Closing the years 2009-2010

Posted on December 31st, 2010 by martijn.
Categories: anthropology, Headline, ISIM/RU Research, My Research.

Because I don’t exactly know anymore when I started my own website, both the years 2009 and 2010 have been labelled as celebrating 10 years of blogging. In the last two years I tried to re-direct this site into more like a public anthropology website. A process that started in 2009 with the post Public Anthropology – 10 years from Researchpages to Closer (1999/2000-2009/2010). Based upon a text of Craig Calhoun I stated:
C L O S E R » Blog Archive » Public Anthropology – 10 Years from Researchpages to Closer (1999/2000 – 2009/2010)

Calhoun continues by stating that public science and addressing public issues is not just giving answers to questions the public has. It is as much, or even more, about questioning why particular issues are addressed in the way they are addressed by particular people and what the consequences of that are. How are particular issues and the way they are debated related to (changing) historical and cultural contexts, what is taken-for-granted and what does it mean? In my opinion this is (or at least should) should be the focus of this blog and has informed the change from my website Researchpages to Closer.

Maybe the most important contribution to this is a post on Islamizing Europe in which I try to deconstruct the argument of a demographic takeover of Europe by Muslims but also trying to understand how the whole argument works. It is a post from May 2009, and was last year and this year the most popular post of my blog. A second post involves the digital re-publication of all of the issues of the ISIM Review; the magazine of the former Institute for the Study of Islam in the World (ISIM) where I worked until it was closed in 2009. The most popular issue was Newsletter 7 on confronting modernity and my own article on Moroccan-Dutch youth and Islam, based upon my PhD research. Also Welmoet Boender’s article on Imams in the Netherlands, based upon her PhD research was very popular.

When I started my current research – Understanding Islam – Salafism as a Utopian Movement – I still worked at ISIM but after it closed the whole project moved over to Radboud University Nijmegen that was already a partner in the project. The Radicalization Series on my blog is a part of this project and a preparation for articles and chapter to write. Salafism as Utopian Movement post is an attempt to bring anthropology into the social movement approach that is now sort of leading in the research on Islamic activism. Besides this Salafism research, or better more and more as a part of that project, I try to follow the current debates on Islam in Europe but sometimes also in the US given the transnational connections of both Islam and the debate about Islam. The post on the Dutch Ground Zero Mosque is the most important example of such transnational connections. An ongoing task in this is of course monitoring the debate about and with Dutch anti-Islam politician Geert Wilders for which my post on his movie Fitna is still leading. But other topics covered here have found some public as well. The post on Rebelle – Art, Feminism and Muslim Women is still very popular as well as the Orange Fever post on the Worldcup football and nationalism in the Netherlands. The post was covered in the anthropology carnival of Four Stone Hearth #97 while asking the question: Does orange truly transcend ethnic minority identities? I think it does, for a while, in a superficial but nevertheless important way. I think.

Another issue that has been covered somewhat in Dutch debate is the question whether or not society is suffering from pornofication and sexualization by commerce. When a Muslim man wanted to scratch out posters that were sexist in his view, the debate suddenly changed. Interesting enough to cover it on my blog with some …uhm… fascinating comments as well. When trying to build up some sort of public anthropology one risks to become part of the public debate on the topic one wants to study. This happened to me as well albeit that I have to admit that I did not always acted very smart. One thing I did, and I still stand by it, was to comment upon a debate about a Dutch newspaper that re-published one of the Muhammad Cartoons. One of the Salafi organizations of course was against it and protested it which led to the removal of the cartoon. This was followed by other newspapers and sites that as a protest against the removal in turn re-published that particular cartoon under the label of defending free speech. In my comment for the tv channel of the Salafi group I commented on the political use of this free speech argument. I wrote about this in the posts Cartoonesque 15 and Cartoonesque 16. When one becomes part of the public debates, the whole public anthropology idea gets a different turn of course. Together with my colleague Henk Driessen of Radboud University I organized the workshop Anthropology and/in Publicity in order to explore the idea of public anthropology further with lectures by Ulf Hannerz, Thomas Hylland Eriksen, Annelies Moors and Mathijs Pelkmans. Part of this workshop was a weblog to which several people contributed. One of the contributors, Daniel Lende, has written an excellent summary of the blogposts in Anthropology and Publicity(Thanks!). We will probably try to publish the lectures in a special issue of a journal and include material of the blog as well then (we are not yet sure how to do this). The blog will remain online for a while but in the future the blog could move entirely to this blog as a special section. Also on behalf of Henk Driessen I would like to say thanks to all the speakers of the workshop, the contributors to the blog and the discussants and participants of the workshop who made the whole endeavour succesfull.

To close this entry I would like to add that I would be a very bad public anthropologist when I did not write in Dutch anymore. Too bad for my English readers, but also in the future many posts will be in Dutch (I usually write one in Dutch and one in English every week). In Dutch I have tried to explain some of the motives of people who vote for the anti-Islam Freedom Party of Geert Wilders and try to go beyond the unsubstantiated claims that it is all about anti-islam sentiments and to take the voters seriously instead of mocking them for example in a post called Hungry Wolves – Wilders, PVV and Far Right. A similar analysis was written in English after the recent elections: Europe and Islam: Dutch Elections – Have the Dutch become intolerant? Another issue that has already been mentioned here is the instrumentalization of free speech to include and/or exclude minorities. In a Dutch post I try to extend this argument by pointing to something I coined as ‘freedomnarcissism‘: a form of behaviour that is characterized by an obsession with freedom of the self combined with egoïsm, a lack of empathy and an attempt to be the alpha male (it is often about male bloggers who fiercely attack others who take objection to their self-proclaimed freedom of speech heroism). It is about people who try to immunize themselves against critique from the outside by pointing to the freedom of speech and use the same freedom of speech to harm others. The idea is loosely based upon Christoffer Lash’s Culture of Narcissism who states that people are afraid to be meaningless and as a result develop all kinds of counter-strategies to feel real. Other popular Dutch posts are about the movie Avatar and the publication of a letter of a young Muslim, Jason Walters, convicted for terrorism. In this letter he revises his view on jihad, politics, violence and the position of Muslims in the West. Also both posts featuring my PhD (English summary HERE) are still quite popular.

A new feature on my blog in 2010 were the contributions of guest authors. Martin van Bruinessen on the Gülenmovement (in Dutch), Joas Wagemakers on the Ideology and Influence of Abu Muhammad al-Maqdisi and Michel Hoebink of Radio Netherlands on Wilders’ outdated colonial rhetoric were the first with excellent contributions. I will certainly invite more guest authors in 2011 and people can send in their own contributions as well (those will be reviewed by another colleague and myself). I hope I can continue my line of blogging in the coming years. For now let me say thank you to all my readers, colleagues and most of all the people I work with in my research for their valuable input, comments, criticisms and jokes.

Publications

Books

2008

Zoeken naar een ‘zuivere’ islam. Geloofsbeleving en identiteitsvorming onder jonge Marokkaans-Nederlandse moslims, Amsterdam: Bert Bakker

Searching for a ‘pure’ Islam. Religious Beliefs and Identity Construction among Moroccan-Dutch Youth, Amsterdam: Bert Bakker (In Press). The Ph.D thesis will be in Dutch. The English summary is here. Read my article in the ISIM Review HERE.

Articles
2010
With Roeland, Johan, Stef Aupers, Dick Houtman, and Ineke Noomen. 2010. “Zoeken naar zuiverheid. Religieuze purificatie onder jonge new-agers, evangelicalen en moslims.” Sociologie 11-30.

‘The Quest for Religious Purity in New Age, Evangelicalism and Islam: Religious Renditions of Dutch Youth and the Luckmann Legacy’, in: Annual Review of the Sociology of Religion – 2009: Youth and Religion (with Stef Aupers, Dick Houtman, Ineke Noomen and Johan Roeland

2009

Islam is Islam. Punt uit? Marokkaans-Nederlandse moslimjongeren in Gouda en de culturele constructie van een ‘zuivere’ islam. Migrantenstudies 25, no. 1: 59-72.
Moslimjongeren. De salafi-beweging en de vorming van een morele gemeenschap. Tijdschrift voor Criminologie, no. 4: 375-385.

Chapters in edited volumes
2010

With Bartels, Edien, Kim Knibbe, and Oscar Salemink. 2010. “Cultural Identity as a Key Dimension of Human Security in Western Europe: The Dutch Case.” Pp. 116-133 in A World of Insecurity. Anthropological Perspectives On Human Security, Eds. Thomas Hylland Eriksen, Ellen Bal, and Oscar Salemink. London: Pluto Press.

“Understanding Dutch Islam: Exploring the Relationship of Muslims with the State and the Public Sphere in the Netherlands.” Pp. 181-197 in Muslim Diaspora in the West Negotiating Gender, Home and Belonging, Eds. Haideh Moghissi en Halleh Ghorashi. Burlington: Ashgate Publishing.

With Roel Meijer. “Going All the Way: Politicization and Radicalization of the Hofstad Network in the Netherlands.” Pp. 220-239 in Identity and Participation in Culturally Diverse Societies: A Multidisciplinary Perspective, Eds. Assaad E. Azzi, Xenia Chryssochoou, Bernd Klandermans, and Bernd Simon. Oxford: Wiley-Blackwell.

With Van Dijk-Groeneboer, Monique, and Joris Kregting, en Johan Roeland. 2010. “Ze Geloven Het Wel.” Pp. 25-88 in Handboek Jongeren en Religie. Katholieke, protestantse en islamitische jongeren in Nederland, Ed. Van Dijk-Groeneboer. Amsterdam: Parthenon.

De Koning, Martijn. 2010. “Zoeken naar Zuiverheid en Authenticeit..” Pp. 159-175 in Handboek Jongeren en Religie. Katholieke, protestantse en islamitische jongeren in Nederland,Ed. Monique Van Dijk-Groeneboer. Amsterdam: Parthenon.

2009

Changing Worldviews and Friendship. An Exploration of the Life Stories of Two Female Salafists in the Netherlands. In Global Salafism. Islam’s New Religious Movement, Ed. Roel Meijer, 372-392. London: Hurst.

Netherlands. In Yearbook of Muslims in Europe, Ed. Jorgen Nielsen, Samim Akgönül, Brigitte Maréchal, en Christian Moe, 1:243-257. Leiden: Brill.

If you want to stay updated and did not subscribe yet, you can do so HERE.

3 comments.

Een wekelijks portie burgerschap 52 – Terreurarrestaties

Posted on December 31st, 2010 by martijn.
Categories: Burgerschapserie 2010.

Uit de burgerschapskalender:

Te vaak worden politieagenten, ambulancepersoneelen andere “werknemers met een publieke taak” lastiggevallen, geïntimideerd en bedreigd. Dat kan niet. Weg met de korte lontjes. Of zoals iemand in Leeuwarden zei: “Misschien zijn natte lontjes nog wel beter.” Gelukkig 2011!
31 december oudejaarsdag
www.veiligepublieketaak.nl

Zoals hier al eerder gesteld is, de nadruk van de staat op actief burgerschap is niet zozeer om de burger te activeren, als wel deze in toom te houden. En dat is ook niet helemaal onbegrijpelijk gezien de bedreigingen en intimidaties waarmee overheidsbeambten te maken krijgen. We lijken ook wel wat doorgeschoten te zijn in enerzijds het wantrouwen en gebrek aan respect voor gezag en anderzijds de eis dat de staat alle problemen in ons leven oplost, of liever nog alle risico’s uitsluit en wanneer dat niet lukt dan stijgt ons wantrouwen en daalt ons gebrek aan respect nog meer. Dat neemt niet weg dat we ons ook wel kunnen afvragen of de overheid niet doorschiet in de poging de burger koest te houden.

Afgelopen week hebben we kunnen hoe groot de macht is die de overheid heeft toen 12 Somaliërs werden gearresteerd op verdenking van terrorisme. Al eerder werden in Amsterdam ook twee Marokkaans-Nederlandse jongerenwerkers gearresteerd, eveneens op verdenking van iets met terrorisme. Ik denk dat weinig mensen de AIVD ongelijk zullen geven dat ze ingrijpt wanneer men serieuze aanwijzingen heeft dat er een aanslag gepleegd gaat worden. En de meeste mensen zullen ook wel snappen dat daar soms fouten bijgemaakt worden en dat soms onschuldigen ge-arresteerd worden of dat er misschien wel mensen worden opgepakt die wat serieus van plan zijn en waarbij het oppakken in zo’n vroeg stadium gebeurt dat er juridisch nog nauwelijks iets hard te maken valt. Ook dat snappen mensen wel. Denk ik zo. En even terzijde, behalve de media dan (ja, daar ik ga, alweer de media). Toen de 12 Somaliërs werden opgepakt was nauwelijks duidelijk hoe de vork in de steel zat. Gelukkig wisten de media dat wel; radicalisering onder Somaliërs was een heus probleem. Ze hadden het immers zelf gezegd. Dat is zo, en net als bij andere moslimorganisaties jaren terug, luistert er niemand naar dat soort geluiden. Toen pakten de media het niet op, nu wel en dat in de context van terreur-arrestaties. En die radicalisering kwam dan door, zo konden we horen in het NOS journaal: ‘chaos in het land, chaos in het hoofd van Somaliërs in Nederland’. Drugs, criminaliteit, werkeloosheid en radicalisering liggen dan op de loer. Alsof we de hele discussie en al het onderzoek naar radicalisering in Nederland na 2004 voor niets gedaan hebben. Sociale deprivatie, waar die factoren naar verwijzen, spelen wel een rol bij brede radicalisering, maar uiteindelijk omvat radicalisering activisme en activisten dat zijn bijna nooit slachtoffers van slechte sociaal-economische omstandigheden, psychologisch dysfunctioneren of drugsgebruikers. Radicalisering omvat mobilisering van mensen en om mensen te mobiliseren heb je geld, intelligentie en tijd nodig en dat in de juiste politieke omstandigheden.

Nu de arrestaties van de 12 met een sisser af lijken te lopen weten de media natuurlijk ook hoe de vork in de steel zit: AIVD en justitie hebben weer lopen te prutsen. Dat is dus nog maar de vraag. Enkele jaren geleden was er nogal wat heibel toen bleek dat de AIVD en justitie niet de juiste middelen en bevoegdheden hadden om mensen van wie iedereen toch zeker wist dat het gevaarlijke terroristen waren, aan te pakken. De mogelijkheden zijn nu verruimd en dus is ook de mogelijkheid groter dat er onschuldigen opgepakt worden. Wellicht hebben de AIVD en justitie fouten gemaakt, maar zoals het er nu op lijkt doen ze wat we van hen verwachten: ingrijpen voordat het te laat is.

Wat wel weer duidelijk is geworden is hoe groot de macht van de staat is om in te grijpen in het leven van de burgers. De staat kan op voor het publiek onduidelijke gronden mensen oppakken; een verwijzing naar mogelijke terreur is voldoende als legitimatie. Natuurlijk zijn er de afgelopen tijd ook wel degelijk signalen geweest van mogelijke terreuraanslagen en daadwerkelijke pogingen daartoe, maar Nederland kent ook een hele rits aan incidenten waarbij dat achteraf helemaal niet zo bleek te zijn. Denk aan het IKEA-incident van vorig jaar. De vraag die sommige moslims toen stelden en nu ook weer valt te beluisteren: zouden die mensen destijds (vorig jaar dus) opgepakt zijn als het geen Marokkaanse Nederlanders / moslims waren? Dat is niet zo’n onbegrijpelijke vraag. Allereerst zijn we immers vooral bang voor terrorisme vanuit moslimhoek; dat de meeste aanslagen in Europa van de laatste jaren door anderen zijn gepleegd doet er in de beeldvorming niet echt toe. Ten tweede zijn er in inlichtingenkringen en anti-radicaliseringskringen de nodige discussies over ethnic profiling waar ook de AIVD in mee heeft gedaan. Ethnic profiling heeft geen enkel nut, maar ook tegenwoordig wordt nog steeds geprobeerd profielen te maken van terroristen. Ten derde zijn er ook in radicaal-rechtse hoek arrestaties geweest met (wel) wapenvondsten en dergelijke, maar die zijn nooit gelabeld als arrestaties in verband met terrorisme. Ten vierde doordat niet duidelijk is op basis van wat voor informatie precies de AIVD heeft besloten dat dit gevaarlijk was en op basis van welke criteria justitie vervolgens besluit tot arrestatie, blijft het gissen. Wanneer we dan bij de IKEA arrestaties horen dat dit gebeurd is op basis van heel specifieke kennis die echter gewoon publiekelijk voorhanden is en waarvoor je echt niet in radicale kringen hoeft te vertoeven, wordt het spel nog schimmiger. En lijkt het vooral gebaseerd op willekeur en inderdaad via een primaire focus op etniciteit en religie. Ook hiervoor geldt echter dat dit maar slechts ten dele de AIVD en justitie aan te rekenen is; het is ook het politieke klimaat waarin we al zo’n 10 jaar zitten. In plaats van kritisch naar de AIVD en justitie te kijken, hadden de media dus ook wel eens kritisch naar zichzelf mogen kijken.

Dat de arrestaties daarom terecht zijn zoals de NCTb en AIVD betogen, dat kan dus best. Maar daarbij kunnen we het natuurlijk niet laten. De schimmigheid van dit hele spel wordt natuurlijk nog eens vergroot doordat de opsporingsinstanties werken met ‘middelen en methoden … die niet altijd binnen het kader van het Wetboek van Strafvordering vallen.‘ Daarmee kan het nog wel wettig bewijs zijn. Daarnaast kan men zelfs zonder aanklacht en proces vermeende terroristen op een financiële zwarte lijst zetten en uitzetten (weliswaar omdat de personen illegaal zijn, maar de enige reden is een niet gesubstantieerde verdenking van betrokkenheid bij terrorisme). De zaak van Mohammed Chentouf is ook zo’n vreemd voorbeeld waarbij het onduidelijk is welke rol Nederlandse autoriteiten hebben gespeeld. In het geval van de IKEA hoax beloofde Cohen destijds geen excuus maar wel nazorg. Dat zou wel op zijn plek zijn, maar of het ervan gekomen is betwijfel ik. Zeker als we de lijst bekijken die Krapuul heeft gemaakt over de terreurarrestaties van het verleden dan is het niet zo verwonderlijk dat er moslims zijn die niks met terrorisme te maken hebben, maar zich wel bedreigd voelen door deze praktijken. Dat is deels onvermijdelijk, maar zou misschien verminderd kunnen worden als de overheid nu wel eens excuses aanbiedt als ze er naast zit en aan eerherstel doet. Dat de staat de burgers in toom wil houden snappen we, maar wie houdt de staat in toom?

0 comments.

Nominaties Dr. Kromzwaard Trofee – Stem nu!

Posted on December 28th, 2010 by martijn.
Categories: Headline.

Het heeft even geduurd, maar de nominaties voor de Dr. Kromzwaard zijn bekend. Uit een longlist van in totaal 69 items heeft een jury een shortlist samengesteld. Aangezien één jurylid te druk had met eten tijdens de kerst, een ander heel vroom alle islamitische conferenties wilde bijwonen en de derde op vakantie was, is een groot deel van de inbreng afkomstig van yours truly.

Hieronder vindt u de polls met de titels en links naar de blogs en artikelen. U dient de stukken te beoordelen door middel van het geven van sterren. In de categorie Dr. Kromzwaard Trofee geldt, hoe meer sterren hoe beter. En in de categorie Faalhazen geldt hoe meer sterren hoe slechter. Onder de polls vindt u eveneens de links naar de artikelen maar dan in blockquotes commentaren van inzenders en van juryleden (maar niet van mij!).

Dr. Kromzwaard Trofee

Faalhazen

Dr. Kromzwaard Trofee
Beste Blogs
Frontaal Naakt. » Moslimomroep

Dat hele gedoe rondom die moslimomroep tekent feilloos de impotentie van zowel moslims als NL instituties om iets structureels tot stand te brengen als hetgaat om islam in NL. Hoezo islamisering?

Wilders misbruikt vrouwen | DeJaap

Uitstekende weergave van wetenschappelijk en maatschappelijk relevant onderzoek, goed en helder geschreven en voer voor de nodige discussie

Wilders met de dood bedreigen doe je zo | Bert Brussen

Geeft prima aan in wat voor ziek klimaat we zitten: flauwekul en bedreigingen op twitter en een incompetent politie en OM die de boodschapper aanvalt in plaats van de dader

Column: ‘Het Gouden Hoofd’ | Abdelhakim.nl

Voert je mee naar verre oorden en tijden, maar houdt je met beide benen stevig op de grond van hier en nu

Uitzending Discriminatie Asielzoekerscentra Feitelijk Onjuist – Wij Blijven Hier!: Het schrijversplatform van moslims

Een hoax haarfijn ontleend en ontkracht, het betere mediawaakhond werk

Beste Nieuwsberichten
Over integratie blijft het stil

Uitstekend stuk dat op een bijna grappige manier de tegenstellingen en overeenkomsten in de Kamer aangeeft mbt integratie

Hoe God verdween uit het zuiden – NRC

Misschien wel het beste en meest grondige artikel over PVV-stemmers evah

Bizarre instructies van imams – Nieuws – VK

Het zijn de imams die hard klagen over het gegeven dat jongeren zelf maar kennis zouden zoeken over islam. Maar is date en wonder met dit type fatwas? Genuanceerd en verhelderend zonder te verbloemen.

Worstelen met raadsel van islam – Nieuws – Reformatorisch Dagblad

Voor christelijke gelovigen kan de omgang met islam een worsteling zijn, is de islam een vijand of bondgenoot. Dit artikel geeft een prachtig inkijkje

Moslimgeestelijken in het geweer tegen terrorisme – Trouw

Voortdurend vragen we om moslimgeestelijken die afstand nemen van terrorisme en de islam zelf hervormen. En wanneer dat dan eindelijk gebeurt, gaat me dat toch gepaard met een hoop aandacht. NOT!

De Faalhazen
Beroerde blogs
GeenStijl : Mohammed Mohandis. Laptop-stapper?

Schrijver van het modern medium GS is schijnbaar niet op de hoogte van laatste technologische ontwikkelingen, als je met blackberry twitter op gaat, lijkt het ook alsof je via web (dus laptop) communiceert. Canard!

Wilders met de dood bedreigen doe je zo | Bert Brussen

Op het moment dat je dit bericht plaatst is er al een tweet geweest waarin gesteld wordt dat bedreigen niet de bedoeling was. Dus…je plaatst een tweet van je weet dat bedreigen niet de bedoeling is, op je site als zijnde een bedreiging zonder verder toelichting. Je beschuldigt iemand dus vals en daarna ga je zeuren omdat jij alleen de bedreiging tweet en niet de nuance? Dan ben je een enorme prutser, zielige jankert en en rijp voor GS.

Allochtonenweblog: Drie staten van de moslimevolutie (Izz ad-Din Ruhulessin)

Natuurlijk, onze nationale clown, izz ad din, met weer eens een onnavolgbaar onzin verhaal. Als je deze man ziet of leest, moet je vanzelf om moslims lachen

Nazislam: historisch onderbouwd en een politiek wapen

Stond eerst op artikel maar is daar verwijderd http://www.artikel7.nu/?p=41011 het moet doorgaan voor een islamkritisch artikel, maar schrijver Martien Pennings is echt compleet de weg kwijt. Ik vermoed dat hij over een tijd met de onthulling komt dat Hitler moslim was.

Achterlijke artikelen
Islamdeskundigen ondersteunen Wilders – Trouw

Tuurlijk een loodgieter zal ook best iets aan te merken hebben op de timmerman, maar dat maakt hem nog geen timmerdeskundige!

NWS / Rotterdamse moslimwijk in shock – forum.fok.nl

Doet het goed, en als je geen boze moslim kunt vinden, verzin je gewoon een complete boze wijk zie: http://www.leugens.nl/2010/04/14/%E2%80%98er-klopte-niets-van-een-telegraaf-bericht%E2%80%99/

SpitsNieuws : Marokkanen halen uit naar Bolkestein

Tuurlijk alle Marokkanen doen dat. En wat laten we dan zien? Een paar woedende mensen met Arabische teksten in een betoging. Ach uit Pakistan but who cares? Zie; http://www.photoq.nl/articles/columns/top-die-foto/2010/12/08/boze-marokkanen/

Geslachte schapen rotten weg op balkon – Amsterdam (WebRegio.nl – ‘t Gooi) – WebRegio.nl

Waarom zou AT5 toch de oorspronkelijke foto’s hebben weggehaald? Wat zien we eigenlijk (een schaap in slachterij, niet op een balkon). Is dit een groter probleem? Geen idee. En wie zegt dat het ligt te rotten? Het kan ook adelen. MMm krijg er nu al zin an. Zie hier: http://sargasso.nl/archief/2010/11/18/geslachte-schapen-rotten-weg-op-balkon/#comment-459456

2 comments.

Closing the week 51 – Featuring Christmas in the Middle East

Posted on December 26th, 2010 by martijn.
Categories: Blogosphere.

Most popular on Closer this week:

  1. Een wekelijks portie burgerschap 51 – Een prettig gesprek…met Nazima en Izz ad-Din
  2. The Politics of Pleasure – The Digital Story of the Nativity
  3. Gülenbeweging brengt in Tweede Kamer SP en PVV nader tot elkaar
  • If you want to stay updated and did not subscribe yet, you can do so HERE
  • If you want to stay updated about the ISIM Review pages I suggest you do subscribe

Featuring: Christmas in the Middle East
Xmas joy mixed with threats for Mideast Christians – Yahoo! News

Christians in the Middle East prepared on Friday to celebrate Christmas, some in fear of attacks against their community, as in Iraq, and others in the most discreet way possible, as in Saudi Arabia.

Egypt’s Coptic Christians struggle against institutionalised prejudice | World news | The Guardian

Christmas is coming in Giza, but the neighbourhood is far from festive. The road to St Mary’s, the half-built church in the neighbourhood of Al-Talbiyya, is strewn with giant clumps of concrete – all torn from the four-lane highway that towers above.

Christmas in Beirut | Informed Comment

The people of Beirut, Lebanon, are dealing with their chronic political nervousness with bright lights and Christmas cheer. Sunni Prime Minister Saad al-Hariri lighted the huge Christmas tree downtown Beirut, and 120 other Christmas trees were spread through the capital. Lebanon consists of Christians, Sunni Muslims, Shiites, and Druze, and has a history of ecumenical respect for the rituals of other groups.

Christmas Trees, Christmas Parties among Egyptian Muslims | Informed Comment

Some 500,000 Christmas trees were sold this year in Egypt, an extremely mysterious statistic. The country’s Orthodox Coptic Church celebrates Christmas on January 7, considers the day distinctly less important than Easter, and does not have a tradition of Christmas trees or Santa Claus. The roughly 8 million Copts are the largest national community of Christians in the Middle East. Admittedly, there are 200,000 uniate Catholics who follow the Pope in Rome but retain their Coptic liturgy (Coptic is a late, Christian-influenced form of the old Pharaonic language of Egypt). But 200,000 is only some 40,000 families or so.

Egypt celebrates Christmas local way | Al-Masry Al-Youm: Today’s News from Egypt

Hotels and touristic outlets have long celebrated Christmas for tourism-related reasons. However, over the past few years, the holiday has been visibly gaining ground throughout various strata of Egyptian society.

Pickled Politics » Merry Christmas

According to Christian tradition, today marks the birthday of Jesus Christ. Christianity actually has a very long history in the subcontinent; there have been settled communities of Christians in India for hundreds of years longer than there have been Christians in northern Europe (including Britain). Thomas the Apostle is also believed to have been sent to India by Jesus to spread his message; St Thomas is buried in the southern Indian state of Kerala. Apocryphally, there are some unconfirmed legends of Jesus visiting Buddhist monasteries in northern India and Tibet during the “missing years” between his childhood and his early thirties.

Radical activism and violence
Meet the DICKHEADS, and pity them | afoe | A Fistful of Euros | European Opinion

This is worrying for all the obvious reasons – it shows that they are rationalising the false positive problem by defining-down the very idea of a suspect package, to the point where there is no real distinction between a suspect package and a non-suspect package. But the problem is broader than that. Consider the last few Al-Qa’ida incidents. All of them have been, objectively, pathetic. The common denominator has been failure mixed with futility. Terrorists who regularly and publicly fail to kill people or destroy artefacts are simply not terrifying. But the official narrative has been that this represents a “new form of terrorism”.

Terrorism and the Myth of Santa Claus: Do you believe? | Kings of War

Some guy is credited with giving gifts to children. In the beginning, he did this himself. He gets found out and venerated. Over time the real person fades from the forefront, but the tradition–the idea–lives on. More than that, though, independent of any central organisation or instruction, millions of people each year give gifts in his name around the world. There are lots of variations in the hows and wherefores, but the main idea continues without any direction. While the idea started as a religiously motivated gesture, it is flexible enough to allow for almost anyone to join in. Sure, there are lots of reinforcing messages, reminding people to play along, passed along from relatives, and other community members (like Coca Cola, Mattel, and Walmart). If you look at it from one perspective (say, if you were an alien who had no idea of the historical context) and looked at the events of 6 January, 6, 24, or 25 December each year, you might think that Santa Claus had an army of millions of obedient followers, doing his bidding, while he controls it all from his secret lair at the North Pole.

Self-Inflicted Wounds | Kings of War

The findings are sharp, counter-intuitive and they face head-on the almost paradoxical nature of the threat — to put it bluntly: al-Qaeda became stronger and weaker at the same time. The report should raise a humbling question for the objectives in the war in Afghanistan. What can actually be achieved there against jihadist militancy? – The authors add a note of caution at the end. Recognizing internal divisions enables weakening jihadi groups, they write, but it will not lead to “a grand solution” to the problem of Islamist militancy. “Indeed, acknowledging the divisions means acknowledging that the challenge posed by jihadis has accompanied us since long before 9/11 and will be with us long after.”

Media
Islamophobia Watch – Documenting anti Muslim bigotry – Mail recycles old story about ‘killing for Islam’

“The latest WikiLeaks revelation: 1 in 3 British Muslim students back killing for Islam and 40% want Sharia law”, reads a typical shock-horror headline in today’s Daily Mail. The reference is to the findings in a July 2008 report by the right-wing anti-Muslim think-tank, the Centre for Social Cohesion, whose figures were quoted in a leaked diplomatic cable from the US embassy in London.

Mail’s Wikileaks ‘revelation’ about Muslim students is their own 2008 story | Science | guardian.co.uk

Spot the difference: Today’s Daily Mail carries the headline “The latest WikiLeaks revelation: 1 in 3 British Muslim students back killing for Islam and 40% want Sharia law.” If that sounds awfully familiar, it should: back in 2008 the paper revealed that “one third of British Muslim students say it’s acceptable to kill for Islam,” and that “40 per cent want to see the introduction of Islamic sharia law in Britain.”

The Mail in 2010 claim the figures are from a “a survey revealed by the WikiLeaks’ publication of U.S. diplomatic cables,” but in fact the cables simply repeat a survey published in the, er, Daily Mail two years ago.

Daily Mail Scaremongers About ‘Killing for Islam’

Shame the DM reporter didn’t look further afield in researching this story to take note of another report on Muslims students also released in 2008 and authored by Dr June Edmunds of Cambridge University.

The Winterval Myth. | The Disinformed

This essay is not an attempt to debunk every Christmas-has-been-banned story, that is a job for another day. No, this essay is a thorough examination of the Winterval myth, which you may have read about on numerous occasions thanks to the fact that our wonderful media have repeated it over 283 times since 1998. This essay will take you back to 1997 and the man who created Winterval. It will explain what Winterval actually was and how it was never about replacing Christmas in any way – which explains why the first Winterval in 1997 was such a great success. The Winterval myth was created by a Bishop and repeated by a local newspaper, this essay will look at that article and examine just how such a terrible piece of journalism could be published – and how on earth could 8 newspapers churnalise it the next day.

Iraq: An Iraqi girl’s thinly veiled teenage rebellion – latimes.com

At first, her schoolmates would tease her because she wore sandals to class, not shoes like the rest of them, and because her mother, not her father, drove her to school. Students would jeer, “She’s a Baghdad girl.”

Her teachers forced Ban to wear a head scarf. In her second year, it got worse: The school also ordered her to wear the dark gown called an abaya.

“The ayatollahs go overboard,” she says angrily. “Everything is haram [forbidden]. Nail polish. Makeup. Everything is no, no, no.”

Depressed, Ban combed the Internet for songs and quickly became a fan of Evanescence, a moody goth band fronted by Amy Lee, a woman from Texas with a penchant for black leather, red lipstick and butterflies. Ban memorized Lee’s lyrics: “Fear is only in our minds. But it’s taking over all the time. You poor sweet innocent thing, dry your eyes and testify.”

Dutch
NOS Nieuws – Somaliërs opgepakt om terrorisme

In Rotterdam zijn gisteravond twaalf Somaliërs opgepakt die worden verdacht van betrokkenheid bij terrorisme. Dat meldt het Openbaar Ministerie.

Sharia4Holland: Ata’s nieuwe partij? – Wij Blijven Hier!: Het schrijversplatform van moslims

Ik verbaas me hier niet over, want natuurlijk zijn er moslims die de shari’ah in Nederland willen. Net zoals er liberalen zijn die de vrijmarkt willen laten domineren, linkse rakkers die de socialistische heilstaat nieuw leven willen inblazen en mensen van de PVV die lijfstraffen willen invoeren en een haast wel religieuze mate van discriminatie in het leven willen roepen?en daarmee de scheiding van kerk en staat van de tafel willen vegen. (Geert Wilders met keppeltje gezien? Bijna net zo fraai als Maxima met hoofddoek).

Niet alleen Allah » Onderzoeksresultaten: Allah bepaalt niet alles

goed-postzegel-foto-froukjeVoor mijn masterthesis heb ik onderzoek gedaan naar de waarden en identiteit van tweede generatie migranten in Nederland. De interviews op deze website hebben als empirisch materiaal gediend. Dit keer gebruik ik het blog om de resultaten van mijn onderzoek te bespreken. Voor mijn onderzoeksgroep is ‘Allah’ zeker niet de enige drijvende kracht achter hun denken en handelen, noch geeft het hun identiteit volledig vorm, zoals in de publieke opinie stelselmatig wordt benadrukt.

‘De moslims, niet de islam’ – AMSTERDAM – PAROOL

AMSTERDAM – Is de islam gevaarlijk? Ongehinderd door de aanwezigheid van moslims op het podium ging het zondag tijdens een debat in De Balie over die vraag. En dan ging het door twee bewakers beveiligde debat in het begin ook nog eens vooral over PvdA-leider Job Cohen. Diens vergelijking van de uitsluiting van de Joden in de jaren dertig met die van de moslims nu bestempelde Frits Bolkestein tot ‘starre waanzin’. ”Waar is de Kristallnacht van moslimwinkels?”

Het islamdebat in De Balie, 19 december

In Het Parool staat een verslag van het Islamdebat, dat gisteren in De Balie werd gehouden. Er waren vele prominenten van Islamkritische huize aanwezig, en maar weinig belangrijke vertegenwoordigers met een positief Islam-beeld. Sjoerd de Jong (NRC-journalist) kun je toch moeilijk als prominente Nederlander beschouwen.

Het verweer moest dus komen van de opgekomen mohammedanen zelf. Dat verweer kwam er ook, maar tegen de wetenschappers en mensen als Frits Bolkestein is het niet gemakkelijk optornen. De emoties liepen bij tijden wel hoog op. Carel Brendel benadrukte via Twitter dat de chaos van de bijeenkomst niet uit het Parool-verslag te destilleren viel.

Homoseksualiteit bij moslims « Onlinejournalistiek

Een paar weken geleden werd een homoseksueel koppel van Maghrebijnse afkomst in elkaar geslagen vanwege hun geaardheid. Waarom moesten deze jongens eraan geloven? Is dit de prijs die homoseksuele moslims betalen voor hun liefde? Zijn er wel moslims die openlijk een partner van hetzelfde geslacht hebben? En zo ja, hoe reageert hun omgeving daarop?

Om een genuanceerd beeld te krijgen over de situatie lieten we verschillende stemmen binnen de islam aan het woord. Een allochtone homoseksueel, een islamleerkracht en een imam geven hun mening en visie op het onderwerp. Ook Merhaba, een vereniging die werkt rond homoseksualiteit, geven wij het woord.

Op zoek naar een holebi-moslim

PVV, islam en vrijheid: De moslim als dhimmi | Dagelijkse Standaard

In beide voorbeelden wordt de individuele vrijheid van godsdienst voor moslims beperkt, en worden moslims meer als groep weggezet. De multiculturele segregatie wordt hierdoor niet beëindigd, integendeel. Voeg daarbij de retoriek van Wilders en de zijne die de godsdienst als geheel verwerpen (de islam is bijvoorbeeld fascistisch), en daarmee impliciet de moslims uitmaken voor van alles en nog wat. (Bijvoorbeeld fascisten. Hoe kan iemand immers een religie die fascistisch is aanhangen zonder fascistisch te zijn?) En voila, moslims zijn geheel tot dhimmi gemaakt.

0 comments.

The politics of pleasure – The digital story of the nativity

Posted on December 23rd, 2010 by martijn.
Categories: Blogosphere.

Enjoy the next Youtube film, before I spoil your appetite:
You need to a flashplayer enabled browser to view this YouTube video
Enjoyed it? I did, it is funny and well made. The thing with ‘avoid Romans’ and Facebook’s Farmville made me smile anyway. But, to spoil your appetite now, there is something political hidden as well.

Note that apparently Nazareth and Bethlehem are part of ‘Israel’ and that in the search list of the search engine Israel appears and not Palestine. I’m sure some people would say they are part of ‘Palestine’ (in particular Bethlehem because that is part of the Westbank (1967) but also of course the area of Nazareth is contested (1948)) and I think the Bible talks about Palestine as well.(EDIT: See comments below. Indeed the Bible does not mention Palestine, stupid mistake.)

In The Body and the Screen. Theories of Internet Spectatorship, Michele White shows how the technological, visual aspects and contents of websites instruct people how to follow particular rules, how to define themselves and how people can engage these sites. By focusing on the idea of spectatorship she examines how users are rendered and regulated by technologies.The rules and standards of Internet discipline the users. Based upon my own research on Internet practices of Moroccan-Dutch youth, in particular forums avatars of jihadi warriors are forbidden while in others they seem to be the rule. In other forums the possibility of people exchanging private messages is severely restricted (certainly in case of exchanges between men and women). In some of the registration forms on Islam sites people have to fill in their religion and in many cases atheist/secular worldviews but also Hindu and Buddhist are not possible choices. In case of gender it is usually male or female (instead of the other way around which would make more sense alphabetically wise) and certainly not a transgender identity or something like that. Often people can use several avatars but these avatars themselves often reproduce stereotypical images of Muslims, Muslim women, skin colour, bodily aspects of men and women.

White’s book is somewhat disappointing when it comes to the analysis of race and ethnicity but in the introduction she does engage with the ways computer technologies address users as white heterosexual men. In the Youtube film mentioned above the user who made the funny presentation is forced to comply with the Western hegemonic view on the case of Israel/Palestine. It is Israel that is used as the standard and the norm removing all disputes and struggles of Palestinians, effectively rendering them invisible. As such Facebook produces a form of identification with Israel and a disidentification with the cause of the Palestinians. Instead of seeing technology and social media as a-political and neutral whe should ask what kind of identities and hegemonies are produced and reproduced in the way particular sites work? Social media such as Facebook are mediators for users to connect to other people, they set the terms of the interaction and to a certain extent shape the exchange and connections between users. By foregrounding particular identities, hegemonies and politics while marginalizing others, the Internet reproduces geo-political but also racial, gender and sexual privileges while at the very same time for example Facebook’s rhetoric suggests that we can connect worldwide without any social boundaries giving it an empowering and liberating potential. The Internet, as White rightly argues, is an ideologically laden network and the digital story of the nativity is a nice example of that.

8 comments.

Een wekelijks portie burgerschap 51 – Een prettig gesprek…met Nazima en Izz ad-Din

Posted on December 22nd, 2010 by martijn.
Categories: Burgerschapserie 2010.

Uit de burgerschapskalender:

Tiny en Lau zijn er een YouTube-hit mee geworden, met het opzetten van de kerstboom en het ontwarren van de lampjes. “Altijd dat gezeik met jou. Ken je alles #@%&!% na gaan lopen. ’t Zit helemaal door mekaar gefrommeld. Sjongejongejonge.” Kerst hoort een feest van de vrede te zijn. Misschien moeten we eens een boom opzetten over de manier waarop we met elkaar omgaan.

De vaste lezers hier kennen zeker Izz ad Din Ruhulessin wil aangezien hij regelmatig van zich heeft laten horen bijvoorbeeld in zijn stukken over integratie waarin hij andere moslims uitmaakt voor ‘huurlingen van de anti-islambrigade’. Een van zijn vaste criticasters op het web (met name twitter) is Nazima Shaikh die destijds scherp reageerde op het net genoemde stuk van Izz ad Din: Wolven in schaapskleren, een koekje van eigen deeg!.

Beiden zijn ook actief op twitter (IzzadinR en Nazimashaikh) en dat leidt ook daar nogal eens tot de nodige discussies. Onderstaande discussie is er zo één. Het een aardig voorbeeld aangezien beiden diametraal tegenover elkaar staan waardoor beide perspectieven goed duidelijk worden, maar zonder dat ze vervallen in een ordinaire scheldpartij die we ook allemaal wel kennen van twitter.

Tekst achter @IzzadinR is van Nazima, de tekst achter IzzadinR @Nazimasaikh is van Izz ad-Din. De discussie begint wanneer Izz ad-Din Henk en Ingrid (als symbool voor de PVV kiezer) op de hak neemt, mede naar aanleiding van de discussies over Shariah4Holland:

Ik denk dat Henk en Ingrid hun plek moeten kennen. Allochtonen domineren de grote steden. Dus beter zingen ze een toontje lager.
(vervolgens begint Nazima het gesprek:)

@IzzaddinR Asalaam Izzy, waar ben jij mee bezig? Denk aan je toekomst jongen!

IzzaddinR @Nazimashaikh Maar Henk en Ingrid dienen nou eenmaal hun plek te kennen.

@IzzaddinR Mijn Surinaamse ome Henk en mijn moeder Ingrid doen gewoon mee in de samenleving. Wie ben jij om hun op hun plek te wijzen?

IzzaddinR @Nazimashaikh Doe niet alsof je niet begrijpt wat ik bedoel. Walaykum Assalaam btw 😉

IzzaddinR @Nazimashaikh Dat snap ik ook wel. Maar als media-metafoor zijn Henk en Ingrid natuurlijk het archetype van het type autochtoon 1/2

IzzaddinR @Nazimashaikh met een grote anti-islam en racistisch smoel. Zo ongeveer 50% van de autochtone bevolking (zie ond. Motivaction) 2/2

@IzzaddinR Ik wil graag weten wat je ermee hoopt te bereiken! Henk & Ingrid staan niet symbool voor al die mensen die zo heten Izzy!

@IzzaddinR Ik ken genoeg Henks&Ingrids die deze metafoor vreselijk vinden! Maar vind je t gek dat mensen angst/zorg hebben? Brr #sharia4HD

IzzaddinR @Nazimashaikh Vrijheid van meningsuiting geldt voor iedereen. Wie daar niet mee kan omgaan heeft niets te zoeken in dit land. 1/2

IzzaddinR @Nazimashaikh En als diezelfde groep moslims en allochtonen gewoon normaal behandelde, hoefden ze ook niet bang te zijn voor S4H 2/2

@IzzaddinR Klopt vrijheid van meningsuiting mag,kan in ons land.Ik word normaal bhndld. Juist ik als moslima heb zorg bij #S4H.Wat doe jij

@IzzaddinR Bij deze organisatie? Waarom al je FB-friends hiervoor uitgenodigd? Ik wil er niks mee te maken, heb dus geweigerd.

IzzaddinR @Nazimashaikh Ik ben niet bij S4H, ik heb hen slechts een ‘startkapitaal’ aangereikt.

@IzzaddinR En wat bedoel je daarmee? ‘Startkapitaal’ geef je aan een orga waar je achter staat. Je kunt vinden in hun ideeen.

IzzaddinR @Nazimashaikh Ik zou eerder stellen dat S4H een coalitiepartner zou kunnen zijn in de verbetering van de positie van moslims en allochtonen

@IzzaddinR Zij claimen de Islam en de moslims te representeren via de filmpjes. Nou niet namens mij en vele anderen! Werkt lomp en averechts.

IzzaddinR @Nazimashaikh Maar ik weet niet wat voor concrete ideeën ze hebben, en dat weet jij ook niet.

@IzzaddinR Dat spreken ze uit in de filmpjes. Het is niet een hartelijke uitnodiging. Toon, sfeer, houding, beeldvorming, woorden.

IzzaddinR @Nazimashaikh Dat is een kritiek op hun presentatie en niet hun inhoudelijke standpunt

@IzzaddinR Als je n boodschap wil brengen,breng je dat met liefde, inspiratie en overtuiging. Dan vertaal je de standpunten naar presentatie en.

IzzaddinR @Nazimashaikh Wellicht ligt er dus een opdracht voor je bedrijf die wacht om binnengehaald te worden 😉

@IzzaddinR Nee dank je Izzy! Ik ben zeer selectief en sta niet achter de orga, maar wel lief dat je op deze manier aan mij denkt 😉

En met alle hysterische onzin die verspreid wordt over Shariah4Holland is dit twistgesprek tussen twee moslims toch wel een verademing.
Met toestemming van beiden geplaatst. Met dank aan Nazima voor het ordenen van de tweets.

1 comment.

Gülenbeweging brengt in Tweede Kamer SP en PVV nader tot elkaar

Posted on December 18th, 2010 by martijn.
Categories: Guest authors, Important Publications, Public Islam.

Het kabinet stuurde deze week een rapport naar de Tweede Kamer over de Gülenbeweging, die de afgelopen weken weer in de publieke aandacht was geweest met alarmerende krantenberichten over dubbele agenda’s, indoctrinatie en islamisering. De Gülenbeweging is de snelst groeiende Turks-islamitische beweging en is tegenwoordig in een honderdtal landen actief. In Nederland bestaan scholen en huiswerkinstellingen die met de beweging zijn geaffilieerd. Het rapport, dat een aanzienlijk minder paniekerige toon aansloeg dan de krantenberichten, werd donderdag behandeld in een spoeddebat met minister Donner, dat was aangevraagd door het SP-Kamerlid Sadet Karabulut. Eerdere Kamervragen van Karabulut waren de aanleiding geweest tot een onderzoeksopdracht aan de auteur van het rapport, Martin van Bruinessen. De auteur doet hier verslag van het kamerdebat en geeft een korte samenvatting van het rapport.

Gastauteur: Martin van Bruinessen

In het debat met de minister kwamen vooral de stokpaardjes van de verschillende woordvoerders naar voren. Vrijwel iedereen had moeite met het feit dat de Gülenbeweging haar religieuze activiteiten tot de private sfeer beperkt en in het publieke domein seculier optreedt. Terwijl je toch zou zeggen dat het nu juist de eis is van onze radicale secularisten dat mensen hun religie thuis laten als ze de publieke ruimte betreden, en de Gülenbeweging daarom meer aan deze opvatting van secularisme voldoet dan de meeste andere moslimbewegingen. Maar de argwaan wordt juist gevoed door het gemak waarmee de beweging in het publieke domein opereert terwijl men toch echt diep-religieus is. Omdat de sociale activiteiten, hoe nuttig ook, voortkomen uit een religieuze motivatie, is er bijna per definitie sprake van een ‘dubbele agenda’.

Karabulut ontkende de conclusies van het rapport niet, maar vond er voldoende ondersteuning in voor haar standpunt dat er bij de beweging sprake is van indoctrinatie, van een vasthouden van kinderen in een ‘mono-etnische’ omgeving en van afwijzing van Nederlandse morele normen. Ze vroeg om een categorische afwijzing van overheidssubsidie en een nader onderzoek naar wat zich binnen de private sfeer van de beweging afspeelt. Joram van Klaveren (PVV) herhaalde het credo van zijn leider, dat de islam geen religie maar een politieke ideologie is (en viel Donner aan toen die een vergelijking met een christelijke kloosterorde maakte, want christendom en islam zijn nu eenmaal niet te vergelijken). Volgens hem is de Gülenbeweging bezig met islamisering en daarom onwenselijk. Dat ze huiswerkinstellingen oprichten is een vorm van taqiyya, en taqiyya, zo had de AIVD in 2004 geschreven, is strijdig met de democratie.

Minister Donner merkte op dat de overheid zich niet mag en niet wil moeien in de interne zaken van levensbeschouwelijke bewegingen, zolang er geen aanwijzingen zijn van onwettelijke of staatsgevaarlijke activiteiten. De rijksoverheid subsidieert nu geen activiteiten van betrokken organisaties; hij was wel bereid te laten inventariseren wat voor subsidies er door lokale overheden worden verleend, maar niet om aan te dringen tot een stopzetting van de subsidierelatie. Hij liet nadrukkelijk de mogelijkheid open dat maatschappelijk nuttige activiteiten van deze en andere levensbeschouwelijke organisaties gesubsidieerd zouden kunnen worden.

Zowel Karabulut als van Klaveren dienden moties in waarin ze op stopzetting van alle subsidies aandrongen en (Karabulut) op een nader onderzoek naar de interne organisatie en financiering van de Gülenbeweging. De SP en de PVV – die in de kamer de uiterste linker- en rechterflank bezetten – steunden elkaars moties, maar behalve de Partij van de Dieren wezen alle anderen ze af.

Samenvatting van het rapport “De Fethullah Gülenbeweging in Nederland”
Kenmerkend voor de Gülenbeweging is de scheiding tussen de activiteiten in de publieke sfeer, die niet specifiek religieus zijn, en de expliciet religieuze vormen van devotie en verinnerlijking, die in de privésfeer van het internaat, de dersane, het zomerkamp en de huiskamer plaatsvinden. De publieke activiteiten – onderwijs, liefdadigheid, dialoog, ondernemerschap – staan niet los van de religieuze grondhouding die in de privésfeer wordt gecultiveerd, maar worden alle beschouwd als de uitvoering van religieuze plichten. De term hizmet, ‘het dienen’, verbindt beide sferen: maatschappelijke dienstverlening wordt als een vorm van devotie, dienen van God, gezien. Anders dan veel andere islamitische bewegingen, streeft de Gülenbeweging niet (of althans niet primair) naar islamisering van de publieke sfeer, maar ziet deze als een plaats van ontmoeting met andersdenkenden. Het opvoedingsideaal van de beweging is erop gericht een elite te trainen van personen die een ascetische, diep-gelovige levenshouding paren aan professionele bekwaamheid en succes in ‘wereldse’ activiteiten.

De beweging ziet zich als een niet-politieke beweging maar is in Turkije een politieke factor van toenemende betekenis. Hoog opgeleide aanhangers van de beweging hebben belangrijke posities in de zakenwereld, delen van het staatsapparaat, het onderwijs en de media bereikt, en zij spelen een belangrijke rol in de machtsstrijd tussen de oude kemalistische, secularistische, elite en de nieuwe opkomende middenklasse die geworteld is in het meer traditionele en religieus gezinde deel van de bevolking. Tegenstanders verdenken de beweging ervan achter een seculiere façade een dubbele agenda te verbergen die er wel degelijk op gericht is, uiteindelijk aan de maatschappij de sjariah, de islamitische plichtenleer, op te leggen. Het bestaan van een dergelijke agenda is nooit aangetoond, maar dat neemt de achterdocht bij tegenstanders, met name de alevitische minderheid, niet weg.

Sinds het uiteenvallen van de Sovjetunie heeft de beweging haar terrein van actie uitgebreid naar de nieuwe onafhankelijke staten in Centraal-Azië, de Kaukasus en de Balkan, waar ze goede kostscholen oprichtte (met een grotendeels Engelstalig, seculier curriculum), eigen kranten uitgaf, en nauw samenwerkte met Turkse zakenmensen die daar ondernemingen opzetten. Vervolgens ondernam de beweging soortgelijke activiteiten in tal van andere landen in Azië en Afrika (die sterk doen denken aan de activiteiten van christelijke zending/missie en ontwikkelingshulp), en ze werd ook actief onder de Turkse gemeenschappen in West-Europa en Noord-Amerika. Inmiddels heeft de beweging in ruim honderd landen scholen en andere instellingen opgericht.

In Nederland kwamen kleine aantallen aanhangers van de beweging vanaf de jaren tachtig bijeen in huiskamerbijeenkomsten, waar vooral de mystiek getinte Koranuitleg van Said Nursi, één van de twee inspiratiebronnen van de beweging, werden besproken. De beweging raakte goed georganiseerd vanaf het moment dat er een tweede generatie was die de universiteit of hogeschool doorlopen had. Studenten en jonge afgestudeerden richtten in de tweede helft van de jaren negentig de eerste internaten en instellingen voor huiswerkbegeleiding op, om de prestaties van Turks-Nederlandse kinderen in het voortgezet onderwijs te verbeteren en om hun bescherming te bieden tegen de gevaren van drank, drugs, seks en kleine criminaliteit. Het duurde enige tijd voordat er ook scholen werden opgericht, maar met steun van het Ministerie van Onderwijs en gemeentelijke instellingen werd in 2006 de eerste school, het Cosmicus College in Rotterdam (met havo en vwo-afdelingen), geopend, enkele jaren later gevolgd door het Cosmicus Montessori Lyceum in Amsterdam en een Cosmicus basisschool in Rotterdam. Daarnaast werden diverse andere instellingen opgericht, zoals de ondernemersvereniging HOGIAF en de Dialoog Academie.

Terwijl de publieke activiteiten van de beweging, waartoe ook de scholen gerekend kunnen worden, redelijk transparant zijn en geen duidelijk religieus karakter dragen, zijn de religieuze devoties en persoonlijkheidsvormende discipline in de privésfeer aanzienlijk minder gemakkelijk waarneembaar. Een aanhoudende stroom van verdachtmakingen, gevoed door politieke tegenstanders van de beweging, richt zich met name op de vermoede dubbele agenda, indoctrinatie, dwang en strakke controle waaronder jongeren in de scholen en internaten zouden verkeren. Het hier gerapporteerde onderzoek heeft zich vooral gericht op de vormen van disciplinering binnen instellingen van de beweging, en de belangrijkste bron van informatie bestaat uit lange levensloopinterviews met leden en ex-leden van de beweging.

Beide scholen voor voortgezet onderwijs maken deel uit van grotere onderwijskoepels en staan onder een bestuur dat niets met de Gülenbeweging te maken heeft. Wel komt een deel van het lerarenkorps uit de beweging voort en is het ‘concept’ van de school – sterke nadruk op technische vakken en op vorming tot wereldburger – door de aan de beweging verbonden Stichting Cosmicus geformuleerd. Er bestaat geen formele band tussen de scholen en internaten of andere buitenschoolse activiteiten van de beweging. De kwaliteit van het onderwijs is door de schoolinspectie getoetst en voldoende bevonden.

Huiswerkbegeleiding wordt in een groot aantal steden aangeboden en vooral door student-vrijwilligers gegeven. De meeste van deze vrijwilligers zijn aanhangers van de beweging en doen hun best als rolmodel te fungeren, maar hun activiteit beperkt zich tot hulp bij het huiswerk, met behulp van de Nederlandse schoolboeken. Daarnaast zijn er wekelijkse zondagsschoolachtige activiteiten, waar jongeren in het religieuze gedachtegoed van de beweging worden ingewijd.

De intensiefste vorm van religieuze disciplinering vond tot voor kort plaats in de internaten (voor scholieren van het voortgezet onderwijs), die een decennium lang de belangrijkste instellingen van de beweging waren. Scholieren werden hier afgeschermd van een als bedreigend ervaren buitenwereld, frivool vermaak en ongewenste lectuur; ze hadden een strak gestructureerd dagschema met veel tijd voor huiswerk en voor religieuze devoties. Er was binnen deze instellingen geen fysieke dwang om mee te doen aan alle activiteiten maar wel een sterke sociale controle en voortdurende overreding, waardoor de meeste scholieren zich conformeerden aan het gewenste gedrag. Uit de interviews is niets gebleken van werkelijke dwang, hoewel hier wel naar gevraagd is; allen bevestigden dat vooral het voortdurend samenzijn met de groep de druk tot conformeren versterkte. Overigens zijn de internaten inmiddels alle gesloten – volgens de betrokken bestuurders wegens sterk afgenomen belangstelling van de zijde van de ouders.
De belangrijkste disciplinerende instellingen zijn nu de studentenhuizen van de beweging (dersane of isik evi genoemd). Dit zijn doorgaans gewone woonhuizen waar vier tot zes studenten samenwonen, van wie één als de oudere broer (abi) optreedt en de contacten met personen van gezag binnen de beweging onderhoudt. Het aantal dersanes in Nederland bedraagt tientallen. De dersane biedt de studenten goedkope huisvesting en een beschermde omgeving, met sterke onderlinge ondersteuning en controle. Er is sterke druk om aan de ascetische zelfdisciplinering deel te nemen en contacten buiten de beweging tot het noodzakelijke te beperken. Alle geïnterviewden die in een dersane geleefd hebben spraken van de positieve invloed die dit had op hun studieresultaten; sommigen – vooral degenen die later uit de beweging zijn getreden – klaagden over voortdurende sociale controle en gebrek aan intellectuele vrijheid. Overigens erkende ieder dat men zich vrijwillig aan de discipline onderwerpt; wie weigert zich aan de discipline te onderwerpen kan zich zonder problemen van de beweging losmaken.

Eén van de vaak gehoorde beschuldigingen aan het adres van de Gülenbeweging is dat ze door de sociale controle over haar aanhang en het beperken van sociale contacten tot de eigen kring integratie zou belemmeren. De internaten en dersanes houden scholieren en studenten in een beschermde omgeving van de eigen gemeenschap en schermen hen met name af van niet noodzakelijke contacten daarbuiten. Er is echter een sterke ondersteuning van inspanningen om succes te boeken op school en bij voortgezette opleidingen. Deze instellingen hebben participatie in het onderwijs bevorderd. Naar uit de door de onderzoekers afgenomen interviews blijkt, vinden schoolverlaters en afgestudeerden uit kringen van de Gülenbeweging werk in zeer uiteenlopende sectoren van de arbeidsmarkt, en zeker niet uitsluitend in Turkse kring. We zijn bovendien geen enkel geval van werkloosheid tegengekomen. Op deze twee belangrijke indicatoren van integratie, schoolsucces en arbeidsparticipatie, blijken de internaten en dersanes dus geen belemmerende maar juist een bevorderende invloed te hebben.

Waar de beweging bewust afstand houdt van de bredere samenleving, is op het gebied van morele waarden. Zij houdt vastberaden vast aan de eigen geloofsovertuiging en conservatieve morele normen, die verschillen van (wat zij aanziet voor) de dominante morele waarden van seculier Nederland. Deze houding heeft ze overigens gemeen met tal van andere religieuze gemeenschappen, autochtoon zowel als allochtoon. Van de trouwe aanhang verlangt de beweging gehoorzaamheid aan haar morele normen en deelname aan de devotionele activiteiten, maar ze doet geen pogingen die normen en devoties aan anderen op te leggen, ondanks een zekere bekeringsijver. In publieke activiteiten werken prominente leden van de beweging met opvallend gemak samen met mensen van zeer uiteenlopende achtergronden, waaronder ongelovigen.

Martin van Bruinessen is hoogleraar vergelijkende studie van moderne moslimsamenlevingen aan de Universiteit Utrecht. Hij heeft onder meer gepubliceerd over Koerden in Turkije en Islam in Indonesië. Recente publicaties zijn onder meer Producing Islamic knowledge: transmission and dissemination in Western Europe (2010, redactie met Stefano Allievi), en Islam and modernity: key issues and debates (2009, met Muhammad Khalid Masud en Armando Salvatore).

Het hele rapport en de begeleidende brief van de minister over de Gülen beweging zijn HIER te downloaden.

4 comments.

Wikileaks: Wikivism, Anarchism and the State

Posted on December 15th, 2010 by martijn.
Categories: anthropology, Blogosphere.

The current Wikileaks affair is an interesting case that sheds some light on possibilities for global activism. As Paul Stacey (coining the term ‘wikivism‘) argued in the case of Wikipedia:
Online Deliberation » Wikipedia and the Age of Free Knowledge

The building of a network of contributors around common values and a ‘trust ethic’ are conditions that wikis necessitate and, at their fullest, encourage others to develop and build on. One might even suggest that wikis harness almost ‘revolutionary’ potential, at least in the sense that they make possible the production of new relations between communicating individuals that, in many ways, take on a future of their own (Stacy 79).

The “future” that Stacy hints at becomes particularly important in relation to deliberation. To have a functioning public sphere within our society, universal access to societal deliberation must exist.

Although the quote here pertains to Wikipedia, a similar case I think can be made for Wikileaks. What Wikileaks does is to break the secrets of states so they become open for public deliberation. This action and the counter-reaction of states therefore tell us something about the limits and extent of state power with regard to Internet activism. The accusation of the US but also of for example the Dutch government is quite simple: Wikileaks threatens ‘our’ security by releasing all these documents. It is not possible to close the borders and to seal off the national air space in order to isolate a country; nor is it sufficient to close down internet sites; mirrors seem to appear faster than they are being closed. A while ago many researchers involved in globalization and transnationalism studies more or less assumed (partly for the reasons mentioned here) that the nation-state would become less significant. What we tend to forget however is that states still have a lot of power for surveillance because they can use the same techniques to counter activism. Moreover since 9/11 states have tried to strengthen their power in a process of securitization and domestication (of Muslims and Islam but the effects extend beyond these categories):Securitisation and Domestication of Diaspora Muslims and Islam: Turkish Immigrants in Germany and Australia | United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization

the disciplining and management of a social category beyond state borders. They have been increasingly constituted as a homogenised transnational object through the harmonising of public policy and law and through the creation of a Western public sphere produced by spectator-citizens witnessing mediated risk events.

We can see this transnational governmentality also in the case of the wikileaks affair where a Canadian PM advisor calls for the assassination of Assange and where apparently state pressure is enough to get companies to end their services for Wikileaks as Greenwald aptly shows in his overview of ‘the lawless Wild West Attacks Wikileaks‘. As Henry Farrell argues:
State Power and the Response to Wikileaks — Crooked Timber

states are not limited to direct regulation; they can use indirect means, pressing Internet service providers (ISPs) or other actors to implement state policy. For example, states might require ISPs to block their users from having access to a particular site, or to take down sites with certain kinds of content. More generally … a small group of privileged private actors can become “points of control”—states can use them to exert control over a much broader group of other private actors. This is because the former private actors control chokepoints in the information infrastructure or in other key networks of resources. They can block or control flows of data or of other valuable resources among a wide variety of other private actors. Thus, it is not always necessary for a state to exercise direct control over all the relevant private actors in a given issue area in order to be a successful regulator.

And, as Farrell argues, this is indeed what has been happening in the case of Wikileaks. In the Netherlands where one hacktivist was arrested after allegedly being involved in the attack against Visa, companies like Fox-IT deliver security and intelligence services for civil society organisations but also for the state. In an attempt to delegitimate these activists both the Dutch state and Fox-IT in their media appearances labelled the hacktivists as sloppy, shallow (and not very idealistic) vandals.

Although a case for the demise of the nation-state cannot be substantiated, this does not mean that digital activism is without any power or significance. Using the internet for global activism makes it more difficult for states to control the flow of information and the Internet plays a critical role in events, information and experiences being shared by people all over the world as Kevin McDonald describes in his book on Global Movements. The case of the recent Nobel Prize winner Liu Xiaobo is an example of that as well as the case of Wikileaks. According to Liu Xiaobo:
The internet is God’s present to China | Liu Xiaobo – Times Online

The internet has brought about the awakening of ideas among the Chinese. This worries the Government, which has placed great importance on blocking the internet to exert ideological control.

And in the case of Wikileaks:
WikiLeaks Shines a Light on the Limits of Techno-Politics – Whimsley

But while there are many cables in the pile that are of no interest to anyone and which seem to be marked as secret for no good reason, to focus on those is to ignore the real revelations that are coming out, day after day. The purpose of the leaks is to derail the American global agenda – if they haven’t succeeded, they will try again.

The openness question is always contingent, and to phrase political questions in terms of data is sidestepping the big issue. Your answer to “what data should the government make public?” depends not so much on what you think about data, but what you think about the government. Everyone is in favour of other people’s openness.

This openness appears to be essential for public deliberation (according to many supporters) and in the case of Wikileaks that does involve leaking cables with apparently trivial issues. As the now famous Aaron Bady explains in his reading of an essay by Assange:
Julian Assange and the Computer Conspiracy; “To destroy this invisible government” « zunguzungu

Wikileaks does not leak something like the “Collateral Murder” video as a way of putting an end to that particular military tactic; that would be to target a specific leg of the hydra even as it grows two more. Instead, the idea is that increasing the porousness of the conspiracy’s information system will impede its functioning, that the conspiracy will turn against itself in self-defense, clamping down on its own information flows in ways that will then impede its own cognitive function. You destroy the conspiracy, in other words, by making it so paranoid of itself that it can no longer conspire:

The more secretive or unjust an organization is, the more leaks induce fear and paranoia in its leadership and planning coterie. This must result in minimization of efficient internal communications mechanisms (an increase in cognitive “secrecy tax”) and consequent system-wide cognitive decline resulting in decreased ability to hold onto power as the environment demands adaption. Hence in a world where leaking is easy, secretive or unjust systems are nonlinearly hit relative to open, just systems. Since unjust systems, by their nature induce opponents, and in many places barely have the upper hand, mass leaking leaves them exquisitely vulnerable to those who seek to replace them with more open forms of governance.

The leak, in other words, is only the catalyst for the desired counter-overreaction; Wikileaks wants to provoke the conspiracy into turning off its own brain in response to the threat. As it tries to plug its own holes and find the leakers, he reasons, its component elements will de-synchronize from and turn against each other, de-link from the central processing network, and come undone. Even if all the elements of the conspiracy still exist, in this sense, depriving themselves of a vigorous flow of information to connect them all together as a conspiracy prevents them from acting as a conspiracy.

And one of the interesting things in this Wikileaks case is that, based upon Aaron Bady’s analysis, the US reaction against Assange in fact validates the leaks because they can never arrest Assange (for example for being a spy) without making clear that the cables are authentic. The counter-reaction therefore affirms the intentions of the Wikileaks activists. The case of the activists trying to support Wikileaks by attacking websites of for example Visa, may have a less clear political profile. Nevertheless, it is a little bit too simple to assume that the hactivists in the Wikileak case are mere vandals. An insider look by anthropologist (you really need an anthropologist for that…) Gabriella Coleman makes this clear:
What It’s Like to Participate in Anonymous’ Actions – Gabriella Coleman – National – The Atlantic

We see here how one participant is trying to rally the infantry to stay on target but this is followed by critical commentary on motivations behind the attacks. But is it the case that “most people here do not fight because of something?” In reality, it is hard to tell. In some ways, it may be impossible to gauge the intent and motive of thousands of participants, many of who don’t even bother to leave a trace of their thoughts, motivations, and reactions. Among those that do, opinions vary considerably.

And yet there are other statements made by Anonymous that do give a clear sense that some fight for “something” and that this is part of a larger political plan, even if surely not everyone participates in Anonymous for noble causes. Along with IRC, Anonymous have also made ample use of collaborative writing software, in this case Pirate Pad (which rose from the ashes of Etherpad) and do so to coordinate actions, pick targets, and write manifestos. If IRC is where the cacophonous side of Anonymous is most clearly manifest, then the documents and conversation on Pirate Pad reflect a calmer, more deliberate and deliberative side of Anonymous, where participants offer arguments that are picked apart or supported through reasoned debate.

As with all social movements participants have a wide variety of motivations for being involved in hactivism in favour of Wikileaks; some have idealistic motives others have not (and the distinction is not always that clear). These hactivists can perhaps be seen as modern anarchists as Farrell explains in a very good review of Under Three Flags: Anarchism and the Anti-Colonial Imagination (by Benedict Anderson, yes the one of ‘imagined communities’) and The Art of Not Being Governed: An Anarchist History of Upland Southeast Asia (by James Scott). The lack of a clear political profile and the apparent shallow commitment of digital activists appears to limit the potential of these modern anarchists. As Farrell explains:
The State of Statelessness – Henry Farrell – The American Interest Magazine

Thanks to Noam Chomsky, the Internet and the anti-globalization protests of the late 1990s, multitudes of young activists now either see themselves as anarchists or are attracted to aspects of anarchist philosophy. Yet this hardly adds up to a coherent political movement.

While anarchism still inspires political action, anarchists do rather little to organize that action into a larger program for change. Like other activists, they have taken advantage of the Internet to organize protests, but the Internet is no substitute for a directed organization. It can create solidarities and facilitate simple forms of collective action, such as raising money or turning up in the same place for a protest. But it cannot easily sustain complex activities that require long-term commitments. Here, in particular, the Internet actually accentuates some of anarchism’s inherent weaknesses.

But maybe we need to re-visit Granovetter’s argument about the strength of weak ties in order to fully appreciate the ties that are being created online.Weak Ties, Twitter and Revolution | Wired Science | Wired.com

While Gladwell argues that the flat hierarchies of online networks are a detriment to effective activism — he cites the leaderless P.L.O. as an example — Granovetter points out that leaders of social movements often depend on weak ties to maintain loyalty. He notes that organizations dominated by strong ties tend to produce fragmentation and cliquishness, which quickly leads to the breakdown of trust.

This suggests that part of the reason Martin Luther King was able to inspire such discipline among a relatively large group of followers was that he cultivated a large number of weak ties. As a result, people felt like they trusted him, even though they barely knew him. Here’s Granovetter:

Leaders, for their part, have little motivation to be responsive or even trustworthy toward those to whom they have no direct or indirect connection. [This is what happens in a group without weak ties.] Thus, network fragmentation, by reducing drastically the number of paths from any leader to his potential followers, would inhibit trust in such leaders.

Obviously, this 1973 paper doesn’t explore the implications of weak ties that develop online. Do all those Tea Party activists feel like they have weak ties with Sarah Palin? Perhaps these online relationships are intrinsically different than those weak ties we form at the office, or the dinner party?

These are all important questions, and I don’t think we have many good answers. But I would quibble with Gladwell’s wholesale rejection of weak ties as a means of building a social movement. (I have some issues with Shirky, too.) It turns out that such distant relationships aren’t just useful for getting jobs or spreading trends or sharing information. According to Granovetter, they might also help us fight back against the Man, or at least the redevelopment agency.

Nevertheless I do share the reluctance to attribute revolutionary capacities to the Internet to easily like happened in the case of the Green Movement in Iran as the so-called Twitter Revolution. Going back to Farrell’s review:
The State of Statelessness – Henry Farrell – The American Interest Magazine

Scott’s message, if a message it is, is that the possibilities of anarchy are fundamentally limited by the modern state. We cannot get away from the state, so the best we can do is to chasten and moderate it through the institutions of representative democracy. This speaks well to the incoherencies of modern anarchists. It is difficult to imagine anarchism succeeding for the simple reason that there is no reasonable prospect that the state will wither away. The inherent vagueness of anarchism, its frequent unwillingness to articulate and interrogate its own goals and its methodologies directly, and its sometime elevation of mere action over the calculable political results of those actions are all part of the implicit tribute anarchism pays to its enemy. Anarchists even struggle to persuade themselves that they would want to live in a truly stateless society, let alone to persuade the vast majority of their fellow citizens to do so.

Anderson’s history draws us to rather different conclusions and expectations. He suggests that anarchism’s ideological weakness is connected to its very real strength; the one is the obverse of the other. […]

The network that anarchists helped sustain, which brought together insurrectionists, journalists, novelists and the odd liberal intellectual, was formed less by a common ideological project than by profound indignation and solidarity with others agitating against injustices. Here, the very incoherence and malleability of anarchism proved to be an advantage. If it did not achieve much in itself, it allowed others who were associated with it to achieve much indeed. Anarchist newspapers and journalists helped make the Montjuich prison into a source of great shame for Spain, so much so that it proved impossible successfully to prosecute the man who assassinated the prison’s chief torturer.

Here we see the links between the anarchist network of the 19th century, bound together by letters, novels and personal travel, and the anarchist network of today, bound together by the blogs, forums and listservs of the Internet. […] They create links of solidarity across borders. […]

If Scott provides good reason to believe that anarchism will never achieve its global ambitions, Anderson suggests that perhaps those global ambitions were never the most interesting thing about anarchism. Even in a world where the state is here to stay—notwithstanding all the chic nostrums and prophecies about its rapidly growing porosity and looming obsolescence—global networks founded on sympathy, solidarity and a real if diffuse sense of common purpose can help balance against the abuses inherent in the form of the state. Here, anarchists resemble the American Founders, who saw the spirit of liberty as a necessary bulwark against concentrations of power, and were themselves partly embedded in international networks preaching revolution and social upheaval. In building a truly global economy, the great states have given anarchists the opportunity to rebuild their networks of sympathy and common political purpose across borders. Today’s anarchists want to change the world through distributed action rather than a pistol shot. It seems to be working out better.

The weak ties and perhaps shallow commitments fostered on/by the Internet may generate some small-scale changes in individuals’ lives and in small groups on the longer term that may even be more important than the large scale attacks and counter-attacks that are going on now.(See also Maximilian Forte’s take on the Wikileaks Revolution) Twitter, Facebook, Wikis and other forms of digital media probably have more to do with individuals asserting their own place in the world and people trying develop their own voice, than with some revolutionary potential. At the same time however Wikileaks is an example of weak ties on which a network of contributors is build around shared values and a trust ethic (to take up Stacey’s point again). One could say that Wikileaks/Assange created weak ties making people who do not belong to the network and/or do not know Assange trust them enough to join them and stand up for them. Although in general the revolutionary potential of the Internet may seem rather limited, in this case the Internet can be a substitute for directed organization certainly (and here it comes again) in the wake of what Bady has called the ‘counter-overreaction’. The ‘counter-overreaction’ does not only validate the leaks but also directly provokes and feeds the activism against the states’ responses to Wikileaks. What the effect is in the longer term remains to be seen.

1 comment.

Een wekelijks portie burgerschap 50 – Naturalisatieceremonies, ambtenaren en inburgeraars

Posted on December 14th, 2010 by martijn.
Categories: Burgerschapserie 2010.

Uit de burgerschapskalender:

Op naturalisatiedag overhandigen gemeenten tijdens een feestelijke ceremonie het Nederlandse paspoort aan nieuwe burgers die hun inburgeringsexamen met succes hebben afgelegd. Als afsluiting van het integratieproces wordt er stilgestaan bij de rechten en plichten die bij het Nederlanderschap horen. Zo’n oranje tompouce die de kersverse Nederlanders na de ceremonie krijgen, zou dat nou een recht of een plicht zijn?
15 december naturalisatiedag

Sinds 2006 kennen we in Nederland naturalisatieceremonies. Het moest een ceremonie worden, want naturalisatie moest volgens minister Verdonk extra ‘cachet’ krijgen. Antropoloog Oskar Verkaaik heeft dit mooi beschreven in zijn artikel The Cachet Dilemma – Ritual and agency in new Dutch nationalism in het gezaghebbende tijdschrift American Ethnologist (vol. 37, pp. 69-82). In dit artikel beschrijft hij hoe de praktijk rondom deze ceremonies gegroeid is door de lokale ambtenaren die de inhoud van dit ‘feestje’ bepalen. Waar ambtenaren soms aanvankelijk nogal wat moeite hadden met deze wel heel nationalistische ceremonie (juist vanwege de term ‘cachet’) is men zich gaandeweg hier minder druk over gaan maken. De standaardisering van de ceremonie maakt dat het onderdeel wordt van de bureaucratische routine; het nationalistische aspect verdwijnt daarmee niet, maar wordt bijna onzichtbaar. Het noemen van oranje tompouce hierboven is zo’n voorbeeld. Het mag wat banaal aan doen, maar in Nederland schuilt het nationalisme juist in dit soort alledaagse, ogenschijnlijk niet noemenswaardige uitingen van nationalisme. Nationalisme krijgt daarmee een vriendelijk gezicht en in zo’n ceremoniële toespraak wordt het gereduceerd tot een kwestie van interculturele communicatie en het overbruggen cultureel verschil. Cultuur en identiteit worden ogenschijnlijk neutraal technische aangelegenheden om interactie tussen bevolkingsgroepen mogelijk te maken. De ceremonie werd gaandeweg een moment waarop ambtenaren een boodschap kwijt konden die ze normaal gesproken nergens kwijt konden gezien de bureaucratische procedures en protocollen van naturalisatie. Soms bekritiseerde men daarbij het bestaande beleid, maar men werd ook gegrepen door de wijze waarop rituelen cq. ceremonies werken; het maakt iets plechtigs van iets dat toch vrij plat is (het verwerven van het juiste papiertje). De toespraken die gehouden worden gaan over Nederlandse identiteit waarbij niet alleen gewezen wordt op de tulpen en molens, maar waar ook andere zaken aan de orde komen zoals burgerschap, civil society enzovoorts.

De plechtigheid van de ceremonie en ook het aspect van ‘cachet’ dat daarmee samenhangt, maakt duidelijk dat er een bepaalde notie van burgerschap aan de basis ligt. Of eigenlijk een dubbele notie. Allereerst is er het formele burgerschap (het papiertje), maar ten tweede is er ook een burgerschap dat betrekking heeft op het deel uit maken en zich verbonden voelen met de morele gemeenschap; een notie van Nederland als gemeenschap gebaseerd op bepaalde voorstellingen van wat goed is en wat deugdzaam burgerschap is (gelijk man en vrouw, seksuele vrijheden, vrijheid van meningsuiting enzovoorts). Het verkrijgen van het formele burgerschap is voltooid met deze ceremonie, maar het tweede die van de morele gemeenschap niet zo blijkt uit het stuk van Verkaaik. Migranten krijgen voor en tijdens die ceremonie een bepaald ideaalplaatje van de Nederlandse samenleving over gedragen. Ambtenaren weten dat heel goed en na de ceremonie zijn er dan ook de nodige grapjes die enige schaamte blootleggen over datgene wat zojuist is gebracht; een ideaalplaatje klopt immers per definitie niet. Dat gedeelte is onderdeel van het hele ritueel, maar migranten maken dat natuurlijk niet mee, het is alleen voor de ambtenaren. Migranten worden daarmee dus uitgesloten van wat wel genoemd wordt ‘cultural intimacy’; het besef dat een gedeelde identiteit (de Nederlander) in realiteit vaak zeer ambigue en ambivalent is. Vergelijk het met expats die hier komen en leren dat Nederland ook op de werkvloer zeer egalitair is, dat je niet teveel openlijk respect en bewondering voor je baas moet tonen want dat is slijmen. Tegelijkertijd kent de werkvloer vaak wel degelijk een hiërarchie, maar dan één die zeer subtiel en niet zo goed zichtbaar is, pas als je er tegenaan botst wordt het duidelijker. In de naturalisatieceremonie en in het inburgeringstraject komen dat soort zaken nauwelijks aan bod; er wordt gestolde idealistische versie van Nederlandse identiteit en cultuur doorgegeven. Dat gebeurt altijd, alleen nu er sinds enkele jaren zoiets bestaat als een inburgeringstraject en naturalisatieceremonie krijgt deze versie extra gewicht doordat hij dwingend wordt opgelegd aan de inburgeraars.

De vraag is natuurlijk nu hoe de deelnemers dit allemaal opvatten en beleven. Verkaaik gaat daar niet heel diep op in jammer genoeg, maar hij onderscheidt toch wel drie groepen. Allereerst is er de groep (ongeveer 20%) die de ceremonie waardeert en voor wie naturalisatie een emotioneel moment is na vaak jarenlange procedures en onzekerheid. Voor hen betekent een Nederlands paspoort dat zij eindelijk hun land van herkomst weer kunnen bezoeken (dat is inderdaad paradoxaal zoals Verkaaik stelt). Zij waarderen de ceremonie en ook het ideaalplaatje dat geschetst wordt; daar doet men het immers voor. Relativerende opmerkingen over de Nederlandse cultuur door de ambtenaren brengen hen dan ook in de war. De meerderheid echter beschouwt het Nederlandse paspoort gewoon als een simpel papiertje dat hun kansen op de arbeidsmarkt vergroot en hun beslommeringen met de Nederlandse overheid vergemakkelijkt. De ceremonie is voor hen in de eerste plaats een teken van de Nederlandse obsessie met de eigen cultuur; niet vervelend maar ook niet erg verleidelijk. Deze groep heeft een sterk seculiere inslag waarbij cultuur en religie gezien worden als privé-zaken. Zij tolereren het ideaalbeeld dat wordt overgedragen zonder zich hieraan over te geven. De derde groep bestaat uit de optanten: volwassenen die in Nederland geboren zijn en er altijd geleefd hebben; veelal kinderen van de gastarbeiders. Ze zijn hier opgegroeid, hebben Nederlands onderwijs gevolgd en spreken de Nederlandse taal, maar worden ook gezien en behandeld als buitenstaanders (allochtonen). Zij hebben een reputatie opgebouwd door het verstoren van de mooie, blije ceremonie (die het moet zijn volgens de ambtenaren) met opstandig gedrag. Voor de groep optanten is de ceremonie echter niet zozeer een ritueel dat hen betrekt bij Nederland, maar één dat hen er (opnieuw) van apart zet. Zij zien de ceremonie als beledigend en in tegenstelling tot de eerste twee groepen zijn zij net als de ambtenaren zeer goed op de hoogte van de ambiguïteit en ambivalentie van de Nederlandse cultuur en identiteit. Hun verzet betwist dat ideaalbeeld en de clichés die ermee gepaard gaan en tegelijkertijd ontwikkelen zij zo ook een een zekere ‘cultural intimacy’ onder elkaar omdat ze op de hoogte zijn van een publiek geheim. De ambtenaren (die in het algemeen helemaal niet onwelgevallig staan tegenover de optanten) ergeren zich hier aan en ontwikkelen dan ook negatieve ideeën over deze groep bij wie zij er niet in slagen om een idee van gemeenschappelijkheid te ontwikkelen (wat bij de andere groepen dus wel lijkt te lukken, hoe oppervlakkig ook).

Het zou interessant zijn om een vervolgonderzoek te doen naar de drie genoemde groepen. De eerste twee groepen zullen er waarschijnlijk vroeg of laat achter komen dat de transformatie die plaats vindt in het ritueel van naturalisatie (van migrant naar burger) niet volledig is. Immers, men is wel formeel burger maar nog geen onderdeel van de morele gemeenschap; men wordt aangemerkt als allochtoon en dient daarom nog steeds te integreren. Maar ook hoe ontwikkelt de derde groep zich verder; hun transformatie is evenmin volledig en dat weten ze al op het moment dat ze meedoen aan de ceremonie. Onderzoek onder de ambtenaren blijft ook nodig. Immers, burgerschap, identiteit en secularisme zijn niet alleen vage noties in het debat over migranten, integratie en islam, maar (en dat laat Verkaaik prachtig zien) krijgen een bepaalde kracht doordat ze (dwingend) worden overgedragen door instituties in de samenleving die de beschermers zijn van de bestaande arrangementen, waarden en normen. En ook dat zijn geen abstracties, het zijn mensen die het overdragen en vormgeven: ambtenaren.

1 comment.

Debate: Sharia's in the West – A Place for religious Laws in Western Democracies?

Posted on December 13th, 2010 by martijn.
Categories: ISIM/RU Research, Multiculti Issues, Public Islam.

Radboud University Nijmegen, the Netherlands, hosted a debate last week on the topic of Sharia(‘s) in the West. In the introduction of the debate, it was said that:

For many citizens of Western countries the concept of Shari’a is tantamount to violation of human rights. For them, religious and secular laws simply don’t go together. Period. No wonder that Rowan Williams, Archbishop of Canterbury, met with criticism and condemnation when, in 2008, he remarked that it would be ‘inevitable’ to adopt elements of Islamic family law into the British legal system.

And yet, only a few decades ago Western countries also upheld religiously inspired laws which provided for matters of marriage, child rearing and divorce. Since then, most of these laws have been abolished or adapted to achieve more individual freedom and a higher degree of equality between men and women. As a result, the whole domain of family law has been secularized en individualized.

Many Muslims living in Western countries find it hard to accept this state of affairs. They take it for granted that family matters must be settled according to religious rules and regulations. They therefore try to achieve some legal autonomy in these matters by appealing to the freedom of religion and anti-discrimination laws. Is this appeal justified? How should a modern secular State respond to the wishes and principles of religious minorities?

I have some doubts about the last paragraph. In the Netherlands there have been no claims to implement Sharia based rules and I this is the case in most European countries and there is a lot of resistance among Muslims about it as well.

In his lecture, John Witte, specialist in family law and religious freedom, gave his views on these matters. Piet Hein van Kempen and Jan Jaap de Ruiter responded.

Sharia’s in the West. A Place for religious Laws in Western Democracies? The Frontiers of Marital Pluralism by John Witte

This compromise on religion and education, forged painfully over a half century of wrangling, has some bearing on questions of religion and marriage. Marriage, like education, is not a state monopoly. Religious parties have always had the right to marry in a religious sanctuary or before a state official. Religious officials have long had the right to participate in the weddings, annulments, divorces and custody battles of their voluntary members. But the state has also long set the threshold requirements of what marriage is and who may participate. Religious officials may add to these state law requirements but not subtract from them. A minister may insist on premarital counseling before a wedding, even if the state will marry a couple without it. But if a minister bullies a minor to marry out of religious duty, the state could throw him in jail. A rabbi may encourage a bickering couple to repent and reconcile, but she cannot prevent them from filing for divorce. An imam may preach of the beauties of polygamy, but if he knowingly presides over a polygamous union, he is an accessory to crime.

Sharia’s in the West. A Place for religious Laws in Western Democracies? A Reply to John Witte by Jan Jaap de Ruiter

However sympathetic I find the essay of professor Witte, I am not convinced of the idea of acommodating Sharia or part of Sharia law in the Dutch legal system. In practice it concerns nearly always family law and exactly in this legal domain there are some very sensitive issues to consider, the most important of which the status of women. Islamic law is not compatible with Dutch law when it concerns women. In numerous instances Sharia holds to her half the authority or power that she accords to Muslim men. In court her witness counts as half a man’s witness. In cases like marriage, children, divorce and inheritance she is in a permanent inferiority position. The way to apply for divorce is so much easier for Muslim men than for women, and inheritance laws foresee half the share of men for women.

Speakers
Prof John Witte is Professor of Law at Emory University, Atlanta, US, and a specialist in religious freedom , history of law and marital law. He is Director of the Center for the Study of Law and Religion, one the world’s largest research programs on religion and human rights. His publications have been translated into several languages. A much sought-after speaker, John Witte was elected Teacher of the Year by students of Emory Law ten times.
Dr Jan Jaap de Ruiter is Arabist at the University of Tilburg. His main interest is in the status and role of the Arabic language and of Islam in Western Europe and Morocco.
Prof dr Piet Hein van Kempen is Professor of Criminal Law and Criminal Procedure and Professor of Human Rights Law at the Radboud University Nijmegen.

0 comments.

Debate: Sharia’s in the West – A Place for religious Laws in Western Democracies?

Posted on December 13th, 2010 by martijn.
Categories: ISIM/RU Research, Multiculti Issues, Public Islam.

Radboud University Nijmegen, the Netherlands, hosted a debate last week on the topic of Sharia(‘s) in the West. In the introduction of the debate, it was said that:

For many citizens of Western countries the concept of Shari’a is tantamount to violation of human rights. For them, religious and secular laws simply don’t go together. Period. No wonder that Rowan Williams, Archbishop of Canterbury, met with criticism and condemnation when, in 2008, he remarked that it would be ‘inevitable’ to adopt elements of Islamic family law into the British legal system.

And yet, only a few decades ago Western countries also upheld religiously inspired laws which provided for matters of marriage, child rearing and divorce. Since then, most of these laws have been abolished or adapted to achieve more individual freedom and a higher degree of equality between men and women. As a result, the whole domain of family law has been secularized en individualized.

Many Muslims living in Western countries find it hard to accept this state of affairs. They take it for granted that family matters must be settled according to religious rules and regulations. They therefore try to achieve some legal autonomy in these matters by appealing to the freedom of religion and anti-discrimination laws. Is this appeal justified? How should a modern secular State respond to the wishes and principles of religious minorities?

I have some doubts about the last paragraph. In the Netherlands there have been no claims to implement Sharia based rules and I this is the case in most European countries and there is a lot of resistance among Muslims about it as well.

In his lecture, John Witte, specialist in family law and religious freedom, gave his views on these matters. Piet Hein van Kempen and Jan Jaap de Ruiter responded.

Sharia’s in the West. A Place for religious Laws in Western Democracies? The Frontiers of Marital Pluralism by John Witte

This compromise on religion and education, forged painfully over a half century of wrangling, has some bearing on questions of religion and marriage. Marriage, like education, is not a state monopoly. Religious parties have always had the right to marry in a religious sanctuary or before a state official. Religious officials have long had the right to participate in the weddings, annulments, divorces and custody battles of their voluntary members. But the state has also long set the threshold requirements of what marriage is and who may participate. Religious officials may add to these state law requirements but not subtract from them. A minister may insist on premarital counseling before a wedding, even if the state will marry a couple without it. But if a minister bullies a minor to marry out of religious duty, the state could throw him in jail. A rabbi may encourage a bickering couple to repent and reconcile, but she cannot prevent them from filing for divorce. An imam may preach of the beauties of polygamy, but if he knowingly presides over a polygamous union, he is an accessory to crime.

Sharia’s in the West. A Place for religious Laws in Western Democracies? A Reply to John Witte by Jan Jaap de Ruiter

However sympathetic I find the essay of professor Witte, I am not convinced of the idea of acommodating Sharia or part of Sharia law in the Dutch legal system. In practice it concerns nearly always family law and exactly in this legal domain there are some very sensitive issues to consider, the most important of which the status of women. Islamic law is not compatible with Dutch law when it concerns women. In numerous instances Sharia holds to her half the authority or power that she accords to Muslim men. In court her witness counts as half a man’s witness. In cases like marriage, children, divorce and inheritance she is in a permanent inferiority position. The way to apply for divorce is so much easier for Muslim men than for women, and inheritance laws foresee half the share of men for women.

Speakers
Prof John Witte is Professor of Law at Emory University, Atlanta, US, and a specialist in religious freedom , history of law and marital law. He is Director of the Center for the Study of Law and Religion, one the world’s largest research programs on religion and human rights. His publications have been translated into several languages. A much sought-after speaker, John Witte was elected Teacher of the Year by students of Emory Law ten times.
Dr Jan Jaap de Ruiter is Arabist at the University of Tilburg. His main interest is in the status and role of the Arabic language and of Islam in Western Europe and Morocco.
Prof dr Piet Hein van Kempen is Professor of Criminal Law and Criminal Procedure and Professor of Human Rights Law at the Radboud University Nijmegen.

0 comments.

Closing the week 49 – Featuring Anthropology of Wikivism

Posted on December 12th, 2010 by martijn.
Categories: Blogosphere.

Most popular on Closer this week:

  1. Islamizing Europe – Muslim Demographics
  2. Restoring Dutch Identity – Anti-Discrimination Ads
  3. Avatar

Geef uw suggesties voor de Dr. Kromzwaard Trofee: HIER

  • If you want to stay updated and did not subscribe yet, you can do so HERE
  • If you want to stay updated about the ISIM Review pages I suggest you do subscribe

Anthropology of Wikivism
Paul Stacey “Wikivism”: From Communicative Capitalism to Organized Networks (Cultural Politics: an international journal)

This article examines two different approaches to the political significance of networked technologies like the Internet. It considers Richard Kahn and Douglas Kellner’s “critical/reconstructive” methodology and Jodi Dean’s account of “communicative capitalism,” and shows how the respective approaches are insufficient to elucidate the genuinely radical possibilities we may harbor for the Internet. The case study of “hypertextual databases” or “wikis” is used, both to contextualize the limitations of the above arguments and to present a more radical overture for thinking about network politics. I also utilize Ned Rossiter’s concept of “organized networks” and show how these social-technical forms can provide a more radical proposition for thinking about the political possibilities of wikis. I proceed to translate wikis as specific kinds of organized networks that take us beyond a purely perfunctory language – whether as “information-rich data banks” or else animating the “fantasy of abundance” – and allow us to see them in a decidedly “political” way, as necessarily “incomplete” and thus eminently “rewritable” formations. This essay then concludes by examining the wider implications this “political” reading has for the way in which we understand the multiple situations of nascent forms of democratic politics.

Articles on Wikileaks | Political Activism and the Web

This is a list of all of the articles about Wikileaks, or using Wikileaks data, that I have written to date:

The Anthropology of Hackers – Gabriella Coleman – Technology – The Atlantic

Since 2007, I have taught an undergraduate class on computer hackers at New York University where I am Assistant Professor in the Department of Media, Culture and Communication. The class opens a window into the esoteric facets of hacking: its complicated ethical codes and the multifaceted experiences of pleasures and frustrations in making, breaking, and especially dwelling in technology. Hacking, however, is as much a gateway into familiar cultural and political territory. For instance, hacker commitments to freedom, meritocracy, privacy and free speech are not theirs alone, nor are they hitched solely to the contemporary moment. Indeed, hacker ethical principles hearken back to sensibilities and conundrums that precipitated out of the Enlightenment’s political ferment; hackers have refashioned many political concerns — such as a commitments to free speech — through technological and legal artifacts, thus providing a particularly compelling angle by which to view the continued salience of liberal principles in the context of the digital present.

What It’s Like to Participate in Anonymous’ Actions – Gabriella Coleman – National – The Atlantic

Here I want to give a fuller picture of what it looks like to participate in Anonymous, how they arrive at some consensus, how they change tactics, and how they use technology to produce collaboratively. Although this is quite an incomplete picture, it will perhaps give a more human face to an operation that otherwise seems faceless.

COMMENTARY: Canadian anthropologist defends Wikileaks

A Canadian anthropologist who has donated money to Wikileaks mounted a vigorous defense of the embattled Julian Assange on Wednesday in an article posted on the website CounterPunch.[1] — Maximillian C. Foote is especially exercised by the scrupulous concern for legality evinced by the U.S. government and, inter alia, FOX News, “eager to dedicate its time and energies to looking for legal loopholes by which to hang Wikileaks. It demonstrated no such concern for the finer points of international law, let alone another country’s domestic laws, when it came to the U.S. invasions of Afghanistan and Iraq.” — For Prof. Foote, all the supposed “arguments” presented by the U.S. national security state are really “appealing to something more visceral with all of this posturing: fear. It wants to strike fear into the minds and bodies of people working with Wikileaks, or anyone else doing such work, and anyone contemplating leaking any classified records. Fear is its greatest weapon of psychological destruction, with proven success at home.” — It all amounts to “fear promotion,” to which “the best answer is a combination of further tactical innovation, and greater humor.” …

WikiLeaks Disrupts U.S. Propaganda Machinery « ZERO ANTHROPOLOGY

Flashback time: The language used to depict Saddam Hussein and Osama Bin Laden as craven life forms has returned for a repeat performance except that this time the target is Julian Assange and his merry band of WikiLeakers. “Execute him” say dozens of U.S. politicians and assorted government officials. “Arrest him and hang him,” say others. OMG! laments the US government over news of critical infrastructure locations revealed worldwide. Never mind that maps of pipelines, cable routes, etc. can be pulled with ease right off the Internet.

The Wikileaks Revolution « ZERO ANTHROPOLOGY

We have certainly reached some sort of turning point, a critical crossroads between power, information, and activism, with an uncertain outcome except for one: it is certain that the future will not be merely a seamless extension of the past. Few observers disagree on that, whether speaking of the near-, middle- or long-term. One of the primary actors, Julian Assange, recently stated: “I believe geopolitics will be separated into pre and post cablegate phases.” Carne Ross, a British diplomat, wrote in similar terms: “History may now be dated pre- or post-WikiLeaks.”

But what could be different post-cablegate?

New media, geopolitics and #Wikileaks « media/anthropology

It is widely expected – and reasonably so – that the release by Wikileaks of thousands of US diplomatic cables will have a profound effect on how states communicate both internally and with other states. This global event is also highly likely to alter in important ways existing relationships between digital activists, governments and the news media. How can these changes be studied comparatively, across countries and regions?

Wikileaks « Digital Culture

I don’t think Wikileaks really accomplishes its purpose. Even if it is somehow making people more aware of their government, it isn’t REALLY. The average person definitely cannot go through gov documents and get anything from it. All they know is what politicians, academics, and the media tells them they should get from it. It’s getting a lot of people in trouble for not doing all that much.

A Wikileaks Crib Sheet, Part 1 « Anthropoliteia: the anthropology of policing

I think that Wikileaks problematizes both our conceptions of media and information, but more about that later. Since officially launched in 2006 (according to Wikipedia) or 2007 (according to its site), the organization has posted a staggering number of leaked documents. Until recently, everyone’s favorite leak, for which it won the 2009 Amnesty International human rights reporting award (New Media) was the 2008 publication of “Kenya: The Cry of Blood – Extrajudicial Killings and Disappearances”, a report by the Kenya National Commission on Human Rights about police killings in Kenya. According to the Wikileaks website, the leak “swung the vote by 10%. This led to changes in the constitution and the establishment of a more open government”. Since the beginning of 2010, Wikileaks has made four major releases, possibly all from the same leak, of information from various branches of the US government: on 5 April 2010 a video of US soldiers in an Apache helicopter shooting people in an Iraqi suburb of New Baghdad; on 25 July 2010 the “Afghanistan War logs” and on 22 October 2010 the “Iraq War Logs”, both compilations of documents detailing the war and occupation of those countries by the United States military; and beginning on 28 November 2010, what will eventually be a quarter million diplomatic cables from US Embassies around the world.

WikiLeaks and Hacktivist Culture | The Nation

In recent months there has been considerable discussion about the WikiLeaks phenomenon, and understandably so, given the volume and sensitivity of the documents the website has released. What this discussion has revealed, however, is that the media and government agencies believe there is a single protagonist to be concerned with—something of a James Bond villain, if you will—when in fact the protagonist is something altogether different: an informal network of revolutionary individuals bound by a shared ethic and culture.

Eurozine – Twelve theses on WikiLeaks – Geert Lovink, Patrice Riemens

Vindictive, politicized, conspiratorial, reckless: one need not agree with WikiLeaks’ modus operandi to acknowledge its service to democracy. Geert Lovink and Patrice Riemens see in WikiLeaks indications of a new culture of exposure beyond the traditional politics of openness and transparency.

Wikileaks, Now « zunguzungu

Assange said that Wikileaks “practices civil obedience, that is, we are an organization that tries to make the world more civil and act against abusive organizations that are pushing it in the opposite direction.” And a moment later, he clarified that “It is not our goal to achieve a more transparent society; it’s our goal to achieve a more just society.”

This is an important point that gets lost if we focus too much on the techno-utopianism of the original essay, which can credibly be read as too easily equating secrecy — in all its forms — as evil.

Culture and International Affairs: Beeman–Iran’s Involvement in Iraq–Wikileaks Documents don’t prove a thing

Readers should be deeply skeptical of claims that the the NY Times reporting on Iran’s involvement in Iraq based on the Wikileaks documents constitutes some kind of smoking gun about Iran’s involvement in attacks on the U.S. military, or, actually, that the reporting constitutes anything new at all.

WikiRebels – The Documentary
You need to a flashplayer enabled browser to view this YouTube video
You need to a flashplayer enabled browser to view this YouTube video
You need to a flashplayer enabled browser to view this YouTube video
You need to a flashplayer enabled browser to view this YouTube video
Interprete » If I could have, I would have

wrote an Annual Review of Anthropology on digital media last year. About a month ago, I found out that anyone can download it thanks to a link provided by the ARA, which we are allowed to put on one institutional web page. So go here (and go to the citation for the link) for those who are interested in a way too short review of some of the ethnographic literature on digital media.

Writing the piece left me many psychological wounds and scars, one of which had to do with the fact that I probably overlooked some folks. I have been left out of review type essays and honestly, it sucks. I tried to be as comprehensive as possible: I chose not to massively whittle down the scope (which was an option) and was able to smuggle in more citations than originally allowed and yet I still cut out 200 citations. But in the end I overlooked some folks as I found out about them too late. If I could go back in time, this is who I would include (well there are others but I have chosen these for now).

Celebrating Celebrities
Assange man of the year in Naples nativity creches | Reuters

Wikileaks founder Julian Assange may be alone in jail in London, but in the traditional Neapolitan Christmas creches he is in good company — with Jesus, Mary and Joseph.

A celebrity as a figure for the afterlife « Urbi & Orbi

Ideas about the sort of objects that are needed to face the afterlife are indeed most interesting. In traditionally catholic France, it is common to come across portraits of Jesus or the Virgin Mary displayed on tombs. Celebrities can now also be added to the list.

Misc.
Images of Arabs and Muslims in American Cinema | SUSRIS

Dr. Michalak noted his research is not comprehensive, but the broad scope of films selected and explored demonstrate that Arabs and Muslims have gone from being generally vilified in cinema to being humanized and respected. “The substantial number of films with positive Arab and Muslim characters is a sign that things are changing. Presumably, we can all agree that negative stereotyping is harmful and that Americans should strive for critical thinking, understanding, tolerance and multi-culturalism.”

What we can learn from procrastination : The New Yorker

There’s something comforting about this story: even Nobel-winning economists procrastinate! Many of us go through life with an array of undone tasks, large and small, nibbling at our conscience. But Akerlof saw the experience, for all its familiarity, as mysterious. He genuinely intended to send the box to his friend, yet, as he wrote, in a paper called “Procrastination and Obedience” (1991), “each morning for over eight months I woke up and decided that the next morning would be the day to send the Stiglitz box.” He was always about to send the box, but the moment to act never arrived. Akerlof, who became one of the central figures in behavioral economics, came to the realization that procrastination might be more than just a bad habit. He argued that it revealed something important about the limits of rational thinking and that it could teach useful lessons about phenomena as diverse as substance abuse and savings habits. Since his essay was published, the study of procrastination has become a significant field in academia, with philosophers, psychologists, and economists all weighing in.

Fe-Mail Fail: Amy Mowafi’s Attempt to be Carrie Bradshaw » Muslimah Media Watch

The desire to crown an intelligent, sexy-yet-fashionable lady as the Carrie Bradshaw of the Middle East has been a fierce competition, because, you know, there is nothing more mysterious than the lack of sex and dating in the Middle East.

Sakineh Mohammadi Ashtiani ‘at home’ pictures trigger confusion over her fate | World news | The Guardian

Sakineh Mohammadi Ashtiani ‘at home’ pictures trigger confusion over her fate

Woman sentenced to death by stoning in Iran is pictured at home with her son – but she may have been filming a confession

For a Women’s Soccer Team, Competing Is a Victory – NYTimes.com

On Tuesday the Afghan national women’s soccer team had only two days left to practice before leaving for its first international competition.

Mideast Youth » Blog Archive » A Piece Of Meat: The Disparity of Choice – Thinking Ahead

If you take out uncovered meat and place it outside without cover, and the cats come to eat it … whose fault is it, the cats’ or the uncovered meat’s? The uncovered meat is the problem. If she was in her room, in her home, in her hijab, no problem would have occurred.

So spoke Sheikh Hilali four years ago, an Egyptian-born cleric living in Australia. This little gem of a statement instantly gained worldwide notoriety and became a classic example of Muslim fundamentalist preaching in the West. After receiving a wave of criticism, he backtracked, saying, “This does not mean I condone rape. I condemn rape. Women in our Australian society have the freedom and right to dress as they choose. The duty of man is to avert his glance or walk away.”

But it was too late.

Spanish city bans burqas in public buildings – Hindustan Times

The northern Spanish town of Lleida has become the country’s first to implement a law banning the wearing of face-covering Islamic veils such as burqas in municipal buildings. Mayor Angel Ros says he is proud “that Lleida is the first city in Spain to regulate against something that is
discriminatory against women.”

For a Muslim mother, a post-9/11 world of worry

Amal Ali, a Muslim mother from the Chicago suburbs, sees the fallout from 9/11 through the eyes of her young children.

FrP brings hijab ban to Parliament / News / The Foreigner — Norwegian News in English.

Norway’s Muslim schoolchildren could soon face a ban on wearing hijabs. The far-Right Progress Party (FrP) is to present its proposal in Parliament today.

All’s Fair in Love and War? Jolie’s New Film Deals with Bosnian-Serbian War » Muslimah Media Watch

Angelina Jolie is known more for being the sexier half of Brangelina and her patchwork family, but her luscious lips and film projects are a close second. The latest controversy regarding the actress’s directorial debut flick in Bosnia is about a Muslim woman.

tabsir.net » Shariah at the Kumback Café

They call Oklahoma the buckle of the Bible Belt. It’s the state where all 77 counties voted Republican when Barack Obama was elected and where 70.8 percent of the electorate last month approved a “Save Our State Amendment” banning Islamic, or Shariah, law.

Dutch
hoeiboei: Moslims veranderen niet

Drie jaar na de start van mijn comité voor ex-moslims en het daarop gebaseerde debat, moet ik constateren dat er tot op heden weinig vooruitgang is geboekt in het denken en handelen van de moslims in Nederland.

Lubbers’ oproep aan CDA om moslims bij partij te betrekken is terecht – Trouw

Insluiten in plaats van uitsluiten. De boodschap van oud-premier Ruud Lubbers aan zijn partij bevat sympathieke elementen. Zaterdag op de viering van het dertigjarig bestaan van het CDA riep hij zijn partijgenoten op met meer nadruk de dialoog aan te gaan met moslims die vanuit hun geloof democratische politiek willen bedrijven.

Bruggenbouwers » Studiemiddag ‘Wat kunnen moslims voor de Nederlandse samenleving betekenen?’

In 2006 nam Harry Mintjes afscheid als docent godsdienstwetenschap aan de Protestantse Theologische Universiteit. Ter gelegenheid van zijn afscheid werd in Kampen een tweedaags symposium gehouden waarin godsdienstwetenschappers en theologen zich gezamenlijk bogen over de vraag hoe de islam in Nederland er nu uitziet. De resultaten van dit symposium zijn inmiddels gebundeld en bieden een boeiend palet. De artikelen variëren van een portret van de kleine Molukse moslimgemeenschap en het debat rond de positie van moslimvrouwen tot beschouwingen over het gesprek tussen joden, christenen en moslims en het beeldenverbod in de islamitische traditie. Ook is er een viertal artikelen over de islam in Duitsland, Denemarken en Groot-Brittannië.

Frits Bolkestein, Taqiyyah Emperor – Wij Blijven Hier!: Het schrijversplatform van moslims

De begrippen jihad, sharia en taqiyyah hebben tegenwoordig een volledig nieuwe betekenis gekregen die weinig meer van doen hebben met religiewetenschap of islamgeschiedenis.

Veel meer Duitsers dan Nederlanders negatief over moslims – GeenCommentaar

Een kleine 60% van de Duitsers heeft negatieve gevoelens over moslims. Dat blijkt uit een Europese opiniepeiling van de universiteit van Münster. Ook over Nederland hebben de onderzoekers nieuwe cijfers. En wat blijkt? Nederlanders zijn stukken positiever.

Moslims tegen serofobie : Holebiplus

Musulmans_serophobie002.jpgWel ja, serofobie is ook een fobie. Ik kreeg een mail van Merhaba met onderstaande oproep. Doorsturen naar alle moslims die je kent!

‘Christenen weten vaak niet dat zij zoveel verhalen delen met moslims’ – Trouw

Filosofe Marlies ter Borg legde de Bijbel en de Koran naast elkaar en vond veel overeenkomsten. De verhalen over de ark van Noach, Jona die in de walvis komt, en Abraham en zijn zonen komen in beide voor. Maria blijkt in de Koran een intellectuele vrouw die heeft gestudeerd.

VVD’er: ‘Nederland wordt steeds intoleranter, vooral ten opzichte van moslims’

“Nederland is nog steeds een progressief land, maar het wordt steeds intoleranter, vooral ten opzichte van moslims.” Dat zegt oud VVD-kamerlid Sam (Oussama) Cherribi in een podcast op de website van de Emory Universiteit, waar Cherribi als hoogleraar werkt. Volgens Cherribi is de islam in Nederland als een ras geconstrueerd. Hij wordt geinterviewd naar aanleiding van het verschijnen van zijn boek ‘ In the House of War’; Dutch islam observed.

‘Zo waarlijk helpe mij Allah almachtig’

In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht betekent het principe tussen de scheiding van kerk en staat in Nederland niet dat de overheid en de publieke ruimte, zoals bij de Franse laïcité, volledig a-religieus zijn. Nederland kent bijvoorbeeld een bede na de troonrede, de tekst “God zij met ons” op de 2 euromunt en het ambtsgebed in sommige gemeenteraden. Een ander misverstand over scheiding van kerk en staat in Nederland is dat het niet mogelijk zou zijn dat religieuze instellingen financiering van de overheid ontvangen. Dat mag in Nederland wel, en diverse religieuze instellingen, zeker christelijke, ontvangen subsidie.

“Volgelingen van Gülen-beweging moeten helderheid geven” : Nieuwemoskee

De volgelingen van de Gülenbeweging moeten openheid van zaken geven, stelt Martin van Bruinessen, hoogleraar vergelijkende studie van moderne moslimsamenlevingen aan de Universiteit Utrecht. De Tweede Kamer ontvangt binnenkort het resultaat van zijn onderzoek naar de omstreden beweging. Hij schreef het rapport in opdracht van voormalig integratieminister Eberhard van der Laan naar aanleiding van een NOVA-uitzending over de islamitische indoctrinatie van kinderen op een internaat van Gülen-volgelingen.

2 comments.

Een wekelijks portie burgerschap 49 – Vrijwilligers gezocht

Posted on December 10th, 2010 by martijn.
Categories: Burgerschapserie 2010.

Uit de burgerschapskalender:

Theo, jeugdleider van voetbalteam F6. Maria, luizenmoeder. Mohammed, speeltuinmedewerker. Nico, geeft computerles aan senioren. Amina, bloeddonor. Gerrit, wijkpraatpaal. Mieke, geeft Nederlandse les aan vluchtelingen. Peter, penningmeester zangvereniging. Dineke, wandelt met gehandicapten. Shivano, redacteur wijkkrant. Carla, EHBO’ster. Mavis, collectant.
7 december Nationale Vrijwilligersdag

Dit topic is in hoge mate onderhevig aan zelfcensuur!
Suggesties voor subversief vrijwilligerswerk in het kader van actief burgerschap:

  1. Wikileaks zoekt vrijwilligers die geen geheimen kunnen bewaren
  2. Sea Shepherd zoekt vrijwilligers die verstand hebben van een ramkoers
  3. IND is ook dol op vrijwilligers
  4. De Dutch Defence League zoekt vrijwilligers die hun handen uit de mouwen willen steken
  5. De ‘jihad’ in Somalië heeft een tekort aan vrijwilligers
  6. Mantelzorg is ook lekker belangrijk
  7. Sommige feestjes hebben wat kleur nodig
  8. Vrijwilligers voor een tochtje met de Zonnebloem
  9. Samenleving zoekt lokmoslims om lokjoden en lokhomos uit te schelden
  10. Homobeweging zoekt vrijwilligers

4 comments.

Closing the Week 48 – Featuring Morocco and Western Sahara

Posted on December 5th, 2010 by martijn.
Categories: anthropology, Blogosphere.

Most popular on Closer this week:

  1. Award for anthropologist Jan Blommaert: Language, Asylum and the National Order
  2. The Ideology and Influence of Abu Muhammad al-Maqdisi (Guest Author: Joas Wagemakers)
  3. Islamizing Europe – Muslim Demographics

Geef uw suggesties voor de Dr. Kromzwaard Trofee: HIER

  • If you want to stay updated and did not subscribe yet, you can do so HERE
  • If you want to stay updated about the ISIM Review pages I suggest you do subscribe

Featuring Morocco and Western Sahara
Department of Anthropology at Western – Sahrawi in words and pictures

The Moroccan and Mauritanian invasion on Western Sahara in 1975 led to the mass exodus of Sahrawis towards Tindouf, a small town in the Algerian desert. Refugee oral histories and narratives recount horror stories of war, including phosphorous bombs hurled from the skies on the fleeing population. While fighting its military battles on two fronts, the Polisario helped the Sahrawi refugees find safe shelter, distributed food and water (the little that was available) and began establishing and organizing the refugee camps. In February 1976 the Polisario declared a state in exile – the Sahrawi Arab Democratic Republic (SADR) and the refugees became ‘citizens’ who lived in ‘provinces’ the term Sahrawis use in reference to each camp named after districts, towns and areas within Western Sahara.

Pambazuka – Western Sahara and Morocco’s physical and symbolic violence

With tensions coming to a head over the past two weeks, Morocco is once again under the international spotlight for its alleged illegal territorial occupation of Western Sahara. In the wake of a raid on the Sahrawi encampment of Gdeim Izik by Moroccan forces on Monday 8 November, Konstantina Isidoros argues that such ‘events shed illuminating insights into Morocco’s illegal occupation’.

Western Sahara: Morocco incites potential for war – Afrik-news.com : Africa news, Maghreb news – The african daily newspaper

At six am on Monday 8th November, Moroccan armed military forces began a violent attack on one of the largest of Western Sahara’s three ’independence camps’, comprising a reported 8000 tents and 30,000 Sahrawi residents.

AFP: WSahara group ‘releases policeman’ held for spying

The UN refugee agency confirmed on Saturday that Western Saharan independence movement the Polisario Front had freed a policeman it detained on accusations of spying for arch-enemy Morocco.

Spain downplays row with Morocco over Western Sahara – Monsters and Critics

pain on Friday downplayed the importance of its diplomatic problems with Morocco, with Deputy Prime Minister Alfredo Perez Rubalcaba saying there was a sufficient basis of mutual ‘trust’ to solve them.

Rabat announced Thursday that it would review its relations with Madrid after the Spanish parliament adopted a motion urging the government to express its concern over alleged human rights violations in Moroccan-ruled Western Sahara.

Spain’s relations with Morocco were ‘strategic’ and ‘very important,’ Rubalcaba stressed.

As dispute over Western Sahara wears on, growing numbers of refugees journey back home

Some 90,000 Sahrawis, or native Saharans, have lived in desolate tent camps in Algeria since the late 1970s, where they fled to escape warfare between Morocco and the Algerian-backed Polisario Front. Now they are fleeing back to the Moroccan side of the Sahara in increasing numbers, according to reports from the Moroccan government and the United Nations. Most escape to reunite with their families and settle in growing Sahrawi communities; some peacefully promote independent statehood for Western Sahara, while others have planned attacks on Moroccan security forces.

Anthropology (AAA and Science)
New Orleans: 6000 anthropologists, much tweeting, some blogging, no press coverage

It has been one of the best attended conferences ever. More than 6000 anthropologists went to the 109th Annual Meeting of the American Anthropological Society (AAA) in New Orleans.

But as usual, it’s hard to find any press coverage. There are some blog posts about the conference, though, and more than 1000 tweets. “This year was a breakout year for the use of Twitter at the AAA”, Kerim Friedman writes at Savage Minds. The tweets – mostly internal conversations – aren’t of much value for us who haven’t been there, though.

News: Social Sciences and Human Decency – Inside Higher Ed

That conflict is one among many that members of the American Anthropological Association were grappling with here during several sessions of their annual meeting last week. The association is working on its first large-scale revision of its code of ethics in a decade, though some adjustments have been made in the interim, said Dena Plemmons, chair of the task force and a research ethicist at the University of California at San Diego. A new ethics statement is likely to come up for a vote among members in spring 2012.

Anthropology is not a science, says the AAA | Benson Saler’s blog

The Board of the American Anthropological Association has recently adopted a new “mission statement” that omits any reference to “science” in its characterization of anthropology. The previous mission statement contained such a reference.

A number of US anthropologists have protested the new mission statement. I paste below a recent post from Professor Eric C. Thompson of the National University of Singapore. I find Professor Thompson’s post especially interesting because it summarizes some of the data that he and his associates collected from graduate students in several leading US anthropology programs. The student respondents gave their opinions as to which anthropologists they regard as having been most influential on the development of anthropology during the last two decades.

Why anthropology is ‘true’ even if it is not ‘science’ | Savage Minds

A recent article in Inside Higher Ed documented the latest ‘issue’ in anthropology making its way around the Internet: anger amongst ‘scientific’ anthropologists that the executive board of the American Anthropological Association has rewritten the mission statement of the association and removed language which describes anthropology as a science. Now, I have no intention to defend the executive board of the AAA, and I have no objection to labeling myself a social scientist. However, I am concerned that objections to the new statement 1) do a bad job of understanding what ‘science’ is and 2) fail to understand that the knowledge anthropology produces can still be ‘true’ even if it is not ‘scientific’.

Anthropology, Science, and Public Understanding | Neuroanthropology

During November’s annual meeting of the American Anthropological Association, the AAA executive committee made significant changes to its long-range plan statement. By choosing to drop “science” as the main qualifier of the field of anthropology, the executive committee has kicked up a firestorm among anthropologists as well as created a wider reaction in the higher education community.

Here are the old and new wordings for the first of the three sections in the American Anthropological Association’s Statement of Purpose.

Putting ‘science’ back in anthropology – This Just In – CNN.com Blogs

Remember Anthro 101? You probably learned about far-off cultures and methods of observing human social life, in addition to some human evolution, perhaps. Your professor likely referenced published research, and the course catalog said it was a “social science.”

The Social Construction of Neighborhood Navigation… » Sociological Images

…and more in this 3-minute TED talk by Derek Sivers, sent in by AJ S. As AJ points out, the examples show that “…just because something is different doesn’t mean it is not logical in context.”

Somatosphere: Political Subjectivity / Subjectivity beyond the Subject

I have come across an interesting talk by Caroline Williams which would be of interest and relevance to those following the topic of subjectivity, and political subjectivity in specific.

How the Literary Darwinists Got it Wrong | Psychology Today

At the moment, I happen to be reading a 700-page Stephen King novel, left over from time in an airport. In Duma Key, a nasty dead person under the sea bed is able to influence events on this small but spooky island in the Florida Keys. This evil spirit works through paintings. It inspires the protagonist, a renter on the island, to create paintings that amaze and astonish and fetch admiration and high prices. But these paintings do things. They cause heart attacks, remove a bullet embedded in a friend’s skull, make another friend commit suicide, and the paintings make various other people die from various other causes.

Now this is nonsensical, isn’t it? Paintings don’t extract bullets or cause heart attacks. Paintings don’t kill people.

Why we act helpfully toward others – The Times of India

“In anthropology, they say if you are envied, you might act more socially afterward because you try to appease those envious people,” van de Ven says—by sharing your big catch of fish, for example. They wanted to know if these observations from anthropology held up in the psychology lab.

Book review of Cultural Diversity and Global Media (Siapera 2010) « media/anthropology

Review of Cultural Diversity and Global Media: The Mediation of Difference by Eugenia Siapera (2010, pubs. Wiley-Blackwell). This is a draft only, for the final version please see in due course the International Journal of Media and Cultural Politics.

Misc.
Germany’s angst about Islamists goes mainstream

The 200 robed and bearded men gathered at dusk on the market square, rolled out their prayer rugs and intoned Allah’s praises as dismayed townspeople looked on.

It was Ramadan, the Muslim fasting month, and the group that calls itself “Invitation to Paradise” was mounting a defiant response to weeks of public protests against construction of a religious school to teach its austere, militant interpretation of Islam.

In Germany, where the racial crimes of the Nazis have bred extreme sensitivity toward the rights of minorities, such confrontations would until recently have been limited to the far-right margins. The weekly rallies in this city of 250,000 near the Dutch border these days look decidedly mainstream.

Dutch
MOI Studiedag ‘Verbinding, Verbeelding en Vertier’ Moslims en Multimedia

De Nederlandse Vereniging voor de Studie van het Midden-Oosten en de Islam(MOI) organiseert op vrijdag 10 december 2010 een studiedag in Amsterdam:’Verbinding, Verbeelding en Vertier. Moslims en Multimedia’. Aan de hand van recent onderzoek zullen thema’s als methodes van internet onderzoek, salafisme, Fitna the movie en tegenfilms op Youtube, en mediagebruik onder moslims worden toegelicht.

Bruggenbouwers » Reactie liberale moslims op islamnota PKN

De islamnota ‘Integriteit en respect’ van de PKN heeft al de nodige reacties opgeroepen uit eigen geleding, getuige diverse artikelen in de media. Een bevriende dominee heeft mij geattendeerd op de nota en vroeg mij wat ik, moslim, er van vind. Hoewel de nota nog gewijzigd of aangescherpt zal worden en vooral de interne discussie binnen de PKN dient, kan het geen kwaad vanuit moslim-perspectief alvast een eerste reactie te geven.

Volgens Wilders begrijpen veel moslims de islam niet – Joop.nl

De PVV-visie op de islam kort samengevat: je kunt zeggen, wat je wilt maar Osama heeft gelijk.

Vertrouwen of beeldhouwen? : Nieuwemoskee

Eenentwintig jaar geleden besloot ik de islam tot de basis voor mijn verdere spirituele zoektocht te maken. Nu ben ik dus een soort ‘volwassen moslimvrouw’, wat niet betekent dat het leren en zoeken voorbij zijn. Dat hoop ik tot de dag van mijn vertrek uit dit aardse leven te blijven doen, God willende. Toen ik moslim werd, was er nog nauwelijks informatie over islam in de Nederlandse taal beschikbaar. En ook de ‘Rusdhie-affaire’ ging nog grotendeels aan mij voorbij. Toen bepaalden het aanleren van gebed, voedsel- en andere voorschriften, maar vooral de prachtige religieus geïnspireerde verhalen die mijn man vertelde, mijn beleving van gelovig zijn.

De pijnlijke geboorte van de Liberale Islam – Joop.nl

De dit jaar overleden Egyptische vrijdenker Abu Zaid kreeg door zijn liberale religieuze opvattingen problemen met orthodoxe moslims. Opvallend: ook hier in Nederland vielen denkers Abu Zaid af. Vrijdenkers, atheïsten en secularisten zagen niets in het idee van een liberale islam. Terecht?

Vroege Vogels: halal vlees is nog geen halal als er halal op staat

Eén miljoen Nederlandse moslims eten zonder dat ze dat weten, vlees dat eigenlijk niet halal is. Halal vlees komt vrijwel altijd uit de gangbare vee-industrie en het welzijn van de dieren en de manier van slachten is vaak in strijd met de voorschriften van de Koran. Echt halal vlees is volgens Islam deskundigen gelijk aan biologisch vlees, maar in de praktijk is dat absoluut niet het geval. Dier & Recht roept de 1 miljoen Nederlandse moslims op halal vlees uit de gangbare veehouderij (en dat is vrijwel al het halal vlees) te mijden.

‘Islamofobische hetze tegen Witte Tulp’ – AT5 Nieuws

De stichting, die huiswerkhulp geeft aan Turkse kinderen, zou nauwe banden hebben met de omstreden Islamitische Gülenbeweging. Ook zouden jongens en meisjes er gescheiden les krijgen.

Dat stond afgelopen week in een artikel in ambtenarenblad Binnenlands Bestuur. Naar aanleiding van het stuk eiste de VVD Nieuw-West opheldering van het stadsdeelbestuur.

De leiding van de Witte Tulp is uiterst verbolgen over het artikel. “Wij zien dat de hetze rond Stichting Witte Tulp ‘een islamofobisch karakter’ heeft.”

‘Ik hoor de kritische moslims te weinig’

Dat zei theoloog Ruard Ganzevoort vandaag in Dit is de Dag. Hij betreurt het dat de progressieve Nederlandse moslims zich weinig laten horen op gevoelige onderwerpen binnen de Islam. ‘Die moslims zijn er wel, maar ik hoor ze niet’.

Hoe ziet mijn toekomst eruit als ik de islam wél praktiseer? (reactie op Tofik Dibi)

Op 16 oktober publiceerde de Volkskrant een column van Tofik Dibi (tweede kamerlid GroenLinks) met de titel “Wees moslim met opgeheven hoofd!”. Dibi vertelt dat hij, net als ik overigens, sinds de verkiezingen veel vragen krijgt van jonge moslims. Zij blijken onzeker te zijn van de toekomst en vrezen de gevolgen van de monsterzege (een mooi gekozen aanduiding) van Wilders en zijn toenadering tot de macht. De kern van het betoog van Dibi komt mijns inziens tot uitdrukking in de afronding van zijn artikel, waar hij schrijft: “Wees mondig en vol zelfvertrouwen. Wees moslim met opgeheven hoofd. Word een voorbeeld voor anderen. Dát is het meest overtuigende en onweerlegbare bewijs van het ongelijk van Geert Wilders”. Tot zover geen vuiltje aan de lucht.

Nederlandse mediastilte rond Saharaconflict

Wat gek dat ik in de Nederlandse media niets terug kan vinden over de ontwikkelingen in Marokko van de laatste weken. Op de internetsites van de dagbladen ben ik in elk geval niets tegengekomen. Alleen in Het Parool stond een kort bericht: honderdduizenden protesteren in Casablanca tegen EU-resolutie, en beschuldigen vooral de Spaanse socialistische partij van vooringenomenheid.

Wat is er aan de hand?

Interview Rob Vreeken: Baas in Eigen Boerka – Wij Blijven Hier!: Het schrijversplatform van moslims

We horen veel over vrouwen en emancipatie. Vooral erg veel over moslimvrouwen (moslima’s) en emancipatie, of juist het ontbreken ervan. Volkskrantverslaggever Rob Vreeken vond het beeld van het Westen hierop eenzijdig en star. Hij ging dan ook in de moslimwereld op zoek naar vrouwen om erachter te komen hoe divers de emancipatie verloopt. Wijblijvenhier.nl stelde hem een aantal vragen over het resultaat, zijn boek: ‘Baas in eigen boerka’.

0 comments.

MOI Studiedag – Verbinding, Verbeelding en Vertier: Moslims en Multimedia

Posted on December 3rd, 2010 by martijn.
Categories: Misc. News.

De Nederlandse Vereniging voor de Studie van het Midden-Oosten en de Islam MOI) organiseert op vrijdag 10 december 2010 een studiedag in Amsterdam:
‘Verbinding, Verbeelding en Vertier. Moslims en Multimedia’

Aan de hand van recent onderzoek zullen thema’s als methodes van internet onderzoek, salafisme, Fitna the movie en tegenfilms op Youtube, en mediagebruik onder moslims worden toegelicht.

Programma:
10.30 Jaarlijkse Algemene Ledenvergadering (alleen voor MOI-Leden)
10.30 uur: Inloop en koffie
11.00 uur: Opening

11.15 uur: Lezing 1:
Carmen Becker – Onderzoek naar de salafiya op internet: theoretische benaderingen, methoden en ethische vraagstukken

12.00 uur: Lezing 2:
Farida Vis – Fitna the video battle: An overview of reactions on YouTube

12.45 uur – 13.30 uur Pauze

13.30 uur: Lezing 3:
Dirk Oegema – De schreeuwspiraal: wisselwerking tussen politiek, media en publiek

14.15 uur: Lezing 4:
Martijn de Koning – Hier ben ik! Continue bekering en prediking door middel van muziek en blogs

15.00 uur: Afsluiting
15.15 uur: Borrel

http://www.moistudies.nl
Facebook: Nederlandse Vereniging voor de Studie van het Midden-Oosten en Islam

Locatie:
Imagine IC (www.imagineic.nl)
Bijlmerplein 1006 – 1008
1102 ML Amsterdam
(op 1 minuut loopafstand van station Amsterdam Bijlmer Arena)

Toegang is gratis

0 comments.

Een wekelijks portie burgerschap 48 – Vriendschap en geloof

Posted on December 2nd, 2010 by martijn.
Categories: Burgerschapserie 2010, Notes from the Field.

Uit de burgerschapskalender:

“Echt aandacht hebben voor een ander is de basis van verantwoordelijk burgerschap”, zegt een deelnemer aan de discussie in Groningen. Een goed voorbeeld zijn de “buddy’s”, maatjes die volwassenen of kinderen met problemen ondersteunen. Mooie gedachte die is voortgekomen uit de buddyprojecten voor aidspatiënten.
1 december Wereld Aids Dag

Onder sommige moslimgroepen zou men het eerder over ‘broederschap’ en ‘zusterschap’ hebben dan over buddy’s. Het is ook niet helemaal hetzelfde, maar de invulling van de begrippen vertoont wel overeenkomsten. Broeders en zusters in het geloof, is een veel voorkomende term waarmee jonge ‘salafisten’ naar elkaar verwijzen op internetfora, chatrooms, tijdens bijeenkomsten in buurthuizen her en der in het land en in moskeeën. Het is ook de term waarmee predikers hen aanspreken tijdens hun lezingen en lessen. Ik zal me hier vooral richten op het eerste. De term broeders en zusters is op diverse manieren te interpreteren, maar ik beperk me hier tot het idee van vriendschap en verwantschap in relatie tot sociale bewegingen. In literatuur over sociale bewegingen of over religieuze bewegingen is het thema vriendschap en verwantschap zeer belangrijk. Er wordt voortdurend verwezen naar vriendschappen die men opdoet in bepaalde bewegingen, dat men naar bepaalde bijeenkomsten gaat samen met vrienden, dat mensen schijnbaar veel sneller geneigd zijn om toe te treden tot bepaalde religieuze bewegingen wanneer zij daarvoor door vrienden benaderd worden. Studies naar de vredesbewegingen laten zien hoe nieuwe leden vooral worden gerekruteerd in kringen waar veel vrienden en verwanten al lid waren. Dergelijke netwerken spelen ook een belangrijke rol in het mobiliseren van de participanten in bewegingen. Onderzoek onder radicaal-rechtse bewegingen in België laat zien dat het lidmaatschap van sociale bewegingen gevoelens van verbondenheid kan oproepen en een basis vormt voor zekerheid, broederschap (of zusterschap), vertrouwen en solidariteit. Daarnaast biedt een netwerk van vrienden en verwanten die al lid zijn van zo’n beweging ook een potentiële bevestiging van de eigen ideeën, waardoor deze plausibeler worden. De netwerken geven eveneens een beloning (in de zin van steun, positieve bevestiging) voor conformisme en bekering.

Ondanks het overduidelijke belang van vriendschappen en verwantschap bij het toetreden tot en actief zijn in een sociale beweging, is er toch relatief weinig onderzoek gedaan naar de ontwikkeling en aard van deze vriendschappen. Mijn uitgangspunt daarbij is vriendschap en het idee dat vriendschappelijke relaties anders van aard zijn dan bijvoorbeeld relaties tussen collega’s, familieleden, met leerkrachten, enzovoorts, zoals antropologisch onderzoek laat zien (anthropology of friendship). Vriendschap bestaat uit informele, niet geïnstitutionaliseerde, persoonlijke banden die ingebed zijn in een breder repertoire aan sociale en culturele praktijken.

Het belang en de invulling van vriendschap kan variëren binnen samenlevingen en groepen en de uitingen van vriendschap zijn dan ook verbonden met lokale en mondiale praktijken en voorstellingen over menselijke relaties. Op basis van recent onderzoek kunnen we zien hoe de Marokkaans-Nederlandse moslimjongeren in de puberteit steeds nadrukkelijker culturele en religieuze verschillen ervaren in vergelijking met autochtone jongeren. Ze proberen daarbij op verschillende manieren hun religieuze identiteit vorm te geven in relatie tot de buitenstaanders. Trees Pels laat zien dat de socialisatie van Marokkaans-Nederlandse jongeren in de peergroup van relatief groot belang is, doordat ze beïnvloedbaarder zijn en sterker gehecht zijn aan vrienden dan autochtone jongeren. De peergroup geeft jongeren de mogelijkheid om te experimenteren en kan een zeer belangrijke steun zijn voor jongeren. Tijdens de puberteit kan men culturele en religieuze verschillen met niet-moslims ‘ontdekken’, bijvoorbeeld het wel of niet drinken van alcohol, uitgaan en relaties tussen jongens en meisjes. Het gaat daarbij niet zozeer om gedrag (er zijn genoeg moslimjongens en -meisjes die uitgaan, alcohol drinken en relaties hebben), maar vooral om de normatieve aspecten van dat gedrag. Zeker voor meisjes geldt dan ten opzichte van niet-moslims dat, zoals ze zelf zeggen, ‘de interesses uit elkaar gaan lopen’. Dit betekent dat door de verschillende verwachtingen die de omgeving heeft van moslimjongeren en niet-moslims en door hun eigen perspectief, jongeren van verschillende etnische en religieuze groepen ook verschillende keuzes maken.

Dit maakt vriendschappen niet onmogelijk, maar schept wel een afstand tussen de verschillende jongerengroepen. Meningsverschillen tussen moslimjongeren en andere jongeren over bijvoorbeeld ‘11 september’ en ‘Geert Wilders’ scherpen de verschillen nog eens aan. Jongeren trekken dan naar elkaar toe en voelen zich gaandeweg meer verbonden met elkaar en soms ook met ‘moslimbroeders’ en ‘moslimzusters’ elders. Wat daarbij ook een rol speelt is dat veel Marokkaans-Nederlandse moslimjongeren gebruik maken van andere informatiebronnen dan veel autochtone niet-moslimjongeren. De Marokkaans-Nederlandse jongeren in mijn onderzoek kijken naast Nederlandse televisie ook naar bijvoorbeeld Al Jazeera en de Marokkaanse televisie. Dirk Oegema heeft enige tijd geleden ook laten zien dat hier sprake is van en/en (zowel Nederlandse als buitenlandse kanalen kijken) in plaats van of/of (het kijken van buitenlandse kanalen ten koste van de Nederlandse). Vooral wanneer op die zenders aandacht besteed wordt aan de kwestie van Israël en de Palestijnen, zijn jongeren geïnteresseerd. De etnische identiteit verdwijnt dan naar de achtergrond doordat moslims met een andere etniciteit (‘Turks’, ‘Somalisch’ of ‘Nederlands’) gezien worden als deel van dezelfde groep. De identificatie met de ummah heeft echter ook etnische kenmerken zoals ik in mijn proefschrift heb laten zien. De ummah is weliswaar niet gebaseerd op een vermeende bloedverwantschap, maar dit wordt gecompenseerd door verwijzingen naar medemoslims als ‘broeders’ en ‘zusters’. De identificatie met de ummah creëert een spirituele, historische en politieke band tussen individuen. De verwijzing naar de ummah wordt gebruikt om een onderscheid te maken met niet-moslims, en tegelijkertijd een gevoel van verbondenheid te creëren. Hiermee vindt ook een vermenging plaats tussen vriendschap en ‘spirituele’ verwantschap. Vriendschap en verbondenheid worden hiermee religieus ingekaderd en hebben niet alleen betrekking op affectieve relaties, maar hebben ook een disciplinerend aspect. We zien dat ook bij het proces waarbij jongeren, tieners, niet voor elkaar onder willen doen in hun religiositeit; een soort van ‘vroomheidcompetitie’ zeg maar. Het disciplinerende aspect van vriendschap zien we ook wanneer men anderen vermanend toespreekt (bijvoorbeeld omdat gesprekken over te gevoelige onderwerpen gaan of te agressief worden). Ook wanneer men anderen wil mobiliseren, worden de termen ‘broeders’ en ‘zusters’ gebruikt. Daarmee wordt als het ware een ‘islamitisch’ repertoire aangeroepen om het gedrag van mensen te veranderen.

Vriendschap speelt dus een belangrijke rol in de toetreding tot, participatie in en mobilisatie van sociale bewegingen. Mensen gaan zelf vriendschappelijke relaties aan en geven die ook zelf inhoud. Zij zoeken daarbij naar een omgeving waarin ze zich welkom voelen. De warme en opgewekte sfeer die op veel islamitische bijeenkomsten heerst (naast de zeer serieuze en ernstige lezingen) draagt daar ook aan bij (wordt door sommigen overigens ook wel als benauwend ervaren). Een individu zal niet snel uit een vriendennetwerk stappen. Deels vanwege de druk zoals in een vroomheidcompetitie of het risico alle vrienden te verliezen, maar juist ook omdat vrienden bij uitstek diegenen zijn van wie men zich iets aan trekt als het gaat om adviezen en commentaren over het eigen gedrag, houding en opvattingen.

En dan tot slot een open deur (maar wat heb je aan open deuren als je ze niet intrapt?), vriendschap hoeft natuurlijk geenszins beperkt te blijven tot relaties binnen etnische of religieuze groepen. Een mooi voorbeeld zien we in de film Arranged waarin een Joodse vrouw en een moslim vrouw, beiden lerares op dezelfde school, ontdekken dat ze vooral veel zaken gemeen hebben; niet in het minst de druk van hun familie om een (ge-arrangeerd) huwelijk aan te gaan.

You need to a flashplayer enabled browser to view this YouTube video

1 comment.

Global Voices – Islam Goes Pop in Nijmegen

Posted on December 1st, 2010 by martijn.
Categories: Arts & culture, Public Islam, Youth culture (as a practice).

Zondag 12 december Van 14.00 tot 18.00 uur LUX, Mariënburg 38-39, Nijmegen

Halal-soaps, moslim-rap en een Afghaanse versie van American Idols. Hoe kijken mensen in de islamitische wereld eigenlijk naar dit soort vormen van ‘populaire cultuur’? Combinaties van kunst en amusement met religiositeit zijn voor hen niet altijd evident. Marokkaanse heavy metal fans en -muzikanten werden bijvoorbeeld gearresteerd op verdenking van Satanisme. In vele landen in de islamitische wereld vinden er debatten plaats tussen moslimgeleerden, politici, kunstenaars en publiek over de relatie tussen kunst en islam. Wat is toelaatbaar? Welke muziek mag je wel en niet maken? Mag een artiest een religieuze boodschap overdragen via punk-muziek of rap? Welke instrumenten mogen er wel of niet gebruikt worden? Wie bepaalt dat? Hoe pop is islam?

Het door de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO) gefinancierde onderzoeksproject ‘Islam and the performing arts in Europe and the Middle East’, uitgevoerd door de afdeling Islam en Arabisch aan de Radboud universiteit, onderzoekt deze en andere vragen. Met de Egyptische filmmaker Ismail Elmokadem over zijn nieuwste film Pop goes Islam, de islamitische muziekgroep El Waefa uit Den Haag en met Joseph Alagha, Nina ter Laan en Karin van Nieuwkerk van Islam en Arabisch aan de Radboud universiteit. Gespreksleiding is in handen van Chris Keulemans, voormalig directeur van De Balie.

Zondag 12 december Van 14.00 tot 18.00 uur LUX, Mariënburg 38-39, Nijmegen
Entree € 7,50 (€ 2,50 voor studenten op vertoon van collegekaart of OV-jaarkaart) Reserveren via 0900-5894636 (kassa LUX)
Meer info op www.lux-nijmegen.nl.
Georganiseerd i.s.m. Elan, expertisecentrum voor integratie, emancipatie en participatie.
Global is een project van LUX, lokaalmondiaal en het CIDIN van de Radboud Universiteit over globalisering en internationale samenwerking. Dit project is mogelijk gemaakt door de NCDO. Informatie over dit project vindt u op www.globaldebat.nl.

You need to a flashplayer enabled browser to view this YouTube video

0 comments.