C L O S E R

Joumana Haddad – Realities of Arab Women and Inventing the Arab Woman

Posted on January 31st, 2012 by martijn.
Categories: Activism, Gender, Kinship & Marriage Issues, Multiculti Issues, Public Islam, Religion Other, Society & Politics in the Middle East.

Joumana Haddad is a Lebanese writer and poet. In 2010 she published I Killed Scheherazade: Confessions of An Angry Arab Woman. In this book she challenges prejudice, hypocrisy and religious bigotry; an effort (as she explains it) of self-criticism by taking on the dilemma’s and challenges of women in the Arab world and the Western stereotypes they are confronted with such as the suffering, oppressed woman. In doing so she asks tough questions but unfortunately also reinforces particular stereotypes with phrases such as ‘the Arab mind’ and constructing a dichtotomy between being religious on the one side and being liberated and emancipated on the other side. At the same time she tries to show the existence of multiple realities, the liberated Arab women exist as well as the oppressed (in her view similar as veiled) Arab women. This dual reality becomes her call to the West to stop generalizing and to Arab women to stand up and fight.

Last Sunday she was on Dutch TV. You can see the video below. The introduction is in Dutch, but the interview in English starts after 30 seconds.

Notwithstanding the critique that is certainly valid I liked her book. And although she is not the first and probably not the last Arab woman writing about controversial issues around sex, religion and oppression and challenging patriarchal norms and expectations in the Middle east, it is interesting how and why she became a sort of darling of the Western media likening to for example Carrie Bradshaw of Sex and the City and with profiles consisting of much attention to how she looks (unveiled, self-confident sexy). Ow did I mention she looks pretty?

0 comments.

Closing the week 4 – Featuring Competing Utopias

Posted on January 29th, 2012 by martijn.
Categories: Blogosphere.

Most popular on Closer this week

1. Gezichtssluiers in Debat
2. Op zoek naar de profeet Mohammed – De overleveringen via Al-Zuhri door Nicolet Boekhoff-Van der Voort
3. Jessica Stern – Terror, Rape and Shame
4. Minister Donner as Mufti: New developments in the Dutch ‘burqa debates’ by Annelies Moors

Feature: Competing Utopias
A Tunisian Girl /????? ??????: Being on a Death List

Yesterday I was in the staffroom writing some texts, when a colleague of mine greeted me in a hurry and informed me that he was in la ‘Manuba’ University and that he knew that the “Salafis” occupying the university for months now, have just announced that I was on their death lists and he asked me to be very careful. I was not surprised at all as many other bloggers , human rights activists, journalists went through the same experience, either for denouncing obscurantism and extremism or for criticizing the new government. Many of them had been badly beaten and assaulted like was the case three days ago for Professors Hamadi Redissi and Zied Krichene who were present in Nessma TV trial and who like hundreds of people attending just expressed their refusal to such a breach of one of the basic human rights that is freedom of speech. (see previous post in French).

Full: Egypt’s uprising continues to be a work in progress – The National

There is a dramatic video made by Egyptian activists that has been circulating online lately. In it, actors play the roles of some of the major protagonists of the Egyptian uprising and its aftermath: Hosni Mubarak, the military, the Muslim Brotherhood, the Salafists, the liberals, and of course the courageous activists who took to the streets a year ago and toppled a “Pharaoh”.

The narrative shows the military turning the political players against each other: the Salafist against the activist, the Muslim Brother against the Salafist, the liberal against the Islamists and so on. Later, the politicians do nothing as the military beats the activist: they are too busy with ballot boxes, and finish by fighting each other for an empty throne. The video ends with the words, “All of you sold Egypt.”

Is Liberalism Islamic?: An Interview with Mustafa Akyol | Politics | Religion Dispatches

This book is mainly about the problem of freedom in Islam. I argue that Islam, at its very core, is a religion that liberated the individual from the bond of the tribe and similar collective bodies. But I also show how the initial impetus of the faith was partly overshadowed as a result of some early theological controversies, and, moreover, political decisions. This also means that some of those early debates can be reopened, and coercive elements in Islamic law and culture can be reformed. And I am saying all these within a particularly Turkish outlook, as I explain the little known history of “Muslim liberalism” that emerged in the late Ottoman Empire and modern-day Turkey.

In Morocco, Islamists Learn To Work With A King : NPR

King Mohammed VI responded quickly to a pro-democracy movement last year with a new constitution and snap elections. The Justice and Development Party, known as the PJD, won the most votes in November. Now, Moroccans ask: How will this popular Islamist party govern?

Shi’a Muslims: halal meat? | Islam, Muslims, and an Anthropologist

We can clearly state that within Muslim communities in various places, a particular process is taking place. This process is vocally opposed by a certain number of Muslims, but not by a comparable number that, for instance, opposed the above mentioned controversies. This process is what I call a globalization of intolerance; something which is surely new in the history of Muslim communities around the world.

Wittgenstein and the “Do Muslims and Christians worship the same God?” question :: Anthropolaris

In Iraq this past summer, I was part of a discussion/friendly debate with a group of people centered around the question “Do Muslims and Christians worship/pray to/talk about the same God?”

Muslim Brotherhood, other Islamists have changed their worldview – The Washington Post

The Islamists have, in fact, changed: They are more middle-class “bourgeois,” and they benefited from the liberalization of local economies during the last decades of the 20th century, especially in countries with no oil rent. The Islamists have also drawn lessons from the failure of ideological regimes and from the success of Turkey’s AKP party. They are no longer advocating jihad and understand geostrategic constraints, such as the need to maintain peace, even a cold one, with Israel. Realism is the starting point of political wisdom.

Critical Muslims: Reviving the ‘Islamization of Knowledge’ Project?

In spite of these birth pains, Muslim intellectuals greeted the ‘Islamization of Knowledge’ Project with considerable enthusiasm. Soon other scholars, such as Seyyed Hossein Nasr, and activists like the British-Pakistani Ziauddin Sardar also began weighing in. In Malaysia the project received the backing of the rising political star Anwar Ibrahim, the former firebrand student leader turned government minister and — some whispered — a possible successor of Prime Minister Mahathir Mohamad. The viability of ‘Islamization of Knowledge’ seemed further assured as the project also began tasking institutional form: In the United States in the shape of Ismai’l al-Faruqi’s International Institute of Islamic Thought (IIIT) and in Malaysia by the establishment of the earlier-mentioned ISTAC, founded in 1987 by Syed Naquib al-Attas, but since then incorporated into the International Islamic University Malaysia.

The context of religious pluralism « The Immanent Frame

Akeel Bilgrami’s article, “Secularism: Its Content and Context,” is an important and welcome contribution on a topic that has acquired momentum with the renaissance of the public role of religions, in democratic and non-democratic societies alike. Bilgrami clarifies in a penetrating and lucid way, three fundamental ideas on secularism: first, that it is “a stance to be taken about religion”; second, that it is not an indication of the form of government or the liberal nature of a regime; and third, that the context is a crucial factor in issues concerning the relationship between politics and religion. The first two arguments are intertwined and pertain to the identity and function of secularism, while the latter brings us directly to the role of religion in the public sphere, a theme that has become pivotal in contemporary democratic theory. Since I have no strong disagreement with Bilgrami’s arguments, what I would like to do in what follows is propose some specifications and exemplifications that may enrich or complete them.

Human Trustees – The Global Salafi Phenomenon

Yet, these days the Salafis pop up as you read about Egypt, Indonesia, and even France. It’s a movement with global reach, certainly, but at the same time very diverse – from apolitical, world-refusing born-agains, to al-Qaeda-emulating Jihadi-Salafis. In “Whence the Salafis?” I explained the cyclical nature of conservative revivalism in Islamic history. Now it’s time to look at the sociology of Salafism. This will also lead me to remark on how sacred texts are read – a theme that runs throughout my work.

The politics of representing Islam
The British Museum’s Pilgrimage – WSJ.com

Professor Nasser D. Khalili, who has amassed what is almost certainly the greatest collection of Islamic art in existence, and whose foundation has lent many of the key exhibits for this show, hopes that it will emphasize what Islam has in common with other religious traditions. “People ask why I, an Iranian Jew, should promote the culture of Islam,” he says. “I say ‘It’s because they are my cousins.’ And we must all learn from it: Christians, too, as well as the other Abrahamic religions.”

Aleppo – Architecture and History ::Islamic Arts and Architecture

“The city is as old as eternity, but still young, and it has never ceased to exist. Its days and nights have been long; it has survived its rulers and commoners. These are its houses and dwellings, but where are their former residents and the people who visited them? These are its palaces and chambers of court, but where are the Hamdanid princes and their poets? They have all passed away, but the city is still here. City of wonders! It endures. Its kings fall; they disappear, but its destruction has not been ordered”.

Post Offices and Islam « rogue anthropologist

Symbolic stamps—and reactions to them—also provide an entry point to analyze a culture’s priorities and hang-ups. I try to find a different design each time I purchase stamps and was delighted to discover Eid stamps this past November. According to USPS, the stamp “honors two of the most important festivals in the Islamic calendar: Eid al-Fitr and Eid al-Adha.” The stamp says Eid Mubarak, which is the greeting shared among Muslims on those days, roughly translating to “have a blessed festival.”

KUNA : Belgian academic says Muslims in Europe lack religious intellectual leadership – Religion – 22/01/2012

A Belgian professor of sociology and researcher on Islam Felice Dassetto is calling on rich Muslim countries to assist in establishing Islamic theological schools and faculties in Europe to overcome the gap in intellectual leadership of European Muslims.
“One of the major problems Muslims in Europe face, except perhaps for UK, is the absence of religious intellectual leadership,” said Dassetto who teaches sociology in the university of Leuven and has published three books on Islam.

Space: To boldly go where no man or woman has gone before
The Battle for Public Space: Squares and Streets of the Egyptian Revolution

Space is never something that people simply use; we make meaning out of space through how we use it. And Egypt’s revolution has seen a transformation in public space. That it is no longer surprising to see public walls adorned with political graffiti—even those of Cairo’s Supreme Court or administrative Mogamma building—speaks powerfully to this geographic transformation and to public space both as a site and an instrument of revolutionary struggle.

Guernica / VIDEO: Inshallah, Kashmir: Living Terror

The new documentary, according to Kumar, illustrates Kashmiris recounting “how their freedom is conceded and replaced by fear and institutionalized oppression… The film contains heart-wrenching stories of the effects of brutality and terror by Indian armed forces and militants alike.”

The documentary is culled from football filmed during the making of Inshallah, Football

Doing Anthropology
Support Diversity in Anthropology Blogs | Anthropology Report

Female bloggers are especially subjected to mistreatement, in posted comment streams and personal messages. This can be amplified whenever a female blogger talks about issues of gender or race, but can occur at any time–just look through the comment stream for Barbara J. King’s article on the so-called Paleo-Diet (and see King’s comment on the Kate Clancy post, referenced below).

I’ve highlighted below some recent calls and examples of this mistreatment, beginning with Kate Clancy’s call for support, Krystal D’Costa’s stance, and the example from Barbara J. King. I also include a recent article by Laurie Essig on Gingrich-and-race: again check the vitriol in the comment section.

Please take a look at these articles. Support diversity in anthropology blogs and elsewhere.

The unexpected micro-politics of fieldwork | Savage Minds

But then, I noticed something.

The kids who came over to play were only from certain households. Other kids never came by, or were explicitly told to stay away by the kids in the household where we were renting. I didn’t know this was happening at first…but I slowly started figuring things out. Certain kids would approach me and ask about baseball when I wasn’t at our house, and I thought it was strange that they never actually came over…until the whole mystery started to make more sense. I also remember some kids hanging out on the edge of the yard, leaning on the wall watching us play. I’d ask them if they wanted to play, but they would politely refuse every time. Why didn’t they every want to actually play?

Becoming a Networked Researcher – using social media for research and researcher development | Impact of Social Sciences

I was the first person in my department to actively engage with social media and digital research methods to conduct my PhD research. I was unable to undertake fieldwork in the traditional sense; spending a period overseas conducting interviews and collecting data, as part of my Geography PhD at KCL. While I had made several trips to a number of institutions, I had to look at different ways to contact and communicate with a large number of globally dispersed actors.

strength, text, rape: Talal Asad – The Idea of An Anthropology of Islam

When I finished reading Talal Asad’s essay, “The Idea of an Anthropology of Islam,” I turned back to the front page and wrote in big, capital letters across it, “What is at stake are the conditions of the possible questions it is possible to ask” and “DISCURSIVE TRADITION.” That is the basic take away, those two things. But I’ll go into at least a little more depth for everyone’s benefit.

Misc.
Colonial and Post-Colonial Governance of Islam: Continuities and Ruptures, Bader, Maussen, Moors

This comprehensive collection examines a broad spectrum of Islamic governance during colonial and postcolonial eras. The book pays special attention to the ongoing battles over the codification of Islamic education, religious authority, law and practice while outlining the similarities and differences in British, French and Portuguese colonial rule in Islamic regions. Using a shared conceptual framework the contributors to this volume analyze the nature of regulation in different historical periods and geographical areas. From Africa and the Middle East to Asia and Europe, Colonial and Post-Colonial Governance of Islam opens up new vistas for research in Islamic studies

Newt Racism: The Racially Coded Language of Presidential Candidates » Sociological Images

Since outright hatred and discrimination of people because of their race is no longer socially acceptable in our post Civil-Rights era, many argue racism no longer exists. But sociologists suggest that racism simply changed, becoming more implicit and indirect.

Racial Stereotyping and Perceptions of Competence » Sociological Images

In “Portraying Tiger Woods: Characterizations of a ‘Black’ Athlete in a ‘White’ Sport,” Andrew Billings discusses how race plays a role in sports commentators’ evaluations of golfers, and particularly in how they describe and comment upon Tiger Woods. A content analysis of 37.5 hours of coverage of golf tournaments between April and August of 2001 by CBS, NBC, and ABC, during which 2,989 evaluative comments occurred, revealed patterns in how sportscasters described Tiger Woods compared to other golfers. When he was losing, Woods was more likely than other golfers in the same position to be described as lacking composure or concentration, of “self-destructing,” and of lacking control over his emotions. Overall, Billings found that the types of language other students have found to be applied to Black athletes were applied to Woods only when he was losing. When he was doing well, commentators did not significantly stereotype Woods.

The study is interesting in light of a video sent in by Jason Eastman. This Wall Street Journal segment discusses the results of a study that investigated how media depictions of college quarterbacks’ performances.

Welcome to MEC TV – By Marc Lynch | The Middle East Channel

Welcome to the Middle East Channel Editors Vlog, or possibly MECTV, or the MEC-VLOG or — if I get my way — Aardvark TV! We’re working on it. Whatever the name, I’m thrilled to announce the pilot episode of what we hope will be a weekly video blog hosted by me on the Middle East Channel. Hey, it worked for Justin Bieber, right?

Law and Family (Non-)Unification in Israel: A Conversation Between Samera Esmer, Taiseer Khatib, and Hassan Jabareen

On 11 January, the Israeli Supreme Court upheld the constitutionality of the 2003 Citizenship and Entry into Israel Law. This law effectively prohibits Palestinian residents of the 1967 Occupied Territories, who are married to Palestinian citizens of Israel or to residents of East Jerusalem, from entering into Israel for the purpose of family unification. This law was amended in 2007, further prohibiting the entry of spouses who are citizens of Syria, Lebanon, Iran, and Iraq.

Dutch
Bruggenbouwers » Presentatie van ‘De ideologie van de PVV’ op 2 maart

In De ideologie van de PVV gaat De Ruiter, verbonden aan de Universiteit van Tilburg, in op het PVV-gedachtegoed zoals verwoord door PVV-Kamerlid Martin Bosma in zijn De schijn-élite van de valse munters, dat in 2010 verscheen. Helder analyserend legt De Ruiter uit dat het PVV-denken sterk zwart-wit is en zich op een vijftal thema’s richt: het christendom, de islam, joden en Israël, de linkse partijen en immigratie en multiculturaliteit. Daarnaast besteedt De Ruiter aandacht aan de wording van de PVV als politieke beweging, en de manier waarop Martin Bosma omgaat met cijfers en feiten. In een verhaal dat dit boek afsluit verwoordt De Ruiter zijn zorg over wat er gebeurt als uitsluiting in een samenleving regel wordt.

De Krom(me) Inburgering « altahrir, news of Islam, Muslims

Afgelopen week meldde zich weer een besmet persoon in de ziekenboeg van het kabinet: staatssecretaris De Krom. Hij heeft aangegeven dat er consequenties zouden zijn voor mensen die geen Nederlands spreken en aan het loket van de gemeente aankloppen voor een uitkering, hiermee reagerend op het initiatiefvoorstel van de VVD. Nu is de inburgering altijd een onderwerp voor een debat, zeker met dit rechtse kabinet, maar de vraag die mij steeds parten speelt, hebben die mensen dit weleens meegemaakt, onderzocht van dichtbij?

‘Boerkaverbod? Integratie slaagt pas als Europa de islam serieus neemt’ | khamakarpress.com

Moslima’s toestaan om een boerka te dragen leidt heus niet tot fundamentalisme. Politicoloog Jonathan Laurence adviseert Europese beleidsmakers: laat islamitische gebruiken, kledingvoorschriften en scholen laten voor wat ze zijn. Het ontbreekt de islam nu vooral aan maatschappelijke erkenning.

Holy Wars (VPRO Import) : Time for change

Holy Wars neemt de kijker mee in de wereld van twee verschillende fundamentalistische gelovigen. Meer dan drie jaar volgt de film de Christelijke zendeling Aaron Taylor en de radicale Khalid Kelly, een Ier die zich tot de Islam heeft bekeerd.

5 Compassievragen: Jan Jaap de Ruiter – handvestvoorcompassie.nl

Vanaf vandaag vindt u op deze website regelmatig een interview met een persoon die ‘iets’ met compassie heeft. Deze week is onze gast: Jan Jaap de Ruiter, arabist aan de Universiteit van Tilburg.

Wereldjournalisten Het leven van Mohammed

Het Leven van Mohammed (The Life of Muhammad) is een uitvoerige en historisch onderbouwde driedelige BBC-serie, die nu door de NTR in Nederland wordt uitgezonden. Presentator Rageh Omaar reist in de voetsporen van de stichter van de islam en vertelt het verhaal van zijn leven. Het is tegelijkertijd het verhaal van het ontstaan van één van de grootste religies ter wereld. De serie werd vorig jaar door de BBC uitgezonden en zorgde nog vóór uitzending voor ophef. De Iraanse regering protesteerde fel tegen de uitzendingen, omdat ze zouden zijn bedoeld om de islam te besmeuren. Dat is zeker niet het geval, hoewel controversiële onderwerpen niet worden geschuwd.

Historiën » De islam in China

Even vooraf: dit boek biedt meer dan de titel De islam in China suggereert. De schrijfster Marie-Hélène De Spiegeleer (1936), reisbegeleidster sinds 1986, geeft ook een beeld van de islam op zich: inhoud, symbolen, rituelen, militaire expansie in Azië, kunst, handel, Zijderoute. Ze geeft ook een beknopt schematisch overzicht van de Chinese geschiedenis en parallel daarmee van de gebeurtenissen in andere culturen in de rest van de wereld.

0 comments.

Gezichtssluiers in Debat

Posted on January 28th, 2012 by martijn.
Categories: Gender, Kinship & Marriage Issues, Multiculti Issues, Notes from the Field, Public Islam.

Update: 6-2-2012 de stukken voor de 2e kamer zijn toegevoegd, zie onderaan

De volgende stappen in de richting van een verbod op de gezichtssluiers zijn inmiddels genomen. De Raad van State heeft een zeer kritisch advies over de kabinetsplannen afgegeven. De RvS heeft enkele jaren geleden ook al negatief geoordeeld over een voorstel van de PVV dat discriminerend zou zijn en in strijd zou zijn met de godsdienstvrijheid. Het huidige kabinetsplan is deels een reactie daarop (en voor het andere deel een tegemoetkoming aan de PVV voor de gedoogsteun). Helaas heb ik het advies niet online kunnen vinden, maar volgens de NOS site zou opnieuw het aspect van discriminatie en godsdienstvrijheid van belang zijn en de RvS vraagt zich af of een verbod niet een te zwaar middel is.

Het kabinet zet de plannen desondanks door:
Kabinet akkoord met verbod gelaatsbedekkende kleding | Persbericht | Rijksoverheid.nl

Met het wetsvoorstel geeft het kabinet uitvoering aan het voornemen zoals in het regeerakkoord staat.
Het verbod op het dragen van gelaatsbedekkende kleding is van belang voor een samenleving waarin iedereen volwaardig meedoet aan het maatschappelijk verkeer. Het verplicht dragen van een boerka of niqab voor het gezicht in het openbaar is in strijd met de gelijkwaardigheid van mannen en vrouwen. Met het wetsvoorstel neemt het kabinet voor deze vrouwen een belemmering voor deelname aan het maatschappelijk verkeer weg.

Het legitieme doel om het dragen van gelaatsbedekkende kleding te beperken, is het beschermen van het maatschappelijk verkeer én de openbare orde in onze samenleving.

Voor de PVV speelt daarbij ook nog mee dat een gezichtssluier ingaat tegen de ‘westerse kernwaarden’. Minister Verhagen legt het als volgt uit:

Er zijn dus tal van uitzonderingen en volgens minister Verhagen ‘hoeft u zich dus geen zorgen te maken’. De vraag is dan wel wie hij met ‘u’ bedoelt. Naast gemengde reacties onder politici en moslims zijn er, neem ik aan, vrouwen met een gezichtssluier zich wel zorgen maken en er zijn ook vrouwen zonder gezichtssluier en mannen die dat doen. Een ander argument is dat mensen mee moeten doen met de samenleving en dat dat niet kan met een gezichtssluier. De vraag is dan wat precies die samenleving is? En waarom zouden mensen eigenlijk mee moeten doen? En waarom zouden mensen mee moeten doen met een samenleving met een regering die een anti-moslim houding heeft of die een anti-moslim houding op z’n minst overkomelijk vindt? (Zie ook de discussie over boerka en burgerschap).

Het volgende filmpje is van de recente demonstratie tegen het mogelijke verbod en laat een vrouw met niqaab aan het woord:

Op Republiek Allochtonië zijn alle voor- en tegenargumenten nog eens keurig op een rijtje gezet. Ook de uitzending van Nieuwsuur met onder meer mijn collega Annelies Moors geeft een goed overzicht:

Annelies Moors doet haar uitspraken op basis van haar onderzoek ‘Gezichtssluiers. Draagsters en Debatten‘. Zij laat zien dat vrouwen, onder wie veel autochtone vrouwen, kiezen voor een type gezichtssluier vaak na een jarenlange religieuze zoektocht en dat zij dit soms doen tegen de weerstand van de eigen familie en de verbale agressie van buitenstaanders in. De weerstand wordt gezien als de prijs die men moet betalen en vergroot ook in sommige gevallen het belang van de gezichtssluier omdat men het ziet als een religieuze beproeving die men moet doorstaan zo blijkt ook mijn eigen gesprekken met enkele dames.

De aspecten van zoektocht en religieuze beproeving zijn belangrijk. In tegenstelling tot wat men vaak denkt is het dragen van een bepaald type sluier geen teken van een afgeronde en zekere (morele) radicale identiteit of een eindstadium in een persoonlijke ontwikkeling. Dat is het echter niet. Ten eerste dragen veel vrouwen een gezichtssluier slechts ‘part time’; afhankelijk van de tijd en plaats waar men is. Ten tweede gaan sommige vrouwen na verloop van tijd over op een andere vorm van sluiering.

Het is lastig om iets zinnigs te zeggen over de gevolgen van een dergelijk verbod. Zoals we bij Nieuwsuur konden zien heeft de handhaving bij de politie geen hoge prioriteit, wat nog wel de nodige reuring zal opleveren en minister Opstelten is het er dan ook niet mee eens. De Engelse krant The Guardian ging eens kijken in Frankrijk. Ook daar lijken de vrouwen niet veel last te hebben van de politie, maar wel van verbale agressie of zelfs aanrandingen. Of dit nu komt door het verbod is onduidelijk aangezien althans in Nederland de vrouwen aangeven last te hebben van verbale en soms zelfs fysieke agressie. Het openbare orde argument en het argument van vrouwenonderdrukking lijken daarmee aardig ontkracht.

Het zijn niet de vrouwen die de openbare orde bedreigen, de vrouwen worden in de openbare ruimte bedreigd. Natuurlijk is er sprake van vrouwen die gedwongen worden om een type sluier te dragen, maar de voorbeelden die worden aangedragen hebben meestal betrekking op landen als Afghanistan, Pakistan en Saoedi-Arabië; sowieso niet de landen die bekend staan om staten die veel vrijheden geven aan burgers, laat staan aan vrouwelijke burgers. Gezichtssluiers en andere kleding in relatie tot recht op zelfbeschikking en zeggenschap over hun eigen lichaam dienen wel in hun context bekeken te worden; het dragen van een sluier is een andere realiteit en praktijk in Afghanistan dan in Nederland. Wel kan in sommige moslimkringen, ook in Nederland, sociale druk een meespelen als factor in de beslissing om een sluier te dragen (of niet te dragen, er zijn ook vrouwen die geen (gezichts-)sluier dragen uit vrees voor afwijzing bij een baan of agressie op straat). Niettemin zou de overheid er beter aan doen de gezichtssluier niet te verbieden, maar maatregelen te treffen om vrouwen die een gezichtssluier dragen beter te beschermen.

Intussen heb ik ook enkele mails ontvangen van dames die een gezichtssluier dragen en mij vragen of dat verbod al ingegaan is. Nee dus, als het verbod ingaat is dat op 1 januari 2013. En de discussie is natuurlijk nog niet gedaan. Het wetsvoorstel moet nog door de 1e en 2e Kamer. Eventueel zou men ook nog kunnen overwegen om naar het Europese Hof van Justitie te gaan en misschien betaalt die zakenman ook nog wel de boetes van de dames hier. Dit jaar kunt u wettelijk gezien dus nog vrolijk en gerust met een gezichtssluier lopen als u dat wil en, als u van buiten komt, Nederland met gezichtssluier bezoeken.

Zie ook een eerder stuk: Minister Donner as Mufti: New Developments in the Dutch ‘Burqa’ Debates door Annelies Moors.

Tot slot een rondje langs de virtuele velden:
Het niqaabverbod, een zorgwekkende ontwikkeling | Wijblijvenhier.nl

In het geval van de ‘boerka’ is er zonder grote politieke en maatschappelijke weerstand ingestemd met het verbod. De associaties met dit kledingstuk zijn namelijk ingeburgerd en vastgenageld; vastgeroest door herhalingen en bevestigingen. Dé boerka en alles wat daarbij hoort, is, als we Sarkozy, Wilders en vele anderen mogen geloven, de ultieme vijand van onze ‘superieure’ beschaving.

Twee duidelijke meningen over de nikaab/boerka « CarelBrendel.nl

De boerka, dat is een gevangenis, een dwangbuis. […]
Je kunt alleen maar bestaan als er ook iemand is om dat waar te nemen. En dat is zo onmogelijk, behalve voor de eigenaar. Het is de ultieme vernedering.

Eindelijk! Het Boerkaverbod is er door! « Wim de Bie

Na het voorstel tot een verbod op boerka’s voor scholen en voor ambtenaren laat de regering het verbieden van gezichtsbedekkende kleding in het openbaar vervoer dus over aan de vervoersbedrijven. Jammer! Hoe kunnen de conducteurs die bedrijfsregels handhaven, nu de boerka zo massaal wordt gedragen?

Nederland legt dwingende kledingvoorschriften op « De Zesde Clan

Minister Liesbeth Spies legt in Trouw uit dat Nederland een open samenleving is waar mensen elkaar ook open tegemoet moeten treden. Iedereen moet kunnen participeren. Klinkt mooi, maar de regering wil dit afdwingen met strafbepalingen. De regering negeert met deze vrijheidsbeperking allerlei argumenten tegen zo’n drastische ingreep in het persoonlijke leven van mensen.

Eindelijk een boerkaverbod

Ten eerste ziet zo’n verknipt tafellaken om je bakkes er gewoon niet uit en ten tweede wil je als westerse man zo’n moslima gewoon in haar facial kijken om te checken of je haar zou doen achter het fietsenhok. Zo zijn wij. En eindelijk snapt de Nederlandse politiek dat ook eens. Dus deze zomer zijn er allemaal lekkere hete moslim chickies te bewonderen op het strand en in het park. Het is alsof Nederland een update heeft gehad en er weer een fout uit het systeem verwijderd is. Lang leve het Boerkaverbod!

Artikelen Vriend Klei: Fundamenteel debat over boerkaverbod nodig

Het debat moet allereerst gaan over de vraag, of vrouwen zelf kiezen een boerka te dragen, of dat de gemeenschap hun dwingt om dat te doen. Daarnaast moeten we de vraag stellen, of een verbod de al dan niet onderdrukte vrouwen wel verder helpt. Worden vrouwen die vrijwillig voor een boerka kiezen niet in hun godsdienstvrijheid en zelfexpressie aangetast? En worden vrouwen die nu een boerka mogen dragen straks niet thuis opgesloten, als er boerkaverbod komt? En als een boerkaverbod verkeerd zou zijn, waarmee zijn de vrouwen die gedwongen worden een boerka te dragen dan wel bij gebaat? Het zijn lastige fundamentele vragen, waarop ik zelf zo een-twee-drie nog geen antwoord heb.

De boerka vs de bikini | VerkenIslam

De rol van de vrouw ligt aan het hart van ieder cultuur. Afgezien van het stelen van de Arabische olie, gaat de ophanden zijnde oorlog in het Midden-Oosten over het ontdoen van de Arabieren van hun religie en cultuur, om de inwisseling van de boerka voor de bikini.

Ik ben geen expert betreffende de staat van de moslimvrouwen en ik houd ook te veel van vrouwelijke schoonheid om hier voor de boerka te pleiten. Maar ik verdedig wel wat van de waarden die de boerka voor mij vertegenwoordigt.

Voor mij vertegenwoordigt de boerka de toewijding van de vrouw aan haar man en haar familie.

Boerka ja? Boerka nee! « Ineke Evink

Aantasting van de vrijheid van godsdienst, een breuk met het tolerante Nederlandse verleden, symboolpolitiek om de PVV te pleasen, xenofobie, islam-bashing, alle beschuldigingen zijn de revue inmiddels gepasseerd. Ook het geringe aantal vrouwen die ze dragen werd als argument aangevoerd ze niet te verbieden. Maar hoe steekhoudend zijn die bezwaren eigenlijk?

Liegen zonder je gezicht te bedekken « Leibele,s kijk

De overheersing die zij misschien of niet over haar heen moest laten komen van haar islamitische mannen is nu dezelfde overheersing die zij over haar heen moet laten komen van een groot deel van de Nederlandse mannen. De achterlijke kant van de Islam ( volgens Blonde Geert ) is dezelfde kant als het liberalisme van Mark, dezelfde Christelijke als die van Maxime en van nog meerdere politieke kopstukken. Alleen groen links en de Christenunie distanciëerden zich daarvan.

Gunt de boerkadraagster mij wel mijn vrijheid? – Religie – TROUW

Ik ben best bereid om de boerkadraagster haar vrijheid te gunnen om haar godsdienst op haar manier te beleven. Waar ik echter huiverig voor ben, is de gedachte dat dat niet wederzijds is. Als er meer boerkadragers komen, is het niet ondenkbaar dat het mijn ontwikkeling zou kunnen tegengaan. Vooral liberale moslims kunnen hiervan de dupe worden. Door de boerka wordt namelijk de boodschap verspreid: hoe bedekter, hoe dichter bij Allah. Ik draag geen boerka, geen nikaab, ook geen hoofddoek maar ben wel moslim.

Desondanks ben ik soms niet zo blij met het boerkaverbod. Een verbod dat de vrijheid van een individu beperkt, is niet wezenlijk anders dan de praktijk in totalitaire ideologieën.

Boerkaverbod zet de deur open naar vervolging minderheden – Mumtaaz

Maar al een paar jaar is de politiek hard op weg vele rechten van de burger af te nemen. Niet alleen moslims hebben hier last van, ook anderen mogen opeens zomaar afgeluisterd of staande gehouden worden. Dat schijnt hip te zijn op het Binnenhof. Verbieden is zeg maar de Ugg van politiek Den-haag, maar dan bestemd voor beide geslachten (hoewel, op het centraal station heb ik reeds vele ‘mannen’ gespot met dit eskimoschoeisel). Elke partij loopt te koop met “vrijheid,” maar sinds vandaag kunnen we rustig stellen dat vrijheid hun minder waard is dan een Zimbabwaanse dollar.

Kamerstukken:
Wetsvoorstel algemeen verbod op gelaatsbedekkende kleding | Kamerstuk | Rijksoverheid.nl

Voorstel van wet tot instelling van een algemeen verbod op het dragen van gelaatsbedekkende kleding.

PDF document | 1 pagina | 28 KB

Kamerstuk: Voorstel van wet | 06-02-2012 | BZK

Bijlagen

Advies van de Raad van State bij het wetsvoorstel tot instelling van een algemeen verbod op het dragen van gelaatsbedekkende kleding
Kamerstuk | 28-11-2011 | BZK

Nader rapport wetsvoorstel algemeen verbod op gelaatsbedekkende kleding
Kamerstuk | 27-01-2012 | BZK

Memorie van toelichting bij het wetsvoorstel tot instelling van een algemeen verbod op gelaatsbedekkende kleding.
Kamerstuk | 06-02-2012 | BZK

3 comments.

Op zoek naar de profeet Mohammed – De overleveringen via Al-Zuhri

Posted on January 26th, 2012 by martijn.
Categories: Guest authors, Important Publications, Internal Debates, Religion Other.

Gastauteur: Nicolet Boekhoff – Van der Voort
We weten ogenschijnlijk heel veel over het leven van de stichter van de islam, de profeet Muhammad. Elk jaar verschijnt er weer een nieuwe biografie met gedetailleerde informatie over zijn militaire campagnes, zijn huwelijken en zijn dagelijkse bezigheden. Bijna al deze informatie is beschikbaar in de vorm van overleveringen of tradities, in het Arabisch ahadith, die door zijn volgelingen zijn doorgegeven. Deze overleveringen zijn vandaag de dag terug te vinden in verzamelingen die minstens 200 jaar na de dood van de profeet zijn samengesteld.

Enkele wetenschappers hebben de vraag gesteld of deze overleveringen daadwerkelijk de gebeurtenissen beschrijven of latere ontwikkelingen in de islam weergeven. Anders gezegd: gaan ze over de historische Muhammad of over het beeld dat zijn latere volgelingen van hem en de gebeurtenissen hebben, dus om een soort mythische Muhammad? Gaat het om geschiedenis of legende, of misschien iets ertussenin?
Wat kan helpen om deze vraag te beantwoorden zijn de overleveraarsketens (asanid) die meestal voor de beschrijving van de gebeurtenis staan. De keten zou het pad weergeven waarlangs de overlevering doorgegeven is, namelijk vanaf de samensteller van de verzameling waar de overlevering zich in bevindt, tot aan de ooggetuige van de gebeurtenis, dus bijvoorbeeld via welke personen de verzamelaar Ibn Hisham het verhaal van Ka’b heeft gehoord.

Een van de namen die regelmatig voorkomt in de keten van overleveringen over het leven van de profeet Muhammad, is die van Ibn Shihab al-Zuhri, een beroemde geleerde uit Medina, de woonplaats van de profeet en de tweede heilige stad na Mekka. Al-Zuhri leefde vanaf het laatste kwart van de 7e eeuw tot halverwege de 8e eeuw, wat betekent dat hij zo’n 40 tot 50 jaar na de dood van de profeet Muhammad geboren is. Hij behoorde tot de generatie van de Opvolgers, degenen die geboren zijn na de dood van de profeet en dus zelf geen contact met hem hebben gehad, maar wel overleverden van Muhammad’s metgezellen. Hij had zelf bij een aantal gerenommeerde geleerden uit Mekka en Medina gestudeerd en werkte lange tijd tot aan zijn dood voor een aantal kaliefen van het Umayyadenhof, die het islamitische rijk regeerden van het islamitische jaar 41-132/ ofwel van 661-750 christelijke jaartelling.

Het plaatje dat ik op de voorkant van mijn proefschrift heb gezet is dus geen afbeelding van hoe al-Zuhri er waarschijnlijk uit zag, maar geeft weer hoe ik al-Zuhri voor me zag, voordat ik me had verdiept in de gegevens over zijn leven. Voor zijn werk voor de Omayyadenkaliefen werden zijn schulden betaald, kreeg hij een geregelde toelage en een landgoed, dus waarschijnlijk zal hij niet op de grond voor een muur hebben gezeten tijdens het overleveren.

Zoals ik al eerder zei is het de vraag of de overleveringen in de latere werken historische gebeurtenissen beschrijven of het beeld weergeven dat latere generaties van hun profeet hadden. Moslimse en niet-moslimse wetenschappers zijn het met elkaar eens dat het overleveringsmateriaal vervalsingen, fouten, tegenstrijdige informatie, verfraaiing van de informatie en dergelijke bevat. In hoeverre is het echter mogelijk om authentiek materiaal van vervalst of gedeeltelijk vervalst materiaal te onderscheiden?

Daarnaast hebben we ook nog te maken met de problematiek van het overleveren zelf. Een verhaal dat overgeleverd wordt van persoon op persoon, hetzij mondeling, hetzij schriftelijk of in combinatie: mondeling op basis van schriftelijke aantekeningen, zal veranderen als het van persoon op persoon wordt overgeleverd. Je kunt dat vergelijken met het doorgeven van een stuk klei. Bij mondelinge overlevering is de klei heel zacht en vervormd makkelijk. De kern blijft hetzelfde zijn, maar de vorm zal anders zijn, zoals andere woorden, andere volgorde van het verhaal. Bij mondelinge overlevering obv aantekeningen heb je te maken met zachte klei met harde stukken erin. De zachte stukken kunnen vervormen, maar de harde stukken, de notities, die opgeschreven woorden, blijven vaak hetzelfde tijdens het overleveren. Bij schriftelijke overlevering, wat hardere klei, zijn er weinig veranderingen, hoewel er een stuk vanaf gehaald kan zijn of er kleine vervormingen in de klei zijn. Bij schriftelijk moet u denken aan het dicteren van een tekst of het controleren van een tekst die een student voorlas aan zijn leraar.

Elke overleveraar zal vingerafdrukken op de klei achterlaten in de vorm van woordjes, stukken tekst, verhaalelementen die alleen bij die overleveraar (en zijn studenten) te vinden zijn. Om te kijken of de overleveringen in de latere werken die aan al-Zuhri zijn toegeschreven, ook echt van hem afkomstig waren, ben ik bij drie verhalenop zoek gegaan naar zijn overleveringsvingerafdrukken. Daarvoor heb ik zoveel mogelijk varianten van dat verhaal verzameld. Ik heb alle ketens van de teksten in een diagram bij elkaar gezet, wat het volgende plaatje oplevert. Ik heb de versies van al-Zuhri’s studenten met elkaar vergeleken. Elke versie had een of meerdere kenmerken die niet bij de andere studenten te vinden waren, van elke student heb ik een overleveringsvingeradruk terug kunnen vinden. De versies van de vier studenten hadden ook veel gemeenschappelijk, wat de gegevens uit de overleveraarsketens bevestigt, want ze zijn allemaal van al-Zuhri afkomstig.

Om te controleren of al-Zuhri zijn overlevering vervolgens ook van de persoon had die hij in de keten als zijn informant aangeeft (de vier namen uit het schema bleken van een en dezelfde persoon te zijn), heb ik al-Zuhri’s versie vergeleken met een of meerdere versies die volgens de overleveraarsketens niet van hem afkomstig waren. Het bleek dat alle drie de verhalen inderdaad van al-Zuhri afkomstig waren en dat alle versies van zijn studenten van elkaar verschilden en karakteristieke overleveringsvingerafdrukken bevatten. Dit betekent dat bewezen is dat al-Zuhri’s studenten het verhaal van hun leraar hadden gekregen en het weer verder overleverd hadden. De versies van de studenten lijken echter zo veel op elkaar dat al-Zuhri hen moet hebben onderwezen op basis van uitgewerkte notitieboeken.

De analyse heeft ook laten zien dat de versie van een student van al- Zuhri, Ma’mar b. Rashid, afweek van die van de andere studenten. De versies van de andere studenten waren meer uitgewerkt dan die van Ma’mar en leken in veel gevallen ook sterk op elkaar. Voorbeelden van uitwerkingen zijn locaties die in Ma’mar’s versie vaag aangeduid zijn, maar in de versies van de andere studenten benoemd. Namen van personen die in Ma’mar’s versie afgekort zijn, zijn bij de anderen volledig vermeld. Bepaalde verhaalelementen zijn wel aanwezig in Ma’mar’s versie, maar over het algemeen genomen niet bij de anderen en vice versa.

De Umayyadenkalief Hisham heeft al-Zuhri waarschijnlijk in zijn laatste decennium ertoe aangezet om een boekwerk voor het hof te maken. Later heeft al-Zuhri ook studenten buiten het hof van de kalief deze boeken laten overschrijven. Andere resultaten waren dat al-Zuhri’s drie overleveringen teruggingen op verhalen uit de tijd rond de eeuwwisseling of eerder en dat hij zijn materiaal bewerkt heeft tussen de tijd dat hij het ontving en de tijd waarin hij het aan zijn studenten ging overleveren, waarbij hij overstapte van aantekeningen voor persoonlijk gebruik tot meer of minder uitgewerkte notitieboeken. Bij hem is een trent waarneembaar om zijn bronnen beter te specificeren en een groeiende belangstelling voor het verband van verhalen over de profeet met Koranverzen en juridische zaken. Langzamerhand ontstaat er zo meer kennis over de ontwikkeling van de biografie van de profeet Muhammad in de tijd voor de grote verzamelingen.

Nicolet Boekhoff (Utrecht, 1970) studeerde Talen en culturen van het Midden-Oosten (specialisatie Islam) aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Ze was als junioronderzoeker tussen 2002 en 2008 werkzaam bij de afdeling Arabisch en islam van de Radboud Universiteit Nijmegen. Momenteel is ze docent bij diezelfde afdeling. Dit onderzoek valt onder het programma van het Research Institute for Philosophy, Theology and Religious Studies van de Radboud Universiteit. De tekst van dit stuk is uitgesproken tijdens het zogenaamde lekenpraatje aan het begin van de verdediging van het proefschrift. Afgelopen maandag vond de verdediging plaats. De titel van haar proefschrift is Between history and legend. The biography of the prophet Muhammad by Ibn Shihab al-Zuhri.

4 comments.

Jessica Stern – Terror, Rape and Shame

Posted on January 24th, 2012 by martijn.
Categories: anthropology, Gender, Kinship & Marriage Issues, International Terrorism, Religious and Political Radicalization.

Why do researchers pick up a particular theme? How does their own life history influence their choices. We often assume and assert that our interest in particular topic is only motivated by the desire to do science. Often of course this is not entirely true. It is I think important to reflect upon our own histories, backgrounds in relation to the research we do. Does it create a particular bias, does it create particular blind spots and what can our research teach us about ourselves and vice versa?

One of the the world’s leading experts on violence and evil, Jessica Stern has lectured at Harvard about terrorism and is the author of a respected book, “Terror in the Name of God: Why Religious Militants Kill” (2003). Her book Denial: A Memoir of Terror is different from her earlier work. In this book she takes a different angle:

NYT – Books – Violence Expert Visits Her Dark Past

On Oct. 1, 1973, when Ms. Stern was 15 and her sister 14, the two of them, alone in a suburban house in leafy Concord, Mass., were raped by a man who cut the house’s telephone lines before walking inside and leading them upstairs.

Ms. Stern describes that evening in brutal detail. It was a night that changed her and taught her a dire lesson: “Shame can be sexually transmitted.” The crime wasn’t properly investigated. The police didn’t believe her when she said the rapist was a stranger. Because her story and those of others were not publicized or taken seriously enough by the police, the same man was able to rape some 44 girls — an incredible, heart-collapsing number — from 1971 to 1973. “The entire community,” she writes, “was in denial.”

The next video is from a Dutch TV program where Jessica Stern is interviewed. The start is in Dutch, but after about 30 seconds the talk will be in English.

Her book is not only a powerful complaint against people denying the experience of victims by ridiculizing, pressing them to move on, trivializing and so on and shows also how such mechanisms can have a strong social function as well (they indeed did move on).

This is not an easy endeavour as she herself explains:

I usually write about events in the political world. I am a witness. I do my best to report what I observe, objectively; and I often rely, at least in part, on other scholars’ previous work. People might disagree with my conclusions, but at least they can follow the trail of evidence and the logic of what I say. But here I am writing about what goes on in my own head. I am the sole expert. I cannot hide behind footnotes referring the reader to other scholars’ work. Nor can I share observations or test my conclusions against those of other experts. I play both roles: observer and observed. I have only myself to blame if I get it wrong or if I don’t push deep enough, past the layers of shame, toward a truth.

I was worried that writing about myself – not as an expert but as a victim – would make it harder for people to see me as an objective authority on terrorism. I find that when an “expert” reveals his biases and experiences to make clear to the reader that he knows the limits of his own objectivity, I trust him more, not less; but I’m not sure that all readers feel that way.

The interesting aspect of Stern’s account as that she uses her own emotions as an analytical instrument without reducing these emotions to mere typologies or products of cultural contexts. Emotions do not hinder good research or analysis, but can contribute to it; something that is certainly relevant for anthropologist (Stern is not) for whom the tensions of fieldwork produce particular emotions that are part of the experience of doing fieldwork.

The danger however with accounts such as these is that there is no way of making sure that her experience of fear, humiliation and shame are the same as those of rapists and terrorists. At the end of her memoir Stern proposes the thesis, connecting her experience with suffering and overcoming the trauma with her research, that many extremists have been sexually traumatized. The resulting shame and humiliation she suggests may be an important factor in the motivations of terrorists. This is not the most convincing part of her book. Now she may share particular meanings attached to her feelings, but her experiences and raw emotions can be different as well. Emotions have to be placed into a particular context and within a particular set of social relations and her personal story gives us some clue as to how to do that and in what particular context. Her story enables her and the reader to make sense of those emotions. Her personal experience as a tool to understand others is however less convincing because she does not adequately put her cases of the terrorists in their context. The emotions of terrorists may, or may not, be different even if all describe them in terms of shame. The fact, for example, that in the case of terrorists we are mainly talking about boys and men is probably one such difference.

This doesn’t mean it cannot work; using one’s own personal experiences as a starting point for an analysis. Anthropologist Beatty in a recent article in American Anthropologist refers to this when he criticizes different approaches regarding emotions in anthropology. He refers to different examples of ‘intimate ethnograpy’ from accounts on the holocaust that show:

the difficulties attending intimate ethnography: the complex negotiation of roles, the construction of a “truthful” account, and so on. What legitimizes the project in each case— and contrasts it with […]analogous experience— is the authors’ insider status as children of their informants, their necessary involvement in the reconstitution of personal history. Only when the stories are made to address broader themes do we feel the power of the original testimonies weakened as memories are distilled to familiar lessons about dehumanization and structural violence.

Based upon these examples Beatty pleas for relocating emotion in practice by using a narrative method. Indeed, as he acknowledges, not new but I think a necessary plea anyway. Also in the case of Stern’s book. Her book is a brave account that deserves to be read. There is a Dutch translation as well now. The book is a very useful step in analyzing emotions of the researcher and the researched. A narrative approach such as advocated by Beatty however may enable us to go beyond our own experiences (how useful they may be) but perhaps also to avoid reducing emotions to outward factors. Narratives, as Beatty explains, can show the personal significance of emotions while describing them in detail relating them to past social relations and particular events. In the end of course it will remain difficult to do justice to people’s emotions.

1 comment.

'Theatre of the Absurd' – Netanyahu Visiting the Netherlands

Posted on January 20th, 2012 by martijn.
Categories: Society & Politics in the Middle East.

This week Israeli PM Netanyahu visited the Netherlands. One would expect tough security measures, and there were, but still the details of his flight to the Netherlands were posted on websites. The visit was framed in terms of a celebration and sealing of the age old ties between the Dutch people and the Jewish people and the Netherlands and Israel. The visit attracted both strong supporters and opponents of Israel’s occupation of Palestine and its apartheid-like politics on the Palestinians. The Palestinian Home called for demonstrations and also a of Dutch Israeli’s expressed their concerns. One MP of the anti-islam PVV called upon Israel to continue building Jewish-only colonies in the occupied territories.

Netanyahu amongst friends and critics | Radio Netherlands Worldwide

Radio Netherlands Worldwide asked three people closely involved with the issue who they think Mr Netanyahu should meet during his visit.

The director of the foremost Jewish organisation in the Netherlands, Ronny Naftaniel, says he is quite satisfied with the prime minister’s plans. (The Centre for Information and Documentation on Israel is organising Mr Netanyahu’s visit to the Amsterdam synagogue.)

“It is a very short trip, but if he had more time I would advise Mr Netanyahu to meet with Dutch captains of industry. Business relations between our countries are quite close, they can always get better. He could also meet here with refugees from Arab countries to learn more about the Arab spring and what role Israel can play.”

Human rights
Not everyone is happy with Mr Netanyahu’s visit. Politicians from across the political spectrum are expected to query him about Israel’s continued settlement building and the stalled peace process.

The Israeli prime minister will also be met by protesters from various groups representing the Palestinian community in the Netherlands, as well as critical sectors of the Jewish community. Harry de Winter is one of the founders of A Different Jewish Voice.

“He shouldn’t be coming at all. You shouldn’t be putting out the red carpet given the terrible human rights situation in Israel and the Palestinian territories. If the Netherlands were a true friend of Israel, it would be more critical of Israeli policies. Israel would benefit more from that kind of friendship.”

Criminal
Another group demonstrating against Mr Netanyahu’s visit is the Dutch Palestine Committee. Director Wim Langkamp says the only thing Mr Netanyahu should be doing in the Netherlands is to appear before the International Criminal Court.

“Back in 2004, another international court in The Hague ruled that building the wall separating Israel from the West Bank was illegal. Since then, Israel has committed many more violations of human rights, including the murder of nine people on the Gaza flotilla. The ICC is in the Hague, within walking distance of parliament, where he’ll be tomorrow.”

Netanyahu praised the Dutch stance on Iran sanctions but at the same time the Dutch government urged Israel to freez the illegal policy of settlements. Of course exactly the issues that triggered the demonstrations against his visit and The Palestinian Home pressed for Netanyahu’s arrest for war crimes and crimes against humanity. You can see some pictures of the protests HERE and HERE.

You can watch here the video made by CIDI, a Dutch lobby supporting the current politics of the state of Israel, of the speech by Netanyahu when he visited the Portugese synagogue in Amsterdam:

The Dutch political stance on Israel is one of supporting with only mild critique on what can be seen as ‘the matrix of control‘: a framework created by strategic settlements, Israeli-only highways and the separation wall and (I would add) the efforts to disturb Palestinian control of Gaza and the Westbank by Hamas and Fatah and stalling the peace talks. In his speech in the video above, Netanyahu refers to the critique on Israeli policies with regard to the Palestinians and Iran as a ‘theatre of the absurd’. But for his opponents his equation of Jewishness with Israel and his views on Palestinians and Iran would equally amount to be part of a theatre of the absurd. The current Israeli policy means denying Palestinians legitimate rights as do the Palestinian authorities as well with their citizens. In all cases the Palestinian people loose. A more balanced approach would at least recognize that the past and fate of both Palestinians and Israelis are entangled, as anthropologist Abu-Lughod explains:
SPIEGEL Interview with Lila Abu-Lughod: ‘Any Solution Will Have to Involve More Creative Thinking’ – SPIEGEL ONLINE – News – International

Any resolution must involve a recognition of the fact that Israel was founded on the expulsion of Palestinians. Then we can think and talk together about restitution, redress, compensation, or whatever it takes for a more just way forward. In Israel and Palestine we have an amazing opportunity — to think about changing history by considering a democratic state with a living future for everyone.

1 comment.

‘Theatre of the Absurd’ – Netanyahu Visiting the Netherlands

Posted on January 20th, 2012 by martijn.
Categories: Society & Politics in the Middle East.

This week Israeli PM Netanyahu visited the Netherlands. One would expect tough security measures, and there were, but still the details of his flight to the Netherlands were posted on websites. The visit was framed in terms of a celebration and sealing of the age old ties between the Dutch people and the Jewish people and the Netherlands and Israel. The visit attracted both strong supporters and opponents of Israel’s occupation of Palestine and its apartheid-like politics on the Palestinians. The Palestinian Home called for demonstrations and also a of Dutch Israeli’s expressed their concerns. One MP of the anti-islam PVV called upon Israel to continue building Jewish-only colonies in the occupied territories.

Netanyahu amongst friends and critics | Radio Netherlands Worldwide

Radio Netherlands Worldwide asked three people closely involved with the issue who they think Mr Netanyahu should meet during his visit.

The director of the foremost Jewish organisation in the Netherlands, Ronny Naftaniel, says he is quite satisfied with the prime minister’s plans. (The Centre for Information and Documentation on Israel is organising Mr Netanyahu’s visit to the Amsterdam synagogue.)

“It is a very short trip, but if he had more time I would advise Mr Netanyahu to meet with Dutch captains of industry. Business relations between our countries are quite close, they can always get better. He could also meet here with refugees from Arab countries to learn more about the Arab spring and what role Israel can play.”

Human rights
Not everyone is happy with Mr Netanyahu’s visit. Politicians from across the political spectrum are expected to query him about Israel’s continued settlement building and the stalled peace process.

The Israeli prime minister will also be met by protesters from various groups representing the Palestinian community in the Netherlands, as well as critical sectors of the Jewish community. Harry de Winter is one of the founders of A Different Jewish Voice.

“He shouldn’t be coming at all. You shouldn’t be putting out the red carpet given the terrible human rights situation in Israel and the Palestinian territories. If the Netherlands were a true friend of Israel, it would be more critical of Israeli policies. Israel would benefit more from that kind of friendship.”

Criminal
Another group demonstrating against Mr Netanyahu’s visit is the Dutch Palestine Committee. Director Wim Langkamp says the only thing Mr Netanyahu should be doing in the Netherlands is to appear before the International Criminal Court.

“Back in 2004, another international court in The Hague ruled that building the wall separating Israel from the West Bank was illegal. Since then, Israel has committed many more violations of human rights, including the murder of nine people on the Gaza flotilla. The ICC is in the Hague, within walking distance of parliament, where he’ll be tomorrow.”

Netanyahu praised the Dutch stance on Iran sanctions but at the same time the Dutch government urged Israel to freez the illegal policy of settlements. Of course exactly the issues that triggered the demonstrations against his visit and The Palestinian Home pressed for Netanyahu’s arrest for war crimes and crimes against humanity. You can see some pictures of the protests HERE and HERE.

You can watch here the video made by CIDI, a Dutch lobby supporting the current politics of the state of Israel, of the speech by Netanyahu when he visited the Portugese synagogue in Amsterdam:

The Dutch political stance on Israel is one of supporting with only mild critique on what can be seen as ‘the matrix of control‘: a framework created by strategic settlements, Israeli-only highways and the separation wall and (I would add) the efforts to disturb Palestinian control of Gaza and the Westbank by Hamas and Fatah and stalling the peace talks. In his speech in the video above, Netanyahu refers to the critique on Israeli policies with regard to the Palestinians and Iran as a ‘theatre of the absurd’. But for his opponents his equation of Jewishness with Israel and his views on Palestinians and Iran would equally amount to be part of a theatre of the absurd. The current Israeli policy means denying Palestinians legitimate rights as do the Palestinian authorities as well with their citizens. In all cases the Palestinian people loose. A more balanced approach would at least recognize that the past and fate of both Palestinians and Israelis are entangled, as anthropologist Abu-Lughod explains:
SPIEGEL Interview with Lila Abu-Lughod: ‘Any Solution Will Have to Involve More Creative Thinking’ – SPIEGEL ONLINE – News – International

Any resolution must involve a recognition of the fact that Israel was founded on the expulsion of Palestinians. Then we can think and talk together about restitution, redress, compensation, or whatever it takes for a more just way forward. In Israel and Palestine we have an amazing opportunity — to think about changing history by considering a democratic state with a living future for everyone.

1 comment.

Steunpunt Remigranten Marokko – Open Brief aan de Tweede Kamer

Posted on January 17th, 2012 by martijn.
Categories: Morocco, Multiculti Issues.

Aan Fractievoorzitters en leden tweede Kamer der Staten Generaal

Geachte heer, mevrouw,

Wij zijn verbijsterd over de besluitvorming van de Tweede Kamer betreffende het amendement van Spekman 33 000-VII nr. 7., dd 22.12.11. In dit amendement gaat het om een overbruggingssubsidie om het voortbestaan van de Stichting Steun Remigranten (SSR) in Marokko verder te verzekeren. Het gaat om een eenmalig bedrag van 100.000 die de doorstart en verdere ontwikkeling tot een zelfstandige organisatie mogelijk maakt. Het amendement is echter afgewezen!!

De afgelopen 23 jaren heeft SSR sociaal-juridische hulp verleend aan remigranten: vrouwen, mannen en jongeren uit Nederland op het gebied van belasting, SVB-zaken – AOW en ANW, gewijzigde wetgeving, beroepszaken en remigrantenregelingen. Vanuit deze basisvoorziening als steun- en meldpunt is door SSR al jarenlang sociaal-juridische hulp geboden aan vrouwen, kinderen en jongeren die slachtoffer zijn van achterlating en huwelijksdwang. Als het steunpunt wegvalt, valt daarmee ook de basis weg voor de eerste primaire hulp en begeleiding. Dit is fataal voor deze kwetsbare groepen.

 Wie staan er nu in de kou?

Gedwongen achtergelaten vrouwen en kinderen, slachtoffers van huwelijksdwang en remigranten staan nu in de kou. Gedwongen achterlating en huwelijksdwang zijn ernstige vormen van geweld en in strijd met mensenrechten: rechten van vrouwen, kinderen en jongeren. Oorzaken voor achterlating zijn naast huwelijksdwang vaak relatie- en opvoedingsproblemen. De samenhang tussen achterlating, huwelijksdwang, huiselijk- en eergerelateerd geweld vereist afstemming en een gezamenlijke aanpak.

In Europees verband is SSR als transnationale organisatie dan ook een uniek voorbeeld inzake hulpverlening aan slachtoffers van achterlating en gedwongen huwelijk. De aanbevelingen in het rapport ‘Tegen de wil achtergelaten’ en het rapport ‘Tot het huwelijk gedwongen’ van de Advies Commissie voor Vreemdelingenzaken in 2005 hebben de samenwerking van SSR met betrokken organisaties in Nederland en Marokko sterk geïntensiveerd met name wat betreft vroegsignalering, voorlichting, preventie en hulpverlening. Het werk van SSR heeft een duidelijke meerwaarde op het gebied van sociaal-juridisch advies, hulp en ondersteuning richting bewustwording en zelfstandigheid van vrouwen en jongeren.

SSR heeft als transnationale organisatie de afgelopen jaren in samenwerking met o.a. de landelijke werkgroep Mudawwanah een belangrijke expertise opgebouwd op dit gebied. De keten van hulp-verlening vanaf de eerste melding tot en met de opvang is versterkt en SSR is een cruciale schakel tussen de Nederlandse ambassade in Marokko, IND, advocaten, vrouwenorganisaties en hulpverlenings-instellingen in Nederland en Marokko. Verwijzing naar de Nederlandse Ambassade in Rabat biedt geen oplossing voor deze groep.

Het opheffen van de SSR op dit moment is niet alleen fataal voor achtergelaten vrouwen, kinderen, jongeren en remigranten, maar ook voor dienst- en hulpverleners in Nederland en Marokko waarvoor SSR een belangrijke intermediair is. In het tegengaan van achterlating en huwelijksdwang blijft netwerkopbouw en versterking van samenwerking op nationaal en internationaal niveau voorwaarde voor een efficiënte aanpak. SSR is hier onmisbaar als bruggenbouwer.

Er zijn Kamervragen gesteld door PvdA en SP over gedwongen achterlating, niet alleen in Marokko maar in diverse landen van herkomst. Daarom is de overdracht van de expertise en ‘best practice’ van SSR naar partners in andere concentratielanden essentieel.

Door de afwijzing van het amendement blijkt dat de volksvertegenwoordiging geen oog heeft voor het belang van deze kwetsbare groepen maar alleen voor politiek eigenbelang. SSR heeft zich ingespannen voor de steun van Marokko op dit gebied en juist op het moment dat de Marokkaanse overheid haar verantwoordelijkheid gaat nemen laat Nederland het afweten. Gaan partijpolitieke belangen vóór de strijd tegen achterlating en huwelijksdwang?

Oproep aan politici en beleidsmakers:

Speel geen politiek machtsspel maar toon daadkracht in het tegengaan van achterlating en huwelijksdwang.

11 januari 2012

Landelijke Werkgroep Mudawwanah

e.mail: Mudawwanah@upcmail.nl

0 comments.

Syria's Torture Machine – A film by channel4

Posted on January 16th, 2012 by martijn.
Categories: Society & Politics in the Middle East.

Dear readers, the next documentary is gruesome and heartbreaking but how to interpret the images shown?. Syria’s Torture Machine is a documentary made by the British Channel4. According to the site’s info:

An investigation into the detention and torture of Syrian civilians, featuring shocking video evidence of men, women and children being subjected to beatings, whippings and more elaborate torture.

In this film, victims, refugees and activists who have experienced or witnessed such brutality at the hands of Syrian President al-Assad’s forces speak out.

Their stories, combined with the torture footage, refute President Assad’s claims that his forces are simply quelling an armed insurgency.

To follow the conversation on twitter use the hash tag #torturemachine.

Disturbing and distressing descriptions and film of torture and atrocities, including the deaths of children.

Syria’s Torture Machine – A Film by Channel 4 door zooz13
It is difficult to verify all the claims made by Miller in his documentary as he admits as well. As with almost all reports on Syria, Miller relies heavily on UN information and human rights groups. Anthony Cuthbertson review contains an important warning when interpreting these images:
Guernica / Anthony Cuthbertson: Syria’s Torture Machine

Syria’s Torture Machine makes tough viewing and goes far to refute President Assad’s claims that his forces are merely quelling armed insurgence. Yet it seems to do so with the underlying intent of softening up the public for another “intervention” in the Middle East. It is not enough to accept this kind of “documentation” and its nauseating content. What is needed is some sense of the larger picture, and whether or not we, too, might be victims. For Assad and his regime have long been brutal, yet Western governments never complained. We do need to ask whether or not some larger agenda is being played out.

0 comments.

Syria’s Torture Machine – A film by channel4

Posted on January 16th, 2012 by martijn.
Categories: Society & Politics in the Middle East.

Dear readers, the next documentary is gruesome and heartbreaking but how to interpret the images shown?. Syria’s Torture Machine is a documentary made by the British Channel4. According to the site’s info:

An investigation into the detention and torture of Syrian civilians, featuring shocking video evidence of men, women and children being subjected to beatings, whippings and more elaborate torture.

In this film, victims, refugees and activists who have experienced or witnessed such brutality at the hands of Syrian President al-Assad’s forces speak out.

Their stories, combined with the torture footage, refute President Assad’s claims that his forces are simply quelling an armed insurgency.

To follow the conversation on twitter use the hash tag #torturemachine.

Disturbing and distressing descriptions and film of torture and atrocities, including the deaths of children.

Syria’s Torture Machine – A Film by Channel 4 door zooz13
It is difficult to verify all the claims made by Miller in his documentary as he admits as well. As with almost all reports on Syria, Miller relies heavily on UN information and human rights groups. Anthony Cuthbertson review contains an important warning when interpreting these images:
Guernica / Anthony Cuthbertson: Syria’s Torture Machine

Syria’s Torture Machine makes tough viewing and goes far to refute President Assad’s claims that his forces are merely quelling armed insurgence. Yet it seems to do so with the underlying intent of softening up the public for another “intervention” in the Middle East. It is not enough to accept this kind of “documentation” and its nauseating content. What is needed is some sense of the larger picture, and whether or not we, too, might be victims. For Assad and his regime have long been brutal, yet Western governments never complained. We do need to ask whether or not some larger agenda is being played out.

0 comments.

Purificatie & Verzet – Moslimfundamentalisten in Nederland

Posted on January 12th, 2012 by martijn.
Categories: ISIM/RU Research, Multiculti Issues, Public Islam, Religious and Political Radicalization.

Purification and Resistance: Glocal Meanings of Islamic Fundamentalism in the Netherlands

Promotoren:
Prof.dr. H.G. van de Bunt

Co-promotors:
Dr. D. Zaitch

Datum
13 januari 2012 11:30

Locatie:
Woudestein, senaatszaal

Faculteit
Erasmus School of Law (ESL)

Nederlandse moslimfundamentalisten vrij westers en modern
Promotieonderzoek aan Erasmus Universiteit Rotterdam

Nederlandse moslimfundamentalisten zijn in veel opzichten heel modern en westers. Dat is in tegenspraak met het beeld dat vooral radicale moslims door hun strikte overtuigingen erg van andere Nederlanders verschillen. Dit stelt criminologe Fiore Geelhoed in haar proefschrift ‘Purification and Resistance: Glocal Meanings of Islamic Fundamentalism in the Netherlands’. Ze promoveert op vrijdag 13 januari 2012 aan de Erasmus Universiteit Rotterdam (EUR).

De publieke opinie is dat radicale moslims door hun strikte overtuigingen erg van andere Nederlanders verschillen. Maar Fiore Geelhoed schetst in haar proefschrift een ander, meer genuanceerd beeld van moslimfundamentalisten, waaronder zowel rechtlijnige, niet-activistische orthodoxen als activistische radicalen en activistische extremisten die een gewelddadige jihad prediken worden verstaan.

De criminologe interviewde 40 moslims met verschillende religieuze oriëntaties, deed observaties in voornamelijk Salafistische moskeeën waar ze gesprekken had met een groot aantal aanwezigen en analyseerde online discussies op Marokko.nl. Moslimfundamentalisten blijken in veel opzichten juist heel modern en westers te zijn.

Moderne en westerse kenmerken
De moderne, Westerse trekken zijn in vier opzichten zichtbaar. Kijkend naar de religieuze en etnische achtergrond laat het onderzoek zien dat er onder Nederlandse fundamentalisten niet alleen jongeren uit moslimgezinnen zijn. Er zijn ook bekeerlingen met andere etnische achtergronden, zoals met een autochtone Nederlandse achtergrond.
Daarnaast zijn de overtuigen divers van aard. Moslimfundamentalisten lijken anti-westerse opvattingen uit te dragen die direct voortkomen uit fundamentalistische ideologieën. Maar de diverse soorten kritiek, en mate daarvan, die de moslims in dit onderzoek uiten, lijken juist deels gebaseerd op de erkenning van westerse grondrechten, zoals de vrijheid van meningsuiting. De respondenten bekritiseren Nederland en andere Westerse landen onder meer omdat ze vinden dat deze grondrechten in de westerse landen niet in gelijke mate voor moslims gelden.

Ook het gedrag is vaak westers en modern. Veel moslimfundamentalisten zonderen zich niet zo sterk af zoals wel wordt gedacht. Ze blijven allemaal tot op bepaalde hoogte participeren in het alledaagse leven in Nederland en komen via werk en vriendschappen met niet-moslims in aanraking. Daarnaast blijken ze vaak pragmatischer in de leer te zijn dan het begrip ‘fundamentalist’ doet vermoeden, bijvoorbeeld door toch een hand te geven aan een persoon van het andere geslacht als hun werksituatie dit vereist.

Tenslotte is ook de manier waarop sommige moslims in Nederland kiezen voor fundamentalisme westers en eigentijds. Deze keuze is namelijk vooral onderdeel van een continue zoektocht naar een passende identiteit, een zoektocht die ze delen met andere Westerse burgers. De veranderlijkheid van keuzes die deze zoektocht kenmerkt, blijkt uit het feit dat meerdere respondenten in de loop van het onderzoek (deels) terugkwamen op hun fundamentalistische visies en in sommige gevallen binnen korte tijd ‘deradicaliseerden’. Deze veranderlijkheid geldt even sterk voor keuzes die andere moderne Westerse burgers maken. Radicalisering is dus geen lineair proces, maar kan schoksgewijs verlopen en veel richtingen uitgaan (waaronder deradicalisering).

Verschil
Een andere bevinding van Geelhoed is dat er een verschil is tussen enerzijds de orthodoxe en anderzijds de radicale en extremistische moslims in dit onderzoek. Laatstgenoemde groepen geven blijk van een grotere gevoeligheid voor sociale uitsluiting en een gebrek aan erkenning. Veranderde belevingen en inzichten in de loop van de tijd wijzen er wel op dat deze gevoeligheid een momentopname kan zijn.

Volgens Geelhoed werkt het averechts om moslims over één (kritische) kam te scheren. Ook moet de indruk worden vermeden dat ze ongelijk worden behandeld ten opzichte van niet-moslims. Dit zou juist polarisatie en radicalisering kunnen vergroten. Om overmatige generalisaties te voorkomen, inclusief de termen ‘moslimfundamentalist’ en ‘radicaal’ zonder nadere differentiatie, is het onder meer nodig om orthodoxie, radicalisme en extremisme van elkaar te onderscheiden.

Daarnaast is het volgens de promovendus van belang om zich te blijven realiseren dat de stelling ‘eens een radicaal, altijd een radicaal’ niet opgaat. Radicale en extremistische denkbeelden kunnen in de loop van de tijd worden gematigd of zelfs volledig worden losgelaten.

Om polarisatie en radicalisering tegen te gaan, zou beleid meer uit moeten gaan van de belangrijke overeenkomsten die er tussen moslimfundamentalisten en andere Nederlandse burgers zijn.
Nadere informatie:

Persvoorlichting Erasmus Universiteit Rotterdam (EUR), (010) 408 1216 of press@eur.nl

vrijdag, 06 januari 2012
Bron: Persbericht EUR

2 comments.

Purificatie & Verzet – Moslimfundamentalisten in Nederland

Posted on January 12th, 2012 by martijn.
Categories: ISIM/RU Research, Multiculti Issues, Public Islam, Religious and Political Radicalization.

Purification and Resistance: Glocal Meanings of Islamic Fundamentalism in the Netherlands

Promotoren:
Prof.dr. H.G. van de Bunt

Co-promotors:
Dr. D. Zaitch

Datum
13 januari 2012 11:30

Locatie:
Woudestein, senaatszaal

Faculteit
Erasmus School of Law (ESL)

Nederlandse moslimfundamentalisten vrij westers en modern
Promotieonderzoek aan Erasmus Universiteit Rotterdam

Nederlandse moslimfundamentalisten zijn in veel opzichten heel modern en westers. Dat is in tegenspraak met het beeld dat vooral radicale moslims door hun strikte overtuigingen erg van andere Nederlanders verschillen. Dit stelt criminologe Fiore Geelhoed in haar proefschrift ‘Purification and Resistance: Glocal Meanings of Islamic Fundamentalism in the Netherlands’. Ze promoveert op vrijdag 13 januari 2012 aan de Erasmus Universiteit Rotterdam (EUR).

De publieke opinie is dat radicale moslims door hun strikte overtuigingen erg van andere Nederlanders verschillen. Maar Fiore Geelhoed schetst in haar proefschrift een ander, meer genuanceerd beeld van moslimfundamentalisten, waaronder zowel rechtlijnige, niet-activistische orthodoxen als activistische radicalen en activistische extremisten die een gewelddadige jihad prediken worden verstaan.

De criminologe interviewde 40 moslims met verschillende religieuze oriëntaties, deed observaties in voornamelijk Salafistische moskeeën waar ze gesprekken had met een groot aantal aanwezigen en analyseerde online discussies op Marokko.nl. Moslimfundamentalisten blijken in veel opzichten juist heel modern en westers te zijn.

Moderne en westerse kenmerken
De moderne, Westerse trekken zijn in vier opzichten zichtbaar. Kijkend naar de religieuze en etnische achtergrond laat het onderzoek zien dat er onder Nederlandse fundamentalisten niet alleen jongeren uit moslimgezinnen zijn. Er zijn ook bekeerlingen met andere etnische achtergronden, zoals met een autochtone Nederlandse achtergrond.
Daarnaast zijn de overtuigen divers van aard. Moslimfundamentalisten lijken anti-westerse opvattingen uit te dragen die direct voortkomen uit fundamentalistische ideologieën. Maar de diverse soorten kritiek, en mate daarvan, die de moslims in dit onderzoek uiten, lijken juist deels gebaseerd op de erkenning van westerse grondrechten, zoals de vrijheid van meningsuiting. De respondenten bekritiseren Nederland en andere Westerse landen onder meer omdat ze vinden dat deze grondrechten in de westerse landen niet in gelijke mate voor moslims gelden.

Ook het gedrag is vaak westers en modern. Veel moslimfundamentalisten zonderen zich niet zo sterk af zoals wel wordt gedacht. Ze blijven allemaal tot op bepaalde hoogte participeren in het alledaagse leven in Nederland en komen via werk en vriendschappen met niet-moslims in aanraking. Daarnaast blijken ze vaak pragmatischer in de leer te zijn dan het begrip ‘fundamentalist’ doet vermoeden, bijvoorbeeld door toch een hand te geven aan een persoon van het andere geslacht als hun werksituatie dit vereist.

Tenslotte is ook de manier waarop sommige moslims in Nederland kiezen voor fundamentalisme westers en eigentijds. Deze keuze is namelijk vooral onderdeel van een continue zoektocht naar een passende identiteit, een zoektocht die ze delen met andere Westerse burgers. De veranderlijkheid van keuzes die deze zoektocht kenmerkt, blijkt uit het feit dat meerdere respondenten in de loop van het onderzoek (deels) terugkwamen op hun fundamentalistische visies en in sommige gevallen binnen korte tijd ‘deradicaliseerden’. Deze veranderlijkheid geldt even sterk voor keuzes die andere moderne Westerse burgers maken. Radicalisering is dus geen lineair proces, maar kan schoksgewijs verlopen en veel richtingen uitgaan (waaronder deradicalisering).

Verschil
Een andere bevinding van Geelhoed is dat er een verschil is tussen enerzijds de orthodoxe en anderzijds de radicale en extremistische moslims in dit onderzoek. Laatstgenoemde groepen geven blijk van een grotere gevoeligheid voor sociale uitsluiting en een gebrek aan erkenning. Veranderde belevingen en inzichten in de loop van de tijd wijzen er wel op dat deze gevoeligheid een momentopname kan zijn.

Volgens Geelhoed werkt het averechts om moslims over één (kritische) kam te scheren. Ook moet de indruk worden vermeden dat ze ongelijk worden behandeld ten opzichte van niet-moslims. Dit zou juist polarisatie en radicalisering kunnen vergroten. Om overmatige generalisaties te voorkomen, inclusief de termen ‘moslimfundamentalist’ en ‘radicaal’ zonder nadere differentiatie, is het onder meer nodig om orthodoxie, radicalisme en extremisme van elkaar te onderscheiden.

Daarnaast is het volgens de promovendus van belang om zich te blijven realiseren dat de stelling ‘eens een radicaal, altijd een radicaal’ niet opgaat. Radicale en extremistische denkbeelden kunnen in de loop van de tijd worden gematigd of zelfs volledig worden losgelaten.

Om polarisatie en radicalisering tegen te gaan, zou beleid meer uit moeten gaan van de belangrijke overeenkomsten die er tussen moslimfundamentalisten en andere Nederlandse burgers zijn.
Nadere informatie:

Persvoorlichting Erasmus Universiteit Rotterdam (EUR), (010) 408 1216 of press@eur.nl

vrijdag, 06 januari 2012
Bron: Persbericht EUR

2 comments.

The Visual Politics of Truth and Drama

Posted on January 10th, 2012 by martijn.
Categories: anthropology, Blind Horses.

Via Montclair Socioblog I came across a very interesting film made by visual anthropologist Ruben Salvadori. In this fascinating video Salvadori tries to make visible what is usually invisible: the photographer’s role when taking (or making) pictures. Salvadori did research in East Jerusalem being a newbie among photojournalists and turning his camera onto them exposing how photographers seek, create and stage drama in particular situations.

One of the commenters on Montclair points us to the Medium Cool film wherein the main character slowly but gradually realizes the power of images and how he and others are caught up in recording (or making) sensational events.

Sensationalism turns events into ‘image bites‘ having similar persuasive effects as sound bites on people’s views. The power of these images bites (sometimes purposely used by social movements and politicians as part of their (visual) rhetoric) is that it makes the message almost incontestable because reality is reduced in such a way as to be seen as inherent in the way things are. It turns complex issues into appealing visual constructions that inform and shape people’s common sense. Seeing is believing, right?

And before I forget, check out Ruben Salvadori’s great blog with many more fascinating films and photo’s: Ruben Salvadori Photography Blog – Open Your Eyes.

0 comments.

Trolling & Wilders' New Clothes – Dutch Queen in Abu Dhabi

Posted on January 9th, 2012 by martijn.
Categories: Gender, Kinship & Marriage Issues, Multiculti Issues, Public Islam, Society & Politics in the Middle East.

This is actually a post you might want to skip. I dont say this often, because everything you read here is of value, interesting or even fascinating. But this isn’t really one of those. I just wanted to share with you that the year has only started a week ago and we have already our first headscarf-affair. Always a good way to start the year right, to make sure some things will not change.

This time it is about the Dutch Queen Beatrix, visiting the United Arab Emirates. On Sunday morning she visited the Sheikh Zayed mosque. The official state visit to the UAE and Oman had been scheduled earlier but was then called off because of the ongoing pro-democracy demonstrations and the violent crackdown in Oman fearing that a state visit would be seen as an endorsement of the regime. Queen Beatrix, few weeks ago mentioned on Al Jazeera’s Woman of Power, wore a headscarf over her hat and donned an abaya during this visit and crown princess Maxima was also veiled.

As soon as the news got out and the pictures were published Geert Wilders’ anti-islam party PVV complained calling the queen with a veil a ‘sad appearance which should have been avoided’. The PVV published questions in parliament. In these questions they ask the minister if he agrees with the PVV that the headscarf is a ‘symbol of Islamization, oppression and discrimination of women’ and that Beatrix wearing it ‘legitimizes the oppression’ of women. In a reaction Dutch minister of Foreign Affairs stated that the Queen also adjusts the way she dresses when she visits synagogues and cathedrals. As does Geert Wilders by the way who is used to wear a yarmulke when he speaks for Jewish organizations in the US and when he visited the Wailing Wall in Jerusalem.

By now Wilders’ rhetorical strategy can be seen as bullying or even better: trolling like we know from the Internet. It is about uttering a statement designed to attract predictable responses or flames. They initiate a flaming event and causing many people jumping on it and discussing it and getting angry about it, without the discussion leading anywhere. An interesting but long talk about trolling can be found at talkinganthropology.

The comments to this case of trolling were mixed. Wanting to evoke many reactions; he succeeded. But that is rather simple for him. Some time ago Wilders published a tweet with only a ‘!’ causing reporters to discuss online what the meaning of that was. The reactions however were rather mixed even among his supporters. Some people thought it was a stupid move, although he may have been right. His opponents found it hilarious and a waste of time. Many people made an analogy that what Beatrix did (adjusting to the customs of the country where she is) is something Muslims also have to do (integrating) implying that Muslims are (still) people from the outside. But while the reactions may be mixed and less positive as Wilders might have expected, this doesn’t really matter for him to use trolling as a political strategy. It is a means of disrupting the routine and thereby controlling the debate and the agenda of the debate. Don’t feed the trolls, that is easier said than done, but it means that journalists and researchers should really consider if they want to cover everything this troll feeds us.

See? You were better off not reading this.

1 comment.

Trolling & Wilders’ New Clothes – Dutch Queen in Abu Dhabi

Posted on January 9th, 2012 by martijn.
Categories: Gender, Kinship & Marriage Issues, Multiculti Issues, Public Islam, Society & Politics in the Middle East.

This is actually a post you might want to skip. I dont say this often, because everything you read here is of value, interesting or even fascinating. But this isn’t really one of those. I just wanted to share with you that the year has only started a week ago and we have already our first headscarf-affair. Always a good way to start the year right, to make sure some things will not change.

This time it is about the Dutch Queen Beatrix, visiting the United Arab Emirates. On Sunday morning she visited the Sheikh Zayed mosque. The official state visit to the UAE and Oman had been scheduled earlier but was then called off because of the ongoing pro-democracy demonstrations and the violent crackdown in Oman fearing that a state visit would be seen as an endorsement of the regime. Queen Beatrix, few weeks ago mentioned on Al Jazeera’s Woman of Power, wore a headscarf over her hat and donned an abaya during this visit and crown princess Maxima was also veiled.

As soon as the news got out and the pictures were published Geert Wilders’ anti-islam party PVV complained calling the queen with a veil a ‘sad appearance which should have been avoided’. The PVV published questions in parliament. In these questions they ask the minister if he agrees with the PVV that the headscarf is a ‘symbol of Islamization, oppression and discrimination of women’ and that Beatrix wearing it ‘legitimizes the oppression’ of women. In a reaction Dutch minister of Foreign Affairs stated that the Queen also adjusts the way she dresses when she visits synagogues and cathedrals. As does Geert Wilders by the way who is used to wear a yarmulke when he speaks for Jewish organizations in the US and when he visited the Wailing Wall in Jerusalem.

By now Wilders’ rhetorical strategy can be seen as bullying or even better: trolling like we know from the Internet. It is about uttering a statement designed to attract predictable responses or flames. They initiate a flaming event and causing many people jumping on it and discussing it and getting angry about it, without the discussion leading anywhere. An interesting but long talk about trolling can be found at talkinganthropology.

The comments to this case of trolling were mixed. Wanting to evoke many reactions; he succeeded. But that is rather simple for him. Some time ago Wilders published a tweet with only a ‘!’ causing reporters to discuss online what the meaning of that was. The reactions however were rather mixed even among his supporters. Some people thought it was a stupid move, although he may have been right. His opponents found it hilarious and a waste of time. Many people made an analogy that what Beatrix did (adjusting to the customs of the country where she is) is something Muslims also have to do (integrating) implying that Muslims are (still) people from the outside. But while the reactions may be mixed and less positive as Wilders might have expected, this doesn’t really matter for him to use trolling as a political strategy. It is a means of disrupting the routine and thereby controlling the debate and the agenda of the debate. Don’t feed the trolls, that is easier said than done, but it means that journalists and researchers should really consider if they want to cover everything this troll feeds us.

See? You were better off not reading this.

1 comment.

Help, de rolmodellen komen eraan!

Posted on January 3rd, 2012 by martijn.
Categories: Activism, ISIM/RU Research, Multiculti Issues, Notes from the Field, Public Islam.

De As Soennah moskee maakte vorige week bekend zich te willen ‘inzetten voor een veilig Oud & Nieuw’. Het initiatief was gericht op enerzijds een signaal afgeven aan brandstichters/vandalen en andere onruststokers zo viel te lezen in een oproep voor vrijwilligers. Anderzijds wilde men de buurt veilighouden en onruststokers aanspreken. Het initiatief hiertoe komt vanuit gemeente Den Haag en het politiekorps Haaglanden. Het is geen uniek initiatief. De politie vraagt wel vaker aan moskeeën om met oudejaarsnacht open te zijn en te surveilleren. Dit jaar echter is het wel breder getrokken. Zelforganisaties van migranten krijgen portofoons mee en kunnen ongeregeldheden direct melden aan de meldkamer. Ondernemers zoals Lidl, McDonalds sponsoren het project. Ook sportclubs, woningbouwcorporaties Staedion Haag Wonen, Vestia en ROC’s zoals Mondriaan College zijn nu betrokken bij het zogeheten rolmodellen project dat al drie jaar loopt. Het is dus geen burgerinitiatief, maar komt wel tegemoet aan veel ongenoegen onder burgers over schade, vernielingen en rellen. Volgens deelnemers is het effect in andere jaren goed te merken door een daling in de overlast en ook doordat jongeren aangeven mee te willen doen met de surveillances en een rolmodel te zijn. Effectief is ook dat door de deelname van de vrijwilligers ouders direct geconfronteerd worden met hun kinderen die overlast veroorzaken. Het is een project waar diverse moskeeën (niet alleen As Soennah maar bijvoorbeeld ook de jongerenafdeling van moskee El Islam), hindoe- en christelijke organisaties, ondernemers en bewonersorganisaties aan deelnemen. Zie de volgende reportage van de lancering:

De discussie
Toen ik het eerste bericht daarover hoorde, vroeg ik me al af of dat niet tot commotie zou leiden. De Haagse As Soennah moskee die op verzoek van de politie in haar wijk gaat surveilleren. Nu is het rellen tijdens oudejaarsnacht een goed Nederlands gebruik en ook burgeroptreden daartegen is dat. Zowel de relschoppers als de moskee gedragen zich dus keurig volgens de Nederlandse tradities zou je kunnen stellen. Maar zo simpel is het natuurlijk niet. Burgerjournalisten stuurde een brandbrief naar de politie over de inzet van ‘salafistische moslimextremisten’ als ‘hulptroepen’ en hoopte dat dit een ‘verschrikkelijk misverstand’ was. De PVV kwam natuurlijk met kamervragen. Daarin vraagt men zich af of het bericht klopt en wat het betekent dat de As Soennah moskee stelt dat het als voorwaarde hanteert dat men een en ander met behoud van eigen identiteit en op eigen wijze zal organiseren. Met vreest dat deze samenwerking het signaal geeft dat samenwerken met de islamitische gemeenschap en haar vertegenwoordigers onvermijdelijk is en dat dit gezien moet worden als een vorm van islamitische annexatiepolitiek die de facto een ondermijning van het gezag van de politie is. Volgens hen mag de openbare orde nooit in handen worden gelegd van ‘organisaties die homohaat, vrouwenonderdrukking, aanzetten tot pedofilie en antisemitisme als uitgangspunten’ zouden kennen. Wethouder Marnix Norder zag dat als het demoniseren van ‘burgerminnende, goedwillende moslims‘.

De As Soennah moskee voelde zich genoodzaakt een en ander op te helderen. Ze benadrukte dat het niet de bedoeling was ‘voor politie te gaan spelen’ en men wilde slechts ‘een steentje bijdragen aan het veiligmaken van onze buurt en stad’: Opheldering artikel ‘Een veilige Schildersbuurt’. Dat kan niet iedereen geruststellen. Of eigenlijk niemand die al bezwaren had, zo stelt Carel Brendel: Sjeik Fawaz werpt zich op als religieuze ordedienst en schrikt van het rumoer. Ook op burgerjournalisten worden op nieuw vragen gesteld. De crux van dat verhaal: men vertrouwt het voor geen meter en vreest het begin van het ontstaan van een sharia-zone als onderdeel van een groter islamitisch project: As soennah – de barmhartigheid zelve!!!. Helemaal onbegrijpelijk is de commotie natuurlijk niet. Zo zou Abdurrahmaan Kat van Al Hidaya (verbonden met de As Soennah moskee) tijdens de bijeenkomst in Opera over het Rolmodellen project gezegd hebben:
Actieve bewoners? Shariapolitie! | De Posthoorn | dé Weekkrant

“Eerder zeiden we ‘nee’ omdat we het gevoel hadden dat ‘ze’ ons vroegen om ‘hun’ problemen op te lossen.” Tijdens de bijeenkomst bezigde Kat ook hardere taal en repte van een “maatschappij die is gestoeld op een goddeloos fundament” en die in het teken staat van de ‘Universele rechten van de mens’. “En de rechten van de mens, daar geloven wij niet in…” Dat de stichting As Soenah dit jaar wel meedoet is omdat, zegt Kat, “om te laten zien dat als ze ons vragen dat wij het wel veilig krijgen. Betrek de moskeeën erbij als je wat wilt bereiken in de wijken.”

Dat soort opmerkingen is natuurlijk olie op het vuur van diegenen die toch al een probleem hebben met de manifestatie van islam en/of moslims in de publieke ruimte en zeker als dat gebeurt door zogenaamde salafistische moslims. Wanneer je als overheid wil samenwerken met buurtbewoners, een op zich niet onverstandig gegeven, dan zal men dat over het algemeen doen met organisaties (in het algemeen, niet persé religieuze) en niet met individuen en tijdelijke losse netwerkjes. Organisaties werpen zich bijna per definitie op als dé vertegenwoordiger van hun achterban zonder dat altijd duidelijk is of dat wel terecht is. Daarbij komt nog dat veel organisaties vaak in het verlengde liggen of zelfs direct verbonden zijn met grotere politieke organisaties. In het geval van burgerprotesten tegen bijvoorbeeld lokale bezuinigingen is de SP vaak erg actief in het organiseren van lokalo’s in comité’s en bezorgde burgers tegen moskeeën zijn nogal eens ondersteund door radicaal-rechtse elementen. De diversiteit in de achterban wordt daarmee vaak geen recht gedaan, iets waar Nausicaa Marbe in haar Volkskrant column op wees ‘Gaat het wel goed bij de politie?’

Het is inderdaad zo dat de As Soennah de laatste paar jaar de nodige oppositie krijgt van andere moslims zoals Tofik Dibi, Ahmed Marcouch en Khadija Arib die, net als zij, ook proberen de stem van ‘de moslims’ te vertolken. Zo stelde Khadija Arib dat de betrokkenheid van As Soennah betekent dat deze moskee meer aan terrein wint. (Edit: zie ook HIER en HIER) Het gaat er enerzijds om dat de islamitische identiteit zoals de As Soennah moskee die zou voorstaan een andere kan zijn dan zoals andere moslims die zien. Anderzijds gaat het om het gegeven dat een religieuze organisatie met haar eigen morele opvattingen over goed en deugdzaam gedrag gaat optreden namens de overheid en andere moslims die er andere of zelfs tegenstrijdige opvattingen kunnen hebben, zoals Hassan Bahara verwoordt in zijn blog Shariapolitie.

Anderen echter, onder wie ook mensen die zeer kritisch staan ten opzichte van de As Soennah moskee, waarderen het feit dat men zich wil inzetten als burger voor de veiligheid van de stad. Dat is natuurlijk ook het idee van het rolmodellenproject. Dat de As Soennah moskee moslims wil aanspreken op hun islamitische identiteit en dat dat helpt om jongeren zich verantwoordelijk te laten gedragen en dat dat ook het doel is. De geluiden over ‘shariapolitie’, het aanspreken cq lastigvallen van vrouwen of mensen als ze alleen al drinken zou volgens hen getuigen van een bijna paranoïde maar toch op zijn minst kinderachtige mentaliteit ten opzichte van islam of ten opzichte van religie in het algemeen. Het idee bestaat dat de As Soennah moskee het zo nooit goed kan doen. Als men weigert mee te doen met dit soort activiteiten zou men zichzelf en haar achterban isoleren en als men wel meedoet zou dit wijzen op een sharia-infiltratie. Burgemeester Van Aartsen wees in een reactie erop dat de macht niet wordt over gedragen aan een ‘shariapolitie’ en dat de verantwoordelijkheid voor de ordehandhaving ‘voor de volle 100 procent‘ bij de politie blijft. Dat was voor veel tegenstanders aan dovemansoren gericht gezien enkele tweets op oudejaars dag: Christen, Joden, homo’s en vrouwen die maar beter kunnen oppassen, we zijn verloren!, handen af hakken en stenigen, islamisten die lopen te terroriseren, lawinepijlen naar de shariapolitie.

Vanuit de genoemde moslimorganisaties is er gereageerd op de discussie. Mumtaaz, een onafhankelijke site die zich bezighoudt met burgerjournalistiek en een alternatieve stem wil laten horen (edit in overleg, MdK), plaatste een stuk in reactie op Arib en Bahara waarin beiden in weinig vleiende bewoordingen werden weggezet als resp. ‘buikspreekpop’ en ‘drogredenaar’. De houding van ‘het is ook echt nooit goed’ klinkt hier door. Arib wordt verweten, net als Marcouch, niet op te komen voor de moslimgemeenschap. De auteur verwijt Arib en Marcouch wantrouwen te zaaien jegens moslims en Bahara zou van te voren al ingevuld hebben hoe de surveillance door de vrijwilligers zou verlopen met een controle op dames en op drank (Edit  in overleg, MdK). Het gaat, volgens het bericht op Mumtaaz, echter om veiligheid en om het aanspreken van gedrag van zowel mannen als vrouwen die de veiligheid in gevaar zouden brengen. Dat verwijt op Mumtaaz is niet onterecht lijkt me. De naam shariapolitie is niet voor niets opgedoken in de discussies. Vele criticasters hebben al een invulling van de praktijk gemaakt alvorens deze te kennen en, zo lijkt me, zonder het ook maar iemand zelf te vragen.

Heel anders is het vertoog onder deelnemende vrijwilligers. Waar voor de tegenstanders het eerste bericht op Al Yaqeen wellicht erg triomfalistisch was, is de deelname voor vrijwilligers juist iets om trots op te zijn. In totaal zouden er 1000 vrijwilligers zijn (voor het hele project) onder wie 25 moslimvrouwen van Steunpunt Sabr die samenwerkte met de jongerenafdeling van de El Islam moskee. Het idee is dat men iets doet voor de buurt en een bijdrage levert aan Oud en Nieuw in de Schildersbuurt en het was duidelijk dat men zich vooraf al erg verheugde om dit te kunnen en mogen doen. Het gaat hen daarbij niet alleen om veiligheid maar ook om saamhorigheid in de buurt. De negatieve berichtgeving deed daar weinig aan af of eerder misschien zelfs andersom; men wilde juist bewijzen dat de inzet van vrijwilligers goed werkte en er geen sprake was van ‘shariapolitie’ (wat dat dan ook moge zijn).

Oud en Nieuw
Rond half vier ‘s middags begonnen vrijwilligers met alles klaar zetten (er waren rustpunten waar men koffie en thee kon krijgen en oliebollen en broodjes) en ging men de wijken. Burgemeester van Aartsen kwam rond half zes langs en zou later verklaren dat hij erg tevreden was. Er waren journalisten van de Volkskrant aanwezig maar die vonden dat er niet echt veel spannende verhalen op te tekenen waren. De journalisten gingen de wijken in en vonden klaarblijkelijk niets wat op een shariapolitie zou kunnen lijken. Over het algemeen bleef in het in Transvaal en Schilderwijk redelijk rustig. Opvallend genoeg waren er wel incidenten in wijken waren de Rolmodellen niet actief waren. Een causaal verband is altijd moeilijk te leggen mede ook omdat het erop lijkt dat het sowieso een relatief rustige oudejaarsavond en -nacht was. Op het Kaapseplein moest de politie wel ingrijpen maar wist de onrust in de kiem te smoren en ook zou er een plan geweest zijn om de politie met molotovcocktails te bestoken. Er was veel ‘blauw op straat’ hetgeen er voor zorgde dat de vrijwilligers zich eveneens veilig voelden. PvdA Tweede Kamerlid Ahmed Marcouch was ook aanwezig in de wijk met de vrijwilligers. (Edit: zie ook zijn tweets: HIER, HIER en HIER)

Belangrijk bij initiatieven als Rolmodellen is dat de personen die als rolmodel de straat opgaan wel enige aansluiting hebben bij de degene die ze moeten aanspreken en tegelijkertijd ook genoeg gezag moeten hebben om de aangesprokene zijn / haar gedrag te laten veranderen. Dit zou zeker het geval zijn geweest zo heb ik begrepen; er was een ‘klik’ met de rolmodellen. In de woorden van één van de betrokkenen: “Rolmodel ben je niet zomaar. Men heeft respect voor je om bepaalde redenen en ze merken gewoon dat je ze positieve aandacht geeft, dus niet met repressie maar aandacht en in gesprek gaan werkt wel. Je spreekt jongeren aan, van hoe gaat het hier en betrekt ze bij de veiligheid van de wijk. Dan werkt het als sneeuwbaleffect. Rolmodellen hebben ook een bepaald gezag en de jongeren zien ze niet als overheid of politie.”

Tot Slot
Het project Rolmodellen lijkt dit jaar wederom een succes. In ieder geval is er sprake van weinig overlast en geven ook vrijwilligers aan zich veilig te voelen. Bij echt grootschalige onlusten zal dit project weinig kunnen uithalen vrees ik. Maar dat is volgens mij ook niet de bedoeling. Het gaat er meer om de meer kleinschalige overlast te beperken en signalen van ernstigere verstoringen vroegtijdig te kunnen oppikken en eventueel in de kiem te smoren. Dat de politie hiervoor burgers in zet is volgens mij niet zo bijzonder. Voor een effectief optreden is de politie altijd afhankelijk van de waakzaamheid en medewerking van burgers; in dit project gebeurt dat in een meer ge-institutionaliseerde vorm. Het samenwerken met religieuze organisaties is ook niet zo nieuw; al decennialang wordt met religieuze organisaties die ook vinden dat zij een maatschappelijke taak hebben samengewerkt. De As Soennah moskee wordt daarbij, zo blijkt wel, gezien als een bijzondere organisatie waarvan velen dat je er eigenlijk niet mee zou moeten samenwerken. De moskee heeft daar met haar eerdere bericht ook niet echt handig op ingespeeld en uitspraken die eerder gedaan zouden zijn over bijvoorbeeld democratie, rechtstaat, rechten van de mens enzovoorts maken dat ook niet makkelijker.

Niettemin vind ik de vrees, zoals verwoord door Hassan Bahara bijvoorbeeld, dat men vooral vrouwen zou aanspreken op hun gedrag, uiterlijk en dergelijke niet erg gegrond. Men weet ook wel dat men dat maar één keer hoeft te doen en dan is het afgelopen, daarbij komt nog dat dat over het algemeen niet de wijze is waarop deze organisaties in Nederland werken. Men kan de boodschap van de islam, zoals zij die zien, namelijk uitstekend uitdragen door dit type vrijwilligerswerk. Juist het idee van rolmodellen sluit goed aan bij een type dawah (missie) activiteit; daarbij gaat men niet zozeer direct anderen aanspreken maar eerder zelf het goede voorbeeld geven. Dit vrijwilligerswerk zit daar enigszins tussenin. Wellicht dat dit type organisaties het erg zou waarderen als Nederland een islamitische samenleving wordt (naar hun invulling), maar dit is niet waar de prioriteit ligt. Als men dat zou willen dan zou men de nieuwjaarsviering wel onmogelijk maken; aan zowel de datum als het verspillen van geld en wat dies meer zij is weinig islamitisch aan in hun ogen. Dat doet men echter niet. Men verhoudt zich tot de realiteit in Nederland en probeert daarbinnen te manoeuvreren en zich zowel aan te passen als ruimte te scheppen. De meerwaarde van dit project is daarbij dat dit niet alleen religieuze organisaties van diverse gezindten bij elkaar brengt, inclusief de zogenaamde salafisten, maar ook bewonersorganisaties, ondernemers e.d.; net die netwerken die een belangrijk deel van het dagelijks leven in een wijk bepalen maar vaak toch redelijk gescheiden door het leven gaan. De keuze is vrij simpel; of je betrekt ze erbij en bepaalt een compromis dat recht doet aan ieders verantwoordelijkheid, bevoegdheid en moreel kader, of je sluit ze uit en gaat dan niet zeuren over het zich isoleren door dit soort organisaties. Lijkt mij zo.

1 comment.

Publications 2011 – On Salafism and other tough issues

Posted on January 2nd, 2012 by martijn.
Categories: Headline, Important Publications.

The year 2011 has ended which means making research reports. For our Salafism project at Radboud University Nijmegen, 2011 has been a special year since not only Joas Wagemakers defended his PhD cum laude and prof. Harald Motzki who retired, but it is also the last year of the project. In 2012 a Dutch monograph is planned and several articles will be published. But this is my Dutch and international production of 2011:

Scientific articles (peer-reviewed)
Koning, M. de, Edien Bartels, Oka Storms. (2011). Schadelijke traditionele praktijken en cultureel burgerschap – Integratie, seksualiteit en gender. Tijdschrift voor Genderstudies, 14(1), 35-51.

Koning, M. de. (2011). “Moge Hij onze ogen openen” De radicale utopie van het “salafisme”. Tijdschrift voor Religie, Recht en Beleid, 2(2).

Koning, M. de. (2011). Dialoog en Geloof in Actie. Theologisch Debat, 8(2), 19-26.

Articles (non peer-reviewed / professional)
Koning, M. de. (2011) De transnationale salafiyyahbeweging. Internationale Spectator, 65(10), 516-521.

Bookchapter

De Koning, M. de. (2011). “Melting the heart” Muslim youth in the Netherlands and the Qur’an. In Nicolet Boekhoff-van der Voort, Kees Versteegh and Joas Wagemakers (Eds.) The Transmission and Dynamics of the Textual Sources of Islam. Essays in Honour of Harald Motzki. Leiden: Brill Publishers.

Bartels, E., & De Koning, M. (2011). Submission and a Ritual Murder; The transnational aspects of a local conflict and protest. In T. Salman & M. De Theije (Red.), Local Battles – Global Stakes. The Globalization of Local Conflicts and the Localization of Global Interests (pp. 21-41). Amsterdam: VU University Press.

De Koning, M., & Meijer, R. (2011). Going All the Way: Politicization and Radicalization of the Hofstad Network in the Netherlands. In A. E. Azzi, X. Chryssochoou, B. Klandermans, & B. Simon (Red.), Identity and Participation in Culturally Diverse Societies: A Multidisciplinary Perspective (pp. 220-239). Oxford: Wiley-Blackwell.

Koning, M. de. (2011). Tussen de profeet en het paradijs. De morele ambities van de salafiyyah in Nederland. In Musschenga & B. Siertsema (Red.), Het Kwaad. Reflecties op de zwarte zijde van ons bestaan (pp. 180-191). Vught: Skandalon.

Koning,M. De. (2011) Netherlands. In Yearbook of Muslims in Europe, red. Jorgen Nielsen, Samim Akgönül, Brigitte Maréchal, en Christian Moe, 1:243-257. Leiden: Brill.

Papers
Fields of Authorization – Transnational connections of authority in Salafi networks by Martijn de Koning. MESA conference 2010, San Diego. 1-4 December 2010

Key note lecture: Hello Salafists! – Salafism, authority and the issue of public anthropology. Rabat Spring School. Netherlands Interuniversity School for Islamic Studies (NISIS), Institut d’études de l’Islam et des Sociétés du Mondes Musulmans (IISMM), cooperation with the Institute de recherche pour le développement (IRD), Centre Jacques-Berque (CJB) and Centre Marocain des Sciences Sociales (CM2S). 21-25 March 2011

“God doesn’t look at your nationality” – The Salafi movement and religious and ethnic identity politics of Moroccan-Dutch Muslims in everyday life. Paper presented at Religion and Ethnicity in the age of Globalization: perspectives from Europe and India. Convenors: Francio Guadeloupe and Olga Sezneva, University of Amsterdam, and Fatima Alikhan, Osmania University, Hyderabad. 29-30 September, 2011, Amsterdam.

Genealogy of Authority. Position paper Roundtable MESA 2011, Washington DC. 30 November – 5 December 2011

Popularized
Guestview: Ritual slaughter ban reflects fights over food and faith in the Netherlands, available at Reuters FaithWorld, Religion, faith and ethics.

Misc.
Lecture “Zoeken naar een ‘zuivere’ islam. De religieuze zoektocht van moslimjongeren en de opkomst van de salafiyyah” Lezing voor FMV – Federatie van Marokkaanse Verenigingen, Antwerpen, vrijdag 28 januari.

Lecture Argan Debate Series ‘The final fatwa’, Amsterdam, 16 September 2011

Lecture “Fear and Loathing in Europe. Life after 9/11” Lezing voor ICCT’s expert meeting on Freedom from Fear: Answering Terrorism with Public Resilience, 3 October 2011.

Lecture “Op zoek naar een islamitische lente. Over gematigde en radicale islam en waar het eigenlijk over zou moeteng aan.” Lezing voor Stichting de Christelijke Pers – Trouwberaad. 3 oktober 2011

Debate De Arabische Lente in Egypte met Tarek Osman, Rachid Touhtouh en Evert van der Zweerde. Soeterbeeck Programma Radboud Universiteit en Lux Nijmegen. 13 september 2011

Debate Religieuze diversiteit: niets dan problemen?! Met Hans Janssen, Mohamed Ajouaou en Erik Borgman. Soeterbeeck Programma Radboud Universiteit en Lux Nijmegen. 30 November 2011

Contribution tv-programma ‘9/11 De dag die de wereld veranderde’ Zembla (NTR) Deel 3: ‘Het bange land’, zondag 11 september om 20.15 uur

You can find all my publications at the ‘Publications Page‘. This page has been updated with recent publications and I have added several links where you can download articles and bookchapters.

1 comment.

Winnaars en Verliezers 2011 – Dr. Kromzwaard Trofee 2011

Posted on January 1st, 2012 by martijn.
Categories: Misc. News.

De, in totaal 184, stemmen zijn binnen en geteld. Wie worden de opvolgers van Ginny Mooy (2009) RTL (2009), Abdelhakim (2010), Trouw (2010) en de faalhazen Stan de Jong (2009) Martien Pennings (2010) en Telegraaf (2009 en 2010)? De winnaar van de Dr. Kromzwaard Trofee is bekend evenals de faalhazen. Hieronder de officiële uitslag met, in het kader van volledige transparantie, telkens mijn voorkeur (indien van toepassing):
Dr. Kromzwaard Trofee
Beste Blog 2011

Ik had hier geen voorkeur. De rest van de jury overigens ook niet vandaar dat de nominaties ook op zich lieten wachten. Na een zeer spannende strijd in het begin waarbij Hassnae lang aan kop ging gevolgd door Dunya Henya, werd uiteindelijk toch Sa’id Vanenburg / Iets met Woorden de grote winnaar met zijn, denk ik, herkenbare verhaal Moslims, moslims, moslims. Gefeliciteerd!

Beste Nieuwsberichten/column

In deze categorie ging mijn voorkeur uit naar de Breivik serie van Mulder in Trouw. De nipte winnaar werd hier Marcel Hulspas van de Pers die voor het gemak even de cijfers van PVV-ideoloog Bosma onder de loep legde. Op zich misschien wat makkelijk want de beetje kritische lezer van dat boek had dat ook wel zelf door, maar goed je moet het wel even doen en dat dan in een kort leesbaar stuk: Griezelen met de cijfertjes van Bosma. Hulde!

Faalhazen
Slechtste Nieuwsitem/column

Tsja dit was een makkie he mensen. Mijn voorkeur ging uit naar het Telegraaf stuk van de ‘mooie moslima’, maar goed die journalistieke charlatans kunnen niet iedere jaar winnen. Dit jaar was het de beurt aan een andere charlatan: Afshin Ellian. Al had Anders Breivik de hele Noorse samenleving afgeslacht onder de kreet ‘Komt allen tot mij’ of ‘Alle donders nog an toe’ dan had hij nog een manier gevonden om een en ander in de schuld van de moslims te schuiven: Was Noorse schutter een geïsoleerde psychopaat. Een uitstekende faalhaas dus.

Slechtste blog 2011

In deze categorie ging mijn voorkeur uit naar Edge of Europe, maar onbedreigd winnaar is hier Geenstijl / Bert Brussen. Ook voor Bert Brussen geldt klaarblijkelijk dat zijn aversie tegen religie in het algemeen en islam in het bijzonder zo ver gaat, dat al zouden de militairen een vrouw half naakt over het Tahrir plein sleuren en mishandelen hij nog de moslimbroederschap de schuld zo geven. Natuurlijk zijn de moslimbroeders één van de winnaars van de revolutie, maar naar moslim religieuze partijen hebben ook de georganiseerde secularisten en centrum-linkse dissidenten ‘goede zaken’ gedaan. Maar goed als je de Nederlandse SGP al met de taliban gaat vergelijken en dat gaat verbinden met Hosni Mubarak dan weten we toch eigenlijk wel genoeg of niet? Ook gezien de score hier en de voorsprong op de rest een snoeiharde faal voor Bert Brussen en Geenstijl en opmerkelijk genoeg geldt dat zelfs voor sommige diehard supporters van Geenstijl en Bert Brussen: Arabische lente nu al pure liefde en vrede. Sommige commenters verheugen zich nu al op 2012.

1 comment.