er tegen te kunnen dat hun religie wordt beledigd, hoe pijnlijk dat ook mag zijn. Maar is de zaak eigenlijk niet precies omgekeerd? Door steeds maar weer hun tradities en geloof te bekritiseren, en er op staan dat ze net als wij worden, zijn we daarmee niet bezig om onze eigen principes aan te tasten, die zeggen dat mensen de vrijheid hebben om hun eigen leven te leven? In plaats van dat de moslims er niet in slagen zich als goede Europeanen te gedragen is het niet Europa die faalt om zich tolerant op te stellen en die steeds maar bezig is om moslims onder druk te zetten? Kortom: wie schieten er tekort? Europa of de moslims?

Turkije » Wilders noemt Turkse premier ‘total freak’ (video)

Geert Wilders heeft de vertoning van zijn film Fitna in Groot-Brittannië en de aansluitende persconferentie gebruikt om flink af te geven op de islam.

‘Wij voelen ons niet ongewenst’ – Almere – Almere Vandaag

almere / Liset van Ravenzwaaij –

Ruim zeventienduizend Almeerders stemden bij de gemeenteraadsverkiezingen deze week op de PVV en maakte de partij hiermee in een klap de grootste van de stad. Hoe voelen de moslims van Almere zich onder deze politieke verschuiving? Hoe kijken zij aan tegen het belangrijkste speerpunt van de PVV: een hoofddoekjesverbod bij gemeentelijke instellingen. Zien ze hun stadbewoners tegen zich keren en voelen zij zich nog welkom hier?

‘Mam, ik word moslima’ – vrouw.telegraaf.nl [Psyche & Relatie]

Bep Weerts-De Vulder (52) kreeg de schrik van haar leven toen ze haar e-mail opende en een bericht van haar dochter las. Linda (25) had zich bekeerd tot de islam. Die nacht deed ze geen oog dicht.

Joost Niemöller » Islamdebat in Brussel: alle kritiek weggehoond

Martien Pennings was aanwezig bij een ‘groot Islam debat’ op de universiteit in Brussel. Maar wat bleek? Er was geen sprake van enig debat. De moslim dreun stampte ieder kritisch geluid te grond in. Pennings nam alles op en in dit zeer uitvoerige verslag gaf hij weer hoe de vrije meningsuiting de nek om werd gedraaid en er uiteindelijk vooral heel veel niet gezegd werd.

Allochtonenweblog: Evaluatierapport radicaliseringsproject Amsterdam-Oost/Watergraafsmeer

In het Amsterdamse stadsdeel Oost/Watergraafsmeer is de afgelopen jaren het project Weerbaar Oost/ Netwerken tegen radicalisering uitgevoerd. Het project is eind december 2009 afgesloten. Het project was gebaseerd op het plan van aanpak dat in 2007 door het stadsdeel was geschreven en werd uitgevoerd door ACB Kenniscentrum.

Brief Koranexperts is boemerang (2) « Peter Wierenga

U en enkele andere Koranexperts hebben kennelijk gemeend om hierop te moeten reageren. In een brief aan de rechtbank, het Openbaar Ministerie en de verdachte, bestrijdt u diens visie op Koranverzen in de film Fitna. Mijn stelling is niet dat u ongelijk heeft in dit theologische dispuut – het gaat immers om de interpretatie van een heilig boek. Sterker nog, ik noem enkele van uw observaties ‘terecht’. Maar ik vrees dat u onbedoeld (tenzij u een briljante dubbelspion bent…) Wilders een handje helpt in zijn proces.

‘Moslims hoeven niets te vrezen’ – Binnenland – Telegraaf.nl [24 uur actueel, ook mobiel] [binnenland]

Moslims in Almere hoeven de PVV niet te vrezen. Dit zei partijleider Geert Wilders woensdag in de stad waar zijn partij als grootste uit de verkiezingsstrijd kwam. ,,Als zij zich aan de wetten houden, zijn ze gelijk aan ieder ander en hebben ze geen enkele reden om bang te zijn”, aldus Wilders.

0 comments.

Oorlogsmisdaden in Afghanistan?

Posted on March 7th, 2010 by martijn.
Categories: International Terrorism.

Top row, left to right: Atiqullah, 15, Attahullah, 15, Ismael, 12, Matiullah, 16. Bottom row, left to right: Samiullah, 12, Rahimullah, 17, Sebhanullah, 17 and guest Samar Gul, 12 (Times Online)

Als bondgenoot van de VS is Nederland een belangrijke partner in Afghanistan. Voorlopig nog. Daar hebben we het genoeglijk over gehad. Wat in heel de discussie nog wel eens vergeten wordt is Afghanistan zelf. In het bijzonder de burgerslachtoffers. Over het algemeen worden burgerslachtoffers afgedaan als ‘collateral damage’ en ‘mistakes’. Alsof je per ongeluk burgers dood in een bombardement…je weet van tevoren dat het risico hoog is, dat risico neem je en zowel de Nederlanders als de Amerikanen maken dus bewust burgerslachtoffers. Maar goed er zit nog een verschil tussen dergelijke burgerslachtoffers en het standrechterlijk executeren van onschuldige burgers.

Op 26 december 2009 in de provincie Kunar, doodden de Amerikanen 8 studenten en een herdersjongen; allen geboeid. Volgens de Amerikanen en de NAVO maakten zij deel uit van een team van bommenmakers. Een bewering die slaafs is overgenomen door ondermeer CNN. Uit een verslag van Jerome Starkey blijkt echter iets anders. Hij sprak met de leraar van de studenten, andere dorpsbewoners en Afghaanse regeringsofficials. Daaruit blijkt dat het gaat om executie van kinderen die geboeid waren.

Op 24 februari jl. liet se NAVO weten dat de oorspronkelijke verklaring niet klopte en dat het inderdaad om een ‘civilian casualty incident’ ging. ISAF, waar Nederland ook deel vanuit maakt, liet eerder weten dat een strijdcommando was aangevallen en negen mensen gedood waren toen dat commando terugvuurde en dat diverse geweren, munitie en ammonium nitrate voor bommen was gevonden. Nu echter moesten ze toegeven dat ‘met de kennis van nu’ (ja echt waar) ‘het waarschijnlijk geen gerechtvaardigde aanval is geweest….We geloven nu niet dat we een belangrijke groep hebben opgerold’.

Nee dat lijkt me ook niet. Sterker nog, onder de Geneefse conventies is het een oorlogsmisdaad om gevangenen te executeren. Het is ook een oorlogsmisdaad om kinderen onder de 15 te doden; hier gaat het om onder meer om jongeren van 11, 12, 12 en 15 oud. Het is veelzeggend dat de verantwoordelijkheid bij ISAF wordt gelegd terwijl het naar alle waarschijnlijkheid gaat om Amerikanen en de ISAF alle betrokkenheid ontkent (niet dat het veel uitmaakt; het zijn allemaal bondgenoten van de VS binnen en buiten ISAF). ISAF zo is bekend gemaakt gaat een ‘briefing’ doen en verder onderzoek. Hoe staat het met de Nederlandse journalisten? Behalve de bewuste Britse journalist, één Amerikaanse journalist en een handvol Amerikaanse antropologen (via Twitter) heb ik er weinig over gehoord. Het bericht van Starkey is overgenomen op Ontdekislam.nl en Marokko.nl en daar is het totnutoe bij gebleven. Er is nog genoeg uit te zoeken; ooggetuigen in het dorp, militairen, enz. Waar is de kritische Nederlandse onderzoeksjournalist die dit gaat oppakken of zijn ze allemaal teveel ’embedded’?

0 comments.

New Book – A world of insecurity: Anthropological perspectives on human security

Posted on March 6th, 2010 by martijn.
Categories: Important Publications, Multiculti Issues, My Research.

The concept of Human Security was introduced by the UN Development Programme in 1994, in order to expand the scope of development work and research. Human Security was defined as ‘freedom from want and freedom from fear’. This collection of articles draws on a different approach, one developed within the successful research programme ‘Constructing Human Security in a Globalizing World’ (CONSEC) based in the Department of Social and Cultural Anthropology, Vrije Universiteit Amsterdam, and includes the subjective and existentialdimensions in an area which has been dominated by quantitative and ‘objective’ measurements of well-being. This book is a sample of the research carried out in the Department, and a capstone of the CONSEC programme with which all contributors are affiliated.

Rather than as a field of inquiry, the book defines Human Security as a multidimensional and dynamic conceptual lens which allows us to link these various dimensions – superficially classified as physical and existential security – with one another in order to achieve a richer, more complex and more compelling analysis. Thus, this approach goes beyond peace-keeping operations, post-conflict reconstruction and military culture, and includes other aspects of anthropology (like religion, ethnicity, transnationalism, gender, social and political transformations, natural resource management, and development). Thus, while the conceptualization of Human Security widened and became more differentiated, researchers came across contradictory manifestations of Human Security. For instance, it is a truism that in specific circumstances, some people are willing to risk their own or others’ physical or economic security for religious or ethnic reasons. If such cultural and religious dimensions are left out of the equation, then a Human Security analysis is bound to be incomplete, theoretically barren, and politically irrelevant. Therefore the researchers taking part in the programme have explored ways of conceptualizing Human Security to include such cultural and existential dimensions as well.

The chapters can be grouped in three sections. Following the introduction, three chapters discuss the political and political economy aspects of human security (Salman, Venema, De Theije & Bal). The next four chapters (Bal & Sinha-Kerkhoff, Brouwer, Bartels et al., Droogers) focus on the human security aspects of questions of identity and belonging. The last four chapters (Den Uyl, Evers, Kooiman, Salemink) zoom in on human security questions in relation to state policies and practices.

Keywords: human security, anthropology, conflict, cohesion, identities, risk, migration, globalization, transnationalism

Table of contents

A world of insecurity: Anthropological perspectives on human security

Thomas Hylland Eriksen, Ellen Bal, Oscar Salemink (eds.)

1. Thomas Hylland Eriksen: Human security and social anthropology

Part 1: The political economy of human security

2. Ton Salman: Taking Risks for Security’s Sake: Bolivians Resisting their State and its Economic Policies

3. Bernard Venema (with Ali Mguild): State formation, Imposition of a Land Market and Resilient Pathways among the Berbers of the Middle Atlas

4. Marjo de Theije and Ellen Bal: Flexible migrants: Brazilian gold miners and their quest for human security in Surinam

Part 2: Security, identity and belonging

5. Ellen Bal and Kathinka Sinha-Kerkhoff: ‘Bharat-wasie or Surinamie’: Hindustani notions of belonging in Surinam and the Netherlands

6. Edien Bartels, Kim Knibbe, Martijn de Koning and Oscar Salemink: Cultural identity as a key dimension of human security: The Dutch case

7. Lenie Brouwer: “Without Cybersouk, I would be Dead”: Local Experiences in a Dutch Digital Community Centre

8. André Droogers: Religion, identity and security among Pomeranian Lutheran migrants in Espírito Santo, Brazil (1880 – 2005): A schema repertoire approach

Part 3: States of (in)security

9. Marion den Uyl: Changing Notions of Belonging: Migrants and natives in an Amsterdam multicultural neighbourhood

10. Sandra Evers: Tales from a Captive Audience: Dissident Narratives and the Official History of the Seychelles

11. Dick Kooiman: Harnessing Ceremonial for Political Security: An Indian princely state on the verge of extinction

12. Oscar Salemink: Ritual efficacy, spiritual security and human security: Spirit mediumship in contemporary Vietnam

(H/T Standplaats Wereld)

1 comment.

Fitna in the Netherlands – Elections and the myth of tolerance

Posted on March 5th, 2010 by martijn.
Categories: Multiculti Issues, Religious and Political Radicalization.

I have read several of the reactions outside the Netherlands about the recent local elections which were ‘won’ by the progressive liberals of D66 and the radical anti-islam party PVV of Geert Wilders. Consider some of the headlines:
http://www.independent.co.uk/news/world/europe/extreme-right-on-the-march-in-europes-most-tolerant-nation-1916481.html

The anti-Islamist party led by Dutch firebrand Geert Wilders has triumphed in municipal polls in The Netherlands, opening the way for a political breakthrough for the far-right in general elections in June.

http://blogs.telegraph.co.uk/news/tobyyoung/100028507/geert-wilders-victory-in-hollands-regional-elections-is-a-victory-for-free-speech/

All citizens of a modern liberal democracy must respect the right to free speech, and if that means some of them are going to be offended from time to time, they’ll just have to learn to take it on the chin.”

Had the Dutch authorities reacted like that — and had Islamic groups simply ignored him, which would have been the sensible thing to do — the whole Fitna affair would have blown over in a matter of days. Instead, he’s been condemned by the international Muslim community, a shameful attempt was made to ban him entering the UK and countless fatawa have been issued against him, including one by Al-Qaeda. Ludicrous — and precisely the kind of fanatical intolerance that Fitna was intended to point up.

Albeit from different perspectives both articles point to a breakthrough of a radical anti-islam politician in a once so tolerant Dutch country or a country fighting against intolerant Muslims. Same was said after Fortuyn’s rise in the 2002 elections, after the political murder of Fortuyn in 2002, after the political murder of Van Gogh in 2004. How many blows can the myth of Dutch tolerance have before people recognize it is a myth after all? Let’s consider what I wrote a while ago about Dutch tolerance:
C L O S E R » Blog Archive » The Politics of Dutch Tolerance

Tolerance is perhaps one of the main mythical characteristics of Dutch society. Mythical in the sense that it is a sacred narrative concerning how the Netherlands and the Dutch people came to have their present form. It can be traced back to the Dutch golden era, the 17th century and is still an important issue in debates and the relationship between different people.

Tolerance in Dutch society is mainly used with regard to different religions. Especially Amsterdam from the 17th century onwards is famous for its ability to attract people with a wide variety of religious and ethnic backgrounds who came for economical reasons or fled for religious reasons (Lucassen en Penninx 1997). In the 20th century religious tolerance is very much connected with the system of pillarization. In this system society was deeply divided into distinct and mutually antagonistic religious and ideological groups. Because of overarching cooperation at the elite level and by allowing each group as much autonomy as possible, a stable democracy was made possible (Lijphart 1968). The 1960s were a turning point in history in Europe and the U.S. In the Netherlands this turning point involved a major shift in the position of religion. A popular narrative is that during the 1960s the Dutch liberated themselves from the burden of religion. Free speech rights were loosened in the 1960s and already after WWII new mass political parties such as the PvdA (Labor Party) and the VVD (secular-right-liberal) emerged as powerful forces (Kennedy 1995: 356). By the end of the 1960s daily newspapers had lost their religious affiliations and the mass media become more adversarial with loosening of ties to religious denominations (Kennedy 1995: 285). After that the debate about tolerance seems to have shifted towards the question of how to deal with (Christian) groups that do not acknowledge and accept the fundamental freedoms of a secular Dutch society. In this sense secularism is not only a description of the decline of religion in society but also a norm in society. This question was raised when several Christian groups refused to vaccinate their children against polio or in case of the SGP (a right wing orthodox Christian political party) who refuses women to become active members of the party. The way these questions were resolved did not question the tolerance of society. On the contrary it was seen as an affirmation of Dutch tolerance. More serious questions were raised during the 1990s when the issue of tolerance was linked to immigration and Muslims. This shows that tolerance is more just a virtue alone. It is an important aspect of identity politics on both sides of ‘us’ and ‘them’. Identity politics, in my view, should be taken to mean the negotiations about the definition and interpretation of ideas, practices and experiences that constitute a certain identity (Eickelman en Piscatori 1996, Eriksen 1993). In this case it involves negotiations about the definition and interpretation of ideas, practices and experiences related to tolerance. One only has to have look at the headlines of Dutch and foreign newspapers after the murder of Van Gogh, or look at touristic brochures and flyers to realize that tolerance is considered to be an in important part of Dutch identity.

The issue of tolerance is a founding myth that has become part of a politics of identity that is not necessary that tolerant. Read for example Theo van Gogh’s (2001) statement about tolerance in relation to the conviction of Janmaat, a former leader of the far right Centrum Democrats:

The notion that tolerance is worth the trouble of defending as part of the Dutch cultural tradition, has disappeared forever, in the ritual repudiation of the poor wretch Janmaat. The internal uncertainty over what is now really Dutch manifests itself in practice in a debate where the native born Dutch, stand with their hat in their hands, in submission, and observe their own culture.

In this case tolerance is connected with free speech and the intolerant people are the ones who repudiated Janmaat for his standpoint about multiculturalism. This fragment is symptomatic for a change in Dutch society since the 1990s. In 1989, after the fatwa of Khomeiny condemning Salman Rushdie for his Satanic Verses there was a major outcry in the Netherlands, though less compared to the UK. Most Muslim spokesmen rejected the book as well as the fatwa but after a demonstration of several hundred Pakistani supporting Khomeiny, the public outcry was huge. Some people stated that this showed that the multicultural policy did not work. Although people thought there was still a ‘taboo’ on criticizing Muslims – if you did chances were you would be labelled a racist – this taboo is starting to erode after the Rushdie affair. Muslims are increasingly distinguished from Dutch people (while people used to talk about allochtons or ethnic minorities) and their loyalty towards the Netherlands is questioned. The first Gulf War influences the picture of Islam in the Netherlands. Bolkestein, political leader of the Dutch liberal party (VVD), states in a lecture and an interview that Islam is incompatible with Western liberal values. He is the first politician who uses the minority issue as a political strategy. The only party that did that before him was the Centrumpartij (of Janmaat), but they were marginalized. Bolkestein (1991) says that migrants should adjust to the Dutch law and the multicultural society has his limits because not all cultures are equal. His lecture was held in Luzern and in it he made an extensive analysis on a new strategie of NATO. Before this former NATO secretary-general Claes stated that according to him Islam was as dangerous as communism was. Bolkestein is severely criticized for his statements but this criticism relates more to the way he said things than to the content of his message. In 1996 Pim Fortuyn released his book ‘Against the islamisation of our culture’ in which he elaborated on the issues Bolkestein addressed earlier (Fortuyn 1997). Muslims, including liberal Muslims, are against the separation of church and state, against equality of men and women and the main threat for world peace, accordint to Fortuyn. Although he not only had an ‘Islam-topic’ and he had anti-establishment discourse as well, his messages concerning Islam are most visible. His popularity causes other politicians to firm up their language on and towards migrants. When he is killed on 6 May 2002 the whole country is in a shock and many people (Muslim and non-Muslim) hope the perpetrator will not be a Muslim.

Bolkestein and Fortuyn but later on also people like Cliteur, Ellian, Hirsi Ali, Ephimenco and Scheffer have in common that they do not question the virtue of tolerance itself, but state that ‘we’ have gone too far in tolerating the intolerant. Used in this way tolerance is a characteristic of Dutch society and the Dutch people and intolerance is part of the other. Fortuyn is probably most outspoken in two columns in which he calls for a Cold War against Islam (Fortuyn 2001a, 2001b):

Meanwhile, the free and developed West is very naive. We have to lay off our shyness and speak out – and act accordingly – that the main threat for world peace comes from Islam, whereby the difference between liberal and fundamentalist Islam is relatively small. In Indonesia for example, complete disintegration is bound to happen, with the daily bloodbaths that go with it, by the claims of Islam that does not allow any opposition, let alone create space for dissenting voices.

These concerns about the relation between Islam and social cohesion are not exclusively dealt with by Bolkestein and Fortuyn. On the hand ethnicity and religion are increasingly seen as private matters instead of issues the state has to deal with (Fermin 1997: 233). At the same time the limits of religious and cultural difference and the conditions for social cohesion and integration are questioned by a broad political spectrum ranging from ultra-left to ultra-right, socialist and liberal parties and religious parties (Fermin 1997: 247). On the left for example Scheffer (2000) argued that multicultural politics of ‘integration while maintaining one’s own culture’ is the cause of the failing of integration policies.

On the right (besides Bolkestein) philosopher Cliteur (2002: 144-146) affiliated with the liberal party VVD has argued that tolerance is used as a legitimization for being politically correct and for censorship. According to him the battle for real tolerance has to be fought again against the intolerants. The cultural relativist nature of Dutch politicians, in his view, has hindered that battle. Most of the people mentioned here can be called, in terms of Prins (2000), ‘new realists’. One of the characteristics of these new realist men (and a few women) is the he believes that a typical aspect of Dutch character is to be open-minded, honest and realistic. Another characteristic is that they see themselves as people who dare to call the things by its real name, face the facts and openly challenge the taboos on certain truths – for example that radical Islam is the true Islam and that is incompatible with Dutch society -which the politically correct elite and official discourse have hidden from the common people (Prins 2000, Prins 2002). In this sense tolerance and freedom of speech (and perhaps the freedom to insult) are related to each other. The real tolerant people therefore are not the so called anti-racists but the realists with Fortuyn, Hirsi Ali and Van Gogh as their figureheads.

The first time this new realism appears at the surface is the El Moumni-affair in May 2001. In the televisionprogram NOVA about the attitude of Moroccan boys towards homosexuality, young people were showing their contempt for gays. According to imam El Moumni in that program, homosexuality was a dangerous disease. This unleashed a fierce debate about the position of Islam in the Netherlands that clearly showed the transformation of tolerance that was already set in motion in the 1990s. Gaymagazine Gaykrant opened a website with a poll with the thesis: ‘New Dutchmen must accept our tolerance, otherwise they don’t belong here’. An overwhelming majority of 91% agreed (Prins 2002, Trouw 2001b). Also Kennedy points to the changing ideas about tolerance in an interview with Dutch daily Trouw (Top 2005). Freedom and tolerance become the dominant concepts and narrow-mindedness and intolerance are attacked. Tolerance becomes a militant term and something that other people should learn.

Tolerance and in particular since 2004 freedom of speech remains important for Dutch identity but is, in particularly by the new realists, transformed. From something that a dominant group is able to give to a minority group, to something the dominant group demands from the minority group. This is based on a very strong emphasis on personal autonomy and the conviction that the Other does not value personal autonomy and wants to restrict the personal autonomy of Dutch people.

Wilders rise therefore is not end of Dutch tolerance, but part of a transformation of tolerance and freedom of speech that has been going on for quite some time now. And there are more reasons to debunk the headlines about tolerance (or victory for freedom of speech for that matter). In an excellent article in the Guardian Mark Fonseca Rendeiro also critizes such conclusions:
http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2010/mar/04/dutch-elections-pvv-wilders-right

This sudden explosion of intolerance and fragmented politics is nothing new; we have been reading about it for decades. The myth maintained by international media outlets and perhaps the Dutch bureau of tourism, which parrots the Netherlands as an open-minded leftwing paradise, has long kept a smoke screen over the well-established and not always tolerant tradition of smaller parties, extremist or moderate, left or right, which rise up suddenly, gain power and occasionally disappear into obscurity as fast as they came.

The international press summed up the results of yesterday’s Dutch legislative elections as a major victory for the far-right, anti-Islam and ironically named Freedom Party (PVV). They are also quick to point to the two cities (out of the entire country!) where the PVV managed to top the polls in local elections. But while The Hague, where the PVV is now the second-largest party, is certainly a city of international and national importance, gaining control of it, along with the little-known city of Almere, does not equal an electoral sweep.

I agree with him that the small gains by the PVV is significant because it is exactly a radical anti-islam, xenophopic and nationalist rhetoric that has worked for hem. Nevertheless several parties opposing this discourse such as the Green-Left and progressive liberals have had quite some success as well although their moderate stance towards multiculturalism and islam do not make fun headlines. He also points to Dutch history:
http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2010/mar/04/dutch-elections-pvv-wilders-right

The Netherlands, a nation where 85% of the population is connected to the internet, was divided along political, religious, and social lines long before anyone knew what a blog was. Where nowadays some people and political parties lament the influence of Islam, much of the population can remember when it was socially unacceptable for Catholics to marry Protestants. In the liberal bastion of the Netherlands, political parties used to organise along religious or nationalist values, which did not begin with the PVV in 2009 or 2010.

Furthermore the author is right to point to the fact that the PVV only ran in two cities: Almere and The Hague. Compared to the last municipal elections these cities have had a major change; no surprise there because in those elections the PVV did not act. There is more to say about that. During the Euro elections in 2009 the PVV had 27% of the votes in Almere, now they received 21% of the votes. The won the elections, but lost 5% of the votes. In The Hague during the Euro elections they had 19,9% of the votes, now they received 17,5% even lower than the nation-wide poll. Nation-wide, in the polls, the PVV remained stable. Nevertheless the results are impressive and combined with the sensationalist headlines (not only in foreign press) do present a danger. Muslims/migrants may (continue) to loose their trust in wider society and native citizens and become more alienated than some of them already are. Wilders’ PVV is able to get those native people to the participate in the elections who otherwise stay at home out of resentment and/or alienation. On the other hand Wilders’ PVV may also be able to get those migrants and natives to participate who otherwise would stay at home only because they want to oppose Wilders. Political commentators expect a fierce, harsh electioncampaign for the national elections in June. The result may be more polarization and chaos between natives and migrants and among natives, in a country that in some far away past seemed to be relatively stable and quiet.

Wilders is showing his movie Fitna (chaos, strive) today in the House of Lords in the UK (see HERE for a critique) signalling his belief that Islam is a danger to a stable tolerant country. The real fitna however is already apparent in the Netherlands; not a breakthrough for xenophobia and islamophobia, but xenophobia and islamophobia that has become acceptable and moreover a reason to vote. Not a breakthrough washing away political opposition but a deadlock situation making the country difficult to rule for left and right.

Seksisme in de politiek

Posted on March 4th, 2010 by martijn.
Categories: Some personal considerations.

We zijn een land waarin vrouwenemancipatie hoog in het vaandel staat. Vrouwen zijn hier gelijkwaardig aan mannen. Daar kunnen anderen een voorbeeld aan nemen. Toch? Nou een reden om misschien toch wat minder hard te roepen zijn de reacties die vrouwen als Agnes Kant en Femke Halsema krijgen. Ik pik die twee eruit vanwege de verkiezingsdebatten, maar het is waarschijnlijk ook van toepassing op andere vrouwen in de politiek. Over Agnes Kant lijkt er consensus zijn dat ze er niet veel van maakt. Dat betreft haar looks, haantjesgedrag dat meer voorkomt maar bij Kant specifiek benoemd wordt, Pechtold van D66 die haar op denigrerende wijze aan de kant zet, ze is te agressief, ze is een wicht, teveel pitbull en op Geenstijl is te lezen dat ze lelijk is, eng wijf, teveel praat, in de overgang en een overspannen moeder enz.

Over Halsema is de consensus dat ze het redelijk deed: rustig (ja teveel praten zoals Kant is ongepast voor een vrouw; haar schoonheid lijdt eronder). Dat zou normaal gesproken een man de kwalificatie staatsman-achtig (op z’n minst) opleveren, maar in het geval van Halsema maakt Ferry Mingelen ervan ‘politieke moeder‘. Gelukkig heeft ze mooi haar maar ze wordt teveel juffrouw ooievaar, ow sorry ‘wijze schooljufmodus‘.

Het ideaalbeeld van de politiek is dat het debat op rationele gronden wordt gevoerd en dat mensen op gelijke gronden beoordeeld worden. Daar zitten we toch een eindje vanaf volgens mij.

0 comments.

Anthropology of user-generated connections and mobilization

Posted on March 3rd, 2010 by martijn.
Categories: Blogosphere, ISIM/RU Research, Some personal considerations.

I have been thinking about online mobilization by social movements for quite some time now. It is clear by now that social movements (environmental, women, labor, religious, and so on) try to recruit and mobilize their constituency online by building and disseminating collective action frames and while participation in social movements back in the old days seem to have been limited to activists, today a broader group maybe involved in online mobilization. How to research this? We can look at connections between people that are generated online and collective action online. A lot of research has been done about that by now but what is missing then is the social context. By only looking at those online connections and online collective actions we have some information about these individuals, but we do not exactly know what that means within the context of social reality online and offline. A good example research that goes beyond mere content analysis is Michael Wesch’s research on ‘user-generated organization’ (instead of only user-generated content) and ‘user-generated distribution’ for example in his Anthropological Introduction to Youtube. Wesch traces the spread of music by including re-posts and re-mixtures, visuals, stories and relationships by looking a computer meta-data and offline ethnography. This user-generated content is not about the actual content of the videos but the organization and distribution: user-generated connections.

This is important for research on social movements online as well. Social movements of whatever kind use the internet to convery their messages. In these messages a social movement identifies particular shared grievances, an outgroup against which claims for compensation are raised and particular actions to accomplish their goals for example by instilling a sense of purpose, effectiveness and identity among (potential) followers. They frame their ideas and proposed actions:
Talk To Action | Imagining Satan (Part Two)

Klandermans explains that the “social construction of collective action frames” involves “public discourse” where “media discourse and interpersonal interaction” interface with “persuasive communication during mobilization campaigns by movement organizations, their opponents and countermovement organizations;” and that the process of “consciousness raising” occurs “during episodes of collective action.”~33

Our analysis should not only focus on the content of these frames but we should also look into how such messages are distributed, re-interpreted and re-worked online and offline. Discussionplatforms, weblogs, Youtube, Twitter, Facebook and so on, they all provide means to forward messages (in the case of Twitter, re-tweet) messages to other people in ways that cannot be fully controlled by the people disseminating the original message. They can define the content (in this case the particular possibilities to connect) but users, within those parameters, can establish their identity, raise awareness among others, mock the messages and even gain fame. Key in this are reference groups or the question: who is the (intended) public. People at Twitter send tweets to their followers and for themselves (lets not forget the latter), on Facebook and MySpace we are sending to our friends and on Youtube to those who are friends and/or have subscribed to our channel.
Missing the social in on-line social life « meaningfulconnections

It is a community in the sense of displaying a set of institutions not reducible to individual motives or intentions but, instead, shaping those.

Twitter for example has been used make the recent protests in Iran available to a wider audience in unforeseen ways as well as in Canada. Also websites have been used to sparkle protest online sometimes turning a crowd of users into a lynch mob. A recent article in the Guardian gives an example from research to show how a crowd can turn into a lynch mob:
When the net’s wisdom of crowds turns into an online lynch mob | Technology | The Observer

The paradox of the “wisdom of online crowds” is that it only works in clubbable, relatively small groups of like-thinking minds. The reason why the richest and most productive audiences online are for the most arcane subjects – on the relationship between economics and law, for example, or how to care for cats – is because everyone involved feels part of an exclusive club dedicated to finding out more about the same thing.

However, it’s for exactly the same reason that many of these clubs can become breeding grounds for vicious tribalism. The brevity required for communication on Twitter does not lend itself to decorous etiquette, but neither is it the soul of wit to circulate snide, snarky tweets to an enthusiastic group of followers.

Too often the online audience separates into a series of rival gangs, each of them patting each other on the back and throwing stink-bombs at the other side. In this environment civility can disappear, with the result that those who do not take an extreme approach in offering their views decide that online forums are not for them.

When everyone is reinforcing everyone else’s opinion in an online echo-chamber, there’s little need to state a case or debate one’s opponent. It’s easier – like the schoolyard bully – just to abuse them. The other problem with online “communities” is that decisions about quality often become snagged in a highly conservative and self-reinforcing feedback loop in which everyone queues up to follow the leader.

In an intriguing experiment, three social network theorists at Columbia University used the web to invite more than 14,000 young people to rate songs by relatively unknown bands and download the ones they liked. The researchers began by dividing their subjects into two groups. The first group was asked to make their decisions independently of each other, while the second was allowed to see a rolling chart of how many times, in descending order, each song had been downloaded by others – telling them, in effect, which songs were the most popular among their peers.

When they came in, the results were as clear as day. Those who could see the download charts, the researchers discovered, tended to give higher ratings to the songs at the top of the chart and were more likely to download those songs. People tended to like songs more, in other words, if other people liked them. The result was to make the choices of those in the second group highly unpredictable, with a great deal depending on who rolled up to make their choices first. Identical songs were judged to be hits or flops depending on whether other people had been seen to download them earlier.

In their haste to rustle up an audience, mainstream institutions have not quite grasped the implications of all this, which is why they keep trying to flatter the vast, anonymous masses by inviting them in. The results can be ruinous.

This to a certain extent this could also explain why particular inciting messages online can be so dangerous. Maybe not always intended by those sending the message initially, it particular frame can encourage particlar interpretations and obscure alternatives in particular when frame-alignment occurs: when frames held by individuals are congruent with and complentary to those of the movement. Sometimes politicians, movements and infotainment websites use such knowledge to disturb other people’s website and online actions. Not by saying: go their and wreck it, but by merely quoting out of context making it in line with a particular frame and provide a link of someone’s profile or weblog. They know nasty comments (to say the least) will be made but they will not explicitly call for it. The original message then functions more or less the same way as the chart with songs in the example above. Other websites will take up the same message and re-interpret them but with the same links and thereby contributing to the online attacks. In order to understand the major impact of this, merely looking at content is not enough, the content must be related to larger frames ‘out there’ and user-generated connections; together they can explain user-generated mobilization.

0 comments.

Een wekelijks portie burgerschap 9 – Een stemadvies

Posted on March 2nd, 2010 by martijn.
Categories: Burgerschapserie 2010.

Uit de burgerschapskalender:

Stemrecht is de basis van de democratie. Of, zoals een jongere over de gemeenteraadsverkiezingen zei: “Als je niet stemt, mag je ook niet klagen. Pas als je je stem uitbrengt, heb je recht van spreken.” In de gemeente kan je stem bepalend zijn. Je kunt bijvoorbeeld merken dat een groep mensen echt invloed kan uitoefenen op de keuzes die worden gemaakt.

Woensdag 3 maart zijn er gemeenteraadsverkiezingen. Dat u het niet vergeet. Ik ga niet stemmen, maar u moet dat wel doen natuurlijk; tot zover mijn stemadvies. Verkiezingen vormen een belangrijk ritueel in de moderne samenleving. Rituelen zijn meer dan gestandaardiseerde handelingen voor, door of namens een groep. Actief of passief meedoen aan de verkiezingen betekent een symbolische bevestiging door de kiezers van het politieke systeem en hun rol daarbinnen. Er is genoeg interessants te melden over de politiek en verkiezingen, maar laat me er enkele zaken uitpikken: de jacht op de allochtone stem, ontwikkelingen onder ‘salafi’ moslims en religie in de politiek.

In de vorige verkiezingen leek met name de PvdA op zoek naar de allochtone stem. Er verschenen toen en nu overigens ook onderzoeken die zouden suggereren dat met name Turkse en Marokkaanse Nederlanders PvdA of D66 zouden stemmen. Daarmee wordt etnische achtergrond en stemgedrag aan elkaar gekoppeld. Iets dat hoogst twijfelachtig is aangezien de belangen en interesses binnen die groepen net zover uiteenlopen als onder autochtone Nederlanders en ook de ‘prime issues’ die doorslag geven bij stemgedrag op elkaar lijken: economische crisis en werkgelegenheid, integratie en onderwijs. Wellicht dat de hoge ranking van onderwijs daarbij wel specifiek een issue is voor allochtone Nederlanders en veiligheid voor autochtone Nederlanders? Willen we dat type onderzoek echter echt serieus nemen dan zal men autochtone Nederlanders toch echt als vergelijkingsgroep moeten opnemen (en corrigeer me maar als ik nu een onderzoek gemist heb). Verder heb ik toch de indruk dat er nu veel minder een run is op de allochtone stem dan voorheen. Dat zou gunstig kunnen zijn als dit betekent dat men deze burger niet meer aanspreekt op het allochtoon-zijn, maar als individu. Gezien echter de teruggang van de allochtone Nederlanders op de kieslijsten en de geluiden uit mijn eigen onderzoek die erop wijzen dat men zich door geen enkele partij vertegenwoordigd voelt, kan het ook wel eens betekenen dat allochtone Nederlanders zich van de politiek afkeren en de politiek ook van hen. Niettemin zijn er ook tal van allochtone Nederlanders die zich als kandidaat en vrijwilliger inzetten voor politieke partijen.
Een opmerkelijke ontwikkeling klinkt uit een deel van de salafistische hoek. Nou ja, nieuw is het allemaal niet. Waar imam Fawaz zich in 2002 nog tegen stemmen keerde in een preek, heeft hij in 2006 al duidelijk gemaakt dat moslims kunnen gaan stemmen en dit in 2007 nog eens bevestigd. Voor de huidige verkiezingen heeft hij benadrukt dat moslims zouden moeten stemmen op degene van wie zij denken op partijen die moslims niet vijandig gezind zijn en het met iedereen goed voor hebben. Dit zal door sommige moslims worden uitgelegd als gedraai (en door niet-moslims misschien ook wel) die niet in overeenstemming is met de islam. Die draai is toch ook weer niet zo groot als op het eerste gezicht lijkt volgens. Het principe dat men, vrij consistent, toepast is ‘het minste van twee kwaden kiezen’. Wanneer men zeker weet dat men schade zal lijden, moet men kiezen voor het minst erge van de twee en minst erg is dan in dit geval het minst verwijderd van de wil van God (even vrij uitgelegd door mij). Men kan in dit geval tot deze conclusie komen omdat men een bepaalde dreiging als zo ernstig inschat, dat men wel moet handelen ook al moet dat op een manier die niet in overeenstemming is met hun uitleg van de islam. Als men niets doet is de schade voor de islam groter. Zo wordt het hieronder nog eens uitgelegd door sheikh ash-Shatri:[flashvideo filename=http://www.youtube.com/watch?v=BoAoqXdSXOE /] De dreiging is hier, volgens Fawaz cs. dat er politici zijn die de moslims in een hoek duwen en de islam aanvallen. Het is niet moeilijk te bedenken op wie, in dit geval, gedoeld wordt: [flashvideo filename=http://www.youtube.com/watch?v=tUtlmru_KGs /] Niettemin kan het optreden van Fawaz toch wel op de nodige kritiek en kanttekeningen rekenen. Degenen die het verst gaan stellen dat Fawaz zich hiermee buiten de islam stelt (mijn indruk is dat dit echt een minderheidspositie is) vanuit de redenering stemmen is haram en kufr (ongeloof) en weer anderen zien het als een ongeoorloofde vorm van nieuwlichterij. Volgens de media gaat er ook een mail rond waarin wordt opgeroepen niet op Marcouch te stemmen. Het wordt toegeschreven aan een ‘onbekende groep moslims’ (gelooft u dat maar niet, het is een kettingmail) en Marcouch vermoedt dat het uit radicale hoek komt (ja dat zal wel) en sluit een verband met Fawaz advies om te gaan stemmen niet uit (dat zou ook kunnen, maar betekent niet dat het ook uit die hoek komt). Verder zijn er ook reacties dat de imam zich nergens mee moet bemoeien en dat men zelf wel bepaald of en waar men op stemt. Die discussie is niet zo vreemd als we bovenstaande invalshoek van verkiezingen als ritueel in ogenschouw nemen. Het is niet alleen een symbolische bevestiging van het systeem, maar het stuurt de burger ook in de richting van een specifiek politiek model, de aard van politieke conflicten en (het geloof in) de mogelijkheid van politieke veranderingen. Het versterkt terecht of onterecht het geloof dat de burger echt iets te zeggen heeft over het overheidsbeleid. Daarom worden verkiezingen ook als minimaal maar noodzakelijke democratische activiteit gepresenteerd en zelfs als de essentie ervan. Op deze manier versterkt het ritueel in de legitimatie en bestendiging van politieke paradigma’s, de stabiliteit van het politieke systeem (slechts één keer in de vier jaar als het goed is mag u gaan stemmen) en bepaalt het ook de mogelijke alternatieven voor het huidige systeem; we kunnen niet kiezen voor een theocratie bijvoorbeeld of een islamitische republiek. Een politiek ritueel als deze draagt bij aan de ‘mobilization of bias’ waarbij radicale alternatieven uit het zicht verdwijnen doordat degenen die daarvoor ijveren en toch met het spel meedoen uiteindelijk onderdeel worden van het systeem. En daar zitten we precies bij de angst van sommige moslims die Fawaz standpunt bekritiseren als strijdig met de islam. (Meer over mobilization of bias en politieke rituelen zie Lukes Political Ritual and Social Integration).
Eén van de verkiezingsthema’s is en blijft de positie van islam, maar meer in het algemeen ook de relatie tussen geloof en politiek. In hoeverre kan en mag religie een inspiratiebron zijn (of meer zelfs) in de politiek of is het privé en moet het (dus?) buiten de politiek blijven. En wat dan als je in de moskee komt en je moet je schoenen uitdoen (zoals gebruikelijk) voor een openbare bijeenkomst over verkiezingen? Tegelijkertijd gaan politici blijkbaar wel over de islam of over de katholieke kerk. Wat wil dat zeggen over de verhouding religie-politiek en secularisme?
Ow wat ik u tenslotte niet wil onthouden, we hebben toch die discussie over verkiezingsposters in verschillende talen? Wat dacht u van een Franse expat die kandidaat staat in Rijswijk voor het CDA en een website heeft in Engels, Frans, Duits, Spaans, Zweeds en Portugees?

0 comments.

March, 2010

Pages

Categories

General

Dutch [Muslims] Blogs

Non-Dutch Muslims Blogs

General Islam Sites

Islamic Scholars

Social Sciences Scholars

Women's Blogs / Sites

Ritueel en religieuze beleving Nederland

Muslim News

Moslims & Maatschappij

Arts & Culture

Misc.

'Fundamentalism'

Islam & commerce

2

Morocco

[Online] Publications

Religious Movements

Site Meta

Share this:

Share this:

Share this:

Share this:

Share this:

Share this:

Share this:

Share this:

Share this:

Share this:

Share this:

Share this:

Share this:

Share this:

Share this:

Share this:

Share this:

Share this:

Share this:

Share this: