C L O S E R

Skiën op een massagraf – Sochi en het Circassische bloedbad in 1864

Posted on February 8th, 2014 by martijn.
Categories: Misc. News.

Zoals gebruikelijk is er de nodige controverse omtrent de Olympische Winterspelen die momenteel gestart zijn in Sochi. Er is veel aandacht gegaan naar de positie van homo’s in Rusland en de ronduit belachelijke en gevaarlijke antihomowetten. Maar het is ook wel eens de moeite waard om naar de moslims van Sochi te kijken. Opvallend is dat met 20.000 moslims en alle bouwwoede in aanloop naar de Spelen er geen moskee is in deze stad. De laatste moskee is gesloten in de jaren ’30. Veel van de mosliminwoners zijn mensen die in de afgelopen jaren naar Sochi gemigreerd zijn voor werk dat te maken had met de Olympische Spelen.

Geen moskee in Sochi

Dat er geen moskee is heeft te maken met een zwarte periode in de geschiedenis zo blijkt uit een artikel op Mother Jones door Tim Murphy. In 18e eeuw slachtte de Russische tsaar hier honderdduizenden Circassische moslims af en verjoeg er nog meer. Joshua Keating op Slate reserveert de kop ‘Begon de Eeuw van de Genocide in Sochi?‘ voor zijn verhaal over deze massaslachting. Of moeten we het inderdaad genocide noemen?. Op basis van het boek The Circassian Genocide van Walter Richmond stelt hij dat er overtuigende argumenten zijn voor de term genocide.

De Circassische genocide

De Circassiërs, die zich ook Adyghe noemen, vormden in het verleden één van dominante etnische groepen in de Noord Kaukasus; ze hadden een eigen taal en waren overwegend sunni moslims. In het verre verleden speelden ze een belangrijke rol in de Arabische expansie in het Midden-Oosten en onder leiding van de Circassische sultan Baibars, in de strijd tegen de Mongolen en de Kruisvaarders. In de loop van de 19e eeuw kwamen zij in toenemende mate klem te zetten tussen de aspiraties van de Russische tsaar, de Osmaanse sultan en het Britse Rijk.

Bij de Vrede van Parijs werden de Circassiërs onder gebracht bij de Russen maar kregen ze niet dezelfde rechten als andere Russen en werden ze door de Russen gezien als bezetters; het was in feite een rechtenloos en statenloos volk. In 1859 begon de campagne om hen te ‘verhuizen’ naar Turkije; een miltaire campagne waarbij dorpen vernietigd werden en de inwoners ook. Het verzet van de Circassiërs, aangemoedigd door de Osmanen, eindigde in Sochi in 1864 waar de Ubykh stam haar verzet moest opgeven: The Last Stand. Hierna kwam de gedwongen evacuatie op gang kwam.Aangekomen aan de kust van de Zwarte Zee wachtten de mensen op de boten naar Turkije; velen stierven door tyfus en mazelen tijdens de harde winter. De Turken buitten de situatie uit; overvolle schepen en draconische bedragen werden gevraagd voor de overtocht. Twee citaten van Russische legerofficieren over die tijd uit het artikel van Keating:

“On the road our eyes were met with a staggering image: corpses of women, children, elderly persons, torn to pieces and half-eaten by dogs ; deportees emaciated by hunger and disease, almost too weak to move their legs, collapsing from exhaustion and becoming prey to 4 dogs while still alive.”

Nikolai Evdokimov, the general in charge of the operation, wrote annoyedly, of a subordinate, “I wrote to Count Sumarokov as to why he keeps reminding me in every report concerning the frozen bodies which cover the roads.”

Uiteindelijk werden ongeveer 800.000 mensen gedeporteerd en stierven er 626.000 mensen. Hedentendage leven er 3-5 miljoen Circassiërs in de diaspora en ongeveer 700.000 in de Kaukasus. De Circassische diaspora is zeer uitgesterkt; van landen als Turkije, Jordanië, Israël, Syrië tot Kosovo tot New Jersey in de VS. Onder het communistische leiderschap werden hun taal en religie onderdrukt. Na de val van de Sovjet Unie keerden ongeveer 1500 Circassiërs terug onder meer uit Kosovo en meer recent ook uit Syrië.

Diaspora en protest

De Olympische Spelen zijn voor activisten in de Circassische diaspora aanleiding om opnieuw aandacht te vragen voor het trieste verleden; iets wat men al jaren probeert ook via de Circassian Genocide Memorial Day en websites als The Circassian Genocide. Een Amerikaanse groep in New Jersey lanceerde een internationale campagne tegen de ‘Genocide Olympics’ en in één van hun pamfletten kunnen we lezen dat de sporters ‘skién op massagraven‘; een boodschap waar ook Kaukasische militante milities op inspringen. De zin verwijst naar het skicomplex in Krasnaya Polyana dat gebouwd zou zijn op de plek waar de ‘etnische zuivering‘ plaatsvond: Circassiërs die gesepareerd werden en daar van de honger omkwamen terwijl ze wachtten op deportatie.Een Israëlische lobbygroep stelde dat deze Olympische Spelen in feite een vorm van vandalisme zijn aangezien ze gehouden worden in hun vaderland op de plek van massagraven en genocide. Zonder overigens antwoord te krijgen van het IOC. Tijdens de vorige winterspelen protesteerden Amerikaanse Circassiërs bij het Rusland House. Turkse Circassiërs protesteerden onder meer bij Russische instituties in Istanbul, maar ik verwacht niet dat Erdogan veel aandacht aan hun lot zal besteden als hij Putin ontmoet.

Ondanks de tragedie van het verleden lijkt het lot van de Circassiërs niet op heel veel belangstelling te kunnen rekenen; het is een vergeten geschiedenis. Als men in het verleden al aandacht kreeg was dat vooral op basis van allerlei exotische beelden over de beeldschone Circassische vrouwen en over materiële zaken als mantels en jassen. En dan nog. De Russische overheid trekt zich weinig aan van moslims en ook niet van Circassiërs; maar aan de andere kant, van wie trekt men zich wel iets aan?. Onder de communisten werd men ook voortdurend verjaagd en tegenwoordig vooral genegeerd. Toen Putin zijn presentatie deed van Sochi verwees hij naar de rijke Griekse geschiedenis, maar geen woord over de Circassiërs. Niettemin stelde de gouverneur van de provincie Krasnodar ‘Dit land behoorde niet aan het Russische rijk, maar aan de Kaukasische volkeren, aan de Circassiërs.’ Aan de andere kant, vanwege een al dan niet vermeende terreurdreiging hebben moslims in de Noord Kaukasus te maken gekregen met DNA testen.

Aangezien de Russen hebben aangekondigd hard op te treden tegen protesten valt momenteel ook niet veel te verwachten, maar iets meer kennis en bewustzijn over de geschiedenis van het Circassische bloedbad van 1864 zou best mogen. Wat dat betreft zijn de Olympische Spelen een platform voor Circassische activisten; eentje die gebouwd is op massagraven, dat dan weer wel.

2 comments.

Stichting S.O.S houdt winterinzameling voor Syrië

Posted on November 27th, 2013 by martijn.
Categories: Misc. News.

Stichting S.O.S houdt winterinzameling voor Syrië.

— persbericht —

Vorig jaar hebben vele familie in Syrië de winter niet overleefd door de slechte omstandigheden in vele vluchtelingenkampen in Syrië. Vandaar dat Stichting S.O.S. een benefiet organiseert ten behoeve van deze slachtoffers in Syrië. De bedoeling is dat met deze benefiet geld word ingezameld waarmee de slachtoffers in Syrië bevoorraad kunnen worden om de winter door te brengen. Zo zullen er kachels, dekens en voedselpakketten worden geleverd aan de slachtoffers in Syrië.

De benefiet vindt plaats op zaterdag 30 november in Den Haag in de Opera-Aliens Feestzaal aan de Fruitweg 28-34 en op zondag 1 december in Antwerpen in de Atrium Feestzaal aan de Jan Welterslaan. Gedurende deze dagen zullen er verschillende activiteiten plaats vinden. Zo zullen verschillende gastsprekers uit Nederland en buitenland lezingen houden in het Nederlands, Arabisch en Berbers. Verder houdt Stichting S.O.S. presentaties over eerder gedane projecten in Syrië en wat er met het ingezamelde geld wordt gedaan.

Er wordt een toegangsprijs gevraagd van tien euro en zowel moslims als niet-moslims, mannen, vrouwen en kinderen zijn welkom. Mensen die niet kunnen komen kunnen de benefiet ook thuis live mee volgen via de website van Stichting S.O.S. (www.sos-stichting.nl). Tevens kan er op deze website online worden gedoneerd.

0 comments.

Hannah Arendt "Zur Person" Full Interview

Posted on July 28th, 2013 by martijn.
Categories: Arts & culture, Misc. News.

The Hannah Arendt Movie was released several months ago. The film is directed by Margarethe von Trotta and is produced as a biopic of influential German-Jewish philosopher and political theorist Hannah Arendt. Arendt’s reporting on the 1961trial of ex-Nazi Adolf Eichmann in The New Yorker— controversial both for her portrayal of Eichmann andt he Jewish councils — introduced her now-famous concept of the “Banality of Evil.” The film uses footage from the actual Eichmann trial and weaves a narrative that spans three countries. Watch the trailer:

Of course, this film probably (I haven’t seen it) does not do a very good job of providing some insight into Arendt’s thinking. The next old interview of with Günter Gaus with her does. She talks about the differences between philosophy and politics, about gender and philosophy. She clearly is not very positive about philosophy, philosophers and intellectual. Of course she also discusses the Eichmann controversy, anti-Semitism, Auschwitz, Germans and Jews and Judaism before and after the war, Zionism and Israel. The interview concludes with the topic of trust. The interview from 1964 was later published as “What Remains? Language Remains” in The Portable Hannah Arendt. The video is in German but with English subtitles:

The most fascinating part for me in the interview has been captured nicely by Zachary Braiterman on jewish philosophy place:

In the interview, Arendt’s more general remarks about the Holocaust, the political, and those bitter words about the Eichmann controversy come first. What follows is peculiar. There are warm words about what she pictures as the intimate old worldless, i.e. apolitical Jewish world that existed just prior to the Holocaust and the establishment of the State of Israel. And then come those words from The Human Condition that touch upon trust as the basis of politics and the human condition.

But that’s what makes no sense, because the former comments about trust stand in direct contradiction to what she herself says, what she herself knows about Auschwitz. This goes much deeper than the precariousness of the human condition, as since theorized by Judith Butler. For Arendt, Auschwitz outstrips political enmity. She says this in the interview. The Holocaust would represent the abyss and abjection that grind trust and the human condition into dust. Auschwitz throws the human condition into complete confusion. If you ask me, there’s no judgment, not of Eichmann, and not of the heads of the Jewish Councils that can sort this out, restore the polis and politics, “the world,” this “space of appearance,” and make it right.

And then you see it. This is what thinking looks like. After that last word, there’s silence, absolute silence. The camera continues to roll for about 8 interminable seconds. Arendt sits there motionless, as if struck dumb. Her eyes just blink, and her mouth saddens. There’s this sense of having stumbled into something deep, counterintuitive, and true about the human condition, counterintuitive and painful because it makes no sense in relation to the Holocaust and to Eichmann and the heads of the Jewish Councils.

H/T: OpenCulture

0 comments.

Hannah Arendt “Zur Person” Full Interview

Posted on July 28th, 2013 by martijn.
Categories: Arts & culture, Misc. News.

The Hannah Arendt Movie was released several months ago. The film is directed by Margarethe von Trotta and is produced as a biopic of influential German-Jewish philosopher and political theorist Hannah Arendt. Arendt’s reporting on the 1961trial of ex-Nazi Adolf Eichmann in The New Yorker— controversial both for her portrayal of Eichmann andt he Jewish councils — introduced her now-famous concept of the “Banality of Evil.” The film uses footage from the actual Eichmann trial and weaves a narrative that spans three countries. Watch the trailer:

Of course, this film probably (I haven’t seen it) does not do a very good job of providing some insight into Arendt’s thinking. The next old interview of with Günter Gaus with her does. She talks about the differences between philosophy and politics, about gender and philosophy. She clearly is not very positive about philosophy, philosophers and intellectual. Of course she also discusses the Eichmann controversy, anti-Semitism, Auschwitz, Germans and Jews and Judaism before and after the war, Zionism and Israel. The interview concludes with the topic of trust. The interview from 1964 was later published as “What Remains? Language Remains” in The Portable Hannah Arendt. The video is in German but with English subtitles:

The most fascinating part for me in the interview has been captured nicely by Zachary Braiterman on jewish philosophy place:

In the interview, Arendt’s more general remarks about the Holocaust, the political, and those bitter words about the Eichmann controversy come first. What follows is peculiar. There are warm words about what she pictures as the intimate old worldless, i.e. apolitical Jewish world that existed just prior to the Holocaust and the establishment of the State of Israel. And then come those words from The Human Condition that touch upon trust as the basis of politics and the human condition.

But that’s what makes no sense, because the former comments about trust stand in direct contradiction to what she herself says, what she herself knows about Auschwitz. This goes much deeper than the precariousness of the human condition, as since theorized by Judith Butler. For Arendt, Auschwitz outstrips political enmity. She says this in the interview. The Holocaust would represent the abyss and abjection that grind trust and the human condition into dust. Auschwitz throws the human condition into complete confusion. If you ask me, there’s no judgment, not of Eichmann, and not of the heads of the Jewish Councils that can sort this out, restore the polis and politics, “the world,” this “space of appearance,” and make it right.

And then you see it. This is what thinking looks like. After that last word, there’s silence, absolute silence. The camera continues to roll for about 8 interminable seconds. Arendt sits there motionless, as if struck dumb. Her eyes just blink, and her mouth saddens. There’s this sense of having stumbled into something deep, counterintuitive, and true about the human condition, counterintuitive and painful because it makes no sense in relation to the Holocaust and to Eichmann and the heads of the Jewish Councils.

H/T: OpenCulture

0 comments.

Oproep Ontvoerde Nederlandse Journaliste en haar man in Jemen

Posted on July 15th, 2013 by martijn.
Categories: Misc. News.

UPDATE: Het ministerie van Buitenlandse bevestigt het nieuws dat het echtpaar is vrijgelaten (10-12-13). Goed nieuws!

Judith Spiegel en Boudewijn Berendsen zijn al enige weken geleden ontvoerd in Jemen. Het stel is verdwenen nadat ze hun huis in het Hadda-district in Sanaa hadden verlaten. Judith Spiegel werkt als journaliste voor verschillende kranten en radioprogramma’s.

De Internationale Federatie van Journalisten (IFJ) roept veiligheidsdiensten op om zich in te spannen voor de vrijlating van de in Jemen ontvoerde Nederlandse journaliste Judith Spiegel en haar echtgenoot Boudewijn Berendsen. Aangenomen wordt dat de twee zijn ontvoerd door een gewapende groep die losgeld eist of mogelijk politieke druk uit wil oefenen op de regering van Jemen. IFJ eist niet alleen de onmiddellijke vrijlating van Judith Spiegel en haar man, maar wil ook een einde aan de vele ontvoeringen van journalisten in het land. In mei werden vijf journalisten van verschillende media ontvoerd en na tien dagen vrijgelaten na onderhandelingen met de ontvoerders. De ontvoeringen vormen een rechtstreekse schending van de persvrijheid en van de mensenrechten, aldus IFJ.
De NVJ volgt de gebeurtenissen nauwgezet en onderhoudt contacten met zowel opdrachtgevers als het ministerie van Buitenlandse Zaken.

Foto: De Volkskrant

Hieronder volgt een video met een indringende oproep van het echtpaar:

Ontvoerde NLse journalist Judith roept haar regering op om haar snel vrij te krijgen
Transcript:

B: Ik ben Boudewijn Berendsen.

J: En ik ben Judith Spiegel, enne, wij zijn ontvoerd hier in Jemen, en … we hebben een groot probleem.

J: Sinds … ehm … het begin, we hebben in het begin hebben we, hebben we de ambassadeur [Jeroen Verheul] gesproken en we hebben ‘m uitgelegd wat de voorwaarden zijn om hieruit te komen. En tot nu toe is er niets gebeurd … eh … is er geen beweging geweest.

J: Toen hebben we 10 dagen gegeven om dit op te lossen … eh … geen reactie, geen resultaat. Nu is er opnieuw … eh … zijn er 10 dagen om iets te gaan doen.

J: Deze mensen zijn gewapend. Als er niet over 10 dagen iets, een oplossing is gevonden dan zullen ze ons doodschieten.

B: We we zijn heel heel erg bang en er moet echt een oplossing komen, en we roepen iedereen op in Nederland om de regering en de ambassade … ehm … in beweging te krijgen, om akkoord te gaan met de gestelde voorwaarden.

J: Familie, media, Nederlanders, doe iets. Wij moeten hier, wij moeten hier uit zien te komen. Op deze manier komen we hier niet uit. We gaan er hier, dan zitten we hier forever, als we zowiezo niet over 10 dagen dood zijn. Doe iets met z’n allen. DOE IETS! (huilt)

B: (slaat arm om J heen)

++++++++++++++++++++++++++++++++++

B: I am Boudewijn Berendsen.

J: And I am Judith Spiegel. We have been abducted in Yemen: we are in a lot of trouble.

J: From early on we spoke to the Dutch ambassador [Jeroen Verheul], explaining the conditions solving our trouble. Nothing happened since, there has been no movement.

J: Then we provided 10 days to solve this, but no reaction, no result. Now another 10 days were granted for a solution.

J: These men are armed. If there is no solution in 10 days they will shoot us.

B: We are very scared, a solution really needs to come forward. We are calling on everyone to make the government and the embassy move, to agree with the conditions set.

J: Family, media, people from the Netherlands: do something! We have find a way to get out of this. This way we won’t get out … We are here, we have to stay forever, if we won’t be dead in 10 days anyway. Do something together, DO SOMETHING! (crying)

B: (puts his arms around)

Doe iets!

H/T: Yemenies calling for immediate release of Judith Spiegel and Boudewijn Berendsen – FB

1 comment.

Journalism and Language: The Politics of Naming

Posted on July 3rd, 2013 by martijn.
Categories: Method, Misc. News.

An interesting discussion on Al Jazeera following the change in AP’s Stylebook, the most influential stylebook for journalists.

The news business is a minefield of controversial terminology and last month, the news agency the Associated Press called time on one phrase, illegal immigrant.

The reason given was that the word ‘illegal’ should not be used to describe a person. ‘Illegal’, according to the AP, should only describe an action, such as living in a country illegally.

AP’s style guide is among the most influential in the news business. The agency provides wire services to thousands of news organisations – 1,400 print outlets in the US alone and 5,000 broadcasters around the world. So when the AP makes a change, it matters: not just for the agency, but for all who subscribe to its services and adopt its language.

After illegal immigrant was dropped from the AP Stylebook, publications including the New York Times and the Los Angeles Times followed.

Two days after changing the way it describes undocumented immigrants, the AP then announced it would be revising its use of the term “Islamist”.
[…]
Journalists reporting political events have to be careful, because the stories they report are already framed by the language used by those in positions of power.

And in the world of 24-hour news increasingly driven by digital content, some say styleguides may not be as influential as they once were, since social media and citizen journalism are undermining traditional news institutions using new terminology.

So, can controversial media language shape the way we see a story? Can words like “illegal immigrant”, “terrorist” and “Islamist” be weapons in a war of ideas? Media style guides under scrutiny with the Listening Post’s Marcela Pizzaro.

0 comments.

CfP: Everyday Life Practices of Muslims in Europe: Consumption and Aesthetics

Posted on May 24th, 2013 by martijn.
Categories: (Upcoming) Events, Misc. News.

Call for Paper: Everyday Life Practices of Muslims in Europe: Consumption and Aesthetics
Daily life practices of Muslims in Europe

Where: KU Leuven, Leuven, Belgium

Date: 28-29 November 2013

Organiser: KU Leuven Gülen Chair for Intercultural Studies (GCIS)

Keynote Speakers: Emma Tarlo, Goldsmith, University of London

Ali Mangera, MYAA Mangera Yvars Architects (to be confirmed)

Key words: Muslims in Europe, Consumption, Everyday life practices, leisure time, Aesthetics, Muslims Artists, Architecture, Muslim Self, Body, Memory

Muslims have a longer and deeper socio-economic and cultural experience in Europe and this presence requires a deeper understanding of the ways Muslims have become a part of Europe. In this vein, everyday practices (reading, talking, walking, dwelling, cooking, eating, clothing, consuming, shopping) are considered significant because they are not the “obscure background of social activity”, rather, they are the “investigation of ways in which users operate” (de Certeau). The socio-religious practices are obscure and not familiar with a non-Muslim, and the everyday practices are necessary to discover and penetrate this deeper experience of Muslims. The practices concern a mode of operation, a logic of doing, a way of being and a meaning. They do not link only to the question of personal choice and liberties. The content of the practice is to “make explicit the system of operational combination… to bring to light the models of action characteristic of users…” (de Certeau). The everyday practices create free areas through hobbies, games, art, clothes to the users in which one can see an essential formation of the self. We would need to discuss the increased sense that Muslims have of their distinctive-similar spatial locations that serve a free area or refuge to realize him or herself.

This workshop sets out to understand the everyday practices of Muslims living in Europe. The diverse and various (non)-religious daily life practices indicate the non-defined boundaries of Muslims whose practices can be a part of the stigmatised-open spaces in public discourses. Examining the relationship between Islam and liberal democratic values, it is important to note what kind of practices and daily life experiences are exercised in private-public areas, which also determine the views and public perception of Muslims. The identification of Muslims with one or another practice is not a simply neutral matter; this entails also an attachment to liberal, communitarian and civil meanings. Regardless of the daily life activities, these perceptions of Muslims face the challenge that Muslims are not a fixed group, but they share the same practices that others have and do. Food and eating practices, consumer way of life, marriage, salutations; these banal practices of everyday life are central to discover the subjectivity of Muslims, or in other terms, a sense of the self, a way of embodiment. These daily practices are inextricably linked to the problematic of subjectivity. The meaning, discourses, argumentations and reasoning behind the daily life practices are detailed experiences of the self. This workshop seeks to explain the daily life choices and preferences in the context of subjectivity and self, looking at the questions concerning the religious-cultural-ethnic constructions of practices in which different perceptions are mediated on Muslims. The daily life practices and habits are not simply a matter of realising the self, taking enjoyment. They are in articulation with manifold cultural-religious-social meanings and discourses which serve to mark boundaries, to share some common values, to distinguish rituals, to strengthen social ties, and to symbolize a distinctive group awareness. Each of these functions and constructions concretise a kind of belief in everyday life, support a choice, and contribute to the construction of a self.

However, the daily life practices and rituals have received little serious scholarly attention because of their “normal” nature and their link with ordinary subjects rather than with polemical and controversial issues such as integration, citizenship, security and sharia. Devoting attention to daily life practices needs to disrupt and disturb these debates about Muslims in Europe.

A particular focus will be on the impact of daily life on two areas and aspects: consumption and artistic performances.

Muslim consumerism and leisure time

Many such debates dealt with the integration and the compatibility of Muslims with western values indicating how Muslims should be. At the level of consumerism, there is little attention through the lens of religious rituals and everyday practices in Europe. Muslims’ relation with eating, leisure times, clothing, fashion, shopping etc. are interesting topics to look closely the transformative processes in public and private life. At these micro levels of analyses, the consumption practices offer a valuable route to understand relations between memory, body, space, culture, ethnicity, and gender among Muslims living in Europe. The on-going processes of transnationalism put in forward these daily practices as means of change and assume the creation of new religious combinations, hyphenated performances as seen in Muslim fashion. The daily life practices reveal the conceptualization of individuality, modernity and indicate how these (in)differences are produced between Muslims and non-Muslims. The complex socio-economic, religious and cultural elements that are involved in the construction of Muslim self through consumerism surface the question of modesty, secularism, and bodily prescriptions, public-private borders. Do the daily consumerist practices unsettle some of the established normativity in social codes in Europe or continuity with the local-existing culture? Around this question, this part of conference will look at a possible way of convergences between Muslims and non-Muslims to point the social-cultural mobility.

Artistic performances

Arts and religion are nowadays in controversial turns. Often debates about how art approaches a religious matter illustrate some social phenomena and crises linked with sacred-profane relations. Controversies between religion and art become a sort of parameter to re-think what contemporary Muslims in Europe do, know and believe. Examining artistic performances of Islamic patterns and visual expression of faith provides new elements on how Muslim cultures are translated and concretized in European public life. Certain kind of artistic creativities, including popular culture, traditional art, painting, cinema, theatre, hip-hop, new sufi groups, architecture; this theme of the conference would like to align the circulation of daily life practices with the artistic expressions of Muslims in Europe according to the title of this conference. How can an artistic expression of Islam be analysed in terms of everyday practices? In which way artistic productions transcend the existing boundaries creating new forms of practices and introducing these new daily practices in public spaces? What are the new socio-cultural and political contexts of artistic practices? How these contexts influence on Muslim aesthetics? Is there a kind of Muslim aesthetics? This theme of conference will not be only an analysis of the production of ‘Islamic art’, including the architectural side. The aim is to cover the performative and architectural expressions of Islam, the emerging of new styles, and of compositions from Muslims in Europe. The circulation of these new styles, expressions between performers and the public encompass new theoretical debates on boundaries, space, and body, transculturality.

Authors are invited to send abstracts (maximum 500 words) of their papers on themes of their own choice, which include at least one of these two aspects that the conference wants to treat.

Programme

A detailed schedule will follow in due course.

Tuition Fees and Scholarships

There is no tuition fee for participants in the conference programme. However, presenters and participants are expected to pay the costs of their travel and accommodation. The organizers have a reduced prize from ‘La Royale’ hotel in Leuven. The GCIS covers the meals and transportation in Belgium during the conference.

Outcome

Within six months of the event, a book will be produced and published by the GCIS with Leuven University Press, comprising some or all of the papers presented at the Workshop. The papers will be arranged and introduced, and to the extent appropriate, edited, by scholar(s) to be appointed by the Editorial Board.

Copyright of the papers accepted to the Workshop will be vested in the GCIS, and printed in the conference proceedings book.

Selection Criteria

The workshop will accept up to 20 participants, each of whom must meet the following requirements:

• have a professional and/or research background in related topics of the conference;
• be able to attend the entire programme.

Since the Workshop expects to address a broad range of topics while the number of participants has to be limited, writers submitting abstracts are requested to bear in mind the need to ensure that their language is technical only where it is absolutely necessary and the language should be intelligible to non-specialists and specialists in disciplines other than their own; and present clear, coherent arguments in a rational way and in accordance with the usual standards and format for publishable work.

Timetable

1. Abstracts (300–500 words maximum) and CVs (maximum 1 page) to be received by 1stJune 2013.
2. Abstracts to be short-listed by the Editorial Board and papers invited by 7th June 2013.
3. Papers (3,000 words minimum – 5,500 words maximum, excluding bibliography) to be received by 1st September 2013.
4. Papers reviewed by the Editorial Board and classed as: Accepted – No Recommendations; Accepted – See Recommendations; Conditional Acceptance – See Recommendations; Not Accepted, by 30th September 2013.
5. Final papers to be received by 1st November 2013.

Conference Editorial Board

Johan Leman, KU Leuven

Erkan Toguslu, KU Leuven

Saliha Özdemir, KU Leuven

Conference Co-ordinator

Erkan Toguslu

Venue

KU Leuven University

The international workshop will be entirely conducted in English and will be hosted by KU Leuven.

Papers and abstract should be sent to Saliha Özdemir saliha.ozdemir@soc.kuleuven.be

For more information plz contact:

Erkan Toguslu and Saliha Özdemir

KU Leuven Gülen Chair for Intercultural Studies

1 comment.

Makamba's: Dank voor de slavernij

Posted on April 2nd, 2013 by martijn.
Categories: Misc. News.

Stelt u zich even voor. Een stel Marokkaans-Nederlandse jongens in een uitzending die de volgende uitspraken uitdoen:
1) Een jood komt wel uit het kamp, maar een kamp nooit uit de jood
2) Joden zouden de Duitsers dankbaar moeten zijn voor de concentratiekampen. Zonder die kampen zouden ze nu geen eigen staat hebben.

Dat zou wat zijn of niet? Boos-sarcastische stukjes op ons nationale geweten Geenstijl door één van de moraalridders in de redactie. Puntige stukken op The Post Online of Marokkanen nu wel of geen anti-semitisme probleem hebben en klaagstukjes waarom niemand het over de islam heeft op de Dagelijkse Standaard. Een opiniestuk van Bart Schut die in de banlieus van Frankrijk ook één Marokkaanse Fransman is tegen gekomen die hem heeft verteld dat dit soort uitspraken bij alle Marokkanen diep geworteld zijn. En al die retweets, man man man. En niet te vergeten twee onderzoeken van minister Asscher: één of Marokkaans-Nederlandse jongens goed geïntegreerd zijn en één of ze een anti-semitisme probleem hebben.

Nou is dat niet gebeurd. Maar neem de aflevering Curaçao – Hollandse Maatjes van het NTR programma ‘Onder Elkaar’. Dit leverde een zeldzaam inkijkje in het levende racisme onder Nederlanders. Er werd gewaarschuwd voor ‘kwetsende uitspraken’ als ‘de neger komt wel uit het oerwoud maar het oerwoud komt nooit uit de neger’ of ‘Jullie (de mensen van Curaçao) zouden ons (de blanke Nederlanders) dankbaar moeten zijn dat we in de 17e eeuw slaven hebben gebracht. Jullie hebben nu een beter leven’.

De Nederlandse regering schafte de slavernij af op 1 juli 1863. Deze dag staat ook wel bekend als Keti Koti en wordt ook wel de Dag van de Vrijheden en Kettingsnijden genoemd in Suriname. Als je de aflevering bekijkt, met racistische uitspraken waar je niet helemaal goed van wordt en waar elders mensen voor opgepakt zouden worden, dan zie je dat de blanke Nederlanders in dit verhaal de ketenen maar al te graag zouden willen herstellen. Men blijft volhouden daar de beschaving te hebben gebracht. De uitzending past goed in een jaar waarin Nederland de afschaffing van de slavernij 200 jaar geleden viert (u had het vast al gemerkt…). Maar wat valt er eigenlijk te vieren? Is het vieren van het einde van de slavernij eigenlijk niet vooral een blank feestje om te kijken hoe moreel hoogstaand wij zijn? We hebben een misdaad tegen de menselijkheid gepleegd en nu doen we dat niet meer. Laten we dat vooral vieren ja.

Als er al mensen zijn die racisme aan de kaak stellen worden ze weggehoond of het wordt simpelweg ontkend. Of, nog erger, als er gezegd wordt dat iemand een racistische opmerking maakt dan is die persoon gekwetst. Een interessant vertoon van narcisme zou ik dat noemen alsof die hele geschiedenis om die persoon an sich gaat. Of er wordt gesteld, dat men zich er van bewust is dat men racistische vooroordelen heeft. In beide gevallen gaat om een immunisering zodat er geen discussie gevoerd hoeft te worden van de zichtbare en onzichtbare racistische structuren en verleden van dit land. Of er wordt een vergelijking gemaakt met hedendaagse vormen van slavernij zoals vrouwenhandel en kinderarbeid. Interessant hoor, maar over het algemeen laten we dan alleen de overeenkomsten zien en niet de verschillen. Slavernij in het verleden was door de staat gesanctioneerd en (mede-)uitgevoerd bijvoorbeeld. De eenzijdige vergelijking met hedendaagse vormen wekt nu vooral de indruk dat de slavernij van het verleden geschiedenis is, een afgerond verhaal, klaar. Het tegendeel is waar.

U mag vinden natuurlijk dat mijn vergelijking hierboven met de Marokkaanse Nederlanders en de holocaust zwaar overtrokken is. Dat er niet zoiets als een zwarte holocaust en dat mijn vergelijking een godwin is. Tegenwoordig een vakkundige manier om iedere nuttige vergelijking met de holocaust te blokkeren en de mythe in stand te houden dat wij niet zo zijn. Een indruk die versterkt zou kunnen worden omdat deze uitzending gaat over de ‘Nederlandse happy few’ op Curaçao; weliswaar mensen van ons maar toch ook weer heel anders. Als u dat vindt, vraagt u zich dan even af waar de stilte over deze uitzending vandaan komt.

Bekijk de video in andere formaten.

1 comment.

Makamba’s: Dank voor de slavernij

Posted on April 2nd, 2013 by martijn.
Categories: Misc. News.

Stelt u zich even voor. Een stel Marokkaans-Nederlandse jongens in een uitzending die de volgende uitspraken uitdoen:
1) Een jood komt wel uit het kamp, maar een kamp nooit uit de jood
2) Joden zouden de Duitsers dankbaar moeten zijn voor de concentratiekampen. Zonder die kampen zouden ze nu geen eigen staat hebben.

Dat zou wat zijn of niet? Boos-sarcastische stukjes op ons nationale geweten Geenstijl door één van de moraalridders in de redactie. Puntige stukken op The Post Online of Marokkanen nu wel of geen anti-semitisme probleem hebben en klaagstukjes waarom niemand het over de islam heeft op de Dagelijkse Standaard. Een opiniestuk van Bart Schut die in de banlieus van Frankrijk ook één Marokkaanse Fransman is tegen gekomen die hem heeft verteld dat dit soort uitspraken bij alle Marokkanen diep geworteld zijn. En al die retweets, man man man. En niet te vergeten twee onderzoeken van minister Asscher: één of Marokkaans-Nederlandse jongens goed geïntegreerd zijn en één of ze een anti-semitisme probleem hebben.

Nou is dat niet gebeurd. Maar neem de aflevering Curaçao – Hollandse Maatjes van het NTR programma ‘Onder Elkaar’. Dit leverde een zeldzaam inkijkje in het levende racisme onder Nederlanders. Er werd gewaarschuwd voor ‘kwetsende uitspraken’ als ‘de neger komt wel uit het oerwoud maar het oerwoud komt nooit uit de neger’ of ‘Jullie (de mensen van Curaçao) zouden ons (de blanke Nederlanders) dankbaar moeten zijn dat we in de 17e eeuw slaven hebben gebracht. Jullie hebben nu een beter leven’.

De Nederlandse regering schafte de slavernij af op 1 juli 1863. Deze dag staat ook wel bekend als Keti Koti en wordt ook wel de Dag van de Vrijheden en Kettingsnijden genoemd in Suriname. Als je de aflevering bekijkt, met racistische uitspraken waar je niet helemaal goed van wordt en waar elders mensen voor opgepakt zouden worden, dan zie je dat de blanke Nederlanders in dit verhaal de ketenen maar al te graag zouden willen herstellen. Men blijft volhouden daar de beschaving te hebben gebracht. De uitzending past goed in een jaar waarin Nederland de afschaffing van de slavernij 200 jaar geleden viert (u had het vast al gemerkt…). Maar wat valt er eigenlijk te vieren? Is het vieren van het einde van de slavernij eigenlijk niet vooral een blank feestje om te kijken hoe moreel hoogstaand wij zijn? We hebben een misdaad tegen de menselijkheid gepleegd en nu doen we dat niet meer. Laten we dat vooral vieren ja.

Als er al mensen zijn die racisme aan de kaak stellen worden ze weggehoond of het wordt simpelweg ontkend. Of, nog erger, als er gezegd wordt dat iemand een racistische opmerking maakt dan is die persoon gekwetst. Een interessant vertoon van narcisme zou ik dat noemen alsof die hele geschiedenis om die persoon an sich gaat. Of er wordt gesteld, dat men zich er van bewust is dat men racistische vooroordelen heeft. In beide gevallen gaat om een immunisering zodat er geen discussie gevoerd hoeft te worden van de zichtbare en onzichtbare racistische structuren en verleden van dit land. Of er wordt een vergelijking gemaakt met hedendaagse vormen van slavernij zoals vrouwenhandel en kinderarbeid. Interessant hoor, maar over het algemeen laten we dan alleen de overeenkomsten zien en niet de verschillen. Slavernij in het verleden was door de staat gesanctioneerd en (mede-)uitgevoerd bijvoorbeeld. De eenzijdige vergelijking met hedendaagse vormen wekt nu vooral de indruk dat de slavernij van het verleden geschiedenis is, een afgerond verhaal, klaar. Het tegendeel is waar.

U mag vinden natuurlijk dat mijn vergelijking hierboven met de Marokkaanse Nederlanders en de holocaust zwaar overtrokken is. Dat er niet zoiets als een zwarte holocaust en dat mijn vergelijking een godwin is. Tegenwoordig een vakkundige manier om iedere nuttige vergelijking met de holocaust te blokkeren en de mythe in stand te houden dat wij niet zo zijn. Een indruk die versterkt zou kunnen worden omdat deze uitzending gaat over de ‘Nederlandse happy few’ op Curaçao; weliswaar mensen van ons maar toch ook weer heel anders. Als u dat vindt, vraagt u zich dan even af waar de stilte over deze uitzending vandaan komt.

1 comment.

Stateless Rohingya – Running on empty

Posted on March 29th, 2013 by martijn.
Categories: Misc. News.

“Stateless Rohingya…Running on Empty,” is a photo series by award-winning Thai photographer Suthep Kritsanavarinthe and depicts the plight of the Rohingya, an ethnic and Muslim religious minority from Burma, largely unknown to the world. Without citizen rights in Burma, many have fled to India and Bangladesh to seek refugee status. This video is a photo documentary and part of an advocacy campaign. Suthep’s photos as well as the information gathered demonstrate the consequences of Rohingyas’ statelessness on individual Rohingya refugees, local communities, and governments.

0 comments.

Closing The Year 2012

Posted on December 28th, 2012 by martijn.
Categories: Misc. News.

As all self-respecting bloggers, this one is doing a round up of the last year as well. If we make a list of the most popular items this year, there is one absolute winner. Usually I don’t include my sunday overviews in this round up, but this year it has to be since it has more hits then the numbers 2 – 10 together. And somehow I do not think this has anything to do with the content, but you might want to have a look at it anyway: Featuring Sex, Arab Women and Orientalism. The first serious winner in the list is Nazima Shaikh’s interview with Pakistani star Veena Malik: My Pakistan is infamous for many reasons other than me. A third one that has been attracting many viewers was John Bowen’s interview with France24: Islam of France. The other one is reflection I wrote after the horrible attack on the Pakistani girl Malala who, in trying to stand up for the right to schooling for young girls in Pakistan, was attacked by a member of the Taliban: A Tale of Two Pakistani Girls: Malala & ‘Shakira’. Two posts are equal. One on sexual violence in the Netherlands and the other showcasing an issue of American Ethnologist on the Egyptian revolution.

Several older posts also rank high. Of course there is Islamizing Europe – Muslim Demographics (my one and only classic), a widely linked and copied post on the tradition and racism in the Netherlands: Jolly Black Servant and a contribution by Samuli Schielke from 2011: Egypt: After the Revolution.

The top posts in Dutch are varied as well. Number one is a post on the Innocence of Muslims: De Onschuld der Moslims – In Tien Vragen en Antwoorden I, featuring the main basic elements of the start of the controversy. A very simple post but widely covered probably because it was quite simple. Number two is a story about a Muslim scholar stating that people in Egypt are allowed in having sex with dead people. In that post I show that this is a hoax and what the function of that hoax is: Seks, Dood en Islam. The third one is about the gruesome death of a young girl in 1999 in a small Dutch village. At the time people were convinced that the perpetrator was an asylum seeker because the throat of the girl was cut (a rumour that proved to be wrong). When found out this year that the killer was ethnic Dutch from a nearby village there was a completely different debate. In this post, published previously in a Dutch newspaper, I outline how the debate in 1999 preceeded the debate on Islam and integration after 2001: Het spektakel Marianne Vaatstra: Een Nederlander snijdt geen keel door. As women are central in the debates among Muslims about Islam and among outsiders on Islam en muslims, I wrote a sharp counterblog against an Arab studies colleague who denounced Arab women as victims: De Zielige Arabische Vrouw.

This year I started to publish parts of my field notes on my blog. The most read post of that category is my impression of a national congres of Muslims: Een impressie van het Nationaal Islamcongres 2012: Een ‘imaan-boost’, a popular one is also on the Dutch face-veil debate (Gezichtssluiers in Debat) and my report on a summer camp on da’wa (proselytizing) which I attended for my research on Muslim activism: Mannen met een Missie: Fadel Soliman & Ben Kok. A guest post about the Dutch army on a training mission in Mali led to questions being asked in Parliament: Nederlandse leger & Flintlock – Trainen of vechten in de Sahel.

Working with guest authors was a blessing: thank you all for your great contributions. The next year I will continue this in particular with the Citizenship Carnival; a series of blogposts on the explicit and implicit rules of inclusion, exclusion and accommodation with regard to integration, Islam and migration. The first post in this series was a great piece by Nadia Fadil: What is Integration? The last post of this year will also be part of this series and is written by Paul Mepschen and Jan-Willem Duyvendak on sexual nationalisms. This post will appear on Sunday.

For now, for all my readers, guest authors and commenters: thank you all and see you back in a wonderful 2013!

1 comment.

Dr. Kromzwaard Trofee 2012 – De Nominaties, stem!

Posted on December 26th, 2012 by martijn.
Categories: Misc. News.

Welkom bij het overzicht van de nominaties voor de Dr. Kromzwaard Trofee 2013. U vindt per categorie (Q1,2,3,4,5,6) een overzicht van de drie genomineerden, met daaronder de links naar de desbetreffende bijdragen inclusief het ingekorte commentaar van juryleden LM en UO en/of van de inzenders van de suggesties. Vervolgens vult u bij Q(1,2,3,4,5,6) in welke van de drie genomineerden uw stem krijgt. U kunt slechts één stem uitbrengen en u kunt slechts één keer stemmen. De nominaties blijven open staan tot 31 december om 12 uur ‘s middags.
Breng uw stem uit via het volgende formulier:
Dr Kromzwaard Trofee 2012

0 comments.

De Dr. Kromzwaard Trofee 2012: stuur uw suggesties in!

Posted on December 16th, 2012 by martijn.
Categories: Misc. News.

Het is inmiddels traditie: de Dr. Kromzwaard Trofee. In 2009 begonnen als ‘Het beste/slechtste’ en in 2010 omgedoopt in Dr. Kromzwaard Trofee. Het idee is dat u als bezoeker suggesties stuurt voor het beste en het slechtste wat er in het afgelopen jaar geschreven is over islam, moslims, integratie, immigratie en multiculturele samenleving.

We hebben dit jaar drie categorieen:

1. Blogs: welke blogentry over moslims en/of islam van na 15 december 2011 is het beste en welke is het slechtste? Kijk daarbij onder meer naar schrijfstijl, argumentatie en originaliteit.
2. Nieuws-/Achtergrondartikelen: welk artikel uit een nieuwsmedium (kranten, tijdschriften, omroepen, nieuwswebsites) is het beste of slechtste nieuws-/achtergrondartikel over moslims en/of islam? Kijk daarbij naar schrijfstijl, helderheid, nuance en nieuwswaardigheid. Artikelen van wetenschappers vallen altijd onder achtergrondartikelen tenzij ze gepubliceerd zijn als column.
3. Opinie: Welke columns en opinie-artikelen zijn het beste of slechtste? Kijk daarbij naar schrijfstijl, helderheid, nuance, argumentatie en originaliteit.

U kunt uw suggesties doorgeven via:

Twitter: Martijn5155

Facebook: profielpagina

Formulier onderaan deze post.

Er is geen beperking aan het aantal suggesties dat u kunt geven. Probeer wel minimaal één suggestie per categorie te geven, maar dat is slechts mijn voorkeur, geen voorwaarde.

Iedere categorie krijgt drie nominaties op basis van het aantal suggesties en twee op basis van de jury-voorkeur gebaseerd op alle suggesties. Daarbij wordt onder meer gekeken naar argumentatie van de suggestie. De jury bestaat uit drie mensen: UO, LM en ondergetekende.

Inzendingen dienen hoofdzakelijk in het Nederlands te zijn, maar hoeven niet uit Nederland afkomstig te zijn. Ze hoeven ook niet over Nederland te gaan. Artikelen met vertaling van Arabisch en/of Engels zijn toegestaan. U heeft de tijd tot eerste Kerstdag. Op die dag worden de nominaties bekend gemaakt en op 1 januari de winnaar.

De ‘name, honour and shame’ gallerij van Dr. Kromzwaard:

2009:

Winnaar: RTL nieuws & Gin

Faalhaas: De Telegraaf & Stan de Jong

2010

Winnaar: Abdelhakim & Trouw redactie Religie & Filosofie

Faalhaas: Martien Pennings & Martijn Koolhoven Telegraaf (later niet heel vreemd ontslagen wegens vergaande oplichterspraktijken maar dat ligt natuurlijk niet aan deze trofee)

2011

Winnaar: Sa’id Vanenburg & Marcel Hulspas (De Pers)

Faalhaas: Afshin Ellian & Bert Brussen

Formulier voor inzendingen:

cforms contact form by delicious:days

1 comment.

The Predicaments of the Muslim Rohingya

Posted on July 24th, 2012 by martijn.
Categories: Misc. News.

Al Jazeera has an interesting report on the Rohingya from Myanmar who fled to Bangladesh. Their is hardly any attention for the predicaments of these people in Myanmar (but see for example anthropologist Marranci’s blog)

This is what the Bangladeshi authorities do not want you to see: 300,000 Muslim Rohingya refugees from Myanmar living in makeshift camps along its border.

Officially, Bangladeshi authorities do not recognise their existence, but in reality they are tolerated and are known as unregistered refugees.

Nicolas Hague reports.
Source:
Al Jazeera

0 comments.

Vlagvertoon – Waarom islam en Europa hetzelfde zijn

Posted on July 11th, 2012 by martijn.
Categories: Misc. News.

De Amsterdamse Stopera hijst vanaf vandaag standaard iedere dag de Europese vlag naast die van Amsterdam. In tegenstelling tot voor de Nederlandse vlag, die alleen op bepaalde dagen wappert op de Stopera, is er voor de Europese en Amsterdamse vlaggen geen vlagprotocol voor ik weet. Nu zouden we kunnen stellen, en ik als scepticus van de Nederlandse natie-staat doe dat graag, ‘ach het is maar een lappie stof’. Maar schijnbaar toch niet. Het levert me namelijk toch commotie op!

Het planten van de vlag

Europese vlag ‘onzinnig’ en ‘idioot’ – AT5 Nieuws

‘Verbaasd over vlaggenbesluit Amsterdam. Geen Nederlandse, maar wel Europese op gemeentehuis? Belachelijk’, twittert VVD-raadslid Daniel van der Ree. Fractiegenoot Bas van ‘t Wout schrijft: ‘Idioot plan in Amsterdam: Europese vlag op stadhuis gehesen, Nederlandse gestreken.’ Hoewel dat laatste niet klopt. Diederik Boomsma, duo-raadslid van het CDA, reageert ook op Twitter: ‘College 020 besluit naast Amsterdamse de Europese vlag op Stopera te hijsen, maar niet de Nederlandse. Onzinnig. Ga snel tegenvoorstel doen.’

De reacties onder dat AT5 artikel zijn gemengd met naast afkeuring ook goedkeuring en mensen die hun schouders ophalen. Zie ook de Telegraaf. Geenstijl gaat natuurlijk in overdrive en daar neemt A Nanninga letterlijk een aantal zinnen over van een andere GS stukjesbakker, Bart Nijman, op Twitter  HIER en HIER. Verder weet deze te melden:

Maar goed. Met het opdringen van eigen vlaggen versus verwerping van soeverein nationalisme kweekt Europa haar eigen vijanden binnenshuis.
Europese vlag op de Stopera: het totale failliet van de eigen identiteit. En niet eens strijdend ten onder. Gewoon graties weggegeven.

Deze Bart Nijman verwijst ook nog even naar een stuk van het altijd betrouwbare Daily Mail waarin gemeld wordt dat in Engeland Whitehall verplicht is om een Europese vlag te dragen en dat men anders een boete krijgt. Dat ziet de EU overigens beduidend anders, maar goed waarom dat ook melden? De ideeën van Nijman worden breder gedeeld zo blijkt uit de commentaren.

Elite- en populair nationalisme

Je kunt je ook afvragen waarom dit vlaggedoe eigenlijk nieuwswaardig is. Althans als men de politieke context buiten beschouwing laat. Waar Europa als project onder meer diende om een einde te maken aan het nationalisme in de Europese natie-staten, lijkt het nu juist van de weeromstuit terug te keren.

Voor onderzoekers is dit, zoals Linda Duits al opmerkte tegen mij, een interessante casus. Waar in veel nationalisme studies wordt gewezen op de doorslaggevende rol van politieke elites bij het aanwakkeren van de nationalistische gevoelens, is hier toch deels iets anders aan de hand. De zet van gemeente Amsterdam om de EU vlag te dragen, zou juist zo’n elite project van Europees nationalisme kunnen zijn, maar de weerstand daartegen niet. Het zijn ook niet politieke leiders die dit issue aandragen; dat was AT5. Nee, ook niet Wilders. Iedereen verwachtte kamervragen van hem en stelde dat ook openlijk (zie bijvoorbeeld hierboven) maar waar reageert hij dan op? Op dat EU vlagvertoon? Of op de alreeds aanwezige commotie in de reactiepanelen van websites, uitlatingen van andere politici en de aandacht van de media?

In plaats van elite-nationalisme lijkt hier eerder een elite-europeanisme tegenover populair nationalisme te staan. Er is dus duidelijk een potentieel voor nationalisme onder de bevolking dat, vervolgens, door politieke elites gebruikt, gestimuleerd en gekanaliseerd kan worden, bijvoorbeeld via kamervragen in het geval van de PVV.

PVV: Kamervragen over hijsen Europese vlag in Amsterdam

“Wie dacht dat de VVD nog een heel klein beetje pro-Nederland was, kan die illusie nu laten varen. De partijgenoten van Mark Rutte buigen voor Brussel zoals moslims buigen voor Mekka. Ze kennen geen schaamte meer. Ik roep de minister-president op zijn partijgenoten te corrigeren. Onze vlag weg uit onze hoofdstad, wie kan zoiets verzinnen!”

(Zie de slinkse link met islam en moslims, die ik al eerder opmerkte met betrekking tot zijn programma). Maar uit de eerdere commentaren blijkt ook al hoezeer andere partijen hier op in spelen en hoe met name linkse partijen zich blijven afvragen waar iedereen zich druk over maakt.

Islam = Europa

Vrij naar een beroemd artikel van Zolberg en Long (Why Islam is like Spanish) kunnen we hier stellen dat islam en Europa eigenlijk hetzelfde zijn in de huidige politieke context. De debatten over islam en moslims en nu ook over Europa zijn exemplarisch voor de zorgen van mensen over sociale cohesie van de samenleving, over zeggenschap in de samenleving en over de eigen sociaal-economische positie:

De mislukking van het anti-multiculturalisme III – Post-secularisme – C L O S E R — C L O S E R

Waar het om gaat is in principe het idee dat iedere samenleving een bepaalde mate van sociale cohesie en gedeelde waarden nodig heeft om te kunnen functioneren. Deze sociale cohesie wordt echter niet (alleen) ondermijnd doordat er mensen zijn die geen deel hebben aan de consensus van waarden, maar ook door andere factoren: een vergaande individualisering, grotere verschillen tussen arm en rijk en toenemende invloeden door mondialisering waardoor individuele burgers maar ook politici steeds minder controle hebben over hun eigen omgeving. Dat maakt ook de opmerkingen van Cameron cs. wel weer begrijpelijk evenals het feit dat ze schijnbaar in vruchtbare grond landen; achter die opmerkingen namelijk schuilt een nogal nostalgische hunkering naar een sterke nationale identiteit en een idee van gedeelde waarden en normen dat verder gaat dan de voor velen nogal oppervlakkige basis van een maatschappij gebaseerd op consumptie.

Je vlag ergens neerzetten is ook een teken van zeggenschap claimen: dit is mijn gebied en hier heb ik het voor het zeggen. Dat suggereert een idee van controle en daarom is die Nederlandse vlag ook van belang. Met symbolen zeggenschap claimen is makkelijker dan daadwerkelijk controle uitoefenen en sociale cohesie bevorderen en de economische crisis oplossen. Vandaar ook dat we met betrekking tot islam ons zo graag bezighouden met symbolen als de hoofddoek, handen schudden, baarden, enzovoorts.

Min of meer hetzelfde kan gesteld worden voor ‘Europa’. Net als islam is ‘Europa’ here to stay. Maar er zijn wel de nodige issues. De incompetentie van Europese politici om de crisis aan te pakken, het idee van Europa als een bureaucratische moloch die over het welzijn van mensen heen walst met allerlei onpraktische regeltjes maar ook draconische maatregelen, de zorgen over (het gebrek aan) sociale verbanden, maakt dat mensen alternatieve visies zoeken. ‘Nederland terug aan de Nederlanders’ is er zo één en de Nederlandse vlag op de Stopera geeft ‘ons’ het idee dat we het daadwerkelijk voor het zeggen hebben en niet ‘Brussel’. Anderzijds is ‘Brussel’ ook een afleidingssymbool voor het falen van de nationale politici. Als dingen dan niet lukken of men moet over tot ingrijpende maatregelen dan krijgt ‘Brussel’ de schuld, waarbij de heren en dames elite toch even vergeten te melden dat zij Brussel zijn en maken.

Daar komt bij dat waar vroeger (in onze Eurofiele jaren) Europees en Nederlands volgens mij veel minder als tegenstrijdig werd voorgesteld dan nu. Bij identiteit spelen grenzen een rol. Mensen trekken symbolische grenzen tussen wij en zij bijvoorbeeld door middel van taal, kleding en religie. Soms zijn grenzen niet zo relevant (bijvoorbeeld tussen Limburgers en Brabanders) soms kunnen grenzen vervagen (bijvoorbeeld bij de integratie van migranten en bij de Europese eenwording). En soms kunnen grenzen verschuiven (bijvoorbeeld op het moment dat katholieken echt deel werden van de Nederlandse morele gemeenschap).

De Nederlandse identiteit die vroeger niet zo sterk geuit werd(wat niet wil zeggen dat mensen geen idee hadden wat die was of dat die niet belangrijk was) kon tot zo’n 15 jaar terug makkelijk samenvallen of overlappen met een Europese identiteit. We waren tenslotte allemaal Europeanen (en zijn dat natuurlijk nog steeds) en het leek vooral een individuele kwestie te zijn die weinig politiek omstreden was. Met de opkomst van de debatten over multiculturalisme, islam en Europa is de identiteit van Nederland als groep meer in de aandacht gekomen en lijkt Europa als aparte identiteit verderaf komen te staan terwijl de Europese integratie voortging. Waar eerst de grenzen tussen de Nederlandse en Europese identiteit er eigenlijk nauwelijks toe deden, worden ze nu duidelijker maar nog steeds redelijk vloeiend. Er vinden over en weer aanpassingen plaats: we kunnen makkelijker reizen en handelen, maar dienen ook toe te staan dat anderen makkelijker binnen kunnen komen. Met de discussie nu over de huidige crisis zitten we in een nieuwe situatie. Door de onderhandelingen over ESM, de rol van de centrale bank en zeggenschap dergelijke worden de grenzen die we eerst trokken niet vervaagd, maar verschuiven ze in het voordeel van Europa. Daarmee ontstaat er een echt nieuwe situatie en debat over waar nu de Europese sfeer begint en waar die van Nederland. En als Nederlandse euro-sceptische eurofiel die geïnteresseerd is in nationalisme en identiteit vind ik dat toch wel interessant, maar ook zorgwekkend.

Update

En ja hoor, een dag later komt Amsterdam met het bericht dat vanaf nu ook de Nederlandse vlag iedere dag zal wapperen. Drie vlaggen dus, de Amsterdamse, Europese en de Nederlandse.

0 comments.

The Dutch Angel Hotline

Posted on June 27th, 2012 by martijn.
Categories: Misc. News.

There is an interesting story on Al Jazeera about St. John’s Cathedral in the city of Den Bosch, the Netherlands, after the church commissioned a strange sculpture – a young winged woman, talking on a mobile phone. High on a 13th century Dutch cathedral, the sculpture in has attracted worldwide attention, prompting the cathedral to set up an official “angel” hotline, with calls from as far as China and Latin America.

1 comment.

Award-Winning Research: Tweeting the Riots in England

Posted on June 15th, 2012 by martijn.
Categories: Misc. News.

Sometimes you come across an excellent piece of new, innovating research. One such example is the research project Analysing Social Media Collaboration of Professor Procter and his team of the University of Manchester Dr Alex Voss from St Andrews University. Together with Dr Alex Voss from St Andrews University, Dr Farida Vis from The University of Leicester and others they did research on twitter and the riots in England last year Reading the Riots:

Twitter and the riots: how the news spread | UK news | The Guardian

An in-depth analysis of a database of more than 2.6m riot-related tweets has revealed the ways in which the network was used during the disturbances. “Politicians and commentators were quick to claim that social media played an important role in inciting and organising riots, calling for sites such as Twitter to be closed should events of this nature happen again. But our study has found no evidence of significance in the available data that would justify such a course of action in respect to Twitter,” said Prof Rob Procter of the University of Manchester, who led a team of academics conducting the analysis. “In contrast, we do find strong evidence that Twitter was a valuable tool for mobilising support for the post-riot clean-up and for organising specific clean-up activities.” The study, conducted as part of Reading the Riots, the Guardian and London School of Economics investigation into the riots, was based on a database provided by Twitter.

Using Twitter data on a large scale is not done that often I think. At Researching Social Media Farida Vis explains some things with regard to methodology:

Reading the Riots on Twitter: who tweeted the riots? « researching social media

The full set of tweets came from around 700,000 individual users, producing an expected very long tail. In discussion with The Guardian we looked at those accounts that received the most mentions, initially focusing on the top accounts (more than 500 mentions initially, as well as the top 200 and top 1000 most mentioned accounts). I feel that we should also try to look at a range of other samples, to see what is going on in that very long tail or even with those accounts that are frequently mentioned, but do not make the top 1000 accounts (which have at least 182 mentions each). It would be good to be able to compare the top of the tail to the middle and the end as well, with a two more (stratified) randomly selected samples for 500 accounts each for example. My feeling is that doing this will reveal a number of things. As the top accounts mainly contain elite UK users (for obvious reasons), these other samples will add a potentially stronger international dimension (media outlets, journalists, bloggers and so on) as well as more non elite UK based users and offer a more complex picture of how the riots were tweeted.

At Lift12 Farida Vis gave a detailed and fascinating account of what happened:

The full visualization (yes my dear colleagues, with a note to myself, this is how visualization should be done) can be found on the site of the Guardian. It should not come as a suprise that these researchers won an award for this research:

Winners of the inaugural Data Journalism Awards announced | News | guardian.co.uk

Jury comments:

This jumps out as the most original and compelling piece of data journalism and visualisation.

Peter Barron, Google

Visually compelling and intuitive but, more importantly, the visualisation helps to reveal trends and meaning that would not have been possible using traditional narrative techniques. The use of bubble graphics and organic growth also elegantly reinforce the message that rumours can mimic organisms.

Justin Arenstein, African News Innovation Challenge

Congratulations to a job well done. I hope we will see more of this research and that it will inspire other colleagues to explore new avenues of research as well.

0 comments.

Closer is Open Again

Posted on April 2nd, 2012 by martijn.
Categories: Misc. News.

Last week the site had some technical difficulties resulting in a complete disappearance of all posts and pages. Everything is up and running again thanks to quick and efficient help by wordpress and the host.

So stay tuned and expect new posts soon on…faith and sports, forced marriages (in Dutch) and lots of other stuff.

0 comments.

Winnaars en Verliezers 2011 – Dr. Kromzwaard Trofee 2011

Posted on January 1st, 2012 by martijn.
Categories: Misc. News.

De, in totaal 184, stemmen zijn binnen en geteld. Wie worden de opvolgers van Ginny Mooy (2009) RTL (2009), Abdelhakim (2010), Trouw (2010) en de faalhazen Stan de Jong (2009) Martien Pennings (2010) en Telegraaf (2009 en 2010)? De winnaar van de Dr. Kromzwaard Trofee is bekend evenals de faalhazen. Hieronder de officiële uitslag met, in het kader van volledige transparantie, telkens mijn voorkeur (indien van toepassing):
Dr. Kromzwaard Trofee
Beste Blog 2011

Ik had hier geen voorkeur. De rest van de jury overigens ook niet vandaar dat de nominaties ook op zich lieten wachten. Na een zeer spannende strijd in het begin waarbij Hassnae lang aan kop ging gevolgd door Dunya Henya, werd uiteindelijk toch Sa’id Vanenburg / Iets met Woorden de grote winnaar met zijn, denk ik, herkenbare verhaal Moslims, moslims, moslims. Gefeliciteerd!

Beste Nieuwsberichten/column

In deze categorie ging mijn voorkeur uit naar de Breivik serie van Mulder in Trouw. De nipte winnaar werd hier Marcel Hulspas van de Pers die voor het gemak even de cijfers van PVV-ideoloog Bosma onder de loep legde. Op zich misschien wat makkelijk want de beetje kritische lezer van dat boek had dat ook wel zelf door, maar goed je moet het wel even doen en dat dan in een kort leesbaar stuk: Griezelen met de cijfertjes van Bosma. Hulde!

Faalhazen
Slechtste Nieuwsitem/column

Tsja dit was een makkie he mensen. Mijn voorkeur ging uit naar het Telegraaf stuk van de ‘mooie moslima’, maar goed die journalistieke charlatans kunnen niet iedere jaar winnen. Dit jaar was het de beurt aan een andere charlatan: Afshin Ellian. Al had Anders Breivik de hele Noorse samenleving afgeslacht onder de kreet ‘Komt allen tot mij’ of ‘Alle donders nog an toe’ dan had hij nog een manier gevonden om een en ander in de schuld van de moslims te schuiven: Was Noorse schutter een geïsoleerde psychopaat. Een uitstekende faalhaas dus.

Slechtste blog 2011

In deze categorie ging mijn voorkeur uit naar Edge of Europe, maar onbedreigd winnaar is hier Geenstijl / Bert Brussen. Ook voor Bert Brussen geldt klaarblijkelijk dat zijn aversie tegen religie in het algemeen en islam in het bijzonder zo ver gaat, dat al zouden de militairen een vrouw half naakt over het Tahrir plein sleuren en mishandelen hij nog de moslimbroederschap de schuld zo geven. Natuurlijk zijn de moslimbroeders één van de winnaars van de revolutie, maar naar moslim religieuze partijen hebben ook de georganiseerde secularisten en centrum-linkse dissidenten ‘goede zaken’ gedaan. Maar goed als je de Nederlandse SGP al met de taliban gaat vergelijken en dat gaat verbinden met Hosni Mubarak dan weten we toch eigenlijk wel genoeg of niet? Ook gezien de score hier en de voorsprong op de rest een snoeiharde faal voor Bert Brussen en Geenstijl en opmerkelijk genoeg geldt dat zelfs voor sommige diehard supporters van Geenstijl en Bert Brussen: Arabische lente nu al pure liefde en vrede. Sommige commenters verheugen zich nu al op 2012.

1 comment.

Dr. Kromzwaard Trofee 2011 – Stuur uw inzendingen in!

Posted on December 20th, 2011 by martijn.
Categories: Misc. News.

In 2009 ben ik begonnen met het ‘Beste/Slechtste van 2009’. Vorigjaar officieel omgedoopt in Dr. Kromzwaard Trofee 2010. En dan is het nu tijd voor de Dr. Kromzwaard Trofee 2011! U kunt vanaf nu uw inzendingen insturen voor twee categorieën:

1. Blogs: welke blogentry over moslims en/of islam van na 15 december 2010 is het beste en welke is het slechtste? Kijk daarbij onder meer naar schrijfstijl, argumentatie en originaliteit.
2. Nieuws-/Achtergrondartikelen: welk artikel uit een nieuwsmedium (kranten, tijdschriften, omroepen, nieuwswebsites) is het beste of slechtste nieuws-/achtergrondartikel over moslims en/of islam? Kijk daarbij naar schrijfstijl, helderheid, nuance en nieuwswaardigheid.

Voor iedere categorie dient u dus een suggestie te geven voor het beste en voor het slechtste.

U kunt uw suggesties doorgeven via de volgende pagina: Dr. Kromzwaard Trofee Inzendingen. Inzendingen dienen hoofdzakelijk in het Nederlands te zijn. Artikelen met vertaling van Arabisch en/of Engels zijn toegestaan. U heeft de tijd t/m Tweede Kerstdag. Daarna worden de nominaties bekend gemaakt en op 1 januari de winnaar.

Verras me!

De winnaars van vorig jaar:
Abdelhakim – Het Gouden Hoofd

Trouw – Moslimgeestelijken in het geweer tegen terrorisme

De Faalhazen van 2010 waren:

Martien Pennings – Naziislam – Historisch onderbouwd en een politiek wapen

Martijn Koolhoven – Moslimwijk in shock na komst SM-centrum

Het zal wel niet aan deze prijs liggen, maar inmiddels is het artikel van Martien Pennings niet meer te vinden (muv de cache van google) en is Martijn Koolhoven ontmaskerd als oplichter. Zijn praktijken waren zelfs voor de Telegraaf te grof.

2 comments.

‘Symbolische uitburgering’ en de neonazi moorden in Duitsland

Posted on November 29th, 2011 by martijn.
Categories: Guest authors, Misc. News.

Guest Author: Daan Beekers

by mac42

Een nachtwake voor de slachtoffers bij de Brandenburger Tor, een grote demonstratie in mijn wijk Friedrichshain en constante aandacht op radio en TV: tijdens de afgelopen weken die ik in Berlijn doorbracht stond de publieke discussie hier in het teken van de door neonazi’s gepleegde moorden op negen middenstanders met een migrantenachtergrond (mit Migrationshintergrund zoals dat hier heet), acht van Turkse en één van Griekse afkomst. Deze moorden werden tussen 2000 en 2006 op verschillende plekken in Duitsland gepleegd en stonden bekend als de ‘döner-moorden’ (twee van de slachtoffers hadden een döner-zaak). De ondernemers werden allen, schijnbaar in koelen bloede, in hun eigen zaak doodgeschoten. Tot voor kort waren de daders niet gevonden.

De recente ontdekking dat drie neonazi’s verantwoordelijk waren voor deze moorden, en voor nog een moord op een politieagente, bracht een grote shock teweeg in Duitsland (de daders behoorden tot de terreurgroep Nationalsozalistischer Untergrund; twee van hen zijn dood aangetroffen na een mislukte bankoverval, de derde heeft zich bij de politie gemeld). Het nieuws maakt duidelijk dat de moorden zonder aanzien des persoons zijn gepleegd, om geen andere reden dan de buitenlandse afkomst van de slachtoffers. (more…)

0 comments.

Jurgen Habermas on myth and ritual

Posted on November 16th, 2011 by martijn.
Categories: Misc. News.

Myth and Ritual | Berkley Center for Religion, Peace, and World Affairs | Georgetown University

In this Berkley Center lecture, the philosopher Jürgen Habermas explored the evolution of myth and ritual, and their enduring significance for human societies, from a variety of disciplinary perspectives.

The following video is an except of the lecture:

0 comments.

U zegt: Martin Bosma over Afrikaner cultuur

Posted on October 31st, 2011 by martijn.
Categories: Misc. News.

PVV-er Martin Bosma in Het Parool van zaterdag 29 november jl.

Ik lees nu veel Afrikaner poëzie: N.P. Van Wyk Louw, Langenhoven, Marais. Spijtig dat links Nederland het ANC aan de macht heeft geholpen. Het Afrikaans en het Afrikaner volk zullen waarschijnlijk vernietigd worden. Dankjewel, Ed van Thijn, voor je onbaatzuchtige idealisme.

Het artikel maakt deel uit van een special van Het Parool: De Polemiek. Hieronder de hele tekst, ook van andere schrijvers.

De special is verschenen naar aanleiding van de Nacht van de Polemiek, woensdag 2 november as. in De Balie.
Dank aan Onno Bosma en Carel Brendel.

0 comments.

Schuld, crisis en macht – Waar hebben we het over?

Posted on September 3rd, 2011 by martijn.
Categories: Misc. News.

David Graeber is docent sociale antropologie aan de Goldsmiths University in Londen en de auteur van het controversiële ‘Debt: The First 5,000 Years‘. Het Engelstalige blog Naked Capitalism heeft een interview met hem waarin hij enkele interessante ideeën over de huidige schuldencrisis poneert. Dat begint al met het idee dat geld is uitgevonden om het ruilsysteem vervangen aangezien dat niet goed zou werken. Het idee van ik geef je 20 kippen voor die koe, maar kan nu even niet aan 20 kippen komen, maar wil toch die koe dus vind ik geld uit om de koe toch te kunnen betalen. Dat is historisch gezien onjuist volgens Graeber. Wat er wel gebeurt is dat zo’n boer zegt, wil je die koe? Neem hem. En dan ben je hem iets schuldig. Geld is daarbij noodzakelijk, niet als ruilmedium, maar als een manier om de waarde van wat je hem schuldig bent vast te stellen. De mythe dat er eerst ruilhandel was (barter) dan geld en dan schuld klopt dus niet. Geld was eerst een rekeneenheid en economische relaties waren gebaseerd op schulden en vervolgens kwam er geld als een soort van ‘handelsgoed’ voor goederen en diensten. Alleen samenlevingen die al geld kenden, zo laat Graeber zien, kenden het ruilsysteem zoals dat in veel economie boeken vernoemd wordt. Door geld als rekeneenheid te gebruiken voor schulden wordt schuld van een moreel begrip een financieel begrip en ontstaat er een samenleving die verdeeld is in schuldeisers en schuldenaars.

Met een dergelijk perspectief kijkt hij ook naar de huidige financiële en economische crisis. De relatie tussen schuldeisers en schuldenaars is inmiddels zo onevenwichtig geworden dat de laatsten nog als enige optie hebben zichzelf als slaven te verkopen. Iets wat nu gebeurt met de Grieken zeg maar en wellicht ook de inwoners van IJsland. En in plaats van de schuldenaars te beschermen zijn er machtige instituties gebouwd zoals IMF die schuldeisers beschermen en die in feite stellen (volgens Graeber tegen alle traditionele economische logica in) dat geen enkele schuldenaar zijn schulden kwijtgescholden mag krijgen (zie ook Bas Jacobs). Maar volgens hem kunnen de schulden simpelweg niet helemaal terug betaald worden. Het overnemen van schulden van en aan banken is voor hem onzinnig, maar politici en bankiers beschermen ook nu weer de schuldeisers (en in feite dus zichzelf want inmiddels zijn zij geld schuldig aan zichzelf door het nationaliseren van schulden door de overheid) door simpelweg te stellen, dit is nu eenmaal de situatie en we kunnen er ook niets aan doen.

Graeber wijst op een interessante vergelijking met de schuldencrisis van de ‘Derde Wereld’ van jaren terug. De zogenaamde anti-globaliseringsbeweging riep op tot echte democratie en zag zich gesteld tegenover een coalitie van financiële elites en bureaucraten (IMF, Wereldbank, WTO, EU, enz.). Dat is vergelijkbaar met wat er nu gebeurt in de straten van Griekenland en Spanje die in feite stellen:
What is Debt? – An Interview with Economic Anthropologist David Graeber « naked capitalism

Look, in 2008 you let the cat out of the bag. If money really is just a social construct now, a promise, a set of IOUs and even trillions of debts can be made to vanish if sufficiently powerful players demand it then, if democracy is to mean anything, it means that everyone gets to weigh in on the process of how these promises are made and renegotiated.

Graeber vindt dat erg hoopvol. En ik eigenlijk ook wel.

Meer interessante antropologische beschouwen over de financiële en schuldencrisis evenals besprekingen van Graeber’s boek:
The ascent of money: A financial history of the world | The Economist

THE typical career of a Wall Street banker lasts about a quarter of a century, enough to span just one big financial crisis. As Niall Ferguson explains in his new book, “The Ascent of Money”, which will be published next month, today’s senior financiers would have started out in 1983, fully ten years after oil and gold prices first began the surge that had ruined the previous generation of money men. That, he concludes, is a “powerful justification for the study of financial history.”

Can You Spare a Dime? by Robert Skidelsky | The New York Review of Books

The Ascent of Money is a superb book, which illustrates both the strengths and the weaknesses of history for understanding what is happening now. It is written with the narrative flair, eye for detail, range of reference, and playfulness of language that we have come to expect from this exceptionally versatile historian. Ferguson is clearly fascinated by the subject of finance, knows a huge amount about it, and communicates his enthusiasm to the reader. Many parts of the story will be familiar enough to specialists, but Ferguson has a special ability to color even the familiar with strange and unusual examples, and he weaves together the separate strands of the financial tapestry with great skill. Some of the financial material is quite technical, but there is no attempt to “dumb down.” The book is an all too rare example of good, even dense, scholarship finding a way to engage the larger public.

Financial crisis: Anthropologists lead mass demonstration against G20 summit

Under the slogan “Storm the Banks”, the two members of The Radical Anthropology Group are urging the public to vent its anger on the financiers and bank executives many blame for the global economic crisis. They think it is necessary to question or even overthrow capitalism – a taboo topic for the ruling elites.

Pay Dirt: Watching Wall Street | StarTribune.com

An anthropologist who studied the culture up close during a year as a business analyst has emerged with fascinating insights – and a book.

The Anthropology of Wall Street – NYTimes.com

Luckily for Mr. Gross (and perhaps Mr. Obama), Duke University Press has recently published an anthropologist’s inside view of banking, titled “Liquidated: An Ethnography of Wall Street.” The author, Karen Ho, is currently an anthropology professor at the University of Minnesota, but previously worked at an investment bank.

Her central thesis is that Wall Streeters have internalized the way they treat the companies they buy, sell and restructure, thereby creating a corporate culture that similarly cultivates transience, constant turnover, uncertainty and risk-taking. These values helped precipitate the financial crisis, she argues.

An Anthropologist Goes Techno: Anthropological Explanation for the Financial Crisis

The “Innovation Guru” of BusinessWeek, Bruce Nussbaum discusses the cultural side of the financial crisis. His idea is that the conceptual leap from “gambling” to “gaming” in describing the phenomenon of risking money was essential. Check out the video (3 min 34 sec) here!

Can anthropology shed light on the financial crisis?

At the recent Quaker Business Conference 2010, senior Financial Times journalist Gillian Tett explained why she thought the answer to the above question is ‘yes’. Before becoming a journalist, Gillian worked as a social anthropologist in Soviet Tajikistan while studying for a PhD. One of the things anthropologists observe is what is discussed and, perhaps more important, what is not discussed. Applying this approach to the financial markets in late 2004, Gillian observed that most of the media coverage concerned stocks and shares while debt and derivatives were largely ignored. She found that there had been a revolution in capital markets finance with innovations such as the ‘slicing and dicing’ of debt to create composite debt packages known as collateralised debt obligations (CDOs) which were then sometimes ‘sliced and diced’ further to create CDOs squared! She drew her colleagues’ attention to the ‘social silences’ on these topics by means of what became known within the FT as ‘iceberg memos’ and was permitted to write about them in the FT, but unfortunately in the capital markets section which is a low-profile, inside-page section of the newspaper. Her recent book, Fool’s Gold, sets out her analysis of the events leading up to the financial crisis.

The Memory Bank » Blog Archive » Anthropology and the financial crisis

These posts to the ASA Globalog in November 2009 were part of a series about anthropologists’ contributions to understanding the financial crisis.

1. “In the long run we’re all dead” (Keynes)

2. “The great economic revolutions are monetary in nature” (Mauss)

3. The limits of naivety for the anthropology of money

4. Surfing the credit crunch with Abdul Aziz

5. Why don’t more people make their own money?

Laura Barton meets Gillian Tett, assistant editor at the Financial Times | Business | The Guardian

The banking world ignored Gillian Tett when she predicted the credit crisis two years ago. Laura Barton hears how her training in social anthropology alerted her to the danger

0 comments.

Politieke stierenrennen in Londen

Posted on August 15th, 2011 by martijn.
Categories: Misc. News.

Wat zijn rellen eigenlijk? Het antwoord op die vraag geeft meteen een glimp van de ideeën van mensen over bepaalde rellen. Neem de voorbije #Londonriots. Gaat het hier om een opstand? Dan is er per definitie sprake van een politiek motief zoals Linda Duits opmerkt. En inderdaad, rellen die niet politiek zijn bestaan niet. In dit geval gaat het, zoals zo vaak, om jonge mannen van wie de kans op sociale mobiliteit slechts zeer klein is. Een kans die kleiner wordt door de huidige bezuinigingspolitiek (voeg ik eraan toe) hetgeen volgens een recent paper een sterk grotere kans met zich brengt op het voorkomen van rellen, revoluties, politieke moorden, algemene stakingen en anti-regeringsdemonstraties. Het ontkennen van de politieke dimensie is, zoals zij betoogt, een machtshandeling, die leidt tot het politiek monddood maken van de opstandelingen van wie de motieven immers niet meer serieus hoeven te nemen. Zoiets als Bert Brussen doet zeg maar die de rellen ziet als het gevolg van aangeleerd gedrag door een stel straatcriminelen die verwend zijn geraakt door de verzorgingsstaat en nu op zoek naar kicks en boos zijn dat er niet langer voor hun natje en droogje zou worden gezorgd. Het ligt een beetje in het verlengde van Cameron’s uitlatingen over de morele verloedering die tot dit soort excessen zou leiden. Ook niet onmogelijk natuurlijk, maar met hetzelfde probleem als analyses die destijds ‘de islam’ aanwezen als grond voor de rellen in Frankrijk. Cultuur verklaart helemaal niets en als de analyse van Brussen inderdaad zou kloppen dan zou het iedere dag ‘feest’ zijn. Varianten en combinaties op bovenstaande twee verklaringen zijn bijvoorbeeld de vergelijkingen met jongeren die uit zijn op het zich uitleven zoals op Fistfulofeuros wordt opgemerkt, vergelijkbaar met het stierenrennen in Pamplona:

Weer anderen (via liberalconspiracy)wijzen op een vermeend gebrek aan respect voor de seculiere rechtsstaat mede veroorzaakt door multiculturalisme, de sociaal-liberale maakbaarheidsindustrie en Wayne Rooney, softe welzijnswerkers en linkse intellectuelen, commercie en etnische diversiteit, anti-racisten en natuurlijk hiphop, anti-racisten en andere liberalen die verantwoordelijk zijn voor een fout uitkeringssysteem, cultureel en moreel relativisme, ahh de wapenwetgeving, sociale ongelijkheid en consumentisme, en ach waarom ook niet, de afkeer van ruk naar rechts in Europa voeg ik er dan ook nog maar even aan toe, die hangt samen met het feit dat de culturele elite de buurtwachten nog meer zouden vrezen dan de relschoppers en laten we vooral ook de Blackberry niet vergeten. Over het geheel genomen spreken we dan dus over de Generatie F*cked. Opvallend is wel dat in veel van dergelijke analyses het alledaagse leven in deze buurten zo goed als onbelicht blijft. Maar zie bijvoorbeeld de volgende docu:

Just A Normal Day from Postcode Films on Vimeo.

Ik sluit niet uit dat enkele of zelfs alle genoemde factoren een rol spelen bij deze rellen; het probleem is echter dat ze allemaal nogal reductionistisch zijn. Ze verklaren een ingewikkeld sociaal en politiek proces door in te zoomen op slechts één factor. Realiteit is echter vaak complexer. De morele verloedering die er zou zijn, geeft op geen enkele manier een doel voor actie en een tactiek en strategie voor actie. Het verklaart niet de plunderingen en het verklaart nog minder waarom nogal wat plunderaars hun eigen buit gemaakte spullen direct vernietigen op straat. Het verklaart niet waarom de rellen nu plaatsvinden en niet eerder of zelfs veel vaker. Het verklaart niet waarom het vaak jongens en jonge mannen zijn die gaan rellen (hoewel de vergelijking met de stierenrennen in Pamplona dan misschien wel eens heel verhelderend zou kunnen zijn maar er zijn ook antropologen die dit juist betwisten). Veel van de verklaringen die hierboven genoemd zijn, lijken ogenschijnlijk te stellen dat de rellen spontaan, ongepland, irrationeel, doelloos en nutteloos zouden zijn.

Antropologisch en sociologisch onderzoek naar rellen, in onder meer India, laat zien dat rellen zelden irrationeel, spontaan, doelloos en nutteloos zijn. Integendeel, rellen zijn vaak voorbereide, doelgerichte en dus betekenisvolle en rationele acties. Rellen en de deelname eraan dragen bij aan de vorming van een gemeenschapsgevoel mede doordat tijdens het rellen er een wij-zij gevoel geschapen wordt zowel door de relschoppers als door de buitenstaanders. Rellen zijn dan ook vormen van wedijveren en oppositie waarmee mensen hun wereldbeeld vormen en communiceren: als blanke, als minderheid, als man, als jongere, enzovoorts. De betekenis die mensen geven aan de wereld om hen heen wordt natuurlijk wel degelijk geschapen door (veranderingen in) de sociale realiteit en in die zin kunnen bovenstaande contextuele verklaringen best een rol spelen (sterker nog ze zijn eigenlijk onderdeel van het hele proces aan betekenisgeving). Denk dan vooral aan de economische crisis en de bezuinigingen en ga even na wie de bankencrisis betaalt en wat te denken van de cultuur van roofconsumentisme (‘roba’) waar antropoloog Marranci op wijst?. Wat meedoen aan rellen ook schept is een gevoel van macht en controle. Zie bijvoorbeeld het uitstekende blog Penny Red:

“Yes,” said the young man. “You wouldn’t be talking to me now if we didn’t riot, would you?”

“Two months ago we marched to Scotland Yard, more than 2,000 of us, all blacks, and it was peaceful and calm and you know what? Not a word in the press. Last night a bit of rioting and looting and look around you.”

Eavesdropping from among the onlookers, I looked around. A dozen TV crews and newspaper reporters interviewing the young men everywhere ‘’’

There are communities all over the country that nobody paid attention to unless there had recently been a riot or a murdered child. Well, they’re paying attention now.

Niet voor niets wordt er bij de reacties op de rellen gesproken over ‘reclaiming the streets’; tijdens de rellen zijn ze namelijk in handen van de relschoppers. Dat maakt het optreden van de politie natuurlijk cruciaal; gaan ze er hard in dan is de kans groot dat het geweld zich tegen hen keert. In het scheppen van het wij-zij denken wordt de politie immers de grootste vijand door haar gewelddadige optreden. Treedt ze niet overtuigend genoeg op (in welke zin dan ook) dan geven ze eigenlijk de controle over aan de relschoppers. En juist in tijden van bezuinigingen, crisis is het scheppen van een sterke, machtige, identiteit zeer zinvol.

Dat de rol van de politie cruciaal is, maar dat ook andere factoren een rol (kunnen gaan) spelen, wordt ook bevestigd als we kijken naar eerdere rellen elders. Denk aan de rellen in de Franse banlieus in 2005 die ook begonnen met iemand die dood vond mede door toedoen van de politie. Waar aanvankelijk de rellen begonnen uit protest tegen en woede over het politie-optreden, kwamen er al snel andere elementen bij zoals etnische scheidslijnen, klasseverschillen, plunderingen uit winstbejag en (in de ogen van sommige relschoppers) ‘fun and bravado’ (maar zie de opmerkelijke en mooie oproep van Tariq Jahan; vader van een zoon die gedood werd tijdens de onlusten). De geografische verspreiding lijkt eveneens op die van de rellen destijds in Frankrijk. Een andere vergelijking die gemaakt kan worden is met de Rodney King rellen in Los Angeles in 1992. Ook daar begon het rellen naar aanleiding van een politie-optreden en ook vormden sommige mensen een eigen burgerwacht om hun huizen, winkels en buurten te beschermen; deze burgerwacht was vaak van een andere etnische compositie dan die van de groep relschoppers en plunderaars. Tegelijkertijd leerde sociologisch onderzoek na die rellen dat de ogenschijnlijke tegenstelling tussen Zuid-Koreanen (als slachtoffers van de plunderingen) en Afro-Amerikanen als aanstichters te simpel was; de raciale en etnische relaties in LA waren en zijn veel complexer dan die simpele tegenstelling. Dat is een waarschuwing voor de analyses van nu; een tegenstelling tussen blanke jongeren (als relschoppers) en Aziaten (als slachtoffers) (er zijn ook overigens ook meldingen van blanke burgerwachten die Aziatische bendes zouden opjagen met een hint naar een racistisch element) zou wel eens een veel te simpele voorstelling van zaken kunnen zijn.

Ook op het eerste gezicht simpele zaken kunnen een rol spelen. Is het toevallig dat de rellen in augustus plaatsvinden? Of heeft het iets te maken met de aanwezigheid van veel jonge schoolverlaters die vanwege de economische situatie geen werk kunnen vinden en daar niet alleen boos over zijn, maar ook nog eens tijd hebben om de straten onveilig te maken (of juist veilig te maken als onderdeel van de burgerwachten)? Daarnaast lijkt er zich bij de relschoppers ook een ‘gangsta style’ van houding, gedrag, spraak, kleding en smaak verspreid te hebben over etnische scheidslijnen heen. Dat zou wellicht kunnen wijzen op het verspreiden van een protest-identiteit en -cultuur die weliswaar begonnen is in zwarte gemeenschappen, maar nu etnische scheidslijnen overstijgt doordat anderen zich ook realiseren dat zij hiermee ‘respect‘ kunnen claimen (iets dat op buitenstaanders makkelijk als zeer immoreel kan overkomen). Dat is nog iets anders overigens dan stellen dat hiphop/rap mede de oorzaak is van deze rellen of, nog grotere onzin, dat de rellen laten zien dat blanken de zwarte cultuur hebben overgenomen; dan neem je de rap inderdaad niet erg serieus of je bent gewoon ronduit racistisch. Nog een punt van aandacht is de opvallende spreiding, net als bij de rellen in Frankrijk. Er heeft een opmerkelijk snelle overgang plaats gevonden van lokaal protest in Tottenham (een buurt die in de jaren ’80 bekend stond vanwege haar politiek gemotiveerde rellen), naar spontane stedelijke plunderingen in winkelcentra.

Er zijn genoeg factoren die een rol kunnen spelen in het ontstaan en verloop van de rellen en deze kunnen ook nog eens wijzigen gedurende de periode van en plaats van de rellen. Inderdaad deze rellen hebben een criminele kant, maar ze hebben ook een politieke kant. Het reduceren van de rellen tot of of criminaliteit, uiting van een stel verwende straatjochies, of morele verloedering van de samenleving, of rassenrellen of wat dan ook, is een versimpeling die een goed begrip van deze rellen in de weg staat. En zeker wanneer politici en aanverwante opiniemakers dit doen, dienen we goed te beseffen dat hun statements geen verklaringen en analyses bieden, maar dat ze deze ons juist proberen te verkopen want daarmee verkopen ze namelijk ook hun oplossingen.

0 comments.

Older » Next Page »